First topic message reminder :

Tuż przy wiszącym moście znajduje się to niezwykłe miejsce. Nikt nie wie kto, kiedy i po co ustawił tutaj te kamienie. Możliwie, że były jeszcze nim zbudowano Hogwart.
Każdy kto usiądzie w środku, zamknie oczy i w zupełne ciszy wsłuchiwać się będzie w otaczające odgłosy ma szanse usłyszeć ciche szepty zamieszkujących to miejsce duchów.

Szczerze powiedziawszy, wcale by się aż tak bardzo nie zdziwiła, gdyby w plotkach o meblach w sali transmutacyjnej było jakieś ziarenko prawdy. Po Pattonie spodziewać się można było wszystkiego, a przemiana niereformowalnych uczniów w ławkę czy coś podobnego była dosyć wygodna, biorąc pod uwagę możliwość 'wkopania' kałamarnicy w nagłe zniknięcie biedaka. Oczywiście był to najbardziej czarny scenariusz jaki mogła sobie wyobrazić i chyba nie do końca prawdopodobny (bo przecież dyrko by do niczego takiego nie dopuścił), ale co tam. Niektóre rzeczy trzeba sobie tłumaczyć nawet w tak pokrętny i absurdalny sposób.
- Uwielbiam. Wiesz, teraz to jeszcze pikuś, bo wszyscy jesteśmy tak naprawdę dorośli, ale te kilkanaście lat temu to nie mam zielonego pojęcia, jak rodzice dawali radę to wszystko ogarnąć. W sensie nas - całą gromadkę dzieciaków i jeszcze przygotowania. Przecież to musiał być istny armagedon - zaśmiała się na samą myśl. Myślała już o tym kiedyś i nawet zapytała mamę o to, jak sobie wtedy radzili, ale ta tylko wybuchnęła śmiechem i odparła, że 'ma się swoje sposoby'. Słysząc kolejne słowa Maxa prychnęła niby urażona i posłała mu najbardziej piorunujące spojrzenie, na jakie było ją stać. - Uważaj, Solberg, bo jak sobie nagrabisz to nie będę już więcej taka milutka - powiedziała, grożąc mu przy tym palcem, tak dla podkreślenia, że mówi całkowicie na serio. Tak tak, a krowy umieją latać.
- To chyba... dobrze? - Bardziej spytała, niż rzeczywiście odpowiedziała i przekrzywiła przy tym głowę w bok. Nie potrafiła stwierdzić, czy to dobrze, czy nie, biorąc pod uwagę to, co się wydarzyło. Na plus zdecydowanie było to, że wrócił do domu i zapewne miał tam jakieś zajęcie, więc może choć na chwilę udało mu się oderwać myślami.
- Weź, aż mam ciarki - rzuciła jedynie, kiedy wspomniał o selekcji naturalnej. Chociaż faktycznie w tej szkole działy się takie rzeczy, że taka opcja mogła nie jednej osobie przebiec przez myśl. Ale i tak mroziła krew w żyłach, bo to mocno kłóciło się z ogólnymi założeniami na temat szkół. - O, czyli klasyka - samo się stało - parsknęła, ale do śmiechu to jej akurat było daleko. Mogło to zabrzmieć mocno średnio, ale nie chciała być złośliwa ani nic takiego. - Dobra, zostawmy to już może, też nie chcę cię męczyć, bo to musi być okropne. Nie będę ci matkować, jesteś zbyt duży na takie rzeczy - dodała po krótkiej chwili, chcąc przejść na nieco inne tematy, już nie tak bezpośrednio związane z tamtą sytuacją, bo zdawała sobie sprawę, że naprawdę nie było to dla niego nic przyjemnego. Poza tym kim była, żeby jeszcze bardziej to rozgrzebywać?
- Hm, no skoro sam proponujesz, to żal nie skorzystać - odparła, aby następnie spojrzeć mu w oczy i nareszcie można było dostrzec u niej nikły ślad rozbawienia. - I mam ci uwierzyć? No nie wiem, nie wiem... Czasem kłopoty same nas znajdują, więc wiesz. A co do tego drugiego, to nawet nie śmiem się łudzić, że nic więcej, jak to ująłeś, wokół ciebie nie jebnie. Marzenie ściętej głowy - rzuciła. To było po prostu niemożliwe, nie ma się co okłamywać. - Co powiesz na kubek gorącej czekolady jak już wrócimy do zamku? Chyba że masz jakieś inne plany, to wtedy kiedy indziej, wiesz, gdzie mnie szukać - zaproponowała, nie ruszając się jednak jeszcze z miejsca. Nie spieszyło jej się do wychodzenia z igloo.

+

Zwierzę: Wozak
Łapanie: 3+3
Modyfikatory: Tak (Pani Hudson)
Sukces

Ruszyła za Fern, wyraźnie zadowolona ze swoich zdobyczy. Dzięki otrzymanej pomocy, udało jej się złapać aż dwa zwierzaki: jackalope'a oraz szpiczaka. Była zadowolona ze swoich osiągnięć i nie potrafiła wyjść z podziwu, patrząc na ilość złapanych przez znajomą, stworzeń.
"Jesteś w tym naprawdę dobra! Dwa wozaki za jednym zamachem!"
Nie ukrywała sposobu, w jaki na nią patrzyła. Young była dla dziewczynki mistrzynią w łapaniu magicznych stworzeń i raczej nic nie zmieniłoby tego obrazu.
Zainspirowania działaniami Fern, też zapragnęła złapać własnego wozaka! Skorzystała z obecności @Bridget Hudson, ponownie zasypując nauczycielkę pytaniami, dotyczącymi łapanego stworzenia. Niestety, te brzydko mówiące fretki nie należały do zwierząt, które łatwo było przekupić. Mogła jednak liczyć na pomoc ze strony nauczycielki, dzięki której bezproblemowo zakradła się do niespodziewającego się ataku, wozaka.
- Mam cię! - zawołała triumfalnie. - Bardzo pani dziękuję.
Ceniła sobie rady kobiety. Dzięki nim udawało jej się pochwycić zwierzęta bez większego wysiłku. Miała już trzy różne, jednak nic nie wskazywało na to, że zamierzała odpuścić sobie dalsze łowy. Nadal tryskała energią. Nawet, kiedy Fern przeklinała tak bardzo, że poczuła silną potrzebę zakrycia uszek pochwyconemu wozakowi!

@Fern A. Young

/zt x2

Trafienia: - 
Cel ataku:  @Fern A. Young
Atak: 11
Punkty kuferkowe: 26 (+4 za gogle, kompas, koszulke i rękawice) = 30
Przerzuty: 6/6/ (przynależność do drużyny, gibki jak lunaballa, silny jak buchorożec, 3 za kuferek)

Na rozgrywki bludgera zgłosił się trochę z bomby. Któregoś dnia zauważył wiszące na tablicy ogłoszenie i bez zastanowienia dopisał swoje nazwisko na i tak już całkiem długą listę chętnych. O samej grze wiedział tyle, że jest na latających miotłach i chyba nie cieszy się największą popularnością. Dopiero po czasie doczytał, że w gruncie rzeczy była to czysta napierdalanka na tłuczki. W pierwszej chwili był w szoku, że dyrektorka w ogóle zgodziła się na zorganizowanie takiego turnieju, szybko jednak przypomniał sobie do jakiej szkoły chodził – tutaj bezpieczeństwo zdecydowanie nie było priorytetem. Przez kilka kolejnych dni zastanawiał się nawet, czy nie cofnąć swojego zgłoszenia, bo nie wyobrażał sobie, że miałby kogokolwiek zrzucać z miotły na wysokości kilku albo i kilkunastu pięter, koniec końców wygrała jednak jego ludzka ciekawość. Chciał się przekonać, czym właściwie był ten cały bludger i na czym polegał jego urok – wszak pół szkoły chodziło podekscytowane, nie mogąc doczekać się zbliżających się rozgrywek.
Ucieszył się, kiedy przydzielono go do pary z Carly, mając w pamięci ich ubiegłoroczne wspólne treningi, kiedy jeszcze dziewczyna była w szkolnej drużynie quidditcha. Na miejscu stawił się w pełnym ekwipunku, na który składały się jego gogle, ochraniacze i sportowe rękawice, wziął ze sobą także jeden z kompasów miotlarskich, które dostał na ostatnie święta bożego narodzenia. Ubrany w magiczną koszulkę quidditchową życzył koleżance powodzenia i odepchnął się od ziemi, nabierając prędkości w powietrzu. To jemu przypadło rozpoczynać dzisiejsze starcie, zatem bez zbędnego przedłużania wycelował i posłał tłuczek w kierunku Ślizgonki. Zabawę czas zacząć.

Trafienia: ★
Obrona: 6
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

W pierwszej chwili zastanawiała się, czy przyjmą jej zgłoszenie, gdy zapisała się do rozgrywek bludgera, ze względu na głuchote. Jednak słuch do uderzania pałką i posyłania tłuczków nie był nikomu potrzebny. Wystarczyło uważnie obserwować otoczenie, mieć trochę zwinności, zręczności, siły... Właściwie to nie miała zbytnich szans na utrzymanie się w grze. Zwłaszcza przed takimi wykwalifikowanymi zawodnikami jak Terry. Puchon trenował, był w drużynie, a ona nie. Na dodatek na ostatnim, a właściwie swoim pierwszym treningu ślizgonów zalała się krwią, śmiejąc się przy tym z pewnością dziwnie, ale tego nie słyszała. Od całego tego wypadku, w którym całe jej życie wywróciło się do góry nogami, miała ochotę polatać na miotle nie z ciekawości, bo przecież nie pierwszy raz śmigała w powietrzu, a raczej, żeby oberwać. Ciągnęło ją bardziej do niebezpieczeństw niż wcześniej. Miała szesnaście lat, buntowała się, próbowała przekraczać granice, chociaż nikt na bludgerze nie zamierzał ginąć, a grono pedagogiczne czuwało nad swoimi pisklętami.
Nic ją nie rozpraszało nawet zbieranina gapiów. Miała sprzęt szkolny. Drużynę tworzyła z jakimś Jamiem, nie za bardzo znała chłopaka, ale jako że był w Slytherinie i prowadził pozalekcyjne kółko przyrodnicze, a na nazwisko miał Norwood, szybko skojarzyła, że to brat tej blondynki, która unosiła się jak nimfa na wodzie obok Terrego, chociaż patrząc na jej wzrost to skrzat ogrodowy.
Widziała, jak tłuczek leci w jej stronę i może zrobiła to specjalnie, czyli nic. Nie ruszyła się, boleśnie dostając w lewy bark. Puchon miał mocne uderzenie, chociaż nie bolało tak, jak powinno, bo piłki zagłady były odpowiednio zmodyfikowane to jednak żółty kolor, jakim oberwała Young, ogłaszał rażąco, że to drużyna Hufflepuffu wysuwała się na prowadzenie już po pierwszym ataku.

/Nie zwracajcie na mnie uwagi, ja tu tak tylko pooglądać Was, ananasy

Danny nie zdążył jeszcze poznać dzieciaków, przynajmniej większości z nich. W Hogwarcie był dopiero od kilku dni, a pierwszą lekcję miał poprowadzić dopiero w piątek. Nie oznaczało to jednak, że siedział bezczynnie na czterech literach i objadał szkolne skrzaty! Choć trzeba przyznać, że to również robił, zwłaszcza gdy w kuchni pachniało świeżym pieczywem, które skrzaty potrafiły upiec w sposób absolutnie mistrzowski. Ale większość czasu spędzał na szwendaniu się po szkolnych korytarzach, które kiedyś przemierzał najpierw jako uczniak, a potem jako student. Każdy zakręt, każda kamienna ławka i każdy tajemny korytarz zdawały się przywoływać wspomnienia dawnych przygód.

Podczas jednego z tych spacerów, przemierzając zaułki i zakamarki zamku, natrafił na tablicę ogłoszeń. Na pierwszy rzut oka wydawała się zawalona papierzyskami i notatkami o zgubionych żabich oczach, kartach czekoladowych żab i magicznych eliksirach, ale coś przykuło jego uwagę. Informacja o szkolnym turnieju bludgera wywołała u niego natychmiastowy błysk w oku. Przypomniał sobie nagle to, co mówiła Gwen podczas festynu – o pierwszorocznych, o ich pierwszych doświadczeniach z tłuczkami, o dziwnych decyzjach dyrekcji. Już wszystko było jasne.

Z zainteresowaniem przebiegł wzrokiem po terminarzu i dostrzegł, że za niespełna godzinę miał się odbyć pojedynek między parą puchonów i ślizgonów. Wydawało się to doskonałą okazją do bliższego przyjrzenia się młodszym zawodnikom – zwłaszcza tym, którzy zdecydowali się grać w tę najbardziej zwariowaną wersję quidditcha. Dzieciaki obrywające tłuczkami z farbą? Brzmiało jak całkiem niezły pomysł na spędzenie południa!

Bez zbędnej zwłoki zahaczył jeszcze o Wielką Salę. Nie miał czasu na pełne śniadanie, ale zdążył wrzucić w siebie jakieś zimne grzanki i kawałek ciasta, które smakowało podejrzanie podobnie do wczorajszego deseru. Popił to wszystko kubkiem mocnej, choć już nieco chłodnej kawy, która przynajmniej pomogła mu się rozbudzić. Z energią, której sam dawno u siebie nie czuł, ruszył w kierunku boiska.

Dotarł na miejsce kilka minut przed rozpoczęciem pojedynku. Skinięciem głowy przywitał się z Limierem, który pełnił funkcję sędziego. Postanowił stanąć nieco na uboczu, by nie rzucać się w oczy, i z nieukrywaną radością zaczął obserwować zmagania młodych miotlarzy. Widać było, że dzieciaki dawały z siebie wszystko – każdy ruch był pełen zapału, każdy strzał w tłuczek pełen siły i determinacji. Danny uśmiechnął się pod nosem, przypominając sobie, jak sam kiedyś latał z podobnym entuzjazmem. A może nawet z mniejszym. Przynajmniej oni nie mieli jeszcze pojęcia, jak bardzo mogą się połamać, gdy sprawy pójdą nie tak.

Trafienia: -
Cel ataku: @Terry Anderson
Atak: 7
Obrona: -
Punkty kuferkowe: 28 (+2 za koszulkę i gogle) = 30
Przerzuty: 5/5 (3 za kuferek, 1 za drużynę, 1 silny jak buchorożec)

Nie był pewien na to, co miał w głowie, kiedy zapisywał się na rozgrywki, poza tym, że mogło być naprawdę ciekawie. Mecze quidditcha bywały nudne, kiedy pałkarze robili swoją robotę, a tutaj… tutaj samemu trzeba było unikać tłuczka i odpowiednio go odbijać, aby trafić w przeciwników. Nie była to jego pozycja, ale skoro miał okazję się zabawić, nie zamierzał rezygnować. A jednak, gdy stawił się na miejscu, ze swoją koszulką quidditchową i goglami w ręce, poczuł małe zdziwienie na widok swojej partnerki, którą okazała się Young. Być może ona nie kojarzyła jego, ale on z kolei musiał pamiętać o jednej z dziewczyn, która straciła słuch, skoro jako prefekt miał dbać o wszystkich, będąc pomocą nauczycieli. Irytujące. Niemniej nie rozumiał, co tutaj robiła, tak jak zdziwił się, widząc Terry’ego i Carly. Przeciw siostrze tak naprawdę nie miał ochoty grać, ale jakiekolwiek wycofywanie się nie wchodziło w rachubę. Ostatecznie zostawało celowanie, póki co w Puchona, który miał nadzieję, nie odbierze tego personalnie.
Rozterki w kogo z żółtej drużyny trafiać jeszcze chwilę mu towarzyszyły, kiedy zaczynali grę, aż do momentu, gdy zobaczył, że Fern nawet nie cofnęła się, gdy tłuczek leciał w jej kierunku. Miał ochotę powiedzieć coś do niej, ale zrezygnował, wiedząc, że to nie miało zbyt wielkiego sensu. Jednak dzięki temu, że dziewczyna dostała tłuczkiem, a żółta farba zaczęła znaczyć jej ubranie, problem, w kogo celować sam się rozwiązał.
Przejął tłuczka i uderzył, wiedząc, że mógł zrobić to o wiele mocniej, ale wciąż było to wystarczająco celnie.

Trafienia: ★
Obrona: 7
Punkty kuferkowe: 26 (+4 za gogle, kompas, koszulke i rękawice) = 30
Przerzuty: 6/6

Nie spodziewał się, że nawet niezbyt mocne uderzenie tłuczka nada mu takiej prędkości, a już z pewnością nie podejrzewał, że Fern nawet nie spróbuje uchylić się przed lecącą piłką. Z przerażeniem obserwował, jak dziewczyna obrywa zaczarowaną kulą, z której chwilę później wylała się neonowo żółta farba. Miał nadzieję, że Ślizgonka wiedziała, że nie chciał zrobić jej krzywdy, obiecał sobie jednak w duchu, że po meczu podejdzie do niej i przeprosi - może nawet zaprosi ją do Hogmeade w następny weekend?
Zbyt zaaferowany całym zajściem za późno zorietnował się, że Jamie posłał kolejnego tłuczka w jego stronę. Spróbował uniknąć spotkania z piłką, jednak nbezskutecznie. Miał za mało czasu i w rezultacie oberwał prosto w lewy bark, na którym pojawiła się rażąco zielona plama. Super, prawie jak paintball.
- Dawaj Scarlett! - krzyknął do Puchonki, unosząc kciuki na znak, że poza kilkoma siniakami nic mu nie będzie. Całe szczęscie, że tłuczki były zaczarowane, bo ineczej by się tu pozabijali jeszcze w pierwszej rundzie.

Trafienia:
Cel ataku: podaję do @Terry Anderson
Atak: 9
Punkty kuferkowe: 13
Przerzuty: 1/1

Carly była pewna, że jej brat miał ich za skończonych idiotów. Była pewna, że traktował to, co jak się działo, za głupie, bo otaczały go dzieci - w końcu ledwie odrastali od ziemi i na pewno nie nadawali się na takie rozgrywki. Była przekonana, że dokładnie to chodziło po jego głowie, kiedy zebrali się tutaj, żeby zacząć grać, ale nie zamierzała się poddawać tak od razu, tym bardziej że zamierzała się tutaj przednio bawić. Nie miała tutaj zamiaru wygrywać albo robić czegoś podobnego, to nie było jej potrzebne! Chciała po prostu śmiać się i cieszyć i to właśnie robiła, kiedy padł pierwszy cios, a później drugi, a później Terry podał do niej, co przyjęła z zadowoleniem, prędko dochodząc do wniosku, że to pora na podkręcenie tej zabawy.
- Celuj! - rzuciła więc do Terry'ego, sprawnie odbijając w jego stronę piłkę, robiąc to z gracją, jakiej pewnie nie powinna zachowywać w locie, wiedząc, że jeśli nadadzą piłce odpowiedni pęd, to ta wkrótce trafi w cel. Musieli jak najszybciej wyeliminować przeciwników, tym bardziej że Terry już też dostał i teraz szanse były, pozornie, wyrównane.

Trafienia: ★
Cel ataku: @Jamie Norwood
Atak: 9 + 3 za podanie od Carly = 12
Punkty kuferkowe: 26 (+4 za gogle, kompas, koszulke i rękawice) = 30
Przerzuty: 2/6

Jedno trafienie to jeszcze nie koniec świata, zamiast więc użalać się nad sobą, Terry z nową energią skupił się na grze. Póki co szanse mieli wyrównane, bowiem zarówno on jak i Fern oberwali do tej pory jednym tłuczkiem, podczas gdy rodzeństwo Norwoodów pozostawało nietknięte. Znał się jednak na grach miotlarskich na tyle, by móc z pełnym przekonaniem stwierdzić, że ich sytuacja mogła się bardzo szybko zmienić – wystarczy jedno nieprecyzyjne podanie i puf, kolejny rozbry
Rozmasowawszy obolały bark, chłopak podał do Carly, która zgrabnie wywinęła młynka w powietrzu i odbiła tłuczek z powrotem w jego stronę. Przygotował się, wymierzył i posłał piłkę wprost w starszego Norwooda. Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie – czy coś takiego. Wspólnymi siłami drużynie borsuków udało się nadać kuli takiego pędu, że szesnastolatek zaczął obawiać się, czy aby przypadkiem nie zrobią Ślizgonowi krzywdy – ale z drugiej strony, czy nie właśnie o to chodziło w bludgerze?

Trafienia: -
Cel ataku: -
Atak: -
Obrona: skuteczna, tłuczek przejmuje @Fern A. Young
Punkty kuferkowe: 30
Przerzuty: 5/5

Dokładnie o to chodziło w bludgerze, aby zrobić przeciwnikowi krzywde, ale jak już widzieli, szkolna wersja była delikatniejsza. Co prawda ucieszył go widok zielonej farby na Andersonie, ale wiedział, że nie powinien cieszyć się przedwcześnie. Obserwował jak Carly przymierza się do ciosu i nieznacznie uśmiechnął się, będąc pewnym, że będzie w niego celować, ale tak się nie stało. Zamiast tego ładnie podała tłuczek do partnera i Terry... Mógł znów celować w Fern, skoro już raz mu się udało. Zamiast tego Norwood widział, jak tłuczek leci prosto w stronę jego głowy i cudem zdołał uniknąć nokautu.
- Terry, może jednak zmienisz pozycję na pałkarza? Wygląda na to, że masz dobrego cela - rzucił z uśmiechem, w którym można było dostrzec cień uznania. Nie był pierwszy do komplementowania ludzi, ale teraz naprawdę był zaskoczony celnością Puchona i cóż, byłoby ciekawie grać przeciw takiej parze pałkarzy. Zaraz też spojrzał na Fern, licząc na to, że dziewczynie uda się mocno zaatakować.

Trafienia: ★
Cel ataku: @Scarlett Norwood
Atak: 8 - 2 (bo Jamie się obronił) = 6
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

Obserwowała uważnie, jak Jamie atakuje, jak trafia, jak Scarlett podaje, zamiast atakować, jak Terry znowu atakuje i jak Norwood z jej drużyny się broni, aż w końcu tłuczek trafił do niej. Zawodnicy coś mówili, na pewno Anderson i Carly, nawet Jamie, ale ona nie mogła im odpowiedzieć, ani w żaden sposób z nimi się porozumieć. Czuła się wykluczona, ale też nie zamierzała ubolewać nad tym, tak już było od jakiegoś czasu, musiała się do tego przyzwyczaić i właśnie się przyzwyczajała. Skupiona bardziej na grze niż należności do grupy, odbiła tłuczek w stronę Carly. Nie było to mocne uderzenie, ale za to skuteczne.
To była tylko gra, nie wyglądało na to, że ktoś tu szczególnie ucierpi, w końcu piłki tylko brudziły kolorami, a jednak Fern chciała, aby ktoś zasmakował jej uderzenia, chociaż chyba się na to nie zapowiadało. Young nie miała takiej siły w łapach, jak Terry czy Jamie, a nawet Carly, mała, ale było widać po niej, że dba o dietę bogatą w białko i witaminy.

Trafienia: ★
Obrona: 2 (po przerzucie bez zmian)
Punkty kuferkowe: 13
Przerzuty: 0/1

Wywróciła oczami, słuchając jednym uchem chłopaków, dochodząc do wniosku, że oni zawsze musieli zachowywać się w ten sposób, przez co zdecydowanie się rozproszyła, a tego robić nie powinna. Z tego właśnie powodu jej przeciwniczka zyskała przewagę, trafiając ją właściwie prawie centralnie w twarz - bardziej w ramię, bo Carly wykonała coś w stylu uniku, aczkolwiek trudno było to nazwać czymś podobnym. Wydała z siebie bliżej nieartykułowany dźwięk, gdy farba dostała się do jej oczu i zacisnęła je z całej siły, by potem pochylić głowę i zacząć gwałtownie mrugać, starając się pozbyć substancji, wiedząc, że zostawienie jej w obecnym miejscu, nie byłoby niczym dobrym. To nie było coś naturalnego, wręcz przeciwnie, więc zwyczajnie starała się jakoś zadziałać, od razu, by nie było z tym później większych problemów. Ostatecznie praca z uszkodzonymi oczami na pewno nie była czymś, co brzmiało dla niej odpowiednio przyjemnie i byłaby na dokładkę irytująco męcząca.

Trafienia: ★
Atak: 7 (podanie do  @Scarlett Norwood )
Punkty kuferkowe: 26 + 4 za sprzęt (jak wyżej) = 30
Przerzuty: 2/6

- Zastanowię się! - odkrzyknął, uśmiechając się przy tym zdecydowanie zbyt szeroko niż wypadało. Nie był typem osoby, która cieszyła się z tego, że omal nie zrzuciła kogoś z miotły z wysokości czwartego piętra, jednak otrzymana pochwała podniosła nieco morale szesnastolatka - a Merlin jeden wiedział, jak bardzo Puchon tego potrzebował. Ostatnio nie był w najlepszej formie i bardziej niż zazwyczaj kwestionował swoją przynależność do czarodziejskiego świata, miał bowiem wrażenie, że zawalił wszystko to, co zawalić się dało, paląc przy tym za sobą sobą każdy most, aż wreszcie został sam jak palec, bez perspektyw i pomysłu na siebie. Może Jamie żartował, może wcale nie uważał, że Anderson nadawałby się na pałkarza, jednak w ferworze meczu Terry gotów był przyjąć nawet taki nieszczery komplement. Co jak co, ale poprzednie uderzenie faktycznie wyszło mu naprawdę ładnie. Nic więc dziwnego, że postanowił powtórzyć akcję, z tą niewielką różnicą, że tym razem to on podał do Carly licząc, że wspólnymi siłami uda im się pokonać drużynę węży.

Trafienia: ★
Cel ataku: @Jamie Norwood
Atak: 8 + 2 (bo +3 od Terry'ego i -1 za farbę) = 10
Punkty kuferkowe: 13
Przerzuty: 0/0

Farba w oczach na pewno nie była tym, co sprawiało jej przyjemność i na dokładkę dość mocno jej to przeszkadzało, ale nie zamierzała się poddawać i zostawiać tutaj samego Terry'ego. Nie o to chodziło, w końcu, przynajmniej na razie, stanowili jedną drużynę i musiała jakoś o to zadbać, więc zwyczajnie nie mogła pozwolić na to, żeby został tu sam, jak palec. Zamrugała, przejmując prędko podaną piłkę, by już po chwili wprawić ją sprawnie w ruch, udowadniając, że nadawała się na pałkarza, którym była przez dłuższy czas, ostatecznie posyłając tłuczek w stronę swojego brata, chcąc przekonać się, czy był groźniejszym przeciwnikiem, czy też nie. Musieli rozegrać to sprytnie, bo jak na razie to tylko on nie dostał jeszcze w twarz, tak więc musiało się to prędko zmienić, jeśli nie chcieli zostać ulęgałkami, które powypadały sobie z gniazda i skończyły jak jakieś skorupki. Ale na okrzyki nie było jej stać, kiedy miała wrażenie, że oczy jej łzawiły.

Trafienia: ★
Cel ataku:
Atak:
Obrona: 8 - tłuczek dla @Fern A. Young
Punkty kuferkowe: 30
Przerzuty: 5/5

Komplement Jamiego był całkowicie szczery. Gdyby nie zdążył umknąć sprzed tłuczka, z pewnością nie byłby w stanie brać udziału w dalszej walce. Patrząc obiektywnie na atak Puchona - nadawałby się na pałkarza, a do tego wydawało się, że bardzo dobrze dogaduje się z Carly, więc byliby zgranym duetem… Gdyby Carly nie odeszła z drużyny. Mogła go jednak naprawdę wiele nauczyć, co po chwili stało się jasne, kiedy dziewczyna przymierzyła się tłuczkiem w jego stronę i cóż, nie zdołał umknąć. Trochę farby wpadło mu do oka, przez co wszyscy byli już w barwach drużyny przeciwnej. Skrzywił się nieznacznie z bólu, ale zaraz zaśmiał się, kręcąc głową, oddając tłuczka Fern. Popatrzył przez chwilę na swoją partnerkę, po czym wskazał na nią, na ich przeciwników, i przeciągnął palcem po swojej szyi w prostym geście - dobij ich. Liczył na to, że dziewczyna naprawdę porządnie przyłoży, bo skoro zgłosiła się do bludgera… Musiała wiedzieć, co robi, a więc być może skrywała w sobie ukryty talent?

Trafienia: ★
Atak: 5 (podaje do @Jamie Norwood)
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

Nie mogła uwierzyć, że jednak jej cios okazał się celny i skuteczny, do tego stopnia, że wpatrywała się w mrugającą Scarlett o kilka chwil za długo, Fern przez chwile myślała, że dziewczynie stało się coś poważnego. Tłuczek rozbryzgał się na jej ramieniu, ale tak nie fortunie, że farba na moment ją oślepiła. Young zastanawiała się, czy puchonka może grać dalej, ale nic nie zapowiadało, że nie. Jednak walka musiała trwać. Kiedy to Terry przejął tłuczek i podał do Carly, głucha miała nadzieje, że po wcześniejszym jej uderzeniu, mała studentka będzie miała utrudnienie, co będzie skutkować słabszym ciosem. Nic jednak takiego nie miało miejsca. Siostra Norwooda miała parę w łapach, bo cios był na tyle mocny, że Jamie w końcu dostał. Gra stała się wyrównana, każdy był upaprany na kolorowo. Pochwyciła gest ślizgona, który mówił więcej niż tysiąc słów i uśmiechnęła się do chłopaka, ale nie wycelowała w przeciwników. Podała ładnie do półwila licząc na to, że to on pośle nokautujące uderzenie.

Trafienia: ★
Cel ataku: @Terry Anderson
Atak: 8 +3 (za podanie Fern) = 11
Obrona:
Punkty kuferkowe: 30
Przerzuty: 5/5

Widział uśmiech dziewczyny, który świadczył, że zrozumiała jego gest. To mu odpowiadało. Zakładał, że uderzy teraz mocno w tłuczek i pośle go odpowiednio w Andersona albo Carly, Więc jakim zaskoczeniem było, kiedy podała w jego stronę, zamiast atakować. Jednak nie zastanawiał się nad tym, tylko zaciskając palce na pałce, zamachnął się, odbijając tłuczka mocno w stronę Puchona.
Musiał przyznać, że przez moment kusiło go, żeby uderzyć w siostrę, ale… Nie potrafił. Jeszcze. Być może nieco później, jak wyeliminują Terry’ego… Wtedy nie będzie mieć wyboru, a teraz to wydawało się odpowiednią taktyką.

Trafienia: ★★
Obrona: 7 (nieudana)
Punkty kuferkowe: 26 + 4 (wyposażenie) = 30
Przerzuty: 2/6

- Pięknie! – krzyknął, przelatując obok Puchonki i wyciągnął dłoń, w której nie trzymał pałki, chcąc zbić sobie z dziewczyną piątkę w powietrzu. Jej celny atak wyrównał szanse, przy okazji obryzgując kolorowym eliksirem ostatniego czystego zawodnika. Szli łeb w łeb i trudno było przewidzieć, która drużyna przejdzie do następnej rundy. Jedno za to było pewne – Norwoodowie nie patyczkowali się na miotłach i kilka uderzeń później Terry oberwał zmodyfikowanym tłuczkiem prosto w brzuch. Okropna limonkowa plama pokryła cały przód jego sportowej koszulki, a siła uderzenie sprawiła, że ostatni posiłek podszedł mu do gardła. Co prawda udało mu się nie zwrócić zawartości żołądka, ale obawiał się, że jeszcze jeden taki cios i może nie mieć tyle szczęścia.

Trafienia: ★
Cel ataku: podaję do @Terry Anderson
Atak: 7 - 1 za farbę = 6
Punkty kuferkowe: 13
Przerzuty: 0/0

Nie wszystko szło zgodnie z planem, niestety. Udało jej się trafić brata, co uznała za mały sukces, ale już zaraz to Terry miał problemy i zdała sobie sprawę z tego, że zapewne będą bardzo chcieli go wyeliminować. Doszła więc do wniosku, że sami muszą zrobić to jako pierwsi i chociaż mogła atakować bezpośrednio, uznała, że najlepiej będzie podkręcić piłkę i w ten sposób posłać tłuczek dalej, nadając mu dodatkowy pęd, jaki mógłby się w tej sytuacji bardzo, ale to bardzo przydać. Nie zakładała, że zwyciężą, wolała w ogóle niczego nie zakładać, wychodząc z założenia, że to nie było dla niej odpowiednie, chociaż oczywiście, jak łatwo się domyślić, wolałaby w tej sytuacji zostać wygranym.
- Łap! - rzuciła do Terry'ego, mrużąc nieco oczy, bo jednak bolały ją nadal od tego, jak dostała się do nich farba, co nieznacznie ją w tej chwili drażniło, by nie powiedzieć, że naprawdę ją złościło, ograniczając jej również pole widzenia, ale przecież nie mogła się poddać.

Trafienia: ★★
Cel ataku: @Fern A. Young
Atak: 6 + 3 za podanie = 9
Punkty kuferkowe: 26 + 4 (sprzęt) = 30
Przerzuty: 2/6

Plan był dobry – nadać piłce takiego pędu, by skierowana w kierunku przeciwników posłała ich do grobu… metaforycznego oczywiście. Pech chciał, że to uderzenie mu nie wyszło. Co prawda udało mu się odebrać podanego mu tłuczka, jednak po drodze coś poszło nie tak. Może to pałka źle ułożyła mu się w dłoni, może zmrużył powieki w nieodpowiednim momencie – tak czy inaczej atak wymierzony w Fern nie miał tyle siły, ile mógł mieć zważywszy na podanie od Calry. Chociaż może to i lepiej mając w pamięci, jak Ślizgonka nawet nie próbowała uchylić się przed poprzednim tłuczkiem.

Trafienia: ★
Cel ataku: @Scarlett Norwood
Atak: 10
Obrona: 10
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

Wolała podać do Jamiego, widać było, że jest wprawiony, a na pewno ma siłę, której jej było brak przez niedojadanie, a także chuderlawą postawę. Ćwiczyć dopiero zaczęła od niedawna, a właściwie była na jednym treningu quidditcha i chociaż spodobało jej się to na tyle, że zastanawiała się, czy nie wybrać się na kolejny to jednak wyrobienie sobie jakiejkolwiek siły, czy wytrzymałości było kwestią regularnych treningów.
Nie myliła się, Jamie posłał na tyle silny cios, który uderzył w Terrego.
Fern obserwowała, uważnie co się dzieje, zdana głównie na swój wzrok, chociaż nie musiała za wiele słyszeć, a jednak przydałoby się mieć jakiś kontakt ze swoim bludgerowym partnerem. Na razie jednak ich taktyka gestów i uśmiechów się sprawdzała, dlatego Young jedynie mogła mieć nadzieje, że to się nie zmieni.
Przygotowała się na obronę, kiedy to Anderson ponownie przejął tłuczek. Miała wrażenie, że siostra Jamiego bez przerwy podawała do puchona, ale to właściwie nie było takie ważne. Skoro ślizgon nie zamierzał odpuścić Terremu, Fern postanowiła wykończyć jego siostrę.
Obroniła się z taką łatwością, że ta pierwsza jej zagrywka, kiedy dała się uderzyć na początku meczu, musiała wyglądać jak sprytne zmylenie przeciwników, aby pomyśleli, że nie zależy jej na zwycięstwie. Przejmując tłuczek od razu odbiła go w stronę Carly, w ogóle nie myśląc w tej chwili o żadnym podaniu do Jamiego.

Ingerencja dla @Scarlett Norwood

Może to zaskoczenie ze względu na tak silny, bezpośredni atak? Może zakładałaś, że Fern mimo wszystko poda tłuczek do Jamiego? A może tylko się zamyśliłaś? Jakakolwiek była przyczyna, po prostu przegapiłaś nadlatujący tłuczek, który został posłany przez Fern i zamiast odbić go pałką, odruchowo zasłoniłaś się rękami. Magiczna piłka rozprysnęła się na Twoich ubraniach, a i tak łzawiące już oczy oberwały jeszcze bardziej. Niby ciagle trzymasz się na miotle, ale czy to na pewno mądre? Pilnujacy rozgrywek nauczyciel,  @Lazare Limier, zagwizdał na przerwę i ściągnął Cię z pola walki wprost pod opiekę @Nora Blanc, która zajęła się zabrudzonymi eliksirem oczami. Tymczasowo jesteś wykluczona z gry, a pozostali bawią się bez Ciebie, dopóki nie będziesz zdolna, by znów wrócić na boisko.

---

Ingerencja za brak odpisu w przepisowym terminie.
Zgodnie z 7 punktem zasad zgłoszeniowych zostajesz ukarana utratą połowy galeonów. W następnym wątku uwzględnij, że Carly ma problemy ze wzrokiem i widzi wszystko w neonowych kolorach. Tymczasowo jesteś wykluczona z gry, ale możesz do niej wrócić, jeśli napiszesz posta o powrocie na boisko przed końcem rozgrywki.
Pozostali grają dalej! @Terry Anderson, Twoja kolej na wyprowadzenie ataku.

Trafienia: ★★
Cel ataku: @Fern A. Young
Atak: 6
Punkty kuferkowe: 26 + 4 (sprzęt) = 30
Przerzuty: 2/6

Niepotrzebnie martwił się o Ślizgonkę - Fern unikała kolejnych ataków z taką wprawą, że trudno było uwierzyć, że na miotle siedziała ta sama osoba, która kilkanaście minut temu wleciała wprost w zmierzające w jej stronę tłuczek. Mało tego, dziewczyna świetnie radziła sobie nie tylko w defensywie, ale i w ataku. Mimowolnie zagwizdał cicho, kiedy panna Young zamachnęła się pałką i posłała morderczą piłkę wprost w ramiona Scarlett, której tym razem nie udało się obronić. Tłuczek wybuchł jej prosto w twarz, co poskutkowało krótką przerwą w meczu, jednak - ku jemu ogromnemu zdumieniu - odesławszy Puchonkę pod opiekę Blanc nauczyciel wznowił grę. Przyjął tę decyzję z widocznym na twarzy oburzeniem - no bo jak to tak, mieli grać bez Carly? Nie miał jednak wielkiego wyboru, mógł bowiem albo wznowić mecz w pojedynke, albo zostać na ziemii, co oznaczałoby odanie wygranej walkowerem - a tego żadne z borsuków by nie zniosło.
- Trzymaj się tam! - rzucił partnerce, nim wzbił się z powrotem w powietrze. Był rozkojarzony, przejęty stanem koleżanki, toteż jego kolejny atak okazał się słaby i mało precyzyjny. Mimo wszystko odbity przez niego tłuczek poszybował w stronę Fern, która okazała się niebagatelnym przeciwnikiem. Ciekawe, kiedy nauczyła się tak latać?

Trafienia: ★★
Obrona: 4, tłuczek przejmuje @Jamie Norwood
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

Nie mogła uwierzyć, że Scarlett zasłoniła się rękoma, ale chyba jeszcze bardziej Fern zaskoczyło to, że posłała mocne uderzenie. Jakimś cudem jednak miała siłę w łapach, mimo zjedzenia marnego śniadania. Mieli szanse to wygrać, chociaż spodziewała się, że Norwood będzie ostrą zawodniczką. No cóż, wystarczyła chwila nieuwagi, aby wszystko nagle uległo diametralnej zmianie.
Young nie usłyszała znaku od Limiera dla Carly, ale kiedy dziewczyna musiała zlecieć z boiska pod opiekę Nory Blanc, został tylko Terry. Krótka przerwa i mogli dalej grać. Chociaż sytuacja Andersona zapowiadała się beznadziejnie to Fern nie zamierzała bagatelizować zawodnika borsuczej drużyny quiddtcha.
Ślizgonka spojrzała jeszcze w stronę siostry Jamiego, mając nadzieje, że już nie wejdzie na boisko, z drugiej strony nie chciała, żeby dziewczynie coś się stało, z jednego ważnego powodu, wtedy na pewno półwil tak ładnie by się do niej nie uśmiechał, a gest, likwidacji przeciwników, jaki posłał jej wcześniej, mogłaby zapewne doświadczyć na własnej skórze. Każdego wychowanka Salazara Slytherina należało podejrzewać o najgorsze.
Atak Terrego nie był mocnym uderzeniem, ale Fern nie zdołała się obronić, obrywając w prawe ramie różowym kolorem, część farby dostała jej się do oczu. To komplikowało sprawę. Widocznie Anderson pragnął zemsty.

Trafienia: ★
Cel ataku:
Atak: 6 przerzucone na 6 podanie do @Fern A. Young
Obrona: -
Punkty kuferkowe: 30
Przerzuty: 4/5

Obserwował grę i musiał przyznać, że był zarówno zaskoczony atakami Terry’ego, który okazywał się naprawdę dobrym pałkarzem, atakami Young, która okazywało się, że też miała siłę w rękach, jak i niestety zejściem Carly z boiska. Zdecydowanie musiała się zamyślić, bo nie było innego wyjaśnienia. Mimo tego, co widział, jak Fern sobie radziła, nie sądził, aby uderzała na tyle mocno, żeby naprawdę posłać kogoś na ławkę do końca gry. Choć… Mógł się mylić, więc postanowił to sprawdzić.
Kiedy ostatecznie Terry zaatakował, a Fern nie zdołała się uchylić mógł zaatakować Puchona. Jednak zamiast tego zdecydował się posłać tłuczek do dziewczyny, wcześniej jedynie machając lekko w jej stronę, licząc na to, że zauważy jego ruch i zwyczajnie zareaguje odpowiednio. Liczył na to, że pokaże na co było ją stać.

Trafienia: ★ ★
Cel ataku: @Terry Anderson
Atak: 5 + 2 = 7 (- 1 za oberwanie w oczy, + 3 za przyjęcie tłuczka od Jamiego)
Punkty kuferkowe: 0
Przerzuty: -

Irytowała ją ta farba w oczach. Nie mogła polegać na słuchu, a drużyna, jaką tworzyła z Jamiem, była chyba najcichszą na tych rozrywkach. Jeszcze bardziej musiała więc się skupić, obserwować. Stawało się to męczące. Obserwowała ślizgona, kiedy ten przejął tłuczek, myślała, że pośle go on w stronę Terrego. W końcu całą grę jego uderzenia były całkiem dobre, na pewno lepsze niż Fern. Ten jednak postanowił podać do niej, a Young jedynie co mogła zrobić to tylko porządnie się zamachnąć pałką i liczyć na to, że Anderson się nie obroni. Była pewna, że musi poćwiczyć, a jeszcze pewniejsza tego, że po tym bludgerze czekają ją zakwasy.