-No wiesz, mężczyznom wcale nie są tak bardzo potrzebne zgrabne nogi jak kobietom, nie musicie chodzić w spódnicach. - zaprotestowała. No. Zresztą, skóra mężczyzn jest znacznie mniej wrażliwa, a tak, to oprócz tego że ma ładne nogi, to reagują one na wszystkie jego działania!
-Inicjatywy? Twoja inicjatywa mówi, że chętnie byś się jej napił. - uznała, wskazując na jej kubek. Spojrzała nań podejrzliwie raz jeszcze.
-Nie krępuj się. - rzuciła, zastanawiając się, jak jeszcze może go zaskoczyć.

Roześmiał się.
-Przeklęta telepatka. -rzucił żartobliwie, sięgając po yerbę. -Dooobre....-uznał przeciągle, po czym wreszcie skrzywił się lekko. -Koszmarne. Masz. -oddał jej kubek. -I możesz pić też moją. -dodał łaskawie, nadal pocierając kolanami to jedną, to drugą nogę Cherrie.
-Dla Ciebie wszystko siostrzyczko, zawsze mogę ubrać się w jakąś spódnicę. -oznajmił po chwili wahania.

Najpierw uśmiechnęła się, widząc w jego oczach aprobatę dla tego cudownego napoju.. Po czym skrzywiła się. I mówił to ktoś, kto popijał fusy barwiące wodę na ciemno, obrzydlistwo. No, ale jako że nie siedział bezczynnie, to od razu zrobiła się jakaś taka spokojniejsza i milsza i bardziej uprzejma.
-Nie, dziękuję, wolę podziwiać Twoje nogi bez spódnicy. - uznała miłosiernie.

Haha, uwielbiał ugłaskiwać swoją siostrę. Pomyśleć, że wystarczyło tylko lekkie szturchnięcie kolanem, aby złagodniała....
-Z Tobą sprawa ma się wprost przeciwnie. Spódniczka i obcasy, to jest to. -rozmarzył się, popijając wolno herbatę.

Cherrie z pewnością nie ucieszyłaby się z tak banalnego podsumowania wysnutego przez Louis'a, no ale może coś w tym było. Uśmiechnęła się triumfalnie słysząc po raz milionowy, jak niewiele trzeba, aby zadowolić zadowolić mężczyznę. Spódniczka i obcasy, ha!
-I pończochy.. - których przenigdy by nie odkrył, gdyby nie jego paskudne obżarstwo. Rzuciła to wprost porażająco niewinnym tonem, choć w rzeczywistości od razu zaczęła się przyglądać jego twarzy chcąc się doszukać choćby cienia unaoczniającego wszelkie wyobrażenia, które poczynił podczas którejś z opisanych przez niego w liście lekcji.

Wyraz jego twarzy powiedział jej wszystko. Louis zamrugał, chcąc się pozbyć rozerotyzowanego spojrzenia, ale na próżno.
-I bardzo dobre truflowe czekoladki, musimy dzisiaj kupić więcej. -zmienił temat, nieco nieobecnym tonem.
I skupił się na swojej herbacie.
Zero erotyki dopóki nie znajdą bezpiecznego miejsca w szkole!

Uśmiechnęła się triumfalnie. Bingo! Wiedziała, że mniej więcej tak to będzie wyglądało. Bardzo dobre truflowe czekoladki, aha. Pewnie, że dobre.
-Oj nie, mój drogi. To Ty mi musisz zwrócić te, które mi podjadłeś, ja niczego nie mam zamiaru kupować. - cholerna, nieubłagana biurokratka. Czy ona sobie założyła jakąś księgowość, wyliczając wszystko, czego jej pozbawiał?
Niestety pomyślała dokładnie o tym samym. Gdzie można się "ukryć" w niemal żyjącym zamku? Schody się ruszają, duchy wyrastają z każdego kąta a nauczyciele pchają swój nos tam, gdzie nie potrzeba. Cudownie.
Nie wytrzyma do Paryża!

Uniósł brwiiii.
-Powinnaś pracować w ministerstwie magii, a najlepiej to w ogóle wizytować szkoły. -westchnął z rezygnacją. -Dobrze, odkupię Ci czekoladki. Podwójnie.
Zagryzł wargi, intensywnie nad czymś myśląc.
-A może w Hogsmeade są jakieś...hotele? -rzucił cicho.

-Kto wie, jak będzie wyglądała moja przyszłość zawodowa! - uznała, uśmiechając się złośliwie. Właśnie. Ciekawe, jak będzie wyglądała ich przyszłość zawodowa. ICH przyszłość. Bo wszystko co było, co jest i to, co miało być - było ICH. Na jego uwagę uniosła brwi i spojrzała na Louis'a z powątpiewaniem.
-Zapewne. Na pewno wyczekują napalonych uczniów, których niezawodnie kryją przed kadrą. Nie chciałoby mi się w to wierzyć, gdyby taki był, a jeśli tak, to wychodziłabym z założenia, że pod latarnią jest najciemniej, i i tak wolałabym Hogwart. - uznała.
-No dobra. Gdyby taki był, to by mi nie przeszkadzało. Ale raczej nie ma. - ależ monolog..

-Wrzeszcząca Chata? -rzucił desperacko. -Tylko nie w czasie pełni. -zastrzegł, wyłamując sobie palce.
Problem seksu urósł już do poważnego dylematu.
No nic.
-Na razie proponuję ogarnąć przyszłość wspólnych nocy, potem zajmiemy się zawodową. -stwierdził jakże filozoficznie.

Mężczyźni. Ach, ten ich słabo zakrzywiony kąt widzenia. W głowie im tylko seks, seks, i seks.. No dobrze, jej też. Ale to oni wypowiadali się tak niezdarnie, że całą winę można było zrzucić na nich.
-Nie mam nic przeciwko Wrzeszczącej Chacie.. ZWŁASZCZA w czasie pełni. - Cherrie czasem lubiła takie.. szaleństwa. Spoglądała na niego wyczekująco. Nie uważał, że jest tam zbyt zimno? Uau. Postęp.

Uniósł lekko brwi.
I o dziwo, nie zaprotestował.
-Ale musimy ją ogrzać zaklęciami i wyposażyć się w srebro. Hej, ciekawe jak wygląda srebrna bielizna, podobno takie są? -TAK TO ALUZJA.
Przecież dostawali duużo kieszonkowego od ojca!
Takie kupowanie miłości.

Blablabla, ogrzewanie zaklęciami, blablabla, jej wszystko jedno. No, ale skoro tego chciał, to proszę. Uśmiechnęła się dziwnie. Są takie. Są staniki z kryształami za dwa miliony, jest srebrna bielizna, jest jadalna bielizna, jest wszystko. Nachyliła się tak, aby nikt nie słyszał ich dyskusji
-Tylko wiesz, byłabym raczej słabą ochroną przeciwwilkołakową, biorąc pod uwagę iż liczyłabym na to, że szybko byś mnie jej pozbawił i zabrał się do rzeczy. - uznała, wypowiadając się w prawdziwie szatańskim tonie. Ale to nic. I tak sobie taką kupi.

Musnął wargami jej ucho, szepcząc:
-To mielibyśmy przed sobą srebrną barykadę. A na sobie nie musimy mieć niczego... -niezwykle zachęcająca perspektywa, niezwykle.
-Hej, siostra, w ogóle to muszę Cię teraz pilnować, nie wiedziałem, że potrafisz być tak...kusząca. -mruknął.
Żeby tylko nie kusiła innych!

-Z bielizny? - uznała z rozbawieniem, nabierając powietrza. Tak się tylko z nim droczyła. Poza tym, naprawdę podobał się jej ten pomysł, naprawdę. A zwłaszcza to, w jaki sposób się z nią obchodził. Ojej, chyba znowu triumfowała, choć w sumie nie była tego pewna.
-Doprawdy? Dzięki, właśnie skutecznie podkopałeś moją samoocenę. - przyznała z udawanym żalem. Nie wiedział! Cham.
No dobra. Wcale jej to nie przeszkadzało, bardzo podobała się jej obecna sytuacja a także to, że tak myślał.

[Ja też zapomniałam <333]

- Departament przestrzegania prawa ? Może. Będę się musiała nad tym zastanowić. Mam jeszcze ponad trzy lata. A więc bardzo dużo czasu. - powiedziała - W skrajnym wypadku zrobię losowanie. - dodała, popijając swoją herbatę. - Swoją drogą, słyszałam, że zaczął się już wasz rok studencki. Opowiedz mi wszystko. Na jakim jesteś wydziale, czy doszli jacyś nowi uczniowie spoza innych szkół i tak dalej. - wymieniała na palcach. Nie była jeszcze w tamtej części Hogwartu, ale jej wrodzona ciekawość sprawiała, że chciała dowiedzieć się jak najwięcej. - Obstawiam, że studiujesz coś związanego ze złożonymi zaklęciami. Wyglądasz mi na osobę, która lubi takie rzeczy. - rzekła, otwierając jeszcze raz Menu. Miała na coś ochotę. Może jakieś dobre ciasto do tej herbatki? Była niemalże idealna, aczkolwiek coś jeszcze by się przydało.

Uniósł lekko brwi, z udawanym namysłem.
-Nooo...rozumiem, że TY preferujesz skąpą, ale zaręczam, że nawet srebrne stringi potrafią dokopać wilkołakowi. -uznał, po czym parsknął cichym śmiechem, nie potrafiąc odpędzić od siebie plastycznego wyobrażenia takowej sytuacji.
Opanował się szybko.
-Moja będzie podkopana jeśli nie będę Cię pilnował. -ostrzegł. Inni chłopcy i te sprawy, łełełe.

Cherrie też dostała nagłego ataku śmiechu, wyobrażając sobie sytuację, w której atakuje wilkołaka stringami ze srebra, zresztą, bez przesady, nie musiała się wyposażać koniecznie akurat w stringi, wolała raczej bardziej skąpo skrojony stanik. Ale w przypadku srebrnej bielizny chyba wszystko musiało być skąpe.
-Mimo wszystko nie zamierzam robić z nich barykady. - uznała. Będą raczej zbyt cenne, aby je stracić w taki sposób. Srebrna bielizna ochroni ją od bycia macaną przed wilkołakami, to tak przy okazji. Fascynujące. Przewróciła oczami i zaczęła się bacznie mu przyglądać.
-Przecież wiesz, że jestem grzeczna. I tylko, tylko, tyyyylko Twoja.. - wyznała, trącając go nogą.

-TYYYYLKO? Obiecujesz? -podroczył się z nią, chociaż wiedział, że przecież taak.
Tych dwóch gejowskich przyjaciół Cherrie się nie obawiał. Jeden to Ślizgon a drugiego ma pod kontrolą, o!
Uśmiechnął się lekko, odwzajemniając trącanie.
-No chyba że taaaak. -przyznał wreszcie, delikatnie łapiąc ją za rękę. Tak aby nie wyglądało to zanadto..no, dwuznacznie.

-Tylko-tylko! Obiecuję. - wyznała rozkosznie, wcale nie złoszcząc się, że wymagał od niej "stałego potwierdzania swoich uczuć". To było cudowne! Louisa miała tylko jednego, od zawsze na zawsze, i nie zamierzała tego zmieniać. Połączyła ich siła wyższa niż oni, więc głupotą byłoby sprzeciwianie się jej.
Wolną ręką zaczęła głaskać go po dłoni, w którą ujął jej dłoń. Ot co, wróżyli sobie z yerby, czy coś.
-A jakże by inaczej? Widzę, że to chyba TY powinieneś mi obiecać, że nie polecisz na żadną inną kobietę czy też dziewczynę. - mówiła niby żartobliwie, ale mimo wszystko obserwowała go w poważnym napięciu.

Drgnął nieznacznie, ale chyba niczego nie mogła zauważyć.
Ingrith.
Ingrith po pierwsze nie żyła, więc nie stanowiła ŻADNEJ konkurencji, a po drugie była jego słodką tajemnicą.
-Obecuję. -odrzekł więc, nawet spoglądając jej prosto w oczy. Na poważnie była tylko JEGO Cherrie.
-Amen. -dodał poważnie, po czym parsknął śmiechem. Ciekawa była ta ich...uroczystość.

Dlaczego, dlaczego nie popatrzył jej w oczy?! W wyniku niezajrzenia jej w oczy patrzyła na niego jeszcze długo po przysiędze, próbując rozszyfrować jego myśli.
Przecież nie latał za żadnymi dziewczynami. Nie mogłaby uwierzyć w to, że za przeproszeniem, dupczył jakąś lafiryndę pod jej nosem, co to to nie, to na pewno nie jej Louie!
-No. - potwierdziła. Od teraz mogła spać spokojnie. Raczej. Roześmiała się nagle, nie tłumacząc Louisowi powodu tego nagłego ataku rozbawienia.

Uniósł leciutko brwi.
-Domyślam się, że rozbawiło Cię co innego niż mnie. Cooo? -dopytał, splatając palce z jej palcami.
Noo, chciał wiedzieć! I też się pośmiać!
I w ogóle wiedzieć, o.

Jej śmiech przybrał jakiś taki bardziej gorzki wymiar. Ich dłonie splotły się. Obawiała się tylko jednego, że jemu może nie będzie do śmiechu, gdy wytłumaczy mu co ją tak bawi. Chociaż, to zależało od jego humoru.
-Tak jakoś pomyślałam sobie nad tym, co dzieje się u naszego kochanego sponsora. - rzuciła od niechcenia. Na pewno ucieszyłby się, gdyby któregoś razu otwarcie napisali mu, że mógłby przesłać im jakiś bonus, żeby miała kasę na ekscentryczną bieliznę. Z pewnością by zrozumiał, biorąc pod uwagę ilość kurtyzan, systematycznie przewijającą się przez ich posiadłość.
Jakaż to oszczędność, uradowałby i ją i Louisa i wszystko zostałoby w rodzinie. Super.

Trudno było określić reakcję. Niby był śmiech, ale krótki, urywany i nieco gorzki. A potem bardzo krzywy uśmiech.
-A wiesz, to dobry pomysł. W sumie to najlepsze, co...sponsor, może nam zaoferować. -przyznał, i była to święta prawda.
Nawet cholerne słowo "sponsor" pasowało do niego lepiej niż "ojciec".
Ciekawe, czy gdyby był z nimi od urodzenia, byłoby tak samo.
Znając jego, pewnie tak.

-Mimo wszystko ciężko się na niego gniewać. To on zabrał nas z Moskwy. - uznała. Przy mamie to on był naprawdę super, nie dość że mieli cudowną willową posiadłość, to jeszcze bez mrugnięcia okiem dawał im kasę i zamiast ich bić, był uprzejmy i uprzejmie ich olewał, pozwalając im robić to na co mieli ochotę.
Podejrzewała nawet, że gdyby pewnego dnia się zorientował, jak naprawdę wygląda ich "braterska więź" i gdyby odkrył, że całkiem regularnie ze sobą sypiają - pewnie jeszcze by się ucieszył, że ma tak oryginalne dzieci, które nie tłumią w sobie swoich potrzeb i ukrytych elementów osobowości. Jak mogłaby narzekać?
-Tęskno mi do Paryża, ale nie do końca, bo w końcu Ty jesteś tutaj, ze mną.. - mruknęła, przesuwając nogą po jego łydce.