First topic message reminder :

Etap I:  11
Etap II: 6
Eksperymenty: TAK
Podpowiedź od Xan:TAK(I)
Modyfikatory: wstaw wykorzystane modyfikatory
Modyfikator za dyskusję: NIE
Ostateczna punktacja: 10(bo mnie pani psor rozprasza) + 60 -10 (nastawienie negatywne) + 10 (opis eksperymentu) +15 (podpowiedź)   = 85
Mechanika rozrabiania: NIE
(Opis do podpowiedzi podzielony na dwie części)
unik: D - nieudany

Może i rzeczywiście neon było na poziomie podstawowej wiedzy z eliksirów, ale Tim nawet z podstawami miał problem. Całe szczęście, że jednak wpadł na to, żeby zabrać ze sobą podręcznik. Co prawda same informacje z książki mogły mu nie wystarczyć, ale Xan...znaczy, pani Gray, rozjaśniła mu nieco w głowie. Zwróciła uwagę, na punkt siódmy instrukcji, który był bardzo istotny i że eksperymenty to nie wszystko. Pewnie miała racje, ale chwilowo Tim miał pewne trudności przyswajaniem tych mądrości, bo pani psor była zdecydowania zbyt atrakcyjną kobietą jak na surową psorkę od eliksirów.
Zerkał na Anię, przygotowując się do pracy. Na wypadek, gdyby potrzebowała jakiejś pomocy. Rola jej rycerza i obrońcy jakoś samoistnie mu przychodziła. Chociaż do tej pory nie miał takiego podejścia do dziewczyn. Ale też, do tej pory jego związki były o wiele mniej skomplikowane. I żadnego nie traktował tak poważnie. Zwłaszcza że na razie nie było mowy o związku jako takim.
Zabrał się za przygotowanie swojego eliksiru. Sztywne trzymanie się procedur nigdy nie było jego mocną stroną, co do tej pory było jednym z jego problemów podczas nauki eliksirów. Ale nowa psorka była inna niż wcześniejsi, dużo luźniejsza. A to mogło dobrze wróżyć jego przyszłości na tym przedmiocie.
- no dobra, w instrukcji są trzy składniki. Napar z tykwobulwy, owoce dzikiej róży i sok z granatu. Pójdę ich poszukać i pewnie czegoś jeszcze, bo brzmi nudno. Mogę ci przynieść coś jeśli chcesz. - powiedział do Aneczki, na wypadek, gdyby już miała pomysł, czego potrzebuje.
Znalazł podstawowe składniki stosunkowo łatwo, jak na niego. Do tego wziął jeszcze parę innych losowych. Dla Aneczki też wziął jeśli miała takie życzenie.
Zabrał się za przygotowanie mikstury, dodał wszystkie podstawowe składniki według instrukcji. A potem przejrzał to, co mu wpadło w ręce i nie mógł się zdecydować, czy dodać płatki chabrów, czy wodorosty. Dodał więc oba, mając nadzieje, że dadzą fajny efekt razem. Niebieski z zielonym powinien się nieźle zgrać, o ile nie wejdzie w jakąś reakcje z resztą składników. No cóż, był tylko jeden sposób, żeby się dowiedzieć.
Kiedy wszystko było już w kociołku i zaczęło się powoli gotować, bardzo uważnie obserwował zmiany w substancji, kolory były ciekawe, ale chyba coś było nie tak, bo wywar zaczął bulgotać bardziej, niż powinien. Jak to powiedziała pani Gray, z tym eksperymentowaniem? Że eksperymenty są ważne? Nie! Że eksperymenty to nie wszystko. Szybko przejrzał instrukcje jeszcze raz. No tak, punkt siódmy, zmniejszyć płomień. Zastosował się zalecania i zmniejszył intensywność ognia, odliczając trzydzieści sekund. Kiedy już wywar wrócił do normy, odetchnął głęboko. Udało się, a mogło wybuchnąć. Ta myśl o wybuchaniu, nie wzięła się znikąd, jak się okazało chwilę później. Najpewniej była to podświadoma reakcja na to, co słyszał od strony stanowiska Mulan. Odwrócił się w tamtą stronę, żeby zobaczyć, co się dzieje, ale zrobił to o ułamek sekundy za późno. Jedyne co zdążył zrobić w momencie, w którym kolorowa substancja zaczęła się rozpraszać po sali, była próba zasłonięcia Ani. Sam został udekorowany kolorową mazią. Na szczęście miała fajny efekt, więc nawet jeśli nie zejdzie od razu, to nie będzie wstyd z nią chodzić.

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: 4 - Xan
Pytania wstępne: 1 -> 4 (przerzut za labmed, np. tu) - 1 (cecha nieogarnięty chochlik) = 3
Wylosowany eliksir: veritaserum
Omówienie eliksiru: 4
Wynik egzaminu teoretycznego: 3+4 = 7
Egzamin praktyczny
Eliksir: pieprzowy
Wynik egzaminu praktycznego: 8
Wynik egzaminu: 7 + 8 = [15] (Zadowalający)

Eliksiry nie były jej ulubionym przedmiotem i prawdę powiedziawszy więcej wynosiła z organizowanych przez Solberga zajęć LabMedu, niż z faktycznych lekcji. Profesor Gray jeszcze nie była taka straszna jak O'Malley, ale tak czy siak gdy Kate trafiła do niej na odpytkę, prawie zawaliła sprawę. Coś w spojrzeniu młodej asystentki sprawiło, że zupełnie straciła rezon i uległa swojemu roztrzepaniu kompletnie mieszając informacje, o które została zapytana. Dopiero po wzięciu głębszego oddechu, przeproszeniu i odpowiedzeniu na pytania ponownie okazało się, że coś tam jednak wiedziała z teorii eliksirów. Rozpoznawanie veritaserum można było porównać do rozpoznawania wody z kranu, ale jako że nie przychodził jej żaden inny eliksir do głowy, który był równie bezbarwny, bezwonny (i prawdopodobnie bezsmakowy, ale na szczęście nie pozwolili jej go spróbować w celach identyfikacyjnych - i bardzo dobrze, bo powiedziałaby jeszcze o jedno słowo za dużo, co przy jej ostatnich problemach z nagłą utratą empatii mogło być tragiczne w skutkach), a powątpiewała, by wlali zwykłą wodę do fiolki dla zmyłki, udało jej się odpowiedzieć dość wyczerpująco.
Warzenie eliksiru było z kolei zadaniem, które o dziwo jej nie przerosło, ale też nie wyszło jej idealnie. Jej mikstura prawdopodobnie mogłaby się poprawić, gdyby się nieco bardziej przyłożyła, ale ogólny efekt i jej działanie prawdopodobnie nie pozostawiał dla egzaminatorów wątpliwości, że coś tam umiała. Kolejny zadowalający do kolekcji z tego przedmiotu akurat ją cieszył.

zt

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: 5 Alexa Sanford (+1 pkt)
Pytania wstępne: 5 + 1 pkt za kuferek = 6
Wylosowany eliksir: eliksir spokoju
Omówienie eliksiru: 5 + 1 pkt za kuferek) = 6
Wynik egzaminu teoretycznego: 13
Egzamin praktyczny
Eliksir: neonu (1)
Wynik egzaminu praktycznego: 9 + 6 za lekcję = 15
Wynik egzaminu: 13 + 15 = 28 (Wybitny)

Przyszła pora na egzamin z eliksirów, a ona miała wrażenie, że nie jest do końca pewna tego, co może ją tam spotkać. To nie było dobre i mogło rodzić trudności, jakich wcześniej nie przewidywała. Trzymała się jednak dzielnie i doznała głębokiego poczucia ulgi, kiedy okazało się, że egzaminować będzie ją promotorka jej pracy. Przypadło jej to do gustu, a może nawet lekko wzruszyło, ale tak naprawdę nie było sensu jakoś załamywać nad tym rąk. Tym bardziej że przyszła pora na pytania wstępne i Carly popłynęła, nie mając z nimi najmniejszych problemów, chociaż czuła lekkie drżenie ciała, jakie właściwie nigdy wcześniej u niej nie występowało. Równie prosto poszło jej później, gdy trafił się jej eliksir spokoju, a ona omówiła go wręcz śpiewająco i może była bliska tego, żeby faktycznie coś zaśpiewać, bo stres mimo wszystko wyciągał po nią ręce. Nie wiedziała, skąd się brał, ale jednocześnie czuła dziwne wzruszenie tym, że tak pięknie płynęła, jakby nic nie było w stanie jej zatrzymać.
I nie zatrzymała jej również część praktyczna, kiedy zmierzyła się z eliksirem neonu. To nie było coś niesamowicie trudnego, właściwie to można było powiedzieć, że to było coś, co miała w jednym paluszku i zdaje się, że właśnie to ją niesamowicie poruszyło. Świadomość, że chociaż się potykała, w ostatnim czasie dość często, to jednak wciąż miała to, czego potrzebowała, to co kochała. I nic zatem dziwnego, że egzamin skończyła ze łzami w oczach, gdy tylko dowiedziała się, że otrzymała ocenę Wybitną. To był sukces, jakiego potrzebowała! Ale płakać i tak musiała.

#nacechowany słaba psycha (wrażliwy)
z.t

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: 1 - casey
Pytania wstępne: 6
Wylosowany eliksir: felix felicis
Omówienie eliksiru: 6
Wynik egzaminu teoretycznego: 12 - 2 = 10
Egzamin praktyczny
Eliksir: menstruacyjny
Wynik egzaminu praktycznego: 10 + 6 = 16
Wynik egzaminu: 26 [wybitny]

Eliksiry były dość nową dziedziną, w której rozwijała w tym roku swoje zainteresowania. Ciężko powiedzieć, czy przypadkiem to nie one wybrały ją samą, ale należało przyznać, że w stosunku do poprzednich lat wykonała w ich kwestii ogromne postępy. Dotychczas bała się kociołka i eksperymentowania przy nim, ale im bardziej otwierała się na rzucane jej wyzwania, tym lepsze efekty osiągała. Kto wie, może zamiast astronomką powinna zostać eliksirowarem?
Egzamin oczywiście stresował ją, bo znała swoje szczęście i niestety pod jego względem się nie zawiodła. Wylosowała zdawanie u profesora O'Malley, który słynął ze swojego zimnego i opryskliwego stosunku do uczniów. Należało mieć naprawdę silną psychikę, by nie dać mu się stłamsić - albo naprawdę obszerną wiedzę, by nie dać się zaskoczyć i chyba tylko to uratowało ją od ogromnej porażki podczas ustnego przepytywania. No, i szczęście w postaci wylosowania pytań o eliksir szczęścia, który, choć trudny w uwarzeniu i na pewno nieosiągalny dla niej na ten moment, był tak spopularyzowanym konceptem, że bez trudu odpowiedziała na związane z nim zagadnienia.
Przy egzaminie praktycznym również jej się poszczęściło, bo wylosowała eliksir, który przygotowywali na jednej z ostatnich lekcji tuż przed egzaminami. Będąc na świeżo z materiałem i mając dodatkowe doświadczenie w postaci uwarzenia go w przeszłości, nie sprawił jej w ogóle żadnych problemów.
Z wielkim zadowoleniem opuściła salę z wynikiem wybitnym.

zt

Egzamin teoretyczny
   Egzaminator: 6 - Sanford (+1)
   Pytania wstępne: 1
   Wylosowany eliksir: Ridiskus
   Omówienie eliksiru: 1
   Wynik egzaminu teoretycznego: 3
   Wynik egzaminu: z racji niedopuszczenia do praktyki, czekam na poprawkę xd

Powiedzmy sobie szczerze - mimo miłości do mieszania w garach, Honeycottówna niespecjalnie sprawdzała się w eliksirach. Może to kwestia braku sympatii do nauki teorii, a może wrodzone roztrzepanie, które nie współgrało z tak subtelną sztuką jak eliksirowarstwo. No ale cóż, trzeba było zdać, to trzeba było zdać. Niestety, nawet wyrozumiała Alexa Sanford nie pozwoliła Adeli poradzić sobie ze swoimi brakami z zakresu wiedzy teoretycznej o eliksirach. Honeycottówna totalnie zawaliła temat i musiała podejść do egzaminu ponownie.

/zt

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: Casey (-2)
Pytania wstępne: 4
Wylosowany eliksir: Ridikuskus
Omówienie eliksiru:2
Wynik egzaminu teoretycznego: 4 - 2 (za Caseya) + 1 (za kuferek) + 2 + 3 (za przyrządzenie eliksiru w fabule)=8
Egzamin praktyczny
Eliksir: neonu
Wynik egzaminu praktycznego: 4
Wynik egzaminu: 8+4=12, Nędzny

Gdy Adela pojawiła się na poprawce była przekonana, że pech jej nie opuszcza - zamiast przyjaznej Sanford, czekał na nią O'Malley, więc mało brakowało, a posiusiałaby się ze strachu, co znacząco wpłynęło na jej odpowiedź ustną. Na szczęście udało jej się zaliczyć teorię, dzięki temu, że wylosowała ten sam eliksir, co ostatnio i przygotowując się do poprawki zdążyła go przećwiczyć. Z tego powodu bez problemu go rozpoznała, co ułatwiło jej prześlizgnięcie się przez egzamin teoretyczny.
Podczas praktyki miała za to przygotować eliksir neonu. Mimo, że się starała to niespecjalnie powtarzała te pozycję, dlatego poszło jej poniżej przeciętnej. W finalnym rozrachunku udało jej się zaliczyć eliksiry na nędzny - na całe szczęście nie miała większych ambicji, więc odetchnęła z ulgą, że ma to już za sobą i może cieszyć się zdaną klasą.

/zt

#nacechowany: słaba psycha - nieasertywność

   Przebywał w lochach Hogwartu, nie nazwałby ich swoim ulubionym pomieszczeniem. Były nieco stęchłe, w zimnych murach nie czuł powiązania z naturą, do której jego wila natura czasem lgnęła. Mimo wszystko cenił je za mrok, pół-cienie, które padały na twarz i których grę na policzkach mógł kontrolować. Skupiał się na sobie i swojej pracy, z dala od spojrzeń innych, chociaż efekty jego pracy wręcz krzyczały o docenienie i zapisanie się na językach ludzi.
   Dziś, później, za kilka godzin, miał przeprowadzić zajęcia dla młodszych uczniów. Przygotowywał eliksir wielosokowy – jeden z najbardziej skomplikowanych i imponujących dla tych szczyli, w całym programie nauczania. Nie zgadzał się z tą teorią, jakby od niego to zależało, zacząłby zajęcia od Felix Felicis, na szczęście dla uczniów – nie miał na to wpływu.
   Pochylał się nad fiolkami, jego w tym świetle ciemne blond włosy, zawsze idealnie ułożone w “naturalnym nieładzie”, spływały falą na czoło, gdy nachylał się nad kociołkiem. Obserwował, jak powierzchnia wywaru zaczyna się pienić, aż w końcu odpad z eliksiru – bąbelki – zaczynają unosić się nad taflą mikstury. Jego jasne oczy, przepełnione znużeniem i pewnością siebie, skupiły swoją uwagę na efektach warzenia. Był w swoim świecie i w swoim żywiole, wtedy sobie przypomniał, że nie jest w klasie sam. Oprócz niego znajdowali się tu uczniowie, którym powinien zacząć coś tłumaczyć. Przestrach w oczach młodych uczestniczących w zajęciach, a wśród nielicznych tylko podziw dla jego biegłości z jaką zajmował się eliksirami, sprawił, że nie przewrócił oczami, a z typowym dla siebie lekceważeniem i brakiem przejęcia tym, że na chwilę zapomniał im cokolwiek wykładać, rzucił.
   — Eliksir pozwala nam przybrać postać innej osoby, ale wymaga precyzji i cierpliwości, więc nie zakładam, że będzie przeznaczony dla kogokolwiek z Was.
   Rozkoszował się spojrzeniami niewiedzy i niezrozumienia, czerpiąc z nich satysfakcję i ukojenie dla własnej goryczy. Bez pośpiechu dodał do kociołka spopielone pióro feniksa, dla odmiany śledząc, jak ciecz zmienia kolor na głęboki, szmaragdowy odcień.
   — Zwróćcie uwagę, jak zmienia się barwa – odgarnął włosy i spojrzał na nich zbielałym okiem, nie ułatwiając im skoncentrowania uwagi na eliksirze.
   — Wtedy dodajecie korzeń asfodelusa, o ile czegoś już wcześniej nie popsuliście.
   Przelotem objął spojrzeniem kociołki pozostalych uczniów, stwierdzając, że przynajmniej połowa z nich właśnie tak zrobiła. Ta połowa mogła liczyć o propocjonalnie cięższy finał. Nie ukrywał nawet swojego rozdrażnienia, kiedy przechodził się wzdłuż ławek, korygując błędy. Niektórych już nie dało się naprawić, za takie potknięcia hojnie obdarowywał ich ujemnymi punktami dla domu.
   Po tym wrócił do eliksirów. Jego dłonie poruszały się zręcznie, kiedy dodawał kolejne składniki, a mikstura bulgotała coraz bardziej intensywnie. Pławił się tą chwilą trwania w centrum uwagi. Na tym jednak musieli zakończyć lekcję.
   Do następnego spotkania. Patrzył, jak uczniowie opuszczają lochy, wciąż pod wrażeniem albo nieskalanego żadnym błędem sposobu warzenia profesora, albo stopniem jego rozdrażnienia. Jaki nie byłby powód, wiedział, że jeszcze długo będą mówić o tej lekcji – dobra czy zła sława, nie miało to dla niego żadnego znaczenia, tak długo, jak długo mógł być pewien, że w szkole nie było drugiego takiego samego nauczyciela jak on.
   Jego egocentryzm nie miał żadnych ram, w których można go było zamknąć. A litość dla uczniów nie wchodziła w grę nawet na kilka dni przed zakończeniem roku szkolnego.

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: 4 - Xanthea
Pytania wstępne: 5 (ale dodaję 1 za kuferek) = 6
Wylosowany eliksir: bełkoczący napój
Omówienie eliksiru: 2 (ale dodaję 1 za kuferek) = 3
Wynik egzaminu teoretycznego: 9
Egzamin praktyczny
Eliksir: 1neonu
Wynik egzaminu praktycznego: 5 + 6 (za udział w lekcji, oba etapy) = 11
Wynik egzaminu: 9 + 11 = 20 (Powyżej oczekiwań)


Z jednej strony cieszył się na zbliżający się egzamin z eliksirów, a z drugiej strony czuł mimowolny stres. Jakkolwiek na to nie spojrzeć, na egzaminach zawsze było inaczej, niż na lekcji, a i ocena bywała surowsza. Miał tylko nadzieję, że nie trafi na profesora, do którego nie miał za grosz szacunku, ale szczęśliwie odpytywała go Xanthea. Z łatwością odpowiedział na wszystkie sześć pytań. Wylosował następnie eliksir, którego nie był największym fanem i z tego powodu omówił go raczej miernie, ale wystarczająco, aby zdać część teoretyczną. Był pewien, że odbije się to na końcowej ocenie z egzaminu, ale nie zamierzał w tej chwili się tym przejmować. Mimo wszystko czekała go jeszcze część praktyczna, a tu mogło wydarzyć się dosłownie wszystko.
A jednak, ku jego zdziwieniu, praktyczna część egzaminu była o wiele przyjemniejsza. Wylosował eliksir neonu, który przygotowywali na lekcjach, więc mógł z ręką na sercu uznać, że był przygotowany do tej części egzaminu. Nic więc dziwnego, że właściwie bez większych problemów przystąpił do tworzenia eliksiru. Nie potrzebował więcej czasu, niż było to zwykle przewidziane, szczególnie że eliksir neonu był dość prosty do uwarzenia. Kiedy skończył, spojrzał na Xantheę. Wiedział, że z części teoretycznej nie poszło mu najlepiej, więc był pewien, że nie dostanie najwyższej oceny. Z tego powodu z lekkim uśmiechem przyjął Powyżej Oczekiwań, obiecując sobie, że w przyszłym roku pójdzie mu lepiej.

z.t.

Egzamin teoretyczny
Egzaminator: Casey (brak bo silna psycha)
Pytania wstępne: 6
Wylosowany eliksir: ridiskuskus
Omówienie eliksiru: 4
Wynik egzaminu teoretycznego: 6 + 4 = 10
Egzamin praktyczny
Eliksir: menstruacyjny
Wynik egzaminu praktycznego: 3 + 2 = 5 (przerzut za labmed)
Wynik egzaminu: 10 + 5 = [15] (Zadowalający)

Naturalnym wydawało jej się to, że przystąpi do egzaminu z eliksirów. To było w końcu coś, co ją interesowało w sporym stopniu. Można było to zauważyć chociażby po tym jak zaciekle starała się z Jamiem przeprowadzać własne eksperymenty. Teraz jednak musiała skupić się na tradycyjnych miksturach oraz czekającym ją teście. Na części teoretycznej rzecz jasna trafiła na O'Malleya. Nie przejmowała się tym jednak w żaden sposób. Głównie dlatego, że mężczyzna nie robił na niej takiego wrażenia jak na innych. Nie czuła obaw w jego obecności. Wiedziała, że ma trudny charakter, ale sama również była twarda i mrukliwa. Może dzięki temu właśnie uzyskała tak wysoki wynik. Przechodziła do meritum rzeczy, mówiąc nauczycielowi jedynie to, co było istotne i go interesowało. Nie schodziła z  tematu, odpowiadała precyzyjnie na pytania i wykazała się przy tym wiedzą.
Rozpoznawanie i opisanie eliksiru, który jej przypadł oczywiście było nieco trudniejsze od ogólnych pytań, ale także się z tym uporała. Potrzebowała do tego jednak chwili, bo raczej nie miała dużej styczności z tym konkretnym eliksirem i dlatego musiała zastanowić się, by na pewno nie wybrać czegoś, co jedynie go przypominało na pierwszy rzut oka. Niemniej na pewno mogła uznać tę część za sukces i zostać dopuszczoną do praktyki, która wymagała od niej czegoś więcej niż zapamiętanych ustępów z podręcznika.
No i wylosowała eliksir menstruacyjny. Nie cierpiała go. Musiała jednak jakoś się zmobilizować i przystąpić do warzenia go. Wpierw rzecz jasna przygotowała składniki, ale chyba nie do końca dobrze pamiętała cały przepis. Coś było zdecydowanie nie tak. Może i nie było tragedii, ale wyraźnie widziała jak jej twór odbiega od podręcznikowego przykładu wywaru swoją konsystencją oraz kolorem. Niemniej wiedziała też, że mimo wszystko nie było to coś za co mogłaby oblać egzamin. Finalnie otrzymała wynik Zadowalający, a to już było coś choć do końca nie satysfakcjonowało to jej.

z|t

    W pomieszczeniu panował, jak zawsze półmrok, ale także przyjemny chłód, kontrastujący z gorącem na zewnątrz. Światła pochodni rzucały cień tylko po jednej stronie sali. W bardziej zacienionym jej kącie, siedząc na krawędzi katedry nauczycielskiej, Casey różdżką przeniósł polecenia z kartki na tablicę. Napisy pojawiły się na niej słowo po słowie. Nawet skoncentrowany na tym zajęciu nie przegapił ani jednej osoby, która weszła do pomieszczenia, chociaż większości z nich nie przywitał.
    Godzina w końcu wybiła start lekcji i punktualnie, co do sekundy, kiedy tak się stało, drzwi zatrzasnęły się z wyraźnym hukiem a zamek przekręcił się w drzwiach, za sprawą magicznego wpływu nauczyciela. Spóźnialscy musieli liczyć na łaskę profesora, który mógł chcieć, a mógł nie mieć ochoty im otworzyć lub wlepić minusowe punkty każdemu, kto się spóźni.
    Ruszył się z miejsca zaraz po trzasku zamka i stanął przodem do uczniów. Wydawał się nieco znużony i zmęczony, chociaż rok szkolny dopiero się zaczął. Szczególnie wyraźne zażenowanie dało się odczuć przy początkowym przywitaniu profesora.
    — Witam wszystkich, mam nadzieję, że spędzicie ten czas równie przyjemnie, co ja w Waszym towarzystwie – czyli w gruncie rzeczy nienajlepiej, czego nie dodał, ale co było jasne i bez określenia szczegółów tego komentarza – Barnabas Badmington rozda Wam składniki, których użyjecie do uwarzenia trzech eliksirów. wiggenowy, pieprzowy, po-zatruciowy. Szczęśliwi Ci, co zjedli śniadanie, bo szybko stąd nie wyjdziemy. Jak uwiniecie się szybciej, skończymy zajęcia przed czasem, ale raczej Wam tego nie wróżę, chyba, że wcześniej dokonacie masowego mordu na przyjaciołach. Wtedy spotkamy się u dyrektor Wang szybciej niż przekosi Was bludger.
    Tu spojrzał po uczniach, którzy najgorzej radzili sobie z eliksirami i ostatecznie jego głos ożył dopiero w momencie, w którym pokrótce przypomniał im definicję wszystkich trzech eliksirów. Jego gardłowy głos wydawał się wtedy nawet bardziej piaskowy, nie przypominał już tonu człowieka, który doskonalił chrypę tarciem strun głosowych na tarce.
    — Resztę wyjaśnię w trakcie. Wiecie, co robić.
    “Przynajmniej niektórzy” – dodał już raczej do siebie, chociaż mimo wszystko, jak tylko praca nad eliksirami się zaczeła, rozpoczął wędrówkę wzdłuż stolików, indywidualnie pomagając tym, którzy tej pomocy potrzebowali, albo obserwując tych, którzy radzili sobie nieźle i bez jego udziału.




Waszym zadaniem jest warzenie (3 lub 4) eliksirów, których w II etapie lekcji będziecie używać w miksologii.

UWAGA: Jeśli nie masz 21 pkt z eliksirów, uwzględnij w poście, że Casey co jakiś czas podpowiada Ci jak uwarzyć eliksir wiggenowy.


PIERWSZA KOŚĆ

Rzucasz kość k6, aby zobaczyć jaki zestaw eliksirów losujesz.

1, 2 – zestaw I:

3, 4 – zestaw II:

5, 6 – Zestaw III:

UWAGA: Wskazane na kartach składniki mają charakter poglądowy, oprócz nich są też inne składniki, jakie wrzucasz do kociołka (ze spisu Eliksirów.


KOLEJNE KOŚCI

Rzucasz kostkami w liczbie równej: suma składników znajdujących się w zestawie + 1

wynik:

Tak wylosowane składniki musisz dopasować do składników opisanych na karcie w zestawie. Jeśli uda Ci się dopasować wszystkie składniki na wybranej karcie, to znaczy, że uwarzyłeś z powodzeniem eliksir.




NIEUDANE UWARZENIE ELIKSIRU

Jeśli nie udało Ci się uwarzyć eliksiru wiggenowego:

Jeśli nie udało Ci się uwarzyć eliksiru pieprzowego:

Jeśli nie udało Ci się uwarzyć eliksiru po-zatruciowego:

MODYFIKATORY

Spoiler:

WZÓR
Usuń linijki, które cię nie dotyczą

Kod:

<zgss>Zestaw:</zgss> I /  II / III
<zgss>Składniki – na start:</zgss> [url=LINK] wypisz wszystkie początkowe kostki [/url]
<zgss>Przerzuty:</zgss> [url=LINK] I [/url], [url=LINK] II [/url] itd.
<zgss>Składniki – na koniec:</zgss> wypisz wszystkie kostki, jakie Ci zostały na koniec
<zgss>Karta I:</zgss> wypisz kostki, które dopasowałeś do tego eliksiru | udany/nieudany
<zgss>Karta II:</zgss> wypisz kostki, które dopasowałeś do tego eliksiru | udany/nieudany
<zgss>Karta III:</zgss> wypisz kostki, które dopasowałeś do tego eliksiru | udany/nieudany
<zgss>Karta IV:</zgss> wypisz kostki, które dopasowałeś do tego eliksiru | udany/nieudany
<zgss>Kary/nagrody:</zgss> wypisz

Zestaw: I
Składniki – na start: 6, 6, 6, 3, 5, 6, 5, 1, 3
Przerzuty: I , II
Składniki – na koniec: 1, 1, 2, 4, 5, 3, 2
Karta I: 1, 1, 2 - udany
Karta II: 4, 5, 3 - udany
Karta III: 2 - nieudany
Kary/nagrody: lekkie wstawienie / wiggenowy, pieprzowy

To nie był jego najszczęśliwszy dzień, ale wiedział, że zajęcia z profesorem O'Malleyem mają się odbyć, więc przyszedł na nie jeszcze pięć minut zanim się rozpoczęły. Pamiętał sprzed lat zasady panujące na tych zajęciach, dlatego zajął ławkę po jasnej stronie sali, bo już nie jednemu za pochopny wybór zostały odjęte punkty. Nie chciał podpaść prowadzącemu na pierwszych zajęciach, choć miał wrażenie, że już na wakacjach dał się zapamiętać jako jedno, wielkie, chodzące nieszczęście. W dodatku mógł bez wyrzutów sumienia nazwać się "Legion", bo według opowiadań Sierry, imiona dostawał od profesora osób wielu. To mu najmniej przeszkadzało. Nie potrzebował być rozpoznawalny i jeśli taki był kaprys mówiącego, to niech sobie mówi.
Gdy nastała odpowiednia godzina, drzwi zamknęły się na cztery spusty, jak to miały w zwyczaju, a prowadzący zaczął mówić, witając ich, tak samo serdecznie jak większość chciałaby powitać jego. Mówił lakonicznie, przydzielając im odpowiednie zadanie. Słysząc nowe określenie na siebie, bez komentarza wstał i rozdał potrzebne składniki wszystkim na sali, po czym wrócił na swoje miejsce, by samem z zestawu ziół, zacząć przygotowywać odpowiednie elikiry.
Zajął się pracą, choć już i tak był w niedoczasie przez przydzielony dodatkowy obowiązek. Większość z tych eliksirów warzył już w wakacje, więc ponowienie ich, uznał za niespecjalnie szczególny wyczyn. Zaczął od wiggenowego, którego przez swoje perypetie, w ostatnie wakacje wręcz nadużywał. Dodawał do kociołka odpowiednie ingrediencje i nic nie zapowiadało, że eliksir się nie uda. Po dłuższej chwili miał go już gotowego i mógł zająć się pozostałymi.
Prace nad drugim eliksirem również poszły mu bez większych problemów i dopiero trzeci miał postawić przed nim niewielkie wyzwanie. W zasadzie ostatni raz warzył go w sierpniu, gdy dostał list od Trevora i jego skupienie przez to uciekło do wspomnień, które zdecydowanie nie powinny się pojawić na tej sali. Eliksir delikatnie podgrzewany, mimo starań, przegotował się i "odbiło mu się czkwaką", przez co opary eliksiru powędrowały do nozdrzy Bazorego. W głowie czuł lekki ciężar, ale nic po za tym. Ostatnia zawartość kociołka nie wyglądała najlepiej, dlatego postanowił dokładniej przyjrzeć się parametrom fizycznym procesu warzenia by określić, który moment spieprzył, bo przecież nie powie prowadzącemu "ten w którym się zamyśliłem".

Zestaw: III
Składniki – na start: 1,1,1,1,3,4,4,4,5,6,
Przerzuty: I , II
Składniki – na koniec: 1,1,1,3,3,4,5,6
Karta I: 1 | nieudany
Karta II: 1,1 | udany
Karta III: 5, 3 | udany
Karta IV: 4, 3 | udany 
Kary/nagrody: Troll

Dziwnie było wrócić do szkoły po ponad rocznej przerwie. Przez ostatnie paręnaście miesięcy odzwyczaiła się od konieczności wstawania o konkretnej godzinie, nie mówiąc już o obowiązku uczęszczania na zajęcia czy odrabiania zadań domowych. Niby sama sobie taki los wybrała, niemniej przestawienie się z chaotycznego, spontanicznego trybu życia, na z góry narzucony rozkład dnia okazało się trudniejsze, niż to sobie wyobrażała. Skoro jednak podjęła taką a nie inną decyzję, to wszyscy święci jej świadkiem, że prędzej z własnej woli wsiądzie na miotłę niż zrezygnuje z dyplomu. Nastawiła więc budzik i w mękach, lecz bez słowa zarzutu stawiła się o wyznaczonej godzinie w klasie eliksirów. Z ulgą stwierdziła, że pomieszczenie przez ostatni rok nie uległo żadnym drastycznym zmianom – i dobrze, spędziwszy tu setki godzin, dziewczyna zdążyła przywyknąć do jego posępnego uroku. Nie przeszkadzał jej panujący w klasie półmrok, a panującą na zajęciach atmosferę skupienia i koncentracji wręcz uwielbiała. Cisza przerywana wyłącznie bulgotaniem gotowanych wywarów, kartkowaniem podręczników czy krojeniem składników była niemalże kojąca po całym tygodniu spędzonym wśród drących się niemiłosiernie uczniaków. Eliksiry miały też jeszcze jedną, ukrytą zaletę – wymagały od studentów tyle uwagi, że nie starczało jej na docinki czy szerzenie plotek, dlatego odkąd tylko pamiętała, Lyssa zawsze po cichu wyczekiwała tych kilku godzin oddechu.

Zajęła miejsce przed stojącym pod ścianą kociołkiem i podwinęła rękawy, odsłaniając okropnie chude przedramiona. Skóra i kości. Zdążyła już zauważyć ukradkowe spojrzenia rzucane w jej stronę w ciągu minionych kilku dni. Bez wątpienia za niedługo po szkole zaczną krążyć nowe pogłoski na jej temat, jednak dziewczyna była już do tego przyzwyczajona. Kiedy jeszcze była uczennicą średnio co semestr wypływały na temat jej rodziny coraz to nowe pomówienia, w pewnym momencie Lyssa po prostu przestała więc zwracać na nie uwagę. Tak jak wtedy, tak i teraz zamiast marnować energię na bezcelowe dyskusje i spory dziewczyna wolała przeznaczyć ją na naukę, nic bowiem nie dawało młodej Heartlingównie takiej satysfakcji, jak widok min wykrzywionych zazdrością, kiedy udało jej się zdobyć najwyższy wynik w klasie podczas testu czy egzaminu.

Zmarszczyła nos na widok otrzymanych od Krukona składników. Pewności nie miała, ale wydawało jej, że nie służyły one do przygotowania wymienionych przez profesora eliksirów. To on się pomylił, czy ona zdążyła zapomnieć szczegóły receptury? Przygryzła policzek, układając w głowie plan działania. Jeżeli zgłosi zastrzeżenia, a nie będzie miała racji wyjdzie na idiotkę. Jeśli uwarzy niepoprawną miksturę też nie wyjdzie na tym najlepiej, ale może uda jej się jakoś odratować wywar. Zostawiając więc eliksir wiggenowy na sam koniec, dziewczyna zabrała się za pozostałe kociołki. Czas płynął, a od panującej w pomieszczeniu wilgoci włosy zaczęły jej się puszyć niczym u niezbyt ładnego barana, nim więc udało im się skończyć przygotowywanie eliksirów, Lyssa wyglądała jakby raził ją piorun. Mogło jej się wydawać, ale miała wrażenie, że nauczyciel pochodził do niej częściej niż do innych, szczególną uwagą zaszczycając przygotowywany przez nią wiggenowy. Za grosz jej się to nie podobało, miała bowiem wrażenie, że ktoś cały czas patrzy jej przez ramię. Czyżby profesor zakładał, że po roku przerwy dziewczyna wymagała szczególnej opieki? Litości, przecież nie zapomniała siedmiu lat nauki w przeciągu kilkunastu miesięcy. Rozproszona, zupełnie zawaliła ostatnią miksturę, w efekcie czego nie dość, że poparzyła sobie całe lewe przedramię, to na dodatek zebrała burę i zmuszona była odpowiadać przed całą klasą z jakiegoś absurdalnego tematu. Guzik się znała na teorii wpływu faz księżycowych na pozyskiwanie składników eliksirów, nic więc dziwnego, że zarobiła pierwszego po powrocie Trolla. Fantastycznie.

Zestaw: I
Składniki – na start: 1 1 1 2 2 3 3 6 6
Przerzuty: I (za 6 przerzucam 1, 3 i 6, zostaje 6, 4, 2, II (za 6 przerzucam 2, dostaję 3) itd.
Składniki – na koniec: 1 1 2 2 2 3 4 6
Karta I: 1 1 2 | udany
Karta II: 3 4 | nieudany
Karta III: 2 | nieudany
Kary/nagrody: szczypiące oczy, łzawienie, jest lekko wstawiona

Dyskomfort. Chyba to słowo najlepiej opisywało to, co czyła Lily względem lekcji z O'Malleyem. Nie dość, że jej półwili urok zwyczajnie nie miał przy nim racji bytu, to jeszcze miała wrażenie, że przez swoje pochodzenie budzi w profesorze złość przez samo swoje istnienie. Czy mógł mieć na to wpływ fakt, że raz zagapiła się na jego blizny odrobinę za długo? Nawet nie wiedziała, czy to zauważył. I nie wiedziała, czy może zrobić cokolwiek, żeby poprawić swoją relację z nauczycielem.
Temat zajęć był powalający, a ona nieprzygotowana. Tak jej się przynajmniej zdawało, bo rzeczy, które warzyli, totalnie przekraczały jej obecne umiejętności. Nie wiedziała jak uwarzyć wiggen, przez co nauczyciel Casey musiał niemal dyktować jej po kolei, co powinna robić. Do tego wszystkiego w dwóch pozostałych eliksirach coś nagrzebała ze składnikami, no i nie wszystko poszło tak, jak powinni.
Wiggen musiał się udać, bo profesor robił go praktycznie za nią. Do pieprzowego musiał coś tam dorzucić, żeby zadziałało. Zdaje się, że mięte pieprzową. Wtedy było już w porządku. Za to po-zatruciowy prysnął tak, że się go nałykała i świat odrobinę zaczął jej się chwiać. Nie była pewna, co ma się dziać dalej. Niby była mowa o miksowaniu, ale ona niezupełnie chwytała, co to wszystko znaczyło. Może powinna zatrzymać się przy zajęciach ze Stanford, zamiast pchać się do O'Malleya jak świnia na rzeź?