Sniezki: 1
Liczba trafien: 2

Elishia Brockwey rzuciła w nią śnieżką, ale niestety nie trafiła.
-Pudło skarbie- rzuciła w jej kierunku, by zaraz potem rzucić w nią swoją śniegową kulką. Trafiła ją w ramię. Wykonała od razu szybki, ale to bardzo szybki taniec małego bohatera i schyliła się by móc ulepić kolejną kulkę. Uśmiechnęła się przy tym szeroko do dziewczyny, inaczej pewnie się pozabijają tymi śnieżnymi kulami.

Ivy wkroczyła na polanę nieco niepewnie. Może dlatego, że ubrała na siebie zdecydowanie zbyt mało, jak na tak chłodną porę. A może po prostu obawiała się oberwać śnieżką prosto w twarz. Nie, żeby nie lubiła takich rozrywek. Pierwszy śnieg był dla niej czymś cholernie ekscytującym, podobnie jak drugi i trzeci, a nawet dziesiąty. Ale śnieg za kołnierzem... Był chyba fajny tylko wtedy, kiedy pojawił się tam w wyniku romantycznej szamotaniny z jakąś pięknością. Czego Ivy nigdy w życiu nie doświadczyła... Dobrze wiedziała, że nie przyszła tutaj lepić bałwana ani igloo. Nie zamierzała też robić aniołka w śniegu, bo pewnie przy okazji by ją zadeptali. Złapała w przykryte rękawiczkami dłonie trochę białego puchu i ubiła go w całkiem zgrabną kulę. Czy powinna rzucać w pierwszą lepszą osobę, która się nawinie? Uch... W jednej chwili straciła całą pewność, że w ogóle powinna była tutaj przyjść.

Zima zaczęła się tego roku naprawdę pięknie. Aż miło było patrzeć za okno. Tyle że ile można tylko patrzeć! Tym bardziej kiedy zobaczył, że na błoniach zbiera się coraz większa grupa osób, obrzucająca się radośnie białym puchem. Początkowo siedział sobie na parapecie i zawzięcie ich szkicował, próbując przedstawić całe studium ruchu, ale rozpierała go energia. Długo tak nie mógł wysiedzieć. Uznał też, że to może być świetna okazja, by znów spotkać się z Leah. Dawno się nie widzieli, jest szansa, że z jego winy. Można by to nawet uznać za ubytek w jego nienagannych manierach, takie ograniczenie kontaktów z damą, która oczekiwała wiadomości. Ojciec pewnie określiłby to nawet jako hańbiące lekceważenie. Ale on tego tak nie postrzegał i choć brał pod uwagę, że dziewczyna może czuć się urażona, miał nadzieję nadrobić zaległości.
Błyskawicznie zarzucił płaszcz, owinął się szalikiem, chwycił rękawiczki i ruszył na błonia.
Na miejscu dostrzegł tylko jedną znajomą osobę. Ślizgon, z którym też dawno się nie kontaktował. Uśmiechnął się do siebie. Miło było go zobaczyć, chociaż chłopak chyba jeszcze go nie dostrzegł. Chcąc zwrócić na siebie uwagę, zgarnął trochę śniegu, ulepił kulkę i mocno rzucił. Śnieżka śmignęła centymetry od ucha Bonneta. Gryfon uśmiechnął się szeroko i zabrał się za formowanie kolejnego pocisku.


Sniezki: 6
Liczba trafien: zero

Ivy oj Ivy. Ledwo tu przybyłaś, a już takie nieszczęście. Gdyby nie fakt, że Eli oberwała od ślizgonki w ramię, to by się nie odwróciła. Ale się odwróciła i zauważyła Cię biedna ty moja puchoneczko. A co to oznaczało? Już wcześniej mówiłam, że każdy nowy bywalec dostawał od niej śnieżkę (albo chociaż próbowała podarować w nos taki piękny prezent). I dlatego też teraz stworzyła swoją broń dalekiego zasięgu, włączyła skupienie tygrysa i oko sokoła. Pocisk ziemia-powietrze uderzył! A gdzie? A no prosto w klatkę piersiową Ivy Haden. Ongart! Kiedyś będzie się autorka musiała nauczyć jak się to pisze.

Sniezki: 4
Liczba trafien:8

Sniezki: 5
Liczba trafien: 3

Jako iż chwilowo miała spokój i nikt w nią nie rzucał to mogła obrać sobie powoli nową taktykę. Czapkę oraz rękawiczki miała już całe mokre i białe od śniegu ale mimo to jakoś poprzez całą tą adrenalinę nie czuła ani trochę zimna. Uformowaną elegancko śniegową kulę wycelowała w Felix Lockwood . Zamachnęła się i trafiła śniegiem idealnie w jego włosy, śnieg zaś pięknie się na nich rozbryzgał. Coraz bardziej jej się ta zabawa podobała, jeszcze trochę a opanuje rzucanie śniegiem do perfekcji. Potem wykorzysta to na rodzeństwie.

znowu 3 i 0 trafień <3

Kiedy L wreszcie sobie z niej szedł, Bell przekręciła się na bok i patrzyła jak robi aniołki. Jeśli chodzi o jej samopoczucie to było jak najbardziej w porządku. Co prawda nigdy specjalnie nie zwracała na siebie uwagi, jeśli coś było nie tak, ale w tym przypadku nic takiego się nie stało. To, że przez chwilę została przygnieciona... to nic takiego. Wyszczerzyła się do chłopaka.
- L! - wykrzyknęła. - To serio imię? Nie wierzę, nie można mieć na imię jak literka. Ja jestem Bell.
Tymczasem pewien ktoś rzucił w L śnieżką i Bell postanowiła, że mu odda. SPRÓBOWAŁA więc trafić Antoine Bonnet ale znowu się nie udało. No, co za zaskoczenie!

Śnieg! Uwielbiała śnieg. Kochała śnieg. Śnieg był cudowny. I skoro zaczęli bitwę na śnieżki, nie mogło jej tam zabraknąć. Tym razem ramoneska poszła w kąt, a jej miejsce zajął gruby, zimowy płaszcz, który cudownie za nią powiewał, jak biegła w stronę drzwi wejściowych. Szalik z kolei zgubiła gdzieś na schodach. Trudno. Za to miała dwie pary rękawiczek, które nie miały przemoknąć, bo Vi bardzo nie lubiła, jak marzły jej ręce.
Ledwo wybiegła z zamku, zatrzymała się na chwilę i rozejrzała. Ivy! Lepiej być nie mogło. Szybko ulepiła śnieżkę i rzuciła. Chybiła! No myślałby kto. Ale jej to nie zraziło. Lotem Błyskawicy znalazła się nawet nie tyle przy niej, a na niej, na płasko, dokładnie w środku sporej zaspy śniegu. I śmiała się jak debil. Taka zima działała na nią więcej niż pozytywnie.

Sniezki: 6
Liczba trafien: zero

Szykował się już do rzucenia kolejnej śnieżki w Ślizgona, kiedy dostał sporą pecyną prosto w głowę. Aż się zdziwił, no tego się nie spodziewał. Jego idealna fryzura! Otrząsnął się jak psiak, który próbuje pozbyć się nadmiaru wody z sierści. Rozejrzał się gwałtownie, żeby ustalić, kto w niego rzucił - i żeby móc się odpłacić. Katherine! Zaraz potem wycelował uważnie i z łobuzerskim uśmiechem rzucił. Tak, tak, to czysty przypadek, że trafił ją prosto... W serce? I okolice, prawda. No przecież, że nigdy by z premedytacją nie celował w kobiece biusty, niee...

Sniezki: 4
Liczba trafien: jeden

Szykowała się już do rzucenia kolejnej śnieżki. Właściwie, to powinna sobie już dawno zbudować tutaj jakiś sensowny fort. Może użyć różdżki i... Niee! Gdyby i jej się nie oberwało wielokrotnie, to jaka byłaby w tym wszystkim radocha? Przecież jak być zmarzniętym to na całego. I podejrzewam, że większość z osób po zakończeniu wybierze się na coś gorącego do kuchni lub wielkiej sali, a potem połowa osób rozłoży się w łóżku z gorączką, katarem i kaszlem. Poniektórzy źle się ubrali, więc pewnie oni skończą w skrzydle szpitalnym z odmrożeniami. A ona? Stawiała raczej na pierwsze dwie opcje, bo było jej o dziwo nawet ciepło mimo -15 stopni na dworze i przemokniętego płaszcza. Ruch i emocje swoje robią. Szczególnie, gdy ponownie rzuciła tym razem w Bell Rodwick i niestety spudłowała.

Sniezki: 3
Liczba trafien: 8

Och! No i właśnie tego chciała uniknąć! Mocne uderzenie w plecy co prawda nie zwaliło jej z nóg, ale nie należało też do najprzyjemniejszych. Haden odwróciła się do tego, kto postanowił jej nie oszczędzać. Ślizgonka... Niczego innego się nie spodziewała. Ale ta szczególna panna nie miała co liczyć, że biedna, niewinna Puchonka postanowi jej odpuścić. Ivy nie była pierwszą lepszą naiwną dziewczynką. Była cholernym kapitanem i dobrze wiedziała, jak rzucać śnieżkami! Kula, którą wciąż trzymała w ręce, poleciała z całą wściekłością w idealnie wymierzonym kierunku i... BACH! Rozprysnęła się idealnie na głowie Elishii! Lekki uśmiech pojawił się na ustach Haden. Może to jednak było miejsce dla niej?
Zanim jednak zdążyła się porozkoszować tą myślą, coś z całym impetem zwaliło ją z nóg i z całą pewnością nie była to śnieżka. Śnieg wsypał jej się dosłownie wszędzie, a ubrania z miejsca przemokły. Otworzyła oczy, łapiąc gwałtownie powietrze i patrząc prosto w oczy Avis. Cóż, szamotanina w śniegu z pięknością właśnie została zaliczona. Co jednak miała zrobić teraz? Wykorzystując całą siłę, jaką jeszcze miała, przeturlała Dakers na plecy i wstała, by zacząć uciekać. Jeśli Avis chciała tej wyjątkowo uroczej wojny, trzeba było znaleźć sobie dobrą pozycję.

Sniezki: 5
Liczba trafien: 1

Sniezki: 6
Liczba trafien: 3

Zaśmiała się po czym gotową śniegową kulę wycelowała w Avis Dakers . Niestety chyba nie trafiła, bo celowała w głowę, a kulka przeleciała nad nią. Co za niefart, aż podskoczyła w miejscu ze zdenerwowania. Raz trafiała a raz nie, widocznie teraz po prostu miała zbyt mało elastyczny rzut, albo może ta kulka była jakaś ferelna. Zaraz, już wie, czemu nie trafiła. To Felix właśnie rzucił ją śnieżynką i to prosto w biust.
-EEEj - rozległo się głośno z ust panny Russeau w kierunku chłopaka, ale mimo to i tak tkwił na nich uśmiech. No bo przecież to była tylko słodka, niewinna zabawa prawda?

Śnieg był wszędzie. Wszęęędzie. Brak szalika zaczął być wyczuwalny, bo zimny puch wpadł jej w dekolt. Pisnęła, ale bardziej z radością, bo leżenie na Ivy było świetne. Aż by się nie chciało wstawać. I właściwie ich twarze były raptem kilka centymetrów od siebie... Kiedy Puchonka przerzuciła ją na plecy i uciekła.
- No i gdzie mi uciekasz, cholero! - zawołała za nią, śmiejąc się. Poderwała się, otrzepała tak z grubsza i sięgnęła po kolejną porcję śniegu. Tym razem wycelowała lepiej i Haden dostała prosto w głowę. Nie jakoś mocno, bo i Vi nie włożyła w to zbyt dużo siły, nie chcąc zadać dziewczynie bólu. Liczył się tylko biały puch na jej włosach. Wyglądała pięknie.
Ocknęła się z zamyślenia i pobiegła za nią z szaleńczym śmiechem, nawet nie zauważając, jak minęła ją jakaś zabłąkana śnieżka.

Sniezki: pięć
Liczba trafien: jeden

Nie trafiła ślizgona ale za to chwilę potem nawinęła się ślizgonka, która próbowała w Bell trafić ale jej się nie udało. Niewiele myśląc, krukonka postanowiła i tak jej oddać za samo próbowanie. Uformowała idealnie okrągłą i piękną śnieżkę i rzuciła. Tym razem....... UDAŁO SIĘ! Elishia Brockway dostała prosto w brzuch, a kulka rozprysła się na jej kurteczce.
Bell wcale nie było zimno, mimo tarzania się we śniegu. Dobrze się ubrała, kurtka była nieprzemakalna, a szalikiem i innymi takimi tak się opatuliła, że śnieg (póki co) ani myślał wpadać za kołnierz.
Zatrzymała wzrok na ślizgonce spodziewając się, że ta jej zaraz będzie chciała oddać.

Sniezki: 4!!
Liczba trafien: 1

Słysząc oburzony krzyk Ślizgonki, pomachał jej radośnie. Nie chcąc, żeby panna Russeau się gniewała, posłał jej buziaka, a zaraz za nim kolejną śnieżkę, wycelowaną precyzyjnie, ale lekko. Znowu trafił, choć ledwo, tylko trochę śniegu zostało jej na włosach, a reszta spadła już za nią. Ukłonił się lekko, uśmiechając się szeroko i już zabrał się za lepienie kolejnej kulki, tym razem chcąc rzucić ją w kogoś innego.

Sniezki: pięć
Liczba trafien: dwa

Nie wbiegała w tłum, a raczej wręcz przeciwnie - biegła na jak najbardziej otwartą i wolną od innych przestrzeń, gdzie będzie najłatwiej uchylić się przed lecącą w jej stronę śnieżką. Po drodze z niemałym trudem schylała się po kolejne porcje śniegu. Być może nie była to najlepsza strategia, bowiem już po chwili leżała na ziemi, a w jej włosach była masa zimnego śniegu. Jeśli po tym wszystkim się nie rozchoruje, to chyba już nic jej nie zaszkodzi. Uśmiechnęła się dziko do Dakers, celując nieco na oślep. Jej mokre włosy były teraz wszędzie, lepiąc się do twarzy i zasłaniając dosłownie wszystko. Och, wcale nie zdziwiło jej to, że śnieżka przeleciała tuż obok Avis. Następna będzie celniejsza!
- Chcesz się zabawić, Dakers? - rzuciła, drocząc się i rumieniąc jednocześnie. W końcu to chyba był moment na zabawę, prawda? Nie do końca taką, o jakiej marzyła, ale... Cóż.

Sniezki: 3
Liczba trafien: 1

Coś mu nagle śmignęło koło ucha. Pewnie nie skminiłby, gdyby nie widział, jak śnieżka rozpada się kilkanaście centymetrów przed nim. Tak się ktoś chciał bawić? Pewnie dalej Elishia. A nie. Jednak nie. To był.. NA BOGÓW?! CZY TO BYŁ FELIX?! Tak. To był Felix. O to chuj. Tak dawno się nie widzieli. Żadnego kontaktu, a teraz jeszcze tak go traktował? Śniegiem, miast uściskiem?! Takiego traktowania znosić nie będzie. Wycelował więc w niego i rzucił. Śnieżka tak pięknie rozbiła się we włosach towarzysza. Tak cudownie wyglądał. I wtedy wpadł mu do głowy całkiem ciekawy pomysł, który mógł się skończyć dwojako. Powrotem do mieszkania z tarczą, albo natartym śniegiem. - SŁUCHAJCIE LUDZIE, MAM POMYSŁ! WYKLARUJMY JAKIEŚ JASNE STRONY, A NIE NAPIERDALAJMY W SIEBIE, JAK NARWANI! - Krzyknął, co za pomocą zaklęcia dało mu jeszcze bardziej donośny efekt. - Proponuje następujący układ sił: Najcudowniejszy ze wszystkich Domów, Slytherin. Kontra reszta świata. - Tak to się mogło udać. I albo Ślizgoni się połączą i zniszczą tu obecnych. Albo sami zostaną zniszczeni.

Sniezki: 5
Liczba trafien: 3 <3

Aż przystanęła, obserwując, jak dziewczyna leży w śniegu. Wyglądała na taką kompletnie bezbronną i było to naprawdę urocze. A jak próbowała rzucić śnieżką - i nie trafiła, oczywiście - to już w ogóle.
Uśmiechnęła się lekko i na spokojnie wzięła trochę śniegu, ulepiła kulkę i bez pośpiechu podeszła. Stanęła właściwie nad Ivy. Nie odrywając wzroku od jej słodkich rumieńców, upuściła śnieżkę prosto na jej nogę.
- Zabawić się z tobą, Haden? - powtórzyła z jakąś taką jakby perwersyjną nutą, akcentując nazwisko. - Jasne.
Wyciągnęła rękę, żeby pomóc Puchonce wstać. Kiedy już stały koło siebie, objęła ją w pasie, uśmiechając się szatańsko. Jest szansa, że się dziewczę tego nie spodziewało. Ona sama nie była pewna, co w nią wstąpiło. Ale prawda jest taka, że na dziesięć sposobów sytuacja była magiczna. Ta atmosfera, migoczący śnieg, urok drobnego, seksownego ciała w tych przemoczonych ciuchach, z roztrzepaną grzywą i drobnymi płatkami śniegu na rzęsach... Nie mogła się powstrzymać. Nie chciała. Zbliżyła się jeszcze bardziej i tak zwyczajnie ją pocałowała.

Sniezki: dwa
Liczba trafien: dwa

O kurcze! Pociski leciały ze wszystkich stron! Wielu nie udało jej się uniknąć, co też było widać na jej biednym ubraniu. Uwzięli się na nią! Ale to może dlatego, że rzucała we wszystkich kogo się tylko dało. W którymś momencie przestała już nawet spoglądać na kogo. I tak oto celując ponownie w Bell Rodwick jej kula poleciała w stronę pana noszącego imię i nazwisko Felix Lockwood. Właściwie, to ledwo wiedziała kto to jest. Szczególnie, że zdaniem dziewczyny nie był on wart zainteresowania choćby dlatego, że był co przykro stwierdzić naprawdę bardzo mało urodziwy. Może to tylko dlatego, że Eli nie lubi facetów z długimi włosami? Ale tak czy siak uśmiechnęła się do niego przepraszająco pokazując palcem, że to nie o niego chodziło w tej bitwie. No, ale i tak nie cofnie tego, że chłopak dostał w ramię.
A co do pomysłu jednego ze ślizgonów, to bardzo chętnie o zaaprobowała. Od tego momentu nie mierzyła już w nikogo se swojego domu. Dobra myśl Antoine Bonnet!

Sniezki: 1
Liczba trafien: 9

Tak? Taaak? Wojna przeciw Ślizgonom? No i dobra!
Najpierw jednak faktycznie wypadałoby się sensowniej przywitać z Bonnetem. Kolejny raz otrzepał włosy i ruszył ku niemu biegiem. Uformowaną wcześniej kulką próbował trafić, ale no w biegu to raczej trudne, także chybił o dobre kilka metrów. Znowu. Aż wstyd, nie? Ale miał plan nadrobić to z nawiązką.
Jak on się dawno tyle nie śmiał! I to tak szaleńczo.
Wreszcie dobiegł. I z wyciągniętymi ramionami rzucił się na niego, że niby tulimy na przywitanie. W związku z tym obaj wylądowali na ziemi, co Gryfon ochoczo wykorzystał, nacierając Antoine'a śniegiem, tyleż radośnie, co energicznie. Idealne wyrażenie entuzjazmu, prawda?

Sniezki: sześć
Liczba trafien: dwa

Przyjęła oferowaną jej rękę z lekką wdzięcznością. To był wyjątkowo żałosny upadek, zwłaszcza, jak na kapitana Puchonów. Czy Haden nie powinna się wykazać większą gracją? Z miotłą radziła sobie znacznie lepiej. Być może dlatego, że na miotle nigdy nie było tak, jak tutaj, gdy musiała brnąć przez te wszystkie nie udeptane jeszcze zaspy. A jednak Ivy wiedziała, że na wojny nigdy nie należy chodzić bez broni. Kolejna zgrabna kula czekała już w jej dłoni, gdy Dakers podciągała ją do pionu. Tyle że... Och. Miękkie, zdecydowanie cieplejsze od śniegu usta zbiły ją z tropu. Nie wahając się zbyt długo, oddała pocałunek z nieco większym zaangażowaniem, zgrabnie wyciągając drugą rękę na bok, tak, by Avis tego nie poczuła i nagle... Śnieżka kula rozprysnęła się na ramieniu piękności z cichym "pac". Ivy odsunęła głowę, szczerząc zęby.
- Wiesz, jak ładnie poprosisz, mogę oddać ci coś fajniejszego od strzału śnieżką - zażartowała. Skąd brała się ta cholerna pewność siebie? A może to po prostu klimat śnieżnej zabawy tak na nią działał?

Sniezki: 1
Liczba trafien: 2

Walka Slytherin konta reszta świata ciąg dalszy. Oj to naprawdę był dobry pomysł. Trzeba było tylko znaleźć ofiarę, która nadaje się do ciosu najlepiej. Tak jakby z zaskoczenia dostałą w głowę byłoby naprawdę zabawnie. O i właśnie dlatego postanowiła, że kolejną kulkę przeznaczy na włosy hm... Niech będzie jej siostruni Aleksandry. Długo jej nie dostrzegała w tym tłumie, teraz znów się pojawiła na horyzoncie i bardzo dobrze. W końcu siebie nawzajem mogą śniegiem zabijać, a zabijać i nie powinna mieć pretensji żadna z nich. A jak się dziewczyna przewróci w śniegi i zrobi aniołka to tym lepiej. Pewnie i tak już jest chora, to co się będą! I tak o to wycelowany prosto w tył głowy cios doskonale rozbryzgał się na wszystkie strony obok Aleksandry Johanson!

Sniezki: 4
Liczba trafien: 10

Spokojnie, Haden miała to do siebie, że nawet jak upadała prosto na zadek, to robiła to z gracją. Na miotle co prawda wyglądała lepiej, niż w trakcie lotu w zaspę, ale to bardziej przez to, że podczas treningu jej ciało było wygięte w wyjątkowo ponętny sposób. Swoją drogą kto by pomyślał, że nawet w tak zwykłej sytuacji jak bitwa na śnieżki, można mieć co najmniej lekko zbereźne myśli!
Pocałunek, ku miłemu zaskoczeniu Avis, został pogłębiony. Aż mruknęła z zadowoleniem. Nie zastanawiała się, jak Haden przyjmie ten ruch i dopiero teraz przeszło jej przez myśl, że mogło być różnie. Ale nie było. Było cudownie. I mogłaby tak bez końca.
Ale koniec nadszedł nadspodziewanie szybko, razem z mokrą paćką na ramieniu.
Zmrużyła oczy, odsuwając się nieco. Błyskawicznie sięgnęła po garść śniegu, rozpięła jej kurtkę i oddała jej zimną kulkę, lekko wgniatając ją gdzieś w okolicach mostka dziewczyny (i przejeżdżając palcami ledwo zauważalnie po jej biuście, zanim zabrała rękę). To się chyba liczy jako trafiony rzut, nie?
- Mam się dopraszać fajniejszych rzeczy? Niee... Ale je chcę. Teraz. Daj mi - stwierdziła stanowczo, po czym znów ją pocałowała.

Sniezki: 4
Liczba trafien: trzy

Haden uśmiechnęła się jak mała diablica, chociaż na całym ciele czuła silne dreszcze spowodowane rozpryskującym się pod ubraniem śniegiem. Uch, to zdecydowanie nie było zbyt przyjemne. Tak czy inaczej, uśmiechy posyłane Dakers z miejsca przypomniały jej o grze w durnia i gdyby nie fakt, że ogona nie było teraz na miejscu, chętnie by nim zamajtała.
- Może później - rzuciła lekko, wyginając się, by uwolnić się z ramion Avis i mieć okazję do sklejenia kolejnej kulki. - Gdzieś, gdzie będzie ciepło. Cieplej.
Rzuciła przed siebie, celując w drugie ramię dziewczyny. Oczywiście, że trafiła. Taki cel trudno było przegapić. Podobnie zresztą, jak trudno było nie lustrować go wzrokiem.
- Chyba, że chcesz już stąd iść.
Uśmiechnęła się raz jeszcze, przygryzając lekko wargę. Jaki rodzaj wojny właściwie prowadziły? A może wojna już na początku zmieniła się w grę? Kolejny mocny dreszcz wstrząsnął jej ciałem. Nie wiedziała tylko, czy to z zimna, czy może czegoś zupełnie innego.

Sniezki: 1
Liczba trafien: 3

Trochę nie była pewna, czego Puchonka chce. Bo jej to się trochę odechciało tego rzucania śnieżkami, odkąd pocałowała ją po raz pierwszy. Prawdę mówiąc, nie mogła skupić myśli na niczym innym. W jej umyśle gościła już tylko Ivy, jej ciało, jej zapach, jej smak... A nie rzucanie się śniegiem. Ale Puchonka zdawała się być nastawiona na kontynuację zabawy. Znaczy, no w porządku. Trzy głębokie wdechy i można bawić się dalej. Może nawet zimny śnieg dobrze jej zrobi. Chociażby ta śnieżka, którą dostała w ramię znowu.
Z kolei to stwierdzenie, jakby od niechcenia, że "chyba że chce już iść", znowu jej zamieszało. No to w końcu co? Bo tak trochę chciała. Pomyślała o swoim dormitorium, ale tam przecież właściwie w każdej chwili mogły wejść jej koleżanki, a w takiej sytuacji ciężko byłoby się poczuć swobodnie. To może pokój życzeń... O ile nikogo tam nie ma. To byłoby dobre.
Ale o czym ona myśli! Skoro Haden najprawdopodobniej woli tu zostać. Głupie myślenie, życzeniowe jakby trochę.
Sięgnęła po śnieg i rzuciła tak sobie o. Rzucała na wprost, więc znowu trafiła w klatkę piersiową Ivy. Trudno byłoby nie trafić. Przy okazji starała się nie okazywać niepewności.
- A ty czego chcesz? Tak poważnie.

Sniezki: 4
Liczba trafien: 4

Niespodziewana powaga sytuacji zbiła ją z tropu. Merlinie, czuła się niezręcznie za każdym razem, kiedy chociażby sugerowała, że mogłyby znowu doprowadzić się w takie miejsce, w jakie udało im się dotrzeć w Pokoju Marzeń. Chociaż, skoro już o tym była mowa, tym razem wolałaby dojść znacznie dalej. I może trochę gdzie indziej. Do gwiazd i z powrotem czy coś... Straciła całą ochotę do zabawy śniegiem. Spojrzała poważnie w oczy Avis, chociaż po jej ustach wciąż błąkały się resztki niepewnego uśmiechu.
- Pocałować cię z dala od wszelkich spojrzeń? - zapytała, choć była tego dostatecznie pewna, by wierzyć, że Dakers nie będzie miała wątpliwości. Wzdrygnęła się lekko. Zaczynało robić się zimno. Miała wrażenie, że rozpuszczona woda jest już wszędzie. - I może pozbyć się tych ciuchów - mruknęła, zostawiając to Avis do dowolnej interpretacji. - A ty?
Oblizała lekko usta, wyczekując reakcji. Jeśli tym razem znowu odejdzie z niczym, chyba w końcu przyzna, że ona i Avis nie są dla siebie stworzone.

Nie to, że poważnie się zrobiło, bo nie. Po prostu Vi lubiła wiedzieć, na czym stoi, a z Ivy wciąż sytuacja była jakby niepewna. I tu coś się dzieje... A potem nic. I znowu coś... I znowu nic. I Merlin jeden wiedział, o co w tym wszystkim chodzi i jak to się skończy. Ale uśmiech z twarzy jej nie schodził nawet przez chwilę - no nie potrafiła się nie uśmiechać w obecności dziewczyny.
Propozycja Haden brzmiała naprawdę kusząco. I się zdecydowanie pokrywała z wizją Krukonki. Myślami była już w ustronnym miejscu, pomagając Ivy się ogrzać... Autentycznie nie mogła się skupić. Ani trochę. A już ten jej język przejeżdżający po tych jej miękkich, różowych wargach...
Błysk w oku mówił wszystko.
Złapała ją za rękę i bez słowa pociągnęła w stronę zamku. Nie chciała nic mówić. Chciała działać. Już teraz.

z/t x2