Skupienie: 2
Wynik kostki k100: 51
Modyfikatory: 0

Spoglądanie w ogień i próbowanie wprowadzenie się w trans. To ją dzisiaj miało czekać na zajęciach. Ale trzeba przyznać, że kadzidełka bardzo fajnie i miło pachniały. Dziewczyna więc przysiadła i poczęła wpatrywać się w te tańczące i strzelające płomienie, które poczęły się odbijać w jej oczach. Trzeba było przyznać jednak, że takie wróżenie z ognia miało ten plus i było cieplutko, a to przynajmniej w mniemaniu puchonki pozwoliło jej szybciej i łatwiej wejść w stan transu, chociaż i tak zajęło jej to chwilę czas.

Skupienie: 3+2=5
Wynik kostki k100: 98
Modyfikatory: -

Wróżenie z ognia, transy... Brzmiało to dosyć... dziko? Nie potrafiła tego określić w żaden inny sposób. Wysłuchała tego, co mówił Ellery, zainteresowana była przede wszystkim samą historią podobnego wróżenia. W zasadzie chętnie poczytałaby o tym w książce od historii magii, ale zamiast tego miała zmierzyć się z praktyką. To mogło być całkiem interesujące.
Kiedy tylko tego chciała to nie miała kłopotów ze skupieniem się na zadaniu, które się przed nią znajdowało. Przymknęła oczy i odetchnęła głęboko, starając się skupić i wejść w trans, o którym chwilę wcześniej opowiadał nauczyciel.
Oczyściła umysł ze wszelkich zbędnych myśli, odcinając się od wszystkiego, co niepotrzebne. Cóż chyba miała w tym pewną wprawę. Nie mogła pozwolić na to, by coś ją rozpraszało. W zasadzie nie spodziewała się tego, że bez większego doświadczenia w dziedzinie wróżbiarstwa uda jej się wejść w trans tak szybko. Może i nie była na poziomie jakiegoś doświadczonego jasnowidza, ale i tak poszło jej naprawdę dobrze.

Skupienie: 4
Wynik kostki k100: 52
Modyfikatory: -

Całe to wchodzenie w trans było dla niej kompletną nowością. Owszem potrafiła się skupić, ale nie była pewna czy to wszystko wystarczy, aby przejść w stan pozwalający jej na wróżenie z ognia. Musiała się wpierw jakoś uspokoić, oczyścić umysł z tego, co przeszkadzało jej w skupieniu się na zadaniu. Nie szło jej to jakoś wybitnie. Z pewnością była średnia w tym wszystkim, ale najważniejsze, że po jakimś czasie udało jej się osiągnąć stan transu odpowiedni do wróżenia z ognia. Oby tylko dała radę podtrzymać ten stan i być w stanie wykonać kolejne ćwiczenia. Najważniejszym chwilowo było nie wypaść z tego stanu koncentracji i nie dać się rozproszyć żadnym bodźcom zewnętrznym.

Skupienie: 2-1=1
Wynik kostki k100: 47
Modyfikatory: -

Huang wielką wróżbitką nie była. I z pewnością było to naprawdę widać. Już po tym, że nie potrafiła swobodnie usiedzieć w miejscu, bo przeszkadzało jej nawet proste siedzenie na krześle, na którym nie potrafiła się dobrze rozsiąść. No nie potrafiła siedzieć jak człowiek i kombinowała czy może nie ma opcji, aby podwinąć jakoś jedną z nóg pod siebie, ale finalnie po prostu wyciągnęła obie z nich pod ławką tak, że znajdowały się prawie pod krzesłem osoby siedzącej przed nią.
Skupienie się na zadaniu z pewnością mogło być dla niej problematyczne. Przymknęła oczy jak rasowy jasnowidz czy ki chuj i mrucząc coś cicho, starała się poczuć ten klimat, który miał się pojawić. Niby to było to, miała wrażenie, że udało jej się osiągnąć to co chciał Ellery, ale chyba jednak nie. Jednak nie była jej pisana kariera wróżbitki, ale starała się chociaż. Na tyle na ile mogła.

Skupienie: 3 - 1 = 2
Wynik kostki k100: 31
Modyfikatory: -

  Zamrugał z delikatnym zaskoczeniem, gdy w końcu zwrócił ciemnobrązowe ślepia w kierunku nauczyciela… przez którego był w stanie dojrzeć drugi koniec klasy. Duch. Jakby sam przedmiot już nie był wystarczająco oderwany od rzeczywistości, to jeszcze sam prowadzący najwyraźniej też taki był. Zdecydowanie nie był częstym bywalcem na wróżbiarstwie (to były jego pierwsze zajęcia z tego przedmiotu od… nawet w sumie nie pamiętał już kiedy), więc totalnie mu ten fakt umknął.
  Starał się jednak nie koncentrować na fakcie, że nauczyciel de facto był martwy, a na tym co do nich mówił. Wróżenie z ognia na pewno zapowiadało się lepiej niż chociażby jakieś fusy po herbacie, ale sam etap poprzedzający to brzmiał na niezmiernie nudny i żmudny. Miał się wprowadzić w trans. Prawda była taka, że zwykle nie miał większych problemów ze skupieniem – na boisku musiał w końcu być stale skoncentrowany, jeśli nie chciał wyrwać jakimś dzikim tłuczkiem – ale obecnie jego sceptycyzm do przedmiotu brał nad nim chyba górę, sprawiając, że nie przykładał się do tego wystarczająco.
  Coś tam próbował, ale raczej z miernymi skutkami. Dla lepszego efektu nawet przymknął oczy i zaczął coś mruczeć pod nosem, ale nie czuł tego kompletnie. Niby jakieś przebłyski się pojawiały, aczkolwiek miał pewne wątpliwości czy właśnie to miał na myśli Ellery, mówiąc o wprowadzeniu się w trans. Nie starał się jednak mocniej, wiedząc dobrze, że to mija się z celem i lepiej już na pewno nie będzie, więc musiał pracować z tym co ma, nawet jeśli było to tyle co nic.
  Cóż, na wróżbitę to on zdecydowanie nie miał zadatków, a jego trzecie oko pozostawało wciąż twardo zamknięte i nie zapowiadało się, żeby to miało ulec zmianie.

Skupienie: 4 + 1 = 5
Wynik kostki k100: 82
Modyfikatory: -

Do zakątka klasy, który wybrała sobie Tuilelaith, skierowała się znana chyba wszystkim Ślizgonom prefekt @Irvette de Guise. Dziewczyna przywitała rudowłosą ciepłym uśmiechem. - Ależ skąd - odparła na jej pytanie, nieco się przesuwając, by zrobić Irvette miejsce.
Osobliwy nauczyciel ostatecznie przybył do klasy, co wywołało dość duże wrażenie na Brennan. Sama jego obecność wydawała się napawać aurą wróżbiarskiego kunsztu. Wsłuchana w opowieść Ellery'ego, Tuilelaith poczuła, jakby już od tej mowy udzielał jej się wspomniany trans.
Choć była osobą niebywale pragmatyczną, to jednak całkiem prędko udało jej się odciąć od sensorycznego natłoku i poprzez wpatrzenie się w tańczące płomienie osiągnąć choćby lekkie rozwarcie powieki swego trzeciego oka. Przez kilka sekund Tuilelaith czuła dziwne mrowienie, jakby coś chciało się przedrzeć przez zasłonę jej świadomości, lecz szybko zorientowała się, iż to tylko jej odrętwiałe ciało daje o sobie znać. W pewnym momencie wydało jej się, jakby pośród ognia dostrzegła wijącego się węża, ale usprawiedliwiła to sobie jako przywidzenie sprowokowane swą wężoustą podświadomością. Miała tylko nadzieję, że ta lekcja nie okaże się przypadkowym objawieniem tego talentu wszem i wobec.

Flynn Ellery lewitował między uczniami, sprawiając wrażenie jedynie tła tego całego otoczenia. Dostrzegał każdy grymas na ich twarzy, każdą zmianę gałek ocznych pod być może zamkniętymi powiekami. Lawirował między nimi, widział na poszczególnych twarzach, że tym udawało się wejść w tego, co oczekiwał od początku. Choćby był zadowolony, tak naprawdę nie pokazywał po sobie tego. A z szarych, przezroczystych oczu też było to trudne wyczytać. Dlatego też, kiedy już wiedział, że wszyscy zrobili to, co od nich wymagał - odezwał się. — Dobrze, już możecie przestać. Sądzę, że to odpowiedni moment, aby przejść do ostatniego z etapów jakim was uraczę, a właściwie clue całego naszego dzisiejszego spotkania. Przejdziemy teraz do... wróżenia z płomieni. — Powiedział Ellery, kiedy nagle rozkazał każdemu zająć swoje miejsce i dobrać się w pary. Jeśli istniała jakaś osoba, która nie miała przy sobie partnera... Stawał się nim sam Ellery, który działał jedynie w drodze pomocnika, łącznika, tej drugiej osoby, gdzie dana persona mogła popisać się swoimi zdolnościami lub możliwościami. Przy okazji tłumaczył jak wykorzystać wszelkie metody z poprzedniego ćwiczenia i połączyć to z otwarciem trzeciego oka. A nuż ktoś, kto nie posiadał zdolności wróżbity - faktycznie odnajdzie się w tej tajemniczej i mistycznej sztuce.

Niech każdy z was dobierze się w parę samemu. Niech każdy z was napiszę jeden post i jest wolny. Zgłaszać się można do organizatora lekcji (@Blaine Jagvarsson) o szybsze nadanie punktów. Druga osoba z pary po swojej wróżbie może wyciągnąć obie. Samotna może napisać, że po wywróżeniu Ellery'emu została przez niego oddelegowana.

Po wprowadzeniu uczniów w tajniki wchodzenia w trans, finalnie Flynn może przejść do kolejnego etapu, który jest już właściwie tym na czym powinni wszyscy faktycznie się postarać. Wszelkie przeszkadzajki zostały przez niego usunięte, uczniowie natomiast zostali połączeni w pary, a następnie zostały im przedstawione stanowiska z których opadły już zabezpieczenia przed wtargnięciem. Flynn następnie mówi im o tym, że od tej pory będą musieli przepowiedzieć sobie nawzajem przyszłość z wpatrywania się w płomienie.

Modyfikatory:
Maksymalnie cztery pozytywne

Modyfikatory dodatnie:

Modyfikatory ujemne:

Rzuć kością k6. Następnie dodaj wszystkie modyfikatory z tego etapu (dodatnie i ujemne), a twój wynik pomoże ci w określeniu czy dana karta tarota (w przypadku fabularnym, wizji płomieni - wykorzystaj do tego opis karty w pozycji prostej wziętej z rzutu kostką tarota) faktycznie się ziści.

Pamiętaj, że wróżba ta nie wydobędzie żadnych rzeczy z życia osoby, której to wróżysz przyszłość, o ile fabularnie o nich nie wiesz. Nie należy mieszać wiedzy postaci z wiedzą gracza (i odwrotnie).

k6:

Dla przykładu:+
Na początku twoja postać miała pięć punktów skupienia. Po wyrzuceniu w pierwszym etapie setki lub jej wyższy wynik, uzyskała dodatkowe 3 punkty skupienia do wykorzystania w obecnym (drugim) etapie.
Wyrzucasz w etapie drugim na kości k6 wynik “4”. W związku ze Skupieniem, które obecnie wynosi 8 (5 + 3 - w związku z uzyskaniem wyniku w poprzednim etapie), dodajesz je do wyniku k6 (czyli w sumie wynik po obu etapach jest równy 12).

Następnie do swojego wyniku dodajesz modyfikatory: przykładowo jeden za genetykę oklumencji. Drugi za to, że postać należy do kółka IKE lub wyraża zainteresowanie wróżbiarstwem. Niestety: ma lęk przed ogniem, więc dostaje -1 do wyniku.

Końcowy wynik wynosi: 8 (za pierwszy etap) + 4 (k6 z drugiego etapu)+ 1 (oklumencja) + 1 (za koło IKE) - 1 (lęk przed ogniem) = 13pkt.

Dodatkowo rzuć kartą tarota, by dowiedzieć się, czy wróżba z płomieni będzie miała swoje subtelne odzwierciedlenie w przyszłości (tylko dla osób, które osiągnęły wynik większy lub równy 10).
Uwaga: odzwierciedlenie nie może być w stu procentach takie samo. Jest jedynie drobnym przeświadczeniem sytuacji, jaka miała miejsce w płomieniach.

Kod:

<zgss>Komu wróżę?:</zgss> @”nick”
<zgss>Karta Tarota:</zgss> [url=kartatarota]kartatarota[/url]
<zgss>Skupienie:</zgss> w skali 1 do 10, zgodnie z poprzednim etapem
<zgss>Wynik kostki k6:</zgss> [url=wynikk6]wynikk6[/url]
<zgss>Modyfikatory:</zgss> Tutaj wpisz modyfikatory
<zgss>Końcowy wynik:</zgss> Tutaj wpisz końcowy wynik

Czas: Do 30.04 i ostatniej osoby w sali.

Komu wróżę?:  @Tuilelaith Brennan
Karta Tarota: -
Skupienie: 5
Wynik kostki k6: 1
Modyfikatory: +1 za hipnozę +1 za członkostwo w IKE
Końcowy wynik: 3

Nie chciała zbytnio zagadywać siedzącej obok dziewczyny, by nie przeszkadzać jej w skupieniu się na ogniu. Gdy jednak przyszedł czas na wróżbę właściwą, ponownie zwróciła się do ślizgonki.
-Jeśli nie masz nic przeciwko spróbuję zobaczyć coś dla Ciebie. Tylko nie spodziewaj się cudów, nigdy nie zauważyłam u siebie zdolności w tym zakresie. - Powiedziała z lekkim uśmiechem, po czym ponownie wgapiła się w ogień. Skupiona jak zawsze była perfekcyjnie i choć odczuła to, co przy poprzedniej próbie, żadnej konkretne wizje nie chciały do niej przyjść. Nie zauważyła żadnego obrazu czy schematu w trzaskających przed nią językach ognia. Jedynie oczy zaczęły boleć ją od tego światła i poczuła lekki ucisk na skroniach. Z trudem musiała przyznać po dłużej chwili, że nic z tego nie wyjdzie.
-Wybacz. Widać Twoja przyszłość całkowicie zależy od Ciebie. - Zażartowała w stronę wróżbiarskiej partnerki, kątem oka widząc reakcję nauczyciela na jej marny popis przy dzisiejszym zadaniu. Poczekała aż sama otrzyma wróżbę, a profesor skomentuje ich wysiłki, po czym zebrała swoje rzeczy i spokojnie opuściła tę duszną klasę.

//zt

Skupienie: 5
Wynik kostki k100: 66
Modyfikatory: +10 bo to wróżbitka po byku; łącznie 76 czyli +1 do skupienia

Wpatrywanie się w ogień początkowo nie budziło w niej żadnych związanych z lekcją przemyśleń, a raczej skojarzenia z rodzinnymi wyprawami i katowaniem pianek, niejednokrotnie kończących ostatecznie w płomieniach, gdy o kilka sekund za długo przytrzymało się je blisko źródła pożogi. Na szczęście Flynn miał sporo czasu i cierpliwości, a uczniom oferował odpowiednią jego ilość na wyciszenie się i skupienie. Czy jednak faktycznie tak to działało, że najzwyczajniejszym wgapianiem się w ogień możliwe było sprowokowanie jakiejkolwiek wizji, czy przebłysku? Nieszczególnie w to wierzyła nawet wtedy, gdy teoretycznie wpadła na ułamek sekundy w swoisty trans, niby w drzemkę. Drzemką to jednak zdecydowanie nie było, a jej zbliżenie się do ognia było raczej kwestią mentalną, niż na przykład utratą równowagi po gwałtownym przebudzeniu. Zamrugała, nie chcąc jednak do końca odrzucać swojego wyciszenia i spokoju. Może faktycznie coś miało szanse z tego wyniknąć?

Komu wróżę?: @”William S. Fitzgerald”
Karta Tarota: Śmierć
Skupienie: 5
Wynik kostki k6: 1
Modyfikatory: +1 za IKE
Końcowy wynik: 6

Praca w parach. Oto to, co tygryski czy może raczej sroki lubią najbardziej. Jakoś nie do końca była przekonana czy to wszystko dobrze jej wyjdzie, ale na pewno nie zamierzała próżnować. Nie w momencie, gdy już się do tego przykładała i wchodziła w trans, którego pozazdrościć mogłaby jej sama wyrocznia delficka. Tylko dać jej trójnogi stołek i patrzeć jak pieprzy przepowiednie na prawo i lewo!
- Hej, Will - zwróciła się do siedzącego w pobliżu przyjaciela nim w końcu podniosła się ze swojego miejsca, żeby przysiąść obok niego, gdy wszyscy zaczynali się dobierać w pary, aby móc wykonać ostatnie zadanie powierzone im przez Ellery'ego. - Powróżyć ci?
Miała nadzieję, że coś sensownego z tego wyjdzie. Skierowała wzrok w kierunku płomieni, aby spróbować coś z nich wyczytać. I przez pewien czas zdawało jej się, że już było okay i coś widziała, ale wkrótce to wszystko pieprzło i... no nie była w stanie wyczytać czegokolwiek, bo czar prysł. Skupienie nie pomagało i była zdana wyłącznie na siebie. I własną kreatywność.
- Ogólnie rzecz biorąc... to ten... szykują się wielkie zmiany w twoim życiu. Jeszcze nie wiem do końca jakie, ale spore. Być może jest szykująca się oferta transferu do innej drużyny... a może powiększy się twoja rodzina? Któż to wie. Czas pokaże - stwierdziła koniec końców, kładąc jeszcze dłoń na jego ramieniu w pokrzepiającym geście.

Komu wróżę?: @Maximilian Brewer
Karta Tarota: -
Skupienie: 1
Wynik kostki k6: 1
Modyfikatory: +1pkt za nową postać
Końcowy wynik: 3

Czy kogoś dziwiło, że Gryfonce cholernie trudno było się skupić? Zdecydowanie wróżbiarstwo nie było jej bajką. Zwłaszcza, gdy powinna się skoncentrować i siedzieć grzecznie w miejscu. Przez moment wpatrywała się w płomienie, z których podobno miała coś wyczytać, ale jedyne co widziała to zmieniające swój kształt i intensywność języki ognia. Tylko, że kompletnie nic z tego nie wynikało, co chyba dało się wyczytać z jej tępego wyrazu twarzy. Dopiero podłapawszy spojrzenie Ellery'ego postanowiła rozpocząć Wielką Improwizację taką, że klękajcie narody, a Konrad to mógłby jej buty czyścić!
- Max, widzę przed tobą świetlaną przyszłość. Widzę ją bardzo wyraźnie. Twoje problemy niedługo się rozwiążą, a na twojej drodze stanie jakiś piękny młodzieniec... albo niewiasta... Tu obraz jest niewyraźny, ale zdecydowanie zaliczysz. I to w ciągu tygodnia - wspaniała historia, prawda? - Widzę także to jak po pijaku urządzasz sobie tripa po Hogsmeade. W pewnym momencie uznałeś, że genialnym pomysłem będzie wbicie na Wrzeszczącą Chatę i urządzenie tam sobie mini-koncertu The Ministress. Całe miasteczko mogło usłyszeć to jak darłeś się krzycząc "EOOOOOOOO. EOOOooooo" jakbyś był prawdziwym rockmanem. Okrzyknęli chatę ponownie nawiedzoną i to przez hiszpańskiego ducha, bo ten darł się "PERO. PERO" z niewiadomych przyczyn razem z ciągiem niezidentyfikowanych dźwięków. Także gratulacje, zapiszesz się w historii miasteczka jako duch z Chaty.
No dobra, może nie wyczytała tego z płomieni, ale się chociaż starała. I miała nadzieję, że ta historyjka wypadła chociaż nieco przekonująco.

Komu wróżę?: @Camelia Robbins
Karta Tarota: kapłanka
Skupienie: 4
Wynik kostki k6: 6
Modyfikatory: +1pkt za IKE
Końcowy wynik: 11

Chyba nadeszła pora na to, aby coś komuś powróżyć. Niemal od razu jej wzrok spoczął na znajdującej się w pobliżu Camelii, do której postanowiła się dosiąść po uprzednim upewnieniu się czy dziewczyna na pewno będzie chętna i skłonna do współpracy.
Posłała jej delikatny uśmiech, siadając wygodnie na krześle i kierując swój wzrok ku płomieniom. I choć wcześniej miała drobne problemy z wejściem w trans, który nie był tak głęboki jak tego by chciała tak teraz jednak nie miała z tym większego problemu.
Nie miała jednak czasu na to, aby się temu szczególnie dziwić. Wpatrywała się uważnie w ogień niczym zahipnotyzowana i może faktycznie coś w tym było. Przez chwilę nie istniał dla niej świat poza tym, co udało jej się dostrzec w płomieniach, które przynosiły coraz to nowsze choć nie do końca zrozumiałe obrazy, które musiała później jakoś przekuć na bardziej zrozumiały przekaz.
- Twoja podświadomość stara się coś tobie przekazać. Powinnaś w najbliższym czasie zwrócić większą uwagę na swoje sny, gdyż mogą się w nich pojawić odpowiedzi na wszelkie wątpliwości i pytania, które sobie zadajesz - zwróciła się do dziewczyny, gdy w końcu udało jej się wyrwać z transu i jakoś przeanalizować to wszystko, co w nim zobaczyła. - Ważne jest, abyś w przeciągu kilku następnych dni kierowała się swoją intuicją, bo ona będzie ci podpowiadała najlepsze rozwiązania i wybory...
Miała nadzieję, że to wszystko, co powiedziała miało jakiś większy sens. Sama nie do końca rozumiała dokładnie to co dokładnie widziała i jak do tego doszło, bo wcześniej raczej niekoniecznie było jej po drodze z wróżbiarstwem, ale chyba zaczęło się to zmieniać.

Komu wróżę?: @Maximilian Brewer
Karta Tarota: Kapłanka
Skupienie: 6
Wynik kostki k6: 4
Modyfikatory: IKE i wysoki kufer
Końcowy wynik: 12

Po prostu siedziała przed płomieniem, próbując nie skupiać się na żadnej konkretnej sylwetce majaczącej na linii wzroku. Już wcześniej otrzymała jakiś przebłysk, a teraz na jej oczach doszło do niedużego wybuchu, z którego wyłoniła się krótka wizja. Nie miała wątpliwości, kogo dotyczyła, bo najwyraźniej z tą jedną osobą miała dotąd najwięcej wspólnego i czuła się najmocniej związana. Zwłaszcza, gdy chodziło o same wróżby.
Od Brewera z wizji biło wizjonerstwo, skupienie, poświęcenie sprawie. Wyraźnie siedział nad czymś, a po zmianie obrazu, która wyglądała, jakby scena przeskoczyła o kilkadziesiąt klatek, czytał książkę, notował, uczył się. Czy nadchodziły czasy, gdy Max miał sobie coś w swoim życiu brać do serca? Jeżeli to oznaczało, że w dalszej perspektywie miał poczuć się szczęśliwym i spełnionym facetem, bardzo mu tego życzyła. Ostatecznie pasja niekiedy stawała się najlepszą uzdrowicielką trosk i zagubienia.
Zamknęła oczy chwilę po tym, jak jakiekolwiek ogniste mary zniknęły, a potem jeszcze kilka minut spędziła w ciszy. Po pozbieraniu swoich gratów, po posłaniu Brewerowi i Mei ciepłego uśmiechu i wreszcie po cichym pożegnaniu się z nauczycielem-duchem, opuściła salę, za progiem jeszcze chwilę pozwalając sobie zachować osiągnięty spokój i harmonię, zanim ponownie miała wpaść w sam środek szkolnego zgiełku.

[z.t]

Komu wróżę?:  @Yuuko Kanoe
Karta Tarota: -
Skupienie: 2
Wynik kostki k6: 1
Modyfikatory: 1
Końcowy wynik: 3

Przywitała się z dziewczyną, która dosiadła się do niej. W ten sposób stworzyły parę. Najpierw Cam posłuchała wróżby, którą wysnuła koleżanka w jej stronę. Nie powie ta była bardzo ciekawa i interesująca. Nie pamiętała, kiedy udało jej się zapamiętać ostatni sen, bo zazwyczaj pewien dzień po przebudzeniu się, znikały one niczym obłoczki rozwiane silnym wiatrem, ale wróżba nie powie była ciekawa za co pochwaliła koleżankę. Po chwili kiedy przyszła jej kolej by powróżyć nie poszło jej tak dobrze jak koleżance, a skupić się wcale nie mogła. Po pewnym czasie zaczęła na dodatek krwawić z nosa. Przeprosiła koleżankę i poszła do łazienki się ogarnąć.

zt

Komu wróżę?: @Violetta Strauss
Karta Tarota: -
Skupienie: 2
Wynik kostki k6: 3
Modyfikatory: -1 za brak wiary we wróżby (nie ma tego w KP, ale parokrotnie było wspomniane w postach)
Końcowy wynik: 4

  Osobiście nie miał pewności czy to faktycznie taki odpowiedni moment, żeby przejść w końcu do sedna tych zajęć i zająć się wróżeniem z płomieni. Nadal nie czuł tego kompletnie, ale skoro nauczyciel tak zarządził… zresztą jedna chwila w tę czy w tamtą nic by i tak nie zmieniła w jego przypadku, więc tak w zasadzie było mu jedno.
  W każdym razie mieli się dobrać w pary i wcale daleko szukać swojej nie musiał, bo najwyraźniej Strauss wpadła na dokładnie ten sam pomysł. Krótkim salutem odpowiedział na jej przywitanie i nieco nawet się przesunął ze swoją pufką, żeby zrobić jej więcej miejsca, gdy się do niego przysiadła.
  — Dajesz, Strauss, co tam dla mnie mają te płomienie? — Błysnął w stronę Krukonki zębami, by następnie obserwować ją w akcji, kiedy ze skupieniem godnym najprawdziwszej wyroczni poczęła się wpatrywać w ogień, usiłując coś z niego wyczytać.
  Co chyba nie do końca jej wyszło.
  Z niemal kamienną twarzą wysłuchał jej wróżby bardzo starając się powstrzymać się cisnący mu się na usta głupawy uśmieszek, jednocześnie dławiąc śmiech, który zaczynał narastać mu w gardle. Musiał sięgnąć do swoich najgłębszych pokładów silnej woli, żeby podołać.
  — No wróżba pierwsza klasa, taka bardzo precyzyjna i jednoznaczna, muszę zdecydowanie częściej korzystać z twoich usług — rzucił, kiwając przy tym z uznaniem głową, choć już tym razem pozwolił uśmieszkowi wpełznąć na swoje wargi. — Dobra, to teraz moja kolej.
  Wpatrzył się intensywnie w skrzące płomienie, wykonując przy tym nawet jakiś bliżej niezidentyfikowany ruch palcami, które wyciągnął w stronę ognia dla efektu, ale praktyczny brak skupienia i ewidentne rozbawienie wcale mu nie ułatwiały zadania. Wynik końcowy był do przewidzenia – nie widział w nim kompletnie i całkowicie nic, nieważne jak mocno by się w te płomienie nie wgapiał. Nawet Ellery wydawał się podłamany jego marnymi próbami, ale Will nie mógłby się tym przejmować mniej. Co jednak wcale nie przeszkadzało mu, żeby odegrać tutaj małą szopkę.
  — Okay, chyba coś tutaj widzę… jeszcze moment… dobra, mam, jesteś gotowa to usłyszeć? — wymruczał, zerkając kątem oka w stronę brunetki i ewidentnie się w tym momencie już zgrywając przy tej swojej improwizacji. — Stanie się w twoim życiu… coś. Albo w sumie nic. Też jest taka opcja. To bardzo niejednoznaczna wizja, więc po prostu oczekuj nieoczekiwanego — rzucił bardzo enigmatycznie (i prawdopodobnie zupełnie bez sensu), odpowiednio modulując przy tym swój głos, żeby nadać swoim słowom dodatkową otoczkę mistycyzmu i tajemnicy. Normalnie jak jakiś wróżbita za pięć sykli na jarmarku.
  I może nawet ktoś byłby skłonny mu uwierzyć, gdyby nie figlarne iskierki połyskujące w jego ciemnobrązowych ślepiach, których nawet nie starał się stłumić.

Komu wróżę?: @Irvette de Guise
Karta Tarota: Świat
Skupienie: 5
Wynik kostki k6: 4
Modyfikatory: +1 za nową postać
Końcowy wynik: 10

Przyszedł czas na konkretne wróżby, co nieco zestresowało Tuilelaith, bo obawiała się, iż nie uda jej się dostrzec niczego konkretnego i jej wkład w lekcję pozostanie znikomy. Przyszło jej w tym zakresie współpracować z siedzącą obok Ślizgonką.
- W porządku, nie sądzę, żebym i ja takie przejawiała - odparła beztrosko na jej propozycję, wątpiąc w jakąkolwiek skuteczność wypocin, jakie ona sama miała zademonstrować przed Irvette; nie mogła więc mieć nikomu za złe podobnej bezradności. Nie zraziła się bezskuteczną próbą towarzyszki, a jej słowa przyjęła z entuzjastycznym chichotem.
- W takim razie czas na przepowiednię dla ciebie - zapowiedziała, mając nadzieję, że atmosfera towarzysząca jej przy początkowych próbach transu utrzyma się także teraz. Miała szczęście, bo dość szybko płomienie zaczęły układać się w niemrawe kształty. Nie była pewna, czy to co widzi, jest wystarczającym sygnałem wróżby, lecz mimo wszystko postanowiła coś z tego wykrzesać. - No cóż, przed Tobą czas zmian... pomogą Ci one w ustatkowaniu się i odnalezieniu wewnętrznego spokoju, ale przede wszystkim są w stanie pomóc w osiągnięciu sławy i uznania. To dobry moment na wykorzystanie znaczących kontaktów oraz realizację ambitnych planów. - Podsumowała swoją wróżbę z nikłym uśmiechem, żywiąc nadzieję, że nie brzmiało to zbyt sztywno, jak wiele jej wypowiedzi miało w zwyczaju.

Daję się głupio zaskoczyć tak banalnej informacji o tym, że praca dla ducha jest nieco niewygodna. Niby się tego spodziewam, niby zapewniam wszystkich, że nie widzę żadnego problemu... a jednak kiedy przychodzi co do czego, to nie mogę pozbyć się myśli, że profesor Ellery powinien dostać przynajmniej dwóch asystentów, z których jeden wykonywałby tę standardową robotę dodatkową, a drugi zwyczajnie śledziłby go jak cień. Nie wiem jak do tej pory udawało się funkcjonować temu nieszczęsnemu zmarlakowi - jakaś magia, pomoc innego nauczyciela? Wykorzystywanie uczniów? Siedzę nad pracami domowymi, o których sprawdzenie mnie poprosił, ale co chwilę muszę przerywać, bo Ellery szykuje kolejną lekcję, a przecież swoimi niematerialnymi dłońmi nie może niczego przenieść. Macham różdżką w prawo i lewo, rozstawiając kryształowe kule na stołach, a potem poprawiam te, które przez moją nieuwagę przesuwają się po blacie. Pociesza mnie tylko to, że mój nadzorca nie wydaje się być perfekcjonistą i wdzięcznie przyjmuje nawet te ochłapy pomocy, które mu oferuję.
Wreszcie i tak muszę wstać, stłumić westchnięcie i niespiesznie zabrać się za tę fizyczną robotę. Pergaminy z pomysłami, notatkami i jeszcze kilkoma pracami domowymi porozkładałem już nie na stole, a na podłodze, by Ellery mógł się w nie wczytywać bez potrzeby przewracania kartek. Sprzątam pomieszczenie, rozbijam poduszki, czyszczę kule i zastanawiam się co można Hogwartczykom przyszykować jeszcze przed zakończeniem roku szkolnego. Nie chcę dawać im jakichś większych testów, bo wiem przecież, że wszyscy bardzo o to dbają; zadania dodatkowe również mnie nie kuszą, bo ci najbardziej ambitni na pewno mają ich po uszy. Zastanawiam się nad połączeniem swoich sił z kimś innym, by w ramach rozrywki zaoferować łączone zajęcia - dlatego też w wolnej chwili przysiadam z notesem, na szybko rozpisując swoje wizje, bo przecież w kontekście Wróżbiarstwa mam ich naprawdę dużo. Już teraz pluję sobie w brodę, że do tej pory nie udało mi się zawiązać odpowiednich znajomości pośród kadry i wiem, że muszę to jak najszybciej zmienić, bo co mi daje wymyślenie zajęć polegających na malowaniu kart tarota, jeśli nie mam pojęcia kto pilnuje szkolnych pędzli?
Ellery rozprasza mnie co chwilę swoim dyktowaniem ocen, które zapisuje samopiszące pióro. Niespiesznie zabieram się z powrotem do pracy, teraz już zgarniając wszystkie dokumenty, przepisując oceny na odpowiednie miejsce i ustalając z duchem czego jeszcze ode mnie potrzebuje, bo to na pewno nie jest wszystko. Chowam po szafkach niepotrzebne szparagały, znajdując przy okazji stare, popsute tablice Ouija, które podobno niezbyt były wykorzystywane w szkole ze względu na słabą renomę sztuki komunikowania się ze zmarłymi - wydaje mi się to bardzo ironiczne, bo opowiada mi o tym nieżywy nauczyciel. Wspominam mu o idei odnowienia tych pięknych narzędzi, ale nie wydaje się szczególnie podekscytowany. Wreszcie oznajmia, że to brzmi jak projekt, z którym przed wakacjami już się nie wyrobimy i teraz muszę mu przytaknąć, bo rzeczywiście nie ma sensu zabierać się za coś tak dużego.
Jestem zmęczony, chociaż mam świadomość, że wcale nie zrobiłem wiele. Wiem, że to kwestia przyzwyczajenia i za kilka miesięcy będę dogadywał się z Ellery'm o wiele lepiej, dzięki czemu jego pojawianie się znikąd i wydawanie poleceń nie będzie mnie aż tak wytrącało z równowagi... ale teraz nie mogę się doczekać aż przejdę piękne korytarze wyciszonego wieczorną porą Hogwartu i pójdę do domu, witając tam tę Ouiję, która z łatwością każdego namówiłaby do pokochania Wróżbiarstwa.

Podstawa teorii: 1 nawet po przerzucie
Skupienie: 4>1 (brak)
Ściąganie: 48
Kształty, Znaczenie, Interpretacja: 3, 3, 3
Dodatkowe punkty: prace domowe: 1 || lekcje: 1, 2, 3 (łącznie +70)
Wynik końcowy: 1 + 70 + 9 = 80pkt

Pójdź na egzamin z wróżbiarstwa, mówili. Będzie fajnie, mówili. Ta, jasne. Z pewnością. Już nigdy więcej nie zaufa w zdanie innych ludzi. Strauss była przekonana, że faktycznie nie będzie tak źle, ale jednak było. Niezaprzeczalnie. Po prostu tragedia. Inaczej tego się nie dało określić. Teoria? Jaka teoria. Ona kurna nic nie wiedziała. Tabula Rasa. Człowiek rodzi się pustą kartką i tak dalej. Nawet nie pomogła ściąga poczyniona jakiś czas temu, bo jedyne, co na niej widniało to plamy rozciapanego atramentu. Po prostu nie. Lepiej o tym zapomnieć.
Przy praktyce to już było nieco lepiej. Przynajmniej tego się trzymajmy. Wylosowała trzy kryształy. Nie więcej, ni mniej. Tylko trzy. I trzy jej wystarczyły zupełnie do tego, aby... zacząć swoją wielką improwizację na miarę Konrada z Dziadów. Jeszcze brakuje, żeby imię zmieniła na Gustaw albo odwrotnie. Nie wie. Nie znała się na mugolskiej literaturze polskiej.
Niemniej zaczęła swoją twórczość niezwykle radosną od tego, że kompletnie zmyślała sporą część faktów. Nie wiedziała jak powinna wróżyć z kamyczków. Chciała po prostu brzmieć mądrze, gdy siedziała naprzeciw Salema i zalewała go informacjami, które momentami przeczyły same sobie, ale to tylko dlatego, że przyszłość jest skomplikowana i tak dalej. Oby tylko naprawdę Latif jakoś docenił jej kreatywność i nie udupił za to, że całkowicie zawaliła test.

z|t

Podstawa teorii: 92
Skupienie: 1-->4
Ściąganie: nie
Kształty, Znaczenie, Interpretacja: 1-->6, 3, 6 = 15
Dodatkowe punkty:
+ 20 (najwyższa statystyka)
+ 30 (jestem jasnowidzem)
+ 15 (trzy przedmioty w kuferku)
+ 20 (obecność na lekcji)
Wynik końcowy: 92+15+20+30+15+20=192 ?xd
wszystkie kostki

Jedyny przedmiot, którego byłam pewna, że zdam bez problemów to było wróżbiarstwo. Nie mam ściągi, nie powtarzałam aż tak, ale powiedzmy sobie szczerze to jest moje wyczucie, które nie mam jak oszukać. Oczywiście egzamin teoretyczny może był czymś czym stresowałam się odrobinę bardziej, ale okazało się, że kompletnie nie miałam czym. Pytania w tym roku wydają mi się banalne. Chyba aż za bardzo przykładałam się do nauki wróżbiarstwa. Nawet pałętający się obok Ellery mnie nie rozpraszał, chociaż czasem wkurwiałam się strasznie, że nie mogę spokojnie pisać. Prawie przekonana, że mam maksa, idę na luzie do kolejnej części egzaminu.
Siadam przy kuli, czując jak ogarnia mnie ciepło, charakterystyczne dla mnie kiedy mam do czynienia z przepowiadaniem przyszłości. Kula przede mną jak na zawołanie pokazuje najróżniejsze kształty. I to całkiem ich sporo, aż 6. Podczas wróżenia bardziej polegam na swoim przeczuciu, nie na suchych formułkach co oznacza jaka rzecz, dlatego nie opowiadam o symbolice, tylko właśnie o tym jak ja wszystko postrzegam oraz jak czuję. Może było to kontrowersyjne podejście, ale wydawało mi się, że nikomu nie przeszkadzała moja interpretacja. Szczególnie, że tłumaczę ją z dużą pewnością siebie, kompletnie przekonana o tym, że mam rację. W końcu jestem jasnowidzem, wiem o czym mówię i wydaje mi się, że całkiem trafnie wszystko przepowiedziałam.
Wcale się nie dziwię, że poszło mi przednio i prawdopodobnie rozszarpałabym wszystkich egzaminujących, jakbym miała słabsza ocenę. No może nie Latifa, zdecydowanie za miło się na niego patrzyło. W końcu specjalnie dla niego nawet poczesałam włosy, musnęłam rzęsy tuszem i pomalowałam usta pomadką. Wyglądałam na sto razy bardziej zadbaną niż zwykle i po moim brawurowym występie, miałam nadzieję, że niepoprawnie przystojny mężczyzna mnie zapamięta.

zt

Podstawa teorii: 66 + 10 = 76 pkt
Skupienie: 5 > + 10 pkt
Ściąganie: nie
Kształty, Znaczenie, Interpretacja: 5, 3, 5 = 13
Dodatkowe punkty: 10 pkt [kuferek] + 5 [kryształowa kula] + 20 [świetne zewnętrzne oko] = 35 pkt
Wynik końcowy: 124 pkt - PO

Lekcje wróżbiarstwa raczej nie należały to moich priorytetów w tym roku - parę razy tylko pojawiłam się na spotkaniach kółka IKE, ale czy naprawdę potrzeba dużo praktyki, żeby udawać dobrą wróżbiarkę? Poduczam się trochę teorii, bo tylko to może mnie naprawdę zagiąć i czuję się nawet przygotowana. Okazuje się, że idzie całkiem nieźle, odpowiadam na znaczną część pytań, mimo uważnej obserwacji przez nauczycieli. Staram się nie zwracać uwagi na kręcącego się ducha i skupić się tylko na pisaniu. Z częścią praktyczną idę totalnie na żywioł. Pamiętam jak beznadziejnie poszło mi w zeszłym roku odgadywanie przeszłości postaci na obrazach - no i chyba naprawdę nie może być gorzej, prawda? Tym razem jednak mamy szukać przepowiedni w kryształowej kuli, a w tym mam jakąś wprawę! Ba, nawet posiadam własną i właśnie jej postanawiam użyć na egzaminie. Decyduję się na próby zobaczenia przyszłości nauczyciela (bo swojej trochę się boję). Najpierw staram się oczyścić umysł z jakichkolwiek myśli a potem ze skupieniem wpatruję się w kulę i staram się w niej cokolwiek dostrzec. Z mgły wyłaniają się liczne kształty, które próbuję jakoś ułożyć w zgrabną historię i moim zdaniem idzie mi całkiem nieźle. Patrzę czasem na reakcję nauczyciela, żeby dostosować swoją opowieść do jego ewentualnych oczekiwań. Może mogłoby wyjść lepiej, ale udaje mi się chyba przepowiedzieć coś całkiem sensownego i ja tam jestem zadowolona!

Wróżbiarstwo: 2pkt
Klątwa: parzysta - jestem magnesem

Do klasy wszedł szybko. Bardzo szybko. Głównie dlatego że przez połowę korytarza goniły go lecące za nim zbroje i metalowe przedmioty. Chyba tylko dlatego że potrafi rzucić zaklęcie tarczy nic go nie zabiło. Ech... Te wykopaliska sprowadziły na świat naprawdę niemały chaos. Niedawno widział kogoś kto dokonał samozapłonu przez jedną z klątw, które wtedy wydostały się na świat. Szedł ostrożnie i rozglądając się czy nic metalowego przypadkiem nie leci w jego kierunku. Kiedy nic go nie zaskoczyło, ostrożnie usiadł na swoim miejscu i czekał na rozpoczęcie lekcji.

Punkty: 15 pkt
Klątwa Moiry działa cały czas, więc nie rzucam kostką.

Oczywistym było, że przyjdę na zajęcia wróżbiarstwa. To był ten przedmiot, który mimowolnie, choć z oczywistych dla mnie powodów, sprawiał mi najmniej problemów. Ze względu na swój dar miewałam dobre, sprawdzające się przeczucia. A o to przecież we wróżbiarstwie chodziło. Nie wybrałam się na zajęcia po to, by popisać się ewentualnymi zdolnościami. Po prostu niektóre tematy, choć nie dotyczyły jasnowidztwa, pomagały mi w późniejszej interpretacji wizji czy w ogólnym pracowaniu nad swoim darem.
Z dormitorium wyszłam odpowiednio wcześniej, ubrana oczywiście w mundurek szkolny i niemalże nieodłączne rękawiczki, z torbą wypełnioną książkami i notatkami przerzuconą przez ramię. Wdrapanie się na siódme piętro trochę mi zajęło. Albo po prostu miałam pecha, albo schody mnie nie lubiły, bo, oczywiście, zbłądziłam zanim ostatecznie trafiłam pod odpowiednią salę.
W środku nie było prawie nikogo. Przemknęłam więc między stolikami do jednego z bardziej oddalonych stolików. Tam usiadłam na pufie, wyjęłam książki i czytając czekałam na rozpoczęcie zajęć.

Kostka na klątwę uśpionych: nic mi nie jest
Kostka na klątwę Lancastera: Poltergeist daje mi spokój <3

No tu to jej jeszcze nie było! Lekcja wróżbiarstwa i Brooks pasowały do siebie, jak pewien Gryfon i kultura osobista. Czyli niezbyt. Mimo to brunetka postanowiła się pojawić i podreperować nieco krukońską klepsydrę z punktami. Tak więc przyszła. Mundurek miała idealnie czysty i odprasowany, krawat porządnie zawiązany, a na kruczej główce nie było choćby kosmyka włosów, który odstawałby od reszty. Godzina była późna, tak więc oprócz notesa i długopisu, zabrała ze sobą termos z dyptamowym smakoszem. Kiedy weszła do środka, minęła siedzącą wewnątrz dwójkę uczniów, zajęła miejsce gdzieś pod ścianą, z tyłu i zaczęła na niewielki stolik wykładać zawartość plecaka. Krukonka ledwo zdążyła położyć termos i już sięgała do plecaka w poszukiwaniu długopisów, kiedy usłyszała metalowy szczęk gdzieś w oddali. Okazało się, że młodszy Gryfon zaczął działać jak magnes, przez co jej nowiutki termos przeleciał przez całą salę i przyczepił się do barczystej sylwetki. Widząc to, przewróciła z rozbawieniem oczami, podniosła się i ruszyła w kierunku zguby.

- Ty, Magneto – zwróciła się do chłopaka. – Jeżeli chciałeś się poczęstować, wystarczyło powiedzieć – dodała, nachylając się nad chłopakiem i odczepiając od niego metalową zgubę. Następnie odkręciła zakrętkę, stanowiącą również kubek i… wyciągnęła z niej kolejny, mniejszy kubek. XXI wiek najwyraźniej dotarł do branży termosowej. Krukonka rozlała kawę do kubków i mniejszy z nich podała chłopakowi. – Na zdrowie. A tak poza tym, to na Twoim miejscu bym się modliła, żeby na lekcji nie pojawił się Swansea ze swoimi dłutami do rzeźbienia, bo będziesz miał bratku kłopoty. – Na odchodne poklepała jeszcze chłopaka po barku i wróciła na swoje miejsce, aby w spokoju cieszyć się smakiem ulubionej kawy i świętym spokojem.

@Drake Lilac

Kuferek: 2 pkt
Klątwa: 1 (nie działa)

Świat ostatnio oszalał, pogrążając się w chaosie klątw. Cassandra z początku myślała, że wszystko z nią w porządku, dopóki nie dotknęła galeonów, a one transmutowały się w ołów — zdziwienie zamieniło się w szok, a szok w płacz. Teraz chodziła przestraszona, trzymając się z dala od galeonów. Kieszonkowego nie zamierzała dotykać ani robić zakupów, jeśli to wymagało od niej dotknięcia kasy. Naprawdę to było straszne. Chociaż niektórzy mieli gorzej.
Walker od razu wypatrzyła Moire, na pufie zaczytaną w jakiś książkach. Ostatnio dobrze jej się współpracowało z Blake. Może nie były, nie wiadomo jakimi koleżankami, ale lekcje mijały przyjemniej z dziewczyną z tego samego domu, która wydawała się miła i spokojna — Cassie tyle wystarczyło.
- Cześć, mogę się przysiąść? - Zapytała puchonke i gdy ta zgodziła się, postanowiła zająć obok niej miejsce, no chyba, że nie to przecież nie będzie płakać. - Co tam czytasz? - Dodała, nie chcąc zawsze, rozpoczynać ich rozmowy od powitania i na tym samym kończąc.

@Moira Morgana Blake

Kuferkowe: dzikie 4pkt

Może nie powinna przychodzić na zajęcia z wróżbiarstwa, a zamiast tego siedzieć w domu i wdychać jakieś ziółka, których nawciskała im babcia Huang i udawać, że męczące ją zarówno we śnie jak i na jawie koszmary to po prostu efekt złego tripa. Tak z pewnością byłoby prościej. I chętnie popróbowałaby czegoś, co mogłoby jakoś złagodzić jej przypadłość. O ile w ogóle coś takiego istniało.
Kiedy już tylko weszła do klasy, zajęła jedno z wolnych miejsc, opadając ciężko na krzesło i pokładając się górną połową ciała na ławce. Egzystencja ją bolała. Chciało jej się spać i naprawdę oddałaby wszystko za to, aby eliksir słodkiego snu działał jak trzeba i zapewnił jej kilka godzin totalnego black-outu. Niech to wszystko skończy się jak najszybciej...