Tuż przy wiszącym moście znajduje się to niezwykłe miejsce. Nikt nie wie kto, kiedy i po co ustawił tutaj te kamienie. Możliwie, że były jeszcze nim zbudowano Hogwart. Każdy kto usiądzie w środku, zamknie oczy i w zupełne ciszy wsłuchiwać się będzie w otaczające odgłosy ma szanse usłyszeć ciche szepty zamieszkujących to miejsce duchów.
Akcentowanie: 5 Utrzymanie różdżki: 3 Pewność: 3 Ilość sukcesów + ew. kostki: 2
Arienne przyszła na zajęcia, brawa dla niej, chyba pierwsze od rozpoczęcia się tego roku kalendarzowego. Choć to tylko dlatego, że jak słyszała jęczenie tych frajersów z pokoju wspólnego, że zaraz w rywalizacji domów wygra slytherin, to robiło jej się niedobrze. Nie dość, ze nie lubiła ślizgonów, to na dodatek tamci zamiast mówić o alkoholu, imprezach i seksie, to mielili jęzorami o egzaminach i pucharze. Dodając do tego jakiś list, który dostała od opiekuna domu i myśl, że nie wyjdzie w tym tygodniu na imprezę, bo pracy co nie miara, doprowadzał ją do złości. Była trochę jak bomba zegarowa. Różnica polegała na tym, że ona szukała zwady. Zaklęcia? Tam ktoś się znajdzie. Kolejni ludzie, którzy niekoniecznie mają rozum w głowie. Nie to, by Ari była wyniosła. Po prostu brakowało jej jakiś ziomeczków z którymi mogłaby pogadać o niczym. W dodatku okazało się, ze zajęcia, które wybrała, są prowadzone przez tego brudasa z grona pedagogicznego. I co jeszcze? Może burza się rozpęta, spłynie jej makijaż, a bramy do szkoły zamkną w obawie przez jej nieumalowanym obliczem? Tego jeszcze brakuje. Ok, trochę po marudziłam, to przejdźmy do rzeczy. Minęła ślizgonów, których miała ochotę zbombarodwać pomidorami na drugie śniadanie, jakie trzymała w torbie, po czym stanęła obok Isoldy. Nie długo, raczej nie mały wspólnych tematów, ale co tam. Wysłuchała nauczyciela, wzięła brzydala na którym miała czarować i do dzieła. Akcent perfekt, bo przecież tak superkowa wokalista jak ona nie mogła mieć innego. Z różdżką gorzej, bo w sumie zastanawiała się kiedy ostatnio z niej korzystała. Jak widać da się żyć bez magii. Niezadowolona, ze ręka jej się trzęsie jak jakaś galaretka, głośno zaklęła, po czym wróciła do czarowania. Próbowała się skupić, ale te brzydkie ryje wokół jej na to ie pozwalały. Skąd to się w ogóle wzięło? No nieważne. Jedną ręką zasłoniła oczy, drugą zaś rzuciła zaklęcie... Coś tam się udało, nie ma co. Przełom taki duży. Jeszcze niech ją nauczyciel pochwali, to już w ogóle materiał na balladę. Ewentualnie bajlando w weekend z Ines. Toast "Za jedyne zaklęcie, które rzuciłam w czasie siedmiu lat nauki" wydawał jej się dobrym pomysłem.
Leonardo był bardzo zadowolony z kolejnej lekcji zaklęć. Ostatnio przychodził na nie z wielką ochotą. Była do jedyna lekcja, na której mógł się czegokolwiek nauczyć, przynajmniej tak właśnie mu się wydawało. Eliksiry przestawały być czymś, co kochał nad życie z tym śmiesznym profesorkiem, który nie potrafił skleić poprawnie dwóch zdań, żeby brzmiały rozsądnie. Zawsze były jego czarnym konikiem, ale teraz.. po prostu ich nienawidził. Ważenie eliksiru wielosokowego i późniejsze lekcje dla wybranych? Co to niby miało być? Zdecydowanie nie podobał mu się fakt, że ma swoich pupilków, którzy akurat mieli wtedy lepszy dzień lub odrobinę więcej szczęścia. Transmutacja także nie była tym samym, co u niego w szkole. W dodatku wydawało mu się, że jest ona tak bardzo rzadko.. Dlatego na lekcje opiekuna ich domu przychodził zawsze zadowolony, z chęcią nauczenia się czegoś nowego. Gdy profesor powiedział im co mają zrobić, Leonardo obserwował go dokładnie, starając się zapamiętać wszystko co ma do wykonania. Na szczęście zadanie wydawało się całkiem proste. Powtórzył kilka razy formułę zaklęcia na głos, żeby wyrobić sobie odpowiedni akcent i gdy był już dostatecznie przygotowany, podniósł różdżkę do góry i wycelował nią w wybrany kamień. - Visco Nocturna! - powiedział wyraźnie, trzymając różdżkę idealnie nieruchomo. Jedyne, czego mu zabrakło to pewność. Nie wiedział czy wszystko wyjdzie jak należy. Mimo to, zaklęcie zadziałało idealnie. Zostało wchłonięte przez kamień, a profesor Archibald pokazał mu uniesionego kciuka, co chyba oznaczało, że poszło mu całkiem nieźle. W takim razie.. trzeba czekać na dalszą część lekcji. Z pewnością będzie równie ekscytująca co sam początek!
Akcentowanie: 5 Utrzymanie różdżki: 6 Pewność: 4 Ilość sukcesów + ew. kostki: 2 sukcesy
Echo miała od zajebania zajęć i snuła się jak duch, ale nie przeszkodziło jej to w wybyciu z ciepłych i suchych zakątków, aby pojawić się na dodatkowych zajęciach. Właściwie przyszła na nie tylko dlatego, że były to zaklęcia. No, może jeszcze dlatego, że ostatnio dużo Ślizgonów szalało i zdobywało punkty. A ona, jako prefekt Gryfiaków, pozwolić na to nie mogła. Albo przynajmniej mogła pozdobywać trochę dla Gryffindoru, żeby zmniejszyć tą okropną przewagę, która tak kuła w serducho. Przybiegła co prawda troszkę spóźniona, ale zawsze coś. Przywitała się i ogarnęła, co za zadanie dostali. Topki były wredne, więc nie rozpaczała nad tym, że ma je straszyć. Ale żeby straszyć kamień? Otworzyła szerzej oczy, słysząc, że mają celować w kamienie. Nie była przekonana, może dlatego pewność jakoś jej się zachwiała. Skrzywiła się nieco. Akcentowanie nie sprawiło jej problemu, podobnie jak utrzymanie różdżki bez ruchu. O dziwo, bo przecież zazwyczaj tak się wierciła, że ciężko było zmusić ją do chwilowego zatrzymania. Zaklęcie pomknęło sobie w kamień, a Echo spojrzała na nauczyciela. Podobno jej wyszło, ale jakoś tego nie czuła. W dodatku wszędzie roiło się od Ślizgonów, bleh. Podeszła więc do Arienne i Isolde, przywitała się z nimi krótko.
Akcentowanie: 1 Utrzymanie różdżki: 6 Pewność: 4 -> 2 Ilość sukcesów + ew. kostki: dwa sukcesy
Obecność Meadow na zajęciach graniczyła cudem, o ile nie było to Wróżbiarstwo czy lekcja na dworze. Dziś czekało ją to drugie, toteż dość chętnie zebrała się i popędziła na zajęcia. No, może trochę się ociągała. Miała bowiem problem z wyborem butów. Bała się przemoczenia trampek lub baletek, a szukanie swoich poczciwych kaloszy też zabrało jej trochę czasu. Ostatecznie upewniona, że wszystko jest w porządku, wyszła. Na początku oczywiście przywitała się ze znajomymi jej twarzami, chwilę poprzyglądała się stworzeniom, których nazwy za nic nie mogła sobie przypomnieć, rzuciła promienny uśmiech w stronę nauczyciela i grzecznie wszystkiego wysłuchała. Próbowała skupić się na każdym słowie, by lepiej zrozumieć zadanie. W jej przypadku niestety z tym skupieniem było bardzo słabo. Szczególnie jak się olewało trzy czwarte zajęć w Hogwarcie. Trudno, życie towarzyskie uważała za bardziej przydatne. Do zadania podeszła jednak ze stuprocentową pewnością siebie. Wystraszyć kamienie, serio? Meadow uśmiechnęła się z politowaniem. Krótko ćwiczyła, będąc przekonana, że da radę, bowiem nic nie sprawiało jej trudności. Niestety kiedy już podeszła do zadania kompletnie zniekształciła akcent. Reszta bez zastrzeżeń. Była na siebie trochę zła, a z drugiej strony dumna. Dwa sukcesy? Bardzo dobrze! Nie spodziewała się, ale to miła niespodzianka, w każdym razie.
Akcentowanie: 2 Utrzymanie różdżki: 6 Pewność: 1 Ilość sukcesów + ew. kostki: 2 sukcesy
Archibald Blythe
Wiek : 44
Czystość Krwi : 50%
Dodatkowo : zaklęcia bezróżdżkowe, opiekun Gryffindoru
Archibald obserwował poczynania uczniów z niemałym rozbawieniem, które wyraźnie malowało się w wyrazie jego twarzy. Układało się w uśmiech, nieznaczny, ale nieco ironiczny. Każdy mógł odebrać go inaczej, jedni złośliwie, inni przyjaźnie. Zależy jak spojrzeć. Z tego co zauważył, zazwyczaj chodziło o podejście do życia. Jeśli ktoś chciał się doszukać złośliwości, pewnie ją znajdował. Jeśli potrzebował jakiejś otuchy, też mógł na nią trafić. Blythe nie przejmował się więc, tylko odszedł od kamienia. Co rusz uchylał się zgrabnie przed promieniami zaklęć, świstających koło uszu. Był przyzwyczajony, różdżkę trzymał w pogotowiu. Swoją drogą, całkiem spora grupka mu się zebrała! Zdziwił się bardzo pozytywnie, widząc Arienne, ale nic nie powiedział, bo czas naglił. Zresztą, sam sądził, że ćwiczenia na topkach są ciekawsze. - Dobrze, wystarczy. Całkiem nieźle wam idzie, zacznijmy z topkami. Rozwiążę je, a one na pewno zaczną was atakować. Szczególnie te przysmażone - skomentował, spoglądając na stworzenie, które właśnie mierzyło wzrokiem Isolde. Chyba już znalazło swój cel. - Zbyt rozumne nie są, ale z pewnością celne. Używacie tylko Visco Nocturna! Do dzieła - powiedział, krótkim ruchem różdżki uwalniając topki.
Osoby, które przysmażyły tyłek topka Rzucają się na Ciebie DWA topki, jeden chce się zemścić, a drugi chyba zawarł z nim jakiś sojusz. Rzuć dwiema kostkami - po jednej na każdego topka.
1, 4 - niestety, mimo prób, nie trafiasz w topka. Dostajesz petardą - rzuć kostką na petardę (rozpiska niżej). 2, 5 - ledwo unikasz petardy, która ląduje obok i wybucha, nie robiąc nikomu krzywdy. Zaklęcie jednak nie wychodzi, jeśli masz 13 punktów w kuferku z zaklęć i OPCM, możesz rzucić jeszcze raz. 3, 6 - świetnie, udaje Ci się trafić topka, a zaklęcie jest udane!
Osoby, którym zaklęcie nie wyszło lub odbiło się od kamienia Atakuje Cię jeden topek. Rzuć kostką.
1, 4 - niestety, mimo prób, nie trafiasz w topka. Dostajesz petardą - rzuć kostką na petardę (rozpiska niżej). 2, 5 - ledwo unikasz petardy, która ląduje obok i wybucha, nie robiąc nikomu krzywdy. Zaklęcie jednak nie wychodzi, jeśli masz 13 punktów w kuferku z zaklęć i OPCM, możesz rzucić jeszcze raz. 3, 6 - świetnie, udaje Ci się trafić topka, a zaklęcie jest udane!
Osoby, które miały dwa lub trzy sukcesy (udane zaklęcie) Atakuje Cię topek, rzuć kostką.
1 - niestety, mimo prób, nie trafiasz w topka. Dostajesz petardą - rzuć kostką na petardę (rozpiska niżej). 2, 5 - ledwo unikasz petardy, która ląduje obok i wybucha, nie robiąc nikomu krzywdy. Zaklęcie jednak nie wychodzi, jeśli masz 13 punktów w kuferku z zaklęć i OPCM, możesz rzucić jeszcze raz. 3, 4, 6 - świetnie, udaje Ci się trafić topka, a zaklęcie jest udane!
Kostki na petardę Jeśli obrywasz petardą od topka, rzucasz jedną kostką, aby sprawdzić, jaki efekt wywołała.
1 - Twoje ciało pokrywają paskudne krosty. Wyglądasz komicznie, na dodatek krosty są różnokolorowe! 2 - zaczynają rosnąć Ci włosy i paznokcie, przez co nie możesz utrzymać różdżki i plączesz się w długich pasmach. 3 - wokół Ciebie pojawia się błyszczący pyłek, a Ty nie możesz przestać kichać. 4 - wyrasta Ci długi ogon (dowolny, możecie sobie wybrać jaki, oby długi!), nad którym nie panujesz. Co rusz trzepie Cię po łepetynie. 5 - Twój wzrok chyba szwankuje, wszystko widzisz w innych kolorach (do wyboru: rozjaśnione, w negatywie, czaro-białe, sepia, nasycone kolory, zupełnie inne kolory [np. fioletowa trawa]), a do tego wszystko co chwilę rozmazuje Ci się przed oczami - raz obraz jest ostry, raz rozmazany. 6 - tracisz swój głos, zamiast tego wydajesz odgłosy wybranego przez siebie zwierzęcia/stworzenia.
Pomaganie innym Jeśli Twoja postać pokonała jednego topka, może pomóc innej postaci, która nie radzi sobie z zaklęciem. Pomagać mogą jedynie postaci, które w tym zadaniu odniosły sukces! Pomoc polega na rzucie kostką: parzysta - udana, nieparzysta - nieudana i zaznaczenie w poście, jakiej osobie się pomaga. Po tej pomocy, osoba której nie wyszło zaklęcie może ponowić próbę. W jednym poście można pomóc tylko jednej osobie. (Tak, można komuś pomóc w tym samym poście, w którym wykonuje się swoje zadanie)
Kody Do wklejenia pod postem, oczywiście!
Kod na pokonanie topka:
Kod:
<retroinfo>Poprzednie zadanie:</retroinfo> trafienie w topka/nieudane/udane (wybierz jedno) <retroinfo>Pokonanie topka - kostka:</retroinfo> wpisz kostkę <retroinfo>Petarda:</retroinfo> wpisz kostkę lub zignoruj
Kod na pomoc:
Kod:
<retroinfo>Pomoc:</retroinfo> wpisz jakiej postaci pomagasz <retroinfo>Pomoc - kostka:</retroinfo> wpisz kostkę
Jakby mało było tego, że Katniss nie trafiła w topka i rzuciła zaklęciem w kamień, teraz jeszcze jakiś złośliwy stworek postanowił ją zaatakować petardą. Żeby jakiś topek pokonał ją jeszcze w potyczce wręcz, niedoczekanie! Gryfonka nie po to ćwiczyła i dbała o swoją zręczność, szybkosć i kondycję, by dostać petardą od stwora z takiej odległości. Mimo masy treningów, jakie robiła, ledwo zdążyła odskoczyć od lecącej ku niej z zawrotną prędkością petardy. Ta wybuchła tuż obok, na szczęście nie robiąc nikomu krzywdy. Katniss, wychylając się, rzuciła zaklęcie w topka, które jednak nie podziałało tak, jak powinno. Rozeźlona już na dobre, jeszcze raz wycelowała w swojego przeciwnika, tym razem stabilnie stojąc i unieruchamiając nadgarstek i kolana. Emocje chyba odegrały tu znaczącą rolę, bo tym razem unieruchomiła topka, który zastygł z ręką uniesioną do rzutu kolejną petardą. Katniss rozejrzała się wokoło, bo inne topki zaczęły atakować uczniów, a komuś mogłaby przecież pomóc.
Jane była sceptycznie nastawiona do tego zadania. Zresztą nawet na kamieniu za bardzo jej nie wyszło, a co dopiero na prawdziwym przeciwniku! Zmusiła się do zachowania spokoju. Nie przesadzaj, Stark, to nie może być takie trudne! Wielu osobom się to udało, to i tobie... może... Nie, no trzeba być pewną siebie, jest przecież Gryfonką z krwi i kości i ma się strachać przed małym potworkiem? Ruda cieszyła się, że nikogo nie przysmażyła, pewnie miałaby duże kłopoty. Profesor wypuścił topki i tylko jeden obrał sobie za cel rudą. Ta spojrzała na niego groźne i krzyknęła: - Visco Nocturna! Wszystko poszło idealnie! Odpowiednie ustawiona ręka, sylaby zaakcentowane... Po prostu tylko cieszyć się widokiem topka, który nie tylko przestraszył się, ale i padł sparaliżowany! Tak to się robi, słyszycie? Jane uśmiechnęła się do siebie, dumna i zadowolona. Spojrzała na kamień z pogardą. W sumie to była tylko próba, a w prawdziwej walce wygrała. Rozejrzała się czy aby komuś nie pomóc.
Tanner Chapman musiał pojawić się na tej lekcji. Uwielbiał zaklęcia, chciał być z nich jak najlepszy. Uśmiechał się do siebie pod nosem gdy zajął miejsce w kręgu i poczekał na skończenie wykładu profesora. Był bardzo zadowolony z jego zajęć. Jako jeden z nielicznych nie przynudzał, był bezstronny i co najważniejsze - mógł się u niego czegoś nauczyć. Mimo że był opiekunem Gryffindor'u, to Chapman uznał go za naprawdę równego gościa. Gdy skończył opowiadać im o tym, co mają dzisiaj zrobić, Tanner wziął się do pracy. Powtórzył kilka razy formułę zaklęcia, uśmiechając się do siebie pod nosem. Prawie wszystko poszło mu dobrze. Wypowiedział formułę zaklęcia. - Visco Nocturna! - akcent? Idealny. Pewność siebie? Przecież był Ślizgonem, heloł, z pewnością ją miał. Problem sprawiło mu tylko utrzymanie różdżki w bezruchu, ręka lekko mu zadrżała. Na jego szczęście, nie zaważyło to na skuteczności jego zaklęcia, które zostało wchłonięte przez kamień. Profesor pokazał mu kciuka uniesionego do góry, co poprawiło Tanner'owi humor. Świetnie. Teraz kolej na dalszą część lekcji. Mieli pokonać małego, złośliwego topka, który nagle zaczął atakować każdego. Zdezorientowany Ślizgon przez moment nie miał zielonego pojęcia, co ma ze sobą zrobić. Po chwili jednak uniósł różdżkę i wycelował nią w topka, uśmiechając się złośliwie pod nosem. - Visco Nocturna! - zaklęcia idealnie trafiło w topka, pokonując go. Można powiedzieć, że Tanner'owi udało się je opanować bezbłędnie. Uśmiechnął się lekko, rozglądając dookoła czy ktoś nie potrzebowałby przypadkiem pomocy ze swoim zaklęciem.
Akcentowanie: 3 Utrzymanie różdżki: 5 Pewność: 3 Ilość sukcesów + ew. kostki: 2 sukcesy
Po niedługim czekaniu, aż wszyscy wykonają pierwsze zadanie, profesor wytłumaczył im jego drugi etap. Tym razem po wypuszczeniu tych wrednych, małych stworzonek mieli pokonać je za pomocą nowo poznanego zaklęcia. Zadanie wydawało się w miarę łatwe, chociaż Topki były wyjątkowo szybkimi stworzeniami. Przynajmniej ona miała takie wrażenie. Gdy nauczyciel za pomocą zaklęcia uwolnił Topki, Naya szybkim ruchem zaatakowała jednego z nich. Niestety, zapomniała o sztywnym trzymaniu nadgarstka i zaklęcie się nie udało. Za to stworzonko, niby takie bezradne, a petardą rzuciło. Na szczęście nie trafiło w nią, a w pustą przestrzeń obok, dzięki czemu nikomu nie stała się krzywda. Szybko rozejrzała się naokoło chcąc sprawdzić, czy komuś także nie udało się zaklęcie. Przynajmniej pierwsze zadanie wyszło jej bezbłędnie, za co dziękowała niebiosom. Zawsze to 50% sukcesu.
Topki zostały wypuszczone. Thea mocno ścisnęła różdżkę w dłoni, przygotowując się na to co miało nadejść. Nie będę uciekać, nie będę uciekać... Jej postanowienie szybko legło w gruzach kiedy w jej kierunku zaczął biec jeden z topków. Profesor Blythe kazał używać tylko nowego zaklęcia. To było straszne, bo o ile zaklęcie związane z strugą ognia z różdżki Thea miała opanowane to z Visco Nocturna był problem. -Visco Nocturna!-krzyknęła Thea celując w topka, który właśnie zamierzał ją zaatakować. To, że Puchonka czekała do ostatniego momentu, żeby rzucić zaklęcie, było błędem. Oczywiście, zaklęcie nie wyszło, a panna Frost nie miała już szans na ucieczkę. Petarda poleciała prosto na nią i wybuchła. Dziewczynę w mig obsypało różnokolorowymi paskudnymi krostami. Była tak zdziwiona, że dopiero kiedy topek poszedł szukać następnej ofiary pomyślała o tym, żeby udusić to stworzenie gołymi rękoma. Wszak tego profesor nie zakazał. Ostatkiem sił Thea powstrzymała się, żeby nie zbluzgać go za takie zajęcia. Nie była to jego wina. Zajęcia były dla chętnych... Nie płakała, nie drżała. Złość hamowała uczucia związane ze strachem. Różdżkę trzymała tak mocno, że pobielały jej knycie. Stała prosto i była niewyobrażalnie wręcz wkurzona co sprawiało, że wyglądała jeszcze śmiesznej z małymi kolorowymi krostkami na całym ciele. Była tak cholernie bezradna w obliczu tych małych paskudnych kreatur!
O ile pierwsza część lekcji wyszła Amelii zdecydowanie dobrze, to druga była już o wiele gorsza. Przez chwilę zastanawiała się, jak to będzie, gdy profesor Archibald uwolni topki i chyba za bardzo się zamyśliła. Mimo usilnych prób i wykrzykiwania zaklęcia Visco Nocturna, pannie Wotery tym razem nie udało się wyjść z opresji cało. Topek zdecydowanie zdeterminowany, żeby zrobić krzywdę swojemu przeciwnikowi wycelował w Amelię petardą, która trafiła idealnie w nią. Jej ciało pokryło się paskudnymi, różnokolorowymi krostami, które na jej szczęście nie bolały. Wyglądała po prostu.. śmiesznie. Miała nadzieję, że profesor Archibald zobaczy, co się z nią stało i jakoś wyratuje ją z tego wyglądu. - Przepraszam, może mi pan pomóc? - krzyknęła w jego stronę, krzywiąc się lekko. Nie chciała, żeby ta lekcja właśnie tak się zakończyła. Chciała, żeby coś jej w życiu wyszło, a ostatnio było z tym bardzo kiepsko. Szczególnie teraz, kiedy stała pokryta tymi śmiesznymi krostami, rozglądając się dookoła i licząc, że ktoś się nad nią zlituje. Była ofiarą losu. Prześladował ją okropny pech. Westchnęła ciężko, a w jej oczach na moment pojawiły się łzy. Dlaczego?
A więc nadszedł czas na... topki, racja? Faktycznie tak się nazywały, lecz gdyby Meadow nie usłyszała ich nazwy z ust nauczyciela, pewnie nie przypomniałaby sobie. Poprzednio dała sobie radę z zadaniem, więc czemu miałoby nie udać jej się i tym razem? Mimo wszystko trochę wystraszyła się stworzenia. Pewnie przez ten nieprzyjemny dla oka wygląd. - Spokojnie, Mea, czego ty się boisz? Są całkowicie niegroźne - wyszeptała szybko sama do siebie, po czym wzięła głęboki wdech i wydech. Niby miało to na celu ją uspokoić, ale... nie wyszło. Zestresowała się nawet bardziej, a przez to też zdezorientowała. Topek rzucił się na nią, a ona ocknęła się dopiero po chwili. Zdołała rzucić zaklęcie, które okazało się niestety nietrafne. Tak, nic dziwnego. - Visco Nocturna! - wykrzyknęła w popłochu. Och, no jasne, znowu akcent wszystko popsuł. Pięknie. Na domiar złego - chybiła. Zirytowane stworzenie cisnęło w nią petardą z taką siłą, że gdyby Windstow szybko nie odskoczyła, pewnie by nią dostała. W każdym razie udało jej się! Tylko zaklęcie niekoniecznie. Szkoda.
Leonardo zaśmiał się cicho, wiedząc, co go teraz czeka. Z jego szczęściem był świadomy, że wykonanie drugiej części zadania tak samo dobrze jak pierwszej było prawie niemożliwe. Posłuchał, co ma im do powiedzenia profesor Archibald na temat topek i postanowił wziąć się do pracy. Nie chciał już dłużej tu siedzieć i czekać na jego porażkę. Wiedział, że ona nastąpi. Może właśnie przez to podejście stało się tak, jak przewidywał. Gdy tylko topek rzucił się na niego, celując w niego petardą, Leonardo znieruchomiał. Chociaż wcześniej miał przygotowaną w głowie formułę zaklęcia, teraz nie potrafił ponownie jej wypowiedzieć. Ledwo uniknął petardy, odskakując na bok w ostatnim momencie. Ten ruch sprawił, że do Gryfona wreszcie dotarło, co ma zrobić. - Visco Nocturna! - niestety, było już za późno. Może przez to, że nie wymówił go z należytym akcentem, a może przez to, że ręce trzęsły mu się tak mocno zaklęcie nie wyszło. Zrezygnowany Leonardo rozejrzał się dookoła, zastanawiając jak idzie jego towarzyszom z lekcji. Oczywiście szło im lepiej, ale i tak większość nie potrafiła poprawnie wykonać zaklęcia, a jakieś dwie dziewczyn nagle pokryły się kolorowymi krostami i wyglądały naprawdę komicznie. Cóż, przynajmniej jemu udało się tego uniknąć.
Podbudowana poprzednim sukcesem Anjali skupiła się mocno na kolejnych słowach profesora. Chciała doprowadzić swój sukces do końca i pokazać innym, że ślizgoni nie popełniają błędów. Przyglądała się swojej długiej różdżce przez pewien jakby chcąc wyprosić udane zaklęcie. Potem przyglądała się jak innym wychodzi. Jednym się udawało, a drugim nie, jednak to zaklęcie nie mogło być aż tak trudne prawda? Przyglądała się topkom i wiedziała, że trzeba spróbować. Teraz albo nigdy! -Visco Nocturna I... niestety Anjali chyba zbytnio się rozkojarzyła upojona sukcesem poprzedniego zaklęcia, bowiem nie trafiła w topka a co gorsza oberwała petardą. Nie miała czasu na okazanie swojej wściekłości, wokół niej pojawił się pyłek, a sekundę później zaczęła gwałtownie kichać raz za razem. Podeszła do nauczyciela, nie była w stanie jednak sklecić zdania. Miała nadzieję, że jej pomoże.
Anissa z uwagą patrzyła, jak innym idą zaklęcia. Nie mogła powstrzymać się od śmiechu, kiedy niektórzy postanowili podpalić tyłek topka. Nie był to jednak śmiech radosny, a raczej trochę kpiący. Jednakże zdołała się zebrać w sobie i wysłuchać tego, co profesor miał do powiedzenia odnośnie drugiego zadania. Machnęła ręką do Anjali na przywitanie, a potem obserwowała, jak stworzenia uciekają z klatki. Jeden z nich ewidentnie chciał zaatakować Anę, dlatego ta powtórzyła wszystkie czynności, które wypróbowała wcześniej na tym nieszczęsnym kamieniu, który pewnym osobnikom sprawiał wiele trudności. W końcu rzuciła urokiem w nartęta, a ten od razu jakby się cofnął przerażony, postanawiając, że nie będzie się więcej zbliżał do Arabki. Al-Amin uśmiechnęła się złośliwie, po czym zerknęła w stronę innych uczniów. Chyba nie bardzo im to wszystko wychodziło, a to ona podobno była beznadziejną z zaklęć... wywróciła oczami i doskoczyła do Narayanan, aby ją uratować. Niestety, ale tym razem czar się nie powiódł, jak zwykle zresztą, kiedy jest potrzebny. Dziewczyna wywróciła oczami, trochę nie bardzo wiedząc, co ma teraz niby zrobić. Właśnie, może ten brytyjski nauczyciel zaradzi? Albo ktoś inny?
Z kamieniem Zieliński sobie poradził. Proste się to wszystko wydawało. Kiedy przyszedł czas na zmierzenie się z topkami uśmiechnął się krzywo. Tak patrząc na innych to raczej nie wyglądało to na proste zadanie. Zwlekał chwilę zanim sam uniósł różdżkę. Jeszcze głęboki oddech wziął, a później wycelował. - Visco Nocturna! - dokładnie jak wcześniej wypowiedział zaklęcie. Nadgarstek trzymał sztywno i pamiętał o wszystkim co powiedział nauczyciel. Skupił się i nie musiał powtarzać drugi raz zaklęcia, ani uciekać przed tym rozeźlonym stworzeniem, bo poszło mu dobrze. Wszystko jak należy. Niepotrzebnie sobie głowę zawracał tymi myślami niedobrymi. Mierzył jeszcze spojrzeniem topka na którego rzucał zaklęcie, a później przeniósł je na resztę uczniów. Nie wszystkim poszło tak dobrze jak Zielińskiemu. Trochę go to zdziwiło. Proste było to zaklęcie albo wyjątkowo dobry dzień dziś miał. Gdzieś przy nim stał Leonardo któremu nie szło za bardzo. Zakładam, że się znają z widzenia chociaż albo i jakoś może lepiej. Na tym obozie przed projektem jakoś się musieli poznać. Tak mi się wydaje. Nie trafił topek w niego petardą, ale już szykował kolejną. W dwóch krokach znalazł się przy nim i ponowie rzucił zaklęciem, które i tym razem wyszło poprawnie. Pomóc mu chciał, aby nie podzielił losów innych co to i z krostami kolorowym skończyli. Tak instynktownie zadziałał. Bo dopiero później uświadomił sobie, że z tej jego pomocy to i mogło wyjść więcej złego niż dobrego.
Mimo że pomoc kompletnie nie była w stylu Tanner'a, to chłopak zobaczył coś, czego nie mógł odpuścić. Zobaczył piękną dziewczynę, przy okazji nie z domu Salazara Slytherin'a. Czy mógłby przepuścić taką okazję? Oczywiście, że nie. Podszedł do niej wolnym krokiem, uśmiechając się lekko. Nie chciał flirtować, przynajmniej ostatnimi czasy starał się tego nie robić. Chciał pozostać wierny Angven. Był szybszy od profesora, podszedł do Puchonki, której pokazał, jak właściwie ma się zachowywać, żeby zaklęcie było w stu procentach udane. Ciekawe, jemu wychodziło. Czy koleżance się uda? Teraz wszystko już zależało tylko od niej. - Jesteś moją dłużniczką - mrugnął do niej wesoło, przekręcając głowę i czekając, aż dziewczyna udzieli mu jakiejś odpowiedzi. Ciekawe, co z tego wyjdzie? Ślizgon pomagający komukolwiek na zajęciach to rzadkość. Na jego szczęście dzisiejsza lekcja zaklęć była dla niego pestką. Przynajmniej nie musiał prosić się nikogo o uratowanie go przed krostami, jak zrobiło to kilka dziewczyn lub przed jakimś dziwnym pyłkiem.
Aiden już nie mógł doczekać się kolejnej części lekcji. Pierwsza poszła mu zadziwiająco dobrze, a następna? No cóż, nie chwaląc się, było idealnie. Co to było pokonać jedne złośliwe stworzonko dla skupionego na zadaniu Ślizgona? Od dzisiaj to moje ulubione zaklęcie obiecał sobie w duchu wciąż dumny z wykonanej pracy. Nigdy nie był najambitniejszym uczniem, ale kiedy coś sobie postanawiał – robił wszystko aby dojść do sukcesu. I proszę! Chłopak rozejrzał się ponownie, analizując postępy reszty zainteresowanych. Naprawdę wielu tryumfowało, ale znaczna większość nie była w stanie poradzić sobie z zaklęciem. Aiden zmarszczył brwi i wybrał losowo osobę, która... no cóż miała pewne problemy. Chociaż pomaganie nie było do końca w jego stylu... no jak mógłby odmówić ślicznej Krukonce? - Visco Nocturna! - zawołał ponownie celując w stworzenie. To musiało być jakieś wyjątkowo proste zaklęcie, no bo jak inaczej udałoby mu się trzy raz bezbłędnie je wykonać? Niemożliwe, nawet Aiden nie miał takiego szczęścia! - No i załatwione – wyszczerzył się do dziewczyny, po czym zniknął w tłumie. Nie oczekiwał podziękowań ani nic takiego. Zdecydowanie wystarczało mu to dziwne uczucie spełnienia i zadowolenia z wyników, do którego... gdyby nie był tak leniwy i niedokładny, mógłby się przyzwyczaić.
Leonardo podziękował chłopakowi, który mu pomógł z szerokim uśmiechem na twarzy. Nie sądził, że ktokolwiek to zrobi, biorąc pod uwagę fakt, że na lekcji było chyba więcej Ślizgonów niż innych mieszkańców domów razem wziętych. Skąd ich nagły pociąg do nauki? Może dowiedzieli się, że wreszcie wyprzedzili Gryffindor w kwalifikacji pucharu domów i nie chcieli stracić przewagi? W każdym razie, w zamku wydawało się, jakby byli wszędzie, co wcale nie było Leosiowi na rękę. On szukał ludzi miłych, pomocnych, chętnych do współpracy, a nie nadąsanych egoistów. Tak właśnie ich wszystkich nazywał. Nadąsanymi egoistami. Jednak to nie o Ślizgonach powinien teraz myśleć, a o zadaniu, którego bądź co bądź nie udało mu się wykonać. Długo zastanawiał się czy podejść po raz drugi do zadania czy dać sobie spokój. W końcu jednak stwierdził, że jest zbyt uparty, żeby zostawić to bez pozytywnego rezultatu. Uśmiechnął się lekko do siebie, obrał sobie za cel kolejnego topka i po prostu to zrobił. - Visco Nocturna! - wypowiedział cicho, jednak z dobrym akcentem i na tyle pewnie, że topek od razu został pokonany. Świetna robota, Leonardo! Pokazałeś, na co cię naprawdę stać. Przecież taki jesteś, perfekcjonista, który nigdy się nie poddaje to cały ty. Właśnie takie podobne myśli kłębiły się teraz w głowie chłopaka. Nareszcie coś mu się udało. Dwa zadania na lekcji wykonane poprawnie - czy to nie dużo w dzisiejszych czasach? Leo z uśmiechem czekał na dalszy ciąg zajęć, zastanawiając się, co profesor powie mu na koniec.
Amelia właściwie nie wiedziała co ze sobą zrobić, bo okazało się, że profesor ma większy problem do opanowania niż fakt, że ona wygląda śmiesznie. Niespodziewanie jednak pojawił się obok niej jakiś chłopak, który uratował ją przed okropnymi krostami i pokonał jej topka. Uśmiechnęła się do niego z wdzięcznością, dając mu do zrozumienia, że gdyby tylko potrzebował jakiejkolwiek pomocy, to może na nią liczyć. To, że nie udało jej się tym razem nie oznacza, że jest jakąś totalną ofermą i nie da sobie rady z innymi zaklęciami. Przez chwilę zastanawiała się czy może spróbować jeszcze raz. Zauważyła jednak, że ludzie właśnie to robią, próbują do bólu, aż zaklęcie wreszcie nie uda im się poprawnie. Tym razem wiedziała już, jakie błędy popełniła wcześniej i co właściwie powinna zrobić, aby zaklęcie tym razem było udane. Wyciągnęła różdżkę, celując w nią w jakiegoś topka, który sprawiał trudność innym. - Visco Nocturna! - głośno, wyraźnie, ze wspaniałym akcentem i zdecydowaniem, jakiego chyba zabrakło jej wcześniej. Tym razem zaklęcie zadziałało idealnie, a topek został pokonany. Szkoda tylko, że nie było to przed jej publicznym upokorzeniem - obsypaniem tymi śmiesznymi, kolorowymi krostami, w których wyglądała komicznie. Wywróciła oczami, rozglądając się dookoła czy oby tym razem ktoś nie potrzebuje jej pomocy. Miło byłoby się odwdzięczyć. Amelia nie jest typem osoby, która tylko bierze. Lubi też dużo dawać od siebie. Mrugnęła wesoło do chłopaka, który jej wcześniej pomógł, pokazując tym samym, jak dobrze poradziła sobie z zaklęciem.
Stojąc tak bezradnie i patrząc się na innych, czekała na jakąkolwiek pomoc. Mocno się zdziwiła, kiedy podszedł do niej jeden ze Ślizgonów. Spojrzała na niego trochę nieufnym wzrokiem, bowiem nie wiedziała czy chłopak przyszedł jej pomóc, czy może się z niej pośmiać. Okazało się, że to pierwsze. Ślizgon stanął obok niej z uśmiechem na twarzy i przyjaznym tonem pokazał co i jak. Wytłumaczył co robi źle i powiedział, żeby spróbowała jeszcze raz. Wciąż patrząc się na niego trochę podejrzliwie, uniosła różdżkę, wcelowała nią w Topka i wymówiła zaklęcie. I o dziwo, udało jej się! -No no no... -Rzuciła i znów przeniosła wzrok na chłopaka -Ostatnio pomagają mi sami Ślizgoni, zaczyna mnie to trochę przerażać. -Przypomniała sobie jak ostatnio, chyba nawet też na zaklęciach pomógł jej jeden z uczniów Slytherinu. Wtedy również mocno ją to zdziwiło. -Dzięki. -Dodała i uśmiechnęła się do niego.
Pomyślałby kto, że te zajęcia będą takie dziwaczne. W normalnych warunkach, zapewne nie stanowiłoby zbyt wielkiego problemu to, aby wycelować w topka i trafić go zaklęciem. Dopadł go chyba niestety jakiś szczególny rodzaj pecha, bo gdzieś zaginęła jego piekielnie niezawodna celność i przyszło mu pudłować raz za razem. Zaklął szpetnie, a w momencie, w którym to robił, oberwało mu się topkową petardą. Cicho huknęło i momentalnie Rasheedowi poczęły rosnąć włosy oraz paznokcie. W związku z tym utrzymanie różdżki wydawało się niemalże niemożliwe, więc wypuścił ją z rąk, plącząc się w pasmach włosów, co zaowocowało tym, że po prostu przykląkł na wilgotnej trawie, aby nie zaliczyć widowiskowej gleby. - Niechże ja Cię dopadnę. - zawarczał jeszcze w stronę topka, ale jego groźba musiała wyglądać co najmniej niepoważnie w takim momencie. No cóż, trudno, nie zawsze wszystko musi wychodzić, a najwyraźniej i dla niego nadeszła chwila na porażkę. Mimo wszystko miał dumnie uniesioną głowę. Z takimi włosami to by dopiero był super rozpoznawalny w szkole. Może powinien sobie takie zapuścić? Chociaż może mu takie zostaną! Kto wie jak długo działają te petardy.
Czekał na moment w którym będzie mógł rzucić w końcu zaklęcie na to nieszczęsne stworzenie. Nawet nie wysłuchał tego co nauczyciel miał do powiedzenia tylko patrzył na topki z mściwym uśmiechem na ustach. Naprawdę chciał wypróbować na nich zaklęcie. Oczywiście coś poszło nie tak… Pech na nim jakiś wisiał i zaraz dostał petardą. Kurwa, powinien już przywyknąć do tego, że zawsze wszystko odwrotnie niżby tego chciał. Taki już jego nędzy los. Nie dość, że nie zaklęcie mu nie wyszło, dostał cholerną petardą to teraz kolory mu się pomieszały. - Co za gówno - powiedział do siebie spoglądając na czerwone niebo, które doskonale wiedział, że powinno być niebieskie czy jakieś tam błękitne. Wszystko miało nie taki kolor jak trzeba. Chyba po tych zajęciach zakopie różdżkę w ogródku i nie będzie jej więcej używał. Czuł się z tym źle i nie trzeba chyba wspominać, że było po nim widać, że nie jest z tych zajęć zadowolony.
Poprzednie zadanie: trafienie w topka udane Pokonanie topka - kostka: 5-> 5 i 2->3 czyli jeden pokonany
Komu pomóc? Ja też nie pogardzę pomocą!
No pięknie, przysmażyła tyłek topkowi to teraz dwa się spiknęły przeciwko niej i chciało się na nią rzucić z tymi swoimi pazurami i zębiskami. Najlepiej to by ją zjadły w jednym kawałku. No dobra może trochę wyolbrzymiała. Nie podobał się jej fakt, że profesor chciał je uwolnić. Chciała mu coś powiedzieć na ten temat ale nie zdążyła bo on już to zrobił, tak jak powiedział. Najpierw zaklęcie rzuciła prawidłowo i jeden topek został pokonany, ale przez to że chwilę się rozkojarzyła swoim sukcesem to prawie oberwała petardą od drugiego, równie rozwścieczonego jak poprzedni, topka. Petarda wybuchła blisko niej, ale nic jej nie zrobiła. Ogłuszyła ją tylko delikatnie, a ona wrzasnęła bowiem nie była przygotowana na taki huk. Znalazła się akurat blisko Rasheeda, jednakże dopiero po chwili go rozpoznała. -Rasheed fryzjer cię przestał lubić?- zażartowała sobie z niego po czym rzuciła zaklęcie unieszkodliwiając jednego z jego topków. Bingo!
Pomoc: Rasheed Sharker Pomoc - kostka: 2
Isolde Bloodworth
Wiek : 30
Czystość Krwi : 100%
Wzrost : 177 cm
C. szczególne : zjawiskowo długie nogi, blizna na prawym boku, arystokratyczny akcent, tytanowy pierścień (pierścień działania)
Ku zaniepokojeniu Isolde dwa topki rzuciły się w jej kierunku, syczące ze złością i wymachując... petardami? No cóż, jeden z nich faktycznie mógł mieć do niej żal o to przypalenie miejsca, w którym plecy tracą swoją szlachetną nazwę, ale drugiemu nic nie zrobiła - najwyraźniej jednak solidaryzował się z poszkodowanym kolegą. Zmarszczyła z irytacją brwi, po czym wycelowała różdżkę w pierwsze stworzonko, które chyba właśnie zamierzało zrobić coś bardzo głupiego, co z całą pewnością nie przypadłoby Is do gustu, mianowicie trafić ją petardą. - Visco Nocturna! - zawołała i z zadowoleniem stwierdziła, że topek zatrzymał się, a potem skulił, patrząc na nią ze strachem, by w końcu czmychnąć gdzie pieprz rośnie i zostawić swojego kompana na pastwę Isolde, która poczuła się znacznie pewniej i z drugim topkiem rozprawiła się równie bezceremonialnie jak z pierwszym. Rozejrzała się z satysfakcją dokoła, po czym zauważyła, że chyba biedny Madness miał mniej szczęścia niż ona, więc szybko unieszkodliwiła topka, któremu widocznie nie wystarczył fakt, że trafił chłopaka petardą. Z wdziękiem trafiła stworka kolejnym zaklęciem Visco Nocturna, po czym podeszła do Ślizgona, który miał dość ogłupiałą minę. - Żyjesz? Co ci jest? - spytała z wyraźną troską, mimo że ostatnio miała ochotę zamordować tego nieznośnego typa. Taki urok ich znajomości.
Poprzednie zadanie: trafienie w topka Pokonanie topka - kostka: 3 i 6
Pomoc: Madness Toinen Pomoc - kostka: 6, czyli udaje mi się pomóc
No, ciekawiej! Echo jakoś ożywiła się, kiedy usłyszała, że topki zostaną uwolnione. Ustawiła się w iście bojowej pozycji, zamajtała wyzywająco brwiami i uśmiechnęła się prawie przebiegle. Prawie, bo tak jak okropni Ślizgoni nie umiała. Cofnęła lewą stopę do tyłu, ugięła prawe kolano, wyprostowała rękę i odciągnęła ją w tył, a różdżkę skierowała w stronę topków. - Rozwalmy te gnidy! - powiedziała teatralnie do Arienne, niczym prawdziwy rycerz. Ach ten teatr, szkoda że Nickodem ostatnio gdzieś się zapodział. Co z kółkiem teatralnym? Echo było bardzo smutno, ale teraz skupiła się na topkach. Gdy tylko zostały uwolnione, skupiła się na jednym, który już pędził w jej stronę z petardą. Znieruchomiała, skupiła się na chęci pokonania swojego okropnego wroga i przypomniała sobie szybko dokładne brzmienie zaklęcia. - Visco nocturna! - i topek zatrzymał się posłusznie, a jego oczy wyraźnie wskazywały na to, że się boi. Ale to nie był koniec wojny! Echo brnęła dalej, dostrzegła w tłumie i całym tym rozgardiaszu dziewczynę, która dostała petardą. Efekty były dziwne, ale Lyons szybko posłała zaklęcie w topka, który ją atakował, dzięki czemu Anjali mogła zająć się następnym. Dopiero teraz Echo ogarnęła, że to Ślizgonka. Tak pewnie by jej nie pomogła, pfy!
:: 
1 ... 11 ... 18, 19, 20 ... 29 ... 39 
