- Nie chcę, na pewno - wydukała, gdy już ochłonęła z szoku po spotkaniu ekscentrycznej uzdrowicielki i gdy mogła oddychać miarowo, po biegu jaki zafundowała jej Rose.
- A skąd Ty to wiesz, tak w ogóle? - spytała z uśmiechem, i zsunęła się plecami po ścianie, siadając na nieco chłodnej podłodze. Kolana podkuliła pod brodę, oplatając je rękoma.
- Opowiadaj lepiej, co u Ciebie słychać? - zagadnęła, rozglądając się po wieży.

Przytaknęła głową. Znała Brook od dawien dawna. Dziewczyna nawet nie potrafiła stwierdzić, kiedy się poznali. Może ich rodzice znali się już w szkole? Przecież istniała taka możliwość. Oboje chodzili do Hogwartu. A z Brook spotykała się już jako małe dziecko. Może nawet ich matki leżały na tym samym oddziale w Mungu?
- Co...? - spytała, wytrącona z rozmyślań. - O Daisy? Cóż, miałam zaszczyt spędzić na jej oddziale trochę wakacji. - Pominęła oczywiście fakt czemu tam wylądowała i co się tam działo.
Odwróciła się przodem do dziewczyny i usiadła pod oknem naprzeciw niej, by dobrze ją widzieć.
- Nadal żałuję, że nie chodziłyśmy od zawsze do tej samej szkoły. Jak przyjechałam tu pierwszy raz, to czułam się taaaaaaka mała - przeciągnęła literkę. - Potem było już normalnie. Znam prawie wszystkich w Hogwarcie, a zamek sam w sobie nie ma już byt wielu tajemnic. W domu natomiast tak jak kiedyś - wzruszyła ramionami. - Ojciec pracuje z matką w ministerstwie, a bracia powyjeżdżali - streściła. Nie miała zbytnio co opowiadać. Jej życie było nudne i przewidywalne. Już szósty rok siedzi w tej samej szkole, z tymi samymi ludźmi.
- Ty lepiej gadaj, co u ciebie! Nie widziałam cię tyle czasu! Właściwie wcale nie opowiadałaś, jak było w amerykańskiej szkole.

- Biedactwo Ty moje - Brook powiedziała jak najbardziej szczerze, choć może zepsuła ten efekt parskając śmiechem. - Ale raczej nie chcę wiedzieć, dlaczego tam trafiłaś, i co ta ,,kobieta" z Tobą robiła - mruknęła, z zdegustowaniem przypominając sobie nadpobudliwą uzdrowicielkę.
- Daisy?! - niemal wykrzyknęła z uśmiechem. - Nie sądzisz, że to imię całkowicie oddaje charakter jej osoby?
W końcu Rose usiadła na przeciw niej, tak że mogła rozmawiać z nią twarzą w twarz, czyli tak, jak lubiła najbardziej. Zastanowiła się chwilę nad słowami dziewczyny. Czy żałowała, że od początku nie uczęszczała do Hogwartu? Może trochę. Pewnie teraz znałaby tu mnóstwo świetnych osób pokroju Rose. Ale z drugiej strony, nie wyobrażała sobie życia, bez znajomych z USA, którzy również byli fantastycznymi ludźmi. Cóż zostały jej jeszcze dwa lata w tej szkole i wszystko można jeszcze nadrobić.
- Taaaak, nie zawsze decyzje należą do nas, prawda? W sumie cieszę się, że dostałam się do tej szkoły, chociażby na ostatnie dwa lata. I, że nie muszę zaczynać jej jako pierwszak. Pamiętam, jak to tam było. Wszyscy byli tacy ogromni, a korytarze takie zawiłe... - mruknęła przypominając sobie, jak wszędzie się gubiła.
- Wiesz, aż głupio się przyznać, ale tu też zdarza mi się zgubić. Pewnie zanim zorientuję się gdzie co jest i jak dotrzeć do wszystkich miejsc, okaże się, że kończę szkołę.
- Bracia? Powyjeżdżali? - ożywiła się momentalnie. - Gdzie? Matt też? I co właściwie u niego słychać? - zbombardowała znajomą pytaniami, przypominając sobie jej brata, który był jednym z ulubionych powodów do odwiedzin Brook u państwa Stuner.
Otóż tak, prawdą było, że Lyn jeszcze całkiem niedawno podkochiwała się ciemnookim blondynie.
- U mnie? W wakacje z powrotem zamieszkaliśmy w Irlandii, z czego w sumie się cieszę. Większość wakacji spędziłam i tak w USA. Trochę tęsknię za znajomymi, ale absolutnie nie za szkołą - zaprzeczyła, kręcąc głową. - Była taka zwyczajna, i poziom nauczania był zdecydowanie za niski. A raczej nauczyciele nie przywiązywali większej wagi do tego, czy należycie nas wykształcą - zakończyła swój wywód, opierając głowę o ścianę.
- Zdecydowanie zbyt długo się nie widziałyśmy - mruknęła, zdając sobie sprawę z tego, jak dużo mają zaległości.

Roześmiała się głośno. Och, tak, jej imię w pełni oddaje jej naturę.
- To wyobraź sobie, że ma dwa nazwiska. Butterfly i Makharone. Musisz przyznać rację, ze całość brzmi oryginalnie i w zupełności się uzupełnia. Słysząc, kto ma się tobą zająć, od razu wyobrażasz sobie Daisy w pełnej krasie!
Skrzyżowała ręce na piersi, pocierając dłońmi ramiona. Robiło się zimno. Nie spodziewała się, że po tak upalnym lecie, pierwsze dni szkoły będą na powrót chłodne. Naciągnęła rękawy bluzy.
- Niestety. Mieszkam od urodzenia w Dolinie Godryka, więc najbliższą szkołę miałam tu. Nie wysłano by mnie raczej do USA - westchnęła. Niby była szczęśliwa, że posłali ją tu, do Hogwartu, gdzie uczył się sam Harry Potter i gdzie chodzili jedni z najbardziej znanych ludzi w świecie czarodziejów. - Och, a ja się cieszę, że jestem tu od pierwszej klasy. Zdążyłam poznać całą szkołę. Nawet nauczyciele mi nie straszni! Jeśli chcesz, możemy się kiedyś wybrać zwiedzić szkołę - zaproponowała. Znała Hogwart jak własną kieszeń i chętnie pokaże Brook prawie każdy zakamarek zamku.
- Gubienie się... gorzej jak cię schody wyrolują i wylądujesz nie tam, gdzie trzeba. Dlatego lepiej na lekcje wychodzić z kilkunastominutowym wyprzedzeniem - wyszczerzyła się. - Zawsze możesz jednak powiedzieć nauczycielowi, że spóźniłaś się przez schody, które nie chciały wpuścić cię na odpowiednie piętro - uśmiechnęła się. Każdy co najmniej raz w życiu użył tej wymówki.
- Taaaak, nawet nie wiem gdzie - naburmuszyła się. Nie jej wina, że Mike znalazł sobie dziewczynę, a Matt zniknął. Skończył szkołę, pobył z rodzicami z dwa miesiące i poszedł w świat. - No, jeden ma dziewczynę, Mike, a Matta wywiało. Nie pytaj, gdzie. Napisz lepiej do niego list - zasugerowała. - Na moje odpowiada z miesięcznym opóźnieniem - zirytowała się. Jak można nie odpowiadać siostrze? No, jak?
- Tez bym tęskniła za znajomymi. Tylu mam tu przyjaciół i znajomych. Niektórych znam na wylot niemalże.
- Racja. A pamiętasz, jak urządzałyśmy wyścigi u mnie w domu? Co kazałyśmy Mike'owi i Mattowi biegać, a my siadałyśmy im na barana, a do tego udawałyśmy, że walczymy na różdżki, które zrobił nam twój ojciec? - zapytała, wybuchając niepohamowanym śmiechem na owe wspomnieniem. Ta zabawa była jedną z jej ulubionych.

- Imiona równie cudowne, co osobowość - mruknęła ciągle rozbawiona. - Mimo to, nie chcę mieć tej przyjemności, i postaram się nie trafić do Munga.
- Zimno Ci? - spytała znienacka. - Bo prawdę mówiąc, ja już zamarzam. Sądziłam, że będę siedzieć w klasie, a nie na wieży, i ten sweter - tu wskazała na swój długi choć cienki, czarny kardigan. - wcale nie ochrania przed zimnem.
- Wiesz, gdyby rodzice nie chcieli rozbudowywać sieci sklepów również w USA, to zapewne zostalibyśmy w Irlandii i też chodziłabym do Hogwartu, bo byłoby bliżej. Ale cóż... było, jak było. I wcale nie żałuję - powiedziała pogodnie.
- Ta, jeśli kiedyś znajdziesz dla mnie czas, to czemu nie, i tak sądzę, że do tego czasu nie raz się zgubię.
- Hej, nie strasz mnie tak! Póki co mnie nigdzie nie wywiodły w pole, ale będę pamiętać o tej wymówce - również pokazała swoje białe, nie do końca proste ząbki.
- Mike ma dziewczynę? No proszę, proszę. Kto by się spodziewał. Wiesz, ja do ostatniej chwili podejrzewałabym go o pociąg do chłopców, ale najwyraźniej się myliłam . - W jej głosie nie było ironii, czy kpiny, tylko czysta przyjacielska szczerość. Zawsze lubiła rodzeństwo Stuner, a że Matta trochę bardziej, to już inna sprawa. - A do tego upartego osła Matta, spróbuję napisać, ale może chciał zerwać wszystkie kontakty? Może nawet ze mną? - spytała, choć ta wizja ani trochę jej się nie spodobała. W końcu zawsze miała z nim dobre kontakty, i lubili swoje towarzystwo.
Brook szybko poprawił się humor, gdy Rose wspomniała o ,,wyścigach" . Co z tego, że one tylko siedziały na barkach Matta i Mike`a , którzy musieli biegać? Ważne, że one dobrze się bawiły.
- Pamiętam, pamiętam. A jak wtedy marudzili, że za ciężkie jesteśmy... - znowu wybuchnęła śmiechem.
- I jak dziabnęłaś Mike`a w oko ,,różdżką"! Do teraz nie wiem jak Ty to zrobiłaś, bo przecież siedziałaś na jego ramionach - ciągle się śmiała, nie zdziwiłaby się nawet gdyby usłyszał ją ktoś na błoniach.
- Wiesz, w sumie to dwa lata temu zrobiłyśmy to samo, no nie? - Brook przypomniała sobie, jak w ostatnie wakacje bezceremonialnie wskoczyły chłopakom na barki, oczekując, że Ci będą je nosić. - Tylko, że już się zbuntowali, bo nieco podrosłyśmy od ostatniej zabawy... - mruknęła ze smutną, choć na swój sposób zabawną minką.

// Gdzieś tam //

Ustawił mikroskopy i zajrzał przez jeden. Zadowolony efektem, usiadł na niewielkiej, drewnianej ławeczce znajdującej się pod murkiem i przekartkował podręcznik do Astronomii. Ciekawe, czy ktoś tu przyjdzie. W sumie, chyba nikt nie dowiedział się o tej dodatkowej lekcji Astronomii, więc w sumie nie warto było tu przychodzić. Posiedzi sobie, a co. Wyciągnął nogi i westchnął.
Nie ma to jak być młodym. - pomyślał i zarechotał głośno.

Vivien, ponieważ była sprytną i bystrą krukonką swoimi szamańskimi metodami dowiedziała się o dodatkowej lekcji astronomii. Dlatego w ekspresowym tempie dotarła na szczyt wieży. W końcu mogła zdobyć parę punktów dla Ravu, a to było najważniejsze! Nawet nie była pewna kto uczył owego przedmiotu i ogólnie za bardzo nie miała o nim pojęcia, ale co tam! Pokonała w biegu owe milion schodów, które dzieliły ją od szczytu wieży i zdyszana stanęła na ostatnim stopniu.
- Jestem!- krzyknęła zwycięsko kiedy dotarła do celu. Jej mina trochę zbladła, kiedy zobaczyła nauczyciela. To chyba nie był Luke Scott? Zrobiła badawczą minę. Może jego ojciec albo klon?
- Dzień dobry- powiedziała niepewnie.

Było już ciemno kiedy weszła na wieżę astronomiczną. W końcu lekcje powinny odbywać się właśnie o tej porze, kiedy przez teleskopy można cokolwiek zaobserwować. Teoria była taka nudna... szczególnie, jeśli chodzi o ten przedmiot.
- Cześć, Luke - przywitała się, kiedy tylko znalazła się naszczycie. - Zostałeś nauczycielem?
Dziwnie było widzieć byłego Gryfona z powrotem w zamku i to jeszcze na lekcji.
- Hej, Viv - uśmiechnęła się szeroko do Krukonki, szczęśliwa, że nie będzie sama.

Na widok Vivien zastygł w bezruchu z otwartymi ustami. Długi czas musiał minąć, żeby pojął jak to durnie wyglądało. Oh shit. - pojawiło się w jego głowie po stokroć.
- Dobry wieczór. - odpowiedział niepewnym głosem.
Przez chwilę obmyślał, co powiedzieć, gdy przyszedł mu do głowy jeden jedyny tekst.
- Myślałem, że nikt nie usłyszał o tej dodatkowej lekcji...
I zamilkł. Zmierzył ją jeszcze niezauważalnie wzrokiem, po czym wyciągnął rękę w stronę drugiego końca ławki po jedną z książek i wręczył go Krukonce.
Na widok Bell, zdziwił się jeszcze bardziej, choć nie zamarł a powitał ją i wręczył drugą książkę. Druga osoba wie o dodatkowych! Cud.
- Daję wam te podręczniki, bo domyślam się, że bez nich nie powiecie mi co widzicie przez teleskopy. Ustawiłem je specjalnie w stronę jednego punktu, a co przez owe teleskopy widać, to mi same powiedzcie. - odmówił suchą formułkę, przećwiczoną miesiąc temu i wskazał ręką teleskopy.

- A ja nie wiedziałam, że jesteś nauczycielem- mruknęła do niego w odpowiedzi. Z ulgą powitała Bell, która po chwili wpadła na wieżę. Przyjęła książkę i wysłuchała formułki Luke'a. Chyba nawet na OWuTeMy nie wykuł się tak dobrze paru zdań. Przyjęła od niego książkę i podeszła do teleskopu. Niestety było jakoś ciemno i dziubnęła się nim w oko.
- Ała!- krzyknęła i oddaliła się od niego, chciała dotknąć oka, ale zapomniała o podręczniku, który spadł jej na nogę. Vivien zaczęła kuśtykać niezadowolona dookoła książki. W końcu udało jej się dojść do siebie i cała zarumieniona usiadła przy teleskopie, poszukując w tym samym czasie informacji z książki.

Wszedł do klasy z dość kwaśną miną. Astronomia nie należała do przedmiotów, które chociażby tolerował. Nie znosi liczb! Tabliczki mnożenia nauczył się zresztą dopiero w czwartej klasie, co musiało być dość dziwne.Wdrapał się na szczyt wieży i dostrzegł, że nie ma w niej jeszcze wiele osób. Stojąc chwilę w framudze i lustrując pomieszczenie, zdecydował się zająć miejsce tuż obok Bell. Przysiadł więc i położył książki na podłodze. Wyszczerzył do niej zęby i przywitał się grzecznie.

Owego wieczoru doszły do niego słuchy, że ma się odbyć lekcja Astronomii. Czy jakaś dodatkowa, czy w zamian za ostatnią, tego już nie był pewien. Aczkolwiek postanowił się na nią wybrać. Pokonawszy tą dramatyczną liczbę schodów wszedł wreszcie na sam szczyt. Nie przychodził tu zbyt często, więc jego ocenienie czasu jaki potrzebny mu jest na dotarcie na górę, jak się okazało, nie był zbyt dobrze przewidziany. Jak się spodziewał na górze był już nauczyciel, a i jacyś uczniowie.
- Dzień dobry i cześć - powiedział pierw do nauczyciela, który tak właściwie to wyglądał strasznie młodo, a następnie do Vivien i Wilkiego, których rozpoznał wśród uczniów. Stanął gdzieś z boku zastanawiając się od czego zaczną owe lekcje.

Wzięła podręcznik i ustawiła odpowiednio teleskop. Książkę otworzyła na mapie nieba i położyła na ławce, mając nadzieję, że się nie zamknie i nie będzie musiała szukać ponownie odpowiednik strony.
Zaśmiała się cicho, widząc wyczyny Viv. Że też ona umiała wszystko rozwalić.
- Ty niezdaro - pokazała jej język i odwróciła się drugą stronę. Przytknęła oko do teleskopu i starała się coś tam zobaczyć, a że była to jej pierwsza lekcja to nie bardzo umiała cokolwiek rozpoznać. Wymyśliła, że po prostu wymyśli coś z podręcznika.
- Zobaczyłam tam... pulsar. O, tak, to na pewno było to - powiedziała pewnym tonem, chociaż nawet nie wiedziała jak to powinno wyglądać na niebie. - Podręcznik mówi, że powstaje kiedy gwiazda się zapada i zwiększa się tępo rotacji gwiazdy. W ogóle, to strasznie fajnie wygląda na obrazku, chciałabym to naprawdę zobaczyć z bliska - powiedziała, wciąż przyglądając się ilustracji.
Podniosła głowę, słysząc, że ktoś jeszcze wchodzi. A myślała, że będzie tylko z Viv.
- Cześć, Wilk - rzuciła do Ślizgona. Tego drugiego nie znała, więc tylko posłała mu krótkie spojrzenie.

Uśmiechnął się do dziewczyny, po czym spojrzał niepewnie na stojak. I on ma sam to rozłożyć? Co to u licha w ogóle jest?! Zlustrował machinę ze wszystkich stron, mając nadzieję, że znajdzie gdzieś jakiś czerwony guzik który zrobi wszystko za niego. W życiu zaś nie poprosi nikogo o pomoc! To byłoby poniżej jego godności. Po chwili zauważył, że w pomieszczeniu znajduje się również Viv i Valentin. Do pierwszej posłał szeroki uśmiech, a temu drugiemu coś na kształt niedowierzania. Nigdy nie widział go jeszcze na żadnej lekcji. Uklęknął na podłodze, po czym wziął się do roboty. Pochylił się nad jakąś odstającą częścią i zaczął ją ciągnąć, podnosić, wyrywać... w ostateczności zaś oderwał ów wihajster i był zmuszony wte pędy wyrzucić ją przez okno.
Krzyknął panicznie w myślach, po czym powstał na nogi i zaczął wyszukiwać wzrokiem tej części, która właśnie wylądowała na jakiejś wieżyczce i podrygiwała w rytm wiatru. Zaklął pod nosem, przeklinając swoją głupotę. Przecież wystarczyłoby jedno, proste zaklęcie, a teleskop w mig wyglądałby jak nowy. Zagwizdał niewinnie, po czym wstał i zaczął macać urządzenie, doszukując się jakiejś kolejnej, obiecującej części.

Zrezygnowana Vivien wpatrywała się w gwiazdy. Ze zdumienia oderwała się od teleskopu kiedy usłyszała wypowiedź Bell. Skoro ona coś zauważyła to ona też musi. Jednak póki co zapatrzyła się na Wilkie'go który właśnie rozwalał szkolny teleskop. Cieszyła się, że nie tylko ona zrobiła z siebie totalną kretynkę, dlatego uśmiechnęła się do niego pocieszająco. Po chwili powróciła do swojego nieba.
- Ja widzę... gwiazdy- oznajmiła elokwentnie zerkając do podręcznika cóż to za rodzaje mogą być- E... no tam po lewo na pewno jest ten... Kwazar... bo jest bardzo... jasny. O, a tam pare mrugających to e... Cefeidy?- mówiła praktycznie przeliterowując wyrazy.

Nie mógł jednak już nic wymyślić. Nie dość, że jest już totalnie zmęczony, to ta praca nawet w pełni władz umysłowych byłaby stanowczo powyżej jego kompetencji. Rozejrzał się więc po klasie i dostrzegł, że tylko on póki co sobie nie radził. Bell ciągnęła nawet monolog, z którego jedyne słowa jakie zrozumiał, to "Zobaczyłam tam". Stojąc obok niej poczuł się nagle cholernie głupi i bezmózgi, zdecydował się więc podejść do Vivien.
- Cześć. Mogę zajrzeć? - Spytał, spoglądając na nią z czarującym uśmiechem. - W moim teleskopie brakuje paru części i nie da się go rozłożyć... Źle trafiłem. - Załgał, po czym parsknął, jakby na potwierdzenie swoich słów. - Proszę. - Dodał, mając nadzieję, że to ostatecznie przeciąży sprawę. W końcu nie często używał tego słowa.

Chciał podejść pomóc Krukonce, ta jednak zaczęła pląsać na jednej nodze, więc oddalił się czym prędzej, aby nie zderzyć się z nią przy okazji. W końcu gdy dojrzała teleskopu, przeszedł obok do teleskopu obok. Sprawdził jeszcze, czy aby na pewno teleskop ustawiony jest na odpowiednim miejscu i odszedł od niego. Po chwili usłyszał Bell.
Z niedowierzaniem spojrzał na nią i wytrzeszczył oczy.
- Brawo, chodziło o Pulsar. - wykrztusił. Jednak o tym nie było ani mowy w książce - pomyślał. Zamierzał sprawdzić, czy ktoś się skapnie czy jednak ktoś będzie tak genialny, że rozpozna krótkie radiowe impulsy. - Konkretnie, to Pulsar jest rodzajem gwiazdy neutronowej wyróżniającym się krótkimi radiowymi pulsami w odstępie 0,033 - 3,08 sekundy, przy czym trwanie jednego pulsu nie przekracza jednej setnej sekundy. - zakończył. - 5 punktów dla Ravenclavu... Bell. - nie zrobiłby takiej głupoty i nie powiedziałby do niej 'Panno' Bell. Za nic.
- Hym... - podszedł do teleskopu Vivien i zerknął, żeby upewnić czy na pewno to co mówi, jest prawdą. - Tak, to Cefeidy... a to... faktycznie, ledwo widoczne, ale tak to Kwazar. 10 punktów dla Ravenclavu. - oznajmił z uśmiechem. Nie wiedział, że tak miło będzie mu dawać dodatnie punkty.
Z zaskoczeniem stwierdził, że schodzi się coraz więcej uczniów. Gdy doliczył się, że jest już ich razem czterech, nie zauważył, że jeden z nich zniszczył jeden z teleskopów. Na szczęście było ich wystarczająco dużo, żeby starczyło dla tej niewielkiej czwórki.
- A więc... - zaczął głośno i zamyślił się na kilka sekund. - Dziś będę ustawiał teleskopy, tak że będą wskazywać różne punkty, a wy, będziecie mi mówić, co przez nie widać. - wyjaśnił i ruszył do teleskopów. Rozłożył pozostałe dwa dla dwóch Ślizgonów i zauważył, że jeden z teleskopów nie ma nóżki.
- Ee... - bąknął patrząc na uszkodzony sprzęt i drapiąc się po głowie. - Nieważne. - wolał nie wiedzieć, kto lub co zniszczyło biedny teleskop, choć mógłby przysiąc, że widział wszystkie 'całe i zdrowe'.

Vivien spojrzała na Wilkiego i zerknęła na jego zepsuty teleskop. Pokornie odsunęła się na bok, aby chłopak przez chwilę chociaż mógł popatrzeć na gwiazdy. Miał szczęście, że Luke nawet nie zwrócił na to uwagi.
- Tylko szybko, bo muszę zdobywać punkciki- powiedziała. Kiedy Scott dodał punkty Ravkowi Vivien uśmiechnęła się do niego szeroko. Po chwili jednak szybko przybrała poważny wyraz twarzy i odwróciła się w stronę oglądającego przez jej teleskop gwiazdy Wilkie'go.

Zauważył, że nauczycielem astronomii jest nikt inny, jak dobry, stary Luke. Nie mogąc uwierzyć własnym oczom podszedł do niego i puknął dwa razy czoło, sprawdzając... sam nie wiedział co sprawdza. Chyba do tego idiotyzmu przekonał go jakiś impuls.
- Luke? - Spytał, zakrztusiwszy się ostatnią literką. Nie wiedział czy dobrze zrobił. Może powinien zwrócić się do niego 'per' Pan?

Wsłuchiwał się w słowa nauczyciela, choć musiał przyznać w duchu, że chyba powinien był w wakacje przeczytać choć jedną książkę o astronomii, bowiem obecnie, cóż, raczej nie wiele z niej pamiętał. Ostatnią z tej dziedziny miał w rękach zimą. Jednakże stwierdził, że za pewne po czasie przypomni sobie, to co dawno temu z tego przedmiotu czytał. Podszedł do jednego z wolnych teleskopów. I spojrzał przez niego, na gwieździste niebo. Tak coś jednak przeczuwał, że przydałoby mu się małe przypomnienie z tego przedmiotu. Kiedy właściwie był na ostatnich lekcjach astronomii?

- O, witaj Wilkie. Jak tam? - zapytał z uśmiechem na twarzy. Widząc minę ślizgona zaśmiał się, a jego uśmiech poszerzył jeszcze bardziej. Przypomniał sobie o książkach i rozdał je tym, którzy doszli po dziewczynach. Po czym oparł się o ścianę i z trochę znudzoną miną rozejrzał się po wszystkich.

- Wspaniale. - Bąknął tylko, po czym podszedł do Vivien chwiejnym krokiem. Co jak co, ale musiał sobie to wszystko jakoś ułożyć. Może przeciętnemu gapiowi nie wydawałoby się to jakoś szczególnie skomplikowane, to dla Wilkiego, który niegdyś bardzo przyjaźnił się z Lukiem, było mocnym kopem w pupę. Zajrzał przez teleskop obok i w przeciwieństwie do wszystkich innych, nie dojrzał nawet gwiazdy, co raczej nie wróżyło dobrze.
- Panie Scott - Zawołał szczerząc do niego zęby. Perspektywa bycia uczniem chłopaka, wydawała mu się niesamowicie zabawna. Chociaż wiadomość, którą miał mu do przekazania wręcz przeciwnie - niemal upokarzająca. - Ekhem... Mi coś trochę widok zasłania. Jakby taka wielka, świecąca chmura... ale poczekaj... może szybka jest brudna? - Zmarszczył brwi, po czym wychylił się nad barierkę i przyjrzał się szkiełku.

Wziął od nauczyciela podręcznik, przez chwilę go wertując. Patrząc pobieżnie na zawarte w nim informacje, od razu przypominał sobie więcej informacji. Spojrzał raz jeszcze przez teleskop, następnie porównał w podręczniku. Raz jeszcze dla pewności ku niebu skierował wzrok, po czym zwrócił się do nauczyciela.
- Jeśli wzrok mnie nie myli, teleskop mam ustawiony tak, że widać jedną z planetoid - rzekł do nauczyciela z tą swą słyszalną francuszczyzną w akcencie. Mógł się mylić, bo doprawdy nieco czasu minęło od tego kiedy poświęcał czas na ten przedmiot. Aczkolwiek wydawało mu się, że powinien jeszcze w miarę bezbłędnie podać podstawowe informacje.

- Ha ha ha. - mruknął ironicznie. Panie Scott. Pff. - pomyślał i westchnął. Gdy usłyszał jaki problem ma chłopak, ledwo powstrzymał się od śmiechu.
- Eee... Wilkie... To jest mgławica. A jeśli chcesz zarobić sobie trochę punkcików, poszukaj w ciągu 30 sekund w książce, co to takiego i mi powiedz. - odwzajemnił wyszczerz zębów, a w jego głowie, powoli zaczęły odliczać się sekundy. Co jak co, ale Ślizgon musiał się pospieszyć.
Jego odliczenie przerwał Valentin. Jeśli go pamięć nie myliła, jego teleskop ułożył właśnie na planetoidzie.
- Świetnie Valentin. Powiedz mi, co to takiego, planetoid? - zapytał.

Przez chwilę w myślach zaczął analizować informacje jakie pamiętał. Całe szczęście jego teleskop był ustawiony na dość prosty obiekt, bowiem coś bardziej skomplikowanego zapewne nie przyszłoby mu do głowy w owej chwili tak sprawnie. Jednakże poświęcanie czasu na wszelakie inne rzeczy, przede wszystkim na wszystko co powiązane ze sztuką, miało później takie konsekwencje.
- Jest to jedno z ciał niebieskich będące bryłą skalną. Stosunkowo są niewielkie i obiegają słońce - powiedział tyle ile w owej chwili przyszło mu do głowy. Więcej na ich temat musiałby dopiero poszperać w książkach.

- Doskonale. 5 punktów dla Slytherinu. - ledwo wykrztusił. Nie spodziewał się, że przyznałby Ślizgonom jakiekolwiek punkty. Prócz minusowych. No bo przecież jest Gryfonem! Może skończył już Hogwart, ale sercem wciąż jest wierny swemu domowi, Gryffindorowi.
- Wilkie... - mruknął pod nosem, przypominając koledze, że odliczanie dobiega końca.