Siedziała w milczeniu uważnie obserwując każdy jego ruch. Kiedy złapał jej nadgarstki spojrzała na Nie lecz po chwili przeniosła spojrzenie na chłopaka. Poczuła jak ich usta złączają się na parę sekund. Delikatny ból przeszył jej nadgarstki gdy ten mocniej je ścisnął. Po chwili wstał i odszedł.
-Nie, nie było warto. Teraz mam ochotę na więcej a wiem, ze nic z tego nie będzie. -powiedziała spokojnie i spojrzała na butelkę ognistej. Ostrożnie wzięła ją z ziemi i upiła kolejny łyk. W głowie zaczęło jej szumieć, na szczęście język jej się nie plątał. Oparła głowe o ściane i westchnęła cicho.

Kame był wlany, ale na trzeźwo też by to powiedział.
-Co poleciałaś na wygląd.- Prawie, że wywarczał to.
-Jak można okazywać aż takie uczucia, komuś kogo nawet nie znasz. Z resztą dziewczyny mają to chyba zapisane w genach. Mówią "lubię cie" nie mając pojęcia nawet do kogo to mówią- Idealny przykład tego, że Kame nie wiedział dlaczego czuł to co czuje w tej chwili. Tak też przyjął pozycję obronną, a najlepsza obronną jest atak.

Te słowa zabolały aż za bardzo. Wstała pospiesznie i spojrzała na Niego zaszklonymi oczyma.
-Jesteś dupkiem. Przez takie zachowanie i traktowanie innych nigdy nie będziesz szczęśliwy! -warknęła wściekła. Ściskając mocno w dłoni butelkę ognistej wyszła z maleńkiego budynku i trzasnęła z hukiem drzwiami. Po jej policzkach zaczęły spływać słone łzy. Zrobiła kilka kroków po czym osunęła się na podłogę. Jak mógł powiedzieć coś takiego, przecież nie była jakąś pustą lalką dla której liczyły sie pieniądze, ubrania, makijaż i włosy + przystojni chłopcy. Otarła twarz dłońmi i upiła łyk trunku.

Kame stał w tym samym miejscu. Dlaczego on tak się przejął tym co właśnie powiedział. Przecież powinien był powiedzieć i wyjść. A on sterczał jak ten debil. W głowie pojawiło mu się jedno wspomnienie. Jego babcia, pamiętał jak mu powiedziała jedną rzecz.
-"Kame pamiętaj, aby pokochać kogoś musisz sam ze sobą zrobić porządek. Musisz zrozumieć to co czujesz. Musisz przyjrzeć się każdej emocji z osobna, poobracać ją z każdej strony. I dopiero wtedy zrozumiesz skąd takowa się wzięła"- Pamiętał to jak babcia mu to mówiła, ale już dawno o tym zapomniał, a teraz mu się przypomniało. I poczuł się jak ostatnia świnia. Kame wyszedł z pomieszczenia. Modlił się, że jeszcze zastanie dziewczynę. Miał szczęście, widocznie los mu sprzyjał dzisiaj. Usiadł obok niej, jednak przez pewien czas się nie odzywał. Westchnął tylko ciężko i wbił wzrok w ziemię. Po dłuższej chwili zebrał się w końcu na odwagę aby coś powiedzieć.
-Masz rację, zachowuję się jak nieodpowiedzialny, głupi, i nieczuły debil. Możesz mi przywalić jak odczuwasz taką potrzebę zrozumiem to.- Powiedział cicho i spojrzał na nią

Odstawiła butelkę ognistej na ziemię i położyła się na miękkiej trawie. Skuliła się w maleńki kłebek i przymknęła powieki. Nie wiedziała ile tak leżała, ale w koncu usłyszała szelest i kroki.
-Zabij mnie kimkolwiek jesteś. -wyszeptała nie otwierając oczu. Usłyszała tylko jak owa osoba siada koło niej w milczeniu. Wtedy zdała sobie sprawę, ze to on. Kiedy w końcu się odezwał drgnęła niespokojnie.
-Nie mam zamiaru Cię bić bo nie umiem. Po drugie niby po co mam Cię bić? Przecież te słowa i uczucia, które w sobie tłumisz bolą Cię gorzej niż jakikolwiek mój cios. -powiedziała oschle i skuliła się jeszcze bardziej.

-Widzisz...- Urwał na chwilę, nie wiedział jak by miał za to się zabrać, od czego najlepiej zacząć. Jak skończyć. Po prostu nie wiedział co robić, co mówić, a w takich chwilach czuł się najgorzej.
-Posłuchaj mnie. Nie chcę siebie usprawiedliwiać w żaden sposób, ale w chwili kiedy człowiek przestaje rozumieć swoje uczucia, staje się kimś innym. Wiesz, że chcesz, ale nie wiesz dlaczego. Zaczynam się gubić w swoich słowach, myślach i nawet w czynach. Idę na oślep. Nie wiem gdzie i po co. Kiedyś przed laty obiecałem sobie, że nie dopuszczę do siebie takiego uczucia jak miłość, przyjaźń. Nie dostałem tego od rodziców, potem od mojej dziewczyny, ale ona wiedząc ile dla mnie to znaczy po prostu odeszła. Nie chcę dopuścić do siebie tego uczucia, bo ostatni raz skończyło to się naprawdę tragicznie.- Otworzył się w końcu. Przez ten cały czas nie wiedział jak to powiedzieć, ale kiedy już zaczął okazało się, że było to łatwiejsze niż przypuszczał.

Powoli otworzyła oczy i podniosła się z ziemi. Usiadła po turecku i spojrzała na Niego uważnie. Słuchała w skupieniu tego co mówił.
-Nie możesz przez cały czas się bronić prze przyjaźnią czy miłością. W końcu Cię to przerośnie. -powiedziała spokojnie i wzięła butelkę ognistej. Zaczęła się nią bawić uważnie obserwując jej zawartość.
-To Twoje życie Kame i to Ty ponosisz konsekwencje swoich wyborów. -dodała i wzruszyła ramionami. Westchnęła cichutko po czym odgarnęła niesforny kosmyk rudych włosów, włożyła go za ucho i spojrzała na Niego. Upiła dość spory łyk ognistej, skrzywiła sie delikatnie. To było jego życie i ona nie miała na nie wpływu. Nie to nie, dwa razy nie trzeba jej powtarzać.

Chłopak nie wiedział co miał by powiedzieć, jednak wpadł mu do głowy jeden pomysł. Przyciągnął do siebie dziewczynę i ponownie objął ją delikatnie. Głowę oparł o jej ramię i zaczął się razem z nią delikatnie kołysać w lewo i w prawo. Wiedział jak chciał jej to powiedzieć, nie umiał tego ująć normalnymi słowami, więc postanowił zrobić to w całkiem nietypowy sposób. Wyśpiewał Taką piosenkę. Ale tak od serca. A po chwili dziewczyna mogła poczuć na swoim ramieniu kilka mokrych kropel. Cóż kosztowało go to bardzo dużo, ale inaczej nie mógł.

Spojrzała na Niego i drgnęła niespokojnie gdy przyciągnął ją do siebie. Kame było na prawdę bardzo trudno zrozumieć. Raz ją przytulał innym razem odpychał i ranił. Przymknęła powieki i westchnęła cichutko. Gdy zaczął śpiewać oniemiała. Słuchała go uważnie nic nie mówiąc. Po chwili poczuła na swoim ramieniu łzy chłopaka, po jej policzkach również spływały słone krople. Spływały ciurkiem i spadały bezgłośnie na jej nogi.

Nastała cisza, ale jakaś taka przyjemna, przynajmniej dla Kame. Dopiero po chwili odważył się spojrzeć na Faye. Wytarł sobie szybko twarz. I uśmiechnął się lekko.
-Przepraszam, nie rozumiem wielu rzeczy, ale sam tego nie zrozumiem. Musisz mi pomóc. Inaczej znowu gdzieś zabłądzę. - Był trochę jak dziecko, które trzeba było złapać za rękę i poprowadzić tam gdzie miało dojść.
-Chociaż z drugiej strony też zrozumiem, jak nie będziesz chciała tego zrobić.- Powiedział i zdjął swoją kurtkę i narzucił na dziewczynę.
-Jest zimno- Powiedział cicho

Słysząc jego słowa westchnęła cichutko.
-Pomogę Ci, ale nie wiem jak mam pomóc. -powiedziała cichutko. Zagryzła ząbkami delikatnie dolną wargę. Kiedy narzucił jej swoja kurtkę na ramiona uśmiechnęła się delikatnie.
-Po prostu wróćmy do środka, albo chodźmy gdzieś indziej. -dodała cichutko patrząc mu w oczy. Złapała jego dłonie i objęła się nimi w pasie by obojgu było cieplej.

-Pragnę zauważyć, że to ty wylazłaś na ten ziąb- Powiedział zadziornie. Przycisnął ją lekko do siebie.
-Chodźmy do środka- Powiedział i podniósł ją z ziemi. I zaprowadził ponownie do bunkra. Usadził ją ponownie na materacu a sam usiadł obok. Delikatnie zaczął swoimi rękami rozcierać ramiona dziewczyny. Nie chciał aby ona się mu jeszcze przeziębiła. Aczkolwiek trzeba zwrócić uwagę na to, że on sam miał na sobie bluzkę na krótki rękaw, jednak jak na razie tym się kompletnie nie przejmował.

Wywróciła teatralnie oczyma słysząc jego słowa.
-A jak miałam siedzieć w twoim towarzystwie po takich słowach? -spytała robiąc smutną minkę. Westchnęła cichutko mrużąc oczka. Wstała i poszła za nim do bunkru. Weszła do środka i po chwili już siedziała na materacu. Siedziała wpatrując się w Niego gdy ten pocierał jej ramiona.
-Nie chce żebyś mi tu zamarzł. -powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Objęła go rękoma w pasie i wtuliła się w niego.

Kiedy ta go objęła uśmiechnął się lekko. Oparł głowę o ścianę i przymknął delikatnie oczy. Nawet nie poczuł kiedy po prostu sobie przysnął. Chociaż w pewnym momencie przez sen zaczął lekko drżeć z zimna. Fakt niby świeczki się paliły w tym miejscu, ale pieca to one nie zastąpią. Objął przez sen tylko mocniej Faye.

Kiedy chłopak przysnął wyślizgnęła się zwinnie z jego objęć. Wstała i zdjęła z ramion kurtkę. Otuliła nią go i wyjęła z kieszeni różdżkę.
-Lumos. -szepnęła. Zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu mrużąc delikatnie powieki. W końcu znalazła koc. Wróciła na materac.
-Nox. -szepnęłam odłożyła różdżkę. Nakryła ich kocem i ponownie wtuliła się w Kame. Westchnęła cichutko i pocałowała go w policzek.

Kiedy nastał ranek Kame zbudził się jako pierwszy. Spojrzał najpierw na koc, a potem na dziewczynę obok siebie. Uśmiechnął się, jednak to szczęście nie trwało długo.
-Itte- Jęknął cicho chwytając się za głowę. Oj tak pije się dobrze, ale następny dzień to kara za to. Wstał powoli aby nie obudzić Faye. Przeciągnął się i uchylił lekko drzwi od bunkra aby wpuścić trochę świeżego powietrza.

W końcu i ona usnęła wtulona w Kame.
Nastał ranek kiedy Kame wstał osunęła się na materac z cichutkim westchnieniem. Mruknęła coś niezrozumiałego pod nosem i spała dalej. W końcu jednak musiała się obudzić. Otworzyła oczy i przeciągnęła się po czym ziewnęła cichutko.
-No cześć. -powiedziała uśmiechając się delikatnie. Skrzywiła się niesmacznie czując jak huczy jej w głowie.

-Nie wydawaj dzisiaj z siebie żadnych głośnych dźwięków. Będę ci bardzo wdzięczny- Powiedział spokojnie siadając obok niej. Położył się ponownie na materacu i przymknął oczy. Naprawdę nie czuł się najlepiej. No i jego głos był tak zachrypnięty jak by właśnie dał jakiś kilku godzinny koncert.
-Jak znowu będę chciał z tobą pić, walnij mnie czymś twardym dobra- wychrypiał z zamkniętymi oczami. Czuł jak mu normalnie głowę rozsadza. Nie było to miłe uczucie, no i jeszcze ten posmak w ustach, i chęć napicia się czegoś mokrego i zimnego.

-Dobrze, dobrze przepraszam. -powiedziała cichutko. Kiedy położył się obok niej uśmiechnęła się delikatnie i przysunęła się do niego. Wtuliła się w niego mocno.
-Dobrze, walne Cię gdy będziesz znów chciał pić. -dodała i uśmiechnęła się delikatnie. Westchnęła bezgłośnie i przymknęła powieki.
-Znalazłam w noc koc i przykryłam nas. -powiedziała zadowolona zerkajac na Kame. Uśmiech z jej twarzy nie znikał nawet na sekundę.

Kame uśmiechnął się lekko i objął ją delikatnie.
-Zauważyłem. Przynajmniej się nie przeziębię- Powiedział i ponownie przyciągnął do siebie koc i okrył ich dwójkę.
-Mogli by tutaj jakieś ogrzewanie zamontować czy coś- Wymruczał i pogłaskał Faye delikatnie po ramieniu. Ponownie przymknął delikatnie oczy. Mógł by leżeć w tym miejscu już tak do końca, ale cóż człowiek jeść coś musi.
-Kiedyś zaproszę cię do mojego mieszkania. Chciał bym abyś wiedziała gdzie mieszkam, gdyby co- Wymruczał przez zamknięte oczy.

Spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem na twarzy.
-Mogliby. -powiedziała rozbawiona. Westchnęła cichutko i wtuliła się w niego. Gdy wspomniał o jego mieszkaniu zmrużyła zabawnie oczka.
-Nie kiedyś tylko jak najszybciej. Obiecałeś, ze nauczysz mnie jak robi się Sushi. -powiedziała marszcząc zabawnie nosek. Wtuliła twarz w zagłębieniu jego ramienia. Zaczęła delikatnie noskiem muskać jego szyję.

-Co chciała byś robić po ukończeniu szkoły ?- Zapytał się otwierając delikatnie oczy.
-Ja najpierw chciałem zostać aurorem, ale z czasem wszystko się zmieniło, i teraz chciał bym zostać uzdrowicielem- Powiedział spokojnie. Tak naprawdę nie wiedział dlaczego chciał nim zostać, w sumie lubił pomagać ludziom.
-Tylko z eliksirów, to ja jestem noga do potęgi.- Uśmiechnął się lekko. Co lekcja w jego kociołku zawsze coś musiała wybuchnąć, wypłynąć, albo zrobić jeszcze coś innego

Trochę zdziwiło ją jego pytanie. W sumie nigdy nie myślała o tym co chciała by robić po szkole.
-Hmm, nie wiem. -powiedziała i spojrzała na Niego.
-Nie myślałam jeszcze o tym. -przyznała i westchnęła cichutko.
-Oo fajnie, jak mi się coś stanie to mnie uzdrowisz. -zaśmiała się cichutko.
-Oj nie przejmuj się, poćwiczysz i będzie dobrze. Eliksiry są fajne. -dodała zadowolona patrząc na Niego z delikatnym uśmiechem na ustach.

-Albo jeszcze bardziej uszkodzę- Powiedział i wstał z materacu.
-Wiesz co, po co czekać. Zapraszam cię teraz do mnie do mieszkanka- Przeciągnął się spokojnie i spojrzał na dziewczynę. Musiał wrócić do mieszkania na chwilę. I tak musiał tam trochę posprzątać, no i posprawdzać czy wszystko dobrze i takie tam domowe czynności.
-Z tego miejsca można się teleportować, więc nie ma problemu- W szkole nie wolno było tego robić, ale po za nią, można było przenosić się do woli, gdzie kto tylko chce.

-Oj nie przesadzaj, aż tak źle chyba by nie było. -powiedziała uśmiechając się delikatnie. Spojrzała na Niego unosząc do góry jedna brew.
-Ok, zgoda. -dodała i uśmiechnęła się ponownie. Wstała powoli z materaca. Złożyła koc i schowała go do szafki w której w nocy go znalazła. Wzięła z podłogi swoją różdżkę.
-A więc do dzieła, ja nie mogę teleportować więc przenoś nas. -powiedziała patrząc na niego.

Kame uśmiechnął się lekko i objął dziewczynę delikatnie w pasie. Dawno już nie był w domu. Niby mógł by mieszkać u siebie w domu, ale wolał w szkole. Przynajmniej miał niezagwarantowane wyżywienie i nie musiał się martwić o to co zjeść. Przymknął delikatnie o czy i skupił się na miejscu docelowym. A po chwili obydwoje zniknęli z głośnym trzaskiem.
z/tx2