Czyli jednak Raisen? Czemu akurat on? Jego brat się przynajmniej tak do niej nie przyczepiał. Jeszze chwila, a się do niej przytuli jak małe ziecko do nogi i nie bedzie umiała go odsunąć. Nigdy nie wiedziała, co chłopak w niej takiego widzi, ale zdecydowanie było mało chętnych na nią. Tak czy siak nie zamierzała korzystać z pierwszej lepszej szansy. Musiałaby najpierw kogoś poznać i to bardzo dokładnie. Spojrzała w niebo. Coraz więcej wody spadało z chmur, uderzajac z cichutkim pluskiem o kamienie. Jaka szkoda, jeśli się przeziębi, nie będzie mogła karnie myć dzisiaj kibli. No bo przecież kto wyśle chorą, biedną Connie do pracy? Cóż.
-Myślę, że siedzi - powiedziała uśmiechając się ironicznie. Zastanawiała się, czy chłopak zrazi się taką postawą u niej. Mimo wszystko przewróciła oczami i dodała.
-Szukałam spokojnego miejsca, bez pierwszoroczniaków, którzy wypytują bez przerwy o wszystko- jak miała im odpowiadac, skoro sama była w Hogwarcie dopiero kilka dni. Beauxbatons nie było tak skomplikowanym miejscem jak ten zamek, chociaż miało i swój urok.

Rai tym razem już patrzył normalnym wzrokiem na zielsko, a konkretnie trawę ,o którą rozbijały się krople deszczu robiąc przy tym małe pryśnięcie na boki. Po jakimś czasie patrzenia w zielone listki wystające z ziemi uśmiechnął się i zmienił kierunek wzroku na Connie. Ehh... szkoda że nie jest gryfonką , wtedy Rai już pewnie dawno temu się z nią bardziej zaprzyjaźnił i byłby bliższy swojego celu. Te myśli ogarnęły chłopaka, przez co przypadkiem jego zaplecze znalazło się na ziemi. Lodowaty chłód przeszył ciało młodego Windbreaka przez co szybko podniósł się i podszedł bliżej ukochanej, ale nie tak by się do niej przytulić , po prostu był blisko, tak że ich ramiona prawie się stykały - Tooo... emmm jakie wrażenia od rozpoczęcia roku ? - Zapytał po chwili zdając sobie sprawę że to durne pytanie - Znaczy się...jak minęły ci wakacje ?i... ee... nie jest ci zimno ? - Zapytał

Kiedy padł na trawę zaśmiała się, nawet trochę słodko. Ostatnio miała lekkie skłonności do zmiany siebie, może to przez to, że poznała wiecej miłych dla niej osób? Westchnęła przyglądajac mu się z lekkim uśmiechem. dopeiro po chwilo zauważyła, że nagle znalazł się bliżej. Przez chwilę miała straszna ochotę się odsunąć, ale nie zrobiła tego. Zapewne głupio by to wyglądało.
-Wrażenia całkiem nieźle- mimo wszystko odpowiedziała na pierwsze pytanie- chociaż będę myć kible za jakiś czas i wiecznie się gubię.
-Hmm, wakacje. Potargałam całą sukienkę na ślubie kuzynki, między innymi siedząc w krzakach- uśmiechnęła się na myśl o tej przygodzie. No i na myśl o zdarzeniach, które zaistniały podczas ślubu. Szczególnie jedno, z pewnymi ślizgonemi. Odwiała od siebie szybko tę myśl.
-Byłam na Malediwach, piekna wyspa- no i znowu wspomnienia z tą samą osobą. Czy jej się musi ostatnio wyszstko kojarzyć ze Slytherinem? Najwyraźniej tak, skoro dwóch z nich to jej przyjaciele. Znów odwiała myśli.
-A odnośnie zimna- zasunęła kurtkę i podkuliła nogi pod siebie- może trochę.
Zamrugała szybko.
-Rzeby wyszło miło, powinnam spytać jak tobie minęły wakacje prawda?- Spostrzegła, że za bardzo się rozgadała więc szybko umilkła i uśmeichnęła się przepraszająco.

Rai słysząc ,że dziewczyna pierwszy raz śmieje się z niego i to wręcz trochę słodko uśmiechnął się bardziej i złapał jakiś kwiatek, który okazał się być irysem i położył przed ukochaną -Wiesz słodka jesteś gdy się śmiejesz... znaczy się ee... przepraszam - Powiedział trochę zakłopotany odsuwając się trochę -Myć kible ?... eee... niezbyt fajne zajęcie - Włożył ręce do kieszeni kurtki , ponieważ zrobiło mu się zimno -Eee... to ślub odbył się w krzakach czy może nie mieli miejsc ? - Zapytał - Wakacje ?... całkiem dobrze, nie wliczając tego że większość czasu z bratem spędziłem w pokoju przez głupie kary matki za takie rzeczy jak odpalanie kieszonkowych bomb... ja nie rozumiem co w tym złego

Słysząc komplement powstrzymała się, na całe szczescie, przed niechcianym zarumienieniem. Wzięła Irysa i podstawiła sobie pod nos. Chcąc czy nie chcąc uwielbiała zapach kwiatów, no a szczególnie białych róż. Nie podziękowała, taka już jej natura.
-Może i nieprzyjemne, ale ucierpi na tym szczoteczka przyrodniej siostry, a to nagroda sama w sobie- powiedziała uśmeichając się chytrze i z satysfakcją. Zadrżała lekko kiedy zawiał wiatr. Razem z mżawką nie dawali poznać, że jest około 20 stopni.
-Krzaki i drzewa są doskonałym skronieniem przed babciami i ciotkami, które nie mają nic więcej do roboty tylko tarmosić wszystkie dzieci w rodzinie- to mówiąc rozmasowała policzek.
-Zgadzam się właściwie. Rodzice często maja dziwne pojęcie do różnych spraw. Ale, przynajmniej matka cie nie chce wydziedziczyc z ...aa...ee Myron'em- powiedziała z lekkim zająknięciem i zaśmiała się.

Rai trochę zarumieniony przysunął się znów blisko dziewczyny i mimo zimna usiadł na ziemi, powodując przy tym zatrzęsienie się całego ciała. -Szczotka... hmm... czyli dostałaś karę, i chcesz się przy okazji odegrać na przyrodniej siostrze... chytre... ale ja mam swoje , inne sprawdzone sposoby - Powiedział znów spojrzał na dziewczynę, akurat w tej chwili że mógł zauważyć jak zadrżała z zimna -W sumie racja... a ja zazwyczaj przesiaduje spotkania rodzinne w pokoju... zawsze żałowałem, ale teraz jak to słyszę, to nawet fajnie że na nich nie byłem. - Lekko zadrżał - Co ?... rodzice chcą cie wydziedziczyć ?... Idioci... znaczy się ee... przepraszam - Powiedział po czym spojrzał na trawę -Eee... ten teges... jeśli jest ci zimno to mogę ci dać swoją kurtkę... ja jakoś bez niej przeżyje

Spojrzała na niego i westchnęła. Najwyraźniej chłopak nie da za wygraną. No trudno, większe rozczarowanie. Chociaż może kiedyś, jak będzie miałą odchyły od normy to się z nim umuwi? Sama nie miała pojęcia.
-Na przykład jaki, sprawdzony sposób?- Zainteresowała się. Wizja odegrania się na kimkolwiek w jakiśnowy, orginalny sposób zachęciła ją do dalszych rozmów z chłopakiem.
-Nie rodzice. Matka nie żyje. A ojciec, no cóż. To więcej niż idiota- nie było widać, żeby nawet odrobinę zdenerwowała się jego nietaktownością. Sama wiele razy wyzywala ojca i to wiele gorzej.
-Tobie też jest zimno, a od tego się nie umiera, nie?- Powiedziała puszczając mu oczko, zanim skapnęła się, co robi. Odwróciła głowę trochę w bok by spojrzeć w stronę Hogwartu.
-Możemy się schować w zamku, jeśli bardzo chcesz- mruknęła nie do końca pewnym tonem.

- Nie każmy im czekać, o pani! - zawołał i poprowadził ją z wielką gracją do drzwi, które otworzył jakże wytwornym i eleganckim gestem. Beret zostawił na głowie dla lepszego efektu, czasu na odniesienie go do sali było dużo. A wyglądał przecież tak świetnie, jak prawdziwy artysta! Pomijając oczywiście plamę na nosie, krechę na brodzie, brudną koszulkę i dwa wielkie, żółte tulipany na policzkach. Farbki i Gabrielle zrobiły swoje!
Nie przejmując się, że wyglądają dziwnie, idąc inaczej (oczywiście spektakl dalej trwał, więc musiał zachować powagę i prowadzić Krukonkę odpowiednio do dawnych czasów) minęli kilka pięter, po drodze umykając przed Irytkiem. Na szczęście obyło się bez większych szkód.
- Jesteśmy już u celu naszej wędrówki - oznajmił z ukłonem, kiedy doszli do kręgu. Dostrzegł tam jeszcze dwie osoby. Świetnie, teraz tylko zostawało przekonać ich do wspólnej zabawy! Na pewno przyjdzie mu to łatwo, zwracając uwagę na aktualny wizerunek.

Oczywiście, że szli z całą powagą, na jaką było ich stać. Szli dumnie, z gracja, tak jak przystało na dziewiętnastowieczną arystokrację, którą umiejętnie naśladowali. A to, że wyglądali dosyć osobliwie, nie ujmowało im nic, a nawet można pokusić się o stwierdzenie, że dodawało im to uroku.
- Więc... - zawahała się - trzeba namówić ich, by się do nas przyłączyli - powiedziała, wskazując na dwójkę uczniów, znajdujących się przy kręgu, oprócz nich. Przyjrzała się bliżej, i poznała w dziewczynie Connie, jej dobrą znajomą. Powinno dobrze pójść.

Chłopak znów spojrzał na Connie i zaczął przyglądać się jej twarzy, tak że na początku nawet nie doszło do niego pytanie... cóż pewnie raczej do każdego zakochanego by nie doszło gdyby właśnie opisywał w myślach włosy ukochanej -Co ?... a tak... to już moja słodka tajemnica - Powiedział zadziornym głosem - Eee... przepraszam... nie wiedziałem - Z jego ust wydobyły się te słowa , chodź w myślach właśnie obrażał się od idiotów i że zawsze wszystko musi zniszczyć. - Eee... no wiesz można zamarznąć, ale nam w takiej temperaturze to raczej nie grozi - Już chciał zgodzić się na pójście do zamku , gdy nagle w oddali zauważył dwie osoby, umazane różnorakimi kolorami farb, pewnie kiedyś będących w klasie artystycznej, do której sam Rai czasami zagląda, ale to raczej nie wszystko, osoby te szły z wielką gracją mimo plam na swoich ciałach i ubraniach... i to jeszcze w ich stronę -Znasz ich ? - Zapytał

Zrobiła niezadowoloną minę.
-No wiesz, mi nie zdradzisz tajemnicy?- Założyła ręce pod piersiami i zburmuszyła się lekko po czym westchnęła.
-Nie przepraszaj tyle, to irytujące- Powiedziałą przewracając oczami i podniosła się z ziemi.
Spojrzała na nadchodzącą parkę. Byli tak umazani farbami, że z początku nie miała mozliwości ich poznać. Dopiero, kiedy znaleźli się dość blisko zauważyła, że dziewczyna to Gab.
-Znam, chociaż w tym momencie nie mam pewności czy to dobrze.

- W rzeczy samej, w rzeczy samej, o pani! - zawołał głośno, tak, aby i ta dwójka usłyszała. Przyjrzał im się dyskretnie, rozpoznając Connie. Nie znali się dobrze, ich stosunki można było określić jedynym, krótkim słowem - znajomi. Pamiętał jednak doskonale, co wyprawiała na weselu. Najpierw chowała się w krzakach, a potem, razem z Melanie, właziła na drzewo. Suknię miała porządnie podartą, a i kilka drobnych skaleczeń się znalazło. Jared powstrzymał się od chichotu, przynajmniej nie nudziła się w Birmingham.
Podprowadził pięknie i zgrabnie Gabrielle do tej dwójki, po czym wykonał ręką iście szlachecki gest, aby przed prośbą zrobić wrażenie. Przecież to był teatr!
- Czy macie ochotę wybrać się z nami do sali muzycznej? Planujemy koncert, a brakuje nam osób do gry - powiedział wszystko wytwornym tonem, jak przystało na wiek dziewiętnasty. Dzielnie powstrzymywał śmiech.

Tak, pamiętała, co wyrabiała Connie na weselu Bradleya Primrose. Chowała się ponoć przed rodzinką. Najpierw ukrywała się w krzakach, później wdrapała się na drzewo. Podarta sukienka i zadrapania były niezłym osiągnięciem. Z jednej strony dziewczyna nie popierała jej zachowania, choć pewnie na jej miejscu zrobiłaby to samo.
Ostatkiem sił powstrzymywała się od śmiechu, jednak trzymała się dzielnie. Musiała przecież zachowywać się jak dziewiętnastowieczna dama, czyż nie?
Spojrzała lekko zdziwiona na Krukona. Koncert? Że niby będzie musiała śpiewać? Och, no tak. Ale dałam się wrobić. Nie wyskoczyła jednak z pretensjami do chłopaka, odgrywała przecież nadal rolę dziewiętnastowiecznej damy. Milczała więc po prostu.

Przyjżała się barwnie umalowanym osobą. Nie miała pojęcia co powiedzieć. Chciało jej się śmiać, ale jak przystało na nią, nie zrobiła tego. Trzymajmy opinię.
-Koncert? Gry?- powtórzyła pytająco- Co?- dodała jeszczę. Na koncerty była dosc chętna szczególnie, jeśli mogłaby coś zaśpiewać. Zawsze uwielbiała to i wiele samotnego czasu spędzała na doskonaleniu wokalu.
Zachowywali się również przedziwnie. Co im kurde owaliło?

Ile można ziewać? Sobota była jakoś wyjątkowo nudna. Lorelei zwlekła się z łóżka (co zajęło jej około godzinę), ubrała w pierwsze lepsze ubranie, które leżało na wierzchu, zabrała swojego dzikiego puszka pigmejskiego oraz chochlika i wybrała się na błonia. Celem dziewczyny był kamienny krąg. Nie przejmowała się deszczem i chłodem, nie miała ochoty siedzieć w zamku. Woda jej nie przeszkadzała, bo dziś wyjątkowo nie miała makijażu.
Doszedłszy do kręgu usiadła na jednym z kamieni, licząc, że wena na imiona dla pupilków przyjdzie sama. Oswoić się udało, jakim cudem nie miały jeszcze imion?! Przyłożyła szczupłą dłoń do ramienia, aby czarna, włochata kulka wyszła z włosów i przeskoczyła na palec. Teraz nie potrzebowała żadnego materiału, jej już nie gryzła. Lei zaśmiała się pod nosem, widząc, jak zwierzątko moknie. Mokre futerko wyglądało trochę komicznie, ale na swój sposób uroczo. Na razie żadne imię nie przyszło jej do głowy.

Bardzo, ale to bardzo nie miała ochoty wstawać. Jednak zmuszona przez gwar w domitorium, zwlokła się z łóżka. Jakimś cudem udało jej się nieco ogarnąć. Nałożyła na siebie luźną, czarną bluzkę z krótkimi rękawami i czarne rurki. Obudziła kuguchara, który dosyć niechętnie wstał, w przeciwieństwie do puszka. Ten od razu, tak jak go Vera zdążyła wyuczyć, wskoczył na jej głowę i schował się w czerwonych włosach tak, że nie było go widać. Dopiero przy wychodzeniu z pokoju Veronique przypomniała sobie, że na dworze zapewne jest zimno, dlatego zabrała ze sobą skórzaną kurtkę.
Tak jak myślała, było chłodno i padał deszcz. Miała dobry pomysł, że do Hogwartu zabrała wodoodporny tusz do rzęs. Postanowiła nieco pochodzić po błoniach, w końcu rano nie istniało nic lepszego niż zimny prysznic.
Spacerując tak, doszła aż do kamiennego kręgu. Dziwnym zbiegiem okoliczności zauważyła tam Lorelei, która również nie wyglądała na zadowoloną.
- Cześć Lei - mruknęła siadając na jednym z kamieni. Puszek wyskoczył z czerwonych włosów i usadowił się na ramieniu. Kuguchar za to ułożył się pod nogami właścicielki. Dziwne, jak na razie obydwa pupile pozostawały bezimienne.

Może coś z lodem? Przecież tak lubiła lód. Albo z chłodem, o, chłód też lubiła. Cholera jasna, już mi odwala! Skrzywiła się lekko. Pustka w głowie, jak ona tego nie lubiła! Nie chciała jakichś pospolitych imion. Jake, Tom... a fe. A poza tym nazwać tak zwierzę... nie. Potrzebowała czegoś oryginalnego. Może mitycznego? Dobra myśl! Nie, wcale nie, to nie będzie fajne... Miała już siebie dość, kiedy przyszła Veronique.
- Hej - mruknęła, odwracając się na chwilę w jej stronę. - Nazwałaś już swoje? - zapytała, wpatrując się tępo w czarnego puszka, który zlizywał coś z jej palca. W zasadzie to nic nie zlizywał, tylko zostawiał na nim ślinę. - Nie mam żadnego pomysłu na imiona, kreatywność uleciała razem z chęcią do czegokolwiek - skomentowała, wzdychając cicho. - Tak mi się nudzi, że nawet się nie umalowałam!

Tak jak myślała, Lei nie nazwała jeszcze swoich zwierzaczków. Zaiste, naprawdę trudno było wymyślić oryginalne i pasujące imiona. Vera nie chciała, aby jej kuguchar, a raczej kugucharka, nazywała się Reksia czy też Kitka.
- Nie - pokręciła przecząco głową - Nic nie przychodzi mi do głowy, a chcę, żeby nazywały się fajnie i oryginalnie - mruknęła, spoglądając na wydającego dziwne dźwięki puszka.
Faktycznie, Lei nie umalowała się. Dziwne, w końcu nadeszła sobota, a wszystkim się nudzi. Zapewne stało się tak przez tą przymulającą pogodę.
O ile z kocurem nie było aż tak trudno, to mała, czerwona kulka w tej kwestii problem. Może coś z ogniem lub czerwienią? To by pasowało... Nie! To zbyt banalne! Chociaż głowę miała pełną pomysłów, to na nic nie mogła się zdecydować. Jednak warto jest trochę pogłówkować i wynaleźć coś lepszego niż na przykład "Pyszczek"
- Cholera, nawet nie myślałam, że to będzie aż tak trudne.

Westchnęła głęboko, nie wypuszczając powietrza. Nadęła lekko policzki, udając, że w ten sposób najdzie ją nagła i niespodziewana wena. A bo najdzie, na pewno! Co do tego nie miała wątpliwości. Najdzie, kiedyś. Nie teraz, ale kiedyś - owszem.
Na razie do głowy wpadły jej tylko dwa imiona. Niby znajome, niby w miarę często używane, ale co tam, podobały się. Wypuściła powietrze, po czym odwróciła się w stronę Very.
- W zasadzie to mam dwa, które mi się podobają, ale nie jestem pewna. Lionel - wskazała na puszka; lubiła to imię, było bardzo charakterystyczne - Armand - przesunęła rękę w stronę niebieskiego chochlika. To podobało jej się w mniejszym stopniu, ale nie wiedzieć czemu wydawało jej się bliskie.

- Lionel.. Całkiem fajne i pasuje do puszka - powiedziała szczerze. Imię było dosyć ciekawe, no i idealnie komponowałoby się z tą czarną "sierścią". Całokształt z pewnością prezentowałby się elegancko - Armand... Też fajne, ale puszek dostał lepsze.
No tak, czyli pozostała tylko ona. Nagle ją olśniło! Do głowy wpadły jej dwa lubiane imiona, które znała nie wiadomo skąd. W każdym razie, uważała je za ładne.
- Ari - powiedziała, wskazując na czerwoną kulkę, która miała dziwne zajęcie, jakim było skakanie po ramieniu Very. Chwilę po tym spojrzała na kuguchara - A to będzie Nana.
Teoretycznie, to znała jeszcze kilka innych interesujących, ale te chyba nadawały się najbardziej.

- No i mamy z głowy - odetchnęła, ciesząc się z wybranych imion. Była zadowolona, Lionel i Armand, tak właśnie jej pasowało. Vera też wybrała ciekawe imiona. Ari i Nana, idealne dla stworzonek.
Lorelei nie miała pomysłu, co mogłyby teraz zrobić. Ale... właśnie. Czy Cirilla nie miała dziś urodzin? Owszem, miała! Czarnowłosa już wysłała jej list, w którym prosiła, aby ta przyszła do Wielkiej Sali.
- Składałaś już życzenia Cirilli? - zapytała. Sama jeszcze tego nie zrobiła, prezent czekał w dormitorium. Ale teraz Lacey Elise nie wyglądała za ładnie, z pewnością trzeba będzie doprowadzić się do porządku przed spotkaniem z przyjaciółką.

Ari i Nana. Łatwe do zapamiętania, krótkie i co najważniejsze, ładne. W końcu Vera mogła się skupić na planowaniu ataku na Koniorumaka.
Kompletnie wyleciało jej z głowy, że Cirilla ma urodziny. Ach, Vera i te jej zapominalstwo! Na szczęście Lei przypomniała jej o tym jakże ważnym wydarzeniu. Przecież osiemnastkę ma się tylko raz w życiu.
- Nie - pokręciła przecząco głową - Niedługo to zrobię, ale najpierw muszę skołować jakiś prezent.
Właśnie, prezent. Cirilli trzeba było dać coś równie ładnego jak ona. Czerwonowłosa lubiła dawać śliczne i ładniutkie upominki dla swoich znajomych, a dla wrogów - kartofle. Taką zasadę wyznawała, wyznaje i wyznawać będzie.
- Cholera, co jej dać...

- No na pewno nie ziemniaka - zaśmiała się, przypominając sobie niezbyt udane urodziny Selenki. No właśnie, ostatnio nie widziała tej Puchonki. - Swoją drogą, to ciekawe, gdzie ona się podziewa. Widziałaś ją w Hogwarcie? Albo zwiała, albo jest tak mało zauważalna, że prześlizguje się niepostrzeżenie. - Ja mam zamiar dać jej coś z Miodowego Królestwa i coś od siebie - powiedziała z tajemniczym uśmiechem. Nie pozwoli, żeby informacja o tym, co chce dać Cir wyciekła wcześniej niż powinna. Prezent spoczywał sobie spokojnie w kufrze. Dziecinne, no cóż.
- Możemy przejść się do Hogsmeade, jak się wymkniemy i wrócimy całkiem szybko, to nauczyciele raczej się nie zorientują, że wyszłyśmy poza Hogwart - skomentowała.

Emma wędrując bez sensu, nie mogąc znaleźć swojego miejsca, wybrała kamienny krąg. Nieczęsto tu bywała, wręcz prawie wcale, jakoś nie miała potrzeby oglądania gołych kamieni. Dzisiaj pełzając w samotności, nasza ją dziwna myśl - chciała usiąść na najpiękniejszym kamieniu. Cóż, trudno tu się było dopatrzeć piękna - szarość, szarość, szarość. Już zmierzchało, jeszcze kilkanaście minut, a całkiem się ściemni. Emma wybrała kamień kształtem przypominający fotel. Był bardzo wygodny, ale niezwykle zimny i wilgotny. Dziewczyna otworzyła szeroko oczy i popatrzyła w niebo. Księżyc przypominał skąpo wyciętego rogalika. Nagle tą senną ciszę przerwał czyiś szept. Krukonka ożywiła się.
- Kto tu jest? - spytała wytężając wzrok. Nikogo nie było. Z braku lepszych pomysłów ponowiła swoją obserwację. Znów usłyszała szepty. Tym razem siedziała jakby nigdy nic. I nasłuchiwała. Niewyraźnie szepty zaczęły zamieniać się w urywane słowa, które rozpływały się w nocnej ciszy. Nagle przypomniała sobie czyjąś rozmowę. Mówiono tam chyba o magicznych własciwościah kamieni w Kamiennym Kręgu. Emma siedziała tak i nasłuchiwała.

- Właśnie, ciekawe, co się dzieje z Selenką. Baaardzo dawno jej nie widziałam - mruknęła - A szkoda! Chciałam jej dać jeszcze jednego ziemniaka!
Żałowała, że ostatnio nie widziała niektórych swoich ofiar. Nie miała przez to wielu okazji do "wypróbowania" puszka.
- Miodowe Królestwo... W zasadzie to dobry pomysł. Może kupię jej jeszcze jakąś książkę? - przyznała, odgarniając włosy do tyłu. Wcale jej nie dziwiło, że Lorelei nie zdradziła swojego drugiego prezentu. W końcu taka Ver ze swoimi zdolnościami do psucia wszystkiego mogła rozgadać to solenizantce - Kij z nauczycielami. Jak dla mnie to oni nie mają władzy.
Zupełnie zapomniała o tym, że miała jej jeszcze zdradzić jedną z najświeższych plotek.
- Słyszałaś o najnowszym wyczynie mademoiselle Tenebres?

- O, książka to świetny pomysł! - osądziła propozycję Very. - Możemy iść choćby teraz. Nie chce mi się tu siedzieć. Tylko musiałabym skoczyć na chwilę do dormitorium, wyglądam jak siedem nieszczęść! - skomentowała niezadowolona. Ta nuda ją rozleniwiła.
- Konika? Co ona znowu kombinuje? - zapytała, krzywiąc się lekko, co nie polepszyło wcale jej wizerunku. Ach, czuła się okropnie, przez to zaniedbanie. Nie mogła dopuścić, aby ktoś ją zobaczył w takim stanie! - Znów coś z Namidą? A może tym razem zarywa do kogoś starszego? - prychnęła.