Daj spokój, nie przeszkadzasz! W końcu nie samą miłością żyje człowiek, muszę czasem nam robić jedzenie i takie tam, więc z pewnością mogę też odpowiedzieć na list. Co do prezentu to nie kłopocz się, wystarczy mi to, że dobrze nam życzysz! I ucałuję z pewnością! Co się zaś tyczy Twojego problemu... doskonale Cię rozumiem, w końcu Ellie także była moją najlepszą przyjaciółką, która podobnie zareagowała na nowiny o mojej miłości. Ale jak widzisz wszystko się dobrze skończyło! Może więc daj mu trochę więcej czasu? To z pewnością był dla niego szok, musi to przetrawić i usystematyzować. Za jakiś czas się jednak przypomnij, bo musi wiedzieć, że Ci na nim zależy mimo wszystko! Także uzbrój się w cierpliwość, Is. Cokolwiek się nie wydarzy, pamiętaj - poradzimy sobie!
Nie ma sprawy! Żałuję tylko, że nie mogę Ci bardziej z tym wszystkim pomóc. Co do tych różnic - przeciwieństwa się przyciągają. A poza tym... może naprawdę daj mu trochę czasu. Może po prostu nie dorósł do związku. Ale po jakimś czasie się to zmieni i Twoja wytrwałość zostanie nagrodzona? Także nie poddawaj się! Poza tym, jeżeli jest się z kimś to przyjaźń nie znika. Teraz jest kiepsko, ale potem będzie lepiej. Cokolwiek by nie wybrał. Także uszy do góry!
Czy to tylko moje subiektywne odczucie czy na zewnątrz robi się coraz cieplej? Nie pada już śnieg, zza chmur wygląda tak kochane przez mnie słońce. Przypomina mi kolor twoich włosów. Dawno się nie widzieliśmy. Trzy dni z dala od osoby która mnie tak świetnie rozumie, to normalnie katogra! Z resztą nasze ostatnie spotkanie było zdecydowanie za krótkie. A po za tym potem na mnie nakrzyczeli że siedzę nie przy swoim stole w jadalni. No ale to nic. Wyglądałaś wtedy na dość markotną, dlatego postawiłem sobie za cel, poprawić ci humor. Mój przyjaciel przysłał dla mnie z Nowej Zelandii Ciasteczka. One zawsze poprawiają humor. A po za tym, jest idealne oświetlenie do sesji zdjęciowej którą Ci z resztą obiecałem. A ja dotrzymuje słowa. Co powiesz na spotkanie gdzieś na błoniach? Najlepiej pod Wielkim Dębem. Ostatnio na spacerze znalazłem to drzewo. Hogwart z każdym dniem mnie zadziwia. Jak masz ochotę mogę ci tam porobić zdjęcia. Czekam na odpowiedź. A i uważaj na Żółwika. Ostatnio ma niedobór cukru c:
mój Boże Isolde! Czuję się okropnie przez to, że nic nie wiem na temat Twoich spraw sercowych w ostatnim czasie! Z tego co napisałaś wnioskuję , że działo się tego naprawdę wiele . Kochana musisz dla mnie szybko znaleźć czas żeby mi opowiedzieć całą historię z najdrobniejszymi detalami! Jeżeli chodzi o mnie... Niewiele się zmieniło. Oliver jak zawsze znika i pojawia się bez uprzedzenia, ale jest kochany. Mimo wszystko. Wiem, że go udusiłabyś, pokroiła na kawałki i rzuciła do przekopania centaurom niezbyt lubisz, ale to naprawdę nie jest zły człowiek! Dziękuję, że się o mnie martwisz jesteś skarbem, a mi wstyd że ostatnio siedziałam cicho. Muszę to nadrobić.
Najgorsza przyjaciółka na świecie przyjaciółka, która Cię kocha nad życie - Juno
Nie wiem czy dobrze zrozumiałam. Jesteś zakochana w facecie, ale jesteś z jeszcze innym, który z kolei jest zakochany w Tobie, ale nie jest takim dupkiem jak ten, któremu wyznałaś miłość tak? Ale skoro tak cudnie o nim piszesz to pytanie, czy Ty też przypadkiem jednak czegoś do niego nie czujesz? Wybacz jeżeli coś mylę, ale jestem sto lat świetlnych za Twoimi rewelacjami, co mnie martwi jeszcze bardziej. W każdym razie powiedz tylko kto jest tym pierwszym wybrankiem, a obiecuję że w niedalekiej przyszłości niechcący poślizgnie się na posadzce albo spotka go coś gorszego. Obowiązkowo też muszę poznać Twojego obecnego wybrańca. Moja miła, rzucaj wszystko natychmiast i leć ze mną na spotkanie! Żartuję. Niemniej jednak będę wytrwale, cierpliwie i nieugięcie wyczekiwać swojej kolejki na spotkanie z Tobą, Is. Wiem, wieem, tego kwiata to pół świata, trzy czwarte... Sama wiesz czego warte. Serce nie sługa, a przy nim czuje się... jak w domu. Tak, to by było najlepsze porównanie. Wiem, że wszystko jest na właściwym miejscu. Nie masz tak przy Marcelu? Owszem, jest nad czym pracować, bo idealny nie jest, ale gdzieś tam w głębi duszy wierzę, że te cudowne, krótkie chwile będa pojawiać się coraz częściej. Ba. Z resztą o czym my tu mówimy! Przecież my nawet nie jesteśmy parą i nie mamy wobec siebie żadnych zobowiązań. Nie musi mi się tłumaczyć kiedy znika i tak wiem, w tym momencie oszukuję samą siebie, ale w życiu nie przyznam się że mi trochę zależy. Odnośnie tej miłości to jeszcze nie wyciągajmy pochopnych wniosków. Sama nie wiem czego chcę... Chyba najpierw muszę trochę uporządkować sobie mętlik w głowie żeby się dowiedzieć co do niego czuję.
KONIECZNIE MUSIMY SIĘ SPOTKAĆ! Od czasu kiedy przyjechałam do tej całej Japonii nie miałam okazji Cię spotkać! Nawet przed oczami mi nie mignęłaś. No i teraz to ja jestem w potrzebie, ale mając wizbooka, powinnaś o wszystkim już wiedzieć. Kawiarnia niekoniecznie, ale przydałby mi się teraz jakiś pub i ognista. Co Ty na to? Już po południu!
Są lepsze sposoby na rozpięcie moich spodni niżeli groźby. Kto wie. Może kiedyś dam Ci szansę je odkryć. Na razie zluzuj maleństwo. Nie chcę wiedzieć co się stało, bo mam wrażenie, ze nabrałaś informacji z wody i się teraz krztusisz. Może Ci pomóc? Chętnie wpadnę, żeby przepchać to i owo.
Pozdrawiam. Juno i ja, ja i Juno. To jest Twoja sprawa w ogóle?
Rozumiem Twoje zachowanie. Hormony, okres i inne kobiece sprawy.
Ty masz chłopaka? Japierdolejestemkioskiem. Gratulacje?!
Młoda, zluzuj majteczki, bo Ci pęknie czułe miejsce. Wszakże nerwy chyba nie zdrowe dla jajników czy tam sprzętu kobiecego. Facet będzie niepocieszony.
BOŻEBOŻEBOŻEBOŻE JAK TO MUSISZ MI O TYM OPOWIEDZIEĆ JAK NAJPRĘDZEJ! GDZIE KIEDY JAK DO TEGO DOSZŁO AAAA? W sumie w kwestii moich postanowień też doszło do zmian, ale no... to nic takiego.
No więc od czego by tu zacząć.... Chyba od tego, że zdania nie zaczyna się od więc. Hmmm, nie jestem pewna czy chcę żebyś to słyszała nie siedząc obok mnie, chociaż z drugiej strony może to i dobrze, bo się nie znajdę w zasięgu Twoich rąk, na wypadek gdybyś chciała mi dać mocno w łeb. Pamiętasz kiedy mówiłyśmy o zerowym kontakcie z panem zerem? Tak jakoś wyszło, że zgodziłam się z nim pójść na imprezę. ALE. Z jednego możesz być dumna (tylko to ratuje mnie przed ostateczną myślą, że jestem skończoną idiotką), postawiłam na swoim i powiedziałam, że jedyne na co może liczyć to przyjaźń (chociaż wiem, że nie powinnam mu nawet i tego oferować; na Merlina Is jaka ja jestem głupia!). No i to by było na tyle z moich ekhm, zmian. ALE ALE, ja tu tyle o mnie to może lepiej żebyśmy porozmawiały o Tobie, kiedy już znajdziemy się w Hogwarcie, dla odmiany może przy jakiejś herbatce? W sumie mam nadzieję, że będę Cię w Pokoju Wspólnym widywać częściej niż ostatnio, ale wiadomo...
Ja wiem, wiem, że miałam go sobie już darować, ale wiesz jak to jest. Dziewięć wspólnych lat z życiorysu ot tak nagloe nie wyparuje, a on tak się składa, że pojawia się za każdym razem kiedy uda mi się oderwać od niego myśli! Ironia losu nie sądzisz? Jedna do przyjaźni z łóżkowymi elementami nie powrócimy. Dość się nacierpiałam. A jeżeli coś mnie napadnie na zmianę zdania, błagam Is, zatłucz mnie wtedy tępym łomem proszę! Będę pamiętać o Twojej propozycji i zapewniam Cię, że na pewno nie raz wpadnę w środku nocy ze szlochem do Ciebie i wsunę się pod kołderkę mojej siostrzyczce, więc z tymi znakami na klamce to niegłupi pomysł!
Nie martw się, jeżeli popełnię jakieś głupstwo, to Ty dowiez się o tym pierwsza, a mam nadzieję że do czegoś takiego MIMO WSZYSTKO nie dojdzie ! Z każdej choroby przecież da się wyleczyć. No dobra, prawie każdej, bo na niektóre się umiera. Ja jednak jestem za młoda zeby umierać, więc liczę na to pierwsze! Z tymi trójkątami to też niebardzo jestem za. Jakoś tak nie mam wielkich chęci do oglądania męskości Marcela, choć nie wątpie w to, że muszą być świetne ! W każdym razie spodziewaj się niedługo mojej wizyty, bo zakładam że coś głupiego dzieje się za moimi plecami i prędzej czy później będę musiała Ci o tym opowiedzieć!
Ale, że co, gdzie i jak? Jakim cudem posądziłaś go o zdradę? I z KIM? To chyba jedno z ważniejszych pytań! Boże taka sytuacja, a mnie jeszcze u Ciebie nie ma? Spodziewaj się mnie na dniach, bo chyba mamy sobie dużo do opowiedzenia, a ja przecież muszę wiedzieć co się dzieje u mojej siostry, a z tego co wiem to nic nie wiem. Na razie do głupot mi daleko, a z ostatnich poczynań byłabyś ze mnie cholernie dumna!
O mój Boże, w życiu bym nie pomyślała, ze jesteś aż taka waleczna! Widać, że musimy popracować nie tylko nad moim za dużym zaufaniem, ale i nad Twoim, któremu z kolei brak pola do manewru! Rzeczywiście musze wpaśc, urządzimy sobie jakiś babski wieczór z dobrym winem i Twoim ciastem! Ja muszę się jeszcze upewnić co do jeszcze jednej rzeczy, bo nie chcę od razu wprowadzać stanu wyjątkowego i w ogóle. No nieważne zresztą, za dwa dni powinnaś się ode mnie dowiedzieć!
prawie odebrałem poród, ale ogólnie wszystko ze mną w porządku, ale jak z Tobą? JAKA DOROSŁOŚĆ, jesteśmy równolatkami przecież i ja Cię zapewniam, że jeszcze długa droga przed nami, Dziecino! Wiesz, dlaczego tak wspominasz i wspominasz? BO MNIE KOCHASZ I TYLE, i tęsknisz, o. O tak, to było prześmieszne, ale później musiałem za karę wysprzątać stajnie, ciesz się, że ta część Cię ominęła! Ale było warto!
2 października wszyscy porządni Kanadyjczycy obchodzą święto dziękczynienia. Ponieważ jesteśmy w tym roku daleko od naszych domków, niesamowity duet Tedver zaprasza do swojego nowego mieszkania, by wspólnie uczcić tą uroczystość. Wszyscy Kanadyjczycy, ładne Australijki i inni przyjaciele rodziny, którzy dostaną zaproszenia, mają obowiązek stawić się na Alei Amortencji 17/10 o godzinie 17. Niesamowite potrawy, niecodzienny klimat i prawdziwie rodzinna atmosfera, to myśl przewodnia całej imprezy.
UWAGA na cześć wyrżniętych Indian po pierwszym, historycznym święcie dziękczynienia, obowiązuje dresscode, czyli każdy musi pojawić się w eleganckim, plemiennym wdzianku.
Jest najgorzej. Wcale nie chcę wychodzić z pokoju. Od dawna nie byłam na zajęciach, tylko ścigam Wave'a z notatkami. Przepraszam, że się nie odzywałam. Już jest trochę lepiej. Musiałam sobie wszystko poukładać w głowie. To nadal cholernie boli, a ja nie mogę dalej przyjąć do siebie faktu, że on tam nie został. Nie odezwał się ani słowem. Issie zrób coś, bo ja sama sobie nie dam rady. potrzebuje wyjść do świata żywych, ale nie potrafię. Mogę do Ciebie wpaść? Przeprowadzić się na trochę?
Witam. Jak było powiedziane na spotkaniu A. w pubie w Hogsmade, będę prowadził dodatkowe zajęcia na których będę się starał przygotować Wasze ciało do dodatkowego wysiłku oraz nauczyć was podstaw walki wręcz oraz obsługi broni białej. Jeśli jesteś tym zainteresowana proszę o odesłanie odpowiedzi tą sową lub o osobiste pojawienie się w mym gabinecie.. Pozdrawiam i życzę miłego dnia,
Kapitana Haka... no tak, przecież to dziecko. Trzeba było mnie obudzić. Co z tego że spałem. Nie powinienem. Chciałem z Tobą porozmawiać wtedy. A gamoń dlatego że spałem, i nie wykorzystałem do maksimum czasu który miałem tylko dla nas. Powiedz mi co jest między nami nie tak moja piękna? Musisz czuć tą pustkę, ta samą którą ja czuję. Źle mi z myślą że coś się psuję...
Czemu ja nie potrafię rozszyfrować Twojego zdania, Twoich myśli? Czemu zawsze mam wrażenie że mówisz jakby za szyby. Kurde to wszytko jest takie zagmatwane. Siedzę teraz u siebie w mieszkaniu, i zastanawiam sie czy jest sens Ci to wszystko pisać. Nie chcę być Twoim kolejnym zmartwieniem. Dexter, to mały szczegół. Wyolbrzymiam. Czuje że Cię tracę. Nie chcę Cie trzymać na siłę. Zobacz, nawet nie potrafię z Tobą porozmawiać tylko piszę jakieś głupie listy pijąc herbatę z przypalonego czajnika, zapijam nalewką z gruszy. Dręczy mnie pytanie- Czy jestem dla Ciebie dość dobry? Nie umiem sobie na nie odpowiedzieć. Na nic nie umiem odpowiedzieć. Nie potrafię nawet stwierdzić czy faktycznie mnie kochasz. Czy na pewno to nie jest Twoje dobre wychowanie, takt. Czy nie za bardzo Cię ograniczyłem? Czy nie pojawiłem się w Twoim życiu jako deka ratunku? Nic już nie wiem. Tak bardzo chciałbym żeby wszystko było tak jak w mojej głowie.
Marcel
Ps. Nie złość się na te wszystkie głupoty które tu napisałem. Chyba jestem pijany. Nie myślę już racjonalnie...
Nie lubię do Ciebie mówić Isolda. Czuje że wtedy nie mam żadnych praw, żeby nawet na Ciebie spojrzeć. Masz rację, nie powinienem. Ale wiem że ta rozmowa jest potrzebna. A nie mam na to odwagi. Chciałbym. Ale jesteś dla mnie małym cudem. Cudem, który boję się urazić, zranić. I tak ranię swoją bezmyślnością. Widzisz? Nie, nie chciałem żebyś tak to zrozumiała. Dajesz mi dowód swojej miłości na każdym kroku. Każdym oddechem. A ja jak skończony debil w to wątpię. Ty? Ty niezbyt dobra? Przestań opowiadać głupoty. Jesteś moim szczęściem. I nie interesuje mnie to, że bycie z Tobą czegoś od mnie wymaga. Chce żeby wymagało. Staram sie być dla Ciebie lepszy, każdego dnia. Nie wiem czy to zauważasz. Nie chcę Cię zawieść. Ale nie chcę też Cię ograniczać. Pamiętaj o tym. Wolę od Ciebie usłyszeć, że nie jesteś ze mną szczęśliwa, niż miałabyś mnie oszukiwać. Ugh, przeskakuje z tematu na temat. Mąci mi się w głowie. Ale to nie ważne. Mam nadzieję że połapiesz się w tej pokrętnej wypowiedzi. Miłość, niech będzie trudna. Nie mam zamiaru Ci słodzić. Robię to często, ale z szczerości. Jestem dla nas gotowy przez te trudy przebrnąć. Tylko muszę być pewien na czym stoję. Nie dam sie zranić po raz kolejny. Musimy te góry pokonać razem. Jeżeli przeraża Cię coś takiego- powiedz mi. Przystopuje. Musimy rozmawiać. To trudne, cholernie. Wcale nie płacę wysokiej ceny za szczęście z Tobą. Za nas. Wręcz przeciwnie. To ja jestem Twoim dłużnikiem. Pomagasz mi się wydostać z objęć pewnej paranoi. Dzięki Tobie miałem odwagę to wszystko zostawić. Nic nie jesteś mi winna. Tylko szczerość.
:: 
