Zabawy różdżką na nią nie działały.
-Dostałam kuratora, ale mojej pani kurator nie widziałą już dwano, dawno i nawet różdżkę odzystałam na stałe, więc uważaj. Z resztą... nawet bez tego powinienes uważać na to co mówisz.- powiedziaał tak spokojnie, że aż wkurzająco. Spojżała znów na góry i Jezioro.

- Czy to była groźba? Spytal i nie mógł przy tym powstrzymać kpiącego i pogardliwego uśmieszku. - Jak chcesz walczyć to powiedz otwarcie. Myślała że go wkurzy nic z tych rzeczy.

upomnienie 3/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Musiała się przewietrzyć. Taaak, świeże powietrze zawsze jej dobrze robiło. Rześkim krokiem przemierzała most wiszący, podziwiając widoki. Tu jest pięknie. Po prostu cudownie. Napawanie się krajobrazem ją uspokajało. Nie myślała o niczym konkretnym. Jej myśli błądziły spokojnie. W pewnej chwili zauważyła Max'a. Nie znała go dobrze, więc była ostrożna. Jednak nie chciała się uprzedzać. Przyjrzała mu się dostrzegając, ze z kimś rozmawia. Angie była tu nowa, więc nie wiedziała z kim i nie chciała przeszkadzać.
- Cześć - rzuciła jednak z szybkim uśmiechem znajomemu.

Usłyszał głos za plecami i odwrócił się. - Cześć. Angie/b] Uśmiechnął się do niej zawadiacko. Po chwili zwrócił się do Eleny. - Wybacz, ale chciałem skończyć tę głupią rozmowę, po czym zwrócił się do Angie. -[b] Co tam? Dawno cię nie widziałem. Ciągle uśmiechał się zawadiacko.

-Nie... Raczej dobra rada.- spojżał na niego i uśmiechnąła się sztywno.
W tym momencie na most weszła jakaś dziewczyna. Elena skinęła na nią głową nie zwracając nawet uwagi na to czy tę osobę zna, czy nie. Mało ja to w tym momencie obchodziło ponieważ właśnie usłyszała jakiś dźwięk gdzieś obok swich nóg. Spojrzała w tatym kierunku i zobaczyła rosła kobrę sunącą po deskach mostku.
Elena uśmiechnęła się z zachwytem i schyliła się po zwierzę.
-Hej maleńka, co ty tu robisz?- spytała z troską w głosie.
Podniosła weza i zarzuciła go sobie delikatnie na szyję. Z błyskiem w oku przygldała się zwierzeciu, głaszcząc je po zielonych łuskach.

Musiała przyznać, że plany Wilkiego na przyszłość były o wiele bardziej ciekawe niż jej. No i zdecydowanie niespotykane.
- Fajnie - podsumowała, niezbyt inteligentnie. Bo właściwie nie wiedziała co może jeszcze powiedzieć. - A ja chciałabym zostać nauczycielem Starożytnych Run albo kierowcą Błędnego Rycerza. To jest takie... no wiesz... - gestykulując próbowała wyrazić o co jej dokładnie chodzi - że jedziesz sobie, nie zwracasz uwagi czy stoi jakiś dom albo znak, bo to wszystko przez tobą odskakuje i właściwie nikt nie może ci zwrócić uwagi, że coś robisz nie tak, bo dokładnie wykonujesz swoją pracę - zakończyła z uśmiechem, zadowolona, że mniej więcej wytłumaczyła co miała na myśli.
Usłyszała, że na moście pojawiają się kolejne osoby, więc spojrzała w tamtą stronę. Naprawdę... ostatnio było to niezwykle popularne miejsce wśród uczniów Hogwartu. Dostrzegła słynną Elenę eM, która zabiła sarnę i Maxa. Ostatnio widzieli się na balu? Którymś tam, to chyba był ten z okazji urodzin dyrektora. Bell miała wrażenie, jakby od tamtego czasu chłopak zaszył się w wieży Gryffindoru, albo w ogóle zniknął z zamku, skoro wcale go nie widywała.
- Cześć, Max. Chyba nie masz zamiaru wykorzystać różdżki przeciwko Elence, hm? - uniosła zabawnie brwi, posyłając mu uśmiech.

Usłyszał po chwili jeszcze jeden znajomy głos. - Cześć Bell. Tylko jak będzie trzeba. Uśmiechnął się do niej, po czym zwrócił wzrok na Angie. - Więc co tam u ciebie? Spytał uśmiechając się do niej zalotnie.

Dziewczyna z zaciekawiniem słuchała Bell oraz ślizgona. Stala koło Bell i bawiła się końcówką swojego szalika. Chciała dołączyć do rozmowy, ale troszkę się bała. Po chwili zauważyła kolejnych ludzi idących w stronę mostu. Jak już mowiła sobie w myślach to miejsce jest jak lep na muchy. Po chwili dziewczyna nie chcący się odezwała.
-A ja chciałabym zostać adwokatem- oznajmiła Ingrid i po chwili wtopiła się w szalik. Po chwili przypomniała sobie, że oni pewnie nie wiedzą co to jest adwokat.

Przystanęła na chwilę widząc, jak dziewczyna zakłada sobie na ramiona węża. Nie przerażały jej, ale zniechęcały. Po chwili przyszła Bell, zanana z opowieści Ingrid Krukonka. Jednak Angie postanowiła odpowiedzieć Max'owi.
- A, nawet dobrze. - odpowiedziała przyjacielsko.
- Cześć...Belll, tak? - przywitała się niepewnie. Zwracając uwagę Krukonki na siebie.

Wpadł mu do głowy pewien pomysł. - Hej Angie przejdziemy się? Spytał ją uprzejmie.
Zwrócił się do Ingrith. - Uważaj na Elenę, bo ostatnia krukonka, która z nią rozmawiała wylądowała w skrzydle szpitalnym. Powiedział i posłał Elenie złośliwy uśmieszek. - Więc jak Angie?

Nie spodobała jej się propozycja Max'a. Wyszła z zamku, aby samotnie się przejść. Nie chciała go mieć na głowie.
- Emmm, sory, ale chciałam sama pospacerować. Na prawdę mi przykro - Angie miała nadzieje, że ton jej głosu był wiarygodny. Aby tę wiarygodność pogłębić, uśmiechnęła się w sposób, jakby propozycja Max'a ją bardzo kusiła, ale musiała odmówić. - Może innym razem. - ale w duchu powiedziała stanowcze nigdy. Miała nadzieję, że chłopak uwierzy w jej grę, choć dobrą aktorką nie była. Dość już miała tanich podrywaczy. Aż nie chciało jej się ich imion wymieniać. Angie się odwróciła i dość w szybkim tempie pomaszerowała wzdłuż mostu mijając Ingrid i nie odzywając się do niej. Ciągle się na nią natykam.

W ich dość licznej już grupce, pojawiła się również Amaya, co wywołało uśmiech na jego twarzy. Dawno nie mieli okazji porozmawiać.
- Ahoj! - Przywitał się z krukonką, oplątując ramionami jej talię i wdychając zjawiskowy zapach jej perfum, od których się uzależnił. Ech, mówiąc szczerze, to nie ma w dziewczynie rzeczy, od której by się NIE uzależnił.
Kątem oka dostrzegł również Maxyma i Elenę (by the way; z wężem na ramionach), którzy konwersowali z grymasami na twarzy. Pojawiła się również jakaś mała puchonka, której nie kojarzył chociażby z widzenia. W tym swoim myszkowatym usposobieniu, przypominała mu tą krukonkę, Ingrith bodajże, która wciąż stała jakoby spetryfikowana. Zauważył również, że ów wzrok bazyliszka przylepił ją do ramienia Bell.
- Elenko, puść tego węża - Pouczył dziewczynę, grożąc jej palcem wskazującym. O tak, miał dzisiaj jakiś wyjątkowo dobry dzień. Jego wyjątkowo infantylne i niepospolite żarciki, sypały się dzisiaj strumieniami. Może nie mówił na poważnie o planach (czyt. zakonnica-prezydent) dotyczących jego przyszłości, ale miał w planach coś w stylu domalowania mona lisie wąsów, niczym Duchamp. Byleby... było jak najbardziej ekscentryczne, zbiło jak największą fortunę i nie musiał się bardzo wysilać. Bowiem drugiej wieży eiffla w planach, mówiąc szczerze, nie ma.
- Masz rację, Bell. To musi być ekstra... Jednakże spójrz na to z drugiej strony. Ileż chętnych pcha się do tej roboty? I weź również pod uwagę płacę. Ojciec zawsze powtarzał... że nawet jeżeli pokochasz swoją pracę, ale nie będzie ona przynosiła zadowalającej ilości galeonów, nie przyniesie Ci satysfakcji! - Podsumował, po czym parę razy przygryzł płatek ucha Am, którą wciąż trzymał w ramionach.
Tymczasem Bell zagadała do Maxyma, ale Wilk za cholerę nie mógł sobie przypomnieć, jak ten gryfoniasty samiec mógł się zwać. Ponieważ, na rogate gargulce, skądś go kojarzył.
- Adwokat? - Uniósł pytająco brew, spoglądając na cichą krukonkę jakoby spadła z księżyca.

- Rozumiem. Ja też się przejdę. Z jego twarzy znikł uśmiech. Nie uwierzył w tę grę od razu się poznał. No cóż nie będzie się narzucał. - No to cześć wszystkim. Powiedział zatrzymał wzrok na każdym po kolei i wyszedł.

upomnienie 4/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Dziewczyna skapnęła się, że w magicznym świecie mało co mówiono o mugolskich zawodach. Podrapała się w głowę i rzekła do ślizgona oraz Bell.
-Więc...Adwokat jest to taki zawód w świecie mugoli. Udziela on porad prawnych i prowadzących sprawy klientów w sądzie.- wytłumaczyła dziewczyna mądrymi słowami. Była z siebie dumna, gdyż kiedyś przeczytała o tym w książce.
-Mój tata jest mugole i sprzedaje książki w księgarni- pochwaliła się dziewczyna i wyciągnęła z torby pewną książkę. Była ona właśnie z księgarni jej ojca.
-To jest jedna z książek z księgarni mojego taty. Ta książka była napisana przez mugolskiego pisarza.- I podała książkę ślizgonowi żeby zobaczył okładkę.
-Jak chcesz możesz ją przeczytać. Jest bardzo wciągająca.

- Oj, uważaj, Max, bo twoje w razie potrzeby może nie być takie samo jak moje. - Nie chciała żadnych pojedynków na moście, ostatnio nie miała na nie ochoty. Właściwie, to nie pamiętała już kiedy ostatnio używała różdżki w innym celu niż coś w stylu przywołania książki z drugiego końca pokoju, kiedy nie chciało jej się wstawać w wygodnego fotela.
- Tak, Bell - odparła. - A ty, Angie, z tego co słyszę. Plotki mówią, że to ty blisko się przyjaźnisz z tym idiotą, Twanem... - uśmiechnęła się ze współczuciem, zerkając na Puchonkę. Chyba nie wiedziała do czego on byl zdolny... niemożliwe, żeby chociaż nie usłyszała o jego niektórych wyczynach, szczególnie na lekcjach ONMS. Niestety Angie zaraz sobie poszła i ich niezwykle ciekawie zapowiadając się rozmowa musiała zostać przerwana. A szkoda!
Spojrzała z rozbawieniem w oczach na Elenę, która bawiła się wężem, zapewne nawet nie znając stworzenia. Zaraz ją ugryzie i tyle będzie z tego miała, pff.
- Wiem, Wilkie, że mało płacą... ale dla mnie to właściwie liczy się zabawa, wiesz, żeby miejsce gdzie pracujesz nie przyprawiało cię o wieczny bół głowy i chęć ucieczki i zaszycia się nie wiadomo gdzie. Zawsze można to wziąć jako dodatkowe zajęcie - wzruszyła ramionami. Znając życie, jej plany na przyszłość jeszcze milion razy się zmienią, nim skończy szkołę i rzeczywiście coś znajdzie.
- Ymm... prawdę mówiąc, z tego co mówisz nie wydaje mi się to zbyt interesujące - te słowa skierowała do Ingrid. - Prawo zawsze wydawało mi się nudne i zbyt zagmatwane, żeby się w nim połapać. Właściwie, dlaczego chcesz pracować w mugolskim zwodzie?
Bell nigdy, nigdy, nigdy by się na coś takiego nie zdecydowała. Może i te niemagiczne istoty ją interesowały, ale wolała móc na każdym kroku używać magii bez obawy, że ktoś miałby ją nakryć i narobić problemów.

Kiedy dziewczyna usłyszała słowa Bell lekko się uśmiechnęła do niej.
- Kim chciałabym być to chyba z milion razy mi się zmieni.- odpowiedziała krukonka krukonce. Kiedy usłyszała pytanie Bell ni co się uśmiechnęła.
-Czasem sobie myślę, że w tym świecie nie dałabym sobie rady. W świecie mugoli zawody są nawet proste moim zdaniem, a do hogwartu chodzę gdyż chciałabym spróbować nowego doświadczenia oraz rozwinąć moje zdolności magiczne. Z resztą mój tata jest ciężko chory, a zostawiłam z nim mojego młodszego brata.- opowiedziała Ingrid Bell oraz ślizgonowi i od razu wzięła głęboki oddech. Trochę posmutniała, ale jak to jej tata mówił ,,uszy do góry i będzie wszystko dobrze" i po chwili znów na jej twarzy gościł uśmiech choć cały czas myślała o swojej rodzinie.

Toż nagle, gryfoniaste samczysko coś uraziło. Odeszło siną w dal z obróconą ku dole podkową na ustach. Tsaaa... smutne. Wywrócił ramionami, po czym skupił się na słowach, które kierowała do niego Krukonka, wciąż świadomie trzymając w ramionach Amayę. Wciąż napawając się jej zapachem... Był z siebie dumny, że zachowywał trzeźwy umysł i potrafił skupić się należycie na rozmowie.
- To musi być z lekka nudne. I przede wszystkim pracochłonne. Mnie by coś takiego nie pociągało. Chociaż, jeżeli jest dobrze płatne. - Wywrócił ramionami, bezwiednie stąpając z pięty na palce.
Spojrzał na książkę, lustrując sceptycznie jej okładkę i badając grubość. O tak, nie należała do najlżejszych lektur. Nic mu nie mówiło słowo "księgarnia", ale szybko uzmysłowił sobie, że ma to jakiś związek z książkami.
- Wiesz co? Czytanie nie jest moim ulubionym zajęciem, ale chętnie przejrzę sobie fantazje spod pryzmatu jakiegoś mugolskiego pisarza. To może być całkiem ciekawe doświadczenie. - Stwierdził, opierając książkę o biodro, dzięki czemu jego chwyt wydawał się nieco bardziej stabilny.
- Masz rację, Bell. Chociaż moim zdaniem dodatkowe zajęcia to głupoty. Trzeba jeszcze znaleźć czas na rodzinę i przyjaciół. A nawet... ośmielę się twierdzić, że wymagają bardzo duuużo czasu. - Stwierdził cicho, mając przed oczyma jego jakże żałosne dzieciństwo. Uwielbiał się nad sobą użalać i marudzić. Ot co, kaprys.
- W świecie mugoli ma być... prościej? A różdżka? Nawet sobie pannico nie wyobrażasz, jakże jest pomocna. Zaś tam byłoby wielką nieodpowiedzialnością używać jej w pracy. Mugole są przede wszystkim bardzo podejrzliwi. - Stwierdził ze swym arcyinteligentnym wyrazem twarzy.

-Alez Wilkie, ona wcale nie odchodzić.- odpowiedziała na pouczenie Ślizgona i na potwierdzenie tych słów położyla rękę na barirce tak, ze kobra spokojnie mogła się po niej ześlizgnąć i spobie pójść. Zwierze jednak tylko bardziej oplotło sie wokół dziewczyny i zasyczało z lubością gdy pogłaskała je po łuskach.
-A ja nie wiem kim bym chciała zostać...- odparławłanczajac się do rozmowy o zawodach.- Od dziecka byłam wychowywana na ślizgonke i czarnoksiężnika, a teraz to nie wiem...- nie patrzyła na pozostałych. Ciagle wpatrywała się z zachwytem w węża.

Dziewczyna na wszystkich popatrzyła z zadziwieniem. No fakt. Oni mogą sądzić, że w świecie mugoli jest trudno.
-Wiesz, ja w świecie mugoli wychowałam się i co nie co wiem- odparła dziewczyna z zadowolonym głosem. Nagle w sobie poczuła, że jest bardziej otwarta, lecz do takiej ,,prawdziwej otwartości" potrzeba dużo, dużo cierpliwości.
-Różdżka nie może zastępować całego twojego życia- odpowiedziała ślizgonowi.
-Musisz spróbować jak jest żyć bez magii. Ja przez 14 lat nie wiedziałam, że w ogóle mam magiczne zdolności.- opowiedziała dziewczyna. Po niecałej minucie wyciągnęła ze swojej torby kanapkę i zaczęła jeść.
-Nie będzie wam przesadzać, że będę jeść kanapkę?- zapytała dziewczyna.

Amaya szczerze mówiąc nawet nie wiedziała co ma robić, gdy została przez kogoś przyciągnięta. Szybko przechyliła głowę w bok, żeby zaraz dostrzec Wilkiego, wdającego się w jakąś rozmowę z pozostałymi uczniami.
- Cześć - przywitała się z wszystkimi, pomimo tego, że większości osób po prostu nie znała. Dlatego też z samego początku nie skupiała się na tym co mówią, ponieważ tylko ona była zdolna palnąć jakieś głupstwo. Lepiej było po prostu się nie odzywać. Obserwowała gryfonkę trzymającą jakiegoś węża, a że Am panicznie się bała, chwilowo na jej usta wstąpił grymas. Powiedzmy, że miała uraz z dzieciństwa, bo w wieku dwóch latek doświadczyła czegoś naprawdę niemiłego, dotyczącego właśnie owego podrzędu gadów. Smith chwyciła się dłonią barierki, łapiąc trochę zimnego puchu.
- Życie bez magi dopiero byłoby trudne. Skoro mamy możliwość korzystania z niej, to czemu mielibyśmy to przerywać ? Ja osobiście myślałam, że wyrwę sobie wszystkie włosy z głowy, kiedy moja różdżka się złamała, więc wolę nie sprawdzać czy dałabym sobie radę w mugolskim świecie - powiedziała, przymykając powieki, bo nagle poczuła, że ślizgon przegryza delikatnie płatek jej ucha, co skutecznie łaskotało dziewczynę. Później już tylko przyglądała się wszystkiemu z boku, grzejąc zmarznięte ręce w kieszeni płaszcza.

Ingrid zauważyła następną krukonkę.
-Cześć- odpowiedziała jej i uśmiechnęła się do niej. Kiedy usłyszała co dziewczyna mówi na temat magii dziewczyna pokiwała głową. Racji trochę miała, choć nie którzy ludzie mogą wytrzymać bez magii.
-Podzielam twoje zdanie eee....kurcze jak się nazywasz bo głupio mi się gada z osobą której nie znam imienia- odpowiedziała Ingrid.
-A tak ogólnie to jestem Ingrid- i podała dziewczynie rękę na przywitanie, a w drugiej trzymała kanapkę. Po chwili do torby schowała kanapkę i ze swojej ,,czarodziejskiej" torby wyjęła rękawiczki, gdyż było jej zimno w jej czerwone z zimna ręce. Czasem ludzie myślą, że w tej torbie ma swój własny pokój.

Uśmiechnęła się do Krukonki tkwiącej w objęciach Wilkiego.
-A co ja mam powiedzieć?- spytaął dziwnie uprzejmie.- przez jakiś miesiąc, jeśli nie więcej byłam pozbawiona różdżki. Dostawałam ją tylko i wyłącznie na lekcjach... Na szczęście niedawno ją odzyskałąm.- zakonczyła z ulgą.

Zerknął sceptycznie na Elenę, nie mogąc wydusić z siebie żadnego słowa. Wydawało mu się, że rzeczywiście temu dość... osobliwemu gadowi, było przyjemnie w jej ramionach. Wilk, osobiście nie miał nic do tych zwierząt, ale nigdy nie przepadał za ich towarzystwem.
- Na czarnoksiężnika? - Spytał z łobuzerskim uśmieszkiem. - Yyy... Ciekawe. - Dodał, uśmiechając się z politowaniem, które graniczyło z rozbawieniem. - Całkiem ambitne plany. Ja wyobrażam sobie siebie po stronie... prawa, zła Elenko. Chociaż się już trochę gubię. Nosisz czerwony kaptur, więc jesteś w Gryfie. Jak więc mogłaś być wychowywana na ślizgonkę? - Spytał z wyrazem niedowierzania na twarzy.
Zaintrygowało go zdanie Krukonki. A więc wychowywała się w rodzinie mugoli. Miło... Czyli trafił na małą, przesadnie sympatyczną szlamkę.
- Jak Ty mogłaś wytrzymać tak długi okres czasu bez... różdżki. Bez tej świadomości, że życie może być prostsze. Chociaż nie jestem jakoś szczególnie empatyczny, to zawsze współczułem tym wszystkim mugolom, w których życiu nie zaistniała magia. Przecież... czego oni się w innym wypadku uczą w szkołach? To jest... żałosne. Ta ich sytuacja. - Mruknął z przekąsem, po czym westchnął ciężko, przysłuchując się chichotom Amayi. Potwierdził skinieniem głowy słuszność jej wypowiedzi. O tak, sam również po incydencie z Rosiakiem w Świętym Mungu stracił różdżkę na dość długi okres czasu. To były dla niego katusze.
- Nie, nie będziesz nam przeszkadzała. - Uśmiechnął się łobuzersko do Ingrid i zerknął na ów kanapkę. Dziewczyna wydawała się tak... delikatna i miła. Szczerze go przerażała.
- Byłaś pozbawiona różdżki, Eleno? Dlaczego? - Spytał, autentycznie zainteresowany. Nigdy nie słyszał podobnym przypadku. WTF?! Dawali jej różdżkę tylko na lekcjach? To niemożliwe.

Znów popatrzyła na ślizgona wielkimi, czarnymi oczami jak żaba w skrzek i uśmiechnęła się do niego. Trochę ją zaniepokoiło zdanie chłopaka, ale zawsze ktoś ma swoje zdanie.
-Oj uwierz mi...Wilkie? Dobrze pamiętam?- z zastanowieniem Ingrid zapytała chłopaka.
-Świat mugoli nie jest aż taki straszny. Fakt inni mugole są nie mili, ale niektórzy są strasznie przyjacielscy.- Odpowiedziała Wilkiemu aksamitną barwą głosu. Dziewczyna nie bała się wymawiać na głos, że jest ,,brudnej krwi". Mimo iż rozmawiała ze śizgonem czuła w sercu mały lęk. Dziewczyna na początku od przyjazdu do Hogwartu słyszała jakieś tam plotki, że ślizgoni ,,tępią wszystkie szlamy i zdrajców krwi", ale czy to w ogóle było ważne? Dziewczyna miło rozmawiała z towarzystwem i to było dla niej teraz ważne. Nareszcie z kim się integrowała. Po chwili znów coś wyjęła ze swojej torby. Ach...ona i jej torba to jak Romeo i Julia. Wyjęła swoją fioletową czapkę z bąblem i założyła na głowę. Mimo iż była trochę kiczowata to dziewczyna nie zwracała uwagi na to, gdyż było jej zimno oraz lekko podskakiwała by było jej trochę ciepło.

-Wilkie... Moja rodzina od pokoleń była wychowankami szlachetnego Salazara Slytherina. Mój pra, pra, pra, pra dzidek opowiadał wszyskim, ze jest jego potomkiem, co oczywiście jest nie prawdą... a szkoda. Nie mam zielonego pojęcia, jakim cudem trafiłam do Gryffa...- powiedziała szczerze.
Słysząc słowa krukonki, o tym, że jest z mugolskiej rodziny, odruchowo odsunęła sie od niej o krok.
-Tak... mugole sa bardzo przyjacielcsy... zwłasza tacy, którzy chcą cie spalic na stosie!- powiedziałą z wyraźną kpinął w głosie. Dalej głasakał weża.

Po chwili dziewczyna zauważyła jak jedna z gryfonek odsunęła się od niej. Było jej trochę przykro. Ingrid zawsze zastanawiało dlaczego czarodzieje tak reagują na ,,szlamy" jak oni tam mówią. Nagle z ust gryfonki usłyszała komentarz. Dla krukonki był on przykry.
-to są przecież tylko przesądy. Uważam że przyjaźń czarodzieja i mugola nie jest taka zła- odpowiedziała Ingrid. Czuła w myślach, że ta odpowiedź była za śmiała więc zaproponowała dziewczyna inny temat.
-Morze pogadamy o czymś innym? Takie rzeczy to na mugoloznactwie gadamy- uśmiechnęła się do wszystkich i włożyła do swoich kieszeni ręce lekko podskakując.