First topic message reminder :

Klasa OPCM

W tej średniej wielkości klasie znajdującej się na pierwszym piętrze, od lat odbywają się zajęcia z Obrony Przed Czarną Magią. Ze względu na średnie wymiary pomieszczenia, dwa rzędy ławek są stosunkowo blisko siebie ustawione. Nie jest to najlepiej oświetlona klasa. Jednak ściany zdobią różne lampy dające nieco jasności. W rogu pomieszczenia, nieopodal biurka nauczyciela, znajduje się gablota na której można znaleźć wiele nieco poniszczonych już książek dotyczących OPCM.

Opis zadań z OWuTeMów:

---

Prawdę mówiąc, Cherry niezbyt lubiła lekcje Obrony Przed Czarną Magią. Niesamowicie peszyło ją uczęszczanie na zajęcia prowadzone przez dyrektorkę - nie mogła się do tego przyzwyczaić. Ilekroć na Bennett wpadała, to zaraz się plątała i gubiła we własnych myślach, bo jednak trochę inaczej patrzyła na nauczyciela, a na dyrektora. Zdawało jej się, że to wywiera dodatkową presję, a Wiśnia wcale się na tych lekcjach nie popisywała. Nie była szczególnie zdolną czarownicą, nad czym jej matka zawsze bez skrupułów ubolewała; przynajmniej z miotłą sobie radziła, co ratowało ją w oczach ojca.
I to na miotle jej zależało. Wiśnia nie potrafiła posiąść się z radości, która towarzyszyła jej od momentu podjęcia się pracy w Muzeum Quidditcha - nieistotne, że nie wzięto jej pod uwagę na stanowisko przewodnika, jej jak najbardziej pasowało rozpoczęcie od małych kroczków; mogła sprzedawać bilety! Samo to wydawało jej się fenomenalne. Zajarała się tak mocno, że nawet kiedy miała przerwę pomiędzy lekcjami, to siedziała z nosem w książce Jak spaść z miotły, traktującej o niebywale ryzykownych akrobacjach powietrznych. Nic dziwnego, że zjawiła się w sali tuż przed rozpoczęciem zajęć; wciągnęła się w lekturę i zapomniała o całym świecie. W końcu weszła do pomieszczenia, pomrukując "dzień dobry", chociaż dyrektorki jeszcze tu nie było.
Znalazła wolne miejsce, usiadła i wyjęła różdżkę, doczytując o zmodyfikowanym Zwisie Leniwca.

Kostka - pytanie : 3
Kostka - szczęście: 5
Ilość punktów w kuferku: 18
Kostka k100 53
Procent Poprawnej odpowiedzi: 53 + 10 + 5 = 68%

Nie mógł opuścić zajęć u Nessy. Wczesna pora go nie zniechęcała ani nie przerażała, za to okazja do podszlifowania się w zaklęciach dodatkowo motywowała do zjawienia się na OPCM. Nie był szczególnie zdziwiony, że Ruda postawiła na powtórki. Ostatnio robił to każdy profesor, zmuszając ich do jeszcze dłuższego przesiadywania przy książkach i notatkach. Dlatego bez większego stresu, gdy nadeszła jego kolej, wyciągnął ze słoiczka kartkę z pytaniem. Wspaniale, czarnoksiężnicy. Odchrząknął zanim przystąpił do odpowiedzi. - Tom Riddle, zwany również jako Lord Voldemort - to od niego zacznę. Jego metodami w głównej mierze było zastraszanie, manipulowanie, torturowanie, używanie zakazanej magii. Stworzył on grupę, których nazywano śmierciożercami i którzy byli jego - zamilkł, szukając zamiennika słowa przydupas, które niezbyt pasowało do odpowiedzi ustnej w trakcie zajęć - poplecznikami. Wykonywali jego rozkazy, w sumie to najprościej mówiąc robili czarną robotę. O, i jego największą bronią, a zarazem w sumie metodą, była legilimencja. Bezbłędnie czytał myśli swoich ofiar, niejednokrotnie też zmieniał ich wspomnienia i kontrolował zakamarki umysłu. Co do osiągnięć... Stworzył siedem horkruksów, armię inferiusów, bardzo skutecznie posługiwał się czarną magią - rzucał nieodwracalne w skutkach klątwy, był też bardzo dobry z transmutacji i przemieszczania się - zmarszczył brwi. Chciał powiedzieć jak najwięcej informacji w krótkim czasie, tym samym gubiąc się w swojej wypowiedzi. Dopiero spokojne spojrzenie Lanceley sprawiło, że westchnął i kontynuował. - Po prostu potrafił latać bez żadnego magicznego przedmiotu typu miotła. Z ciekawostek dodam, że był leworęczny - zakończył opowieść o Czarnym Panie, zastanawiając się nad kolejną osobą. - Warto też wspomnieć o czarnoksiężniku zwanym Herpo Podły. Stworzył on pierwszego bazyliszka, był wężousty, co nawiasem mówiąc, nie uważam za jednoznaczne z byciem tym złym, aczkolwiek ta genetyka jest wiązana z czarną magią, dlatego o tym wspominam - nieco chaotycznie odpowiadał, czując jak stres wprowadza jego dłonie w drżenie. - Żył w starożytnej Grecji, miał pseudonim Głupiec, w sumie nie wiadomo dlaczego, i tak naprawdę to, czego dokonał i zaklęcia jakie stworzył, były wykorzystywane przez innych czarnoksiężników - czy tak było? Nie był do końca pewien, aczkolwiek nauczony doświadczeniem nie przestawał mówić, sprawiając wrażenie pewnego siebie. - I jako jeden z pierwszych wytworzył horkruksa. Krążą pogłoski, że być może wciąż jeszcze żyje, aczkolwiek wydaje mi się to niemożliwe - był potężnym czarodziejem i mógł ujawnić się za czasów Voldemorta, aby razem z nim podporządkować sobie resztę świata - dopełnił opis swoimi (zapewne niepotrzebnymi) przemyśleniami. - I jest jeszcze Godelot. Żył w czasach średniowiecznych, wynalazł wiele klątw i czarnomagicznych inkantacji, tworząc z nich spis "Zakamarki najczarniejszej magii". Albo nie, "Najczarniejsze zakamarki magii", o chyba tak. Więc nietrudno się domyślić jakimi metodami załatwiał sprawy, a z jego osiągnięć cóż, korzystało wielu innych po nim - ewidentnie było widać, że z każdą kolejną postacią plątał się coraz bardziej, opisując ją bardziej ogólnikowo aniżeli szczegółowo. Miał jednak poczucie, że powiedział wystarczająco, aby dostać pozytywną ocenę, a przede wszystkim udowodnić, że miał wiedzę nie tylko z zakresu magii leczniczej.

Ilość punktów w kuferku: 31
Kostka k6: 6
Kostka k100: 89 + 15 za parzystą k6 + 15 za kuferek = 119
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: PERFOSSUS i roślinki

Teoria poszła jak poszła i przyszedł czas na część praktyczną. Max miał szczerze dość jakichkolwiek bijatyk, nawet tych wyimaginowanych, więc dość niechętnie wcielił się w powierzoną mu rolę. Jednak mus to mus i przyszedł czas pobudzić trochę szare komórki do działania. Gdy przyszła jego kolej na pokazanie, jak ulepszyłby linię obrony zamku szybko przeszedł do działania. Nie mieli zbyt dużo czasu, by się wykazać, więc Max zrobił pierwsze, co zawitało w jego przyćmionym nieco amnezją umyśle. Uniósł różdżkę i przy pomocy Perfossus wyczarował wielką, głęboką szczelinę. Dół, który z pewnością byłby świetną pułapką gdyby nie fakt, że był dość potężnie widoczny. Rozejrzał się więc szybko wokół i przywołał do siebie roślinki, które znalazł w zasięgu wzroku, by następnie przy ich pomocy przykryć rozstępienie w ziemi i tym samym podnieść szanse na to, że pułapka zadziała. Na koniec całość przetransmutował tak, by wyglądem nie odróżniała się od otaczającej szczeliny posadzki. Patrząc na efekty swojej pracy musiał przyznać, że był z siebie nawet zadowolony. Nawet jeśli zaklęcie transmutacyjne by zawiodło, szczelina wciąż pozostawała ukryta pod warstwą zieleni, a co za tym szło, w razie niepowodzenia jednego czaru, drugi wciąż zwiększał szansę na to, że przeciwnik zostanie jakoś unieszkodliwiony.

Ilość punktów w kuferku: 26
Kostka k6: 1
Kostka k100: 1 - 15 (za k6) + 10 (za kuferek) = -4
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: Bombarda, bo spanikowała

Pierwszą część lekcji miała za sobą. Nie zdążyła jednak opanować targającej jej tremy, gdy już Panna Lanceley postawiła ich przed kolejnym zadaniem. Tym razem chodziło o praktykę i to dość konkretną. Ruda miała trzy minuty, by wczuć się w rolę uczestnika Bitwy o Hogwart i jakoś zamek pomóc obronić. Myślała gorączkowo nad tym, co powinna zrobić, ale w jej głowie panowała pustka. Czując kumulujący się w niej stres i upływający z każdą chwilą czas uniosła w ostatnich sekundach różdżkę i po prostu rzuciła w najbliższe szkło Bombardą. Zaklęcie było jednak tak słabe, że nawet nie wywołało wiatru, a ona zawstydzona mogła tylko przeprosić Nessę i zwolnić miejsce kolejnym uczniom.

Ilość punktów w kuferku: 40 + 5 (różdżka)
Kostka k6: parzysta
Kostka k100: 42 (+ 15 za parzystą + 20 za kuferek) = 77
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: wszystkie cięższe przedmioty (rzeźby, ławki, figurki itp.) + Expulso

Po porażce na etapie teoretycznym, miała chwilę na dojście do siebie i przełknięcie dosyć mocno nieudanej odpowiedzi ustnej. Nie obchodziła ją ani ocena ani opinia kogokolwiek na ten temat - bardziej czuła się przytłoczona faktem, iż ostatnimi czasy nie potrafiła się dostatecznie skupić i osiągnąć czegoś więcej, co było skutkiem zmiany pracy na bardziej stresującą i odpowiedzialną.
Dlatego stojąc przed zadaniem wykorzystania dostępnych rekwizytów i jednego wybranego zaklęcia w celu obrony, jak gdyby brała udział w bitwie o Hogwart, maksymalnie się skupiła. Rozluźniła nadgarstek, strzepując napięcie; parę minut przed rozpoczęciem części praktycznej zaczęła zbierać magię w palcach, aby inkantacja wyszła jak najbardziej efektowna.
Nie sądziła, że gdy nadejdzie moment, w którym miała się wykazać, w jej głowie pojawi się pustka. Co prawda nie znalazła się w sytuacji, jaką musiała sobie wyobrazić, aby odegrać rolę i zrobić zadanie Nessy, ale presja czasu była wystarczająca, żeby na chwilę zamarła. Ostatecznie zebrała rozbiegane myśli i chwyciła pewniej różdżkę. Wiedziała, że gdyby znalazła się w obliczu niebezpieczeństwa, działałaby instynktownie - zrobiła więc to, co wydawało jej się najsensowniejsze. Ustawiła się przy ścianie, w formie zabezpieczenia pleców i za pomocą zaklęcia Locomotor przestawiła większość ciężkich przedmiotów przed siebie. Następnie pewnie wymówiła Expulso i wycelowała w zbiór rzeźb, figurek, krzeseł i ławek, które z dużą mocą odleciały na boki - gdyby nie bariera ochronna, w jaką uderzyły z hukiem, byłyby w stanie poważnie znokautować przeciwników, a co najważniejsze zdekoncentrować ich, dając jej możliwość na wyprowadzenie kolejnego ataku, który w obecnej sytuacji sobie darowała. 
Nie była w pełni zadowolona z tego manewru, aczkolwiek w porównaniu do swojego wcześniejszego popisu, o wiele bardziej pokazywał jej umiejętności i potencjał. Czuła się pewniej, gdy mogła używać magii zamiast słów - była praktykiem, znacznie lepiej odnajdywała się w akcji, gdzie ważniejsze okazywały się działania, a nie wiedza teoretyczna.

Kostka - pytanie :2
Kostka - szczęście: 1
Ilość punktów w kuferku: 22
Kostka k100 50
Procent Poprawnej odpowiedzi: 50 +20 (za kuferek) -5 (za kostke na nieszczęście) -> 65% (Zadowalający +5 dla Slythu)

Kolejne zajęcia organizowane przez asystentkę OPCM miały odbyć się zaraz po śniadaniu. W krótkim wstępie, jaki wygłosiła Lanceley, okazało się, że tym razem postawiła bardziej na teorię, która miała przygotować ich do zbliżających się wielkimi krokami egzaminów. Hunterowi jak zwykle w takich okolicznościach towarzyszył stres, bo nie lubił odpowiadać ustnie, jednak starając się zachować spokój, czekał na swoją kolej. Nerwy nigdy nie przynosiły niczego dobrego, więc musiał się uspokoić i zwyczajnie skupić, aby wygrzebać z zakamarków swojego umysłu odpowiedzi na pytania, które przygotowała dla nich Nessa.
Wreszcie podszedł do niej, aby wylosować pytanie i to co zobaczył na karteczce sprawiło, ze nieco się rozluźnił. Postać Dumbledore'a nie była trudnym zagadnieniem do opisania, a samo pytanie nie zdawało się być podchwytliwe, jednak musiał odpowiedzieć wyczerpująco, co nie było łatwe, kiedy był zdenerwowany - z łatwością można było o czymś zapomnieć.
- Albus Dumbledore był Kawalerem Orderu Merlina Pierwszej Klasy, byłym dyrektorem Hogwartu w latach 1956 – 1997, który yyy...zasłynął ze zwycięstwa z Grindelwaldem... - zaczął dość pewnie i spoglądając na rudowłosą kobietę, widząc jej badawcze spojrzenie, poczuł jak stres wzbiera w nim jeszcze bardziej. Zamilkł na moment, próbując się skupić, aby po chwili kontynuować: - Odkrył także dwanaście sposobów wykorzystania smoczej krwi, a także... współpracował z Nicolasem Flamelem przy yyy... wielu dziełach alchemicznych. Nauczał transmutacji i obrony przed czarną magią - nie wiedział co mógł jeszcze dodać, a więc nerwowo zerknął na pergamin z pytaniem, aby ponownie przeczytać drugą jego część. Zanim zaczął, odchrząknął.
- Myślę, że Dumbledore postanowił nauczać obrony przed czarną magią, ponieważ chciał, aby młodzi czarodzieje już od najmłodszych lat potrafili się bronić... - odpowiedź była dla niego dość oczywista, dlatego też nie miał zielonego pojęcia czy tyle wystarczy, ale dla pewności dodał jeszcze: - Miał przykład swojego przyjaciela, który zszedł na złą ścieżkę i zaczął pałać się czarną magią, dlatego sądzę, że po prostu uświadomił sobie, że zło czyha na każdym rogu i warto być jak najlepiej przygotowanym. - wszystko to brzmiało tak błaho, że wydawało mu się to podejrzane. Spojrzał niepewnie na Lanceley, aby ostatecznie zamilknąć, na znak, ze skończył. Nie wiedział czy to co usłyszała było wystarczające, czy może jego wypowiedź była na poziomie dwunastolatka...

Kostka - pytanie : 4
Kostka - szczęście: 5
Ilość punktów w kuferku: 30
Kostka k100 83
Procent Poprawnej odpowiedzi: 83 +30 (za kuferek) +5 (za kostke na szczęście) -> 100% (Wybitny +15 dla Slythu)

Każda lekcja organizowana przez Nessę zdawała się być lepsza od poprzedniej, a więc nie mogło go zabraknąć na tej ostatniej w tym roku, która miała przygotować ich w ramach popularnych ostatnio powtórek na egzaminy końcowe. Z jednej strony cieszył się na to, że będzie mógł przyswoić sobie lepiej wiadomości, które nabył w ciągu całego roku szkolnego, ale zazwyczaj takie schematy oznaczały jedno - sprawdzian wiadomości. A więc i tak trzeba było coś tam poczytać przed tą lekcją indywidualnie, żeby nie wypaść najgorzej...
W końcu poranna lekcja się rozpoczęła i była prefekt zaczęła przywoływać do siebie pojedynczo osoby, aby w wyciszonej części sali przepytać je z posiadanej wiedzy. Po dłuższym oczekiwaniu przyszła kolej Sinclaira, który podszedł do biurka kobiety, aby skinąć jej głową oraz posłać delikatny uśmiech, zanim to nie sięgnął ręką po niewielki kawałek papieru, na którym było zapisane jego pytanie. Było dość... rozbudowane. Szczerze powiedziawszy, kiedy je przeczytał, tyle myśli mu się nasuwało, że nie wiedział od czego ma zacząć. Wziął więc głęboki wdech.
- Jeśli chodzi o skuteczne sposoby na obronę przed Boginem, to znam jeden najskuteczniejszy, którym jest zaklęcie Riddikulus. Jest ono powszechnie znane, jednak nie należy do najprostszych, gdyż trzeba stawić czoła swojemu największemu lękowi. Zaś jeśli chodzi o demona, którym jest Zwodnik głównie należy pamiętać o tym, aby mu nie ulec, czyli kierować się zdrowym rozsądkiem, a nie magią, która nas do niego pociąga. Moją metodą, którą zastosowałbym, gdybym na niego natrafił byłoby zastosowanie zaklęcia Barrera, aby udaremnić mu zbliżenie się. - mówił nieprzerwanie i bardzo płynnie, jakby myśli same napływały mu do głowy, nawet nie musząc się zastanawiać nad tym co kolejnego wydobędzie się z jego ust. - Natomiast Czerwone Kapturki, które mogą być niezwykle groźne, jeśli pozwoli się im dopuścić siebie na bliską odległość, możemy potraktować choćby prostym Colloshoo czy Orbis lub Fallo. - urwał na moment, aby przez chwilę zastanowić się nad metodą na wilkołaki. Tu trzeba było naprawdę mocno przemyśleć sprawę, bo jednak są one bardzo niebezpieczne, ale też nie można zranić ich bardzo mocno, bo po pełni wracają do swojej ludzkiej postaci...
Nessa widząc jak Lucas dłużej zastanawia się nad ostatnią częścią swojego pytania podsunęła mu po chwili pomysł, naprowadzając nieco, za co był jej niezmiernie wdzięczny, ponieważ nie chciał zaprzepaścić wcześniejszej wypowiedzi, która szła mu chyba dość dobrze, nie odpowiadając w pełni na zadane pytanie. Jednak z niewielką pomocą byłej Ślizgonki olśniło go.
- Rzeczywiście, aby nie poturbować zbytnio wilkołaka, ale dać sobie skuteczne szanse na obronę przed nim i ucieczkę, myślę, że przydatne będą zaklęcia Conjunctivitis, Icalus czy wspomniane wcześniej Orbis - powiedział gładko, kończąc swoją wypowiedź i na koniec również obdarzając rudowłosą czarownicę uśmiechem, jednak tym razem pełnym ulgi, że w dobrnął do końca. Jednak ostatecznie poszło mu bardzo dobrze i mógł odejść na bok, aby przygotować się do drugiej części powtórki.

Ilość punktów w kuferku: 22
Kostka k6: 4
Kostka k100: 85 +15(k6) +10(kuferek) -> powyżej 100
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: rośliny - Icalius

Wszelakie testy, sprawdziany czy innego typu sposoby sprawdzania wiedzy teoretycznej zawsze go stresowały. Jednak, jak tylko wstał od biurka asystentki i miał już za sobą całe to przepytywanie, poczuł ulgę. I chociaż to nie był koniec powtórek tego dnia, to ze swoistym spokojem oglądał jak pozostali przystępują do losowania i odpowiadania na pytania Nessy. Fajnie było mieć to już za sobą i móc na luzie poczekać na kolejną część lekcji.
Kiedy reszta skończyła odpowiadać, rudowłosa czarownica przygotowała odpowiednio salę, aby po kilku minutach dać im zadanie. Dość nietypowe, jednak bardzo kreatywne. Co prawda, nikt nie spodziewał się podobnego ataku najpotężniejszego czarnoksiężnika wszechczasów, tak jak to miało miejsce kilka dekad wcześniej, jednak warto było wiedzieć jak w takiej sytuacji się zachować. Tylko trzy minuty na zastanowienie to było zdecydowanie za mało. I choć w rzeczywistości mieliby pewnie jakieś kilka sekund na reakcje, to asystentka niewątpliwie wzięła ich z zaskoczenia tym poleceniem. A, że Hunter był blisko z magiczną - i nie tylko - florą, to tylko jedno zaklęcie przyszło mu do głowy. Wypowiedzenie go kilkukrotnie miało za zadanie ścisłe unieruchomienie przeciwnika i  zaatakowanie go pnączami, jednocześnie wytrącając różdżkę z dłoni. Używał tego czaru dość często podczas treningu pojedynków, dlatego nic dziwnego, że wyszło bezbłędnie. Jednak czy to nie byłoby za mało w ofensywie na czarnoksiężnika?

Ilość punktów w kuferku: 31
Kostka k6: 2
Kostka k100: 68 +15(k6) +15(kuferek) -> 98
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: pułapka- Terminus Vetiti

O dziwo, po skończonej rozmowie z Nessą czuł się dość pewnie. Coś mu podpowiadało, że mimo wszystko nie poszło mu najgorzej. Jego rozbudowana odpowiedź, jak też sam fakt, że kobieta naprowadziła go na skuteczną metodą obrony przed wilkołakiem, wydawały się nastawiać pozytywnie. Usiadł więc na końcu sami, aby w daleka obserwować kolejne osoby przystępujące do odpowiedzi. Ciekawy był jakie były pozostałe pytania, a także co takiego wymyśli im profesor Bennett wraz z Volarbergiem na egzamin. Postanowił sobie w myślach indywidualnie powtórzyć cały materiał z tego roku, aby go utrwalić.
W momencie, kiedy wszyscy byli już po części teoretycznej przyszła pora na praktykę. Lanceley przygotowała odpowiednio klasę, aby po chwili wytłumaczyć im co mają zrobić. Obrona szkoły. Było to coś, nad czym nigdy za bardzo się nie zastanawiał, a teraz właśnie miał kilka minut, aby przedstawić jakiś skuteczny pomysł, w sytuacji kiedy Voldemort atakuje Hogwart. Mało co przyniosłoby prawdziwe efekty w rzeczywistości, bo obrona rak wielkiego obiektu, jakbym jest zamek nie należało do najprostszych czynności. Jednak Sinclair postawił na defensywne zaklęcie, dość silne, które miało unieruchomić atakujących, nie pozwalając im dostać się na wyznaczony teren. Czar Terminus Vetiti zadziałał doskonale i w promieniu 5 metrów od chłopaka powstał czarny okrąg, który dosłownie sparaliżował by osobę, która by go przekroczyła. Magia była na tyle silna, że utrzymałaby się przez dobre kilkanaście minut, gdyby nie to, że Nessa kazała mu zakończyć zaklęcie. Był z siebie zadowolony. Chyba nie musiał aż tak bardzo przykładać się do powtórek praktyki, bardziej przydałoby się skupić na teorii, która poszła mu tak sobie...

Kostka - pytanie : 2
Kostka - szczęście: 2
Ilość punktów w kuferku: 1 pkt
Kostka k100 100
Procent Poprawnej odpowiedzi: 107%


Spodziewał się, że zajęcia teraz nie będą chwilą oddechu, którego niegdyś nabierał przed pełnią, czy po pełni. Maj, ciepły, radosny, jasny budzący trelem ptaków. Przypominający o czymś przyjemnym — wakacjach, a jednocześnie mówiącym, jak nie zdasz, będziesz się cholernie dołować. Tak bardzo chciał mieć to wszystko za sobą. Odetchnąć i cieszyć się słońcem i beztroską. Najpierw jednak czekały go zajęcia z OPCM. Nie powiedziałby o sobie, że jest dobrym czarodziejem, użyłby słowa przeciętny. Ewentualnie poniżej normy. Zwłaszcza z takim nastawieniem, jakie dzisiaj miał do wszystkiego. Za nim wszedł do sali, ziewnął niewyspany, zmarnowany. Jak on nie lubił przepytywania z teorii. Starał się być dobrym uczniem, a właściwie przeciętnym — nie chciał spaść poniżej swojej normy. Chociaż zapewne niedługo będzie to nieuniknione.
Podszedł do biurka pani profesor, a losując pytanie, czekał jak na ścięcie. Otoczyła go bańka wyciszająca, a on podniósł zmęczone spojrzenie, na to, co wylosował. Poczuł ulgę. Albus Dumbledore, jedno z łatwiejszych pytań. Tak sądził. Niemal miał wrażenie, jak odpływa z niego zmęczenie i przygnębienie.
- Albus Dumbledore. - Wypowiedział te słowa, a jego blade usta lekko uniosły się w uśmiechu. Zaraz to jednak przybrał swoją zwyczajną beznamiętną minę. Nie był przecież tu po to, żeby się szczerzyć jak debil. - W latach 1956 – 1997 dyrektor Szkoły Magii I Czarodziejstwa w Hogwarcie. Przez wielu uważany za największego czarodzieja współczesności. Znany jest z takich osiągnięć jak pokonanie czarnoksiężnika Grindelwalda, a także z odkrycia dwunastu sposobów wykorzystania smoczej krwi, jak również ze swoich dzieł alchemicznych, napisanych wspólnie z Nicolasem Flamelem. - Mówił niemal bez tchu, jakby opowiadał naprawdę dobrą opowieść. Dumbledore oczywiście miał wiele osiągnięć, ale Fenris uważał, że wymienienie tych najważniejszych jest bardziej wskazane niż rozdrabnianie się na pomniejsze zasługi, chociażby zdobycie złotego medalu za świetne wystąpienie na Międzynarodowej Konferencji Alchemików w Kairze.
- Myślę, że zdecydował się być nauczycielem OPCM, ponieważ chciał pokazać granice — jak jest bardzo cienka. Lawirowanie między obroną przed czarną magią, samą czarną magią, wiąże się z dużą odpowiedzialnością, a także ostrożnością. Zapewne pragnął w ten sposób uświadomić młodych ludzi, wystarczy chwila nieuwagi i możemy znaleźć się zbyt blisko krawędzi. Myślę, że podobnie było z jego przyjacielem, a zarazem przeciwnikiem Gellert'em Grindelwald'em. - Zakończył swoją wypowiedź i miał nadzieje, że według profesor Lanceley poszło mu całkiem dobrze. Obawiał się, że to praktyka może nie pójść już tak najlepiej. Tutaj widocznie miał szczęście. Wylosował pytanie, na które znał odpowiedź. Praktyka tak nie wyglądała. Nic nie losujesz — działasz. Odpytany przeszedł na prawą stronę sali i czekał na rozpoczęcie nieuniknionej praktyki.


Ilość punktów w kuferku: 1 pkt
Kostka k6: 3
Kostka k100: 34
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: figurki, roślinki i zaklęcie Protego

Nie był dobry w praktyce. Zwłaszcza kiedy należało działać intuicyjnie. On wolał wszystko dobrze przemyśleć. Trzy minuty na przygotowanie obrony szkoły — nic z tego. Już samo to ile czasu mają, jak oznajmiła profesor, spowodowało, że cała ta pewność, którą trzymał w części teoretycznej zgasła niczym Lumos przy użyciu zaklęcia Nox. Był beznadziejny, jeśli chodzi o presje. Mógł mieć Wybitny na testach, ale w praktyce to już wyglądało całkowicie inaczej. Zmęczenie wróciło, tak szybko, jak postanowiło się ulotnić, kiedy przeczytał swoje pytanie. Przyszła jego kolej, a on stał, nie wiedząc jakiego zaklęcia użyć. Miał wrażenie, że różdżka wyślizgnie się mu z dłoni przez zdenerwowanie i tremę, po tych zajęciach na pewno nie będzie w stanie normalnie myśleć z wycieńczenia. Wolał już wilkołacze wyprawy. Nawet sobie tak nie żartuj. Zbeształ się w myślach. Zwracał uwagę na wszystko tylko nie na to, że powinien działać. Nie zostało mu za wiele czasu, a on z Obrony Przed Czarną Magią orłem nie był, wręcz przeciwnie nie miał czym się chwalić.
Najdziwniejsze było to, co zrobił najpierw. Nie użył żadnych zaklęć. Wziął rośliny w doniczkach, nie potrafiłby nic tu zaczarować, ale po prostu ustawił je, a także pomniejsze figurki; poustawiał dookoła siebie. Chyba chciał, żeby utworzyły coś w rodzaju tarczy. Może przeciwnik będzie biegł i przewróci się o rzeczy, które leżały w taki sposób? Mógł zawsze je podnieść i nimi rzucać. Na końcu uniósł różdżkę przed siebie.
- Protego. - Wypowiedział, oczekując tarczy, która niestety okazała się zaczerpnąć odrobinę magii z jego źródła mocy. Uważał, że nie najlepiej mu to poszło. Sądząc po zaklęciu, które zbyt długo nawet nie chciało się utrzymać. Podniósł więc roślinę w doniczce, gotowy do rzucenia nią we wroga atakującego Hogwart. To było na tyle z praktyki. Stał jak debil z kwiatkiem, zastanawiając się, co on tu właściwie robi po pełni. Przyszło mu na myśl, że mógłby skleić na szybko jakieś durne usprawiedliwienie, w końcu cierpiał na nieuleczalną likantropię. Fenrir Skarsgard chciał czy nie, nie był taki. Dlatego postanowił grzecznie milczeć, oczekując wyroku profesor Lanceley — sprawiedliwego czy nie, nie miało to znaczenia. Nie mógł się tu popisać żadnymi umiejętnościami.

Kostka - pytanie : 6
Kostka - szczęście: 1
Ilość punktów w kuferku: 40
Kostka k100 27
Procent Poprawnej odpowiedzi: 27-5+20=42

Lekcja OPCM była czymś, co z pewnością jeszcze kiedyś jej się przyda w przyszłości więc postanowiła pojawić się na lekcji organizowanej przez Nessę. Szkoda tylko, że najwyraźniej nie przygotowała się do niej tak jak przygotować się powinna, bo gdy już zawitała w sali i wylosowała dla siebie pytanie to zonk: uświadomiła sobie nagle, że w zasadzie niewiele wiedziała o horkruksach, aby móc odpowiedzieć jakoś naprawdę złożenie na pytanie Lanceley.
- Horkruksy... cóż... są to przedmioty, w których umieszczona została część duszy ich... właściciela - czemu właściwie się tak zacinała? Czyżby nagle wleciał jej jeszcze akcent? Dziwne rzeczy. - Dokonuje się tego po... rozszczepieniu jej... Żeby tego dokonać należy wpierw dopuścić się morderstwa, które... jakby to rzec... które doprowadza do tego stanu.
Porażka. Jedna wielka kompromitacja. I choć powiedziała co nieco na ten temat to jednak nie było to jakoś zachwycające. Poprawka: w ogóle nie było. Miała jedynie nadzieję, że część praktyczna pójdzie jej o wiele lepiej.

Kostka - pytanie : 4
    Kostka - szczęście: 4
    Ilość punktów w kuferku: 12
    Kostka k100 21
    Procent Poprawnej odpowiedzi: 21-7+10=24

Ogólnie rzecz biorąc naprawdę lubiła zajęcia z OPCM. Dlatego też się na nich pojawiła w całej swej glorii i chwale. A tego nie było niestety zbyt wiele. Jak się to później okazało. Pierwsze musiała podejść do teorii, a to nigdy nie była jej mocna strona. Kto by się spodziewał tego, że jednak akurat jej przypadnie pytanie związane z magicznymi stworzeniami. Szkoda tylko, że nie poprawiło to w żaden sposób jej sytuacji, bo zamiast zabrać się za to udzielanie obszernych odpowiedzi po prostu zamarła na kilka chwil. Czy to miał być jej moment?
- Riddiculus - powiedziała w końcu, gdy nareszcie otrząsnęła się nieco z tego amoku i stwierdziła, że najwyższa pora na to, by jednak się odezwać. Choć dalej nie bardzo wiedziała jak powinna to zrobić. - To dobry sposób na obronę przed Boginem.
Szkoda tylko, że zapomniała jakoś o dalszych stworzeniach, o których też miała coś opowiedzieć. No, ale już się stało. I się nie odstanie. Mogła jedynie zrehabilitować się w momencie, gdy stanie do etapu praktycznego.

Kostka - pytanie: 6
Kostka - (nie)szczęście: 1
Ilość punktów w kuferku: 41 + 2 [amulet z jemioły]
Kostka k100: 26
Procent Poprawnej odpowiedzi: 26 + 20 [kufer] - 5 [k6] = 41 | Nędzny, -5 pkt

  Coraz większymi krokami nadchodziły końcoworoczne egzaminy, więc z tej okazji tematem przewodnim większości lekcji stały się powtórki przerabianego w ciągu roku materiału. Wprawdzie z OPCMu czuł się dość pewnie, ale to wcale nie oznaczało, że powinien odpuszczać zajęcia powtórkowe – zawsze to przecież okazja, żeby się przekonać czy jednak nie ma jakichś braków i móc je zawczasu uzupełnić.
  W końcu to był jeden z przedmiotów, do którego miał zamiar podchodzić w sesji egzaminacyjnej i nawet zależało mu na dobrej ocenie.
  Do klasy wpadł prawie na ostatni moment, bo dzień wcześniej zaliczył dość morderczy trening, potem trochę się zasiedział i po porannym jeszcze pięć minutek wstał nieco zbyt późno, ledwie się wyrabiając. Lekki posiłek spożył już niemal w biegu, a jego pies musiał się zadowolić znacznie krótszym spacerem niż normalnie.
  Odpowiedź usta sama w sobie go nie stresowała – nie miał w końcu problemów z publicznymi wystąpieniami, ba, uwielbiał przecież, kiedy oczy wszystkich były zwrócone ku niemu. Cała ta poranna gonitwa chyba jednak nie wpłynęła nań zbyt dobrze, więc pomimo pewności, z którą podszedł do biurka, przy którym urzędowała Nessa, kiedy nadeszła jego kolej, schody pojawiły się, gdy tylko wyciągnął ze słoja pierwszą lepszą kartkę z pytaniem.
   Wszystko co wiesz o horkruksach.
  Zagadnienie niby wcale nie takie trudne, ale na pewno byłoby mu łatwiej, gdyby zajrzał w ostatnim czasie do rozdziału dotyczącego czarnomagicznych artefaktów, a tego nie zrobił od czasu, kiedy ten temat pojawił się na zajęciach i wiedza z tego zakresu nieco mu… zwietrzała.
  Poczuł, że dłonie zaczynają mu się lekko pocić; bezwiednie też miętolił kartkę w dłoniach, usiłując odszukać w głowie odpowiednie informacje.
   Weź się w garść, Fitzgerald, przecież to wiesz!, zestrofował się w myślach, biorąc przy tym nieco głębszy oddech, nim się odezwał, grając przy tym trochę na zwłokę:
  — To ten… horkruksy. — No brawo, potrafisz wymówić nazwę bez połamania sobie języka w pięciu miejscach, ale to zdecydowanie za mało. — Czarnomagiczne artefakty. Albo raczej przedmioty po prostu? W każdym razie rzecz, w której czarnoksiężnik ukrył część swojej duszy, żeby nie umrzeć. To znaczy przeżyć, nawet jeśli jego ciało ulegnie zniszczeniu. — Trochę się plątał i powtarzał, ale mimo wszystko gadał z sensem… chyba. — Innymi słowy zapewnić sobie nieśmiertelność. Aby to zrobić musiał yyy… kogoś zabić i rzucić odpowiednie zaklęcie na pojemnik, w której chciał zamknąć oderwaną cząstkę duszy. — Przerwa na głębszy oddech. — Zniszczyć pername… całkowicie go mogło tylko coś bardzo silnie niszczącego, jak eee… jad tego no… bazyliszka albo szatańska pożoga.
  Tym akcentem zakończył, czując, że już nic więcej z siebie nie wyciśnie i chcąc już zakończyć ten festiwal żenady, żeby bardziej się nie pogrążać. Poszło mu tak średnio na jeża, część informacji zapewne w ogóle pominął, z czego dobrze sobie zdawał sprawę.
  Mógł jedynie liczyć, że w części praktycznej poradzi sobie lepiej; ona zwykle bywała jego mocniejszą stroną.

Kostka - pytanie : 2
Kostka - szczęście: 3
Ilość punktów w kuferku: 76
Kostka k100 8
Procent Poprawnej odpowiedzi: 8+3+30=41

Ostatnio nieco sobie odpuściła, ale musiała na nowo przyłożyć się do nauki skoro zbliżały się egzaminy. Powinna się do nich przygotować najlepiej jak mogła chociaż w zasadzie nie miała na to większej ochoty ani sił, by to zrobić. Oczywiście jak wszyscy zgromadzeni w klasie wysłuchała tego, co miała im do przekazania Nessa po czym mogła przystąpić do losowania swojego szczęśliwego numerka, aby zobaczyć jakie to pytanie jej też przypadło. I naprawdę nie mogła powstrzymać się od krótkiego prychnięcia śmiechem.
- Dumbledore i OPCM? No proszę... - nienawidziła gościa, za dużo o nim ględzono i naprawdę nie miała ochoty, aby o nim rozmawiać. - Jemu bliżej było do transmutacji. O niej też napisał parę esejów, które uznano za przełomowe i takie tam. Najbardziej znany jest jednak z tego, że był dyrektorem Hogwartu po Dippecie. I z przynależności do Zakonu Feniksa, który chronił pożal się Merlinie, wielkiego bohatera Pottera.
Dało się wyczuć to, że za Potterem też nie przepadała? Chyba tak. Nie mogła jednak nic na to poradzić, kiedy słyszała ich nazwiska. Jakby naprawdę nie było innych wspaniałych postaci, które osiągnęły o wiele więcej w magicznej historii. Ciągle tylko Potter, Potter, Dumbledore i reszta wesołej gromadki. Dlatego właśnie nie tykała historii współczesnej.

Ilość punktów w kuferku: 40
Kostka k6: nieparzysta
Kostka k100: 96-15+20=101
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: Terminus Vetiti

Musiała opracować jakieś zaklęcie, które pomogłoby w obronie zamku. Nic trudniejszego, prawda? Tylko, że nie bardzo miała pojęcie na temat tego jak mogłaby się do tego zabrać. Miała co prawda w zanadrzu ileś różnych rekwizytów, ale nie bardzo wiedziała, co właściwie miałaby z nimi zrobić. Przez jakiś czas rozważała w głowie różne opcje nim finalnie przeszła do rzucania zaklęcia, które jeszcze jakiś czas temu studiowała z podręcznika zaklęć dla zaawansowanych.
Postanowiła przy wejściu wyczarować sporej wielkości czarny okrąg przy pomocy Terminus Vetiti, który miałby unieruchomić przeciwników tuż za progiem. Głupi pomysł? Nie miała pojęcia. Nie była nigdy w podobnej sytuacji. Zapewne sama by spanikowała, a następnie skupiła się na wypełnianiu poleceń kogoś o wiele bardziej doświadczonego, który wiedziałby jak postępować w danej sytuacji. I to by było na tyle.

Ilość punktów w kuferku: 76
Kostka k6: nieparzysta
Kostka k100: 10-15+20=15
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: Perfossus, rzeźby, jakieś tam przedmioty ciężkie wagą, miotły ze schowka czy coś

Panna Strauss wyraźnie nie była w formie. Laska chyba ostatnio spadła z miotły na treningu czy coś, albo nie wyspała się porządnie od... miesięcy. Starczy powiedzieć, że chociaż zaklęcie, na które się zdecydowała było jej doskonale znane to jednak nie spełniło swojej roli. Przynajmniej nie tak jak się tego spodziewała. Dół wyszedł jej... no w zasadzie nawet nie. Dlatego pora nastała na zastosowanie planu B i zastawieniu drzwi ciężko wyglądającymi przedmiotami. Dodatkowo postanowiła także powbijać w swój nieudany dół połamane miotły, które potem mogła złożyć za pomocą prostego Reparo. Ot tak po to tylko, żeby zrobić coś w styli zasiek, fosy czy jak to tam można było nazwać. Krótko mówiąc no nie popisała się.

Ilość punktów w kuferku: 12
Kostka k6: 4
Kostka k100: 11+15+5=31
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: ławki, rzeźby, ciężkie rzeczy, Orbis

Powstrzymywanie najazdu śmierciożerców na szkołę? Cool, cool, cool, cool... Można by do tego dodać jakiś większy role play, żeby mogła się bardziej wczuć w rolę. Huang naprawdę nie miała pojęcia co powinna robić, ale działać jakoś powinna. Dlatego też postanowiła zrobić to, co każda myśląca istota zapewne by zrobiła i przystąpić do tworzenia barykady z tego, co tylko wyglądało na takie, że byłoby w stanie zablokować na jakiś czas drzwi i to tak skutecznie. Przynajmniej tyle mogła poradzić. Jeśli zaś chodziło o przygotowanie zaklęć to uznała, że chyba najlepszym pomysłem będzie użycie Orbis. Pierwsze, co jej przyszło do głowy. I to chyba był błąd, bo jakoś super jej to zaklęcie nie wyszło. Grunt jednak, że coś tam osiągnęła. To się dla niej liczyło.

Widok sali bez ławek i krzeseł oznaczał jedno - zajęcia praktyczne. Aż się uśmiechnąłem na myśl, że nie spędzę kolejnej godziny siedząc na tyłku. Dołączyłem do osób, które stały pod ścianą, oczekując na rozpoczęcie lekcji. Krótkie przywitanie się, wymienienie kilku zdań, ot czysto grzecznościowe sprawy. Zdążyłem już myślami odbiec od rzeczywistości do rozmyślań nad tym co będą dzisiaj ćwiczyli. Brak trzęsącej się szafy czy innego pojemnika oznaczał brak walki z boginem. Pojedynki? Przestąpiłem z nogi na nogi i ścisnąłem ręce przed sobą, przenosząc wzrok na zegarek z taką miną, jakbym chciał go własnoręcznie przestawić.
Odpowiedź ustna była ostatnią rzeczą której się spodziewałem. Westchnąłem ciężej niż zamierzałem i ustawiłem się w kolejce. Spróbowałem sobie przypomnieć najważniejszy materiał, sięgając pamięcią nawet kilka lat wstecz. Zaklęcia, sposoby obrony, sposoby prewencyjne...a ta bam, mam wymienić czarnoksiężników. Pytanie było tak banalne, że aż mnie zatkało. Patrzyłem się tak na profesorkę z coraz to większym uśmieszkiem pełnym zażenowania. No jak można nie znać odpowiedzi na to pytanie?
-Em, no to...lord Voldemort...Grendel i...Vilgerfortz. - O ile pierwsza godność była dobra, tak jakimś sposobem Grindenwalda nazwałem Grendelem a ostatnia osobistość...chyba za dużo książek fantasy. - Lord Voldemort stworzył te, e...humulusy, w których schował swoją duszę. Grendel zasłynął ze swojej inteligencji i elokwencji, przy pomocy której zdobył rzesze popleczników. Wywołał konflikt mający na celu zniewolenie mugoli, ale został powstrzymany przez Albusa Dumbledore'a. Natomiast Vilgerfortz potrafił posługiwać się magią bezróżdżkową w prawie takim stopniu co przy pomocy różdżki. Jego ulubionym typem zaklęć była piromancja, przy pomocy której spalił rzesze swoich wrogów. - Czułem, że z każdym moim słowem idzie mi coraz gorzej. Nawet podpowiedzi ze strony nauczycielki mi nie pomogły. Byłem pod wielki wrażeniem jak bardzo mogłem spieprzyć tak proste pytanie. Odchodząc od biurka palnąłem otwartą dłonią w czoło, orientując się jak wielkie bzdury opowiedziałem.

Kostka - pytanie :3
Kostka - szczęście:4
Ilość punktów w kuferku:8
Kostka k1005
Procent Poprawnej odpowiedzi: 13%

Kostka - pytanie: 5
Kostka - szczęście: 5
Ilość punktów w kuferku: 21
Kostka k100 81
Procent Poprawnej odpowiedzi: 81 + 5 + 20 = 106%

Zbliżają się egzaminy
Jedna ruda obrzuciła drugą niechętnym spojrzeniem i westchnęła ciężko, chowając podręcznik do torby. Chyba nie miał być jej dzisiaj potrzebny, skoro najpierw bawili się w odpytywanie, a potem od razu przechodzili do praktyki. Rozumiała, że teoria zwłaszcza na koniec roku była niezwykle istotna, a panna Lanceley w tym sposób tylko ułatwia im to, z czym i tak prędzej czy później przyjdzie im się zmierzyć – powtórki do testów. Hope niewiele jednak potrafiła poradzić na to, że na dźwięk tego przeklętego słowa przechodził ją nieprzyjemny dreszcz i miała ochotę czym prędzej i czym dalej stąd uciec.
Od razu ruszyła na lewą stronę, bo daleko jej było do ochotnika, chociażby dlatego, że nie przepadała za wychodzeniem przed szereg bez dobrego powodu. Rozejrzała się wręcz lękliwie dookoła, by upewnić się, że na pewno znajdzie się ktoś odważny, kto uratuje resztę grupy. Ustawiła się pod koniec kolejki, nie jako jedna z ostatnich, ale zdecydowanie za połową i postukiwała nerwowo opuszkami palców we własne ramię, powtarzając sobie w głowie materiał z ostatnich zajęć. Kiedy nadeszła jej kolej, dłonie miała już kompletnie spocone ze stresu.
— Do trzech szkół białej magii zalicza się magię runiczną... — zmarszczyła brwi, bo reszta uleciała jej z głowy, mieszała się w niekształtną papkę. Całe szczęście, że Lanceley wsparła ją nieco, naprowadziła na właściwy tor i sprawiła, że słowa z ust Griffin dalej popłynęły już wartkim potokiem. — Runiczną, umysłową, gestową i słowną. Te ostatnie dwie kategorie zaliczają się do jednej szkoły. Podstawowymi cechami odróżniającymi białą magię od czarnej jest cel i skutek, a także umiejętności czarującego.

Ilość punktów w kuferku: 8
Kostka k6:2 - parzysta
Kostka k100:93+15(k6)=108
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: Barrera, pudła

Po jakże udanej odpowiedzi ustnej musiałem pokazać, że zaprezentowany poziom wiedzy był jedynie chwilowym zaćmieniem. Czekałem na kolejne instrukcje z widocznym skupieniem, ściskając różdżkę zdecydowanie za mocno. Usłyszawszy niedługo później instrukcje uśmiech powrócił na moje usta. Myślenie w warunkach bojowych nie sprawiało mi problemów, ba, szło mi nawet lepiej. Obserwowałem próby rówieśników, większą uwagę zwracałem jednak na dostępny sprzęt. Mając trzy minuty musiałem postawić na praktyczność i zabezpieczenie obszaru w jak największym stopniu. Gdy nadeszła moja kolej od razu zabrałem się do roboty, barykadując wszelkie możliwe sposoby dostania się do sali. Gdy już to zrobiłem, wróciłem na środek sali i użyłem barrera obok barykad, wzbijając tam tumany kurzu i pyłu. Nawet jakby ktoś dostał się do środka, to wpadłby prosto w barrere i miałbym dłuższą chwilę na potraktowanie go bardziej ofensywnym zaklęciem. No, przynajmniej z tej części lekcji mogłem być zadowolony.

Kostka - pytanie : 5
Kostka - szczęście: 5
Ilość punktów w kuferku: 2pkt
Kostka k100 36
Procent Poprawnej odpowiedzi: 41% (Naciągany-Nędzny)

Egzaminy.
No właśnie, egzaminy - jeśli Thaddeus mimo wszystko chciał zaliczyć drugi rok studiów, to musiał się na nich pojawić. Oraz rzecz jasna się do nich przygotować - choć sam nie był do końca pewien, czy w ogóle mu się to opłacało. Wrócił z USA na Wyspy... właściwie tylko po to. No i dla Aslana, oczywiście - choć ten doskonale radził sobie i bez niego, w końcu był już dużym chłopcem.
Doskonale wiedział, że zaklęciarz z niego jak z koziej dupy waltornia - niemniej, postanowił zawitać na lekcji OPCM i przy okazji zaskoczyć sam siebie. Nie tyle tłumami, które pojawiły się na zajęciach - co prowadzącą. Thaddeus w końcu nie miał jeszcze okazji przekonać się, że rudowłosa Lanceley wróciła do Hogwartu jako część kadry nauczycielskiej. A to ci nowinki... Był ciekaw ile jeszcze nowych twarzy wśród nauczycieli go ominęło? Tylko trzy miesiące przerwy, a ten Hogwart jakby trochę nowy.
— Trzy szkoły białej magii...? — przeczytał na głos wylosowane pytanie, spoglądając z nieco... głupkowatym uśmiechem na Nessę. W głowie miał czarną dziurę. Na Merlina, no ewidentnie zgłupiał przez ostatnie miesiące - wgapiając się jedynie w kafla i tłuczki. Bardzo nie chciał wychodzić na stereotypowego, mięśniaka-idiotę. — Ogólnie to biała magia jest również czarną magią, to od intencji czarodzieja zależy... cóż, czy czyni dobro czy zło — zaczął jakoś od witek strony, plącząc się w systemie moralnym magii, zamiast odpowiedzieć na pytanie. Potarł nerwowo szeroki kark - z wdzięcznością przyjmując naprowadzające podpowiedzi Lanceley. — Magia biała to przede wszystkim ten rodzaj, w którym używając go nie czerpiemy korzyści dla siebie samych, nie myślimy tylko wyłącznie o sobie, używamy go z myślą o innych, to im chcemy pomóc nie czerpiąc z tego żadnych profitów. Więc na pewno magia lecznicza. Poza tym... eee... defensywna iii... — Westchnął ciężko, marszcząc czoło. — No na dobrą sprawę, to jeszcze praktyczna. Użytkowa. Chyba.
Poszło mu co najmniej nędznie - no cóż.

---

Ilość punktów w kuferku: 2pkt
Kostka k6: 3
Kostka k100: 93 - 15 (za nieparzyste k6)
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: Pudła, rzeźby - cokolwiek co mógłby przewrócić na ziemię + Fumos

Drugi etap przynajmniej nie niósł za sobą właściwie błędnych odpowiedzi - tu liczyła się szybkość działania i pomysłowość. Cóż, Edgcumbe może i nie był absolutnym geniuszem, ale przecież umiał szybko myśleć - musiał szybko myśleć, inaczej kiepski byłby z niego miotlarz. Kiedy Lanceley uprzątnęła salę i podstawiła rekwizyty, tłumacząc im wszystkim zadanie, które ich czekało, Thaddeus przesunął spojrzeniem po wszystkich przedmiotach. Jeszcze zanim nauczycielka - asystentka? - dokończyła swoje polecenie, on już miał pewien pomysł. W sumie typowy dla siebie, dość przyziemny. Ale czy to znaczy, że nieskuteczny? Przecież czarodzieje nie byli niematerialni, prócz zaklęć musieli uważać na otoczenie i także na nie zwracać szczególną uwagę. A też przecież nie każdy czarodziej lewitował.
Edgcumbe stawił na prostotę - i to, że zaklęcia Fumos mogli użyć choćby pierwszoklasiści. Własnymi rękami stworzył na podłodze istny sajgon - po czym na samym środku powstałego toru przeszkód ze wszelkich przedmiotów użytkowych wypuścił gęsty, czarny dym, który przesłonił widok podłogi. Nie trzeba było wcale wiele, żeby potknąć się o własne nogi - a co dopiero o przewróconą zbroję.

Nie była pewna, jak zareagują na teoretyczną formę ćwiczeń, ale biorąc pod uwagę nadchodzący wielkimi krokami czerwiec oraz towarzyszące mu egzaminy, chciała, chociaż w ten sposób sprawdzić wiedzę. Przygotowała więc tylko sześć pytań — ogólnych, najbardziej oczywistych. I po oznajmieniu planu dzisiejszej lekcji usiadła za biurkiem, czekając na kolejnych uczniów. Jako pierwszy @Felinus Faolán Lowell, do którego uśmiechnęła się i zachęciła go losowania. Wybrał temat o czarnoksiężnikach, który wbrew pozorom nie był taki oczywisty. Pomimo kilku braków w informacjach, poradził sobie naprawdę przyzwoicie. Gryfon @Drake Lilac wylosował pytanie o wilkołakach, zaskakując Nessę wiedzą na ten temat, przez co podniosła mu odrobinę ocenę, uznając, że zasłużył. Po długiej nieobecności zjawił się na lekcji również @Maximilian Felix Solberg, którego zlustrowała wzrokiem, pytając dla pewności, czy wszystko u niego w porządku. Słyszała o amnezji. Również poradził sobie dobrze, całe szczęście podstawowej wiedzy o OPCM nie zapomniał. Ślizgonka @Irvette de Guise również wylosowała pytanie o czarnoksiężników.
- Herpo? Nietuzinkowe, dobrze Panno de Guise. - pochwaliła ją z uśmiechem, notując adekwatną do jej wiedzy ocenę. @Cali Reagan była jedną ze zdolniejszych uczennic, a przynajmniej tak prezentowała się w zakresie wiedzy praktycznej. Westchnęła cicho po wysłuchaniu odpowiedzi. - Nie masz dziś dnia Cali? Odpocznij przed egzaminami. Podniosę Ci ocenę do Nędznego ze względu na Twoje poprzednie wyniki oraz potencjał. Zresztą, brakło Ci naprawdę odrobiny.
Na widok @Aslan Colton trudno było powstrzymać jej uśmiech, gdy podsuwała mu pytania do wylosowania. Wciąż mieli zaległe piwo, bo przecież znając się od dziecka — nie rozmawiali ze sobą naprawdę długo. On również trafił na pytanie o czarnoksiężników. Tak, jak sądziła — poradził sobie dobrze. Gdyby miał daty, postawiłaby mu nawet PO, ale przecież nie mogła aż tak faworyzować uczniów. @Hunter O. L. Dear był kolejnym Ślizgonem, który zjawił się przy biurku i trudno było nie zauważyć radości Nessy z ilości uczniów z domu Salazara, do którego sama w latach szkolnych należała. Jako pierwszy wylosował pytanie o byłego dyrektora szkoły oraz jednego z największych Czarodziejów w historii, radząc sobie bardzo dobrze. @Lucas Sinclair, nowy prefekt naczelny sprawił, że postawiła drugi stopień Wybitny na dzisiejszej lekcji. - Doskonale, jestem z Ciebie dumna. Uważałeś na zajęciach w ciągu roku, przyda Ci się to podczas egzaminów.
@Fenrir Skarsgard podobnie, jak Lucas wylosował pytanie o Albusa i również otrzymał ocenę Wybitną, udzielając dobrej odpowiedzi. @Yuuko Kanoe musiał trochę powtórzyć teoretyczną wiedzę, ale jakoś wybrnęła, częściowo — na tyle, aby nie dostać Okropnego. @Mulan Huang nie miała już tyle szczęścia, ze wszystkich stworzeń wymieniając tylko oklepany sposób na Bogina. - Koniecznie poczytaj przed testami, Panno Huang. To podstawowa wiedza. @William S. Fitzgerald też było stać na więcej, ale widocznie nie miał dnia i wybrnął podstawowymi informacjami. @Violetta Strauss również odpowiedziała tylko ogólnikowo, otrzymując podobnie, jak William stopień Nędzny. Gryfon @Dante Godwin - którego chyba zjadła trema sprawił, że Lance westchnęła, przesuwając dłonią po rudym paśmie włosów i zgarniając je za ucho.
- Widzę, że się denerwujesz. A to wpływa na Twoje skupienie. Jestem pewna, że znałeś odpowiedź. Przykro mi, ale nie mogę podnieść Ci oceny ze względu na Twoich kolegów.
Odprowadziła go wzrokiem, zanim paskudne "T" trafiło przy jego nazwisku. Po nim pojawiła się @Hope U. Griffin, losując jako pierwsza pytanie o białą magię, z czym poradziła sobie perfekcyjnie. - Dawaj takie odpowiedzi na egzaminach, a wróżę Ci olbrzymi sukces. Doskonała odpowiedź Hope, Wybitny.
Drugi Puchon, @Thaddeus H. Edgcumbe pojawił się przy jej biurku, losując pytanie to samo, które miała jego poprzedniczka. Nie poradził sobie jednak tak dobrze, zdołał wybrnąć tylko z sytuacji na tyle, aby nie dostać Okropnego.


Drugi etap rozpoczynała ta sama kolejka, co pierwszy. @Felinus Faolán Lowell wykorzystał wiązkę elektryczną i stworzył pułapkę, która wydała się jej bardzo kreatywnym rozwiązaniem oraz zabezpieczeniem.
- Dobrze, podoba mi się. Dobrze się czujesz, zbladłeś? Idź, usiądź sobie i obserwuj pracę kolegów. Potrzebujesz wody? - mówiąc to, przyzwała z torby butelkę, wykonując gest dłonią, co umożliwiała jej bliska odległość i wręczyła chłopakowi na odchodne, śledząc go wzrokiem, aż nie usiadł. Skrzyżowała ręce na piersiach, czekając na kolejnego ucznia. O ile Drake doskonale poradził sobie z wiedzą o wilkołakach, tak w praktyce czegoś brakło. Nie zamierzała jednak na nikogo krzyczeć, wierząc, że dawali z siebie wszystko.
- Więcej pewności siebie Drake, a pójdzie lepiej. Miałeś pomysł, to też ważne. Przysiądź jednak przed egzaminem, a gdybyś potrzebował korepetycji, daj mi znać. Mogę Ci pomóc.
Posłała mu krótki uśmiech, zerkając, jak odchodzi i wykorzystując okazję do spojrzenia na Felinusa, czy aby nie zemdlał. @Maximilian Felix Solberg był następny, na co czekała z zainteresowaniem, nie mając pojęcia, czego po nim się spodziewać. Obserwowała jego zmagania z tworzeniem pułapki z uwagą. - Dobrze Max, + 5 punktów dla Slytherinu. Ciesze się, że czujesz się lepiej i mogłeś wrócić na zajęcia. Poradź sobie tak na egzaminach.
Zanotowała kolejną rzecz, przechadzając się po klasie. Jak zwykle w dłoniach miała swój notatnik. @Irvette de Guise nie poradziła sobie chyba z presją, rzucając Bombardię, na co Nessa zamrugała zaskoczona, wędrując spojrzeniem pomiędzy celem jej ataku, a nią samą.
- Musisz popracować nad emocjami i ich wpływem na Twoje zaklęcia Irvette. Wiem, że potrafisz rzucić to poprawnie. Co zrobisz, jeśli na egzaminach będzie zadanie wymagające zmieszczenia się w określonym czasie?
Zapytała ze spokojem w głosie, bez cienia pretensji czy uniesienia, nie chcąc dodatkowo jej denerwować. Nie było jej winą to, że nie każdy radził sobie z magią w niektórych okolicznościach. Zawiesiła wzrok na @Cali Reagan, uśmiechając się pod nosem, gdy ta bardzo ładnie radziła sobie z zaklęciami. Widać było, że lubiła działać, a nie mówić i kogoś jej to przypominało. - Bardzo dobrze, to jest Cali, którą znam. Dziewczyna czynu, co?
Zanotowała sobie jej wynik oraz pomysł. śledząc wzrokiem @Hunter O. L. Dear, który zjawił się zaraz po Ślizgonce. Nie przeszkadzało jej, że nie przestrzegali kolejności. Wykorzystał prostą przeszkodę, ale skuteczną i ponadczasową. - Dobrze, dla Ciebie również +5 punktów dla Slytherinu.
@Lucas Sinclair poradził sobie również doskonale, co sprawiło, że przy jego nazwisku na swoich notatkach postawiła wykrzyknik, podobnie, jak przy Darrenie oraz Cali. Może miał więcej potencjału, niż był tego świadom? @Fenrir Skarsgard, który pojawił się po nim również miał jakiś pomysł, jednak teoria poszła mu gorzej niż praktyka. Widok chłopaka stojącego z kwiatkiem gotowym do rzutu sprawił, że zaśmiała się pod nosem. - Obawiam się Fenrirze, że zaklęcie trafiłoby Cię szybciej, niż kwiatek by doleciał, ale doceniam hard ducha.
@Yuuko Kanoe" w przeciwieństwie do praktyki, poradziła sobie doskonale. Nieco zaskoczona Lanceley posłała jej zadowolony uśmiech. - Dodatkowe 5 punktów dla Ciebie, Yuuko. Widzę, że z Cali działacie na podobnych zasadach — czynem, nie słowem.
Skrobanie pióra zniknęło w krokach @Violetta Strauss, która zdecydowanie nie miała swojego dnia. Nie chciała jej aż tak usprawiedliwiać, ale z doświadczenia wiedziała, że Krukonkę było stać na dużo więcej, niż to, co na dzisiejszych zajęciach zademonstrowała. @Mulan Huang wykorzystała Orbis, co było kreatywne, chociaż nie do końca skuteczne. @Dante Godwin poradził sobie za to perfekcyjnie z praktyką!
- Bardzo ładnie rzucone zaklęcie, +5 punktów dla Twojego domu.
Mógł chociaż trochę nadrobić po odpowiedzi ustnej. Nadeszła pora @Thaddeus H. Edgcumbe, który poradził sobie z Fumos oraz swoją pułapką naprawdę przyzwoicie. Nie chodziło nigdy Nessie o to, aby rzucali się z motyką na słońce, tylko wykorzystywali już posiadaną wiedzę oraz dobrze opanowane zaklęcia. Takie, którego efektu mogli być pewni.

[*]PRZEDŁUŻAM WAM DO 31.05 do godziny 17:00!

Notatki:

Ilość punktów w kuferku: 41 + 2 [amulet z jemioły]
Kostka k6: parzysta
Kostka k100: 5 + 15 [k6] + 20 [kuferek] = 40
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: klamka potraktowana Arcanum Adscribo + Drętwota

  Część teoretyczna mu zdecydowanie nie poszła, ale zawsze był bardziej człowiekiem czynu niż słów, więc starał się aż tak tym nie przejmować, nawet jeśli tak niski stopień zwyczajnie godził w jego ślizgońską ambicję.
  Liczył naprawdę, że tą nędzę i rozpacz nadrobi w części praktycznej i będzie mógł wyjść z tego z twarzą. Może i jego głównym konikiem było latanie, ale zaklęciarz też przecież był z niego niezgorszy.
  Aczkolwiek chyba nie dziś.
  Wysłuchał wszystkich instrukcji i objął spojrzeniem oczyszczone pomieszczenie, gdy tylko nadeszła jego kolej, żeby się zaprezentować. Czuł na sobie presję upływającego czasu, która absolutnie nie działała na jego korzyść. Wodził wzrokiem pomiędzy dostępnymi rekwizytami, jednocześnie w umyśle wertując znane sobie zaklęcia ofensywne oraz defensywne, dzięki którym mógłby jakoś zatrzymać albo chociaż na kilka chwil przystopować potencjalnych napastników.
  I jak na złość nic sensownego mu nie chciało przyjść na myśl.
  W końcu zwrócił swoją uwagę na drzwi, a konkretniej klamkę, a w głowie zaświtał mu pewien pomysł. Wprawdzie miało być tylko jedno zaklęcie, ale ograniczenie tyczyło się tylko ofensywnego lub defensywnego, nikt nie mówił o zaklęciach użytkowych. Zbliżył się do wyjścia i po potraktowaniu klamki Arcanum Adscribo rzucił na nią Drętwotę, tym samym pieczętując zaklęcie oszałamiające w niej. W zasadzie dowolne inne ofensywne też by się mogło sprawdzić, ale to było dość proste i powinno całkiem skutecznie spacyfikować kogokolwiek, kto usiłowałby dostać się do pomieszczenia i spróbowałby to zrobić w tradycyjny sposób, łapiąc za klamkę.
  Postawił na prostotę, ale zazwyczaj ona była lepsza niż tworzenie wyszukanych pułapek, choć to miało oczywiście też swoje minusy, bo chociażby ktoś z sojuszników mógłby próbować dostać się do środka i oberwać z inkantacji, ale na to już nic nie mógł poradzić.

O ile początkowa część poszła dobrze, o tyle druga - nawet jeżeli pułapka rzeczywiście była kreatywna i skuteczna na swój sposób - popchała go niefortunnie w ramiona tego, co miało miejsce w marcu.
Nie bez powodu pobladł, a było to jeszcze bardziej widoczne, jako że ostatnio korzystał z pogody i starał się zadbać o własną kondycję fizyczną. Patrzenie na własne dzieło nie napawało go optymizmem, gdy mimowolnie przypominał sobie o tym, jak otrzymał jedną, niepozorną iskrą z zaklęcia czarnomagicznego. A, gdyby nie zachował ostrożności przy rzucaniu poszczególnych zaklęć, mógłby siebie samego porazić. Ten pomysł był co prawda skuteczny, ale jednocześnie niósł ze sobą prawdopodobieństwo porażenia samego siebie, dlatego dwa kroki wykonane ostrożnie do tyłu skutecznie zdawały się zwiększyć tę bezpieczną odległość. Nawet jeśli - nadal skręcało go gdzieś wewnątrz i odwracało zjedzony wcześniej posiłek do góry nogami.
O mało co nie zarejestrował słów profesor Lanceley, powracając tym samym na ziemię, kiedy to wiedział, że szykuje się dość trudny dzień. Tego mu jeszcze brakowało. Początkowo OPCM, za niedługo Eliksiry, a na dokładkę jeszcze wiele innych lekcji. Nauczyciele przyciskali powtórkami jak szaleni, zmuszając tym samym do przygotowań. Musiał się ogarnąć.
- Trochę... ale w porządku, zaraz przejdzie. - uśmiechnął się lekko i trochę przygaszony, bo nawet odpowiedź nie była jednoznaczna do tylu pytań, ile uzyskał. Trochę czuł się dobrze, trochę pobladł, trochę potrzebował wody. Mogąc odsunąć się jeszcze bardziej od własnej pułapki, co było tym samym zbawienne, wspomnienia powoli zamieniały się tylko i wyłącznie w przeszłość. Ciało miał z początku dziwnie spięte, potem się rozluźniało. W szczególności wtedy, gdy całą uwagę przekierował na butelkę z wodą, na której to zacisnął własne palce, odkręcając nakrętkę. - Dziękuję. - przytaknąwszy, usiadł tym samym na miejscu, powracając do dawnego kolorytu na twarzy, gdy nawilżył gardło cieczą. Zapełnienie własnych myśli czymś innym pozwalało mu na lepsze podejście do tego, co się działo dookoła. Pułapki innych umożliwiły mu tym samym na przeanalizowanie każdej z nich i wyciągnięcie odpowiedniego doświadczenia.
Czekał zatem na zakończenie lekcji, nie zamierzając więcej zwracać na siebie uwagę. Wydarzenia z marca były przeszłością i naprawdę nie chciał do nich powracać, a mimo to - tak bezmyślnie - nie pomyślał nad konsekwencjami własnych działań pod tym względem. Musiał następnym razem być ostrożniejszym, a na całe szczęście koloryt skóry powracał do normalnych, bardziej zdrowych wartości.

Ilość punktów w kuferku: 18
Kostka k6: 2
Kostka k100: 49 + 5 za punkty + 15 za k6 = 69
Wykorzystany rekwizyt oraz zaklęcie: rzeźby i relashio

Gdy przyszło mu działać w praktyce, przez krótką chwilę czuł się nieco przytłoczony. Owszem, potrafił sobie wyobrazić sytuację, w której szkoła zostaje zaatakowana i bez wahania wziąłby udział w bitwie - ale jako uzdrowiciel. Od dziecka wolał naprawiać, a nie niszczyć. Karmiony opowieściami o pozbywaniu się chwastów, nauczył się, że świat można zbawiać na wiele innych sposobów, niekoniecznie rzucając zaklęcia ofensywne czy defensywne. Musiał się jednak przystosować do zadania, które narzuciła im Nessa. Znając swoje ograniczenia i niewystarczającą wiedzę z OPCM, chciał wykorzystać doświadczenie zdobywane na co dzień, w szpitalu. 
Gdy przyszła jego kolej, ustawił rzeźby w odpowiedniej odległości, a następnie używając niewerbalnie Vulnerra Ferre, owinął je bandażami, tworząc swojego rodzaju mur - może i prowizoryczny i niezbyt działający na dłuższą metę, ale wystarczający, aby na chwilę powstrzymać ewentualnego przeciwnika. Następnie podpalił bandaże dosyć imponującym strumieniem ognia przy pomocy Relashio. Stworzył ognistą fortecę, która pomimo uwięzienia go w płomiennym kole, jednocześnie dawała poczucie bezpieczeństwa i przestrzeń, do której przez jakiś czas nie mógł się nikt dostać. A to, w mniemaniu Aslana, było wystarczające, aby móc przemyśleć dalsze działanie albo uciec. I dla takiego laika z zaklęć jak on była to odpowiednia forma obrony.

Nadeszła kolei @William S. Fitzgerald w części praktycznej, który zdecydował się na Arcanum z Drętwotą, co samo w sobie — złym pomysłem nie było. Asystentka obserwowała jego ruchy oraz postawę, zastanawiając się, jak poradzi sobie na tle części teoretycznej, z którą wielu uczniów niestety przegrało. Z doświadczenia wiedziała jednak, że praktyka w codziennym, dorosłym życiu jest znacznie częściej przydatna, niż reguły oraz historie wyuczone z podręczników. Jako czarodzieje jednak, podstawy powinni mieć opanowane.
- Ciekawy pomysł. - pochwaliła go, odprowadzając wzrokiem i czekając na następną osobę, spojrzała w stronę @Felinus Faolán Lowell. Jego bladość oraz samopoczucie były niepokojące, bo nawet jeśli poradził sobie z zadaniami, nie chciała, aby zemdlał w trakcie praktyk wykonywanych przez swoich kolegów. Kojarzyła z planu zajęć, że dzień był dla nich dość intensywny — zwłaszcza że Beatrice prowadziła swoje eliksiry niedługo po jej zajęciach, które, jak zwykle, były dość wcześnie. Nie chciała ich dosadnie pouczać o konieczności przygotowania do egzaminów, wierząc w ich inteligencję oraz samozaparcie, chociaż wspomnieć dla zasady musiała. Profesor Bennett siedząca w rogu ciągle miała na nią oko.
- Gdybyś jednak potrzebował iść do skrzydła, daj znać. Poproszę Lucasa lub innego Prefekta, aby Ci pomógł. Musisz o siebie zadbać przed czerwcem Felinius, kończysz studia i będzie to dla Ciebie intensywny okres. Nie pozwól, aby brak snu czy odpoczynku zaprzepaścił Twoje przygotowania, w porządku? Wszystko z umiarem. I dotyczy to was wszystkich. Przemęczeni, mając przedmiot za przedmiotem — sami zrobicie sobie krzywdę.
Zakończyła swój monolog z delikatnym wzruszeniem ramion, zdając sobie sprawę z hipokryzji, bo sama była uzależniona od nauki. Nessa stanowiła jednak wyjątek potwierdzający reguły, odnajdując poniekąd w księgach sens swojej codzienności. Kolejną osobą, która podeszła był @Aslan Colton. Rozluźniła dłonie, pozwalając sobie przejść się nieco po klasie, jednocześnie obserwując jego poczynania. Jej przyjaciel był kreatywny.
- Pamiętaj, tylko aby zostawiać sobie zawsze drogę ucieczki z takiej klatki, chociaż nigdy nie wiesz, z której strony nadejdzie przeciwnik. To kreatywne zastosowanie bandaży na kupno czasu.
Sama by na to nie wpadła, ale Aslan był zwyczajnie dużo lepszy w magii leczniczej i miał olbrzymi talent, którego miała nadzieję, że nie zmarnuje. Posłała mu pogodny uśmiech, skupiając się zaraz na klasie.
- Wszyscy? - oczekując na potwierdzenie, skierowała się do biurka, odkładając notes. - Dobrze się spisaliście, chociaż część z was musi popracować nad presją czasu i powtórzyć trochę podstawowej teorii. Wiemy wszyscy, że w przypadku tego przedmiotu praktyka jest znacznie ważniejsza, ale niestety, egzaminy obejmują obydwie części i naprawdę byłabym rozczarowana, gdyby wasze dobre wyniki i osiągnięcia, wasz progres, który pokazaliście mi podczas ostatnich kilku zajęć, nie były źle ocenione przez pogrążenie się w pytaniu o Albusa, Czarnoksiężników lub walki z magicznymi stworzeniami. Stać was wszystkich na przynajmniej Zadowalający.
Oparła się dłońmi o biurko, przysiadając na nim i zerkając wcześniej na tkwiący na nadgarstku zegarek, kontynuowała. Wciąż mieli kilka minut do dzwonka.
- Nawiązując do waszych dzisiejszych ćwiczeń, przygotujcie, proszę w ramach zadania domowego, list dla mnie, o tym, jakie zabezpieczenia powinny pojawić się w Hogwarcie, czego wam brakuje i dlaczego powinniśmy zwrócić na to uwagę? Wyraźcie też swoją opinię o tym, czy w przypadku ewentualnego ataku lub innego wypadku bądź zdarzenia losowego, szkoła jest dobrze chronionym miejscem i czy czulibyście się tu bezpiecznie. Przynajmniej jedna strona pergaminu. To wszystko na dziś. Pamiętajcie o rozwadze w nauce i odpoczynku, a gdybyście potrzebowali pomocy, wiecie gdzie mnie szukać. Dziękuje za dziś, możecie iść.
Pożegnała ich krótkim uśmiechem i chwilę po tych słowach, rozbrzmiał dzwonek. Nessa usiadła za biurkiem, pakując torbę oraz notując jeszcze kilka rzeczy w notesie. Gdy sala opustoszała, zaklęciami uprzątnęła bałagan i przywróciła ją do porządku, wchodząc w krótką pogawędkę z Profesor Bennett, a następnie wychodząc.

ZT dla wszystkich