-Nie mam nic przeciwko, a jeżeli ten rysunek ma ci sprawiać przyjemność to będzie mi bardzo miło
Odpowiedziałam, nie wiedziałam dlaczego nie mogłam się uspokoić, nigdy nikt mi nie mówił że jestem ładna no poza mamą ale to się nie liczy, poza tym kiedy usłyszałam po co Lice ten rysunek, całe szczęście moja twarz nie zbyt się zmieniła choć ten rumieniec wcale nie chciał zejść.
Po chwili wróciła kelnerka i położyła przed nami filiżanki herbaty
-Proszę oto wasza herbata powiedziała kelnerka po czym wzięłam filiżankę herbaty i upiłam łyk chcąc przesunąć te dziwnie wstydliwe myśli na dalszy plan.
-Dobra powiedziałam cicho

Lice wyjęła kartkę i ołówek i zaczęła ją rysować. Zaczęła od jej ładnej buzi i uśmiechnęła sie.
- Mam nadzieję że nie boisz się mnie przez ten mały niewinny flirt??- szepnęła cichym ale miłym głosem lekko flirtującym.- To chyba nie jest zabronione prawda??
Popatrzyła na zarumienioną twarz Liz i upiła łyk herbaty różanej. Nawet muszę przyznać że nieźle smakuje taka herbata. Ale wróćmy do tematu naszych pięknych biseksualistek. Lice nie potrafiła ukryć że Eli się jej podobała... i to bardzo.

Przełknęłam kolejny łyk herbaty
-Oczywiście że nie, uśmiechnęłam się, po prostu nie jestem do tego przyzwyczajona.
Nie wiedziałam dlaczego ale gdy teraz patrze na Lice wyglądała bardzo ładnie w dodatku jej słowa które były do mnie kierowały, zupełnie mnie oplatały i sprawiały wrażenie że przez nie jestem do niej przyciągana jag metal do magnesu, lecz boje się trochę tego, co jeżeli robi sobie tylko ze mnie żarty, co jeżeli na koniec mnie wyśmieje, nie wiem co mam zrobić chyba po prostu poczekam na dalszy ciąg wydarzeń.

Lice narysowała Lizabeth i pokazałą jej obrazek. Dziewczyna wyglądała jakby miała z tego obrazka wyjść. Uśmiechnęła się. Uniosła się lekko i poprawiła Liz spadający na oczy kosmyk włosów.
- No... teraz idealnie- szepnęła i pocałowała ją w czoło. No cóż nie chciała za szybko robić kroków w tę stronę- I jak Ci się podoba obrazek??
Spytała patrząc na Liz z lekkim uśmiechem. Astka z natury była otwarta na ludzi zresztą w szczególności na dziewczynki. I do tego takie ładne dziewczynki. Lice była zachwycona Nową towarzyszką rozmowy. Była tak piękna że Lice zapierało dech w piersi.

Kiedy Lice pokazała mi obrazek musiałam przyznać że dziewczyna ma wielki talent, wtedy jej nowa przyjaciółka zrobiła coś nieoczekiwanego, pocałowała mnie w czoło. Momentalnie moja twarz oblała się różanym kolorem
-Oczywiście jest bardzo ładny. Powiedziałam strasznie się jąkając, z każdym słowem, każdym gestem coś coraz bardziej mnie do niej przyciąga. Przy Astorii czuła się dziwnie, tak jakby cały świat nagle został oblany ciepłymi kolorami, Dlaczego tak jest? Czy jest coś ze mną nie tak? Wtedy przypomniało mi się to co powiedziała mama, że jeżeli będę do kogoś czuć coś co nie rozumiem a jest to bardzo ciepłe uczucie, że jeżeli na twarzy będę miała rumieńce nie spowodowane zimnem, że jeżeli będę czuła motyle w brzucho to jest to miłość. Czy to oznacza że się zakochałam? ale nie czyje jeszcze tych motylków w prawdzie robi mi się cieplej, czy to tylko początek miłości? Jeżeli tak to muszę się dowiedzieć czy ona czuje to samo? W końcu to moja pierwsza miłość nie chce przez nią cierpieć pomyślałam po czym spojrzałam na Lice i spytałam się
-Dlaczego to zrobiłaś? powiedziała cicho, chciałam by głos był normalny lecz taki nie był, był cichy i delikatny, nie było w nim złości bardziej radość, choć delikatna i prawie niesłyszalna.

Lice uśmiechnęła się lekko i spojrzała na Liz... Dlaczego to zrobiła?? Odpowiedź jest prosta. Liz się jej podobała. Po prostu normalnie była oczarowana swoją towarzyszką.
- Bo masz piękne czoło i nie mogłam się powstrzymać- szepnęła do niej lekko roztrzęsionym głosem. Lice nigdy jeszcze się tak nie czuła... Co się z nią działo?? Nikt jej nie uczył jak zaczyna się miłość wszystko było jej pierwszym przeżyciem Co z tego mogło wyniknąć?? Ni chciała ranić ani być ranioną a przy Liz czuła się... dobrze... nawet bardzo dobrze.- I podobasz mi się.
Dokończyła zdanie już dwa razy ciszej niż poprzednio... Lice chyba się zakochiwała.

kiedy usłyszałam że podobam się Lice całkowicie nie wiedziałam co powiedzieć, miałam całkowitą pustki i właśnie wtedy jej strona hazardzistki krzyczała w pustym umyśle
-Dziewczyno zakochujesz się w niej i ona cię też lubi musisz jej to powiedzieć bo stracisz szanse i przez długi czas będziesz to rozpamiętywać
Miałam racje jeżeli nie zaryzykuje może uznać że z tego nic nie będzie.
Wzięłam łyk herbaty na odwagę po czym przybliżyłam swoją zarumienioną twarz do twarzy Lice po czym delikatnie lecz pewnym głosem szepnęłam
-Ja też cię lubię po czym powiedziałam mniej pewnie z lekko drgającym głosem
-i chyba się w tobie zakochałam. Oddaliłam swoją głowę od głowy Astorii po czym musnęłam lekko swoimi wargami jej wargi, usiadłam na miejscu, a następnie wzięłam duży łyk herbaty i odetchnęłam z ulgą że to z siebie wypuściłam, choć teraz zaczęłam trochę bać się odpowiedzi Lice ale czekałam na nią spokojnie i cierpliwie

A Lice nie wiedziała co powiedzieć bo cóż mogła?? Ona sama nie wiedziała co się z nią działo a jeszcze gdy poczuła usta swojej towarzyszki na swoich to zaczęło ją palić i poczuła dziwne mrowienie w brzuchu. Czyżby Lice... Ta zimna samolubna i egoistyczna dziewczyna wreszcie kogoś pokochała?? Nie to przecież niemożliwe... Ona?? Egoistka na całej fali?? Ale jednak w głowie jej się mieszało już nie wiedziała co powiedzieć. Lice się zakochała. Ta Lice, która nie znosiła dotyku ludzi teraz położyła swoją rękę na ręce Elizabeth i nawet nie skrzywiła się z obrzydzenia lecz wręcz przeciwnie uśmiechnęła się radośnie.
- Wiesz Liz- Zaczęła się Jąkać jakby się czegoś bała- Ja Ciebie chyba... K...K... Kocham
Wyjąkała patrząc w piękne oczy Liz. To możliwe że Lice wreszcie poczuła jakieś mocniejsze uczucie do kogoś?? I w dodatku do osoby tej samej płci?

Kiedy Lice wyznała że mnie kocha, to ciepło w brzuchu wybuchło, szalały w nim motyle tak bardzo że myślała że zaraz z niej wylecą, twarz miałam chyba całą spieczoną od rumieńców i byłam niewyobrażalnie szczęśliwa, więc mama miała racje, miłość to wspaniałe uczucie. Przybliżyłam swoją twarz to twarzy Lice i odpowiedziałam
-Ja ciebie też kocham.
I tym razem pocałowałam ją prosto w usta. Pocałunek nie był długi wręcz krótki ale delikatny, nie wiem czy dobry bo jeszcze się nigdy nie całowałam. Czy powinnam się o to spytać i znowu głos hazardzistki się odezwał w mojej głowie
-Przecież powiedziała że cię kocha spytaj się o to a jak nie to i tak się kochacie po prostu musicie trochę odczekać. Te słowa podniosły mnie na duchu i dały odwagę by się o to spytać
-Lice czy będziesz ze mną. Spytałam się drżącym głosem leż było w nich wiele pozytywnego uczucia.

Alice Spojrzała na Liz bo tego się w ogóle nie spodziewała. Uśmiechnęła się do niej szeroko. I Kiwnęła głową na tak ale wiedziała że będzie musiała to wykrztusić z siebie i głośno powiedzieć. Więc zarumieniła się i uśmiechnęła szerzej.
- Oczywiście... Spróbujmy... Może nam się uda... Może coś długiego i obiecującego złożymy... Nie obiecuje że będzie kolorowo i że zawsze będzie dobrze ale obiecuję Cię kochać- szepnęła cicho patrząc Liz prosto w oczy.

Nie mogłam uwierzyć szczęściu zgodziła się, naprawdę się zgodziła, w umyśle skakałam z radości
-To że się kochamy jest najważniejsze dzięki temu pokonamy każdą przeszkodę. Uśmiechnęłam się naprawdę ciepło i delikatnie a ze mnie tryskała miłość do osoby przede mną.
Dopiłam herbatę i muszę z zadowoleniem stwierdzić że miłość to wspaniałe uczucie teraz nawet moja ulubiona herbata jest jeszcze lepszy niż zazwyczaj, i nawet dzisiejszy mroźny dzień, wydaje się cieplejszy i weselszy.
-Ciesze się że ciebie poznałam Lice oraz ciesze się że postanowiłam powiedzieć ci co czuje.

Lice spojrzała na Beth i uśmiechnęła się szeroko. Ona też się cieszyła że zaczyna się jej w życiu układać. Zakochała się no... Proste i Ja jako autorka mam nadzieję że to uczucie na zawsze.
- Miłość między nami z dnia na dzień będzie piękniejsza i mocniejsza obiecuję że z mojej strony tak będzie... Może... Jeszcze chcesz Herbaty?? Ja stawiam - szepnęła patrząc ukochanej w oczy. Tak... ukochanej... Jej Luba o tak Lice była szczęśliwa.
- Moja kochana- szepnęła biorąc ją za rękę.- Wiesz że po raz pierwszy się tak czuje??

-Ja też po raz pierwszy się tak czuje, wspaniałe uczucie powiedziałam nie przestając się uśmiechać nie mogłam się przestać się uśmiechać, byłam zbyt szczęśliwa.
-Po proszę odpowiedziałam byłam szczęśliwa że wszystko się układa po dobrej myśli.
-Ja również obiecuje że nasza miłość będzie coraz większa z dnia na dzień. Byłam tak szczęśliwa że nie potrzebowałam w ogóle słów tylko chciałam być z Lice.

Zamówiła sobie herbatę różaną i dla Liz również. Uśmiechała się. Szczęście?? O tak Lice po raz pierwszy je odczuwała. I to było dziwne bo nawet przy Kame tego nie miała i nie odczuwała w takim stężeniu.
- Poznam Cię kiedyś z moim najlepszym przyjacielem. Ona ma dziewczynę... chyba ale jest naprawdę fajny... Powiem Ci że do niedawna miałam tylko jego a teraz pojawiłaś się ty i namieszałaś mi w głowie życiu i sercu... cieszę się że w końcu się pojawiłaś- Szepnęła do Liz i podniosła się pochyliła się nad nią i złożyła na jej ustach słodki i długi pocałunek.

Pocałunek był długi i przyjemny
Ciesze się że daje ci szczęście tak jak ty mnie, chętnie poznam twojego przyjaciela i tak jak ty jestem bardzo szczęśliwa że pojawiłaś się dziś na łące
Tak spotkanie z ukochaną dla Elizabeth było jak podarunek i zaproszenie do krainy szczęścia i miłości nie mogła przewidzieć że ten lekko pochmurny, chłodny dzień przyniesie jej tak ogromną ilość szczęścia jakie wywołuje w niej Astoria.

Astka lekko się uśmiechnęła No cóż uczucie szczęścia wybuchało w niej falami. Uśmiechnęła sie jeszcze szerzej.
- Zaśpiewałabym Ci coś ale moje gardło jest niestety na wyczerpaniu więc raczej nie dam rady- Powiedziała do niej - Serio chcesz poznać Kame?? Boże to cudownie... Będę miała dwie najważniejsze mi osoby blisko... Ciebie i Kame.
Wymieniła Liz na pierwszym miejscu bo Ona była dla niej najważniejsza... Lice kochała... Po raz pierwszy tak bezgranicznie i tak subtelnie.

-Nic nie szkodzi najważniejsze to to że jesteś tu ze mną i oczywiście że chce go poznać w końcu jest dla ciebie ważnym przyjacielem.
Kiedy kelnerka przyniosła kolejne filiżanki różanej herbaty wzięłam łyk tego wspaniałego płynu który ogrzał mój organizm którym szalała niedawno rozbudzona miłość.
Dziewczęta miło spędzały czas w herbaciarni nie przejmując się w ogóle co działo się na zewnątrz, a przynajmniej jedna z nich. Elizabeth cieszyła się każdą chwilą spędzoną z Astorią.

Astka uśmiechała się jak wariatka. Albo jak te napuszone pary które w swoim towarzystwie nie umiały pohamować uśmiechów na twarzach... Dosyć dziwne uczucie. Lice chyba nigdy nie była tak... szczęśliwa albo jak kto tam woli zakochana... Słuchając bicia własnego serca piła herbatkę w towarzystwie Elizabeth.
- Będziemy musieli wracać prawda?? - szepnęła jakby nie chcąc przerywać tej pięknej melodii muzyki ich serc... Tego bicia serc w jednym rytmie- Ściemnia się a ja nie chcę byś dostała przeze mnie szlaban Kochanie.
Mruknęła i złapała ją za rękę.

Spojrzałam na Lice, i poczułam smutek że będę musiała się z nią pożegnać, ale szybko przeszedł kiedy pomyślałam o kolejnym spotkaniu upiłam łyk herbaty i spojrzałam w okno
-Chyba tak, ale nie martw się niedługo znowu się spotkamy, może umówisz się z Kame gdzieś gdzie się poznamy, mam nadzieje że nie będę miała z nim złych relacji.
Spojrzałam na Lice z delikatnym uśmiechem po czym w ciszy kończyłam powoli swoją herbatę, musiałam przyznać że robią tu wyśmienitą herbatę różaną.

Astka spojrzała na Liz. Ciężko jej było z myślą że będzie musiała się z nią rozstać jednak myśl ze jutro znów się zobaczą podniosła ją na duchu. Uśmiechnęła się.
- Wiesz że ta herbata jest pyszna?? Byłam tu pierwszy raz kilka lat temu i jeszcze jej nie piłam- mruknęła cicho patrząc na Liz... Złapała mocno jej rękę i ucałowala ją- Jutro się widzimy a jak chcesz to mogę Ci siebie narysować i powiesisz mnie sobie na suficie jak myślisz??
Spojrzała na nią z lekkim uśmiechem na twarzy.

Oddałam pocałunek, po czym spojrzałam na Lice
-Chętnie przyjmę rysunek, kiedy będzie mi ciężko bez ciebie będę na niego patrzeć
Spojrzałam na ukochaną z lekkim uśmiechem
-To moja ulubiona herbata, ciesze się że ci zasmakowała, może powinnyśmy się jutro umówić? kiedy jest umówione spotkanie czas zawsze szybciej zleci niż bez żadnej umówionej godziny. co o ty sądzisz?
Spytałam się Lice trzymając jej dłoń oraz patrząc jej w oczy.

Astka spojrzała na nią z lekkim uśmiechem na twarzy Liz zaproponowała żeby się spotkały... no ślicznie a Astce od razu zawirowało w brzuchu.
- Oczywiście... Może 11??
Spojrzała na Liz i uśmiechnęła się szeroko. Kochała tę małą niewinną istotkę jak nigdy nikogo... nawet przyjaciół tak nie kochała. Uśmiechała się jak wariatka czyli jak zawsze. Masakra co tej Astce odbiło?? Nikt tego nie wie i pewnie nigdy sie nie dowie... Ona... ma swój świat i swoje kredki i tylko Liz z Kame mogli wrzynać się jej ze sswoimi mazakami :P

Uśmiechnęłam się ciepło
-Oczywiście jedenasta mi pasuje więc pozostaje jeszcze miejsce spotkania, Gdzie ci pasuje?
W towarzystwie Lice czułam się bardzo dobrze ale nie mogę przecież ciągle z nią być muszę przecież spać więc ze spokojem czekałam na odpowiedź ukochanej osoby.

Lice spojrzała na Elizabeth i uśmiechnęła się szeroko. Jej twarz promieniała szczęściem. Zakochanym wszystko służy. w szczególności miłość.
- Miejsce ty wybierz Bo ja wybrałam godzinę więc ty wybierz miejsce. Bo wiesz... W związku trzeba wybierać kompromisy.- spojrzała na nią i zaśmiała się.
- Wiesz co?? Spotkajmy się może gdzieś niedaleko szkoły?? Będzie nam łatwiej się odnaleźć...- mruknęła i przesiadła się do Liz by być blizej niej.

-W porządku odparłam
Położyłam głowę na barku Lice, po czym zamknęłam oczy. Po kilki minutach ciszy otworzyłam oczy i powiedziałam
-Może spotkamy się na dziedzińcu?
Po zaproponowaniu miejsca spokojnie czekałam na odpowiedź Lice. Ach jest taka ciepła pomyślałam.

Spacerowała po Hogsmade, szukając miejsca gdzie choć przez chwile będzie mogła zapomnieć o nauce, odpowiednim wyglądzie, lodowatym zachowaniu i rodzinie. Ostatnio coraz bardziej tęskno było jej za tą starą wariatką, zwaną jej babcią. Myśli doprowadziły ją aż tutaj, do herbaciarni pani Puddifoot. Nie miała zamiaru szukać innej miejscówy, w końcu tu zawsze jest cisza, parki są zajęte sobą, a na takiej 'forever alone' jak ona nie zwraca się zbytnio uwagi.
Weszła z na pozór wesołym skrzypnięciem drzwi. Płaszcz rozpięła dość niedbale, po czym zajęła odosobnione miejsce w kącie, przy wielkim wazonie róż. Klimat tego miejsca choć uroczy, budził w niej trochę wstrętu... Z resztą jak większość romantycznych miejsc. Zapaliła świecę, która stała na środku stołu, można by stwierdzić bliżej ściany, po czym wyjęła notes. W nim to, ma zapisany swój nowy "utwór", który nie różnił się zbytnio od innych smętów... Tona trytonów i tyle. Zamierzała jednak to dzieło dokładnie zapamiętać, przy okazji myślała co by zamówić... W końcu nie wypada spędzać czas w takim miejscu nie kosztując jego specjałów.