W samym centrum błoni rozciąga się ogromne jezioro. Uczniowie często tu przychodzą, szczególnie w gorętsze dni, gdy chłodna woda jest wprost idealnym sposobem by choć odrobinę się ochłodzić. Jest to również idealne miejsce, by przy cichym plusku małych fal obijających się o brzeg, odrobić lekcje, bądź poczytać książkę. Czasem można zaobserwować tu ogromną kałamarnicę, leniwie przebierającą swoimi mackami.
Muffiato? O takim tworze nie słyszał. Muffilato to inna sprawa, ale jak widać, Fowley mogła jednak dostać w piszczel, co zaburzyło na chwilę zdolność myślenia. Nie rzucił za nią żadnych obelg, pewien był bowiem, że już zniknęła. Zmarszczył tylko lekko brwi, blade czoło przecięły zmarszczki konsternacji, drżał teraz i z wyziębienia i złości. Kontynuował błąkanie się po błoniach. Kto wie, może się utopił w jeziorze, a może udało mu się jakimś cudem wrócić do zamku.
Septienne zaprowadziła uczennice nad jezioro, gdzie czekały na nie dwie łódki z wiosłami. Znalazły się tam także rękawice ze smoczej skóry oraz po dwa sitka na jedną łódkę. - Michelle, Connie, wsiadacie do tej ze mną - wskazała pierwszą łódkę. - Erin, Bell, Audrey, zapraszam do drugiej. Wyciągnijmy różdżki i zapalmy je, jest ciemno, więc nic nie będzie widać - powiedziała. - Każdy musi założyć rękawice, nie odpłyniemy, dopóki nie będą na dłoniach. I proszę was, uważajcie. W łódkach są duże pojemniki, tam wrzucajcie złowione rośliny. Nie dotykać parzydełek! Kwiatów też lepiej nie, niech rączki nie swędzą, bo będą brzydkie ślady, pamiętajcie! - przestrzegła dziewczęta, wyciągając różdżkę. - Lumos - mruknęła, zmuszając różdżkę do oświetlenia części brzegu.
Z kieszeni dość obszernych spodni, uśmiechnięta gryfonka wydobyła różdżkę, która z pewnością przyda się jej na wodach, które potrafiły być zdradliwie. - Lumos. - Szepnęła, mrużąc oczy gdy tylko odrobina więcej światła dostała się do oczu, które przez parę minut zdążyły przywyknąć do ciemności, która otaczała ich z każdej strony. Zgodnie z życzeniem nauczycielki spojrzała na łódkę na której miała przebywać wraz z Aud i Bell. Owemu drewnianemu wynalazkowi przyglądała się nieufnie. Czy utrzyma je wszystkie na raz, nawet gdy będą kołysać się na wszystkie strony ? Wszak kąpiel o tej porze roku groziła ciężkim przeziębieniem i wizytą w skrzydle szpitalnym. Po chwili jednak jedną stopę umieściła na łódce, podczas gdy druga nadal kurczowo trzymała się brzegu. Decyzję o całkowitym znalezieniu się na jeziorze podjęła w sekundę bojąc się,że niedługo łódka ucieknie, a ona wpadnie do wody. - Która następna ? - Zapytała zajmując wygodne miejsce i uśmiechając się przyjaźnie do dziewczyn.
Audrey obserwowała jezioro, które wyglądało jeszcze bardziej intrygująco niż za dnia. Ciemne niebo oraz gwiazdy odbijały się w równej tafli wody, która niedługo miała być zmącona przez łódki. Posłusznie wsiadła do drugiej, chwilę po Erin, słuchając cały czas nauczycielki. Ruda nie miała wątpliwości co do stabilności drewnianych desek. W końcu pierwszaki przepływały jezioro bezpiecznie. Chwyciła parę ochronnych rękawic i założyła je na dłonie, po czym niewerbalnie zapaliła różdżkę. Robiło się coraz jaśniej.
-Ale ja chcialam Erin zepchnąć!- Powiedziała niezadowolona, że będzie w łódce z Mich i nauczycielką. No, ale mimo wszystko wsiadła. Parzydełka nie były jej straszne. Miała juz jedne, niezchodzące poparzenia na policzku to i może mieć na rękach. Rozglądała się za roślinami. Wyciągnęła swója różdźkę i mruknęła "Lumos".
Szła posłusznie, nie słuchając już ich. Parzydełka... toż to okropne! Jeszcze ją zabiją, wciągną do jeziora i utopią? Siłą powstrzymywała się panikowaniem. - To jest niebezpieczne... - wyjęczała. - Pani chce nas zabić. To pogwałcenie praw uczniów - powiedziała, choć nie za bardzo wiedziała, czy jej słowa mają sens. Zatrzymała się przy jeziorze, nie chcą ruszyć. Wsiadła powoli do łódki, zajmując jej środek. tak, by nie dotknąć wody, ani przypadkiem do niej nie wpaść. - Na pewno jestem bezpieczna? - spytała załamana.
- Jesteś bezpieczna - zapewniła Krukonkę. - Connie oraz reszta, jak ktoś wypchnie kogoś do wody, to nie daruję. Szlaban, utrata pięćdziesięciu punktów oraz list do dyrektora. Wszyscy mają rękawice? No to w drogę - powiedziała dziarsko, wsiadając do łódki i chwytając wiosła, którymi odepchnęła łódkę od brzegu. - Ach, pierwsze osoby, które złapią kwiatka dostają piętnaście punktów. Nie oddalamy łódek od siebie, płyniemy tak, aby było w zasięgu wzroku. Powodzenia!
Audrey chwyciła wiosła i nieporadnie odepchnęła łódkę od brzegu. Po pewnym czasie udało im się wypłynąć dalej, tak, że mogła spokojnie poobserwować taflę jeziora oraz to, co się na niej usadowiło. Żółty kwiatek, biały kwiatek, jakiś listek, tam jakiś wodorost, fioletowy kwiatek, zielona... wróć! Fioletowy! - Eriś! Patrz - szepnęła do Gryfonki, wskazując dyskretnie roślinę. Chwyciła sitko i podeszła do krawędzi łódki, po czym zanurzyła przyrząd w wodzie. Była wystarczająco blisko. Zahaczyła o Medazeę i przeniosła ją do pojemnika. Uff, nieźle się zdenerwowała robiąc to. Bała się, że trąci długimi parzydełkami Erin albo Bell.
Nie miała rękawic, więc ich nie założyła i wsiadła za Erin do łódki. Miała nadzieję, że nauczycielka nie zauważy... a jeśli już to pożyczy jej swoje i popłyną szukać kwiatków. Co prawda dzisiaj nie było pełni, wiec mogły ich nie znaleźć. A czy w ogóle o tych roślinkach była mowa? Bell pogubiła się w tym co mają robić. Powtarzała ruchy towarzyszących jej na łódce Gryfonek. Ciekawe co by było gdyby wrzuciła je do wody? Przez przypadek, oczywiście. Kiedy wszystkie znalazły się na pokładzie, łódka zaczęła sama płynąć. Bell wzięła siatkę za pomocą której miała złapać kwiatek i włożyła ją do wody, tak że znajdywało się w niej wszystko co mijały. Przyglądała się każdemu zielsku, starając się wypatrzeć to odpowiednie. Nagle ją zobaczyła. Fioletowa barwa niezwykle przyciągała wzrok. Wyłowiła ją i położyła na ławeczce. - Maaaaaaaaam! - krzyknęła w stronę, gdzie, jak myślała, płynęła nauczycielka z resztą uczniów.
Naciągnęła na dłonie rękawiczki ochronne, nie wiedząc czego tak właściwie może się spodziewać. Nie zdążyła usłyszeć czego szukają, oprócz tego, że jakiejś wodnej rośliny, ale szczegół ten byłby oczywisty dla każdego. - Jakiś kwiat ? - Roześmiała się radośnie przyglądając się roślince, którą wyławiała Aud. - Jest niebezpieczna ? Łowiłaś ją jakby mogła odgryźć komuś dłoń. Przelotnie spojrzała na pudełko w którym umieszczony został kwiat, któremu nie zdążyła się nawet lepiej przyjrzeć. - Ile musimy ich złowić ?
- No, patrz na te parzydełka - wzdrygnęła się. - Parzą, o - wystawiła jej język. - W sumie nie wiem ile, chyba jak najwięcej - dodała, rozglądając się za kolejnym kwiatem o wściekłej, fioletowej barwie. - Ale mamy dwa, więc powinnyśmy dostać po... o, patrz! - wskazała Erin kwiat. - Tam jest, złów ją! - podała jej sitko, którym wcześniej złowiła pierwszą Medazeę.
Spochmurniała i postanowiła bardziej skupić się na lekcji. Rozglądała się za slicznym kwiatem. Gdy wkońcu go zauważyła wzięła sitko i wyłowiła go z wody, następnie wrzucił do przygotowanego pojemnika. Nie czekająć zaczęła łwoić kolejne, ile się dało. W końcu jednak skończyło się to dla niej pechowo. Przyglądając się, urokliwemu kwiatkowi, źle go złapała, co skończyło się poparzeniem na wierzchu dłoni. Syknęła z bólu, który znała już przeszłości. Upuściła kwiat spowrotem do wody.
- Za przyjaźnie nie wyglądają. - Wzdrygnęła się, kiedy tylko pomyślała o owym parzydełkach na jej skórze. To oznaczałoby wizytę w skrzydle szpitalnym zaraz po tym jak pewnie w panice wpadła by do jeziora. - Złowię ! - Zapewniła Aud odbierając od niej sitko i próbując uchwycić w nie roślinkę. Zabrało jej to kilka minut, ale w końcu zadowolona wrzuciła Medazeę do pojemniczka. - Wreszcie. Uśmiechnęła się triumfująco klaszcząc w dłonie i chwiejąc się niebezpiecznie, przez co omal nie wywróciła całej łódki. - Dostaniemy za to jakieś punkty ?
- Audrey, Bell, Erin po piętnaście! - krzyknęła do nich, zadowolona z szybkiej pracy. - Connie, rękawice! Minus pięć. Masz tu maść, smaruj szybko, może zdąży zniknąć - podała dziewczynie specjalne antidotum. Było bezpośrednio po oparzeniu, miała szansę zdążyć. - I plus piętnaście za łapanie. Och, mówiłam, powtarzałam! - mruknęła do siebie. - Smaruj, smaruj. Wracamy - krzyknęła jeszcze raz do dziewcząt.
-To niechący...-Powiedziała na swoją obronę i wizęła maść. Zaczęła smarować nią ranie, a wychodzący z niej ból nagle złagodniał. Spoglądała na ślad po poparzeniu. -Napewno nie umrę?- Spytała unosząc kącik ust w lekkim uśmiechu. No jak zwykle musiała stracić jakieś punkty.
- Nie umrzesz - uśmiechnęła się do dziewczyny i chwyciła jej dłoń, przybliżając też różdżkę. Wyglądało na to, że udało się uniknąć trwałych szkód. Na szczęście. - No, jest w porządku. Jeśli cię boli, to pozostaje mi tylko odesłać cię do naszej szkolnej pielęgniarki, ja sobie z tym na pewno nie poradzę. Dopłynęły do brzegu, gdzie Septienne wyszła ostrożnie z łódki i przywiązała ją. To samo zrobiła z drugą, która zaraz także wróciła. - Świetna robota, jestem wam wdzięczna za przyjście. Zostawcie rośliny w pojemnikach, zajmę się nimi - powiedziała, czekając aż wyjdą z łódek. - Dobranoc - pożegnała się z nimi, ostrożnie chwyciła pojemniki i ruszyła z nimi w stronę cieplarni.
Kolejne punkty to coś, co niesamowicie napędzało Erin i jak już zdążyła zauważyć także Aud. Wszak obiecała sobie, że ostatni rok musi być zwycięski dla gryfonów i reszta czerwonych kolegów i koleżanek jej w tym pomagała, choć zdarzały się wyjątki, którzy zbyt często dawali się przyłapać na złych uczynkach. Po raz kolejny miała trudności z wydostaniem się z łódki, żywiąc się przekonaniem, że gdy tylko postanowi z niej wyjść ona gdzieś ucieknie zostawiając ją w wodzie. Na szczęście odbyło się bez nieszczęśliwych wypadków i ku jej radości po chwili stała bezpiecznie na brzegu wraz z Aud i Bell. - Dobranoc. - Obdarzyła profesorkę delikatnym uśmiechem i wraz z gryfonką oddaliła się w stronę obrazu grubej damy.
Connie wysiadła z łódki, obserwując dokładnie swoją rękę. Skórę miała zaczerwienioną i wyskoczyły jej jakieś bąbelki. No, ale to samo miała kiedy wpadła w pokrzywy to chyba ta roślina też dużo więcej nie zrobi. -Dobranoc- Powiedziała niechętnie i ruszyła w stronę zamku. Zarobiłą dużo punktów to i była z siebie dumna. Zdecydowanie będzie chodzić na te dodatkowe zajęcia.
Plum. Kolejna skała, którą wyrzuciła upadła na taflę wody, tworząc kółka rozchodzące się po jeziorze. Westchnęła głośno i podniosła jeszcze jeden kamyk. Tego nie wyrzuciła, a po prostu obracała go w palcach. Wreszcie udało się wyjść na świeże powietrze, w taki dzień, by nawet nie lało. Przynajmniej jeszcze było spokojnie. Spojrzała odruchowo w niebo, wyglądało na to, że dzień będzie całkiem w porządku. - Fajnie. - Powiedziała do siebie i wyrzuciła skałę, którą się bawiła.
Kamień, który rzuciła Angie został bezczelnie zbity z toru lotu przez drugi. A rzucił go nie kto inny, tylko Brian! Otóż chłopakowi w końcu udało się wyrwać z zamku i chce wykorzystać tenże czas. Gdy wróci, znowu będzie nagonka na naukę. Tak czy inaczej podszedł on do dziewczyny i rzekł: - Cześć! - uśmiech na jego twarzy rozlewał ciepło na wszystko wokół. Poprawił różdżkę, która (przymocowana do pasa) próbowała uwolnić się z miejsca, gdzie powinna przebywać. Brian usiadł obok dziewczyny, po czym powiedział półżartem: - Wolne?
- Zajęte. - Odparła, a kąciki jej ust uniosły się delikatnie w uśmiechu. Dla chłopaków koło niej zawsze znajdzie się miejsce, co innego z dziewczynami. Popatrzyła na niego i przeleciała spojrzeniem po całej jego osobie. Jak na pierwsze wrażenie Puchon, co od razu wiedziała, wydawał się jej fajny. Ostatnio okazywało się, że uczniowie Hufflepuffu, są naprawdę interesujący... te ich pomysły! - Zepsułeś mi rzut skałą, zakończyła lot w złym miejscu! - Udała, że się zezłościła. - No ale cóż, zawsze mogę zrobić powtórkę z innym kamykiem. - Zaśmiała się. Dobra pogoda, to i dobry humor!
Zmarszczył brwi i uniósł jedną. Spojrzał na Angie. - Skałą? - parsknął. - Dla mnie to zwykłe kamienie... - wzruszył ramionami i również rzucił jeden do wody. W miejscu gdzie upadł kamień, pokazały się okręgi, a później tafla wyglądała tak jak przedtem. Dziewczyna pochodziła ze Slytherinu, o czym świadczył jej ubiór. Brian zdziwił się nieco. Zawsze wydawało mu się, że większość ludzi z tego domu to nadęte dupki, z którymi nie da się gadać na normalne dla niego tematy. A tu proszę... Spotkał pannę, co więcej - ładną pannę, z poczuciem humoru i to ze Ślizgonów. Rzeczywiście interesujące. Z dedukcji wyrwały go jednak krople deszczu, które leniwie poczęły spadać z nieba ku nim. - Oj... - mruknął Brian i spojrzał ku niebu. Opcja zmoknięcia nie wchodziła dla niego w grę. Nie miał zamiaru dostawać ochrzanu od woźnego za chlew, który za sobą zostawi, idąc do dormitorium w celu przebrania się. Samej uwagi się nie bał, ale znając kochanego woźnego, to każe mu to jeszcze sprzątać, a młodzieniec ten jest zbyt dumny, by przewiązać sobie łeb trójkątną chustką i na kolanach szorować błoto z marmurowej posadzki w Hogwarcie.
- Nie umiesz patrzyć. - Wzruszyła ramionami i zaczęła podrzucać kolejną skałę. Zawsze to jakieś zajęcie. - O, spójrz. Na tej jest jakiś szlaczek, o w sumie to trochę przypomina, mhm... Smoka? - Pokazała mu ją, ale raczej myśląc, że mało kogo interesuje oglądanie skał. Wyrzuciła ją i w tym samym momencie zaczęło kropić. Ledwie się rozpogodziło, a już na powrót szykował się deszcz. Nieciekawie. - Dokładnie. Nie lubię jak pada. - Spojrzała na swoje buty. Błoto na błoniach jeszcze nie do końca wyschło, więc nawet mały deszczyk mógł sprawić, że dojście do zamku będzie dosyć niewygodne. Podniosła się z pozycji kucającej i popatrzyła na chłopaka. - Idziesz do zamku, czy planujesz zmoknąć? - Jej spojrzenie przykuł drugi brzeg wielkiego obszaru wodnego, ale odwróciła od niego wzrok.
Chłopak uniósł swe cztery litery i podał dłoń Angie, by pomóc jej wstać. - Wybieram wariant numer jeden - uśmiechnął się od ucha do ucha, a gdy dziewczyna wstała, deszcz zaczął się wzmagać. - Musimy się pospieszyć, bo jak nie, to wrócimy do Hogwartu jak dwie ścierki dopiero co wyjęte z wody... - jego poetyckie zapędy dały o sobie znać. Brian słysząc swoje słowa lekko się zarumienił, ale nic poza tym. Po chwili oboje szli prędkim marszem w stronę szkoły.
Na jej twarzy na powrót zagościł uśmiech. Puchoni zdecydowanie byli uprzejmi. Ona sama nie należała do miłych osób, ale jakoś ostatnio nieźle porozumiewała się z osobami z Hufflepuffu, więc i mogli się z nią dogadać. Tak jej się przynajmniej wydawało, ale kto wie? - Dobrze to słyszeć. - Kolejna kropla deszczu wylądowała na jej bluzie. Zarzuciła kaptur na głowę, ale wątpiła, że dojdzie do szkoły sucha. - Dokładnie, chociaż może się przejaśni. - Dodała bez przekonania. Przecież co chwilę lało. - Jakie miejsce w Hogwarcie lubisz najbardziej? - Nawet nie myślała o tym, że nie zna tego chłopaka chociażby z imienia. Rozmowa się kleiła a to było ważniejsze. Ruszyli. Nie zauważyła jego rumieńców, była skupiona na podłożu, ale porównanie było całkiem niezłe.
On również zarzucił sobie kaptur na głowę. - Moje ulubione miejsce? Hm... Chyba pokój wspólny Hufflepuff, ale tam raczej nie wejdziesz... - zaśmiał się, po czym schował ręce w kieszenie szaty. - Nie wiem... A ty? - zapytał się dziewczyny z dziwnym błyskiem w oczach. Dzisiaj ogólnie Brian nie zachowywał się normalnie... Jego również zbytnio nie obchodził fakt, że nie zna imienia tej dziewczyny, ale wiedział jedno: była ładna. Uniósł jeden kącik ust w lekki uśmieszek, po czym swój wzrok utkwił w Angie.
:: 
1 ... 16 ... 29, 30, 31 ... 34 ... 39 
