W samym centrum błoni rozciąga się ogromne jezioro. Uczniowie często tu przychodzą, szczególnie w gorętsze dni, gdy chłodna woda jest wprost idealnym sposobem by choć odrobinę się ochłodzić. Jest to również idealne miejsce, by przy cichym plusku małych fal obijających się o brzeg, odrobić lekcje, bądź poczytać książkę. Czasem można zaobserwować tu ogromną kałamarnicę, leniwie przebierającą swoimi mackami.
Nie musiało minąć wiele czesu, kiedy znudziła jej się ta czynność. Więc wstała i ruszyła przed siebie. Miała ochotę uciec od swojego życia. Jak najszybciej. Szła brzegiem jeziora. W pewnym momencie ujrzała ogromną mackę, kawałek nad taflą wody. Zniknęła tak szybko, jak się pojawiła, ale Connie zdjąrzyła już na tyle się wystraszyć, że wleciała do wody. Natychmiast z niej wyszła otrzepując się. -Zimna- mruknęła pod nosem wykręcając włosy z wody. Ruszyła jak najszybciej do zamku.
Błonia były teraz jej wymarzonym miejscem. Przez jakiś czas siedziała prawie przy samych drzwiach wejścioch do szkoły. Usiadła na trawie po turecku, stawiając obok siebie torbę i wpatrując się w niebo. Było już gwiaździste. Zamknęła oczy pozwalając na to, aby wiatr targał jej włosami. Chyba napadła ją jakaś jesienna chandra i napewno nie była ona spowodowana lekcją OPCM i szlabanem. Ponownie sięgnęła po torbę wymując po kolei z niej wszystkie rzeczy. Nie było ich dość dużo. Z ciekawością oglądała pióro, podręcznik z każdej storny i jeszcze parę innych akcesorii. Później udała się w stronę jeziora. Ponownie rzuciła swoje przybory, w poszukiwaniu kamieni. Puszczała kaczki choć nie zawsze jej się to udawało.
Wszystko sprowadziła się do tego, że Mia... Zrobiła sobie drzemkę nad brzegiem jeziora. Obudziła się gwałtownie i natychmiast wstała. Uderzyła w nią fala zimna, więc Mia postanowiła już wracać do ciepłego Dormitorium.
Kiedy razem z Connie dotarli na błonia, od razu Namida zaciągnął ją w stronę jeziora. Uwielbiał tu przesiadywać, i chociaż było tu zimniej, od wody, to uwielbiał te widoki. Zawsze kojarzyły mu się z matką, która pasjonowała się fotografowaniem, także natury... Gdyby mogła tu być, zrobiła by piękne zdjęcia... - Ślicznie, nie?
Była tu już kilka razy. Za każym razem to miejsce było coraz piękniejsze. Nie traciło swojego uroku w żadnej porze dnia. Wieczorami gwiazdy odbijały się w gładkiej tafli, za to w dzien wielka kałamarnica ochlapywała wodą przechodniów. Zdziwiła się trochę stwierdzeniem chłopaka. -Tak- Powiedziała starajac się mimo wszystko ukryć zachwyt -A najpiękniejsze musi być w trakcie zachodu słońca- Wtedy też dla par było tutaj najromantyczniej. Dlatego w tym czasie żadko tu przychodziła. Jakoś przeszkadzało jej samotne przesiadywanie, kiedy to inni się tulą czekajac na blask księżyca.
- Mhyym... - mruknął tylko, uśmiechając się. Fakt, zachody słońca były tu piękne... widział je kilka razy ze swoimi "miłościami" na jeden dzień, ale to nie to samo, co oglądać takie z kimś, kogo się naprawdę kocha... Zerknął niepewnie na Connie... przyjaźnili się, to fakt... Zdarzało mu się patrzeć na nią w "tych" kategoriach, ale nigdy nie brał tego na poważnie...
Zauwżyła wzrok chłopaka na sobie, więc na chwile odwróciła się i delikatnie do niego uśmiechnęła. Zdecydowanie jego towarzystwo jej odpowiadało. No, był jedną z niewielu osób, które naprawdę lubiła, a nie tylko tolerowała, jak to zazwyczaj jest. Sprawdziła, czy grzywka jest na swoim miejscu, po czym przybliżyła się do wody i dotknęła jej powierzchni. Nie było lodowata, raczej lekko chłodna. Pomyślała przez chwilę. -Wskakujemy?- Spojrzała na niego z pewną miną. Już raz wpadła do jeziora niechcący, teraz miała zamiar zrobic to z własnej woli, tak dla odmiany. Moze nie zamarzną.
Nami aż otworzył szerzej oczy... To był,... nawet nie wiedział, czy miano "szalony" to nie za mało odnośnie tego pomysłu. - Jesteś pewna? To znaczy... nie myśl sobie o mnie, że nie jestem spontaniczny, czy coś... - powiedział szybko, nie chcą wyjść na jakiegoś nudziarza...
-Nami, trzeba być twardym, a nie miętkim- mówiąc to puściła mu oczko. Najwyraźniej dzisiaj miała jakieś odchyły od normy. Po czym dodała z uśmiechem. -Pewna- Zastanawiała się przez chwilę. Właściwie byli tu sami, a w ubraniach się kąpać nie bedzie. Spojrzała jeszce raz na chłopaka i westchnęła. Raz się żyje. Podchodząc bliżej wody rozebrała się do czarnej bielizny i weszła do wody. Czując jej zimno wyprostowała się na chwilę. Weszła głębiej, do pasa. Zamknęła na chwile oczy starając się przywczajić. Udało się to. Odwróciła się do Namidy. -Zimna, ale da się przeżyć.
Skrzywił się lekko... zimno to jego największy wróg ale... Poza tym, widok Connie w samej bieliźnie dziwnie na niego zadziałał. - Skoro tak mówisz... - zaczął niepewnie, jednak sam też zdjął szatę i resztę ciuchów, zostawiając je na brzegu i wchodząc do wody w samych bokserkach. Według niego woda była przeraźliwie lodowata, jednak postanowił to przeżyć... Już po chwili był zaraz obok Connie - Mogłaś powiedzieć, co zamierzasz, to wziąłbym kąpielówki...
-To było spontaniczne- Mruknęła sama się sobie dziwiąc. Zanużyła się po samą szyję, chociaż czując lekki ból w klatce piersiowej. Wzięłą trochę powietrza i zanużyła się do wody. Po kilku sekundach wypłynęła biorąc duży wdech i odrzucając włosy do tyłu, oczywiscie poza grzywką. Nigdy nie była dobra we wstrzymywaniu oddechu. -A co, bokserki ci będą przeswitywać?- Spytała udając bardzo zachwyconą, jeśli rzeczywiście tak jest. Zaśmiała się patrząc na niego. Zimno, największy wróg. To jak on żył w lochach? Cud po prostu.
Słysząc to, Namida tylko zaczerwienił się mocno na twarzy... Co ona wygaduje! Żeby takie rzeczy,... oh! - Chciałabyś, co? - rzucił, niby to zaczepnie, choć nadal speszony. Zawstydzony chyba do granic możliwości wziął głęboki wdech i zanurkował, odpływając kawałek dalej. Nie za daleko jednak, dobrze wiedział, jakie stwory żyją w tym jeziorze, i zdecydowanie z żadnym z nich nie chciał mieć styczności. Kiedy w końcu wypłynął i zorientował się, że nie czuje dna, wrócił się. Zdążył ochłonąć, a jego twarz przybrała normalne barwy, chociaż usta były lekko sine.
Zaśmiała się , może nawet trochę słodko, widząc jaki przybrał kolorek. Dzisiaj rzeczywiście miała jakieś odstąpienia od normalnego zachowania. A może to po prostu z dnia na dzien zmieniała się coraz bardziej. Mimo iż co chwilę do głowy przychodziły jej cięte riposty, tak czy siak nie chciała ich mówić na głos. Jeszcze raz na niego spojrzała, ale ledwo powstrzymała się, żeby nie wybuchnąć śmiechem. -No oczywiście, że tak. O niczym innym nie marze- Mruknęła sarkastycznie. -Zresztą, mi w sumie bielizna przyległa- Powiedziała ciszej, bardziej do siebie, patrząc na swoje ciało. Żle nie wyglądała, może nie jak super modelka ale w każdym razie nie miała zamiru się odchudzac. Wysokie patyki są przereklamowane. Zerknęła na jego usta, sama właściwie nie wiedząc dla czego i ze zwyczajnej, ludzkiej troski spytała. -Wolisz wyjść?
- Coś ty. - powiedział od razu. Właściwie, to zaczynało mu się podobać. Podpłynął trochę bliżej, by mieć pewność, ze ma grunt pod nogami i że go nagle nie straci. Zamachnął się i fala wody zalała Connie. Zaśmiał się głośno ze swojego "super" pomysłu i ochlapał ją jeszcze raz. Przez krótką chwilę przez myśl przemknęło mu, ze gdyby któryś z nauczycieli ich znalazł, to jego ojciec z pewnością by się o tym dowiedział, a gdyby się dowiedział, miałby przesrane, delikatnie mówiąc... ale to była tylko krótka myśl. Od razu wyparły ją myśli o tym, że z każdą kolejną chwilą robi mu się cieplej.
Usmiechnęła się. Wciągneła ciepłoluda do lodowatej wody, to dopiero wyzwanie. Kiedy chłopak ją oblał na jej czole pojawiła się mała żyłka podirytowania. Ale po chwili sama zaczęła chlapać go. Trochę za wysoki, by stworzyc na tyle duża fale, by zalała go całego, ale jednak jakąś tam "krzywde" mu wyrządzila. Zadrżała lekko pod wpływem wiatru. Spojrzała w niebo. Zaczynało się najwyraźniej chmurzyć, więc prawdopodobnie za mniej więcej kilka minut spadnie deszcz. Podwójna kąpiel, doskonała atrakcja. Czyli nawet szaty się od wody nei uratują. Spojrzała na Namidę i wzieła na rece trochę wody po czym wylała mu to nad głową. Tak też można. Znów spojrzała na jego usta i znów bez najmniejszego pojęcia czemu. Przez jej głowe przeszły też głupie myśli w stylu "Ciekawe jak to jest sie całować z chłopakiem, który ma kolczyka w jezyku". Natychmiast skarciła się za tą głupotę. No odwala jej już na całego.
Wyszła na delikatny spacerek, mając w zamiarze odetchnąć nieco po kolejnym, rutynowym tygodniu. Zieleń i ta wszechogarniająca radość była na tyle silna, że dziewczyna czuła się jak na skrzydłach. Jakoby to nie ona stąpała, a ktoś inny wyręczał ją w tym mało przyjemnym obowiązku. Pędziła jak oczarowana, parła tanecznym krokiem naprzód i naprzód. W takich chwilach jak te, cieszyła się, że dba o swoją kondycję i nie musi przejmować się, że nagle padnie ze zmęczenia. W połowie wędrówki zaś, usłyszała zduszone bramą drzew pluski znad jeziora. Z zaciekawieniem wyszła mu naprzeciw, mając nadzieję dostrzec jakiegoś pięknego, magicznego ptaka. Nigdy nie interesowała się przyrodą, ale teraz, żałowała swojej decyzji co do przyjęcia posady nauczyciela Historii Magii. Wolałaby poszerzać swą wiedzę i dzielić się pasją na temat przyrody, magicznych zwierząt czy minerałów. Ku jej absolutnemu zdezorientowaniu dostrzegła, że w wodzie kąpią się właśnie jakieś dwa małe ślizgonki ze starszych klas. - Mademoiselle Tenebres i Monsieur Kirei. Do mnie.
Namida tylko się śmiał, kiedy prowadzili tą ich małą bitwę. Zaczynał się rozluźniać, i chociaż robiło się zimniej, nie miał ochoty nigdzie iść. Widząc, ze pogoda się zmienia, już miał proponować, żeby wrócili do zamku, kiedy do jego uszu przebił się jakiś obcy głos. Stanął jak wryty, patrząc na brzeg, gdzie stała ich nauczycielka od Historii... Z początku patrzył to na nią, to na Connie, całkowicie odrętwiały, jakby ktoś rzucił na niego zaklęcie... wykrakał po prostu... Ale już po chwili uświadomił sobie, że ma to gdzieś, czy ojciec się dowie, i czy dostaną kare, czy może odejmie Slytherinowi punkty... Zaśmiał się cicho i chwycił Connie za dłoń, ciągnąc ją w stronę brzegu - Jak myślisz, w skali od 1 do 10 jak bardzo mamy przejebane? - spytał szeptem, by "pani profesor" nie słyszała, cały czas chichocząc.
Teraz i ona nawet nie czuła już zimna. Może dla tego, że wcale o nim nie myślała. Dobrze się bawiła, co się naprawdę w jej przypadku żadko zdarza. Kiedy nagle usłyszała, że ktoś mówi po niej do nazwisku prychnęła i odwróciła się wstronę brzegu. Widząc nauczycielkę powiedziała pod nosem. -Ups I spojrzała na Namidę. Nie chciała, żeby miał problemy u ojca, bo to w końcu ona go do tego namówiła. Kiedy poczuła, że chłopak łapie ją za dłoń zarumieniła się lekko i rówznież ruszyła w stronę brzegu. -Czy ja wiem. Ja raczej 10. Tobie postaram się zmiejszyć do 3- Wychodząc na brzeg chwyciła szate i nim znalazła się przy nauczycielce ubrała ją na mokrą bieliznę. Tak czy siak zaczynało kropić. -Ciociu! Jak miło cię widzieć- Powiedziała starajac się wyplewić z głosu każdą krztę ironi, po czym szepnęła trochę ciszej -Ja go namówiłam. Moja wina. Nie dawaj mu szlabanu- Po czym wykrzesała z siebie jedno z najmniej używanych słów. -Prosze?
Gdy zauważyła, że trzymają się za ręce, uśmiechnęła się delikatnie. A więc dwa wredne gołąbeczki ucięły sobie trochę sprzeczną z regulaminem randkę-kąpiel. Ciekawe. Nigdy nie wyobrażała sobie Connie, w roli zarumienionego dziewcza. Można wręcz rzecz, że to coś nienaturalnego, sprzecznego z jej charakterem, przekonaniami i ideami. Ku jej już absolutnego zdezorientowaniu, dzieci nie wydawały się jakoś szczególnie przejęte jej wizytą. Jakoby szlaban czy punkty, które najprawdopodobniej zaraz im odejmie, nie miały żadnego znaczenia. Rzecz jasna nie miała zamiar powiadamiać rodziców czy dyrektora co do tak mało istotnego wybryku. Przecież i ona nie raz jeszcze w dzieciństwie wychodziła tutaj ze Stormem. Zarumieniła się pod wpływem wspomnień, lecz gdy spojrzała na dwójkę skazańców, jej wzrok z łagodnego, stał się wyjątkowo surowy, ale w pewnym sensie wyrozumiały. - Czy zdajecie sobie sprawę co mogło się Wam stać? Kąpiele w tym jeziorze są absolutnie zabronione! Czy myślicie, że ta zasada tak po prostu sobie jest? Bez żadnych podstaw? Nie! W jeziorze mieszka wiele dzikich i niebezpiecznych stworzeń. Postąpiliście bardzo nieodpowiedzialnie i niestety, ale musicie ponieść konsekwencje. - Nie sama gadka, a właśnie ten ostatni aspekt jest najtrudniejszy. Chociaż sama nigdy nie miała problemów żeby zgrywać twardą, to karanie uczniów nie należało do jej ulubionych zajęć. Już miała przejść do kwestii kary, którą uformowała w głowie w ekspresowym tempie, gdy dziewczyna zaczęła bronić Kazuo kosztem siebie, a kobiecie dosłownie rozwarła się buzia. Connie postąpiła bardzo szlachetnie. Jednakże czy w takim razie ma absolutnie usunąć jej karę? Zastanowiła się chwilę, po czym spojrzała na nią badawczo, nie mogąc ponieść się tej zniewalającej dumie. A jak dziewczyna tylko sobie z niej pogrywa? Szlachetność nie należała do cech, którymi ozdabiają Ślizgonów. - Oczywiście, Connie. Wedle Twojej prośby, Namida został absolutnie zwolniony ze szlabanu. Nie poniesie on żadnych konsekwencji. Bardzo ucieszyła mnie Twoja postawa , ale mimo wszystko muszę ukarać któregoś z Was. O ile Namida nie ma nic przeciwko, żebyś była nim ty. - Nie lubi grywać w takie zabawy, ale jak mogła tak po prostu zignorować jej prośby? Do tego stopnia bezlitosna nie jest. Może Connie chciała po prostu udowodnić jaki chłopak jest on dla niej ważny, a w tym wieku, przyjmowanie kary na swoje barki jest chyba jednym z najlepszych dowodów uczucia. Spojrzała wyczekująco na chłopaka, po czym dodała.- Możesz wybrać pomiędzy wypracowaniem, które omówimy jeszcze na lekcji, szlabanem u mnie w gabinecie, a odjęciem Slytherinowi 10 punktów.
Namida chyba jeszcze nigdy tak szybko sie nie ubrał... Chociaż buty i szatę nada trzymał w dłoniach, obserwował w milczeniu, jak Connie próbuje go wybronić... Jakoś mu się tak ciepło na sercu zrobiło... Wysłuchał też reprymendy nauczycielki, ale kiedy postawiła go przed takim wyborem, od razu odparł stanowczym głosem: - To nie było tak. To moja wina. Jeżeli ktoś ma zostać ukarany, to ja, nie Connie. - ze wszystkich kar, jakie wymieniła kobieta, wolał odsiedzieć swoje w jej gabinecie... lub coś sprzątnąć, byle nie kible... Cokolwiek, byle tylko nie pisać wypracowania, i żeby nie stracić punktów.
Słuchała nauczycielke postrzymując ironiczny uśmieszek, który tak przez cały czas cisł jej się na usta. Ta sama śpiewka od każdego nauczyciela. Byli przy brzegu właściwie, nie rozumiała co mogłoby ich dopasć. Wielka kałamarnica wychodzi na brzeg i pożera dwócyh ślizngonów. Niezły byłby temat do gazety. Zresztą, nie mogłaby uwierzyć, że sama ciocia była tak bardzo grzeczna i nigdy nie wlazła do jeziora. Chciała już się zgodzić, kiedy to Namida się wtrącił. Uśmiechnęła się lekko do niego. Nie myślała, że chłopak będzie aż tak wporządku. -Nie. Ja sobię posiedze w gabinecie. Już i tak mam dwie kary poza tą. Jedną więcej nie robi różnicy. I nie czekajac, aż chłopak coś odpowie zwóciła się do ciotki. -Wybieram złowrogi gabinet. Kiedy mam się stawić?- Miała nadzieję, żę zdąrzy do tego czasu wyschnąć, no albo chociaż wpasć do dormitorium i się przebrać.
- "Kiedy mamy się stawić". - poprawił ją, stając zaraz obok niej. Nie chciał jej tak zostawiać, nie byłby mężczyzną! Poza tym, wiedział, że i bez tego Connie ma sporo kłopotów, a tak to chociaż spędzą czas razem. Patrzył twardo na nauczycielkę, jednak na krótką chwile zerknął na przyjaciółkę i uśmiechnął się pod nosem... Nigdy nie sądził, ze będzie gotowy poświęcić się dla kogoś, a teraz przyszło mu to niesamowicie łatwo.
-A jak Negai się dowie i wypapla twojemu ojcu?- Spytała niepewnie, chociaż najwyraźniej chłopak nie ustąpi. Sprawa przesądzona. Zakłopotała się lekko. Naprawdę nie chciała go pakować w swoje kłopoty i zwady z nauczycielami. Źle by się to zapewne skończyło. Uniosła mimowolnie kącik ust troche wyżej. Dawno nikt się dla niej nie poświęcił. Chociaż to akurat było małe poświęcenie, to jednak dobrze było wiedzieć, że może na Namidę liczyć.
- Oj taaam... - mruknął, na krótką chwile zapominając o profesorce - Negai się nie dowie, bo jej nie powiem przecież. Poza tym, przecież nie zostawię Cię z tym, skoro oboje złamaliśmy niby te głupie zasady... Tak więc koniec tematu i idziemy razem. - powiedział już do kobiety, uśmiechając się nawet lekko.
-A myślisz, że jak ktokolwiek dostanie szlaban, to ta wiadomość się po szkole nie rozchodzi? Naprawdę nie chcę żebyś miał kłopoty- Próbowała jeszcze walczyć z tą jego męską uprzejmością. Zasadym, zasadami, ale on by pewnie tego nie zrobił gdyby był sam, a ona owszem, miała taki zamiar już raz. Naburmuszyła się lekko.
- Wtedy... mówi się trudno, jakoś przeżyje. Już kilka razy miałem szlaban i jeszcze żyje, więc chyba jest ok. - zaśmiał się cicho. Pominął fakt, że ojciec nic nie wiedział o jego karach, ale co tam. - Oboje w tym siedzimy. - jakby na potwierdzenie swoich słów chwycił Connie za dłoń, ściskając ją lekko. Czuł się dziwnie, ale nie puszczał jej. Domyślał się, jak to wygląda w oczach de Pare, ale miał to gdzieś.
-Przepraszam- Powiedziałą tylko cicho i westchnęła. Zacisnęła swoje palce na jego dłoni i uśmiechnęła się patrząc kątem oka na ciotkę. No, to zapewne będzie w rodzinie sensacja. Chciaż... Oby nie. Bo by się wszystkie babcie zjechały do Hogwartu podziwiać "zięcia". -Boże, jaki ty jesteś uparty- dodała po chwili wystawiając mu język po czym powiedziała jeszcze. -Faceci - I przewróciła z aprobatą oczami, choć zaraz potem się cicho zasmiała.
:: 
1 ... 14 ... 24, 25, 26 ... 32 ... 39 
