Otworzyła oczy i spojrzała nieco zdwiwiona na chłopaka. Uniosła brwi.
- Tak, lubię. Nawet bardzo - wyznała szczerze - Ale każdy ma inny gust.
Spojrzała na falę obijającą się o skałę i dotykającą jej stóp. Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech i zastanowiła się przez chwilę, czy z powrotem do niej nie wskoczyć. Pomyślała jednak, że jeszcze chwilę spędzi na słońcu. Może przy okazji się troche opali.

- No tak, poza tym wątpię aby dyrektor umieścił nas na jednej wyspie z czarodziejami. - Stwierdziła potwierdzając swoje słowa dodatkowym skinieniem głowy. To było by z jego strony niemądre. Trudno przecież upilnować grupę nastoletnich czarodziei.
- Slytherin. - Oparła posyłając dziewczynie delikatny uśmiech. - A ty Ravenclaw prawda ? Widziałam Cię kilka razy przy ich stole.

- Mam siostrę w Twoim domu - powiedziała kiedy usłyszała o Slytherinie. Choć raczej niechętnie wspominała o Victorii, jednak mając niemal identyczną siostrę, ciężko udawać, że ta nie istnieje.
- Otóż to - przyznała słysząc o swoim domu. - Chociaż raczej nie jestem typową Krukonką - rzekła ze słabym uśmiechem, lekko rozgrzebując ręką włosy. Już należąc do jakiegoś domu wolałaby po prostu do niego pasować, a Fran jakoś tak nieco odstawała. Nigdy nie siedziała zawalona podręcznikami, martwiąc się godzinami o swoje stopnie. Choć czytać niezaprzeczalnie uwielbiała. Jakoś tam ją po prostu nie martwiła wielce przyszłość. Twierdziła, że o to co będzie jeszcze zdąży się pomartwić.

- Masz siostrę w Hogwarcie ? - Zapytała, choć idiotycznie otwierając szeroko oczy. - Zawsze chciałam mieć rodzeństwo w szkole.Może nawet ją znam, choć nie rozmawiam z wieloma ślizgonami.
- Nie przejmuj się. Ja też nie jestem typową ślizgonką. - Odparła obdarzając ją nikłym uśmiechem. Oczywiście, że nie była. Zdecydowanie nie była typem czarnego charakteru czyhającego na okazję do pognębiania kogoś. Możliwe, że jak na dom węża była zbyt miła i wrażliwa. No cóż, nie wszyscy ślizgoni muszą ociekać złem.

Kiwnęła głową, gdy Hanna zapytała o siostrę.
- Bliźniaczkę, teoretycznie jesteśmy identyczne, ale praktycznie zupełnie się różnimy - wyjaśniła delikatnie się uśmiechając. Były zupełnymi przeciwieństwami, a co gorsza, to zawsze tworzyło między nimi konflikty. Dlatego też siostry po prostu nie spędzały razem czasu, groziło to zawsze wielkimi kłótniami.
- Zapewne jakieś tam cechy z tego domu masz, skoro do niego należysz - stwierdziła przyglądając się Ślizgonce. Może była ona wyjątkowo sprytna, bądź przebiegła? Ciężko było jej przez ten czas to ocenić, ale miała racje nie wydawała się być jakoś specjalnie podobna do Ślizgonów. A może po prostu Fran oceniała ich nieco przez pryzmat wrednej siostry.

W przeciwieństwie do innych uczniów opuścił swój domek i ruszył w stronę oceanu. Zaczynało padać, a wiatr zrywał się znienacka, targając jego włosy. Uśmiechnął się do siebie, w znajomy sposób i usiadł na jednej ze skał oddalonych jak najbardziej od brzegu. Lazurowa woda traciła swój kolor, ciemniała. Ciemnoszare chmury pokryły niebo, dodając całej scenerii więcej ciemności i zawiłości. W taką pogodę wszystko wyglądało jakby miało zaostrzone krawędzie, stawało się niebezpieczne.
Odetchnął głęboko, wciągając świeże powietrze i spoglądając półotwartymi oczami na fale tworzące się na wodzie. Nadchodził sztorm. Pełen energii i mocy, którą zawsze podziwiał. Tak, sztorm jest magiczny.

Dziś był jeden z ciepłych, ale nie upalnych dni, wprost stworzonych do takiego rejsu, jak ten. Słońce świeciło, a delikatny wiatr ochładzał.
Kapitan statku zszedł z pokładu. W porcie było dość tłoczno, ale statek, którym płynął, był zarejestrowany dla pewnej grupy, zamieszkującej pierwsze dwadzieścia parę domków. Mężczyzna stanął w pobliżu swego jachtu, oczekując zbliżających się turystów.
Właściwie to rejs miał się odbyć dopiero jutro, ale skoro pogoda dopisywała, mężczyzna nie mógł się powstrzymać, aby nie zmienić daty. Oczywiście uprzednio poinformował nauczycieli, aby uprzedzili swoich uczniów.

[Chętni niech piszą tutaj swoje posty zaczynając od tego, że weszli na statek.]

Jakoś tak wyszło, że Gabrielle jako pierwsza weszła na statek. Przypadek? A może to był już zaplanowane? To nie było teraz istotne.
Weszła na pokład. Lekki wiatr wiał, rozwiewając jak zwykle rozpuszczone włosy dziewczyny. Oparta o barierkę czekała, aż rejs się rozpocznie.

Lekko zasapana przybiegła pod statek, zajmowany powoli przez uczniów. Zatrzymała się na chwilę i wydobyła z torby wodę, aby zaspokoić pragnienie i zlikwidować uczucie suchości w gardle. Podeszła do Rose, która czekała już na przystani, aby razem z nią wejść na statek.
- To co, wsiadamy? - zapytała żywo blondynkę.

- Tak, tak, chodźmy, bo nam jeszcze wszystkie najlepsze miejsca zajmą! - powiedziała, wchodząc na pokład. Żałowała, że miała tak mało czasu, na przygotowanie się. Na pewno, jak zawsze, miała coś do picia i jedzenia, ale nie była już pewna, czy wzięła, na przykład, aparat. Z pewnością nie zdążyłaby już się wrócić.
- Tu siadamy? - Rose wskazała na dwa, wolne miejsca przy lewej burcie.

Zarzucił plecak na jedno ramię i wszedł na pokład z niezbyt zadowoloną miną. Nie lubił parzyć się na słońcu, a teraz do tego miał płynąć statkiem. Poprawił lewą ręką okulary przeciwsłoneczne i wszedł na pokład za grupą jakichś rozchichotanych drugoklasistek, które co chwilę odwracały się w jego stronę, obserwując odkryte ramiona o lekko zarysowanych mięśniach. Uśmiechnął się kpiąco i minął blokujące wejście dziewczyny, kierując się w stronę znajomej Krukonki.
- Cześć, jak wakacje? - zapytał Gabrielle.

Scar przypomniała sobie o rejsie, więc zabrawszy do torebki różdżkę, wcześniej zakupiony magazyn, wodę w butelce, okulary przeciwsłoneczne i paczkę żelek ruszyła w stronę portu. Weszła na statek, i zajęła jedno z kilku wolnych miejsc, z dobrym widokiem. Miała nadzieję, że kogoś pozna. Wizja samotnego rejsu, nawet ze stu stronicową gazetą, nie zachwycała jej.

- Tak, tu będzie dobrze - odpowiedziała zajmując miejsce.
Słońce świeciło mocno, więc lekki wiaterek był zbawieniem dla wszystkich zmierzających na statek. Aud miała nadzieję, że będzie wiało mocniej podczas rejsu, teraz jednak wyjęła swoje gwiazdorskie okulary, których nie miała ochoty w tej chwili zdejmować, gdyż nie zauważyła przed sobą żadnego pysznego dania.
// tak, to taka aluzja do reklamy xd'

Usiadła, patrząc na ocean. Mimo ze widziała go niemal bez przerwy, nadal się nim zachwycała. Tak, ocean miał swój urok. Wyciągnęła z torby delicje (przez Verę!).
- Chcesz? - spytała, częstując Aud.

Statek powoli zapełniał się ludźmi, już niedługo miał się rozpocząć rejs. Gabrielle oczywiście była na niego przygotowana. Miała ze sobą torbę z jedzeniem i piciem, a także książką do poczytania w razie wypadku no i odtwarzaczem MP4. Jednak chyba nie dane będzie jej być samotną, bo usłyszała znajomy głos obok siebie i instynktownie odwróciła się do jego źródła. Zobaczyła Jareda, który był z tego samego domu, co ona, tyle że on był w klasie wyżej.
I nic nie byłoby dziwnego w tym, gdyby nie fakt, że Gabrielle od zawsze peszyła się, gdy go widziała. A dokładnie od kiedy zaczęła słuchać swojego ulubionego zespołu. Właściwie to była tylko i wyłącznie jej wina, bo co on mógł zrobić, że nie dość, że ma takie samo imię, jak lider tego zespołu, to jeszcze jest do niego podobny.
Gabrielle, opanuj się! - zganiła siebie w myślach.
- Dobrze, naprawdę dobrze - odpowiedziała spokojnie. Tak, Gabrielle, tylko spokój może cię uratować.
- A twoje? - zapytała teraz jego.

- No to jej nie znam, nigdy nie widziałam dziewczyny podobnej do Ciebie w pokoju wspólnym. - Odparła szukając w głowie takowego wspomnienia. Żadnego jednak nie znalazła. Dziwne zresztą byłoby gdyby siostry były w tym samym domu, przynajmniej tak zdawało się Hannie.
- Może. - Odparła marszcząc brwi. - Albo mam złą naturę, której jeszcze nie odkryłam i niedługo będę z zimną krwią zabijać wszystkie osoby nie należące do domu węża.
Przewróciła delikatnie oczami i uśmiechnęła się, kiedy w głowie pojawiła się wizja w której chodzi po Hogwarcie waląc w ludzi zaklęciami niewybaczalnymi.

Spojrzała na opakowanie przysunięte do niej przez dziewczynę.
- Jasne, dzięki - sięgnęła po ciastko, a drugą ręką poprawiła niebieski kapelusz.
Rozejrzała się po statku, zdziwiona dostrzegając mnóstwo znajomych ludzi. Jeszcze kilka dni temu wydawało jej się, że nikt nie chce z nią rozmawiać, teraz, kiedy zobaczyła ilu ludzi zna, jej samotność zrobiła się dziwnie nieuzasadniona. Odwróciła się z powrotem w kierunku przystani. Na pokład cały czas ktoś wchodził. Nagle podskoczyła lekko w miejscu.
- Rose, patrz! - wydobyła z siebie zdziwiona. Nad wodą przelatywał tęczowy ptak.

- Raczej dobrze - odpowiedział rzucając ukradkiem Muffliato na grupę tych samych drugoklasistek, które teraz stały obok nich i dziwnym przypadkiem zabrakło im tematów do rozmowy. - Ale wolałbym mieć więcej spokoju, tutaj nie mam za bardzo gdzie się schować - zaśmiał się.
Nie musiał kłamać, każdy kto choć trochę go znał, wiedział o jego stosunku do nachalności. A tej miał nadzwyczaj dużo, i w szkole, i na wakacjach. Chyba każdy by się zirytował, to wystarczający do tego powód.
- Przynajmniej tutaj da się słuchać muzyki. W Hogwarcie wszystko wysiada.

- Niestety, prywatności tutaj nie ma za grosz. Zresztą w Hogwarcie jest to samo - odparła. Mugole mieli lepiej w tym przypadku, bo po lekcjach wracali do domu. Mogli mieć trochę prywatności, o której w Hogwarcie właściwie można było pomarzyć. A i Gabrielle niezbyt dobrze czuła się w tłumie. Jednak umiała się przystosować do sytuacji, przyzwyczaiła się już więc do tłumu.
- Dokładnie. Też brakowało tego brakowało - przyznała, a na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Nareszcie mogła posłuchać swojej ulubionej muzyki od tak długiego czasu. Nie wiedziała, jak to wytrzymała.
Spojrzała na lekko te drugoklasistki, zdezorientowane tym, że nie będą mogły usłyszeć ich rozmowy.
- Chyba szukają tematu do plotek - powiedziała spokojnie, wskazując na te dziewczyny.

Wiedząc o planowanej wycieczce owego popołudnia, Frances opuściła swój domek i udała się w stronę zakotwiczonego, sporego białego statku. Z włożonym rękoma w czarne bojówki spojrzała na jacht i wchodzących po schodkach do niego uczniów. Zdecydowała się na wycieczkę ze względu na to, że tak na prawdę nie miała wiele więcej do roboty. Poza tym zapowiadało się całkiem ciekawie. W końcu i ona wsiadła na pokład wypełnionego uczniami, jachtu. Pierwsze co zrobiła, to sięgnęła po chłodny, tropikalny napój, aby choć nieco się ochłodzić. Oparła się o barierkę i spoglądając na przepiękny ocean, czekała, aż ruszą w rejs.

Nie dawno dowiedział się o owym rejsie, więc postanowił przyjść, i sprawdzić, kiedy odpływa. Okazało się, że stanie się to za nie całe dwie godziny. Posatnowił zająć miejsce. Znalazł dwa miejsce na prawej burcie. Postanowił zająć miejsce także dla Diany. Jesli nie przyjdzie, to trudno, ale miał nadzieję że przyjdzie. Położył tam swoją torbę, wyjął dwa kawałki pergaminu, i napisał na pierwszym:
-Tu siedzi Mark White - A na drugim napisał. - Tu siedzi Diana Potter. Wyszedł na brzeg oceanu, czekając.

Położyła pudełko na ławce pomiędzy nimi. Niech Aud sięga, kiedy tylko będzie chciała. Rose przecież sama tego nie zje. Tych ciastek było stanowczo za dużo. Jeszcze jej się w torbie rozpuszczą…
- Smacznego – uśmiechnęła się.
Stwierdziła, że na statku staje się coraz tłoczniej. Czyżby za chwile mieli odpływać? Cieszyła się z rejsu, ale myśl o tym strasznym tłoku nie dawała jej spokoju. Miała nadzieję, że nie będzie całego statków uczniów. Chociaż, musiała przyznać, mogłoby być ciekawie, kiedy spotyka się na raz tylu znajomych.
Odwróciła się, idąc za wskazówkami Aud. Teraz zobaczyła owego kolorowego ptaka.
- To ten?

Podeszła do czekającego na coś Marka.
-Hej kotku, na mnie czekasz?- zapytała z uśmiechem i wspięła się na palce, żeby pocałować go w policzek.
Miała na sobie żółtą sukienkę w stylu lat 60. Przez ramię przewieszoną dużą torebkę koloru zielonego z żółtą wstążką z kokardką.

- Ten, ale wydaje się trochę mniejszy.
Zdjęła okulary, aby móc zobaczyć realne kolory ptaka mieniącego się tęczą. Kiedy odleciał zerknęła w dół, gdzie stał Mark ze swoją dziewczyną. Drgnęła znów, lekko wstrząśnięta wiekiem Puchonki. Obserwowała ich, kiedy wchodzili na pokład.
- Wszędzie ich widzę - powiedziała do Rose.

- To jakiego ty olbrzyma widziałaś? - spytała. Ten ptak jest i tak duży, więc tamten musiał być mutantem. - Żałuję, że nie umiem rysować - mruknęła.
Powróciła do jedzenia delicji, ale po chwili napić się zabranego ze sobą soku dyniowego, który miała z domu. Może i lubiła wodę, ale na dłuższą metę na niej nie pociągnie. Schyliła się, aby podnieść zakrętkę od butelki, która zgubiła, kiedy usłyszała charakterystyczny głos. Zastygła w bezruchu, po chwili unosząc głowę do góry. Tak, to TA, wredna małpa. Usiadła na miejscu.
- Taaaa, ja ją widziałam tylko raz, ale to nie było miłe, pierwsze spotkanie. Właściwie powinnam powiedzieć: Uwaga! Tchórz idzie!

Zaśmiała się widząc miny obu Puchonek. Obracała głowę w stronę Rose, a chwilę potem do tej drugiej, której imienia nie znała. Parsknęła gwałtownym śmiechem, jak wtedy, kiedy ktoś ją natarczywie łaskotał.
- Żebyś tylko widziała swoją minę - powiedziała ledwo, wycierając łzy rozbawienia. - Co zrobiła? - dodała, kiedy uspokoiła się trochę, chichocząc jedynie od czasu do czasu.