Phoenix zawsze miała problem z tym, by skupić się na jednej rzeczy na raz. Dlatego też, zrobienie dokładnych notatek dla niej było czymś praktycznie niemożliwym z tego prostego faktu, że raz na jakiś czas, a nawet częściej coś ją rozpraszało. Ale starała się. Naprawdę starała się najmocniej jak mogła. Przecież dla niej, osoby zakochanej w transmutacji i zaklęciach nauczenie się zaklęć niewerbalnych było niczym spełnienie marzeń. Normalnie niczym kolejna gwiazdka. Najwyżej, pożyczy od kogoś notatki, ale pójdzie do biblioteki po zajęciach.
Za chwilę pojawił się przed nią breloczek z jakimś facetem, który okazał się być podobieństwem dyrektora tej szkoły. Wzięła go do ręki i obejrzała dokładnie z każdej strony. A potem zaczęła sypać zaklęciem w breloczek a między jej barwami pojawiła się bruzda. Próbowała i próbowała i normalnie nic jej nie szło. Miała nadzieję, że może pójdzie jej jakoś szybciej, skoro jest taka dobra z tego przedmiotu, ale jak na złość nic się nie działo. Nawet przez chwilę zastanawiała się, czy może nie spróbować wymamrotać formuły, jak robili to niektórzy, jednak profesor szybko ich wyłapywał, więc uznała, że da sobie spokój. I wreszcie, gdy już myślała, że nigdy jej się nie uda breloczek powiększył się. Hip Hip HURA! PIF jeden krok bliżej do upragnionych zaklęć bezróżdżkowych.  

Stan: obecny
Kostki - notatki: 1,3
Kostki - zaklęcie: 5,3

Nikt już się do nikogo nie odzywał. Jean wydawała się zaaferowana zajęciami na tyle, ze nawet jej nie zdążyła odpowiedzieć, zanim pochłonął ją całkiem Blythe i zaklęcia niewerbalne. Więc i D'Angelo zajęła się dalszymi ćwiczeniami. Na początku nie odnosiła żadnych efektów, nieważne jak bardzo się skupiała, nic z tego jej nie wychodziło. Co jakiś czas traciła koncentrację, co drażniło ją niesamowicie, a rozgoryczenie Krukonki obok niej tylko na nią przechodziło. Chłonęła jej złą energię i oddawała jej też własną. Obie siebie i swoje zirytowanie nakręcały. Nic dziwnego, ze tak zmotywowana, tymi negatywnymi emocjami, osiągnęła jakieś efekty dopiero pod koniec zajęć, kiedy to, po wielu wysiłkach i trudach, jej duże pióro w końcu drgnęło. Odetchnęła z ulgą, bo już miała się wyzywać w myślach od najgorszych. Szczególnie, ze coraz większej ilości osób coś zaczynało wychodzić. Z ciekawości zerknęła na Jean, spodziewając się, że i jej coś się udało... ale niestety nie. Choć She nie traciła wiary w koleżankę z roku. Kto jak nie krukoni ogarnie zaklęcia niewerbalne?

Kostki – Zaklęcie (poprawa): 2, 5 -----> 3

(Pomyliłam i rzuciłam dwoma, bo myślałam, że przedmiot też od nowa rzucamy, ale wyszedł mi i tak ten sam przedmiot i nawet jeśli swoje próby miałabym liczyć razem z tą pomyłkową kostką i tak starcza mi punktów w kuferku na drugą poprawkową kostkę, więc wychodzi ostatecznie 3)

Wszedł do klasy sobie Blythe. Lubiła go dosyć, był konkretnym nauczycielem. Wiedział czego oczekiwał od uczniów, więc potrafił im wyłożyć sprecyzowaną i treściwą wiedzę na dany temat. Mruczał coś o notatkach. Po co notatki, skoro o zaklęciach niewerbalnych liznęła już tyle, że mogła sama stać na jego miejscu. Ale dobrze, skoro będą korzyści da się zrobić. Gdy usłyszała o wypracowaniu wywróciła oczami i prychnęła sobie pod nosem. Jakby nie miala niczego innego do zrobienia. Cóż.
Obserwowała poczynania innych, patrzyła tylko jak palą im się pióra od robienia notatek. O Merlinie! Zawsze była zdania, że więcej nie znaczy lepiej, dlatego wolała napisać to co było najbardziej istotne, aby później nie szukać w tym spisanym laniu wody jakiejś treściwej puenty. Strata czasu.
Słuchała dziś wyjątkowo surowego Arcziego, notowała nieco, błądziła gdzieś myślami i ukradkiem spoglądała na swoje szaleństwo. Siedział taki beztroski i bezczelny i w ogóle, taki, taki..że wzrok było trudno od niego oderwać. Jak ona go nie znosiła. W końcu zabrali się za praktykę. Nareszcie. Spoglądała z ciekawością i satysfakcją jak Madness zabiera się za powiększanie swojej filiżanki z miną pewną i zdecydowaną, a tu niespodzianka. Spojrzał na nią, gdy zaklęcie padało i czyżby go rozproszyła? Niemożliwe. Ale tak, też to poczuła. Zawsze gdy patrzyła jak patrzy, czuła to łaskotanie gdzieś w podbrzuszu. Ale opanowała się i parsknęła dosyć głośno, tak, że mógł to usłyszeć. I co teraz cwaniaku? Oh, w końcu mu się udało. Brawo. Ale co on robił? Szedł do Niej? Patrzyła na niego, jakby wzrokiem chciała mu podłożyć nogę, albo coś. Rozsiadł się wygodnie obok i z namalowanym uśmiechem na twarzy udawał pomocnego kolegę. No i przyszła jej pora. Jej kolej, gdy Madness siedział obok. Kurwamać! Tak jak myślała, będzie ciężko skupić się teraz, gdy co chwilę słyszy się jego podszepty. Spróbowała raz, pomyślała sobie formułę zaklęcia i nawet nie wiedziała kiedy wypowiedziała je na głos. Drugie podejście wyglądało tak samo. Tylko mówiła już ciszej. Trzecia próba, nie bądź taka pizda jak Toinen, Young! Spojrzała na niego z przygryzioną dolną wargą i wpadła wprost spojrzeniem w jego ciemne ślepia. No to po Tobie Young. Ale nie, czyżby naładował jej baterie? No i proszę.. Duże pióro leżące na jej ławce stało się jeszcze większe. Owacje, brawa, oklaski. Może dostanie buziaka od Toinena, za to jak dobrze szła jej nauka z jego pomocą?

Stan: obecny
Kostki - notatki: 6 na 2,3 na 1
Kostki - zaklęcie: 2 i 4 na 4 -.-
Kostki - zaklęcie - ponowna próba: 4, kurva znowu! i w końcu 3! <3

Stan: późniony
Kostki - notatki: 2, 1
Kostki - zaklęcie: 4,2

Oczywiście Angelus rzadko kiedy przychodził na zajęcia punktualnie. Zazwyczaj miał coś lepszego do roboty. Czasem spotkał jakąś piękną niewiastę i zagadał się z nią na korytarzu zapominając zupełnie wtedy o zajęciach, albo musiał zawiązać buta, zważywszy na to, że często mu się rozwiązywały sznurówki, mniejsza o to. Spóźnił się na zajęcia jednakże nie czuł się z tym źle. Usiadł z tyłu. Od kogoś dowiedział się mniej więcej o czym mówią. Z niesmakiem przyjął do wiadomości, że mają pisać jakieś wypracowanie.
-Po co ja tu przychodziłem- powiedział albo też raczej wymamrotał sam do siebie niezadowolony. Nie miał czasu na pisanie wypracowań, więc może poprosi kogoś by mu je napisał. Najwyżej mu za nie zapłaci, mus to mus. Teraz jednak przyszła kolej na rzucanie zaklęć niewerbalnych. Zaklęciem tym było Engorgio. Uznał, że to dla niego pryszcz. Proste i banalne. Nie powiedział tego jednak wprost nauczycielowi. Dostał filiżankę. No nie powiedziały, że była ona piękna, ale jak to filiżanka. Jego i tak nie zachwycała. Skupił się uważnie na zaklęciu jednakże nie wyszło mu za pierwszym razem, nie wyszło za drugim razem, ani za trzecim. Na jego czole pojawiła się już kropla potu i ogólnie wściekły wyraz na twarzy. Za czwartym razem już mu wyszło i filiżanka ładnie się powiększyła. Jego mina aż mówiła PATRZCIE, TAK TO SIĘ ROBI!. Usiadł i czekał na dalsze informacje.

Stan:spóźniony
Kostki - notatki: 4,3
Kostki - zaklęcie: 4,5(poprawione na 2)

Zaklęcia. Był to przedmiot, który jako jeden z nielicznych był przez Katherine lubianym. Nie mogła jednak nic na to poradzić, że się spóźniła. Zapomniała na śmierć o zajęciach ponieważ wcześniej trenowała na miotle z kolegą w odbijanie kafla pałką. Szło jej nawet nieźle, bo przecież nie powie że szło jej fatalnie. Od razu na wejściu usłyszała, że ma napisać wypracowanie co jej się niezbyt spodobało, no ale brnijmy w to dalej. Dostała niewielkich rozmiarów ołówek i mieli go powiększyć za pomocą zaklęcia Engorgio.
Dziewczę w myślach intensywnie powtarzało to zaklęcie co przez jakiś czas wyglądało wręcz zabawnie bo tak się skupiła jakby miała zaraz wyjść z siebie i stanąć obok. Po dziesięciu minutach ołówek nieznacznie zmienił swe wymiary co sprawiło, że ta aż podskoczyła z radości. Dostrzegła w oddali Piątka ale posłała mu tylko smutny uśmiech.

Archibald przebiegł wzrokiem po suficie, wywracając wymownie oczami.
- Saunders, skoro się spóźniasz, spróbuj przynajmniej nie oszukiwać - im dalej, tym gorzej. W ogóle nie słuchali co się do nich mówiło. - Sharker, świetnie - pochwalił Ślizgona, ale zaraz zmierzając dalej żeby kontrolować poczynania uczniów. - Toinen, będą z ciebie ludzie - skomentował, ignorując fakt, że przesiada się do Kendry. Może potrafił jej pomóc? Zmienił zdanie, kiedy usłyszał dwukrotonie Engorgio. - Young! - warknął, obserwując ją tym razem. Poprawiła się. - Czyli jednak potrafisz - dopowiedział.
- Whitemoon, skup się. Edervan, to samo. Chapman, mówię niewyraźnie? Na Merlina... - mruknął, zatrzymując się przy przyjezdnej, która trafiła do Ravenclawu. Przywołanie jej nazwiska zajęło mu chwilę, ale w końcu je sobie przypomniał. - Svensson, świetnie, bardzo dobrze - pochwalił ją najpierw, ale bandaże nie wyglądały ciekawie. - Co ci się stało? Byłaś w skrzydle szpitalnym? - zapytał, a dalej ruszył dopiero wtedy, gdy dostał odpowiedź.
- Amelia, Laura, Levee, świetnie. Scarlett, wracaj do roboty, weź przykład z Farai - poprosił, tym samym chwaląc Gryfonkę. - Reyes, czyżby Rousvelt musiała ci tłumaczyć, co robimy na zajęciach? Niewerbalne - powtórzył. Do znudzenia. Zaczynało go to porządnie męczyć. - Mooler, jestem pod wrażeniem! Farãas, Shenae, dobrze - pochwalił od razu całą trójkę, kierując się już w stronę tablicy. - Scorpion, Russeau, dobra robota - zakończył, widząc jeszcze, że ich przedmioty się powiększyły.
- Stop, koniec zadania. Wasze oszustwa są żałosne, nie mam pojęcia jak chcecie przyswoić wiedzę w ten sposób. Ćwiczcie w wolnym czasie, na następne zajęcia każdy powinien opanować niewerbalne Glasbe, na początku lekcji poproszę was o zamrożenie pióra. Jeśli ktoś nie zna Glasbe, może wybrać inne zaklęcie. To jest jednak proste, a do tego wolałbym, aby wszyscy zajęli się jednym czarem, bo będę mógł ocenić was tak samo. Ćwiczcie również Engorgio, szczególnie ci, którym wciąż nie wyszło. Nie przejmujcie się, to dopiero pierwsze próby, na pewno będzie lepiej - powiedział, tym razem pokrzepiająco.
- Zajmijmy się jednak kolejnym zadaniem. Dobiorę was w pary, ale nie chcę słyszeć absolutnie żadnych rozmów. Próbujecie rzucić na drugą osobę Jęzlep. Jeśli się uda, próbujecie cofnąć czar, używając do tego Finite. Jeśli nie wyjdzie wam Finite, zawołajcie mnie, żebym mógł wam pomóc. No, chyba że wolicie wyjść z językiem przyklejonym do podniebienia, w takim wypadku droga wolna. Pamiętajcie o skupieniu i wszystkim, co mówiłem. Zaklęcie rzucane na przedmiot jest prostsze niż rzucane na przeciwnika - wyjaśnił. - No, to do roboty. Ach, właśnie. Jeśli macie pytania, pytajcie śmiało. Jeśli do zadania - teraz. Jeśli jesteście niepewni, potrzebujecie pomocy, dokładniejszego wytłumaczenia - zostańcie po lekcji.

---

Pary:
Logan D. Ruthven & Utopia Eirene Blythe
Echo Merope Lyons & Farai Osei
M. Alva Cabrera & Emrys Jeffrey Mooler
Katniss Johnson & Brian Carter
Leonardo Taylor Björkson & Noemia Leila Edervan
Emilia Palerma & Isolde Bloodworth
Jane Stark & Phoenix I. Farãas
Percival M. Follett & Gittan Svensson
Rasheed Sharker & Laura Blaise
Kendra M. Young & Madness Toinen
Victor Blaise & Zilya Fyodorova
Tanner Chapman & Scarlett Maya Saunders
Mandy Maurine Saunders & Levee Delinger
Lillian Sundström & Cynthia Whitemoon
Antoine Bonnet & Angelus Scorpion
Naya Valley & Katherine Russeau
Aaron Lawyers & Amelia Wotery
Jeanette L. Villeneuve & Shenae D'Angelo
Ambroge Friday & Thiago Cabrera
Jack Reyes & Elsa de Rousvelt
Nickodem Hamillton & Snow Riggs

---

Dla osób posiadających 0-9 punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

Dla osób posiadających 10-19 punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

Dla osób posiadających 20 i więcej punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

---

Dla osób posiadających 0-9 punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

Dla osób posiadających 10-19 punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

Dla osób posiadających 20 i więcej punktów (zaklęcia i OPCM) w kuferku:

Spoiler:

---

UWAGA!
Jeśli kogoś pominęłam, niech wyśle mi pw albo łapie na chb!
PATRZCIE NA POSTA WASZEJ PARY, żeby móc odnieść się do tego, jak drugiej osobie poszło. Zaczyna którakolwiek osoba z pary.
Możecie zrobić już zt jeśli chcecie, ale dodam na koniec posta Archibaldem i zrobię zt dla wszystkich, ewentualnie odpowiem na pytania i skomentuję akcje postaci.
Pamiętajcie o wypracowaniach! Możecie je wysyłać jak wykonacie to zadanie.
Możecie wspominać w fabule w jakichś pobocznych wątkach, że ćwiczycie te zaklęcia niewerbalne.

Pod postem umieszczacie:

Kod:

<retroinfo>Punkty w kuferku:</retroinfo> wpisz ilość punktów z zaklęć i opcm
<retroinfo>Jęzlep - kostka:</retroinfo> ...
<retroinfo>Finite - kostka</retroinfo> wpisz tylko jeśli udało Ci się zaklęcie Jęzlep

Takie tam informacje dla mnie!

Spoiler:

Świetnie, umówili się z Laurą. Nie bardzo widziało mu się pomaganie komukolwiek w tym wypracowaniu, jednakże z sympatii do niej i jej brata, postanowił się „poświęcić” i zejść po zajęciach do lochów.
- Okej, pójdźmy tam od razu po lekcji to będziemy mieli z głowy. - zakomendował, a potem już skupili się na zajęciach. Jak dobrze, że udało mu się wykonać poprawnie to zaklęcie. Dzięki temu był pewien, że i przy następnej próbie mu się uda, jednakże tak czy siak przewidywał pewne problemy. No nic, nie może pójść mu gorzej niż tym, którzy zaczęli oszukiwać. Tutaj zerknął ukradkiem na Victora, ale nic nie powiedział, koncentrując się na następnym zadaniu. Tak żeby było śmiesznie to dobrano go w parę z Laurą. Roześmiał się cicho, wyjątkowo tym faktem rozbawiony, a potem bez zbędnego gadania, wycelował w nią różdżką, mrucząc w głowie Jęzlep. Chyba prawie mu wyszło, bo dziewczyna jednak mogła coś powiedzieć. Zmarszczył brwi, nieco niezadowolony, ale chociaż niewerbalne Finite nie przysporzyło mu żadnych trudności.

Jak coś to zacznij nam po lekcji wątek w lochach i podeślij link!

Punkty w kuferku: 29
Jęzlep - kostka: 5
Finite - kostka 5

Levee poczuła lekkie zadowolenie, kiedy profesor ją pochwalił. Jednak nie pozwoliło jej to się rozluźnić. Wciąż siedziała spięta, oczekując na kolejne zadanie. Ostatnio na transmutacji przekonała się, że te trudniejsze wcale nie udawały jej się zbyt dobrze, nawet, jeśli pierwsze robiła bezbłędnie. I tak po powiększeniu przedmiotu zastanawiała się, co teraz. Na szczęście po dłuższej przemowie oraz zadaniu pracy domowej, którą również skrzętnie zanotowała na skrawku pergaminu z notatkami. Potem zaś wzięła głęboki oddech i po wyczytaniu drugiej osoby z pary, uśmiechnęła się trochę niemrawo do Mandy, z którą miała pracować. Cóż, ich relacja się ostatnio nieco posypała, a Delinger jej skrycie trochę zazdrościła tego, że u niej wszystko w porządku. Nawet się z siostrą pogodziła. Nie zamierzała jednak niczego komentować, próbując się skupić na zadaniu.
Wpatrywała się nieokreślonym wzrokiem w Saunders, powtarzając w myślach komendę jęzlep. W końcu się chyba udało, bo krukonka dała jej znać, że nie może mówić. To trochę pokrzepiło dziewczynę i teraz skupiła się na tym, aby odczarować język MMS. Finite rozlało się w jej głowie niczym woda na podłodze, a ona... och, także się udało! Wypuściła więc z ulgą powietrze z ust, czekając na ruch swej partnerki na lekcji. Ciekawe, czy jej także się uda.

Punkty w kuferku: 17
Jęzlep - kostka: 3
Finite - kostka 2

Logan przypatrywał się poczynaniom innym nawet z zainteresowaniem. Był ciekaw ile osób tak naprawdę da radę powiększyć przedmiot bez oszukiwania, ale widząc ilu z nich kombinuje aż pokręcił głową z niedowierzaniem. Biedny Arch miał z nimi sporo roboty. Słysząc pytanie Echo spojrzał na nią uważnie i kiwnął głową.
- Jasne - odszepnął, również porozumiewając się cicho, chociaż on zrobił to głównie ze względu na to, że ucho Blythe’a było całkiem niedaleko, a wolał nie dostać od niego zjebów. Tak czy siak już mu się należały, bo nie chodził na większość lekcji i Arch powinien go jako opiekun porządnie za to ochrzanić. Niemniej jednak opcja tego, że jeszcze tego nie zrobił bardzo mu odpowiadała także ten teges. Słysząc następne polecenie, przesiadł się bliżej Utopii, z którą został dobrany w parę. Uśmiechnął się do niej zachęcająco, postanawiając zacząć zadanie i rzucił na nią niewerbalne Jęzlep. Nie wyszło mu dokładnie tak, jakby chciał, więc zachichotał jedynie, nie mając najmniejszych problemów ze zdjęciem zaklęcia. Przyszła kolej na Topkę.

Punkty w kuferku: 22
Jęzlep - kostka:  6, potem 5
Finite - kostka  5

Świetnie. Wspaniale. W ogóle się nie roproszył wejściem do sali wili. Nie. Co z tego, że w dodatku była Elsą? Och, przecież to nic takiego. Nieee. W ogóle nie wgapiał się w nią przez połowę zajęć, oczywiście od momentu, w którym na nie dotarł. Skądże. Nigdy w życiu. Zagapił się do tego stopnia, że kiedy nauczyciel wywołał jego nazwisko, obrócił łeb w jego kierunku i zamrugał gwałtownie. Co on w ogóle powiedział? A, tak, tak. Niewerbalne, pewnie. COŚ MU UMKNĘŁO. Tak jakby. Nie mniej wysłuchawszy informacji o pracy domowej pokiwał bez przekonania głową, a potem oczywiście próbował się skupić na instrukcjach, czyli na tym, co powinni robić. ŻE CO PROSZĘ? NAPRAWDĘ MA BYĆ W PARZE Z DE ROUSVELT? Świetnie! Posłał w stronę profesora niezbyt przyjemne spojrzenie, zastanawiając się, czy może nie powinien uciec. A ona oczywiście jeszcze miała z tego wszystkiego ubaw. Uśmiechnął się do niej kwaśno, próbując jednak patrzeć wszędzie, byle nie na nią. I ponownie próbował zadziałać coś zaklęciem niewerbalnym, ale ślizgonka dała mu jasno do zrozumienia, że wcale mu to nie wychodzi. Ciężko było mu się skupić, a i nie utrzymywał kontaktu wzrokowego, więc ogółem był skazany na porażkę. Przeklęty Blythe, na pewno specjalnie ich tak dobrał, aby go ukarać za drobne oszustwo! Och, oby się jeszcze nie okazało, że potrafi czytać w myślach. W każdym razie po bezowocnych próbach skinął Elsie, aby teraz ona poćwiczyła, bleh.

Punkty w kuferku: 12
Jęzlep - kostka: 6
Finite - kostka -

Ta lekcja była fatalna. Już na dzień dobry nauczyciel odjął jej punkty za zabłocone buty, potem zaś przyłapał ją na tym, że próbowała oszukiwać w zaklęciach. Najwyraźniej to nie miał być koniec fantastycznej passy! Kiedy próbowała poprawić swoje zaklęcie, zakończyło się to znów niepowodzeniem. Liczyła jednak, że gdy będzie miała dokonać tego małego pojedynku, wynik, dla odmiany, będzie pozytywny. Jej przeciwnikiem miał być jeden z mieszkańców wężowego domu, tak więc Rosjanka nie zwlekając postanowiła szybko przejść do ataku. Być może zapomniała tylko, że tym razem nie chodzi o zaskoczenie, a o zwykłe przećwiczenie niewerbalnych uroków. Zagalopowała się i znów zaklęcie zamiast w myślach, powiedziała pod nosem. Co jednak gorsze, profesor ponownie przyplątał się w niewłaściwym momencie, łapią biedną uczennicę na gorącym uczynku. Fyodorova tym razem zaklęła siarczyście po Rosyjsku, gwałtownie machając różdżką, by zakończyć działanie jęzolepa prostym urokiem finito. Niestety i ono jej nie wyszło... By dać upust swej frustracji i licznym niepowodzeniom w zaklęciach niewerbalnych, kopnęła w pobliską ławkę, przyrzekając sobie jednocześnie, że nigdy więcej nie będzie próbowała opanować tych gównianych uroków.

Punkty w kuferku: 6pkt
Jęzlep - kostka: 1
Finite - kostka 2

Była bardzo zadowolona, że zaklęcie jej w końcu wyszło, tym bardziej kiedy słyszała profesora komentującego postępy innych. Szczególnie tych, którzy nieumiejętnie próbowali rzucić zaklęcie werbalnie. Jak tak można było? Już lepiej uczyć się powoli, niż oszukiwać i w efekcie nie umieć nic.
Przytaknęła Rasheedowi. Nie miała zamiaru mu wyjątkowo głowy zawracać, bardziej chodziło jej w końcu o notatki niż o samą pomoc w pisaniu, bo wcale nie było powiedziane, że w tym będzie umiał tak super pomóc, hehs, już ona sobie da radę.
Profesor poprzydzielał ich wszystkich do grup i znowu znalazła się obok ślizgona. Jemu zaklęcie całkiem wyszło, nawet jeśli nieidealnie, nie mogła końca języka od podniebienia, a po chwili już wszystko było normalnie. Domyśliła się, że Finite zadziałało jak powinno. Przyszła kolej na nią i chociaż próbowała i próbowała, starała się mocno pomyśleć zaklęcie, to nic się nie zadziało. Czuła to po prostu, a i Rasheed nie wykazywał nic po sobie. No trudno, będzie musiała poćwiczyć potem, bo bardzo chciała zaklęcie niewerbalne dobrze opanować.
Tymczasem lekcja dobiegła końca, a ona przypilnowała, żeby Rasheed poszedł z nią do lochów, bo przecież nie mogła mu odpuścić, skoro już obiecał pomóc.

zt

Punkty w kuferku: 7
Jęzlep - kostka: 2 i 2

Farai spojrzała tryumfalnie na pewną ślizgonkę, która to od niej miała brać przykład. Tak to się robi! Jednak oczywiście skromność nakazała jej, aby po prostu siedziała cicho, jednakże ciężko było się jej pozbyć błąkającego się na twarzy uśmieszku. Nie, żeby miała jakieś uprzedzenia do wychowanków Salazara... nie, dobra, tak naprawdę to większości autentycznie nie znosiła. W każdym razie oczywiście zapisała sobie informacje o pracy domowej, po czym uniosła głowę nieco przestraszona. Na szczęście miała pracować z Echo, a nie tamtą okropną dziewuchą z wymiany, z którą przyszło jej bawić się z aloesem uzbrojonym, brr. Może dodatkowo byłaby zadowolona, gdyby wiedziała, że tamtej nic nie wychodzi? Tymczasem jednak uśmiechnęła się do przyjaciółki, a kiedy już usiadły, rozejrzała się, czy nauczyciel ich aktualnie nie obserwuje.
- Nie miałam okazji ci powiedzieć, że gratuluję bycia prefektem! Będzie fajnie - szepnęła konspiracyjnie do dziewczyny, po czym jednak się już się wyprostowała i postanowiła zająć tym, czym powinna, czyli zaklęciami niewerbalnymi. Uniosła różdżkę i mocno skupiła się na tym, aby wypowiedzić jęzlep w myślach. I udało się! Podekscytowana spróbowała więc zakończyć urok zwykłym finite, co także jej się udało. Świetnie! Teraz ona mogła być królikiem doświadczalnym.

Punkty w kuferku: 3
Jęzlep - kostka: 5
Finite - kostka 1

Próbował. Naprawdę próbował się na tym wszystkim skupić, ale zamiast tego wolał rysować na pergaminie serduszka z tajemniczymi inicjałami M+T, których nie rozszyfrowałby chyba tylko idiota, ale to nic. Wzdychał też od czasu do czasu, wiedząc doskonale, że przecież nie jest szczególnie uzdolniony z zaklęć, a już na pewno nie tych niewerbalnych. Na szczęście nauczyciel nie skomentował jego porażki przy tamtym zadaniu, dlatego odetchnął trochę z ulgą. Za to kiedy kolejna praca domowa świeciła na horyzoncie, zapisał sobie niedbale adnotację o tym, a potem wysłuchał zadania. Ambroge Friday. Nie miał pojęcia, co to za typek, na szczęście profesor pozwolił im się odnaleźć, jakże szczęśliwie! Cabrera uścisnął mu dłoń i przedstawił się krótko (!), bo wiedział, że nie mogą za bardzo rozmawiać. A szkoda, wypytałby go o wiele rzeczy! Jednak tym razem postanowił skupić się na zadaniu. Jednak sekundy mijały, a nic się nie działo z językiem krukona. Zirytowany Thiago mruknął więc pod nosem odpowiednie zaklęcie, które zadziałało. Ups. Kiedy jednak Argentyńczyk rozejrzał się dookoła, wyglądało na to, że profesor niczego nie usłyszał. A czy jego towarzysz go wyda? O tym w następnym wydaniu! Tymczasem zaś próbował zakończyć urok zaklęciem finite, jednak na darmo. Pomachał więc do pedagoga, aby odczarował biednego Piątka, aby i tamten mógł ćwiczyć zaklęcia. Chociaż do tego języka nie potrzebował, HEHS.

Punkty w kuferku: 8
Jęzlep - kostka: 6
Finite - kostka 5

Zdenerwowała się. Że ona ma brać przykład z jakiejś gryfonki?! Spojrzała na nią morderczym wzrokiem, bo na nauczyciela niestety nie wypadało. Na Merlina, to była ta sama, która jej zwinęła posadkę prefekta... och, Blythe fatalnie dobrał słowa! Nie mniej wywróciła oczami, zapisując informację o pracy domowej, choć de facto nie będzie jej potrzebować. Potem zaś próbowała słuchać profesorskich słów, nie mniej było ciężko, bo wciąż buzowała w niej złość. Chapman? Nie mają ustalonych relacji, ale na bank kojarzyła go z treningów i meczy quidditcha, w końcu byli w jednej drużynie. Uśmiechnęła się więc lekko, a kiedy usiedli naprzeciwko/obok siebie, postanowiła sobie, że jeszcze pokaże temu całemu facetowi, na co ją stać! Dlatego wbiła zielone tęczówki w ślizgona, powtarzając zaklęcie jak mantrę. I bingo, udało się idealnie. Potem zaś chciała zdjąć z niego czar, chociaż nie uważała tego za potrzebne, no ale... skoro ma się nauczyć! W każdym razie odczarować się go również udało, więc spojrzała teraz na niego wyzywająco, aby pokazał swe umiejętności w zaklęciach niewerbalnych!

Punkty w kuferku: 20
Jęzlep - kostka: 1
Finite - kostka 5

Punkty w kuferku: 2
Jęzlep - kostka: 3
Finite - kostka 1
Obserwowała, jak inni radzą sobie z zaklęciami, czekając na dalsze instrukcje. Zaklęcia były niestety jej kiepską stroną. Teoretycznie mogła wszystko powiedzieć Blythe'owi. Doskonale znała formuły na pamięć i jaki mają efekt. Szalenie źle było z jej praktyką. Może różdżka nie słuchała Gittan? Na początku mówiła, że jest źle dopasowana, ale przecież to różdżka wybiera właściciela. Widząc jak nauczyciel przechadza się po sali, wodziła za nim wzrokiem. Co miała lepszego zrobić? Kiedy stanął tuż obok Gittan, ta uniosła głowę wyżej.
- Na Merlina, jaki przystojny - mruknęła pod nosem, dopiero po chwili uświadamiając sobie, że powiedziała to prosto do nauczyciela, który zdążył ją pochwalić i zapytać o samopoczucie. Miała nadzieję, że nikt inny tego nie usłyszał. Słabość wobec nauczyciela nie była tu na pewno chwalona!
- Dziękuję, wszystko mam pod kontrolą, chociaż wciąż boli - dodała prędko zgodnie z prawdą. Nie wiedziała, czy powinna przeprosić za swój niewyparzony język czy po prostu się uśmiechnąć. Wybrała to drugie. Na pewno wystosuje list do Blythe, wymyślając jakiś pretekst albo co gorsza: jakieś usprawiedliwienie. Zapisała formułkę zaklęcia mrożącego, zastanawiając się, czy naprawdę powinna ćwiczyć sama. Po ostatnich wydarzeniach różdżka powinna zostać zabrana. Zaczęła szukać po klasie kolegi, do którego została przydzielona. Kojarzyła już go skądś, ale nie mogła sobie przypomnieć, czy spotkali się może na obozie treningowym albo na szkolnym korytarzu.
-Heej - rzekła przeciągle - Może zacznę? Będziesz mógł się potem zemścić - dodała z lekkim uśmiechem. Już było jej żal Percivala. Gittan była skończoną ofermą z zaklęć. Pewnie dlatego skupienie się na formułce zajęło tyle czasu. Nie wiedziała dlaczego, ale na twarzy kolegi zobaczyła grymas bólu. Ale zaklęcie podziałało! W końcu nie mógł wydrzeć się na całą klasę.
- Na stu krasnoludów, przepraszam, przepraszam, już się odczarowuje! - pisnęła, mocno gestykulując. Nie wiedziała, jak ma mu pomóc oprócz skoncentrowania się na Finite. Podniosła różdżkę, błagając o to, aby jej wyszło. Nie wyobrażała sobie, żeby teraz musiała iść do Blythe i tłumaczenia się z bycia ofermą. Na szczęście zaklęcie się udało, Gittan uśmiechnęła się lekko.
- Możesz się zemścić - przymknęła oczy, nie wiedząc, czego ma się spodziewać. Nikt nie rzucał na biedną Szwedkę jęzlep.

To zdecydowanie nie był dzień Nayi. Z tego wszystkiego jedyną dobrą rzeczą były jej dokładne notatki. Przynajmniej nie będzie musiała siedzieć nad książkami w bibliotece... Tak bardzo chciała nauczyć się zaklęć niewerbalnych, a jak na złość nic jej nie wychodziło! Na dodatek, wcześniej została przyłapana na małym oszustwie.
Wstała z ławki i dość leniwym krokiem ruszyła w stronę jakiejś dziewczyny, bodajże ze Slytherinu. Katherine Russeau. Coś tam obiło jej się o uszy. Spojrzała na nią i przedstawiła się szybko, bo nie chciała znowu podpaść nauczycielowi za gadanie.
Wzięła do ręki różdżkę i w myślach wymówiła formułkę zaklęcia. Nic. Nic. Nic. Znowu nic. Zdenerwowana rozejrzała się naokoło i widząc, że nauczyciel stoi tyłem do niej i z kimś rozmawia, zdecydowała się na małe oszustwo- podejście drugie. Zamknęła nerwowo oczy i pod nosem wymówiła zaklęcie. Teraz miała tylko nadzieje, że Ślizgonka jej nie wyda. W duchu modliła się, aby tak to się nie zakończyło.
Skierowała wzrok na dziewczynę i uniosła lekko różdżkę. Może przynajmniej jedna rzecz jej się dzisiaj uda? Nie? Nie. Oczywiście. Nie mogło jej się udać. Zdenerwowana i zażenowana, poprosiła nauczyciela o pomoc w odczarowaniu dziewczyny, która przecież też musiała wykonać swoje zadanie.


Punkty w kuferku: 1
Jęzlep - kostka: 6
Finite - kostka 6

Arcziemu nie umknął jej szept. Te wyczulone uszy usłyszą wszystko. Zmarszczyła brwi, słysząc automatyczną reakcję nauczyciela. Musiała powielić kroki Madnessa. Już tylko czekała na jego kąśliwą uwagę. Coś w guście : jaki Mistrz, taki uczeń. W ogóle ostatnio zastanawiała się dlaczego jeszcze tkwiła w tej chorej relacji. Przecież tak łatwo można było to zakończyć. Nie dostajesz galeonów, nie udzielasz lekcji. Była pewna, że w żaden sposób by za nią nie tęsknił. Co najwyżej szkoda by mu było kilku kolejnych monet, wpływających na jego pewnie już pokaźne konto. Zdążyła zauważyć do jakiego stopnia był zachłanny. Nie, nie miała za złe. Ona też była. Przerażające było to jak wiele rzeczy w ich charakterach się pokrywało. Może stary Young spłodził gdzieś na boku jeszcze jedno dziecko. Tyle, że brzydsze. Kai miałby kolejnego brata. Może lubiłby go bardziej niż siostrę.
Mniejsza o większość. Lekcja trwała dalej. Teraz jakieś łączenie w pary. No i spoko. No i spoko by pewnie było, gdyby Blythe nie okazał się taki figlarny i nie sparował Kendry z jej towarzyszem z ławki. Trudno było się dziwić, po najkrótszej linii oporu.
Dzięki kurwa bardzo.
Gdyby Toinen mógł teraz czytać w myślach dziewczyny, dowiedziałby się jak bardzo zwyzywała go za fakt, że dosiadł się do jej ławki. Mógł gnić dalej w swojej i dostać do pokonania jakąś ofermę z Pucholandii. On lubił tłamsić słabszych. Czyżby ona nie? Dowiedziawszy się kim jest jej parado zadania, uśmiechnęła się bluźnierczo do nauczyciela, dodając kolejne wyzwiska w myślach, tym razem w jego kierunku i spojrzała na Madnessa. Ciężko jej było stwierdzić jakie uczucia Nim teraz targały. Może cieszył się, że wreszcie jego uczennica zmierzy się z Nim. I wcale nie będzie mu przykro, gdy zrówna go z podłożem. Ujebanym od butów Rosjanki. No i Heja.
- Tylko nie płacz, gdy ośmieszysz mi się przed Nimi wszystkimi.. - szepnęła do chłopaka, wskazując na zebranych ruchem głowy i obdarzyła go subtelnie cwaniackim uśmiechem (jak na gifie, aha). Takim drażniącym i kokieteryjnym za razem. Takim jaki miał lubić najbardziej.
- Zacznijmy już.. - zakomunikowała bez wzruszenia i widząc, że Madness jest gotowy skupiła się na słowach zaklęcia. Powtórzyła je w głowie może dwa razy, gdy to język towarzysza z ławki przykleił się do podniebienia. Jakie banalne. Śmiech na sali. Teraz wystarczyło tylko zdjąć zaklęcie. Zanim jednak to nastąpiło, w głowie Kendry zrodził się iście wyborny jej zdaniem pomysł. Zamiast pomyśleć zaklęcie, zamiast odczarować kolegę, spojrzała tylko na Niego. Wbiła swoje Ślizgońskie oczka w jego głębokie jak jezioro Bajkał patrzałki i pozorowała rzucanie zaklęcia.
- To się nie wydarzy.. - szepnęła do Toinena, kiwając przecząco głową, jakby czasem nie zrozumiał jej za dobrze. Patrzyła się tak dalej na Niego, z gromkim śmiechem tańczącym jej na ustach. Trzymała jednak emocje na wodzy, musiała, aby Arczi nie zorientował się zbyt szybko, że ktoś tu ma zasznurowane usta i sam nie może poprosić o pomoc. Oh, jak przykro. A Kendra nie chciała mu przecież przeszkadzać. Nie przystoi.

Punkty w kuferku: 20
Jęzlep - kostka: 4
Finite - kostka 3

Percy pilnie wszystko notował, zastanawiając się, kiedy znajdzie na to wszystko czas. Dobrze, jakoś sobie poradzi, w końcu dotychczas jakoś był w stanie godzić obowiązki kapitana drużyny z nauką, poza tym był zdolny i zwykle nie musiał siedzieć godzinami nad żadnym zaklęciem.
Uśmiechnął się ciepło do młodziutkiej dziewczyny o zabawnym akcencie - pewnie jakiś geniusz z odległego zakątka świata, to ciekawe, że Hogwart jest tak gościnną szkołą i rokrocznie przyjmuje jakichś ludzi z wymiany.
- Cześć. Zaczynaj, ale jestem pewien, że nie będę się miał za co mścić - powiedział żartobliwie, po czym stanął spokojnie, czekając aż dziewczyna rzuci na niego zaklęcie. Jego język co prawda przylgnął do podniebienia, ale Percy miał wrażenie, że żądli go milion os. Chciał krzyknąć z bólu i zaskoczenia, ale nie było mu dane, więc wydał z siebie tylko dziwnie zniekształcony jęk i zmarszczył brwi, zastanawiając się, za jakie grzechy trafiła mu się partnerka, która nie ma pojęcia o zaklęciach niewerbalnych? Nie winił jej tak naprawdę, bo sam również nie był wybitnie uzdolniony w tej dziedzinie, chociaż zupełną nogą też nie można go nazwać. Szczęśliwie "Finite" wyszło prawidłowo i biedny Percival nie musiał czekać na interwencję Archibalda. Odchrząknął i uśmiechnął się mężnie, mówiąc, że nic nie szkodzi.
- Nie chcę ci zrobić krzywdy, więc... ciii... - mruknął, patrząc na dziewczynę z niepokojem, po czym ledwie poruszając wargami, wymówił zaklęcie "Jęzlep". Czuł się paskudnie oszukując, ale nie chciał, żeby dziewczynę spotkało coś podobnego, a nie ufał swoim zdolnościom na tyle, by być pewnym, że nie sprawi jej bólu, więc... hm. Miejmy nadzieję, że Gittan nie jest skarżypytą!
Zaklęcie wyszło prawidłowo, a nauczyciel nie zorientował się, że Percy nie jest do końca uczciwy. Niestety, z odczarowaniem dziewczyny było już trochę gorzej i Percy mimo swojego wielkiego niezadowolenia musiał poprosić Blythe'a o pomoc. Ech, pieskie życie.

Punkty w kuferku: 3
Jęzlep - kostka: 6
Finite - kostka 2

Isolde dość szybko odnalazła Emilię - kojarzyła ją, bo w końcu była prefektem Gryffindoru i naprawdę starała się zapoznać ze wszystkimi przyjezdnymi, którzy przecież mogli potrzebować jakiejś pomocy - sprawne poruszanie się po zamku naprawdę wymagało pewnej wprawy, dla osoby niewtajemniczonej Hogwart wydawał się prawdziwym labiryntem. Zresztą nawet osoby, które spędziły tu niemal połowę swojego życia, zawsze mogły znaleźć coś nowego, nieznanego i fascynującego.
- Cześć - uśmiechnęła się, po czym bez dalszych wstępów przystąpiła do czarowania. Koncentrowała się tak bardzo, że nawet nie zdała sobie sprawy z faktu, że jej wargi poruszają się mimowolnie, więc chcąc nie chcąc oszukiwała. Oszukująca pani prefekt? Isolde skrzywiła się, po czym spojrzała na Emilię z wypisanym na twarzy poczuciem winy. - Nie chciałam. Tak wyszło... - powiedziała, modląc się w duchu, żeby dziewczyna nie naskarżyła Archibaldowi. Uch, zawsze ją lubił i był zadowolony z jej pracy jako prefekta, sprawienie mu zawodu byłoby naprawdę czymś okropnym. Ale Emilia była gryfonką! Gryfoni nie donoszą, to działka ślizgonów, prawda?
Rzucając "Finite", Isolde zacisnęła usta tak mocno, żeby nie wydobył się z nich żaden dźwięk i... tak, udało się! Trochę ją to podniosło na duchu, bo może jednak nie jest tak beznadziejna jak sądziła!
- Twoja kolej - powiedziała, stając spokojnie w miejscu i mając nadzieję, że Włoszka nie zrobi jej krzywdy. Wiadomo, chyba nikt z tutaj obecnych nie był mistrzem zaklęć niewerbalnych!




Punkty w kuferku: 15
Jęzlep - kostka: 6 --> 4
Finite - kostka 2

Amelia uśmiechnęła się lekko do Aarona, słysząc, że jest z nim w parze. Z jednej strony bardzo się ucieszyła, z drugiej wolałaby jednak, żeby był to ktoś inny. Może dlatego, że chłopak faktycznie odrobinę ją rozpraszał? Wysłuchawszy instrukcji profesora, wyciągnęła różdżkę i wycelowała ją w chłopaka, przekrzywiając zadziornie swoją blond czuprynę.
- Zacznę. Mam nadzieję, że pójdzie mi lepiej niż z poprzednim zaklęciem.. - mruknęła cicho i skupiła się na tym, żeby język chłopaka przykleił się do podniebienia. Skupiła się tak mocno, że nie udało jej się powstrzymać przed bezgłośnym wymówieniem zaklęcia. Oszukiwała, trudno. Miała tylko nadzieję, że nikt, włącznie z Aaronem się nie zorientuje. Drugie zaklęcie było dla niej wielką męką i oczywiście nie udało jej się rzucić go niewerbalnie. Zerknęła przepraszająco na Krukona, podnosząc rękę i czekając, aż nauczyciel podejdzie i zdejmie z niego urok. Gdy już to uczynił i oddalił się od ich pary, Amelia uśmiechnęła się jeszcze raz przepraszająco do Aarona.
- Wybacz, nie chciałam. Mam nadzieję, że Tobie uda się to lepiej - zaśmiała się cicho, odkładając różdżkę na ławkę i czekając, aż chłopak będzie gotowy i zacznie swoje sztuczki.

Punkty w kuferku: 2
Jęzlep - kostka: 1
Finite - kostka 4

Widać, że nie tylko jemu z trudem przychodziło rzucenie tych zaklęć bez mówienia. Dziewczyna, z którą był w parze też miała ten problem. Uśmiechnął się pod nosem gdy usłyszał jak ta szepta cicho zaklęcie, a kiedy zobaczył jej reakcję na przyłapanie cicho zachichotał. Mina mu zrzedła gdy Finite dziewczyny nie zadziałało. No cóż trzeba poprosić profesora o zdjęcie zaklęcia. Po chwili gdy był już wolny skupił się na formułce zaklęcia, którą powtarzał w myślach jak mantrę. I moment później zobaczył grymas bólu na twarzy Fyodorovej. Ups chyba za mocno się skupił. Natychmiast przeprosił dziewczynę nie chcąc zostać przez nią potraktowany jak wcześniej ławka. Kiedy Zilya przyjęła przeprosiny skoncentrował się na rzuceniu Finite i jak na złość nic się nie stało. Victor westchnął i poprosił Blythe o odczarowanie jego pary.


Punkty w kuferku: 7 pkt.
Jęzlep - kostka: 3
Finite - kostka 6
Proszę o wybaczenie, ale umieram.

Gdy usłyszała, że jej parą ma być Brian, przewróciła oczami. Nie, żeby nie chciała, ale interesowała ją wzmianka o rzucaniu kałamarzem o ścianę. Bo, powiedzmy sobie szczerze, co za debil tak robi? Powinna się cieszyć, że nie dostała jakiegoś Ślizgona, bo wtedy współpraca pewnie nie byłaby taka ... swobodna.
-Okej, panie Carter - właściwie dopiero teraz dowiedziała się, jak jej kolega ma na nazwisko, nie ma co, dobra znajomość. Chociaż po co zaprzątać sobie głowę jakimiś nazwami własnymi? - Pozwól, że wyświadczę sobie tę przysługę i najpierw zakleję Ci tę piękną twarzyczkę. -Chodziło jej o język, ale gdyby powiedziała to tak dosadnie, w połączeniu z delikatnym uśmiechem, nie zabrzmiałoby to zbyt groźnie. Skierowała różdżkę na chłopaka, na wysokość piersi. No dawaj, panno Katniss. Masz pole do popisu.
Dziewczyna machnęła różdżką i w myślach wypowiedziała zaklęcie. Po tym, jak chłopak wytknął jej język można było wnioskować, że chyba jej nie wyszło. Zagryzła wargę i spróbowała raz jeszcze. Niestety, z takim samym skutkiem. Ten chłopak ją rozpraszał. -Wiesz... nie chcę Cię przerazić moimi umiejętnościami, więc może teraz Ty spróbuj. - Opuściła różdżkę zrezygnowana. Po co to powiedziała? Przecież na pewno widział jej bezskuteczne ruchy różdżką i dodał sobie dwa do dwóch, a to równało się jej totalną porażką.
Rozejrzała się po klasie, szukając profesora. Gdy przechodził koło nich, zwróciła się do niego. -Panie psorze, będę mogła zostać po lekcjach, żeby profesor jeszcze raz mi to wytłumaczył albo dał jakieś zadanie? Na ludziach coś mi nie wychodzi... -Pokazała ręką Briana, wzruszając ramionami. Mogła "zniżyć" się do tego, by poprosić profesora o pomoc, gdy jej nie wychodziło. Wynikało to z tego, że zależało jej na zaklęciach niewerbalnych.
Czekając na odpowiedź profesora, zerkała co chwilę na Briana. Nie tylko z potrzeby zorientowania się, czy zaraz przyklei jej język do podniebienia.


Punkty w kuferku: 16
Jęzlep - kostka: 6, później 5 -.-
Finite - kostka -

Próbował i próbował z tamtym, ale coś nie bardzo mu wychodziło to powiększenie. Cóż, szczęśliwie długo się męczyć jeszcze nie musiał, bo już nauczyciel wyznaczył im kolejne zadanie. Tym razem w parach. Niejaki Cabrera? Nowy? Najpewniej. Sfinks, te sprawy jak nic. Krótka wymiana serdeczności i wszystko, po czym przystąpili, a raczej tamten przystąpił, jako pierwszy. I cudownie, że udało mu się za pierwszym razem. Język chłopaka został zlepiony. Genialnie. Ciekawe, czy trafił na jakiegoś super ogarniętego z zaklęć ziomeczka, czy też nie? Miał nadzieję, że ta druga opcja. Dobra, definitywnie ta druga, bowiem słyszał formułę. No, ale kapusiem nie był. Nie on. W końcu nie należał nigdy do Domu tych spod znaku węża, co nie? Szczęśliwie zawołał nauczyciela, który natychmiast go odczarował. Dobra, teraz on mógł spróbować. Nawiasem mówiąc, strasznie nieprzyjemny urok. I to towarzyszące mu uczucie dyskomfortu..
Dobra, teraz jego kolej. Wymówił w głowie zaklęcie, po czym zrobił to wszystko co trzeba było i w ogóle. Bezskutecznie. Dobra, więc jeszcze raz. Znowu skucha. Okej i jeszcze raz.. Do dupy. Ile razy nie próbował, nadal bez rezultatów. Ta cała niewerbalna magia, chyba nie jest dla niego. Cholera jasna. Będzie musiał po wszystkim uderzyć do profesora z pytaniem o jakąś pomoc, bo w sumie z teorii też trochę stracił. No nic. Napisze potem jeszcze do She. Ona zawsze ma trochę czasu i dobrych chęci. A tym czasem.. kolejny raz fiasko.

Punkty w kuferku:  9
Jęzlep - kostka: 4
Finite - kostka -

Dla Ciebie Panie Bonnet… - rzucił pod nosem, słysząc jak Blythe go wywołał. Phi.. Pajacyk w kapeluszu. Jeszcze kiedyś mu za to odpowie. Za to poniżenie, jakiego doznał. Oj tak, będzie cierpiał.
Ale najpierw powiększy do końca tamten przedmiot. Trochę się przy tym zagapił i stał się jakieś półtora raza większy niż powinien, ale nie szkodzi. Poradził sobie z tym, przywracając mu naturalny kształt. Już niestety zaklęciem tradycyjnym.. Zaraz po tym, dosłownie kilka sekund po, profesor zapowiedział kolejną część lekcji. Teraz w parach. Okej. Trafił mu się Ślizgon. Angelus.. Wiec tak miał na imię. W sumie, nie bardzo za nim przepadał. Nie znał go, prawda ale nie sprawiał miłego wrażenia. No i chyba mieli wspólną przeszłość w jednej organizacji, ale głowy nie dawał. W każdym razie, nie czekając za bardzo na próbę zaklęcia przez chłopaka (który może rzucał, ale mu nie wychodziło?) Antek postanowił spróbować swoich sił ze sztuką niewerbalną ponownie. Ponownie udanie. Znaczy się prawie udanie, ale wyszło. Język tamtego gościa zareagował jak powinien. Przynajmniej w pewnej części. Okej w zasadzie chętnie by popatrzył jak się męczy, ale nie mógł sobie pozwolić na tę przyjemność niestety, bo trzeba było je zdjąć. Zatem finie. Nie wyszło, spróbował więc ponownie z tym samym skutkiem, wobec czego już miał wzywać Archibalda, ale stwierdził, że równie dobrze może to zrobić sam, tradycyjnymi metodami.

Punkty w kuferku: 19
Jęzlep - kostka: 1
Finite - kostka 5

Punkty w kuferku: 16
Jęzlep - kostka: 4
Finite - kostka 1

Katherine uśmiechnęła się do profesora, gdy ten ją pochwalił. Był taki przystojny, że z chęcią umówiłaby się z takim ciachem na jakąś kawę w jednym z kawiarni w Hogsmeade. Teraz jednak usłyszała, że mają rzucać kolejne zaklęcie, ale tym razem będą pracować w parach. No proszę, pewnie znowu trafi jej jakaś osoba, której zupełnie nie zna. Jakiś słodki Puszek jej się trafił. Podeszła do niej i posłała w jej kierunku jeden ze swoich wymuszonych uśmiechów. Tamta rzuciła zaklęcie pierwsza, jednakże widziała, że tamta oszukiwała. Stwierdziła jednak, że jej nie wyda, bo może i jej za chwilę może coś nie wyjść. Wkurzyło ją trochę jednak, że nie potrafiła zdjąć z niej tego zaklęcia i musiał im pomóc profesor. Patrzyła więc na niego błagalnym wzrokiem, zaś na Nayę wzrokiem pełnym nienawiści. Później przyszła kolej na nią. Skierowała na nią swoją różdżkę i w skupieniu próbowała pomyśleć formułkę zaklęcia by je rzucić na dziewczynę. Nic i nic, nie podziałało raz i drugi. Spojrzała się wściekła na dziewczynę. Nic nie pomagało. W końcu trochę oszukała, nie mniej jednak tak samo jak tamta.
-Coś za coś Naya- rzuciła tylko cicho do dziewczyny później jednak nie zdjęła zaklęcia z niej. Nie dałoby się stwierdzić, czy zrobiła to specjalnie by się odegrać czy po prostu nie dała rady. Może specjalnie chciała by profesor znowu do niej podszedł.
-Panie profesorze, nie pozwólmy by koleżanka tak się męczyła. Niech jej pan pomoże. Pan jest taki zdolny, ja musze jeszcze poćwiczyć nad moimi zaklęciami niewerbalnymi- powiedziała zgodnie z prawdą uśmiechając się do profesora.