First topic message reminder :

Nad Jeziorem

W samym centrum błoni rozciąga się ogromne jezioro. Uczniowie często tu przychodzą, szczególnie w gorętsze dni, gdy chłodna woda jest wprost idealnym sposobem by choć odrobinę się ochłodzić. Jest to również idealne miejsce, by przy cichym plusku małych fal obijających się o brzeg, odrobić lekcje, bądź poczytać książkę. Czasem można zaobserwować tu ogromną kałamarnicę, leniwie przebierającą swoimi mackami.

Słuchając ich wymiany zdań co rusz na jej wargach pojawiał się mimowolnie łobuzerski uśmieszek. Miała rację. A więc nasza mała zła Connie się zakochała i teraz słodko sobie grucha. Pokręciła głową z uśmiechem, po czym podsumowała.
- Czyli... Obydwoje stawiacie się u mnie przed gabinetem we wtorek, o godzinie 18. Do zobaczenia. - Powiedziała, po czym oddaliła się. Miała zamiar jeszcze chwilę ich poobserwować. Jeżeli zaś jeszcze raz wejdą do jeziora, nie będzie już taka łagodna.

Kiedy tylko nauczycielka odeszła, Nami zaśmiał się pod nosem.
- Taaak, jestem facetem i jestem z tego dumny. - powiedział pewnym głosem, za chwilę znowu chichocząc.
- Jak myślisz, co będziemy robić? A może tylko powie nam, że kąpiele w jeziorze są be i puści nas wolno?

Zasmiała się słysząc jego pierwsze stwierdzenie. Spoglądała w stronę szkoły, czy nauczycielka już napewno odeszła.
-Liczę na conajmniej bolesną chłostę- Powiedziała po czym znów zaśmiała się cicho. Nadal nie mogła uwierzyć, że chłopak dobrowolnie wrobił się w szlaban.
Westchnęła.
-Mam przesrane- mruknęła- Niech ona coś tylko powie, a rodzina się zjedzie obejrzeć ciebie, jako mojego nowego partnera.
Spuściła głowę i zamruczała jakieś przekleństwa przed nosem. Czemu akurat ciotka musiała ich przylapac?! Lepiej byłoby gdyby to był nauczyciel obrony przed czarną magią. "Grr", Dodała w myślach.

- Skoro tak, to daj mi wcześniej znać. Uczesze się i wezme ubiorę jakoś ładniej. - powiedział calkiem poważnie, jednak nie wytrzymał, i znowu się zaśmiał, mierzwiąc sobie nadal mokre włosy.
- Chodźmy może już, co? Zaraz któreś z nas się pochoruje, a wtedy nici z ... - zaczął, zanim pomyślał, wiec przerwał szybko. Pomyślał sobie o pocałunku z Connie, i tak jakoś sam się zamotał w swoich myślach... Ścisnął więc tylko mocniej jej dłoń i pociągnął w stronę zamku.

Udała sie nad jezioro, żeby jeszcze przed lekcją wróżbiarstwa trochę się zrelaksować. Myślała, że może popływa jednak temperatura była zbyt niska na kąpiele w jeziorze. Przycupnęła nad brzegiem wpatrując się w gładką taflę wody. Nieco dalej zajęta sobą była pewna para. Niestety było to zbyt daleko od Soffii by mogła ich dokładnie obejrzeć i stwierdzić kto to jest. Dlatego też powoli wstała, przetarła obcisłe spodnie i ruszyła w ich stronę. Była zaskoczona tym co zobaczyła. Więc Connie kogoś ma pomyślała. Przeniosła wzrok na szczęśliwego wybranka. Był to chłopak, którego znała tylko z widzenia i zdaje się, że wczoraj był na lekcji numerologii.
- Hej - rzuciła do Connie i znowu przycupła przy brzegu jednocześnie podsłuchując rozmowę zakochanych. Niestety wybierali się już w drogę powrotną. Tak, wydawało jej się, że są parą, trzymali się za ręce. Trzeba przyznać, że Soffii była dość dobrą obserwatorką i nic nigdy nie mogło umknąć jej uwadze.

-Dobra- powiedziała trochę zakłopotana jego poważnym tonem, ale po chwili, kiedy się roześmiał sama też się uśmiechnęła.
-Do tego czasu kupimy ci garnitur i wyprostujemy włosy- Mruknęła i rozczochrała mu włosy tak, że starczały na wszystkie strony. Wybuchnęła śmeichem widząc, jak wygląda. Opanowała się po kilku sekundach.
-No ok. Trzeba się przebrać rzeczywiście.
Własciwie, skoro się już trzymali za ręcę, to splotła ich palce razem, nie patrząc nawet na chłopaka.
Kiedy zauważyła, że ktoś coś do niej mówi odwróciła lekko głowę. Uśmiechnęła się na widok jednej ze swoich znajomych ślizgonek. Niezbyt komfortowa sytuacja.
-Hey- powiedziała unosząc nie trzymaną dłoń w geście powitalnym.
-Radze się nie kąpać, nauczyciele czuwają- Powiedziała z lekkim uśmiechem i ruszyła do zamku.

- Jakiś garniak się znajdzie, ale włosy przede wszystkim! - zaśmiał się, już za chwile warcząc z udawaną złością, kiedy zmierzwiła mu włosy... Przygładził je szybko, i nadal się uśmiechając, spojrzał na Ślizgonkę, z którą witała się Connie. Była od niego starsza, ale kojarzył ją z lekcji.
- Chooodźmy już... - przedłużył, niby znudzony... Chciał już znaleźć się w szkole, chociaż w lochach było pewnie niewiele cieplej, niż tutaj.

-No dobra dobra- westchnęła z uśmiechem widząc jak szybko przygarnia włosy i pociągnęła go za dłoń w stronę szkoły, najlepiej do dormitorium. Ciekawie musieli wyglądać idąc mokrzy przez korytarz. Zbliżając się do lochu była tak czy siak coraz zimniej.

Wzięła sobie radę do serca, choć i tak nie miała zamiaru się kąpać. W zasadzie sama nie wiedziała co będzie robić. Wolała posiedzieć i pomyśleć, tu nad jeziorem. Może ktoś się zjawi, może wpadnę na nowy pomysł zgnębienia Puchonów
Puchoni - nienawidziła ich z całego serca, tak jak oni jej. Byli nieuświadomieni, nie znali się na niczym, czasem dziwiła się co oni robią w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Pomyślała, że poduma sobie nad jeziorem chwilkę, może ktoś się zjawi.

Miała wielką ochotę wyjść na błonia, jednak przeszkadzał jej w tym deszcz, padający cały czas. Czekała więc w pokoju wspólnym Gryffindoru na wspaniałe przejaśnienie, nawet nieduże, cokolwiek. Aby tylko nie lało tak cały dzień. W końcu, po wielu godzinach łażenia w tą i z powrotem od dormitorium do fotela przy kominku, deszcz stał się mniej intensywny. Ba, nawet zupełnie przestał padać, choć chmury zostały. Porwała więc szybko cienki płaszczyk, wcisnęła stopy w trampki i wyleciała na świeże powietrze. Chyba nie była jedyną osobą, która postanowiła skorzystać z okazji. Nad jeziorem nie dostrzegła jednak nikogo. Usiadła więc na większym kamieniu i objęła się delikatnie ramionami. Było chłodno, ale co się dziwić? Uroki jesieni, za którą raczej nie przepadała.

Jaydon naprawdę świetnie czuł się ostatnio w szkole. Każdego dnia zasiadał przy stole nauczycielskim patrząc na wszystkich z góry. Pierwsze co zrobił to poodejmował punkty za błahostki osobom, których nigdy nie lubił. Teraz wszystko byłoby idealne, gdyby nie to, że tęsknił za wieczorami spędzonymi w pokoju wspólnym. Jednak i tak było lepiej niż w jakimś głupim ministerstwie czy czymś w tym stylu. A poza tym obecnie stał się jeszcze bardziej pożądany przez kobiety niż wcześniej (o ile to w ogóle możliwe!), bo był nauczycielem. Czyli zakazanym owocem! Na początku próbował wstrzymywać się z podrywaniem dziewczyn, ale kiedy zauważył, że nauczyciele i dyrektor wciąż traktują go jak Jaya, którym zawsze był, przestał mieć opory. Wyszedł z Hogwartu zwyczajnie przez nudę. Od razu przy jeziorze przyuważył znajomą czuprynę. Podprawił swój czarny krawat i poszukał paczki papierosów w kieszeni, ale takowej nie znalazł. Kucnął za Aud i zasłonił jej rękami oczy, niczym pięcioletnie dziecko.

Nieźle się zdziwiła, kiedy poczuła czyjeś palce, które nagle zasłoniły jej oczy. Podniosła dłoń do góry i dotknęła ich delikatnie. Raczej nie była to żadna dziewczyna. Skoro nie, to kto? Mark? Dosyć dawno się nie pokazywał, nie zapytała jednak, czy to on. Równie dobrze mógł to być Ryu albo Jared. O tak, to było do niego podobne, tak się zakradać od tyłu! Odchyliła głowę i spojrzała na przybysza. Jaydon? Co jak co, ale tego się zdecydowanie nie spodziewała. Przez odchylenie do tyłu straciła równowagę, podparła się więc dłońmi o zimną i gładką powierzchnię kamienia, aby przypadkiem nie polecieć w dół, upadek raczej nie był wskazany, choć w jej przypadku bardzo prawdopodobny. Przekrzywiła głowę lekko w prawo, dając upust zdziwieniu. Oczywiście była to bardzo miła niespodzianka. Czy to nie on wkradał się do jej myśli przez ostatni miesiąc? A teraz, proszę, zaskoczył ją nad jeziorem!
- Cześć - powiedziała, nie zmieniając tej dziwnej pozycji.

Uśmiechnął się do niej tak po swojemu i pocałował ją szybko w usta. Przemknął obok niej i po chwili siedział przy Aud, stykając się z nią ramieniem.
- Cześć- odpowiedział, machając swoim krawatem i wciąż patrząc na nią z uśmieszkiem.
- Tęskniłaś? Dawno nie gadaliśmy- stwierdził. W końcu kiedy ostatnio się spotkali? Na Malediwach? Podwinął rękawy swojej białej koszuli i czarnego swetra, aby oprzeć się łokciami na trawie.
- Wyglądasz jak zwykle ślicznie Aud. Jak tam nauka?- Pierwsze zdanie było szczere, ale pytanie było z lekką ironią. W końcu on nie musiał już praktycznie nic robić.

W typowym dla siebie sposobie zaskoczył ją po raz kolejny. Od ostatniego spotkania zdążyła o tym zapomnieć, co odbiło się na tym dniu. Otrząsnęła się ze zdziwienia i odpowiedziała.
- Jasne - cóż, bez wątpienia właśnie to chciał usłyszeć, a ona nie miała po co kłamać, nie potrafiła tego robić. - Tak, dawno - potwierdziła, zupełnie niepotrzebnie. Słysząc komplement zaczerwieniła się lekko. Teraz policzki świetnie pasowały do zaróżowionego nosa, najwyraźniej przeziębienie postanowiło ją dorwać.
- Dziękuję. Haha, nauki nie ma - stwierdziła zgodnie z prawdą. Jedyną pracą, którą napisała, było wypracowanie na obronę przed czarną magią. - Ale nie spodziewałam się, że zobaczę pana na stanowisku nauczyciela, panie Murrey - powiedziała z uśmieszkiem i spojrzała na swoją dłoń. Mały tatuaż, który zrobiła sobie tuż przed rozpoczęciem roku pomógł jej zdać sobie sprawę, że rok temu była zupełnie inną osobą.

Pogłaskał ją po ramieniu kiedy ślicznie odpowiedziała twierdząco na jego zaczepne pytanie. Oczywiście zignorował lekko to, że się zarumieniła. Nie chciał jej dokuczyć, ale z pewnością połechtało to delikatnie jego poczucie wartości. Chociaż czy może nie był już do tego przyzwyczajony?
- Nie ma? To bardzo niedobrze, powinnaś się uczyć, być inteligentna, żeby potem mieć taką cudowną pracę jak ja- pouczył ją tonem iście profesorskim- A i owszem, jestem nauczycielem! Więc radzę, żebyś mi nie podpadała- powiedział mrugając do niej lekko zawadiacko. Skierował swój wzrok tam gdzie spojrzała Aud i również zauważył jej tatuaż.
- Od dawna go masz?- zapytał marszcząc brwi i ujmując jej dłoń by obejrzeć go z bliska.

- Ależ ja jestem inteligentna, wątpisz w to? - zrobiła słodką minkę, udając, że ma o to pretensje. Brak talentu aktorskiego i w tym przypadku zrobił swoje. A co do pracy chłopaka, tu miał rację, była wspaniała! Quidditch, a do tego Hogwart, czego chcieć więcej? - Panie Murrey, uroczyście oświadczam, iż za dwa lata wyleci pan z Hogwartu, gdyż zajmę pańską posadę! - powiedziała jakże wytwornym i uroczystym tonem. - Ale póki co będę grzeczną, posłuszną dziewczynką - zakończyła potulnie.
- Nie, zrobiłam go przed rozpoczęciem roku - odpowiedziała.
Ostatnio dosyć często zastanawiała się, czy przypadkiem nie postąpiła pochopnie, wybierając się do studia. Oczywiście wszystko wyszło dobrze, ozdoba prezentowała się wspaniale, do tego czuła się lepiej, mając świadomość tego, że jest to jej własny projekt. Delikatne kontury pasowały do szczupłych palców, zgodnie z zamierzeniem. Miała tylko wątpliwości, czy na pewno pokrywa się z charakterem.

- Oczywiście, że nie wątpię- powiedział uśmiechając się uroczo do dziewczyny i ponownie delikatnie przejeżdzając ręką po jej ramieniu. Zaśmiał się, czy raczej prychnął. W sumie trudno stwierdzić.
- Raczej nie wylecę tylko sam odejdę, nie mam zamiaru siedzieć tu dłużej niż dwa lata- W końcu po co? Wtedy dziewczyny będą już dla niego trochę zbyt młode, a on będzie chciał znaleźć sobie drużynę w której będzie mógł grać zawodowo.
- Nie wiedziałem, że jesteś buntowniczką, która sobie robi tatuże- stwierdził z uśmieszkiem. Przejechał palcami po jej nowej ozdobie, przy okazji uświadamiając sobie jak ładne i długie posiada palce. Wcześniej nie zwrócił na to uwagi.
- Wygląda świetnie, lubię tatuaże.

- Większe ambicje? - zapytała, unosząc brew. Czyżby posada nauczyciela latania była zbyt mało atrakcyjna? A może chodziło o obecność wielu dziewcząt? To z pewnością do niego pasowało. - Też myślałam o quidditchu, ale wątpię, żebym była na tyle dobra, aby się gdzieś dostać - powiedziała. Na razie wystarczyło jej dostanie się na pozycję obrońcy w drużynie Gryffindoru. - W każdym razie, życzę powodzenia z dużym wyprzedzeniem.
- No widzisz, jak mało o mnie wiesz? - zapytała. Nie była co prawda buntowniczką, tak jak to określił, ale co tam, pewne fakty można zataić. Choć do takiego typu było jej baaardzo daleko. A z kolei trafiła się okazja, żeby sobie miło pogawędzić.
- Dzięki, też tak uważam - odpowiedziała nieskromnie. Cóż, raz na jakiś czas zdarzało jej się być zadowoloną z tego, co udało jej się zrobić, lub z podjętej decyzji.

- Myślisz, ze chcę całę życie siedzieć w tej szkole? Wbrew pozorom też czasem myślę o jakiejś rodzinie czy coś- zamilkł na chwilę i zrobił zamyślony wyraz twarzy- Ale bardzo rzadko i zazwyczaj kiedy trochę wypiję- stwierdził i jego chwilowe zawieszenie się przeszło momentalnie.
- Zobaczymy na meczu, w końcu będę sędzią- odpowiedział z uśmiechem, mrugając do niej zawiadiacko.
- To trzeba to nadrobić!- krzyknął całując jej wytatuowaną rękę i oddając w końcu właścicielce. W zasadzie sam nie był pewny czy wierzyć dziewczynie, ale w zasadzie jeśli faktycznie tak było to tym lepiej.

Hm? No to ją zaskoczył. Myślała, że jest zainteresowany wielką karierą i sławą, co bardzo do niego pasowało, przynajmniej na pierwszy rzut oka. A tu proszę, rodzina! Wyobraźnia dziś działała, bo nawet zdołała sobie wyobrazić nieco starszego Jaydona, który siedzi wygodnie na kanapie, obejmując żonę, która czyta małej córeczce baśnie Barda Beedle'a. Jakie urocze! I takie nieprawdopodobne, że nie mogła powstrzymać się od zaśmiania. Zaraz jednak dodał końcówkę całego stwierdzenia, pozbawiając jej głowę dalszych zabawnych wizji. A szkoda, to było bardzo ciekawe!
- No patrz, ja chyba też cię mało znam - stwierdziła, nie tracąc uśmiechu. - Muszę cię kiedyś upić i sobie tego posłuchać - stwierdziła po chwili zamyślenia.
- Och, super - mruknęła sarkastycznie. - I jak ja mam się skoncentrować na meczu, jak sędziujesz? - zapytała, unosząc brew.
- W istocie, trzeba! Ale jednak najpierw cię upiję - wystawiła do niego język.

W zasadzie nie myślał o tym, że byłby sławny. Dla niego w tym wypadku ważna była raczej gra, a nie bycie gwiazdą. W końcu i tak ma powodzenie u dziewczyn, a jakby miał jeszcze większe to byłoby aż kłopotliwe. Poza tym co za przyjemność być z dziewczyną, która rzuca się na niego i sama wpycha do łóżka. Jay sam wolał wybierać swoje wybranki. On nie miał aż takich wizji co Aud, bynajmniej takie spojrzenie na sprawę jego przyszłości trochę go przerażało.
- Nie wiem czy chcesz słuchac moich głupich opowieści po pijaku, gadam same bzdury- stwierdził wzruszając ramionami. Po pierwsze wątpił czy zdołałaby go upić, po drugie jak jest pijany lubił opowiadać o kobietach, co z pewnością nie spodobałoby się gryfonce.
- Nie mam pojęcia, może jakoś sobie poradzisz! No to musimy się umówić na picie- mówiąc to objął ją nonszalancko.

- Pijani ludzie są ciekawym obiektem obserwacji - stwierdziła. - No cóż, ja też nie mówię nic mądrego, jak się upiję, ale nie uznaję tego za dziwne, przecież to alkohol - wzruszyła ramionami. Na szczęście nie zdołała zbyt dużo tych bzdur naopowiadać, gdyż rzadko zdarzało jej się upić. W zasadzie może dwa, trzy razy. - Co nie zmienia faktu, że z różnych bzdur wychodzi też część prawdy. I to jest chyba jedyna zaleta, chociaż i pod wadę podchodzi - zakończyła swój mini wywód.
- No jasne, że sobie poradzę - zaśmiała się dźwięcznie. - Okej, ale z góry zakładam, że wysiądę pierwsza. Nie mam do tego mocnej głowy - ledwo skończyła mówić, a chłopak już ją obejmował. Wytrącił ją tym nieco z równowagi, nie była przyzwyczajona do takich rzeczy. Co nie zmienia faktu, że "taka rzecz" była przyjemna.

- Masz rację w obu względach. Ja niestety często mówię kiedy jestem pijany przykrą prawdę. Co jak dla mnie jest wadą, a zaletą chyba jedynie dla osób, które mnie słuchają i chcą się dowiedzieć o mnie czegoś wstydliwego... Ale na szczęście bardzo rzadko mi się to zdarza... I raczej nie odbyło się to przy zbyt wielu dziewczynach- W zasadzie nawet nie przypominał sobie takiej sytuacji... No może Effie parę razy udało się go spić i równocześnie kontaktować na tyle, żeby nie leżeć gdzieś w swoich wymiocinach.
- Ale przyznaj, że będzię to trudne- droczył się z nią.- Tak jak ostatnio?- zapytał niewinnie mrugając oczami i uśmiechając się jakże uroczo, oczywiście nie przestając ją obejmować.

- No widzisz, ja sobie chętnie posłucham - powiedziała pół żartem, pół serio. Zależało to od tego, co miała usłyszeć. Z jednej strony dobrze, bo mogłaby się dowiedzieć czegoś, czego sam by jej nie powiedział; z drugiej... mógł to być też pewnego rodzaju policzek. Wiedziała, że lubi dziewczyny, ale niekoniecznie była tego świadoma na tyle, ile powinna. Tylko czekać, aż się przejedzie na swoim przywiązaniu.
- No nie wiem... - udała, że poważnie się zastanawia. - Na Malediwach mi się nie udało. No, ostatnio wylądowałam na twoich kolanach, wygonie było - powiedziała, obserwując go dokładnie. I jak tu się oprzeć takiemu uroczemu uśmiechowi? Ona nie potrafiła. - Ale masz rację, wysiadłam - potwierdziła. - A do tego rano byłam nieźle zaskoczona.
Och tak, wspomnienie tamtego wieczoru i ranka było zdecydowanie... dziwne. I oczywiście nie obyło się bez rozmyślania nad tym przez kolejny miesiąc. Ten temat był tak dobrze znany w jej głowie, że mógł zająć sobie całą szufladkę w jej mózgu. Polubiła go bardzo, za bardzo.

Szła wkurzona brzegiem jeziora i kopała kamienie.
Pięknie... naprawdę cudnie zaczyna mi się rok szkolny! nie ma to jak zarobić podczas wakacji bójkę z ojcem, kuzynami i pojedynek z matką, a później mieszkać w Dziurawym Kotle, bo na pożądny pensjonat na Nokturnie mi nie chcieli dać, A teraz jeszcze to... I co ja do jasnej cholery mam zrobić?
Usiadła na brzegu i wpatrywała sie w wodę. Właśnie dowiedziała się, że ktoś otruł jej węża. Nie wiedziała co ma ze sobą zrobić.

Ten dosyć późny, ale za to przyjemnie chłodny wieczór Emma wyjątkowo postanowiła poświęcić na spacer po błoniach. Zwykle o tej porze, biegała po zamku spóźniając się na co poniektóre lekcje czy też będąc na dyżurze. Tego wieczoru jednak, postanowiła odpuścić wszelakie lekcje, a że i obowiązki prefekta jej nie wzywały, dlaczego by nie spędzić choć chwili na odpoczęcie od tego wszystkiego?
Wrzesień mijał pannie Berkley w przestraszającym tempie. Ledwo rozpoczął się rok szkolny, a tu już... połowa? Szybko płynący czas, sprawił też, że coraz częściej zaczęła się zastanawiać nad swoją przyszłością. Co będzie robiła później? Jakiemu zajęciu się poświęci? Gdzie będzie mieszkała...? Te wszystkie pytania błąkały się po jej głowie, a ona wciąż nie mogła znaleźć na nie odpowiedzi.
Może ten spacer, pomoże jej podjąć jakąś decyzję?
Wychodząc z zamku niemal automatycznie skierowała się nad jezioro. Uwielbiała obserwować wodę w nocy. Delikatne fale, ciemność, przerażające odgłosy.... Nie raz drżała, przysłuchując się dziwnym dźwiękom dochodzącym właśnie z wody. Jednakże, wolała nie wiedzieć cóż to za odgłosy.
Dopiero będąc tuż na jeziorem, zauważyła znaną jej tylko z widzenia gryfonkę. Elena, o ile się nie myliła. Dosyć... specyficzna. Nieco się przestraszyła, widząc z jaką wściekłością kopała kamienie. Odważyła się podejść dopiero wtedy, gdy ta usiadła już na brzegu.
- Cześć. Elena, prawda? Mogę się dosiąść? - zapytała, choć nawet nie czekając na odpowiedz przysiadła nieśmiało obok. Jej wzrok od razu podążył w stronę lustra wody.