Czy Jaydon miał gust? Możliwe, ale to w końcu Pokój Życzeń też dużo zadziałał, w końcu on nie wymyślił całego wystroju. Ale oczywiście coś tu musiało być jego zasługą, faktycznie! Nie zdziwił się wcale, kiedy zobaczył, że Ciri ląduje obok niego, a nawet ucieszył się z tego powodu. Uśmiechnął się do dziewczyny, jak to tylko on potrafi i oparł głowę na chwilę na łokciu.
- Też tak sądzę - powiedział, kiedy usłyszał słowo "idealnie". W końcu czego jeszcze potrzebował do szczęścia? Przesunął się do niej delilatknie i lewą ręką delikatnie przejechał palcem po ślicznym policzku dziewczyny. Uśmiechnął się do niej jakże niewinnie i skromnie, po czym pocałował ją w usta. Po chwili oderwał się od niej, na minimalną odległość.
- To o czym mieliśmy rozmawiać?- zapytał z uśmieszkiem.

Nie była zaskoczona, gdy Jaydon ją pocałował. Właściwie każde ich działanie dążyło do tego, by sprawy przybrały taki obrót. Z którego była bardzo zadowolona. Dlatego też oddała pocałunek, który nie trwał długo.
- Nie wiem. Zapomniałam - odparła niewinnie, uśmiechając się.
Czy było ważne to, o czym rozmawiali? Niezbyt. No, ale nie będą przecież milczeć. Poza tym coś tam jej w tej jej pięknej główce świtało.
- Mówiliśmy coś o twoich studiach - dodała równie niewinnie, jak przedtem.

Słodka Cherry. Nawet nie potrafiła odpowiedzieć na pytanie dlaczego tak się rzadko spotykały. Miały jakiś pokręcony układ, który jakoś samoistnie w ten sposób się ukształtował. Nigdy nie było między nimi nic poza tego typu zabawą. Bardzo przyjemną zabawą.
- Nie możesz się tak przede mną ukrywać, zbyt rzadko Cię widuje - odpowiedziała jej na tamto stwierdzenie i za rękę pociągnęła do środka Pokoju Życzeń. Trzeba przyznać, iż w owej chwili Frances średnio zwróciła uwagę na to, jakie było wnętrze i wystrój. Gdzieś tam stała jakaś kanapa, po podłodze walało się sporo poduszek, a światło było przyciemnione. Z resztą nie ważne jak wyglądało, istotne, że były tam same i mogły teraz spokojnie porozmawiać! Tak więc Fran postanowiła nie tracić czasu i gdy tylko zamknęły się za nimi drzwi, odwróciła się do brunetki.
- Więc, teraz możemy spokojnie przedyskutować wszelakie istotne kwestie - powiedziała, a zaraz później, zupełnie nie czekając na odpowiedź, zaczęła składać pocałunki na szyi Gryfonki.

Obudziła się i otworzyła oczy. Zdziwiła się na widok Davida i Angie. Myślała, że już dawno ją zostawili.
- Coś ominęłam? - Zapytała jednocześnie zmieniając pozycję na siedzącą. Czuła się już o wiele lepiej. Jednak chyba nie wybrała dobrej okazji by oprzytomnieć. Była gotowa by w każdej chwili wyjść i zostawić parę sam, na sam.

I ona nie znała odpowiedzi na to pytanie. Przecież łączyła je taka chemia, takie wielkie uczucie jakim się pożądanie. Zawsze chciała wiedzieć, skąd ono się bierze. Niewiele mówiły jej nazwy takie jak "przysadka mózgowa" czy też "burza hormonalna". Nazywała je magiczną siłą przyciągania. Obydwie traktowały ową magię jako najlepszą zabawę pod słońcem. Czy jest coś lepszego oprócz nabieranie doświadczenia bez zobowiązań?
- Nie obiecam. - odpowiedziała wprost w jej usta, które uprzednio delikatnie przygryzła. Och, ile można się tak bawić? To czego teraz pragnęła, na pewno nie można było zaliczyć do spraw "moralnych". Żadnej z nich nie interesowało wnętrze, ponieważ liczyły się tylko te dwie rozkoszne kobiety i ich przygodowe spotykanie się. Cherry nie potrafiła powiedzieć, ile razy uległy takiej pokusie. Nie była już w stanie odpowiedzieć na jej kolejne pytanie. A i Frances mogła przestać mówić - dlatego też zamknęła jej usta drapieżnym pocałunkiem, a opuszkami palców na nowo poznawała jej talię i piersi... O Merlinie... Chciała się pozbyć jej koszulki, która w niebywały sposób bardzo jej przeszkadzała. Spojrzała w oczy Fran, widząc coś co uwielbiała - i ona tego teraz chciała. Teraz, natychmiast, już, na pewno nie zaraz. Los koszuli Fran można uznać za bliżej nieznany. Szybko znalazła miejsce na podłodze, a usta Cherry zaczęły pieścić linię między cudownymi piersiami Fran.

Nic już nawet nie próbowała dodać, z resztą na pewno nie udałoby się jej to w owej chwili. Nie, nawet nie zamierzała. Nie chciała już nic mówić, chciała tylko całować Cherry. W momencie koszula Fran wylądowała na podłodze. Ciemnowłosa zaraz wsunęła ręce pod bluzkę Gryfonki i złapawszy ją za końce, szybkim ruchem ściągnęła ją z niej. Na moment oderwała się od niej, zaledwie o kilka drobnych centymetrów. Chciała na chwilkę na nią spojrzeć, na jej ciało, szczególnie na te rejony, których pozbyła okrycia. To była krótka chwila, bowiem zaraz Fran ponownie zaczęła całować usta dziewczyny. Nie potrafiła na dłużej się od nich oderwać w owym momencie. Jej dłonie z talii, posunęły w górne rejony, aby zatrzymać się na kształtnych piersiach Cherry i zacząć je lekko masować. Merlinie, jakże ona jej teraz, w tej właśnie chwili pragnęła! Zrobiła parę kroków przed siebie, aby i Gryfonka ruszyła, w czego następstwie by obie znalazły się tuż obok tej kanapy, która stała nieopodal.

Jeśli Fran by się odezwała, choć słówkiem, Cherry od razu zamknęłaby jej usta. Porozmawiają, jeśli w ogóle, potem. Wszystkie sprawy - nawet globalne ocieplenie - powinny odejść na bok. W końcu ma ją przy sobie, w końcu czuje jej słodkie pocałunki i dłonie pieszczące każdy fragment ciała Cherry. Wzrok Fran na nagiej górze gryfonki, sprawił, że lekko się zawstydziła. Tak, tak! Cherry się zarumieniła. Pieszcząc językiem podniebienie Frances, wiedziała, jak bardzo jej pragnie. Jeśli ktoś kiedyś czuł tęsknotę, powinien znać to uczucie. Powinien czuć to rosnące ciśnienie w sercu, kiedy widzi się znajomą twarz. Może i zaraz opadną na kanapę, sprawiając sobie coraz to więcej przyjemności. Jednakże Cherry, aby nabrać nieco powietrza, odsunęła się od ust Fran i opuszkami palców zaczęła drażnić skórę z tatuażami dziewczyny. O tak... Potrwało to może chwilkę, a nawet dwie, gdy mocno przyciągnęła ją do siebie. Jej dłonie gubiły swój bieg zarówno na nagich(!) plecach krukonki jak i na brzuchu. W końcu odnalazła zapięcie stanika, którym drażniąco zaczęła się bawić. Pocałunkami zeszła do ucha - jakże wrażliwego organu zmysłu. Przygryzła, drażniła językiem, przyssała delikatnie płatek ucha, a wszystko po to, aby gardłowo z przyspieszonym oddechem powiedzieć:
- Nie wyobrażasz sobie, jak Cię pragnę.

Nagle do pokoju życzeń weszła cała ze łzami w oczach Melody. Nie miała pojęcia gdzie ona jest. Chciała iść do wielkiej sali, ale weszła tutaj. Stała trochę przed drzwiami, weszła do pokoju i usiadła w kącie. Płakała i płakała trzymając list. Nie miała ochoty na niego patrzeć więc spaliła list i płakała chwilowo usypiając. Nagle zamkneła oczy i zaczęła śnić. Śnił jej się ciepły dom, miękkie łóżko, gorąca herbata leżąca na etażerce i jej kochany tata. Przytulił ją do siebie i mówił
-wszystko będzie dobrze córciu- nagle ktoś szarpnął i Melody się obudziła. Otarła łzy i zobaczyła...

Connie poprowadziła Briana do pokoju życzeń. No, z małymi przeszkodami jak nauczyciele, zgubienie korytarza oraz jak ślizgonka mogła by się nie zatrzymać na chwilę, kiedy obok niej przechodzą puchoni z pierwszej klasy? Także, kiedy jeden się popłakał, bo coś mu tam powiedziała, ruszyła z przyjacielem do pokoju życzeń. Nie miała konkretnych planów jak ma on wyglądać w tej chwili, ale jakoś weszli.
Dziewczyna usiadła na kanapę, podkulając nogi pod siebie i kładąc brodę na kolanach.
-No i wreszcie cisza i spokój...- Powiedziała do siebie myśląc o tym, że później zje ciasto bananowe.

Usiadł obok niej, widział w Niej "coś", tylko to "coś" czasami go kręciło, a czasami przerażało. Wiedział że musi się odgryźć w jakiś sposób na Francesce za to że daje się podrywać i to był chyba odpowiedni sposób. Zbliżył się do Connie i delikatnie musnął Jej usta, najdelikatniej i romantyczniej jak potrafił.

Z początku nie miała pojęcia co robić. Co to w ogóle miało być? Knują zemstę, siedzą sobie, a tu nagle pocałunek....
Trzeba przyznać, że jej się to spodobało. Na jej policzkach wystąpiły lekkie rumieńce, które już od dawna nie gościły na jej twarzy, bo nikt na to nie zasługiwał. Przełknęła ślinę, przymknęła oczy i poddała się temu uczuciu. Odwzajemniła pocałunek, trochę nieumiejętnie, automatycznie go pogłębiając.

Przybliżył się do Niej i zaczął całować. Tak namiętnie i tak z pasją i uczuciem, jak nikogo nigdy przed temu, czuł się cudownie. Chciał żeby ta chwili trwała wiecznie. Po chwili jednak oderwali się od siebie i Brian patrzył prosto w oczy Connie. To "coś" co w Niej widzi zaczyna brać górę, jest dodatkowo mobilizacją do zemsty. Jak on kochał się mścić.

Nie do końca była zadowolona, kiedy musieli się odsunąć. Szczerze mówiąc chętnie by to kiedyś powtórzyła. Dziwne. Nie brała nigdy Briana pod uwagę w tych kategoriach. Może dla tego, że zbyt wielkim uczuciem darzyła japońca. Teraz jednak powaga sytuacji ją do tego zmusiła. No, musiała przyznać, że był całkiem przystojny, a i świetnie się dogadywali.
-Um...- Wydukała z siebie, lekko łamiącym się głosem, ale po chwili zebrała się w sobie i wróciła do swojej ironii i obojętności.
-Czemu ty właściwie...- "Bardzo inteligętne zdanie" Zrugała się w myślach.

- Po prostu, zawsze miałem ochotę to zrobić, do tego jest w Tobie coś co mnie intryguje, fascynuje i kręci, chociaż czasami przeraża. - powiedział i pogładził Ją po twarzy w ten sposób że miała prawo dostać dreszczy. Po chwili jednak wrócił do całowania. Tym razem już bardziej przyłożył się do zadania, co oznaczało... lepiej nie mówić na głos.

Nie miała pojęcia co odpowiedzieć. Sama nigdy nic do niego nie czuła, a przecież nie będzie go okłamywać. To też znów się poddała temu wszystkiemu, tym razem już bardziej świadomie. Złapała lekko za skrawek jego koszuli i lekko go na siebie pociągnęła, natomiast drugą dłoń wplotła jego włosy. To też trzymała go na wszelki wypadek jakby zmienił zdanie i chciał się odsunąć. Po jakiejś minutce odsunęła się lekko, właściwie kładąc się na kanapę.
- To trochę... dziwne?- Ciężko było wstawić tu jakiekolwiek słowo, bo żadne tego nie opisywało.

- Trochę, ale i tak mi się podoba. - powiedział i zaczął Ją całować. Wiedział że na nic więcej nie może sobie teraz pozwolić. Francesca by go zamordowała. Zrobiło mu się jednak zbyt gorąco i ściągnął t-shirt. Jednak czy tylko dlatego? Zaczął całować Connie najromantyczniej i namiętniej jak potrafił. Po chwili jednak zamienili się miejscami i teraz to ona leżała na nim.

Odwzajemniała każdy pocałunek. Nawet jej to zaczęło wychodzić mimo nikłego doświadczenia. Przynajmniej miała nadzieję, że chłopakowi się podoba. Co dziwne, przez myśl tylko kilka razy jej przeszedł Namida. Chyba za bardzo się w tym zatraciła.
W końcu postanowiła iść o krok na przód i poczęła go całować po francusku z nadzieją, że to jak źle nie wyjdzie. Jednocześnie bawiła się kosmykiem jego włosów i raz czy dwa przejechała delikatnie opuszkami po jego karku.

Nigdy z nikim się tak nie całował. Jednak poczuł że posuwają się o krok za daleko. Na pocałunkach musi się skończyć, przecież są nieletni, a dziecko to byłby dla nich nie lada problem, o ile by w ogóle doszło do czegoś takiego. Wiedział, że musi darować sobie tym razem, chociaż coraz więcej do Niej czuł, do tego o Francesce pomyślał tylko raz, co dodało mu odwagi do pocałowania Connie. Po chwili spróbował się od Niej oderwać...

Poczuła, że chłopak ma jakieś przystopowanie, więc sama odsunęła się na odległość kilkunastu milimetrów, niewiele w każdym razie. Spoglądała mu głęboko w oczy przez chwilę. Spróbowała mu jakby czytać w myślach, ale nie wiele to dało mimo, że się przyjaźnili.
- Będziesz miał zapewne na karku zazdrosną puchonkę, jak się rozniesie- Podsumowała, tym razem odsuwając się całkowicie i siadając obok. Skupiła w sobie całą siłę opanowania, żeby nie spalić cegły i na szczęście się udało. Spoglądała na niego cały czas, szczególnie że trochę za daleko zaszli i był bez T-Shirta.

- Wiesz, mam to gdzieś, nie żałuję tego co się stało, ale wiem że Ty kochasz tego jakiegoś tam na N. - podsumował nadąsany. - Z Francescą łączy mnie tylko przyjaźń, zobaczysz co będzie jak dowie się że uwielbiam czarną magię. Cała Ona. Wiecznie cudowna, dobra. Aż za dobra jak dla mnie. Ja wolę torturować, a nie leczyć. Ona na odwrót. Czysta kopia Alexa. - powiedział patrząc Jej w oczy. Miał wielką ochotę powrócić do całowania, ale zostawił tę chęć na potem.

- Namiemu zawsze przeszkadza to moje zło. On już wie, że się specjalizuje w czarnej magii.- Westchnęła głęboko zdziwiona tym, że Brian powiedział tej głupiej puchonce, że jest tylko przyjaciółką. Od dawna za nią latał, a jeden pocałunek i taki niespodziewany odwrót akcji.
- Zresztą kochać to... duże słowo -Niepewnie bawiła się palcami.
- Ja też tego nie żałuję...- Była pewna tego jak niczego. Pocałowała lekko Briana w policzek. Żeby jakoś zmienić atmosferę zaproponowała jedną rzecz.
- Możemy zawsze tutaj po torturować muchy, ale zaklęciami dozwolonymi

Uśmiechnął się i pocałował Ją w usta.
- Dla mnie świetne. Za 3 dni będę już bez namiaru. Wtedy niewybaczalne pójdą w ruch. - zaśmiał się i spojrzał na Nią. - Co masz ochotę porobić tutaj? - zapytał uśmiechając się zawadiacko. Po czym pogładził Ją po policzku. Za chwilę wstał i rozprostował nogi. - Znasz jakieś zaklęcie związane z ogniem? Takie którym można by było ogień trzymać np. przed sobą. - zmienił temat.

- U mnie jeszcze rok trzeba poczekać. Szkoda - Westchnęła dosyć nie zadowolona, odwzajemniając cmoknięcie. Rozejrzała się za jakimś stworzeniem, które będzie miało pecha się tutaj teraz znaleźć. Jedyna co ujrzała, to małą myszkę w kącie. Przegryzła lekko wargę. Futerkowego stworzenia jej odrobinkę żal... Dostrzegła też karalucha.
- Combustus Oris ? To chyba kształty ogniste tworzy... Albo Lacarnum Infalamare?

- Lacarnum naznacza krzyżem ognistym. - wpadła mu jedna myśl do głowy. - Ułożymy zaklęcie którym będziemy się znaczyć, a poprzez dotknięcie różdżki będziemy sobie dawać znać że mamy się spotkać! - krzyknął prawie jednym tchem. - Co Ty na to kochanie?- zapytał zawadiacko. Po chwili wziął różdżkę i zaczął ją obracać na dłoni. - To jak, główkujemy? W końcu chcemy powrotu dawnych czasów. Ach... gdyby tak "nasi" wygrali wtedy wojnę... - zamarzyło mu się.

-Dobry pomysł - Przytaknęła dodatkowo ruchem głowy - Chociaż ja na razie bez różdżki to może zrobię coś takiego jak "Hej Brian, a może się spotkamy?" - Uniosła lekko kącik ust w czymś, co przypominało szczery uśmiech.
-Czaszka z wężem jest niezła, ale to nic nadzwyczajnego - Usiadła na ziemi, po czym zaczęła palcami o nią pukać.
-Czarna róża? Opleciona wężem?- Miała taki tatuaż na brzuchu i wydawało jej się to dosyć urocze, jak na jej mroczne rozumowanie.

- Wiesz, może być również... um... nie wiem... - powiedział i położył się obok niej, spojrzał na Nią i położył się na plecach. - A może by tak... coś, czego nie wezmą za znak. Dla przykładu taka zwyczajna różdżka, może złamana.? - zapytał się i zaczął bawić się Jej włosami. Coś dzisiaj się z nim działo dziwnego. Była noc, a Oni spędzają ją w pokoju życzeń. Fajnie, tylko aż strach co się stanie jak odkryją że go nie ma, ale kit z tym. Najważniejsze jest że jest tu i teraz, w dodatku z Connie.
- Wiesz, weźmy odpocznijmy trochę jednak od magii i porozmawiajmy dla przykładu... o nas...