W pewnej chwili zasnęła. Spała tak głęboko, że dopiero głos Alexa wyrwał ją z sennych marzeń. Zdumiona zobaczyła, że jest niesiona w bliżej nieokreślonym kierunku, przez swojego brata. Widokiem, który zdziwił ją jeszcze bardziej była dziewczyna, z tego co wyłapała, chyba nowa ślizgonka idąca dość blisko.
-Ałł... - mruknęła - coś mi się wbija w bok. - skrzywiła się i złapała za obolałą głowę. Oj, kac będzie po tym niemiłosierny. Już się zaczynała bać poranka, który najprawdopodobniej będzie o wiele gorszy.
-O matko, błagam cię, nie nieś mnie do mojego domku. - zapiszczała błagalnie, próbując się wyrwać. - Sto razy bardziej wole oglądać Diankę, niż moją emowatą puchoniastą współlokatorkę, której włosy są bardziej okropne niż twarz Lorda V. - sama sobie nie wierzyła, że w takim stanie, zdołała wymyślić taki długi wywód. Jej usta wygięły się w niezadowolonym grymasie. Miała nogi. Wolała iść sama, choć pewnie skończyło by się to rozbitym nosem.

-Jeśli chcesz do możemy iść do mnie-zaśmiała się
I powoli wyplatała się z jego uścisku. Otrzepała się z piasku i spojrzała na niego. Puściła mu oczko.

Brook zaśmiała się słysząc drwinę w głosie chłopaka.
- Zapomniałeś dodać ,,cholernie nudna reszta" - powiedziała ni to obojętnym, ni kpiącym tonem. Dziewczyna nie była typem romantyczki, więc wschody słońca nie były dla niej jakoś szczególnie pociągające.
- Wiesz, w Twoim obecnym stanie, raczej nie będziemy mogli wiele zwiedzić - powiedziała uśmiechając się. Nawet przestała zwracać uwagę na zwrot ,,Nowa Ślizgonko", stwierdziwszy, że jej to nie przeszkadza. Rozmowę przerwała im obudzona już siostra Alexa.
- Widzisz? Jednak mój pomysł, z zaniesieniem jej do twojego domku wygrywa - odpowiedziała z nutką triumfu w głosie.
Nie była pewna, czy powinna odzywać się do Alexis, która nie była raczej w humorze. Zaśmiała się z jej porównania, idąc dalej w milczeniu. Zaczęła poważnie obawiać się o to, kto jest jej współlokatorem.

Wstał i uśmiechnął się.
- Z wielką chęcią.- Powiedział jednocześnie otrzepując się z piasku.
- W takim razie, prowadź. - Mówiąc to uśmiechnął się jeszcze szerzej.

Kiwnęła głową. Spojrzała na niego i ruszyła przed siebie z tego co czuła wywnioskowała że idzie za nią dlatego nieco zwolniła wyrównując jej kroki z jego.

upomnienie 2/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Przyszłą na plażę ubrana w turkusową tunikę i czarne rurki. Pogoda na wyspie niekoniecznie sprzyjała takim strojom, ale w Londynie było zdecydowanie chłodniej. Stanęła w umówionym miejscu i wyjęła z torebki szczotkę, trzymając ją od niechcenia w ręce. Rozejrzała się, starając się wypatrzyć Gab. Świstoklik odchodził za sześć minut, więc miała jeszcze chwilę czasu, ale lepiej żeby nie spóźniła się za bardzo. Aud przeczesała palcami włosy, aby wydobyć z nich jakiegoś owada, który się w nich zaplątał.

Pojawiła się na plaży zaraz po Audrey. Stanęła na chwilę i rozejrzała się za Gryfonką. Gdy tylko ją ujrzała, od razu do niej podeszła.
- Hej - przywitała się z nią - to jest ten świstoklik, tak? - zapytała wskazując na szczotkę.
Trzeba było przyznać, że Krukonka prezentowała się dzisiaj dobrze prezentowała - beżowa bluzka koszulowa, a do tego fioletowe rurki. Strój podkreślał jej zgrabną figurę, ale jednocześnie nie narzucał się niczym.

Nawet nie zauważyła, kiedy Krukonka znalazła się obok niej. Uśmiechnęła się i odpowiedziała:
- Cześć. Tak, to ten - uniosła szczotkę lekko do góry, po czym rozejrzała się po plaży.
Większość osób zdawała się być uczniami Hogwartu, jednak lepiej nie ryzykować. Jeśli wśród nich był jakiś mugol, to mógł zauważyć, że znikają dotykając szczotki. To mogłoby się wydać dziwne. Właściwie to było dziwne, patrząc z niemagicznej strony.
- Chodźmy w jakieś bardziej ukryte miejsce. Lepiej nie ujawniać się zbytnio przed mugolami - powiedziała, kierując się w stronę lasu przy plaży.
Kiedy tam wejdą wystarczy przejść kilka metrów wgłąb, aby ukryć się przed niechcianymi spojrzeniami. Rudowłosa nie zdążyła dotychczas zauważyć, żeby ktoś wchodził do tej gęstwiny. Większą popularnością cieszył się bardziej oddalony las, którego ścieżką można było dojść do tajemnego wejścia do jaskini.

- Faktycznie, lepiej się nie ujawniać - przytaknęła i poszła za Aud do tego lasu. Nie był chyba on zbyt popularny. Znowu ukrywanie się... Czasem Gabrielle miała dosyć tego, ze wszystko musieli robić tak, by mugole ich nie widzieli, jednak można się było do tego przyzwyczaić. To stawało się z czasem częścią życia każdego czarodzieja.
Gdy już tylko doszły w odpowiednie miejsce, Krukonka złapała za szczotkę, za kilka chwil miały znaleźć się przecież w Londynie.

Zaszły między drzewa i stanęły za jakimiś krzakami. Plaża nie była już widoczna, więc ich też nikt nie widział. Uśmiechnęła się do Gabrielle, kiedy chwyciła szczotkę. Stały tak chwilę w ciszy, czekając, aż świstoklik zalśni niebieskim światłem i zabierze je z tego miejsca. I rzeczywiście, po chwili, jak to miał w planie, zadziałał.
Zielonooka poczuła znajome szarpnięcie w pępku, niezbyt przyjemne. Ręka dziewczyny przywarła do szczotki, a stopy oderwały się od podłoża. Miała tylko nadzieję, że tym razem uda jej się wylądować bez upadku. Poprzednim razem było to dość bolesne.

Caspar wygodnie rozłożył się na plaży, choć nie było nic widać. Szum fal głaskał delikatnie jego umysł. Mężczyzna bardzo się uspokoił, wyciszył. Wokoło nie było nikogo. Jego rodziców, siostry... był całkowicie sam. Uśmiechnął się do siebie. Po tych wakacjach zaczyna na dobre pracę w Ministerstwie. Rozkosz nie będzie trwała długo. Musi nacieszyć się wystarczająco tym urlopem.
Czarodziej wziął garść zimnego piasku i zaczął powoli wypuszczać ją z ręki. Ta zabawa jeszcze bardziej sprawiała, że jest śpiący...

Wczasowicza przeszedł nagły dreszcz zimna. Było to tak nieprzyjemne, że aż momentalnie podskoczył. Młody mężczyzna rzucił spojrzenie na przeraźliwą otchłań oceanu. Jeszcze raz otrząsnął się, wymacał różdżkę w tylnej kieszeni swoich spodenek i ruszył w kierunku swojej chatki.

Uczucie miękkiego pisaku pod gołymi stopami było bardzo przyjemne. Caspar kroczył wzdłuż plaży, obserwując piękny, spokojny ocean. Na plaży nie było jeszcze nikogo. Mężczyzna usiadł przy brzegu i wyjął różdżkę. Bawił się nią przez chwilę, kopiąc dół w piasku. Sprawiał wrażenie trochę zdenerwowanego, choć w rzeczywistości był bardzo uspokojony.

Daisy chcąc odpocząć od pracy postanowiła teleportować się na Malediwską plażę. Ubrała swe pokaźne, jędrne ciało w skąpe bikini, i wyruszyła na podryw. Na piasku zauważyła przystojnego kawaler, ubranego jedynie w obcisłe slipy. - Oh.. Towarek w sam raz dla mnie - pomyślała. Z jej mięsistych ust pociekła ślinka, i pozostałości po dzisiejszym spaghetti. Daisy postanowiła rozpocząć konwersację, gdyż mężczyzna przypominał jej byłego męża. Na piasku rozłożyła swój przenośny dywan, bo na ręczniku przecież się nie zmieści...
- Witaj przystojniaczku, można się przysiąść? Co kawaler tak sam porabia? - zagadnęła wesoło ukazując rząd soczyście żółtych zębów.

Caspar, gdy zobaczył... dość pokaźną kobietę, lekko znieruchomiał. Kiedy nieznajoma przysiadła się obok niego, miał ochotę zwymiotować. Spróbował zrobić przyjemna minę i chyba mu się to udało.

- Hej, jestem Caspar... - chciał podać jej rękę na przywitanie, ale zrobił coś na kształt machnięcia. - Siedzę sobie tutaj i...- zawahał się - czekam na żonę. - skłamał, by kobieta trochę odstąpiła.

Daisy zachęcona miłym uśmiechem kawalera, zaprosiła go na swój dywan słowami:
- To może razem poczekamy na żonę - odpowiedziała z jakże uroczym uśmiechem. - Nazywam się Butterfly-Makharone - powiedziała, szczypiąc pieszczotliwie mężczyznę w policzek. - Daisy Butterfly-Makharone - dokończyła niczym James Bond w jednym ze swoich filmów. - A w jaki sposób kawaler zdobywa pieniądze na swe utrzymanie? - zagadnęła Daisy, uśmiechając się wielce zalotnie, jak na kusicielkę przystało.

Caspar napompował policzki. Nie wiedział czy powiedzieć prawdę o jego zawodzie. Nie wiadomo co ona myśli o aurorach. No ok. Trzeba spróbować. Odsunął się trochę od "dziewczyny" i podrapał się po głowie.
- Ehm. Jestem.. aurorem. To znaczy pracowałem dopiero jeden dzień. - uśmiechnął się głupkowato, nie wiedząc co zrobić.

Daisy właśnie tego się obawiała, gdzieś w głębi duszy zawsze wiedziała, że nigdy nie pokocha aurora. Jej serce zawsze rwało się do nauczycieli zielarstwa... Wiedziała, że ten romans nie ma sensu.
- Oh, Goodbye my almost lover, goodby my almost dreaaaaaaaaaaaaam! - zawyła niemelodyjnie, po czym zerwała się na nierówne, ,,zgrabne" nogi, ciężkim krokiem wybiegając z plaży.
Został po niej tylko zapocony dywan...
Gdzieś dalej teleportowała się do Munga, przecież musi zobaczyć co dzieje się z Releną Susso!

Caspar odetchnął z ulgą. Powoli wstał, dosłownie przerażony. Postanowił, że musi się czegoś napić w barze. I tam się skierował.

Upomnienie 1/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Wszedł razem z Cassie na plażę i rozejrzał się, łowiąc wzrokiem bardziej znane mu osoby. Nie było prawie nikogo, prócz grupki miejscowej młodzieży. Ściągnął japonki i zanurzył stopy w ciepłym piasku. Rozpiął koszulę do końca, żeby chłodne powietrze wiejące od morza, miało lepszy dostęp do jego skóry.
- Może się wykąpiemy? - zaproponował, odwracając się do Cassie z uśmiechem na ustach. Stanowczo wrócił mu dobry humor.

Przymknęła oczy, czując boskie promyki słońca na swojej skórze. Przyzwyczaiła się, że na Malediwach musi mieć pod spodem strój kąpielowi. Zakręciła się wokół własnej osi, do tego stopnia, że przewróciła się do gorący piasek. Zaśmiała się dźwięcznie, robiąc aniołka.
- Doskonały pomysł - rzekła z uznaniem, zdejmując z siebie sukienkę. Aby bransoletki się nie zniszczyły, włożyła wszystkie do torebki. Następnie poprawiła wiązanie kostiumu dwuczęściowego i ruszyła w stronę Ravena. Oczywiście, ochlapała go wodą, pytając słodko, czy jest idealna.

Krzyknął zaskoczony, gdy woda chłodniejsza nieco od jego ciała, znalazła się na jego skórze. Szybko zrzucił z siebie koszulę, spodnie i torbę i postawił je obok rzeczy Puchonki. Wbiegł do wody i łapiąc Cassie w pasie wziął ją na ręce. Zaciągnął na głębszą wodę i wrzucił do niej, chichocząc jak mały diabełek.
- Teraz jesteś idealna. - potwierdził równie słodko, patrząc jak jest cała mokra.

Zanim stała się tragedia, zdążyła pokazać mu język. Dlaczego Raven sprawiał, że tak często traciła grunt pod nogami? To było niesprawiedliwe. Wręcz karygodne! Gdy poczuła jego dłonie na swoim pasie, próbowała się jakoś wyrwać
- Co ty robisz? - spytała, chwile się z nim siłując. Znowu zmiana akcji? Ile razy będzie wywracał jej świat do góry nogami? - RAVEN! - krzyknęła, czując jak woda styka się z jej rozgrzanym ciałem. W takich właśnie momentach żałowała, że jest tak mało silna. Bez różdżki była bezbronna.

- Tak, Cassie? - zapytał, uśmiechając się bezczelnie, ale zanim zdążyła zrobić cokolwiek zanurkował i zniknął pod wodą. Okrążył ją kilka razy i wynurzył się za jej plecami. - Co mi zrobisz? - szepnął jej do ucha tajemniczo.
Uwielbiał, gdy robiła taką oburzoną minę. Uwielbiał się z nią droczyć i uwielbiał widzieć ją w akcji. Mała ślicznotka..
Woda przyjemnie chłodziła jego ciało. To był dobry pomysł wejść do niej. Kochał przebywać w wodzie i jej otoczeniu. Szkoda, że gdy wróci do Hogwartu zostanie mu tylko zimne jezioro. Żałował, że nie poznał Cassie wcześniej. To byłaby interesująca znajomość.

Fala zimna przeszła jej ciało i wręcz zadrżała. Chciała już mu coś powiedzieć, lecz zniknął! Nie potrafiła nazwać uczuć, które nią kierowały. Był to jednocześnie gniew, zaskoczenie, ba, nawet jej się to poniekąd podobało. Wybrał idealne miejsce, co prawda był to romantyczny gest, ale obydwoje nie brali tego pod uwagę. Zmarszczyła nosek, a następnie odwróciła się przodem.
- Rozważam wiele opcji, jednak wzięcie Cię na kolano jest najbardziej kuszącą. - ochlapując go wodą. Jaka była inna opcja? Miała niezmierną ochotę go pocałować, ten szept wywołał u niej dreszcze. Ochlapała go wodą, utrzymując się na jej powierzchni. - Jesteś złym, niedobrym chłopcem - powiedziała niczym profesorka od wróżbiarstwa i wybuchła śmiechem. - Niewolno tak robić - dodała poważnie - Chyba nie chcesz, abym była Twoją pierwszą pacjentką? - spytała, spoglądając mu w oczy. Zastanawiała się, czy ma jakiś chociaż skrawek suchej skóry.

Uśmiechnął się figlarnie, gdy Puchonka ochlapała go wodą i wypowiedziała swoją reprymendę dla jego złego uczynku. Gdy spojrzała mu w oczy znowu objął ją w talii i ustawił na płytszej wodzie sięgającej jej do pasa.
- A źli chłopcy idą do nieba, proszę pani. - zbliżył swoją twarz do jej tak blisko, że dzieliły ich milimetry. - Razem ze złymi dziewczynkami.
- Hm..? Pierwsza pacjentka? - szepnął z błyskiem w oku i uśmiechnął się szerzej. - Brzmi kusząco..
Nie odsunął się tylko spoglądał w jej oczy, chcąc zobaczyć czy Cassie odsunie się czy też nie. Zastanawiał się.. Pocałować czy nie? Hmm..

Merlinie... Czując grunt pod nogami, wróciła jej pewność siebie. Uśmiechnęła się równie niewinnie, nie przerywając obserwować jego duszy, która ukrywała się w tęczówkach.
- Nieprawda, oni mają niebo na ziemi - poprawiła go, nie odsuwając swojej twarzy od jego. Obserwowała tylko reakcje jego oczu, ich błysk i czar. - Doprawdy? - spytała - Nie uśmiecha mi się wizyta w szpitalu, więc z bólem serca odmówię. - powiedziała, unosząc delikatnie kąciki ust.