Nie należała do osób, które się spóźniają. Nie to, żeby specjalnie się starała, ale jakoś zawsze udawało się jej wejść do klasy przed profesorem. Niebywały talent, prawda?
Ale dzisiaj weszła do klasy z dziwnym poczuciem, że coś ją ominęło i może to bardzo mocno zaważyć na jej percepcji.
Dlaczego, do cholery, ta dziewczyna była półnaga?
I oto spotkała się z największą zagadką świata. O co, o Merlinie, chodziło? Miała nadzieję, że nie bawią się oni w tą jakże popularną, mugolską grę prawda czy wyzwanie. Bo w tym wieku większość zadań kręciła się wokół tematu seksu. A o ile pytania były do przejścia, to wyzwania zdecydowanie nie. HELOŁ, są jakieś świętości, nie?
I kompletnie by nie pomyślała, by to mogło być zadanie od nauczyciela. I kompletnie nie dałaby sobie wmówić. Znała swoje prawa, ok? Trzeba sobie w końcu jakoś radzić w życiu, a czytanie regulaminów CZASEM bywa pomocne!
-Fajny stanik.-mruknęła, tym samym anonsując swoją obecność.
Z torbą przewieszoną na ramieniu i niezbyt zainteresowaną miną, zajęła wolną ławkę.
Dopiero po chwili pokwapiła się, by rozejrzeć się po otoczeniu i rozpoznać kilka twarzy. Wysiliła się na uśmiech.
Jeej, wręcz nie mogła się doczekać zajęć! Na pewno będzie porywająco!

Rozglądała się po sali, próbując wyrobić sobie zdanie na temat obecnych w niej osób. Zawsze fascynowała ją sztuka i była bardzo ciekawa, jak będą wyglądać te zajęcia. Przywołała na usta lekki uśmiech- jej znajomi zawsze powtarzali, że bez uśmiechu przypomina seryjnego mordercę.

Piszemy na pięć co najmniej linijek, pamiętaj na przyszłość! <3

Ludzie się zbierali i zbierali, a ona siedziała i nudziła się, aż naglę do Sali teatralnej weszła jej ulubiona (no i jedyna, która w ogóle z nią rozmawiała normalnie) ognistowłosa dziewczyna. Od razu się uśmiechnęła, a jej ruchy nie były już tak bardzo skrępowane jak wcześniej. Po prostu przy Almie trochę… no może więcej niż trochę, ośmielała.
- Cześć – powiedziała półszeptem. Mimo wszystko nie chciała zwracać na siebie większej uwagi – dobrze… wiesz jak mówiłam Ci, że muszę coś załatwić spotkałam… – szczerze mówiąc, to nie wiadomo czemu ta dziewczyna tak reagowała na Almę. Od razu odczuwała taką energię… którą wolała powstrzymać. Tak bardzo chciała się pochwalić, że nie była taka nieśmiała… ale coś jej nie wyszło, ponieważ obiekt jej rozmów wszedł do Sali. Widząc Elijah’a poczuła się troszkę spięta. Przy nim nie mogła już być tak otwarta jak przy Almie. Gdy powiedział coś do niej tylko przytaknęła i skuliła się. Nagle jedna z puchonek przekazała informację.
A… a… a... ale, że ta… tak po prostu mamy się rozebrać?! No… no… no chyba nie ma szans!
Zaprzeczyła jak tylko mogła patrząc na dziewczyny, które zaczęły się już obnażać. Ona nie ma zamiaru się rozbierać! Wystarczy, że dziewczyny, które już zaczęły to robić sprawiały, że jej twarz robiła się czerwona. Ona naprawdę jest nieśmiałą i to dla niej jest bardzo kłopotliwe!
Mam tylko nadzieję, że Alma nie wpadnie na głupi pomysł i nie zacznie siebie… a co najważniejsze nie zacznie mnie rozbierać! Elijah… dla ciebie też to jest głupota, prawda?
Nikola spojrzała na ognistowłosą, a potem na krukona troszkę rozpaczliwym wzrokiem. Chciała, żeby ktoś tak jak ona był przeciwny temu pomysłowi.

Mrrr...
Zamruczała Alma patrząc na ten tłum półnagich ciał. Podskoczyła i zabrała 2 koszulki, po czym rzuciła jedną z nich Nikol.
Nie czas na rozmowy, jak wszyscy to wszyscy!
Zawołała wesoło sciągając przez głowę swój czarny top ukazując zebranym swoje całkiem fajne cycki osłonięte czarnym, koronkowym stanikiem, a co, stać ją!
No, fajna ta szkoła, w Beuxbatons, by to stanowczo nie przeszło!
Pomyślała i spojrzała na koszulkę, którą trzymała w ręce i jednym, ładnym ruchem nadgarstka posłała ją w powietrze!
Ona mi nie potrzebna, nie mam czego się wstydzić!
Zaśmiała sie perliście. Jej zgrabny brzuch delikatnie sie przy tym trząsł, a opięte na biodrach rurki sprawiały, ze jej ciało nabrało jeszcze fajniejszych kształtów.
No to teraz pewno paru się zleci.
Pomyślała i uśmiechneła się anielsko, a w jej czarnych oczach zamigotały wesołe ogniki.

Zacisnęła lekko usta, marszcząc brwi. Nie tego się spodziewała, zdecydowanie nie tego i czuła się co najmniej zakłopotana faktem, że nagle wszyscy zaczęli się rozbierać. No, może nie wszyscy. Z ulgą zauważyła, że nie jest jedyną osobą, która ma opory. Posłała niepewny uśmiech Puchonce, zdaje się, że miała na imię Nikola, kiedyś słyszała, jak ktoś się zwracał do niej tym imieniem. Wahała się przez moment, po czym podeszła do niej i uśmiechnęła się niezobowiązująco.
- Widzę, że nie tylko ja jestem zaskoczona...
Właściwie był to eufemizm. Czuła się zupełnie zagubiona, chociaż nie miała zamiaru tego okazywać. Rzadko okazywała prawdziwe uczucia, tak było zdecydowanie bezpieczniej. "Właściwie to wszystko może okazać się dość zabawne" próbowała w myślach przekonać samą siebie.

Cornelia dość sporo czasu spędziła poza szkołą. W takim wypadku była pewna, że dość sporo czasu zajmie jej ponowne wgłębienie się w rytm dnia codziennego. A więc w lekcje, naukę. Wczesne chodzenie spać i wczesne wstawanie. Zdecydowanie odzwyczaiła się od tego. W końcu będąc u Jonatana w Londynie prawie cały dzień spędzała na bieganiu wokół zachcianek brata, który niestety nie był w dobrym stanie. A w nocy pracowała zamiast niego żeby dać mu możliwość wypocząć. Choć nie pozwalał jej się przemęczać, to jednak to robiła. A teraz? Musiało znowu być wszystko inaczej, po staremu.
Nie lubiła magii sztuki. Ale ze względu właśnie na wtapianie się w szkolny rytm postanowiła na nią iść. Ubrała się więc jak zwykle nie w szatę, a w coś bardziej w swoim stylu – czarne, krótkie spodenki i luźną męską bluzkę spadającą jej z ramienia. Nawet jeśli to wszystko miało ją zanudzić na śmierć. Nigdy nie pociągało ją coś takiego. Z wyjątkiem śpiewania nie okazywała zainteresowania tworzeniem czegoś nowego. Miała artystyczną duszę, ale przed sobą i przed innymi nie przyznawała się do tego, dlatego weszła do sali z miną, jakby na ścięcie... I nie koniecznie spodziewała się zastać to, co zastała.
-... Eeem... Pomyliłam salę? Tu miała być lekcja a nie wielka hogwardzka orgia... - Uniosła brew obserwując zamieszanie, które się tutaj rozegrało. Tu golasy, tam golasy. W normalnych warunkach taka scena byłaby dla niej bardzo kusząca... Ale normalne warunki to sami faceci czekający tylko na nią. Dobra, to może nie do końca normalne. Ale ona również nie jest normalna. Ale z drugiej strony nie jest na tyle chora psychicznie, żeby się rozebrać przy uczniach Hogwartu.
- Popieprzyło was? - Mruknęła napinając lekko ręce, które spoczywały w jej kieszeniach. Stara dobra Corin uważająca się za lepszą niż 3/4 szkoły. I nawet jeśli tak ma wyglądać lekcja to nie miała zamiaru brać w tych głupotach udziału. No, może ostatecznie jeśli byłby tu jeden z chłopaków, który jej się podobał. ALE TO OSTATECZNIE! Zerknęła w stronę dziewczyny, która miała minę jakby jej naleśnikiem wybito całą rodzinę. Puchonka z całą czerwoną twarzą jak widać też się nie chciała w to bawić. Choć pewnie z całkiem innych powodów.

- Hm, jestem zaprzyjaźniona ze swoim ciałem, ale nie widzę powodu, dla którego również inni mieliby się z nim zaprzyjaźniać- oświadczyła, wycofując się powoli w stronę drzwi. Starała się być tolerancyjna i walczyć ze swoim konserwatyzmem, ale, do cholery, są pewne granice! Isolde miała swoje z a s a d y, których nie łamała, choćby miała wyjść na dziwadło. Uważała, że większej odwagi wymagało zaprotestowanie, niż obnażanie w sali pełnej obcych osób obojga płci. Odwaga odwagą, ale intymność intymnością. Ceniła sobie prywatność i mimo licznych komplementów, które prawiła swojemu ciału przed lustrem, nie miała zamiaru biegać półnago. Chyba miała nieco odmienne podejście do sztuki, wszystko na to wskazywało. Uśmiechnęła się do zdumionej Gryfonki, która wbiła ręce w kieszenie i widocznie podejrzewała obecnych czarodziejów o pomieszanie zmysłów. Taaak, zdecydowanie trzeba było dokonać taktycznego odwrotu.

Każdy, normalny nauczyciel wlepiłby wszystkim rozebranym dziewczynom szlaban. A Jeremy był pewien, że co poniektórzy oddaliby wszystko, żeby tylko zobaczyć to co się tutaj działo. A on? On zdawał sobie sprawę z tego, że jest super przystojny!! Ale żeby już się rozbierać przed nim i dla niego? No wow.
Ale no dobrze! On przecież pamiętał o zajęciach, które prowadził, bez względu na to ile młodocianych, seksownych dziewczynek było gotowych zrobić pokaz. Ale dziś zwyczajnie musiał dłużej posiedzieć w pokoju nauczycielskim w sprawie przyjezdnych. Coś tam mówili bez końca, żeby zapraszać ich na zajęcia i zajmować się tak, jak pozostałymi. Przecież nie mogli całymi dniami snuć się po zamku, jak te sierotki Marysie! On osobiście wychodził z założenia, żeby nikogo do niczego nie zmuszać. Przecież nie powie im bezczelnie, żeby chodzili na jego zajęcia, jeśli nie mieli ochoty. W sumie Walker o tyle lubił prowadzone przez siebie przedmioty, że chodzenie na nie, nie było obowiązkowe. A raczej on nie katował uczniów za to, że nie przychodzili. Po prostu wysyłał im pod koniec semestru listę prac do wykonania i informował, że w innym przypadku pojawi się Troll. I tyle po jego złośliwościach. Zdecydowanie wolał przebywać z ludźmi aktywnymi niż beznadziejnie opornymi. Ale idąc dalej… On właściwie miał taką ideę, żeby wszystkim pozwolić się uaktywnić. No wiecie o co chodzi… Po prostu lubił, kiedy oni puszczali wodze wyobraźni… Zatem czy zmienił koncepcje zajęć? Wkroczył do klasy, a raczej sali teatralnej i uśmiechnął się szeroko do wszystkich, którzy tam byli. Nawet rozejrzał się po zgromadzonej grupce czy są jakieś nieznane twarze. Oczywiście, że chodziło mu o nowych, nowych! Mógłby wtedy zaproponować im zrobienie małej libacji u niego w gabinecie… Ale o tym później. Może nie w części oficjalnej, bo wtedy nie będzie ciekawie…
– Cześć! – Rzucił do wszystkich i do każdego z osobna. Posłał przyjazne spojrzenie osobom, które widział po raz pierwszy. Zatem wypada się przedstawić. – Okej. Do wszystkich nowych. Ja jestem Jeremy Walker, ale nie mówimy do mnie: „panie profesorze” czy „proszę pana”. Mówimy do mnie Jeremy i tyle. To tak dla jasności... - A potem zmuszony był przerwać, gdyż dostrzegł tą orgię, która się tu odbywała... No co to? Howett? Trowsent? De Wade van Allen? I czemu pozostali też ściągali koszulki? Na pewno na to jest logiczne wytłumaczenie, które wszyscy ogarną i będzie im tak super... Po chwili zrozumiał, że to wszyscy na niego dziwnie patrzą.
Zatem pomyślała, że ktoś tu chyba puścił wodze wyobraźni.
- Wszyscy wskakiwać w mundurki! Szybko! - Powiedział może zbyt chłodno, ale tylko dlatego, że najchętniej by powiedział, żeby zostały tak do końca zajęć. Potem przejechał spokojnym spojrzeniem po reszcie, żeby znaleźć winowajcę całego zdarzenia - De Wade van Allen? Co to ma znaczyć? Trowsent? To jakiś zwyczaj kulturowy z dwóch pozostałych krajów, żeby się rozbierać? - Machnął różdżką i wszystkie "akcesoria" zniknęły... A on? Czekał na wyjaśnienia poprawiając kaptur dresowej bluzy, która sprawiała, że wyglądał, jak uczeń siódmej klasy. Taki szacunek, taka karma. Taka sytuacja!

Znajdowała się może cztery kroki od wyjścia, kiedy do sali wszedł nauczyciel. Kojarzyła go z widzenia. Miała szczerą nadzieję, że jeśli nie ogarnie tego wszystkiego, to przynajmniej nie będzie jej zatrzymywał. Właściwie dlaczego miałby ją zatrzymać? Odetchnęła głęboko i spojrzała na niego z mieszaniną nieufności i nadziei. Szczęśliwie się nie przeliczyła. To była tylko farsa, nic więcej, którą szybko zakończył. W chwili, kiedy kazał się wszystkim ubrać, poczuła przypływ wdzięczności, prawie miała ochotę go uściskać. Splotła ręce na piersiach, czując niesamowitą ulgę i przywołując na usta swój zwykły, uprzejmy uśmiech, z którego trudno było cokolwiek wyczytać. Może wypadało się przedstawić? A może lepiej siedzieć cicho? Z drugiej strony jeśli atmosfera zajęć miała być swobodna, nie było sensu się tym dręczyć. Lepiej po prostu podejść i powiedzieć...
- Isolde Bloodworth. Jestem tu po raz pierwszy- wyjaśniła z uśmiechem.

Kiedy ognistowłosa dziewczyna zaczęła się rozbierać spojrzała na nią z zaskoczeniem… no dobra nie spojrzała tak, bo to było zbyt przewidywalne, że ona to zrobi. Westchnęła tylko i wyszeptała w stronę panienki de Wade van Allen.
- Alma, ty również?! – takie zachowanie było poniżające… no i zawstydzające.
Kiedy podeszła do niej Gryffonka spojrzała na nią z nadzieją, że nie zacznie się i ona rozbierać! Okazało się, że Nikola nie była sama! To szczęście jakie zawitało na jej buzi było nieporównywalne z niczym innym!
Chociaż jedna osoba zachowuje się w miarę normalnie!
Na słowa Isolde, panienka Nightmare przytaknęła i spojrzała na dziewczyny, które naprawdę nie miały oporów przed pozbywaniem się odzieży ze swojego ciała.
Żeby tego było mało do Sali weszła kolejna uczennica, ale z nią już nie było problemu… to chyba była Gryffonka, ale mniejsza o to. Weszła, spojrzała na wszystkich jak na kretynów, skomentowała coś i spoglądała na Nikole bardzo dziwnym wzrokiem.
- Zgadzam się – powiedziała niepewnie w stronę Isolde.
I w końcu, ku radości zielonookiej dziewczyny pojawił się nauczyciel. Pan Jeremy Walker… Ogarnął trochę sytuację i nastał w pewnym sensie spokój.
Nikola odetchnęła z ulgą i spojrzała na Gryffonkę, która do niej podeszła na początku tego cyrku.
A teraz zagadka dzisiejszego dnia… czy ja wiem jak ta dziewczyna ma na imię… I dlaczego jak staram się nie zwracać na siebie uwagi, wszyscy się na mnie skupiają?! Bezsens… ale może to nie tak źle…
Gdy dziewczyna się przedstawiła zrobiła kilka kroków w tył chcąc się schować przed wzrokiem niektórych tu obecnych.
Zagadka rozwiązana...

No! Nauczyciel przyszedł. Ktoś na całe szczęście ogarnął... To. Nie ma na to innych słów jak takie, które wcześniej użyła – orgia. Ha! Kto by pomyślał, że Cornelia Somerhalder miałaby coś przeciwko publicznej nagości. W końcu każdy, kto jest w Hogwarcie chociaż rok, lub ma tutaj znajomych jest w stanie wskazać największą dziwkę w szkole. I w tym momencie powinny się nad nią pojawić strzałeczki, jak w mugolskich bajkach, które tak nałogowo oglądała. Zaśmiała się pod nosem ze swoich myśli, choć to mogło dziwnie wyglądać, bo w końcu nikt nie powiedział nic śmiesznego.
Uniosła wzrok i rozejrzała się po przybyłych jełopach. Oceńmy wszystkich po kolei. Golas. Jakiś inny golas jeszcze brzydszy. Gryfonka i Puchonka wyglądające jak dwa toczące się pomidory – przynajmniej w świadomości Corneli. Jeszce jakiś golas. Dobra... Dajmy spokój bo jej się cofnie bardzo smaczne śniadanko. Podeszła do ściany opierając się o nią i przyglądając się nauczycielowi. Pierwsza jego lekcja skoro się przedstawia najwyraźniej. A już uczniowie zrobili mu coś takiego. Ciekawe jak długo wytrzyma psychicznie w tej grupie.
Skupiła swój wzrok mimo wcześniejszej mało przychylnej oceny na jednej osobie... Która przez to, że chyba starała się nie wyróżniać w jej oczętach jeszcze bardziej się wyróżniała. W końcu Corinek zawsze miała talent do zwracania uwagi na mało ważne szczegóły. I tak oto Nikola mogła poczuć, jak jej ciało jest przez cały czas świdrowane ślizgońskim wzrokiem Gryfońskiej dziewczyny.

Spojrzała na osobę, która najwidoczniej była nauczycielem. Uśmiechneła się kusząco i zaczęła powoli wkładać koszulkę. A było tak fajnie... No nic następnym razem się uda!
Nikola, jestem do wielu rzeczy zdolna, i nie pierwszy raz siedze półnaga na lekcji.
Bardzo dobrze pamiętała swój seksowny strój, za który została wyrzucona z Beuxbatons... To było dopiero coś! Mogliby takie mundurki wprowadzić, byłoby super!
A teraz wzruszyła ramionami na co kruki na jej ramionach się uniosły, po czym opuściły. Wpatrywała się bez skrępowania w nauczyciela..
Nie powiem, ale całkiem fajna dupeczka z niego
Pomyslała z uśmiechem.
Ciekawe, czy ma kogoś?

Co go podkusiło, żeby przyjść na magię sztuki? Ooo. Wiem! Może to, że nie miał żadnej pracy zaliczonej i wciąż rosło zagrożenie, że Jeremy zacznie się nim interesować bardziej niż potrzeba? Nic nie miał do faceta. Ogółem całkiem spoko, przyjemny i taki nienapuszony, jaki pozostałe ziemniaki w zamku. Aż żal było zajmować sobie czas na takich lekcjach, bo zazwyczaj tylko pieprzyli o jakiś testach i innych rzeczach, o których zapomni zaraz i pójdzie się napić. Z takim nastawieniem szedł przez zamek próbując po drodze kogoś ściągnąć. Może ktoś jeszcze przyjdzie? Nie? A może, jednak? Niestety Villiers'owy zegarek chyba się zepsuł, bo zmuszony został wejść gdy już było po seksie... A raczej grze wstępnej i Jeremy stał na środku sali próbując wszystkich uspokoić. Trochę zdziwiony obserwował szybko ubierające się dziewczyny i nawet gratulował sobie w myślach tego, że nie kazał tu przyjść Violet. Ją sam by ubrał. Albo zabrał za ścianę, żeby ją dopingować... Oł jeah.
- SIEEEMA ŻERONIMO. - Przywitał się głośno wchodząc do środka. Po drodze podał do kogoś rękę i zajął niedbale, któryś z fotelów. Ot krejzol. Szaleniec i te sprawy... No to dzień dobry. Smarujemy sobą nawzajem chleb? Boże to sala teatralna. M a s a k r a.

Wszyscy, ale to wszyscy! Powinni być mu wdzięczni, że był tak potulny i nie zaprowadził ich do dyrektora. Zresztą gdyby to zrobił, to by oznaczało mniej więcej to, że znów straciliby lekcję. A on nie po to się poświęcał i myślał, żeby teraz tracić czas na takie rzeczy!
Z tego wszystkiego… Przypomniał sobie, że miał przecież przynieść notatki o stylach z poszczególnych epok. Oczywiście, że chodziło o ubrania! A teraz już nie chciało mu się wracać. Leń śmierdzący, nie nauczyciel! Przecież uczniom na pewno będzie bardzo przykro, że oszczędził im czytania o epokach i o tym, jak kiedyś ubierali się czarodzieje! Teraz musiał improwizować. Dobrze, że miał tutaj potrzebne materiały. To zdecydowanie ułatwiało sprawę!!! Zatem stanął na podeście, a żeby być nieco wyżej i wszyscy mogli usłyszeć jego głos (przyszłego rapera):
- Zaraz podzielę was na pary i zaraz po tym usłyszycie zadanie na dzisiaj. – Tak. Doszedł do wniosku, że lepiej będzie jeżeli sam się tym zajmie, bo jednak nie ufał ich zapędom i pomysłom. Może akurat okaże się ojcem nowych miłostek i przyjaźni? Albo okaże się najlepszym nauczycielem na dzielni? Ooo. To byłoby świetne. Poprosimy do tego czekoladowy medal! Ale, żeby dłużej się nie cierpliwi Żeronimo przybrał pozę myśliciela artysty i począł mówić…
- No to może dzisiaj trochę pomieszamy. Weźmy np. Elijah’a! Elijah, Ty dzisiaj będziesz pracował z… Nikolą Nightmare. – Tak. To dobra para i na pewno sobie poradzą z zadaniem. Zresztą tu nawet ważnym elementem było, aby w każdej parze była dziewczyna. Wyczucie stylu może okazać się niezbędne! – [b] Skyla! Ciebie połączymy z Haerowen. Tylko pozwól się koleżance ubrać! – Zaśmiał się krótko, ale szczerze. Bez żadnych ironii i innych dodatków. - Kto by tu jeszcze… Laila dołącz do Huan’a Bedau. – No tak. Teraz wszyscy będą musieli się przemieszczać po sali i szukać ludzi, ale przecież nie będziemy tworzyć zamkniętych grupek!!! Absolutnie! Integracja ojcem wszelkich nowości! Albo matką. [b] – Panienkę Champion dodamy doo.. – Chwila na zastanowienie… - Do… – Jak się nazywał ten chłopiec? Podszedł zatem do niego [Joven Quayle] i uśmiechnął się szeroko przywołując tutaj Zoe! - Ty pewnie jesteś z wymiany, tak? Świetnie! Opowiesz mi potem, jak to u was jest, bo zżera mnie ciekawość! – O proszę, jaki z Żeronimo szaleniec.
– Ale dobrze! Cait Pierre dajmy do Cornelii Somerhalder! ! – Boże, jaki on był wspaniałomyślny! Miał nadzieję, że w ten sposób zjedna ich ku sobie i będą mogli nawet normalnie rozmawiać, a nie robić jakieś dziwne podziały na Gryffonów i Ślizgonów. Hejterzy! – Jaelle Gruth Ty dzisiaj poszalejesz z Isoldą Bloodworth. – Tak. Chyba umiał dobierać w pary! Geniuuusz!
[b]- I kto nam został? Alma? – Już chciał złamać jej serce, jakoby była sama samotna… Ale w tym momencie do klasy władował się Villiers, którego w sumie wszyscy się bali, albo nienawidzili, albo się ślinili. Ojejże. – Villiers won z mojego fotela i idź do Almy będziesz z nią dzisiaj pracował.
W ten sposób zamknął błędne koło dobierania i rozdzielania par. Miał nadzieję, że wszyscy będą bardzo, ale to bardzo szczęśliwi i jego fanklub urośnie co najmniej do rozmiarów sto razy osiem pi przez dwa do potęgi osiem cztery trzy (nigdy nie był dobry z matmy).
– DZISIAJ… Zajmiemy się zmianą wyglądu ubrań! Każda para dostanie sukienkę i będzie musiała za pomocą zaklęć uporządkować ją. Czasem zmienić kolor, przenieść falbankę, poszerzyć dekolt. Jedna osoba z pary będzie zmuszona ją zaprezentować na środku! – Tutaj zaczął chodzić po sali, żeby rozdać jakieś stare kostiumy, którymi mieli się zająć. – Pamiętajcie! Czarodziej na scenie nie przejmuje się dziurą! On ją naprawia! Zatem bądźcie dokładni! Z tym, że dzisiaj przygotowujecie sukienki w barwach trzech szkół. Red Rocks, Riverside oraz Hogwart! – I dupa. Koniec jego wypowiedzi.

1. Wylosuj barwy, w których ma być przygotowywana kreacja.
Red Rocks (purpura, srebrne detale) – 2, 5
Riverside (morski kolorek ze złotem) – 4,6
Hogwart (barwy czterech domów) – 1,3
* losuje pierwsza osoba z pary, która zobaczyła tego posta i jest w stanie odpisać.

2. Zaklęcia, których możecie użyć znajdują się tu: Spis Zaklęć

1,3 – zaklęcie udane! Uzyskujesz zamierzony efekt!
2, 5 – zaklęcie zamiast oddziaływać na materiał zaczęło dokonywać poprawek w Twojej garderobie, albo na Twoim ciele!
4,6 – kompletnie nie wiesz dlaczego, ale Twoja różdżka wymknęła Ci się spod kontroli i zaczęła atakować Twojego partnera, którego wcisnęło w zeszłoroczną dekorację Bożonarodzeniową. Na całe szczęście, że jest tam mięciutko!

Kostek chyba nie trzeba tłumaczyć. Rzucamy w tym temacie Kochane przez wszystkich KOSTECZKI.

Puścicie wodze fantazji. Możecie nawet wymyślić, ze coś przymocowaliście ręcznie z dodatków, które znajdują się w sali teatralnej. Załóżmy, że w rogu pomieszczenia znajdują się igiełki, szpileczki, niteczki i wszystko czego dusza artysty pragnie!

- jak ktoś jeszcze przyjdzie na lekcję to ja już mu kogoś znajdę do pary! Hehehe.

Zaiste, ciekawa zaczynała się robić ta lekcja. W zasadzie jeszcze się nie rozpoczęła, kiedy Joven siedział na miejsu i obserwował sufit oraz ściany pomieszczenia. Co jakiś czas leniwie przerzucał wzrok na wchodzące osobniki i z jednej strony z ulgą, a z drugiej z lekką dozą niepewności zauważył, że najprawdopodobniej będzie jedynym uczniem spoza Hogwartu, który będzie brał udział w zajęciach. A może by tak wyszedł? W sumie miał jeszcze chwilkę! Generalnie już, już chciał wstawać, kiedy w końcu zauważył znajomą twarz i co więcej, owa twarzyczka podeszła do niego. Uśmiechnął się lekko na widok Skyli i nie mógł ukryć rozbawienia, kiedy wykonała ów dziwny gest ręką. Nie przeszkadzało mu to, on sam w sumie nie był zbyt mocno związany z tradycjami indiańskimi. Albo może po prostu nie był cholernym fanatykiem? Któreś z tych z pewnością.
- Zgadza się - potwierdził jej słowa, nie wdając się w żadne dyskusje, bowiem zauważył, że drugiej dziewczyny to nie obchodzi. Nie bywał nachalny ani upierdliwy, dlatego dał temu spokój. Chciał się o coś zapytać Quinley, kiedy uczennica siedząca obok postanowiła się przedstawić. - Joven - poszedł zatem w jej ślady, choć nie był pewien, czy ktokolwiek to usłyszał albo chociaż wykazywał chęci ku temu - bowiem puchonka wpadła na jakże fantastyczny pomysł z rozbieraniem się, co Quayle skwitował jedynie wysokim uniesieniem brwi w niemym zdziwieniu. Nie, nie będzie się rozbierać, nie ma mowy. Był artystą, tak, ale on wolał miliardy razy bardziej malować, aniżeli być modelem. Zresztą, z jego bliznami nie było mowy o jakimkolwiek pozbywaniu się garderoby. Jeżeli jednak chciały, on może przelać ich sylwetki na płótno, nie ma sprawy!
Krótko przysłuchiwał się zaistniałej wymianie zdań, a na dziewczyny w stanikach starał się nie patrzeć. Głównie uśmiechał się nieco niepewnie do Skyli, czasem też głaskał swoją sowę, dzieki czemu mógł oderwać nie tylko wzrok, ale również myśli od obecnej sytuacji. Oby tylko nie wyciągali go na środek z nakazem obnażania się, bo mogłoby być nieciekawie! Na szczęście nie doczekał się kontynuacji swoich najczarniejszych scenariuszy, bowiem do środka W KOŃCU wszedł nauczyciel. Joven automatycznie obrócił ku niemu głowę, by ze zdziwieniem stwierdzić, że to jakiś młody szczyl heheheh. W dodatku mają do niego mówić po imieniu. Dziwna sprawa! Ale Indianin postanowił nie wnikać, choć nie był do końca przekonany, że to na przykład nie jeden ze studentów robiących sobie żarty. Wątpliwości te zostały jednak rozwiane wraz z momentem, kiedy mężczyzna zaczął dobierać ich w pary. - Joven Quayle - przedstawił się, kiedy Walker nie potrafił przyporządkować go do ślizgonki, która to wydawała się sfrustrowana życiem, ale kto ją tam wie. - Tak, z Kanady - potwierdził jego przypuszczenia, by następne frazy skwitować lekko zaznaczonym na twarzy uśmiechem. Nie czuł potrzeby, aby przedstawiać się trzeci raz w ciągu tych zajęć. Liczył na to, że panienka Champion dosłyszała, a oni teraz będą mogli zająć się lekcjami.
Trochę się rozczarował, że nie będą malować, ale... cóż, nie da się wszystkim dogodzić. Dlatego odebrał sukienkę od nauczyciela, by uznać, że nie włoży jej na pewno. Ewentualnie na ciuchy mógłby, w ramach rozśmieszania innych, ale w innej wersji to nie przejdzie, o nie! Nie mniej jednak miał nadzieję, że osoba, z którą był w parze, okaże się rozsądna i ją ubierze, ale pewnie był w wielkim błędzie, jak zwykle zresztą. - Upiększmy ją! - zadecydował, dosyć entuzjastycznie zresztą, mówiąc do brunetki, a potem wyciągnął różdżkę. Postanowił wprawić ubiór w hogwarckie ubarwienie. Użył do tego kilku zaklęć mutareiri, które niemalże sprawiło, iż suknia mieniła się barwami tęczy! No, a przynajmniej zielenią, czerwienią żółcią i niebieskim kolorem, zgodnie z domami panującymi w tej szkole. - Twoja kolej. Ja bym dodał może jakieś inicjały? Falbanki? W sumie to się nie znam - zakończył, po udanej przeróbce ciucha i spojrzał wyczekująco na Zoe, której imienia nie znał. Ogarnął też włosy za ucho i musiał wyglądać trochę dziko z Moragg ALE WHO CARES. Hipsters gonna hipster, hejters gonna hejt.

Nigdy nie wiesz, kiedy wybije prawdziwa godzina! Co prawda! Wszyscy tutaj okazali się: nudni, bez polotu, znużeni, zaspani, nieciekawie... Mogłaby wymieniać w nieskończoność i każdego określiłaby tysiącem innych przymiotników. Ot po prostu taka sytuacja. Sami rozumiecie... Ale przybiła piątkę Herce, bo przerażone twarzy niektórych ludzi były najlepszym prezentem, który mogli jej dzisiaj sprawić. Głównie dlatego zebrała już swoją koszulkę z podłogi i zdążyła się nią okryć, kiedy do klasy wpadł Jeremy. Wtedy Laila spojrzała oskarżycielsko na Haerowen, jakby to ona była pomysłodawczynią i trzeba było z nią iść na stos plus rzucić jej życia los, na stos, na stos... My Puchońska brygada, szatanów gromada! Rzuciliśmy na stos Hery los! Na stos, na stos! Ale dosyć już tego przerabiania tekstów... Lepiej zająć się tym, co dalej się działo.
Zatem włożyła na siebie tę koszulę i zebrała torbę z podłogi. Potem usłyszała, że ma dołączyć do Huana. W sumie nigdy nie miała z nim bliższych kontaktów. Zwykle ona biegła w inną stronę, a on też jakoś zajmował się innymi rzeczami. Nie wiedziała o nim za wiele... Tylko tyle, że należy do rodu Bedau'ów i w sumie... Tyle. I aż tyle. No i oczywiście kojarzyła go z wyglądu, dlatego nie zrażona jakimiś uprzedzeniami wyssanymi z palca podeszła do chłopaka uśmiechając się lekko.
- Cześć Huan? - Pomachała mu dłonią przed oczami, coby wrócił do żywych i ogarnął, że ona do niego przemawia. Bo jeszcze nie dojdzie to do niego i wniosek będzie jeden. Otóż poniekąd może pomyśli, że ona prowadzi monolog. Przecież to byłoby straszne! - Ee. No to, co bierzmy? - Zamyśliła się, ale przypomniała sobie, jakie piękne barwy ma szkoła Riverside... MORSKI I ZŁOTY... Cudowne kolory. A niebieski to jej ulubiony.
- Oh, weźmy Riverside! - Pisnęła i zaraz przyciągnęła do siebie jakąś niezbyt ciekawą suknię. - Ojej! Musimy przecież pobrać Twoją miarę, żeby dopasować ją do naszej kreacji!
Przecież w ogóle nie brała pod uwagę, że to ona miałaby być modelką. Pobiegła do stolika po centymetr i zaczęła go mierzyć. Kiedy wreszcie uzyskała pożądane informacje uśmiechnęła się diabelsko.
Natychmiast machnęła różdżką w stronę materiału mrucząc: Reducio! Zaraz po tym przyłożyła sukienkę do Huana!
- BĘDZIE IDEALNA. Twoja kolej.

Drzwi klasy otworzyły się z piskiem i pojawił się w nich nie kto inny, tylko Vicek. Wcale nie wyglądał, jakby mu się szczególnie śpieszyło na zajęcia. Uśmiechnął się do kilku dziewcząt, które akurat... ubierały bluzki (?) i wszedł niespiesznym krokiem do klasy.
- Cześć, sory za spóźnienie... - przywitał się krótko i zamknął za sobą drzwi - Och, widzę że pracujemy w parach, znajdzie się ktoś i dla mnie? - spytał, uśmiechając się rozbrajająco. Wyglądał w tym momencie jak niedojrzały chłopczyk, który wiedział, że zrobił źle, jednak miał to gdzieś. Dla Vica Magia Sztuki nie była jakimś szczególnie ważnym przedmiotem. Nigdy nie wiązał swojej przyszłości z tego typu rzeczami, często omijał te zajęcia. Zauważył jednak, że rubinów w olbrzymiej klepsydrze Gryffindoru jest zdecydowanie za mało i że trzeba to zmienić. Jedna jego brew powędrowała do góry, gdy okazało się, że większość z obecnych na zajęciach, to uczniowie, a nie studenci, dla których docelowo były one przeznaczone. Dziwny świat, ludzie przychodzą na zajęcia w których nie muszą uczestniczyć. Vic oparł się o pierwszą lepszą ławkę i wyciągnął różdżkę, zerkając na nauczyciela.

Bo to zła kobieta była.
Normalnie by już gdzieś chodził, by się pokazać z jak najlepszej strony, że on może być też przykładnym i punktualnym bardzo uczniem, ale od kiedy skończył te pieprzone zadania domowe z czegoś tam, no zapomniał po wyjściu z dormitorium, to odechciało mu się na prawdę wszystkiego. Szedł po schodach, jak na stracenie, świadomą psychiczną śmierć, bo wiedział, że albo przysporzy komuś kłopoty swoim chwilowym brakiem życia i energiczności, albo pogorszy sytuację domu w sprawie z tymi rubinami. A tak chciał sprawić, by świat stał się lepszy! Nic mu się nie chciało, jego myśli krążyły wyłącznie wokół łóżka, które btw, nadal stało sobie tam, nienakryte, ubrudzone kremem czekoladowym, bo nie przeszedł nutella challenge i mu bardzo się niedobrze zrobiło. Także, sami sobie dopiszcie co nastąpiło dalej. Kurde, chociaż jak tak teraz doszło to do jego główki na trzeźwo, to jeszcze ktoś pomyśli, ze poszło nie tą drogą co trzeba! Stanął przed drzwiami do sali i westchnął z przygłupią miną na twarzy.
Jestem debilem.
- Przepraszam za spóźnienie - Powiedział bardziej do siebie, przymulony i w ogóle. Co by nie ciągnąć dalej dziwnej atmosfery, kiedy ktoś spóźniony dociera na zajęcia, a inni się na niego gapią, jakby chcieli mu wzrokiem zrobić krzywdę, to usiadł tam gdzie było najbliżej i wylądował obok bodajże gryfona, na co odetchnął z ulgą. Szkoda, że tylko nie wiedział, co go czeka. Ale co poradzić. Nie ogarniał dzisiaj ludzi, dlatego z rozpoznawaniem co po niektórych miał spory problem, ale taka faza, sorry. - A więc, co robimy? Weż mnie oświeć, błagaaam.

Właśnie w tej chwili kiedy zaczęła się zastanawiać czy dalej oglądać to dosyć osobliwe przedstawienie, czy jednak udawać że nic takiego się nie dzieje i sprawdzić stan swoich paznokci, akurat wtedy pojawił się Żeromek, którego tak ubóstwiała obsypywać sprośnymi tekstami, które były zupełnie nie na miejscu i przerwał frywolne popisy grupy uczniów, którzy latali po sali bez koszulek. Bywa i tak, i na pewno zdarzy się to jeszcze nie raz. Może akurat nie na zajęciach, ale była wręcz stuprocentowo pewna, że nie ominą jej kolejne tego typu popisy. Z rozmyślań została jednak wyrwana i szybko znalazła się przed Indianinem, do którego kierowany był dziki taniec Skyli. Wysłuchała grzecznie tego co ma do powiedzenia ziomek nauczyciel i w międzyczasie udało jej się zarejestrować imię swojego dzisiejszego partnera, więc z ulgą odetchnęła że najbliższe pytanie o to jak się nazywa prawdopodobnie padnie nieco później niż za kilka minut. Niezwykle wkurzającą słabością Zosi była jej cholernie kiepska pamięć do imion. Do twarzy w sumie też, dlatego nie raz zdarzało jej się przedstawiać komuś trzy razy z rzędu. Miała jednak nadzieję, że w trakcie pastwienia się nad sukienką, zdąrzy zarejestrować na tyle znaków szczególnych Jovena, że widząc go na korytarz będzie mogła spokojnie powiedzieć 'siema Joven!', a nie 'cześć jestem Zoe, a Ty?'. No cóż, będziemy trzymać za nią kciuki.
- Zoe - zmierzyła chłopaka wzrokiem i wyciągnęła w jego kierunku rękę. Nie czekając na reakcję z jego strony, potrząsnęła energicznie jego dłonią, którą gdzieś w międzyczasie złapała i dumna ze swojej uprzejmości dodała:
- Ale nie oczekuj, że powtórzę to co przed chwilą robiła Skyla, bo mogłabym Cię przez przypadek poważnie zranić - nono, dzisiaj dziewczyna była w niecodziennym dla niej wręcz szampańskim humorze i nawet żarcikiem była skora sypnąć. Chociaż jak mówią w każdym żarcie jest odrobina prawdy i jestem przekonana, że nikt nie chciałby być w pobliżu kiedy wykonywałaby takie alpejskie kombinacje.
Hogrwart! Cudownie! Mogła być przynajmniej pewna, że nie zapomni kolorów na jakich mają działać. Tiruriru, dupa blada, teraz jej kolej. Jak na razie szło całkiem nieźle, sukienka była cała i nawet ładnie mieniła się barwami Hogwarckich domów. Jednak nie zapominajmy, że Zoe Champion może i była czempionką, ale na pewno nie kiedy w grę wchodziły zdolności manualne. Artyzm u niej leżał i kwiczał, zwłaszcza jeśli miała sama sobie przerobić jakąś sukienkę albo chociaż skrócić głupie spodnie. Jak mówię, tak się stało. Nie wiadomo nawet kiedy jej różdżka wystrzeliła i zaatakowała bogu ducha winnego Jovena, które teraz leżał w tych mięciutkich zeszłobożonarodzeniowych dekoracjach hehehs. Gdybyście mogli zobaczyć minę Ślizgonki, która na przemian rzucała przekleństwami, przeplatając to słowami skruchy pęklibyście ze śmiechu.
- Osz kurna blaszka, na Merlina przepraszamprzepraszamprzepraszam - pisnęła, z miną jakby właśnie kot nasikał jej na głowę. No no no, to się nazywa przywitanie!

Zoe nie wyglądała na przekonaną, więc Skyla już, już miała zacząć jej opowiadać o kulturze Indian, którą poznała dzięki tej fascynującej książce. Zanim jednak zdążyła opowiedzieć o tym całym powitaniu, które była przekonana, że Joven praktykuje, Hera i Laila wystrzeliły na środek i zaczęły się rozbierać. Skyla zerwała się na równe nogi, chcąc do nich dołączyć i zobaczyć miny tych wszystkich sztywniaków, którzy siedzieli zszokowani i myśleli wyłącznie o ucieczce z klasy. Ech, zero odwagi, zero śmiałośći! Chciała nawet pociągnąć Zoe na środek i odtańczyć jakiś dziki taniec, aczkolwiek dotarło do niej, że w KSIĄŻCE O INDIANACH nie było napisane nic o stosunku rdzennych Kanadyjczyków do tańca prawie nago, w dodatku w szkole. A Skyla tak bardzo, bardzo chciała, żeby Joven czuł się w Hogwarcie jak w swojej rodzinnej wiosce i żeby atmosfera była bardzo wigwamowa, bo przecież Quayle na pewno nie mieszkał domu, tego Sky również była pewna! Kto wie, może jeśli zapewnią mu to wszystko, Joven pokaże jej jakieś superowe sposoby strzelania z łuku? WHO KNOWS, lepiej się zachowywać.
- POGIĘŁO WAS, PRZESTAŃCIE! - wydarła się więc, próbując zatuszować to, że wcześniej chciała do nich dołączyć. Miała zamiar wejść na krzesło i porozstawiać wszystkich po kątach stanowczymi rozkazami, ale zanim zdążyła uratować reputację szkoły, do klasy wszedł nauczyciel. Spoko gość z niego był, dlatego Skyla z radością zwracała się do niego jak do jednego z rówieśników. W dodatku świetna lekcja się zapowiadała, dlatego kiedy Hera już się ubrała, Skyla wyjęła różdżkę z torby i podeszła do koleżanki z cwaniackim uśmieszkiem. Kiedy już dostały sukienkę, która okazała się tą w kolorach Red Rock, Skyla przysunęła sobie krzesło, weszła na nie i wcisnęła na biedną Herę surową kreację.
- Merlinie, podbijemy świat mody, FESZYN ŁIK W DOLINIE GODRYKA JEST NASZ, HERA - z bojowym okrzykiem podniosła różdżkę, rzucając swoją ulubioną coloreatą, aby nadać sukience barwnego charakteru. Niestety, marzenia o karierze projektantki tak bardzo owładnęły ślizgonkę, iż różdżka zaczęła nagle żyć swoim życiem i spowodowała, że Hera została wciśnięta w zeszłoroczną dekorację bożonarodzeniową.
- Ahahahhaha wyglądasz jak CHOINKA - zaczęła rechotać złośliwie. Tak, duet Quinley&Trowsent miał przed sobą świetlaną przyszłość w świecie mody.

sorka, że dupny xd

Huan słyszac swoje imie poderwał sie ze sceny naktorej lezał i szybko zaczął cos majstrowac przy sukience,jejukuu,zabierajac po drodze jaiesc potrzebne nitki szpilki oraz cos do dekoracjii.
Riverside (morski kolorek ze złotem) to do roboty- odparł cicho zastanawiajac sie nad czyms,rozrjrzał sie za pozostałymi parami co robiły badz na iakich etapach w sukience byli
Po krodkiej chwili wziął sie do projektowania sukienki,a zaczł od małych znian jaką była barwa sukienki
Mutareiri!- mocno skupił sie ,aby osiągnąć dany efekt,suknia miala byc morska ze złotem nie było mowy o rozproszeniu bo na ubraniu może zostać plama.Uda Uda siee.
Ojoj moja różdżka wymknęła sięcałkiem spod kontroli i zaczęła atakować Laile wcisnęło w zeszłoroczną dekorację Bożonarodzeniową. Na całe szczęście, że jest tam mięciutko!Sorry to rożdzka nie ja !

- Kolory Hogwartu...- spojrzała pytająco na Jaelle.- Przy okazji, jestem Isolde- uśmiechnęła się łagodnie i zanurzyła dłonie w stosie ubrań, wyciągając jedną kreację na chybił-trafił. Była to długa, granatowa suknia "syreni ogon", trochę zniszczona i mało oryginalna.
- Secare- powiedziała Isolde. Ten dekolt zdecydowanie trzeba było poprawić Nagle jej różdżka zaczęła atakować zaskoczoną Jaelle, rzucając dziewczyną w stronę Bożonarodzeniowej dekoracji.- Cholera... nic ci jest?! Nie mam pojęcia, co się stało...- szepnęła z przerażeniem Isolde, podbiegając do dziewczyny i pomagając jej wstać.- Ostatnio chyba jestem trochę zdenerwowana... bardzo przepraszam, wszystko gra?

Co prawda Huan sprawił, że Laila wylądowała w dekoracji Bożonarodzeniowej wraz z Indianinem i Herką to szybko podniosła się i wróciła do chłopaka. Przecież musieli szybko skończyć swoje zadanie i być pierwsi, i w ogóle zajebiści itd! Puchońskie punkty nie zdobędą się same, a przecież chcieli dumnie nosić swoje szaty! To do czegoś zobowiązywało! Zatem Laila spojrzała sceptycznie Huana, żeby zaraz wybuchnąć śmiechem z powodu wyobrażenia sobie, jak musiała wyglądać razem z pozostałą dwójką. A nawet trójką, bo Isolda też tam kogoś wsadziła w tym samym czasie. Laila powoli nie ogarniała, ale skupiła się...
- Z jakiego zaklęcia korzystałeś? - Spytała tylko po to, żeby sobie samej odpowiedzieć. - Mutareiri! No tak! - Zaśmiała się ze swojej przelotnej sklerozy spowodowanej pewnie cukierkami, które miał chłopak we włosach. Ciekawe czy miała zwidy czy rzeczywiście coś mu się wplątało w fryzurę, kiedy wrzucił ją w kartony. Bez kitu! W sumie chyba mu powinna pomóc to zdjąć, ale teraz spojrzała na Huanową kreację i musiała się mocno wytężyć, aby ogarnąć kolejne zaklęcie.
- Może spróbuję jeszcze raz? - Spytała niepewnie, bo wszyscy inni na pewno zrobili już duże postępy, a oni nadal mają tylko zmieniony rozmiar i Lailę, która wylądowała na dekoracjach! Dobrze, że tam mięciutko było! Od biedny można sobie zasnąć! - Mutareiri! - Pisnęła wytężając wzrok i myśli! Ale był szał! Chyba źle ścisnęła różdżkę, bo ta zamiast działać na sukieneczkę, to zaatakowała śnieżnobiałą koszulkę Laikowej, która teraz była w kolorze morskim! Przynajmniej była ładna, więc może ją sobie zostawić na jakiś wypad!
- Huan, dajesz! Bądź mężczyzną! - Dopingowała kolegę zakładając ręce na piersiach. Fochnęła się na sukieneczkę.

Trzeba było szybko skończyć zadanie i być pierwszym, spojrzał ponownie na sukienke Huan powoli ale skupił się...No tak! Tym razem musiał się mocno wytężyć,ogarnąć jakoś kolejne zaklęcie.
- spróbuję jeszcze raz! - Spojrzał na Laile z niepewnym usmiechem gdyż,kolejne zaklecie chyba sie powtorzyło efekt.
-Secare! - wystarczy odpowiedni ruch różdżką na zmodyfikowanie dekoltu w sukience,wytężył wzrok i skupił myśli na zakleciu! Oj znowu coś żle ścisnęł dośc mocno,różdżkę ktora wymknęła się całkiem spod kontroli i zaczęła ponownie atakować Laile ktora po raz kolejny wyladowała w dekorację Bożonarodzeniową.Albo ja jestem jakis nie taki, albo rożdzka ktora plata mi ciagel jakies figle-mruknął pod nosem ,spogladajac na kolezanke i dekoracje.

Dwa pytania się pojawiły w jej głowie. Po pierwsze – Który to jest ten cały Pierre? Jakoś żaden facet nie kojarzył jej się konkretnie z tą osobą. Dlatego rozejrzała się niepewnie po klasie jak ludzie dobierają się w pary i słuchają, jakie to będzie dzisiaj ich zadanie. Została jedna osoba i to jest... Dziewczyna? Cait Pierre. Nie no. Słowo daję, że nie zorientowała by się, że to nie jest męska nazwa. Zaśmiała się pod nosem – nie wiadomo w sumie czy ze swojej głupoty, czy z czystej dokuczliwości. Potem trzeba było zdecydować, jaka sukienką będą się zajmować.
Riverside (morski kolorek ze złotem). Nie były to jej ulubione barwy, ale nikt nie dał jej prawa marudzić. Zresztą przez jej niezadowolenie nie sprawi przecież, że obie dostaną złe oceny – to by było nie fer w stosunku do ślizgonki. A do uczniów ze Slytherinu tak naprawdę nigdy nic nie miała. Przez całe życie uważała, że zaistniał jakiś błąd i to ona powinna się znaleźć w tym domu. No, ale ten błąd musiał być częsty, skoro taka wywłoka jak Elena Marion była w tym samym domu. W końcu ani jedna ani druga nie byłą prawa, sprawiedliwa czy odważna. Tiara się starzeje...
- Masz jakikolwiek talent w tej dziedzinie? - Spytała podchodząc do kobiety z lekkim uśmiechem, który raczej wskazywał na pozytywne zamiary. Będzie problem ze względu na to, że Corin nie miała zmysłu artystycznego. A zaklęcia związane ze sztuką szły jej tak topornie, że prędzej zamiast sukienki wyjdą jej spodnie z trzema nogawkami.

Sukienka… sukienka… sukienka… Czyli będę musiała się w niej zaprezentować?! Szlak… Gdybym trafiła z inną dziewczyną, nie byłoby tego problemu, a tak jestem skazana na jej noszenie… Chyba, że ubiorę w nią Elijah’a.
Dziewczyna prawie od razu spojrzała na chłopaka i zasłoniła usta nie pozwalając wydobyć z nich śmiechu. Wzięła głęboki wdech i wydech, żeby uspokoić się. No cóż… chłopak w sukience to dosyć komiczne… W końcu się uspokoiła i spojrzała na kreację w barwach Hogwartu. To będzie ciężki orzech do zgryzienia. Co oni mają z tym zrobić?! No na początek będzie trzeba dopasować ją do jej dosyć drobnego ciałka. Do tego nie potrzeba magii, nie do wszystkiego magia jest potrzebna. Nikola rzuciła Elijah’y sukienkę i wyszeptała.
- Potrzymaj – po czym zaczęła ją mierzyć i w odpowiednich miejscach skracać, podszywać. Kiedy już nadawała się na jej osobę spojrzała na chłopaka pytająco.
- Masz jakiś pomysł?
Widząc, że chłopak jakoś nie za bardzo chętny i skoro do pomocy westchnęła i spojrzała na sukienkę.
Barwy Hogwartu, tak? Chciałabym, żeby wszystkie znalazły się na tej sukience… ale trudno je ze sobą połączyć. Kształt już zrobiłam, podszyłam ją jak trzeba, teraz tylko przefarbować.
W jej głowie już widniała suknia w pełnej okazałości. Wyciągnęła różdżkę i wyszeptała.
- Coloreata.
Zaklęcie udało się za pierwszym razem. Uśmiechnęła się zadowolona ze swojego wyczynu i schował różdżkę. Na tym skończyła. Suknia prezentowała się w następujący sposób: KLIK.
Spojrzała kątem oka na Elijah’a i westchnęła. Następnie podeszła do nauczyciela podała mu sukienkę, już gotową. Nie miała zamiaru jej ubierać. Dlatego wytłumaczyła się złym samopoczuciem i wyszła
[z/t]

(Post zmieniony przez brak odpisu Elijah’y, dostosowałam się do drugiego losowania kostek.)