Syd sama dziwiła się, że tak dobrze jej idzie. To, że w pierwszych etapach wygląd mikstury zgadzał się z opisywanym w podręczniku, zakrawało o cud. Gdy w połowie warzenia eliksiru nadal nic nie eksplodowało, dziewczyna zaczęła myśleć, że chyba śni. Nie miała innego wytłumaczenia. Eliksiry od zawsze były dla niej czarną magią, więc to, że wszystko wyglądało wręcz podręcznikowo, było niewiarygodne.
Z tego zdziwienia, musiała aż coś pomylić, bo barwa mikstury wydawała się być nieco jaśniejsza niż powinna. Ze zmarszczonymi brwiami zakręciła chochlą dodatkowe dwa razy. Niestety, płyn coraz bardziej odbiegał nasyceniem barwy od produktu docelowego. Na próbę zakręciła w kociołku dwa razy w przeciwną stronę. Nie było to najlepszym pomysłem, bo kolor zmienił się zupełnie.
Zdesperowana dziewczyna rozejrzała się wokoło. Nienawidziła prosić o pomoc, lecz jeśli miało jej to pomóc uwarzyć eliksir, była gotowa się tym razem poświęcić.

KOSTKA: 6
ELIKSIRY: 1
ZIELARSTWO: -
SUMA: 7

Ona skończyła, ale wiele osób wciąż miało kłopot ze swoim eliksirem. Niektórym musiała aż pomagać profesor, która dzisiaj wyjątkowo łagodnie ich oceniała (aż dziwne, że to profesor od zielarstwa odejmowała punkty), a Candy bardzo chciała, żeby dalej taka atmosfera się utrzymywała, dlatego gdy tylko zobaczyła, że kolega z jej domu potrzebuje pomocy, zmieniła stanowiska. I chociaż nie była pewna, czy potrafi naprawić szkody, chciała chociaż spróbować.
– Hej, jasne. – Krótko, zdawkowo. Żeby nie domyślił się, że niezbyt dobrze trafił. Zajrzała do kociołka @William Walker i oceniła, że kolor daleko odbiega od właściwego. – Dodałeś wszystko w odpowiedniej kolejności? – upewniła się. Dostała odpowiedź twierdzącą, a do tego informację, że to dopiero teraz eliksir zmienił barwę. Mogło to oznaczać, że chłopak zamieszał w odwrotną stronę niż powinien, więc postanowiła… spróbować w drugą. Okazało się, że to w znacznym stopniu poprawiło kolor i może nie był idealny, to wywar chyba nie zabijał. – Powinno być dobrze… – stwierdziła. – Chcesz spróbować? – zażartowała.
Potem okazało się, że nawet @Sydney Torres miała problem z eliksirem i Candy coraz bardziej wątpiła, czy wspólne warzenie czegokolwiek to dobry pomysł. Skinęła na Krukona na znak, że jeśli chce rozmawiać, to musi za nią pójść, a potem ruszyła do stanowiska Sydney.
– Jak ci idzie? Może pomóc?

Jeżeli Syd nie odpisze, uznaję, że jej pomogłam i tyle.

Zaczynała poważnie wątpić w słuszność swojego pobytu w tej sali. W sumie mogła się domyślić, że nie będzie to dobra lekcja. Zielarstwo przecież też nie poszło jej za dobrze. Postanowiła jednak się nie zrażać i ponowiła lekturę podręcznika w celu naprawienia swojego eliksiru. Jak wiadomo, nadzieja umiera ostatnia...
Gdy Syd stawiała już na swoim wywarze krzyżyk, pojawiło się światełko w tunelu. Od stolika tego zarozumiałego pajaca podeszła do niej znajoma już Krukonka. Syd postarała się nie zabijać wzrokiem nielubianego chłopaka i tylko skupiła się na słowach dziewczyny.
- W sumie to chyba nie szło mi tak źle, bo do tej pory wszystko było dobrze. Tylko znów coś pomyliłam z tym cholernym mieszaniem - odpowiedziała, krzywiąc się lekko. Ona i chochla to nie było najlepsze połączenie. - Chyba powinnam sobie odpuścić kombinowanie z tą przerośniętą łyżką - dodała. - No i jeśli wiesz, jak to naprawić, to będę wdzięczna.

/Sorki że dopiero teraz


Nie przejmował się za bardzo tym co się działo w sali. Już nie chciał się w nic mieszać by bardziej nie denerwować kobiety. Zgarnął kilka punktów za poprzednie zajęcia to szkoda by było tak szybko je tracić.
Jego użycia różdżki też nikt nie dostrzegł więc mógł na spokojnie zabrać się za przygotowanie eliksiru.
Nie umiał go zrobić, musiał to przed sobą przyznać, a jako że był bez książki to wykonywał te czynności które inni robili w większości. Przez to czas wykonania wszystkiego wydłużał się znacznie niż u innych osób. Nic więc dziwnego, że w końcu coś poszło nie tak i jego eliksir zmienił kolor.
- Cześć, znajdziesz czas by i pomóc to ogarnąć? Może gotowało się wszystko za długo, albo coś poważniejszego. Więc jak byś mógł zerknąć to byłbym wdzięczny[/b] - Swoje słowa kierował przeważnie do @Thomas Ecclestone widząc, że rozumie to wszystko i pomaga innym w naprawie eliksirów.

KOSTKA: 6
ELIKSIRY: 3
ZIELARSTWO: -
SUMA: 9

POTRZEBUJĘ POMOCY

Nie spodziewała się, że psidwak ją dziabnie, więc miała rację. Wyczuwała, że zwierzę ma duże znaczenie dla Fucka i zresztą nic dziwnego. Może teraz chłopak też będzie do niej przychylnie nastawiony. W każdym razie uśmiech brała za bardzo dobry znak.
Skinęła głową na jego mruknięcie, ale uświadomiła sobie, że nie mógł tego zauważyć. Przytaknęła więc już na głos, wyrzucając z głowy temat podawania rąk. Uważała, że miała prawo postępować tak, jak tego chciała.
- Fuck zdecydowanie brzmi lepiej. - stwierdziła.  - A więc zapamiętam sobie, że mam u ciebie zapewnioną jakąś przysługę. - odparła, łapiąc go za słowa i nie traktując ich jako żart. Mogła za to zapewnić, że nie będzie okrutna przy wykorzystywaniu Fucka.
Chaos zapanował w większej części pomieszczenia. Fire zastanawiała się, jakim cudem nauczyciel mógł do tego wszystkiego dopuścić. Powiało hipokryzję, bo zazwyczaj ona sama wprowadzała na lekcjach mnóstwo zamętu. Przynajmniej Ślizgonowi nic się nie stało, inaczej może odesłano by go do skrzydła szpitalnego.
- Bez przesady. - rzuciła, przewracając oczami. Według Fire każdy musiał radzić sobie sam ze swoimi problemami. W życiu chodziło o to, żeby być twardym i sprytnym. Nawet sama nauczycielka postanowiła olać sprawcę całego zamieszania. Blaithin rzuciła na siebie zaklęcia suszące, oceniając jednocześnie jak wielkie szkody wywołał ogień.
- Nagroda? Dla tego, kto potraktował nas wodą? - prychnęła, wygładzając swoją szatę. Nie znosiła być mokrą, więc teraz jej ulżyło. - Naprawdę ta szkoła mnie dobija.
Nie odnalazł się winny, a szkoda, bo pani prefekt już nastawiła się na odejmowanie punktów jak leci. Zamiast tego przeszli do ważenia eliksirów. To, że brakowało im składników nie stanowiło najwyraźniej problemu. Mogli się wymienić w taki sposób, że każdemu wystarczało na dany eliksir. Blaithin skupiła całą swoją uwagę na zadaniu. Postępowała zgodnie z instrukcją, zupełnie inaczej niż normalnie... Okazało się, że idzie jej na tyle dobrze, że nic nawet nie spłonęło. Chociaż na tej lekcji i tak już za dużo ognia było.
- Pięknie. - powiedziała do siebie z uśmiechem, oceniając efekty swojej pracy. Eliksir nadawał się do użycia, chociaż Fire mogłaby nanieść jakieś drobne poprawki. Ale to już przy kolejnej próbie, teraz cieszyła się, że w ogóle wyszło. Ponad połowa uczniów miała problemy z tego co widziała.
- Potrzebujesz jakiejś pomocy, Fuck? - spytała jeszcze od niechcenia. Była prefektem, więc wypadało chociaż spytać. Może nie był z eliksirów taki dobry jak Gryfonka.

5 + 11 = 16

Nie wiem co ja tu robię, ani o co chodzi. Proszę mnie nie bić. Dopiero się budzę ze snu zimowego. Ale punkty i tak chce xD
W razie jakby co to zwalam wszystko na Hat. BO TAK.


Zabrała się za sporządzanie eliksiru lewitacji. Biorąc pod uwagę niewielką liczbę składników i stosunkowo prosty opis w podręczniku, nie wyglądało to na szczególnie trudne zadanie. Ale jak na antytalent w tym przedmiocie przystało, Saga nie mogła sobie poradzić. Najgorsze było to, że nawet nie potrafiła znaleźć momentu, w którym zrobiła błąd. Przestudiowała podręcznik jeszcze raz, ale, według niej, wszystko się zgadzało. Więc czemu eliksir do niczego się nie nadawał?
Profesor pozwoliła jej spróbować jeszcze raz, co Ślizgonka skwitowała krótkim uniesieniem kącików ust. Tak z grzeczności, bo w środku aż buzowała. Spróbowała przywołać się do porządku i zebrać energię by podejść do tego z "czystą głową". Wszystko robiła bardzo powoli. Przed każdym ruchem czytając daną linijkę przepisu po trzy razy. Dlatego była więcej niż zaskoczona, kiedy mikstura przybrała jakąś dziwną barwę. Złapała podręcznik w obie ręce i podsunęła sobie pod nos, jakby tak mogła dostrzec więcej. Ewidentnie nie było o tym ani słowa. Czyli znowu coś musiało się zepsuć. Nie może przecież podejść do tego kolejny raz, ile można? Ale sama sobie też nie poradzi i musiała to, nie bez trudności, przyznać. Rozejrzała się po sali.
Zdaje się, że Candy prawidłowo wykonała zadanie. Ale stał już przy niej jakiś Krukon. Jeśli będzie pomagać dwóm osobom, najpewniej nie pomoże to żadnej. Can podeszła do kolejnej osoby w potrzebie. A Saga poczuła nieprzyjemne ukłucie, jakby Hiszpanka specjalnie nie chciała jej pomóc, a przecież Islandka była tu już na skraju załamania nerwowego (jak na prawie każdych eliksirach). Głupota tych myśli, nie pozwoliła jednak by dłużej zagościły w jej głowie. Pilnie potrzebowała pomocy i to teraz było najważniejsze.
Nie bez wahania podeszła więc do Caramelo i z uśmiechem pełnym zażenowania poprosiła o pomoc.


Kostka pierwsza: 2
Kostka druga: 5
Bonus z eliksirów: +2Hehe...
Bonus z zielarstwa: 2, czyli brak
Suma 7

Sava Raynott weszła do sali jak zwykle sporo czasu przed zajęciami niosąc wszystkie potrzebne ingerencje przyniesione ze składziku. Ustawiła je na biurku i omiotła spojrzeniem klasę - po poprzednich zajęciach pozostała dość mocno nieuporządkowana. Kobieta westchnęła ze złością obiecując sobie, że przy najbliższej okazji ukarze szlabanem osoby, na których pozostawiła odpowiedzialność za posprzątanie sali.
Uczniowie powoli zaczęli się pojawiać, a Sava omiatała ich wzrokiem - mimo iż nie korzystała w tym momencie z legilimencji była w stanie bez problemu wyczuć ich niechęć i strach skierowane w jej osobę. Nie zależało jej jednak na sympatii - jej zadaniem było tylko i wyłącznie przygotowanie ich do egzaminów i podjęcie próby nauczenia ich niesamowicie subtelnej i trudnej sztuki przyrządzania eliksirów. Jeszcze jej za to podziękują.
Gdy sala się zapełniła i nadeszła odpowiednia godzina przywitała się chłodno z uczniami i bez słowa zaczęła skrobać na tablicy składy poszczególnych grup zajęciowych. W sali panowała niemal idealna cisza.



Pierwszy etap lekcji będzie odbywał się w parach lub grupach (zależności od frekwencji), więc jeśli macie ochotę być z jakąś konkretną osobą w parze proszę o wzmiankę - postaram się je uwzględnić.

Kod:

<zg>Chcę być w grupie z:</zg>

Pierwszy etap lekcji zostanie dodany około 20 marca - do tego czasu można przychodzić na lekcję bez konsekwencji punktowych. Proszę o uwzględnienie ubioru postaci w poście - mundurek jest wymagany!

Neró był grzecznym uczniem, przynajmniej w tym okresie, kiedy dopiero zapoznawał się ze szkołą. Nie chciał się wyróżniać żadną cechą, która by przyciągnęła wzrok niepożądanych przez Cheneya ludzi. Dlatego u chłopaka nie przejawiał się jakikolwiek bunt przeciwko regulaminom i zgodnie z zasadami, ubrany był w ciemno-szarą szatę czarodziejską z wygrawerowaną blaszką na prawej piersi przedstawiającą godło Ravenclawu, śnieżnobiałego orła na błękitnym tle.
Wiedział gdzie była klasa od eliksirów, zapamiętał już od ostatniego razu gdzie się sala znajdowała.
Przebywając w lochach poczuł odurzający zapach zgnilizny i grzybów, które w tak wilgotnym i ciemnym miejscu musiały występować.
Po drodze nie spotkał nikogo, ani niczego co mogłoby mu przeszkodzić w punktualnym przyjściu na lekcję, tak więc zjawiwszy się na czas w klasie, przywitał się cicho z nauczycielem i usiadł w tej samej ławce co ostatnio. Nie przyglądał się nikomu, nie chciał zwrócić czyjejś uwagi, bywało, że wolał być sam i w owej samotności biernie obserwować to co się dzieje. Czekał teraz jedynie na dalszy przebieg lekcji, a raczej jej początek i gdy pani profesor zaczęła pisać składy poszczególnych grup, przyglądał się z lekką rezygnacją tablicy, na której napisane było jego nazwisko w grupie z innymi uczniami, których nie znał.

Chcę być w grupie z: kimkolwiek

Ezra z eliksirami na ogół nie miał zbyt wiele wspólnego. Lochów wręcz unikał jak ognia, nie przepadając za ich zimnym klimatem, a przede wszystkim za nauczycielami w nich wykładającymi. Wiedział jednak, że raz na jakiś czas wypadało mu się pojawić na każdych zajęciach. Poza tym profesor Raynott przekupiła go tym wymogiem pełnego, czarodziejskiego mundurka. Ezra był perfekcjonistą i uwielbiał swoją krukońską szatę, ale większość nauczycieli nie podchodziło do tej kwestii tak rygorystycznie i nawet on pozwalał sobie na luźniejsze stroje. To po prostu było bardziej funkcjonalne i szybsze.
Skinął głową do poważnej profesor i rozejrzał się po sali. Nie żeby szukał kogoś konkretnego... Ale ostatnio po transmutacji chwilę rozmawiał z tym przygłupim Gryfonem o eliksirach i wychodziło, że żaden z nich nie miał w tej dziedzinie dużych umiejętności. Właściwie na nic się nie umawiali, Ezra nawet nie wiedział, czy Leonardo ostatecznie zamierzał się pojawić. Po prostu fajnie byłoby mieć kogoś znajomego do dzielenia niedoli. No i gdyby Ezrze wybuchł jakiś eliksir Leonardowi prosto w twarz... Nikt nie mógłby go winić, prawda? Wypadki chodziły po ludziach.
Najpierw jednak to wielkolud musiał przytachać swoje olbrzymie cielsko na zajęcia. Ezra miał nadzieję, że jego ulubiony Gryfon go nie zawiedzie.

Chcę być w grupie z: @Leonardo O. Vin-Eurico

Wreszcie, jedna z tych lekcji które uwielbiała najbardziej. Eliksiry. Tworzenie nowych eliksirów potrafiących na dobre lub złe zmienić coś w życiu czarodzieja fascynowało ją od najmłodszych lat. Może dlatego, od dwóch lat, pracowała w sklepie z eliksirami na pokątnej. Nigdy nie narzekała na tą pracę. Wręcz przeciwnie, w przyszłości miała zamiar przejąć owy sklep.
W kompletnym mundurku szkolnym weszła do pustej klasy. Nie licząc profesor jak i dwóch krukonów. Witając się grzecznie z nauczycielką stanęła przy ostatnim stanowisku. Doskonale pamiętała co zdarzyło się na ostatnich zajęciach i miała szczerą nadzieję, że Fire nie zaszczyci ich swoim widokiem. Miała tej dziewczyny po dziurki w nosie. Kolejna z Dearów. Szkoła była ich pełna. Można wręcz powiedzieć, że było to małe stadko prosiaków.

Chcę być w grupie z: Fire

Fire nie byłaby sobą, gdyby nie poszła na eliksiry. Nawet jeśli akurat leżałaby w skrzydle szpitalnym ze złamaną nogą, pokuśtykałaby przez te wszystkie schody, żeby zejść do lochów i dołączyć do uczniów na zajęciach. Dlatego nic nie mogło zatrzymać dziewczyny, nawet fakt, że Avada akurat postanowiła ugryźć Blaithin w palec tak mocno, że musiała sobie założyć opatrunek, a i tak poplamiła książki krwią. Tak to jest, jak się ma smoka w dormitorium, nawet jeśli tylko figurkę. Wygładziła swój mundurek, chwyciła książkę od eliksirów, którą zdążyła milion razy przewertować i upiększyć setkami dopisków. Uwielbiała sztukę tworzenia wywarów, zarówno trucizn jak i wszystkich innych. A to było raczej domeną drugiej części Dearów, tych z Anglii. Dlatego spodziewała się na tych zajęciach Caluma i Vivien. Przez opóźnienie wywołane zachowaniem Avady nie zjawiła się pierwsza, tylko czwarta.
Usiadła na wolnym miejscu obok jakiejś dziewczyny, na którą nawet nie zerknęła. Odchyliła się na krzesełku do tyłu i bujając się, patrzyła na nauczycielkę bez okazywania swojego entuzjazmu. Tak po prawdzie nie mogła się doczekać tego, co będą przygotowywać. Test z teorii też nie wydawał się Blaithin taki zły. Gryfonka zerknęła na ciemnowłosą osobę siedzącą obok i początkowo w ogóle nie wydała jej się znajoma. Dopiero po chwili skojarzyła, że to @Oriane L. Carstairs przez co poczuła ochotę, by jednak się przesiąść. Ale według logiki Fire to równało się z ucieczką, więc po prostu rzuciła jej nieprzyjemne spojrzenie, jeśli ta również na nią popatrzyła. Zajęła się dalszym bujaniem i zerkaniem na wchodzące osoby. Żałowała, że lekcji nie prowadzi profesor Cortez. Jakoś nie przepadała za Raynott, ale w szkole było dokładnie trzech nauczycieli, których Fire trawiła.


Chcę być w grupie z: Oriane

Eliksiry były jednym z ulubionych przedmiotów Bridget, zaraz po zielarstwie i tuż przed lub może raczej na równi z opieką nad magicznymi stworzeniami. Tata pracujący w Mungu często przyrządzał w domu różne eliksiry, nawet te proste na przeziębienie i ból głowy, czy też eliksir słodkiego snu, jeśli którąś z jego kobietek napadła bezsenność, którą to czynność Bridget obserwowała z wypiekami na twarzy. Bardzo fascynował ją ten rodzaj magii, gdy wrzuca się różne składniki do kociołka i w jednej chwili można "więzić w butelce sławę, uwarzyć chwałę, a nawet powstrzymać śmierć", jak to powiedział jeden z bardzo znanych profesorów jakieś dwadzieścia lat temu. No, siedemnaście. Ale zapewniam, że Bridget jest zdolniejsza w eliksirach niż w rachunkach.
Weszła do klasy odziana w swoje zwykłe szaty szkolne. Miała w zwyczaju zjawiać się na zajęciach w mundurku, jakoś tak przyzwyczaiła się do tego oraz nie chciała okazywać nauczycielom braku szacunku, a już szczególnie profesor Raynott. Kobieta ta często wzbudzała w Bridget strach, jednak taki "pozytywny" - dziewczyna po prostu bardzo bała się przed nią zbłaźnić. Jakoś tak wewnętrznie potrzebowała akceptacji ze strony pani profesor. Jej pochwała od czasu do czasu na pewno podniosłaby pewność siebie Bridget. Przywitała się uprzejmie i usiadła przy stanowisku gdzieś pośrodku, by nie być za bardzo na widoku oraz by nie chować się na samym tyle. Odłożyła torbę na siedzenie obok, by zająć miejsce dla siostry i rozejrzała się po klasie. Dosłownie stolik dalej znajdował się @Ezra T. Clarke.
- Hej - mruknęła i odwróciła wzrok, następnie skinąwszy do Fire. Nie zamierzała udawać wielce obrażonej, mimo że wciąż miała do chłopaka lekki uraz po tym wszystkim, co ostatnio zaszło. Nie zamierzała jednak pozwolić, by negatywne emocje przeszkodziły jej w skupieniu się na tej lekcji. Na zaklęciach czy transmutacji mogło jej się nie powodzić, ale na eliksirach chciała błyszczeć.

Chcę być w grupie z: @Lotta Hudson

Musiał się pojawić na tej lekcji, nawet jeśli nie były prowadzone przez jego matkę, ta pewnie dałaby mu popalić za omijanie takich zajęć. W dodatku lubił eliksiry, więc nikt nie musiał go zmuszać do tego by tam poszedł.
Wszedł do sali ubrany w szkolny mundurek, cały czas go poprawiał. Nie cierpiał go całym swoim zepsutym sercem.
- Dzień dobry - rzucił do profesorki bez zbędnego uznania nawet.
- Cześć - kolejne słowa skierowane do znajomych, którym posłał również uśmiech. Ci nie byli mu tak obojętni jak belfer. Którą zresztą i tak nie lubił za jej durny system kar i ubieranie się na zajęcia w ulubiony sweterek a później beczenie, że ktoś go jej ubrudził. Heh, ktoś... Raczej pół klasy. Uśmiechnął się szerzej na to wspomnienie i podszedł do Andrei, którą to wypatrzył od razu na tle innych dziewczyn.
- Pracuję z tobą dzisiaj, może podciągniesz moje starania trochę wyżej i nawet coś mi wyjdzie? - powiedział na dzień dobry i obchodząc ich stanowisko od strony gdzie siedziała Ślizgonka pocałował ją szybko w skroń i zręcznie obchodząc zahaczył to niby ręką o jej plecy pocierając je delikatnie.
Spoglądał przez chwilę na dziewczynę uśmiechając się, po czym westchnął i siadając wygodniej i prostując się odwrócił się w stronę nauczycielki.

Chcę być w grupie z: @Andrea Jeunesse

Leo nie nazwałby się ignorantem, jeśli chodzi o eliksiry. Nie był jednak szczególnym fanem tego przedmiotu, a i smykałki mu brakowało. Pojawiał się raz na jakiś czas na zajęciach, aby chociaż trochę się podciągnąć. Nie mógł pojawiać się tylko na swoich ulubionych lekcjach i starał sobie to udowodnić - najpierw transmutacją, teraz eliksirami. Po co się ograniczać?
Wiedział, że pani profesor to specyficzna babka, z którą raczej nie ma żartów. Głównie dlatego bardzo pieczołowicie spakował torbę, a mundurek nie miał nawet jednego zagięcia. Leo wchodząc do sali poprawił jeszcze odznakę prefekta, w której było mu jakoś tak dziwnie. Nie był fanem mundurków samych w sobie, wolał mugolskie ubrania (i to najlepiej sportowe). Czasem jednak wypadało się poświęcić, a on prezentował Gryffindor tak dumnie, jak tylko mógł.
Rozejrzał się z zainteresowaniem po sali, witając wesoło nauczycielkę. Odnalazł spojrzeniem znajomą postać, tak więc zbliżył się energicznie. Odstawił torbę na podłogę, stukając palcami w ławkę.
- Siema - powitał Ezrę, siadając sobie wygodnie. Temu elegancikowi to chyba nie trzeba było nawet przypominać o mundurkach. Leo przypominał sobie, że wielokrotnie widział go tak odstawionego. No cóż, co kto woli...
- Chciałem rzucić coś złośliwego, ale na eliksirach to się raczej nie popiszę. - Przyznał z rozbawieniem. Miał dobry humor, nie wiedzieć czemu. Powinien trochę bardziej gnębić Krukona, bo jeszcze sobie ktoś pomyśli, że się kumplują...

Chcę być w grupie z: @Ezra T. Clarke

Obiecała, że do końca studiów podciągnie się z eliksirów. Nie. Obiecała, że nauczy się z tej dziedziny CZEGOKOLWIEK. Ostatnio jednak miała takie nieszczęście, że nie wyszło jej nic, co można by nazwać płynem, a co dopiero eliksirem, ale Ruth szła w zaparte i pojawiała się na każdej lekcji wierząc, że przez te trzy miesiące zdoła nauczyć się tyle, żeby chociaż nie dokładać chłopakom z departamentu roboty, wysadzając nieopatrznie całą kamienicę.
Z Raynott było trochę jak z Craine. Wittenberg wolała nie wchodzić jej w drogę, stąd mimo kompletnego braku czasu na przebieranki doszła do wniosku, że woli siedzieć w Mungu na recepcji w mundurku, niż potem przyjść na zajęcia bez stosownego ubrania. Jedynym, co niemiłosiernie jej przeszkadzało i czego nie poprawiła przed wejściem na salę były podciągnięte do łokci rękawy mundurka, ale rozkładając książki na ławce jako tako zdołała je poprawić. Kątem oka namierzyła Ezrę i jego nowego przyjaciela (znowu razem? To większa miłość, niż jej i pracy w ministerstwie, podejrzane...), ale tylko machnęła przyjacielowi ręką na przywitanie i korzystając z chwili wolnego, wyjęła opakowaną w papier tak, żeby nie było widać okładki książkę traktującą o magii bezróżdżkowej i zająwszy miejsce zaczęła ją studiować. Miała do przeczytania jeszcze kilka oprócz tej, więc wykorzystywała każdą wolną minutkę na tę czynność.
Uśmiechnęła się przyjaźnie także do Blaith i Andrei, uznawszy to za nienachalny substytut przywitania i zawisła nad tekstem, czekając na rozpoczęcie lekcji.

Na ostatnich zajęciach nie szło jej najgorzej. Jasne, pomyliła składniki, ale szybko problem rozwiązała, a potem jeszcze pomagała innym. Tym, którzy trochę się zamotali. Dlatego też została nieco dłużej i wyszła praktycznie ostatnia, bo przecież @Saga Demantur uwielbia się ze wszystkim ociągać. Wreszcie jednak udało im się uwarzyć poprawnie eliksir i w rezultacie dostały nawet po fiolce obydwu. Dlatego też z większą chęcią przyszła na dzisiejszą lekcję, chociaż żałowała, że to nie zielarstwo.
Na dzisiejszych zajęciach pojawiło się wyjątkowo mało osób, więc ciężko było jej przemknąć niepostrzeżenie. Aczkolwiek wystarczyło, że przywitała się z profesor, która nie odezwała się ani słowem, a potem ruszyła do wolnej ławki. Czy będą grupy czy nie, niewiele ją obchodziło. Nie miała najlepszego nastroju, a przyszła tylko dlatego, że miała nadzieję, że wyniesie coś pożytecznego z lekcji. Zobaczymy.

Chcę być w grupie z: @Felix U. C. Keane?

Postanowiłem zajrzeć dzisiaj na lekcje Eliksirów. Dlaczego? Być może dlatego, że to był jeden z moich ulubionych przedmiotów. Poza tym od czasu do czasu pasowałoby zajrzeć na jedne z lekcji, a od jakiegoś czasu postanawiam na nie chodzić, choć nie za bardzo mi to wychodziło. Ale może się poprawię. Nic nie poradzę, że od jakiegoś czasu miałem wiele na głowie. Jak nie siostry to jakieś inne sprawy. Dla rodziców można powiedzieć zostałem jedynym dzieckiem. Siostry postanowiły zacząć już własne życia i usamodzielnić się. No najwyższy czas, w końcu są nieco ode mnie starsze.
Wpadłem niczym strzała na lekcje eliksirów. O mało co nie rozwaliłem drzwi. Wpadłem z takim hukiem, że pewnie każdy obecny w sali mógł się zorientować, że kolejna duszyczka dotarła na zajęcia eliksirów. Rozejrzałem się po sali, ale nie przykuwałem większej wagi któż tam może być. Jednakże, gdyby to nie, że była tam Cand. Musiałem do niej podejść, czy ona tego chciała czy też nie.
- Cześć... - powiedziałem do niej tym samym się z nią witając. Sam nie wiedziałem na co sobie pozwalać co do dziewczyny. Niby byliśmy razem, ale ten związek był nieco dziwny. Nie spotykali się tak często, ani nic. Od jej urodzin dopiero teraz ją widziałem. Miałem nadzieję, że to się niebawem zmieni. - Mogę? - zapytałem zerkając na krzesełko obok niej. Nie miałem zamiaru się narzucać, być może to miejsce było dla kogoś zarezerwowane. Poprawił swój szkolny mundurek czekając na pozwolenie krukonki.

Chcę być w grupie z:  @Cándida Feliciana Miramon

Weszłam do sali zaledwie kilka minut przed czasem, bo poświęciłam czas na doprowadzenie swojego mundurka do porządku - ostatnio rzadko go nosiłam, bo mało kto tego wymagał. Nie ukrywam, że nie chciałam podpadać profesor Raynott, bo była ona osobą u której każde przewinienie miało wielkie znaczenie, a mi bardzo zależało na dobrych stopniach z eliksirów. Powitałam się grzecznie z profesor, po czym podążyłam do stolika, przy którym siedziała Bri. Nie chciałam robić za bardzo hałasu, więc jedynie pomachałam do Fire, po czym uśmiechnęłam się do siedzącego obok nas @Leonardo O. Vin-Eurico i chłodno skinęłam głową w stronę @Ezra T. Clarke, po czym usiadłam koło mojej młodszej siostry z niecierpliwością czekając na rozpoczęcie lekcji.

Chcę być w grupie z: @Bridget Hudson

Ledwo zdążyłam na zajęcia, bo w ostatniej chwili przypomniało mi się, że Pani Profesor od eliksirów wymaga mundurka. Biegiem wleciałam do sali i próbując opanować zadyszkę przywitałam się z surową belferką, która zmierzyła mnie ostrym spojrzeniem. Potem usiadłam nieopodal Fire witając się z kuzynką niezbyt wylewnie i próbowałam wyciszyć się przed nadchodzącą lekcją - nie ukrywam, odrobinkę bałam się prowadzącej, więc wolałam wypaść jak najlepiej w obawie przed konsekwencjami moich błędów.

Na miejscu pojawiłem się dosłownie pięć minut przed rozpoczęciem zajęć. Nie był to mój ulubiony przedmiot i uważałem, że nie miałem za grosz talentu twórczego, jeśli chodzi o eliksiry, ale mimo wszystko przychodziłem spróbować swoich sił. A nuż uda mi się przyrządzić jakiś naprawdę dobry wywar i okaże się, że jednak nie jestem aż takim beztalenciem?
Mundurek na sobie miałem, owszem, bo nie zwykłem przychodzić na zajęcia bez szkolnych szat, jednak patrząc po ludziach w sali, wyglądałem zdecydowanie bardziej niechlujnie niż co poniektórzy. Nie fatygowałem się, żeby wyprasować koszulę czy też poprawić krawat, chociaż mogłem to zrobić jednym zaklęciem. Poprawiłem jedynie rękawy i zająłem miejsce przy stoliku z Vivien. Ona również nie była orłem w tej dziedzinie, więc przynajmniej nie będę miał kompleksów.

Chcę być w grupie z: @Vivien O. I. Dear

Yngve opuścił ostatnio tyle zajęć, że właściwie jedne eliksiry w tę czy we w tę nie zrobiłyby różnicy. I tak nie był z nich najlepszy i koniec końców skończy się na tym, że będzie musiał prosić kogoś o pomoc, co na zajęciach było ciężkie – mało kto patrzył na przypadkowego rozmówcę w trakcie dodawania składników. Większość była zdecydowanie bardziej zaabsorbowana sprawdzaniem koloru wywaru i w większości nikt nie zwracał uwagi na to, co Yngve pisze. Gdyby nie to, że eliksiry są przydatne przy uzdrawianiu, na pewno więcej by się na nich nie pojawił. Tym razem przełamał jednak wszystkie opory i z wielką niechęcią ruszył w kierunku sali. Miał na sobie szkolną szatę i niezastąpioną torbę z blokiem.
Uchylił drzwi i rozejrzał się najpierw po wszystkich. Nikogo nie znał za dobrze, a jeśli był tu ktoś, z kim powinien się przywitać, musiał się dobrze schować. Nie wiedział jeszcze, co się działo, więc po prostu usiadł przy wolnym stanowisku i czekał na instrukcje.

Jako prefekt, chodził w mundurku o wiele częściej, niż zwykł chadzać w kilcie. Teraz zawsze nienaganny mundurek w puchońskich barwach, bez rewelacji. Skromnie i godnie, jak na prefekta Hufflepuffu przystało, z błyszczącą blaszką na piersi. Wszedłszy do klasy rzucił
-Dzień dobry Pani profesor.
I skinął wszystkim znajomym po kolei, nie odzywając się, coby nie tworzyć zbytniego zamieszania. I jak na dobrego ucznia przystało, zasiadł na jednym z najbliższych miejsc profesor. Trzeba się popisywać! Coby Hufflepuff w końcu dostać jakieś punkty..

Rozczochrana, w przekrzywionym krawacie i z rozwiązanym butem wpadła do klasy jak burza i ślizgiem zatrzymała jakieś dwa metry od drzwi. Podciągnęła nogawkę, żeby sprawdzić godzinę, po czym uniosła obie ręce w geście zwycięstwa. Zdążyła.
Ze śmiechem opuściła ręce i przywitała się z profesor. Nie chcąc robić większego zamieszania rozejrzała się szybko rozejrzała się po uczniach, szukając sobie miejsca. Usiadłaby Heńkiem, ale odkąd został prefektem ciągnęło go niebezpiecznie blisko tablicy, gdzie po prostu nie czuła się komfortowo.
No i był jeszcze on... Tak dawno go nie widziała. Musiała usiąść tak żeby móc sobie na niego zerkać, ale też tak żeby nikt nic nie podejrzewał. Przysiadła się więc do @Ruth Wittenberg, wyjątkowo nie z samej sypmatii do niej, a dlatego, że z tego miejsca miała niczym niezasłonięty widok na półprofil (od tyłu) Śligona.
- Cześć! Co słychać? - zagadnęła Krukonkę, która teraz stała się jej przykrywką.

Na zajęciach nie pojawiło się zbyt wiele osób, ale na profesor Raynott nie robiło to zbyt wielkiego wrażenia – jej zajęcia nigdy nie cieszyły się szczególnie wielką popularnością, ale dzięki temu łatwiej było odsiać ziarno od plew.  Kobieta skończyła wypisywać nazwiska na tablicy i odwróciła się przodem do klasy.

TABLICA – podział na grupy:

Kobieta zmierzyła wzrokiem klasę – o dziwo wszyscy mieli mundurki i większość uczniów wyglądała dość schludnie. Wyjątkiem był Pan Dear z Ravenclavu, który nie za bardzo zadbał o to by szata była wyprasowana, jednakże miał ją, więc Raynott mogła jedynie łypać na niego wrogo. Była bardzo surowa, ale nie zamierzała być niesprawiedliwa – skoro spełnił jej wymaganie nie mogła odjąć mu punktu.
- Grupa pierwsza uwarzy Antidotum na Eliksir Miłosny, grupa druga Antidotum na Veritaserum. Wszystkie ingerencje oraz fartuchy znajdują się na stoliku przy moim biurku, a przepisy znajdziecie w podręczniku. - powiedziała bez cienia uśmiechu na twarzy.
Uczniowie niemal od razu rzucili się w kierunku stołu, lecz zastygli w bezruchu, gdy okazało się, że nauczycielka ma coś jeszcze do powiedzenia.
- Miejcie na uwadze, że najlepsze stoliki zostaną nagrodzone, a najgorsze ukarane.

Zasady lekcji:

Kostki:

Antidotum na eliksir miłosny? No, może się przydać. O ile cokolwiek im tam wyjdzie.
Rzucił się na stolik jak każdy inny chcąc wybrać najlepsze składniki, a nie przypominające gluty trolla górskiego. No ale musiał się zatrzymać, bo jak zwykle musiała jeszcze coś dodać i poinformować ich, że znów będzie karać. Spojrzał na An mówiąc nieme "To zajebiście, znów dostaniemy ujemne punkty." - Skąd to wiedział? Bo znał swoje szczęście co do tej kobiety i swoje nieszczęście do przedmiotu przez nią prowadzonego. Nie mógł się doczekać aż w końcu jego matka je przejmie i znów wszystko będzie wyglądać tak jak powinno.
Zamarł w bezruchu od czasu gdy musiała dopowiedzieć swoje i po tym znów ruszył do stolika. Wziął co trzeba i wrócił do siebie już normalnym tempem.
Po tym zaczął pomagać An, a może raczej przeszkadzać? Patrząc na to jak tragicznie mu dzisiaj wszystko szło.

Kostka + punkty z kuferka: 1+1 = 2