Już wcześniej zdążyła z\uważyć, że Benjamin nie należał do osób gadatliwych, ale dopiero teraz musiała się z tym zmierzyć twarzą w twarz. Szczerze mówiąc, zakładała, że pójdzie jej łatwo, bo przecież miała doświadczenie z Cedem, który również ograniczał słowa do minimum. A jednak było w tym kontakcie coś kompletnie odmiennego od relacji, jaką utrzymywała z Savage'm i to nawet z momentu, gdy nie była tak... bliska. Może była to kwestia różnicy charakterów, a może chodziło wyłącznie o czas, jaki spędziła z każdym z nich.
Czy gdyby poznała Ceda dopiero teraz, rozumiałaby go równie dobrze? Pewnie nie. Starała się o tym pamiętać, gdy udzielał jej zdawkowych odpowiedzi i nie przejmować się tym zbytnio. I ta taktyka nawet działała.
  Nie było zresztą tak, że się z nim nie zgadzała, bo nawet kiwnęła lekko głową, przyznając mu rację, że rzeczywiście nie we wszystkim dało się doszukać sensu. W jej decyzjach tym bardziej, nawet kiedy bardzo próbowała być rozsądna, tak jak w tym momencie.
  Gdyby tylko wiedziała, że jej starania przyniosą zupełnie odwrotny efekt, nie jadłaby muffinki z takim spokojem. Prawdopodobnie wcale by jej nie jadła, bo nie wystawałaby tu dłużej, tracąc czas, którego wcale nie miała dziś wiele. Pewnie znów by się zdenerwowała, a potem, wraz z upływem czasu, pluła sobie w brodę, że jest niekontrolowanym kłębkiem emocji i nie potrafi nad tym zapanować.
  Więc może lepiej, że nic nieświadoma, w spokoju kończyła niedobrą kawę i dopiero przy ostatnim łyku zmarszczyła nieświadomie brwi, dziwiąc się na tę pokrętną logikę.
  — Hmm? CSkoro jesteś dla niego ważny, to nie zamierzam traktować Cię jak obcej osoby.
  Chyba że sam będzie tego chciał, wtedy nie zamierzała się narzucać, była na to zbyt dumna. Nie powiedziała tego na głos, ale była to myśl dość oczywista i była przekonana, że mimo wszystko w jakiś sposób między nimi wybrzmiała.
  — Przykro mi, jeśli sądzisz, że chodzi mi o mnie i mój spokój. Chyba jednak nie do końca się zrozumieliśmy...
  I rzeczywiście było jej przykro, w jakiś sposób ubodły ją to słowa, pewnie przynajmniej po części dlatego, że były wystarczająco celne, by dać jej do myślenia. Była przekonana, że teraz będzie zastanawiać się nad tym, jak bardzo egocentryczna jest w swojej przyjaźni i to o wiele bardziej, niż powinna. Nie była dlatego zadowolona, niekoniecznie dlatego, że w istocie miała coś na sumieniu i jej intencje nie były czyste, ale przez to, że wątpliwości względem samej siebie były ostatnim, czego jej było trzeba. Z jakiegoś powodu fakt, że widział ją tak akurat Bazory, ubódł ją bardziej, niż w przypadku jakiegokolwiek innego prawie-obcego faceta.
  — Muszę biec na trening. Dzięki za poświęconą chwilę — zdobyła się na wymuszony uśmiech, spakowała termos do plecaka, obejrzała się za siebie, czy aby na pewno nic nie zostawiła i ruszyła dalej.
  Różnica sprzed tej rozmowy i po niej była taka, że teraz mogła przynajmniej powiedzieć, że spróbowała – a to dla niej samej znaczyło więcej, niż można by przypuszczać.


+

Nie mógł stwierdzić czy był dla Trevora ważny, wszystko działo się szybko i w zasadzie w tamtym momencie niewiele o tym rozmawiali. Najczęściej w zasadzie wyjaśniali sobie jaki był aktualny problem między nimi. To, że tego dnia akurat go nie było nie wykluczało, że jeszcze się nie pojawi. Tak samo jak nie sprawiało, że mógł mieć pewność, że za tydzień miałby w ogóle o czym rozmawiać z nią. W tym co stwierdziła zdecydowanie dostrzegał jak szaro widzi świat. Nie wiedział nawet czy cieszy się z jej słów, bo skoro ona tak uważa to może coś było na rzeczy? Jak już zauważyli, Trevor nie mówił mu wszystkiego, tak samo jak on jemu i nie zdziwiłoby go, gdyby niedługo najlepiej doinformowaną osobą okazała się dziewczyna. Nawet, jeśli sensu miało to tyle co nic.
- Nie to miałem na myśli. Nieporozumienia będą, dopóki nie nauczę się z nim rozmawiać. To nie kwestia tego jak mnie traktujesz. - mówił więcej, bo miał wrażenie, że absolutnie nie zrozumieli się w tej kwestii. Dla niego było logiczne, że nie ważne jak dobre dziewczyna ma intencje, w które wierzył lub nie, bez chęci ze strony jego i Trevora, jest to tylko strzępienie języka. By teraz sprawę z Collinsem wyjaśnić, musiałby jako argumentu użyć tego, że od niej wie co się z nim działo, co nie postawiłoby jej w dobrym świetle, a jemu również nie wiele przyniosło. Nie chęć do mówienia wcale by od tego nie zmalała, a mogłaby się tylko nasilić. Benjamin nie chciał z nią rozmawiać o swojej relacji z Trevorem, ale skoro już to robili, to starał się by ta rozmowa nie była bezcelowa. W tym momencie problemem było to, że on nie jest mistrzem konwersacji, nie ona.
- Możliwe. - nie sądził by jego opinie zawsze były słuszne, starał się wyciągać jakieś wnioski, kierować tym co widzi, próbować rozumieć drugą osobę, ale wiedział, że to jak myślą mogło się nie pokrywać.
Zerknął tylko jak dziewczyna pakuje rzeczy, by następnie powiedzieć mu, że na nią już pora. Rozumiał, że jest ambitniejsza od niego i ma na pewno tego dnia w planie jeszcze sporo zajęć, którymi bardziej było warto zająć się niż rozmowa z nim.
- Powodzenia. - rzucił do niej, ponownie obracając się w stroną barierki by w ciszy jeszcze chwilę poobserwować błonie. Nie życzył jej źle, w zasadzie nawet nie uważał by ta rozmowa zmieniła coś w jego opinii o niej. Wciąż była dla niego dziewczyną, której prawie nie znał, która była przyjaciółką Trevora i chciała dla niego jak najlepiej. Sądził, że z czasem to mogłoby się zmienić, ale teraz bezpieczniej było by ich relacja była stabilna i neutralna. Trochę nawet zastanawiał się jakby to wyglądało gdyby poznał ją wcześniej, przed Trevorem, nie jako część jego życia. Nie spodziewał się by wtedy ta znajomość była głębsza, ale może wiedziałby o niej zwyczajnie więcej? Kontemplował jeszcze chwilę, ale nie doszedł do wniosków które by go satysfakcjonowały, po czym postanowił wrócić na zajęcia.

zt +