-Wiele osób tak je!- Próbowała się jakoś obronić. No co! Popcorn i lody waniliowe to najlepsze zestawienie świata. A jakby jeszcze je tak z polewą czekoladową. Miód w paszczy. A nie zaraz... ona miodu nie trawi. Zaśmiała się cicho.
-A jakby tym przyjacielem był ślizgon babiarz?- Powiedziała szybko, jak wystrzał z armaty. Erin pewnie miała dużo większe doświadczenie w tych sprawach niż sama Connie. Uznała więc, że może być jej bardzo pomocna. Wykorzysta sytuację.

- Wcale nie ! - Zaprotestowała wydymając wargę i krzywiąc się delikatnie, kiedy wyobraziła sobie smak owej potrawy Connie. Nie mogła nic poradzić, że to po prostu ją odrzucało.
- To źle. Przecież oni się nie przywiązują. - Odparła po krótkiej chwili spoglądając na ślizgonkę jedynie kątem oka. - Choć z drugiej strony skoro wytrzymał z Tobą tak długo, że nazywasz go przyjacielem to musi Cię lubić, więc może nie wszystko stracone.

-Nafaszeruje cię tym, jak mnie bedziesz wkurzać- Zagroziła, wytykajac jej język, który jednak szybko schowała. To trochę nie w jej stylu tego typu droczenie się. Bo zdecydowanie akurat to nie miało na celu rozpocząć kolejnej bitwy w tej wojnie.
Odwróciła twarz słysząc, zwrócenie się do niej w drugiej osobie. Prychnęła cicho, ale nie było co ratować. Westchnęła cicho.
-Tyle, że ja byłam pijana... Chyba. No, przynajmniej on tak pewnie myśli.

Zaśmiała się głośno. Connie zabawna ? No cóż, miła odmiana.
- Nie boję się. - Odparła uśmiechając się szeroko i szturchając ją w bok.
- To byłaś pijana czy on tylko tak myśli ? - Zmarszczyła brwi gubiąc się wyjaśnieniach Tenebres. Mówiła, że była, a potem, że nie, a może, że tylko on tak myśli ? Życie Connie jest zbyt skomplikowane.

Dziewczyna weszła do łazienki wolnym krokiem. Wiedziała, że lubi tu straszyć duch Jęczącej Marty, jednak nie przejmowała się tym. Nigdy nie bała się duchów i nigdy nie będzie. Zobaczyła dwie dziewczyny, Connie jest znajomą z dormitorium i bodajże Erin z Gryffindoru. Skinęła im głową na powitanie, nie miała ochoty na jakąkolwiek rozmowę. Podeszła do lustra i zaczęła poprawiać fryzurę. Ubrana była dzisiaj w obcisłe dżinsy, top i czarne botki, na wysokim obcasie.

-No ja... sama właściwie nie wiem. Chyba byłam pijana, bo zrobiłam to instynktownie... Ale chyba nie tak bardzo pijana, bo byłam tego świadoma- Westchnęła czując, że to wszystko staje się coraz trudniejsze. Na chwilę schowała twarz w dłoniach.
-A na dodatek słyszałam, że Nami zaś się dostawia do wszystkich panienek- dodała. To było w pewnym sensie ciosem przez jej zimne serce, chociaż dobrze wiedziała, że łączy i zapewne będzie łączyć ich tylko przyjaźń. Powinna raz na zawsze o tym zapomnieć i to też postanowiła zrobić.
W pewnym momencie zauważyła Cath. Kiwnęła jej głową. Bała się, że jak cokolwiek powie, jej głos będzie miał w sobie nutę smutku czy żalu.

Dawno dawno temu była tu po raz ostatni. Tylko, że wtedy nie musiała tutaj sprzątać! Targała za sobą wiaderko, mopa i ścierkę. Zabije tą nauczycielkę. No po prostu zabije! Pierwsza Avada Kedavra w życiu, którego i tak nie ma dla kogo trzymać prawda? Najwyżej trafi do Azkabanu i zwariuje pod wpływem dementorów. Weszła i rozejrzała się bacznie. Nikogo nie było. Nie do końca chciała być nakryta w tak kłopotliwej sytuacji.
Zabrała się po kilku minutach do sprzątania. A nie zdążyła wytrzeć podłogi, kiedy już rozległ się jej pisk, odbijając się od ścian łazienki.
- Zgiń przepadnij! - Odskoczyła właśnie od pająka, mierzącego jakieś 5 centymetrów. Była po prostu przerażona. Pisnęła jeszcze raz, odsuwając się jak najdalej, niestety insekt zmierzał w jej stronę.

Po wizycie w moim dormitorium, zacząłem błąkać się po szkole. Jakoś lubiłem chodzić sobie na drugim piętrze. Nie inaczej było teraz. W końcu z miłego zamyślenia, wyrwał mnie przeraźliwy pisk. Od razu sie zerwałem, po czym pognałem za odgłosem. Poślizgnąłem się na śliskiej podłodzę, ale nie upadłem,. następnie jeszcze się ślizgając pobiegłem do wrzeszczęcej marty, a dokłądnie jej łazienki. Przypuszczałem, że ona tutaj jest, miałem z nią fajne spotkanie w czwartej klasie. To co zobaczyłem mnie rozbawiło. Connie, dziewczyna z którą niedawno piłem gorącą czekoladę, wrzeszczała stając przed pająkiem. Nie mogłem powstrzymać śmiechu. Mówiłem:
- Hahahaha! Connie, ty to się zawsze w coś wpakujesz. - po tych słwoach wyciągnąłem różdżkę, i w sumie sam się brzydziłem tego pająka, dlatego też wypowiedziałem zaklęcie:
- Expeliermus! - po tych słowach odrzuciłem pająka na zwnaczną odległość. Na moje szczęście trafił on prosto do kibla. Takzę jest ok.

Nie ma to jak stań pod ścianą i trzęś się ze strachu, kiedy to się jest najgorszą, najbardziej złą uczennicą w szkole. No, drugą najbardziej złą. A jeszcze gorzej wyszło, że widział ją akurat puchon. No to będą pewnie wszyscy mieli powód do śmiechu. Opinia w gruz.
- Nie śmiej się - Odburknęła niezadowolona, otrzepując jeansy i uderzając go karcąco ścierką w ramię.
- Rycerzu, uratowałeś smukłą niewiastę. Jakiej nagrody oczekujesz? - Spytała, starając się jak najbardziej odbiec myślami od pająka i tych, które jeszcze na nią czyhają.
- Nie oddam pół królestwa, z góry mówię.

- No co? - mówiłem nie powstrzymując się od śmiechu. W każdym razie, za niedługi czas, gdy usłyszałem, ze za uratowanie prześlicznej dziewicy, no, chyba dziewicy, ja tam nie wiem, nie wnikam, w każdym razie mam dostać nagrodę. Na wzmiankę o królestwie, zaśmiałem się znowu, lecz po chwili wybrałem życzenie:
- Myślę, że zwykły całus powinien wystarczyć. Żartuję. Pomoge Ci to sprzątać. - oczywiście temu wszystkiemu towarzyszył mój taki hmm... zachęcający ton głosu. W każdym razie nawet nie sądziłem, ze Connie się zgodzi na tego typu zapłatę, i traktowałem to jako, bardziej żart. Po chwili chwyciłem też za mop, czy tam co tam było i sprzątałem.

Connie zburmuszyła się widząc, że nadal się śmieje. Już miała zamiar strzelić jakże dziewczęcego i wdzięcznego focha, kiedy ten wyraził swoje życzenie.
- Całusa mówisz? Zależy gdzie - Powiedziała zachęcająco. Czasem tak miała, że zaczynała kusić towarzysza rozmowy. Zupełnie jak nie ona, ale powoli do zmian przyzwyczajała się i ślizgonka i wszyscy na około. Zdziwiła się trochę, kiedy to chłopak zaproponował jej pomoc i zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć, już sprzątał.
- Myślałam, że chłopcy mają totalny wstręt do wszystkiego, co się kojarzy ze sprzątaniem - I to mówi osoba, u której w pokoju stanik wiruje na wiatraku przy żyrandolu, a w kącie stoi góra skamieniałych skarpetek.

Usłyszał głosy w łazience, więc ciekawy ich źródła wbił z buta do łazienki. I kogo tam zastał. Connie z jakimś nieznanym mu Puchonem. Podszedł do nich. - Max Angoler. Przedstawił się mu i podał rękę, by po chwili zwrócić się do Connie. - To ty tak piszczałaś? Kiedy to mówił jego wzrok padł na wychodzącego z muszli klozetowej paączka. Podszedł i wziął go na ręce. Nie brzydził się pająków. - Jego się bałaś? Spytał a na jego twarzy rozlał się uśmiech.

Zobaczyła Maxyma. No super, kolejna osoba?! Ile jeszcze musi usłyszeć, że ona boi się zwykłego insekta?
- Nie on piszczal - Powiedziała sarkastycznie. Zrobiła dobrą minę do złej gry, czyli innymi słowem na jej usta wypłynął cynizm. Kiedy chłopak wziął pająka na ręce, nie dość, że podskoczyła to jeszcze instynktownie schowała się za puchonem, łapiąc się jego szaty, bluzki czy co tam na sobie miał. Zerkała zza jego ramienia na Gryffona.
-Wyrzuć to!

- Dobra dobra easy! Powiedział trzęsąc się ze śmiechu na widok reakcji Connie. Podszedł do okna i wyrzucił pajączka "Kupka" Jak go nazwał, gdyż wychodził z kibla. Umył ręce, po czym powstrzymawszy się od śmiechu powiedział. - Nie przejmuj się. Przecież robię sobie żarty maleńka. Zażartował ponownie przekształcając swój zwykły uśmiech na łobuzerski.

- Czemu wy wszyscy macie takie upodobania w straszeniu mnie? - Spytała nadal nie wychodząc zza puchona, a sprawdzając tylko czy zły kudłaty pajączek już poszedł.
- Wybaczę ci Maxym, jak mi kupisz na urodziny bazyliszka - Dodała, puszczając mu oczko. Ciekawe, czy byłoby go stać na taki wspaniały gest. Hmm, ale to byłby bardzo inteligentny pomysł. Póki byłby mały, nosiłaby go w kieszeni i odstraszała pająki. W końcu odsunęła się od Tommyego i sięgnęła o ścierkę. Zaczęła polerować jedno z pękniętych luster.

- Dla ciebie mógłbym nawet cały sklep z jajkami bazyliszków okraść mon cheri. Powiedział
nie zmieniając wyrazu twarzy i podszedł do Connie i ucałował jej dłoń. Był ciekaw ile jeszcze będzie miał sytuacji do robienia sobie z niej jaj.

- Jak ci strzelę, to się odwalisz? - Spytała nagle, ostrym tonem. Irytujący idiota i dużo innych słów na "i" chodziło jej po głowie. Gryffoni budzili u niej jeszcze mniejszą sympatię, niż ostatnimi razem puchoni. Niektórych z Hufflepuff przynajmniej mogła traktować poważnie. Zresztą, wkurzał ją od początku ten chłopak.

Nie zmieniając wyrazu twarzy. - strzelaj mnie ile chcesz. Powiedział i oparł się o umywalkę. Mimo że tego nie okazał trochę go zdziwiła reakcja Connie. Zachodził w głowę co też takiego powiedział.

- Nie kuś dziewczyno, nie kuś - powiedziałem tonem lekko luzackim. Oczywiście przez cały czas żartowałem sobie z dziewczyną. Po chwili doszedł do nas pewien gryfon. Widziałem go gdzieś, pewnie mijaliśmy się między salami lekcyjnymi. Uścisnąłem jego dłoń, też się przedstawiłem, po czym zaczęły siezabawy. Najpierw on zaczął straszyć dziewczynę owym stworzeniem. Ja oczywiście go się nie bałem. Bardziej brzydziłem. Gdy i ona przestała się bać i wzięła się za ścieranie, to ja wziąłem się jeszcze za ścieranie podłogi.
- Takie jaja bazyliszków na urodziny. Nienajgorszy pomysł, kiedyś sie pewnie kupi - mówiłem przez śmiech lekko. Widziałęm zażenowaną i zdenerwowaną Connie:
- Złość piękności szkodzi - dodałem.

- A co jak nadal będę kusić?- Zwróciła się do Tommy'ego z uśmiechem, czekając na jego reakcję. Żarty żartami, pewnie nie odważyła się pocałować go nawet w policzek, bez jakiegoś bardzo konkretnego powodu, ale co tam.
Uniosła z początku rękę, właśnie tak, jakby miała zamiar to zrobić, ale po chwili westchnęła i opuściła ją.
- Oszczędzę twoja śliczną buźkę - Powiedziała tonem wskazującym na to, że wcale by się nie obraziła, gdyby sobie już poszedł. Następnie zwróciła się ponownie do puchoniastego towarzysza.
- No to się złóż z kimś i mi kupisz - Kochała węże wszelkiego rodzaju, to też oczy jej się lekko zaświeciły z entuzjazmu.
- Pyszczek będzie miał towarzystwo - Mówiła oczywiście o swoim widłowężu chowanym pod łóżkiem.
- To mi już nie zaszkodzi - Powiedziała pewnie. Nigdy nie była jakąś diwą, dla której najważniejsza była uroda. Chociaż wściekała się, gdy ktoś mówił, że jest brzydka, to sama potrafiła to powiedzieć bez problemu. Uśmiechnęła się uroczo.

Wychodził już z łazienki kiedy sobie o czymś przypomniał. - Byłbym zapomniał o jednym. Powiedział i machnął krótko różdżką i powiedział. - Accio! Do jego ręki przyleciał pająk jeszcze większy od poprzedniego. - Wingardium Leviosa! I już pająk siedział na głowie Connie. - Miłej zabawy! Powiedział i wyszedł.

- Potem Ci powiem, teraz mamy gościa.. - powiedziałem jeszcze przed przybyciem Gryfona. Następnie wynikła dość komiczna sytuacja. Dziewczyna wręcz nasuwała Gryfonowi to by sobie poszedł. Mi tam osobiście jego obecność nie przeszkadzała. Na odpowiedź dziewczyny, na moje powiedzonko, odpowiedziałem lekko podlizując się dziewczynie:
- Zdecydowanie masz zaniżoną samoocenę. Właściwie to... kto cię tak urządził?

- Może tak. Wychowałam się w mało przychylnym towarzystwie - Mruknęła. Na pytanie kto cie tak urządził, nic nie odpowiedziała. Właściwie, nikomu nigdy nie powiedziała. Nawet najlepszemu i jedynemu przyjacielowi.
- To długa historia, przecież nie będę cię zanudzać - Uśmiechnęła się.
- Możesz mówić, poszedł- Spoglądała zaciekawiona.
Nagle zobaczyła, że w jej stronę szybuje wielki pająk, a chwilę później wylądował na jej włosach.
- Weź go weź go - Jej głos przybrał barwę typową, dla przerażonej, małej dziewczynki.

- Hmm... skoro mogę mówić to... Właściwie, nie ważne. Lepiej powiedz kto tak cię urządził, bo Ci nie dam spokoju z tym - mówiłem przez cały czas pozytywnym tonem głosu. Po chwili zaczął się ku nam zbliżać pająk. Właściwie to ku Connie. Zrobiłem minę pod tytułem WTF!? Następnie zaś gdy dziewczyna zaczęła piszczeć, ja tylko powiedziałem coś w stylu:
- Dobra, dobra. Spokojnie... Wezmę go powoli, a ty się nie ruszaj... - po tych słowach chwyciłem delikatnie pająka tak, by nie miał się jak do mnie dostać. Następnie podrzuciłem go do góry, wyciągając różdżkę, następnie wykonałem zaklęcie:
- Expeliarmus! - po tych słowach pająk odleciał gdzieś daleko, daleko:
- Widzisz? Znowu cię uratowałem i stosowałem zaklęcie raptem z czwartej klasy. Ty masz jakąś fobie, propo tych pająków?

- Hmm, uwierzysz jak ci powiem, że przyjaźniłam się kiedyś z wampirem?- Spytała. Skoro nie odpuści, to może czas, by w końcu zerwać z jedną ze swoich zasad i komuś po prostu powiedzieć o tym, co się zdarzyło? Najwyraźniej przyszedł dzień pewnego rodzaju wyzwolenia.
- Najwyraźniej tak. To się chyba arachnofobia nazywa - Westchnęła. Zdecydowanie utrudniało jej to egzystencję.
- Drugi ratunek w ciągu jednego dnia. Ale pół królestwa i tak nie oddam - Pomyślała chwilę. Kilka sekund później zbliżyła się i ucałowała, naprawdę delikatnie jego policzek.
- Wystarczy ci taka nagroda? - Spytała, opierając się o jedną z umywalek.

Lekko mnie zszokowało, że dziewczyna pocałowała mnie w policzek, wszak wiem, że to nie było jej normalne zachowanie. Podniosłem kącik ust by przypominało to uśmieszek. Następnie pewnie dziewczyna powiedziała mi coś, w co nie chciałem uwierzyć "Ona zna wampira? Nikt taki nie istnieje. Nie ma opcji" - pomyślałem, po czym powiedziałem:
- Przepraszam Connie, ale... Nie znam takiego czegoś jak... Wampiry... Znaczy, czytałem o nich, ale nie sądziłem, że jeszcze istnieją - mówiłem lekko z niedowierzaniem opierając się obok dziewczyny.