Wchodząc do sali na egzamin, nie był już tak pewny siebie, jak wcześniej, kiedy zapewniał wszystkich, że będzie dobrze, że wszystko zda i wcale się tym nie przejmuje, bo przecież nie da się nie zdać tych egzaminów, w jego przypadku. No, a teraz jedyna myśl, która nieubłagalnie świszczała mu w głowie, jak wkurzająca mucha nad uchem to "nie zdam". Uśmiechnął się krzywo do egzaminatorów i wysłuchał ich, czując narastający niepokój. Potem wziął karteczkę z napisem "teoria", również z pewnym lękiem. Czuł, że w praktyce zawsze idzie mu lepiej niż w teorii. Tej części egzaminu stanowczo nie cierpiał. Nigdy nie wiadomo na co się trafi i na którą akurat stronę podręcznika się nie zajrzało. Dostał Spiritu pestilenti. Trochę się zawiódł. Znał choroby, o których mógłby więcej powiedzieć, a na temat tej nie był wstanie się wykazać. I tak też się stało. Wypowiedział się zaledwie na połowę zagadnienia, nic więcej nie przychodziło mu do głowy. W końcu sięgnął po krateczkę z napisem "praktyka". Maść na trądzik. Przyjął to z chłodną obojętnością. Nie ćwiczył za bardzo w tej dziedzinie, bo raczej nie miał ku temu warunków, ale chcąc nie chcąc, musiał to zrobić. Od razu zabrał się do działania i dał z siebie tyle, na ile było go stać. Po skończonym zadaniu, czekał na wynik.
Wychodząc z sali nie czuł satysfakcji, ale ulgę.


Kuferek - Uzdrawianie: 3 pkt
Wyrzucone kostki - teoria: 2, 3
Wyrzucone kostki - praktyka: 6, 4
Suma: 3 + 4 = 7
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania: TUTAJ

OSTATNI EGZAMIN! O boże, to naprawdę był już ostatni egzamin! Matt przyszedł na niego cały w skowronkach. Czemu zdawał ten przedmiot? W sumie tak sobie. Nie miał specjalnie wielkiej wiedzy na ten temat ale przedmiot wydawał mu się ciekawy więc postanowił do niego podejść.
Kiedy wszedł do sali przywitał się z komisją i od razu zaczął losować, chciał mieć egzaminy jak najszybciej za sobą. "Opisz zatrucie szczuroszczetem". To proste! Występuje w przypadku przedawkowania narośli z grzbietu szczuroszczetów. No i na uszach zaczynają rosnąć fioletowe włosy.
Następnie Matt miał zająć się fantomem. Według instrukcji na karteczce rozgrzał pierwszemu organizm do odpowiedniej temperatury, następnemu udrożnił drogi oddechowe, a trzeciemu zatamował krwotok. To była bułka z masłem. Haha no i już koniec OWUTemów.
/zt

Kuferek - Uzdrawianie: 0
Wyrzucone kostki - teoria: 4, 3
Wyrzucone kostki - praktyka: 2, 6
Suma: 3 + 6 = 9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: o tutaj

Gdybyście zapytali Nixi, dlaczego wybrała Uzdrawianie, sama nei potrafiłaby pewnie na to pytanie odpowiedzieć. Nie błyszczała w nim jakoś bardzo jasno. Była bardziej przezroczysta ale radziła sobie. Jak za wszystkim. Uznała też, że na papierach ładnie będą wyglądały zaklęcia, opcm, transmutacja i udrawianei. Gdyby jednak wiedziała, że pójdzie jej tak tragiczni zostałaby przy trzech egzaminach. O ile teoria poszła jej nad wyraz dobrze, spodziewała się czegoś bardziej wymagającego niż opisanie choroby. Tak praktyka była jedna wielką porażką. Nic więc dziwnego, Ze Faraas wyszła z skrzywioną miną i Nędznym. Oby tak dalej, normalnie.


Kuferek - Uzdrawianie:1
Wyrzucone kostki - teoria: 2,4
Wyrzucone kostki - praktyka: 5,1
Suma: 5
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: tu

Ostatnie OWUTemy i później już dwa miesiące wolnego! Vacheron była tak szczęśliwa, że nawet gdyby otrzymała Trolla z egzaminu z przedmiotu, który tak naprawdę nie był dla niej jakoś super ważny, nie popsułoby jej to humoru. Weszła do pomieszczenia, by przywitać się z obcymi członkami komiski i z Sevi, którą, z powodu ponadprzeciętnej częstotliwości odwiedzin w Skrzydle Szpitalnym ze wszystkimi możliwymi urazami, traktowała już niemalże jak swojego ziomeczka, po czym wylosowała karteczki. Pierwszy wyjec zapytał ją o opis Spiritu pestilenti, a gdy Vacheron opisała tę groźną chorobę wywołaną trującymi rodnikami Horklumpów i postępującą w ciągu zaledwie kilku godzin, okazało się, że pominęła kilka objawów i powiedziała trochę za mało na temat leczenia. W części praktycznej dostała polecenie zdobycia ropy czyrakobulwy i sporządzenia maści na trądzik i pomimo tego, że wolałaby dostać jakieś przyjemniejsze zadanie, jak przygotowywanie jakiegoś ziołowego wywaru lub leczenie pokaleczonego fantomu, wykonała zadanie prawie że idealnie, by pożegnać komisję z przeświadczeniem, że dostanie dobrą ocenę, wyjść z sali i zamknąć raz na zawsze temat tych okropnych egzaminów, które właśnie skończyła. Oficjalnie zakończyła pierwszy, siedmioletni etap nauki i była już poważnym czarodziejem, który własnie planował najbardziej szalone wakacje życia.

Kuferek - Uzdrawianie: 0 pkt
Wyrzucone kostki - teoria: 2, 4
Wyrzucone kostki - praktyka: 6, 5
Suma: 9
Ocena: PO
Strona - losowania: tutaj

Kolejny egzamin, a Deven wciąż tak samo spięty. Modlił się, by ten koszmar wreszcie dobiegł końca, przez cały rok zwijał się jak w ukropie, ucząc się i udzielając korków innym. Potrzebował odpoczynku, nawet jeśli po wyjeździe szkolnym będzie musiał pracować przez resztę wakacji w sklepiku zielarskim rodziców, w Kanadzie.
Nie liczył, że pójdzie mu jakoś szczególnie dobrze, nie był specem od uzdrawiania, a całą swoją wiedzę czerpał z doświadczeń ze zwierzętami. Niestety, to nie to samo, co leczenie ludzi, ale jednak podobne, poza tym rodzice prowadzili sklepik zielarski, więc to i owo wiedział.
Pytanie o eliksir regenerujący było łatwe i przyjemne, chłopak bez trudu odpowiedział na pytanie. Może zapomniał o jakimś drobiazgu, za co potrącili mu punkt, ale ostatecznie, kto by się tym przejmował.
Odpowiednie sparzenie liści bielunia dziędzierzawa i dodanie ich do odpowiednich eliksirów też nie stanowiło problemu, Deven pracował jak natchniony i koniec końców niemal wszystko zrobił perfekcyjnie. Był zdumiony, nigdy nie sądził, że egzamin z uzdrawiania pójdzie mu lepiej niż ten z ONMS i zielarstwa. Może to jakiś znak od duchów? Nie bardzo wierzył, gdy komisja poinformowała go, że otrzymuje ocenę Powyżej Oczekiwań. Po prostu nie mieściło mu się to w głowie, ale podziękował grzecznie, przywołując na usta blady uśmiech, bo w końcu to był duży wysiłek, i wyszedł z sali, czując, że jego serce wali jak młotem.


Kuferek - Uzdrawianie: 0
Wyrzucone kostki - teoria: 5 i 5
Wyrzucone kostki - praktyka: 5 i 5
Suma: 10
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: http://czarodzieje.forumpolish.com/t8706p480-losowania-na-egzaminy-i-oceny#300240

Ostatni egzamin związany był z ulubionym przedmiotem Emmeta. Nader wszystko upodobał sobie magię lecznicza i to właśnie w tym kierunku zamierzał się kształcić, jednakże zdawał sobie sprawę, iż tak szeroka dziedzina nigdy nie mogła być opanowana do końca. Zawsze znajdzie się ten moment, kiedy nie wiesz, jak kogoś wyleczyć. Chwila zawodu, zwątpienia. Oczywiście nie zamierzał się poddawać z tego powodu i zdać testy najlepiej, jak tylko potrafił, skoro to już ostatni.
Opisanie Brzytwówki zajęło mu dobrą chwilę. Wprawdzie, z powodu stresu, pominął wiele ważnych szczegółów, ale i tak był zadowolony, że nie wyłożył się na tak elementarnym zagadnieniu. Nie chciał wyjść na ignoranta, który zdawał uzdrawianie celem zdobycia łatwej oceny. Podobnie podszedł do drugiego zadania i, choć poruszało zagadnienia ściśle związane z zielarstwem, poradził sobie podobnie. Unikanie najważniejszych informacji najwyraźniej, w ciągu tych kilku dni, weszło mu w krew, jednakże tak czy inaczej podołał ostatniemu egzaminowi i opuścił salę zadowolony.

Kuferek - Uzdrawianie: 20
Wyrzucone kostki - teoria: 1 i 3
Wyrzucone kostki - praktyka: 1 i 3
Suma: 3 + 3 + 2(kuferek) = 8
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania: *klik

Hollywood nie była jeszcze w najlepszej swojej formie. Mimo, ze cieszyła się na egzamin z Uzdrawiania, po wejściu do sali Treningu Magicznego, od razu poczuła dużą dawkę stresu. Nastroju nie poprawiała jej komisja egzaminacyjna. Drżała z nerwów, uśmiechając się niepewnie do zebranych ludzi. Przysiadając w ławce, po wylosowaniu swojego pytania, próbowała zabić swoją tremę, udzielając odpowiedzi na kwestię, jaką miała poruszyć według wskazówek karteczki, jaką trzymała w ręku. Część twarzy zasłoniła dłonią, opierając się na niej. Siedziała w pozycji skulonej, oddychając ciężko na kartkę przed sobą. Słowa, jakie spłynęły na pergamin naskrobała bardzo machinalnie. Większym problemem okazało się przystąpienie do kolejnego zadania. Hollywood była już całkiem blada kiedy na wiotkich nogach podeszła do komisji, słuchając swojego zadania.
— P-przepraszam? — słowa ugrzęzły jej w gardle. Nie była pewna, jak inaczej powinna poprosić o powtórzenie polecenia. Ta sytuacja powtórzyła się jeszcze kilka razy. Chociaż część komisji okazała się nie taka straszna, jak przy pierwszym wrażeniu i zasiadająca tam kobieta nawet uśmiechała się pokrzepiająco, po piątej prośbie powtórzenia zadania wydawała się coraz mniej przychylna, a bardziej zawiedziona poziomem nauczania w tej szkole. Holly poczuła wstyd. Słowa docierały do niej jak przez ogromny, dźwiękoszczelny mur. W końcu jednak w jakiś sposób udało jej się wywnioskowac samej, co powinna zrobić. Tracenie czasu komisji i miotanie się dziewczęcia nasunęło oceniającym na myśl nieprzygotowanie. Chociaż w Salem niewiele było osób lepszych od niej w magii leczniczej, w Hogwarcie nikt z egzaminatorów nie miał zapamiętać panienki Ainsworth dobrze.

Kuferek - Uzdrawianie: 18pkt
Teoria: 2, 6
Praktyka: 5, 2
Suma: 6 + 2 + 2 = 10
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: link

Nie można powiedzieć że Evan był dobrze przygotowany do tego egzaminy. Ba, powiedzieć że był przygotowany to też zbyt duże określenie. Chciał zdać ten egzamin ze względu na szacunek jakim dążył czarodzieja-wybawcę. Niby nic, a jednak coś. Nawet Clarissie nie powiedział że chce zdawać ten egzamin. Trzeba przyznać że dość specyficzny kierunek studiów jak na faceta. Uzdrawianie i sztuki medyczne zwyczajowo kojarzone są raczej z tą kobiecą częścią populacji. Więc Evan jako facet definitywnie wyróżniał się z ludzi starających się o zaliczenie. Na szczęście wszystko poszło mu całkiem okej i mimo że nie udało mu się uzyskać pełni punktów z obu pytań to zdał na Zadowalający. No, może nie ma się czym chełpić ale co zostało zdane już się nie zmieni !






Kuferek - Uzdrawianie: 5
Wyrzucone kostki - teoria: 1,4
Wyrzucone kostki - praktyka: 1.3
Suma: 4+3
Ocena: 7 pkt Zadowalający
Strona - losowania: Tutaj

Długo zastanawiała się czy pisać owutemy z tego przedmiotu. Nawet będąc już na sali i siedząc z piórem w dłoni nie była do końca pewna. W końcu po co jej to było? Czy chciała pracować w św. Mungu? Na to wyglądało, jednak prawdą było iż dziewczyna sama do końca jeszcze nie była przekonana czego tak naprawdę chce. Przecież ten przedmiot przysparzał jej samych problemów. Nigdy nie potrafiła sobie z nim poradzić. Nie była to Transmutacja. A szkoda.
Z pierwszym pytaniem poradziła sobie nadzwyczaj doskonale. Uzyskała z niego wszystkie możliwe punkty. Mogła być dumna. Jeszcze pozostała jej praktyka. Przy tym zdecydowanie mogło być gorzej. Nie poddała się jednak. Zajęła się fantomem najlepiej jak potrafiła. Choć nie do końca wszystko jej wyszło.

Kuferek - Uzdrawianie: 0
Wyrzucone kostki - teoria: 4, 6
Wyrzucone kostki - praktyka: 2, 3
Suma: 6 + 3 = 9
Ocena: Powyżej Oczekiwań
Strona - losowania: tutaj

Ostatni egzamin i nadejdzie upragniona wolność! Kalifornijkę opuszczało już skupienie, a po tylu egzaminach, które odbyła, również stres przestał jej towarzyszyć. Nie bardzo ogarniała nawet, kiedy weszła do sali i wylosowała pytanie, bo była coraz bardziej rozkojarzona. Miała opisać chorobę Spiritu pestilenti. Spojrzała na nazwę jeszcze raz - nic jej nie mówiła. Wybełkotała kilka zdań, najwyraźniej źle, bo egzaminatorzy zaczęli dziwnie na nią spoglądać. Rzuciła dalsze próby ratowania własnego tyłka i zabrała się za praktykę. Wywar łagodzący ból związany z podeszłym wiekiem i reumatyzmem raczej nie był jej potrzebny do szczęścia, toteż nigdy nie skupiała się specjalnie na tym, jak go należy warzyć. Mimo to wyszedł jej dosyć poprawnie, ona sama zaś otrzymała z całości ocenę nędzną. Cóż, gdyby nie to pytanie, na którym nie mogła się skupić, zapewne poszłoby jej lepiej. Mimo to nie przejmowała się, wszak oficjalnie zakończyła egzaminy i mogła świętować!

Kuferek - Uzdrawianie: 0
Wyrzucone kostki - teoria: 2, 1
Wyrzucone kostki - praktyka: 4, 4
Suma: 5
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: o tu

Uzdrawianie... Cóż, nigdy nie było moją mocną stroną, mimo tego, że uważałam ten przedmiot za najbardziej przydatny. No bo zapewne niejeden zwykły śmiertelnik marzył o tym, aby za pomocą odpowiedniej formułki i machnięcia różdżką zaleczyć swoje rany lub pomóc komuś innemu.
Tym razem nie miałam szczęścia do zadań - o samoporażeniu różdżką nie wiedziałam kompletnie niczego, ale drogą dedukcji mniej więcej opisałam taki przypadek. Z praktyką poszło mi równie beznadziejnie - liście bielunia dziędzierzawa sparzyłam nawet nieźle (przynajmniej tak mi się zdawało), lecz kociołek do którego je wrzuciłam... No, prawie wybuchł.
Cóż dobra passa kiedyś musiała zostać zakończona.

Kuferek - Uzdrawianie: 6
Wyrzucone kostki - teoria: 3, 2
Wyrzucone kostki - praktyka: 5, 2
Suma: 2+2=4
Ocena: Nędzny
Strona - losowania: here

Przed salą zastanawiała się po co w ogóle męczy się z Uzdrawianiem. Kolejny kaprys, który chciała spełnić. Od dziecka obserwowała rodziców podczas zaklęć i często interesowała się tymi uzdrawiającymi, jednak w jej przypadku to była czysta teoria. Pewnie właśnie dlatego nie miała z nią większych problemów, czego nie można było powiedzieć o praktyce. Zawaliła ją na całej linii i na dobą sprawę, gorzej być nie mogło. Dostała: Użyj odpowiednich zaklęć na magicznych fantomach. Pierwszemu rozgrzej organizm, drugiemu udrożnij drogi oddechowe, a trzeciemu zatamuj krwotok. Pewnie nie byłoby tak źle, gdyby nie fakt, że zrobiła wszystko na odwrót. Ochłodziła organizm pierwszego, zatkała drogi oddechowe drugiego i wywołała większy krwotok u trzeciego.
Sam fakt, że zaliczyła był dla niej świetną wiadomością. To było zdecydowanie zadowalające samo w sobie.

Kuferek - Uzdrawianie: 2
Wyrzucone kostki - teoria: 5
Wyrzucone kostki - praktyka: 1
Suma: 6
Ocena: Zadowalający
Strona - losowania: #5

Szczerze wątpił w przypadek, że ta komnata była pod wierzą Krukonów. Każdy z domów miał jakąś swoją komnatę. Oni mieli właśnie Salę Treningową, zapewne stworzoną przez założycielkę, a Ślizgoni swoją Komnatę Tajemnic. Gryfoni swoje tajne kluby wzajemnej adoracji, a Puchoni... Błonia. Tak do nich tylko pasowały błonia, gdzie mogli przebywać na świeżym powietrzu, wśród jednorożców i porannej tęczy. Tańcząc i śmiejąc się do woli.
Szanował Krukonów i uważał ich za równych Ślizgonom, potrafił docenić siłę umysłu jaką charakteryzowali się podopieczni Roweny.
Dlatego lubił przychodzić w to miejsce, było wręcz przesiąknięte magią, czuł jak dostaje gęsiej skórki wchodząc do tej sali.
Przyszedł tutaj mając nadzieję, że trafi na jakiegoś ucznia, byłby to idealny powód by trochę sobie potrenować zaklęcia i dla przyjemności zaatakować taką osobę.
Wszedł jednak do pustej sali treningowej. Przeszedł się po niej, mając złudną nadzieję, że może za kolumnami ktoś się schował.

Rozumiała, że nauka jest ważna i że każdy z przedmiotów powinna traktować z szacunkiem. Tylko że Fire nie zależało ani na dobrych ocenach ani na posiadaniu wiedzy z, dajmy na to, ONMS. Dlatego ostatnio zorientowała się, jak duże ma tyły z wielu przedmiotów. Koniec roku wcale nie był tak daleko, a nie miała ochoty zostawać rok w ostatniej klasie. Wszyscy wokół, z Liamem na czele, męczyli Szkotkę gadaniem o Owutemach, tak bardzo, że postanowiła trochę doścignąć resztę uczniów. Przez to, że już nie pracowała w Oasis, miała teoretycznie więcej czasu. Tamtego dnia padło na naukę zaklęć z transmutacji, które musiała poćwiczyć w jakimś cichym, spokojnym miejscu. Wszędzie szwendali się inni uczniowie, więc Fire dotarła aż do sali, której nie odkryła podczas swojego paroletniego pobytu w Hogwarcie.
Trzymając parę książek pod pachą, wolną ręką poprawiała swój czerwony krawat, który nieprzyjemnie uciskał szyję dziewczyny. Dłonią musnęła także swoją plakietkę prefekta. Jakimś cudem jeszcze mogła się nią chwalić. Weszła do środka ostrożnie popychając drzwi i zastanawiając się czy tutaj także ktoś postanowił spędzić wolny czas. Odetchnęła chłodniejszym powietrzem, wypełnionym cząstkami wirującej magii, którą tak kochała.
Wzrok Fire padł na jakąś ciemnowłosą postać. Nie odezwała się, lustrując chłopaka wzrokiem i myśląc nad tym czy powinna skorzystać ze swojej funkcji i po prostu wyrzucić go z sali, żeby mieć calutką dla siebie.

Westchnął ciężko, niestety nie znalazł nikogo chowającego się za kolumnami i wtedy usłyszał jak drzwi się otwierają.
No to przepadła oka... Nie dokończył bowiem uznał, że ktoś uciekł z sali, a nie jak na zawołanie wszedł do środka.
Wbił szare oczy w rudzielca. Czując dziwną satysfakcję z jej pojawienia się tutaj.
- Zgubiłaś się ruda? - rzucił w jej stronę od razu. Wiedział doskonale, że nie była w Hogwarcie od początku i akurat ta osoba była dla niego obca. Tym obcym za granicy, który to wkroczył na nie swój teren.
Ruszył kilka kroków w jej stronę, lecz po chwili nagle zatrzymał się. Stał mniej więcej na środku sali. Z wyciągniętą różdżką chciał ją sprowokować, tylko jak? Zwyczajne słowa mogły nie wystarczyć. Książki! Tak te będzie mógł wykorzystać.
- Flippendo - rzucił jej zaklęciem w ręce chcąc by rzeczy przez nie trzymane rozrzuciła siła uderzeniowa zaklęcia.

Kostka za atak: 5

Twarz Fire nie zmieniła swojego wyrazu, chociaż poczuła się dotknięta tym komentarzem jakiegoś zwykłego chłopaczka. Patrząc na niego dostrzegła zielone elementy szaty i uznała, że mogła się spodziewać, że to właśnie Ślizgon będzie tak pyskaty i głupi, odzywając się w ten sposób do prefekta. Otworzyła nawet usta, żeby uświadomić go, jak wielki popełnił błąd. Tylko, że wycelował w nią różdżkę, na co automatycznie odpowiedziała tym samym. Zrobiła to szybkim, wyćwiczonym przez długie lata ruchem. Co ten Ślizgon wyprawiał, na brodę Merlina?
- Protego! - rzuciła błyskawicznie, powstrzymując zaklęcie wysłane przez chłopaka. Odpowiedziała od razu bez żadnego wahania. Wiedziała, że pertraktacje nie mają najmniejszego sensu, jeśli została zaatakowana tak zdecydowanie i tak nagle. - Ceruisam! - Blaithin nie chciała go skrzywdzić, chociaż sprawił, że poczuła ukłucie złości. Zamierzała odebrać mu różdżkę, kiedy już upuści ją przez to jak mocno zacznie go parzyć. Książki rzuciła na podłogę, żeby nie przeszkadzały jej w ruchach.

Kostka na obronę: 3
Kostka na atak: 2

Nie miała pojęcia nawet jak duży powód miał do tego by ją zaatakować. Chciał to zrobić już jakiś czas temu na balu, ale gdzieś zniknęła. Przepadła zanim zdążył jakoś zaatakować dziewczynę.
- Protego - odpowiedział również szybko kiedy to ewidentnie zamierzała odebrać mu różdżkę.
- Expulso - rzucił jedno z swoich ulubionych zaklęć siejących mały chaos na polu walki przez swoją siłę rażenia.
Oczywiście miał świadomość tego, że atakował prefekta, ale nie przejmował się tym ani przez chwilę. W końcu tylko ćwiczyli, bo niby w jakim innym celu przyszliby do tej sali?

Kostka za atak: 3

Próbowała rozpoznać chłopaka i przypomnieć sobie, kiedy zdołała tak go wkurwić, że teraz chciał się z nią pojedynkować. Ale nie pamiętała ani jego twarzy ani czarnych włosów, nawet głos wydawał się obcy. Postanowiła, że zapyta o to, kiedy już go pokona.
- Przestań natychmiast! - zawołała ostrym tonem, odbijając ponownie jego zaklęcie. Zorientowała się już, że Ślizgon jest równie dobry i równie szybki co Gryfonka. Mogliby zapewne wymieniać tak ataki w nieskończoność... Zazwyczaj to bardzo lubiła, ale teraz miała ochotę jak najszybciej unieszkodliwić nieznajomego. Nie chciała ryzykować niszczenia kolumn i całej sali, za co pewnie Fire dostałaby o wiele większy opieprz już po walce. - Everte Statum! - krzyknęła, wkładając sporo siły w swoje zaklęcie, które miało przerzucić Ślizgona przez całą salę. Liczyła, że mocno go zaboli spotkanie ze ścianą.

atak 2

Dobrze walczyła, musiał to przyznać, bez problemu broniła się przed jego zaklęciami. Co niezwykle mocno go irytowało, choć z drugiej strony napawało większą satysfakcją z walki niż ten jego pseudo pojedynek ostatni organizowany przez kółko.
- Pierdol się - rzucił w jej stronę po rosyjsku kiedy starała się go uspokoić i po szybkiej wymianie zaklęć poczuł uderzenie i wyleciał do tyłu. Na spotkanie z podłogą. Sunął jeszcze bo niej może tak z trzy metry. Sycząc z bólu.
Nie dobijała go jednak, chociaż miała okazję kiedy to leżał. Szkoda, że to właśnie w takich okolicznościach przyszło im walczyć.
A nie był to jedynie pojedynek. Nie ważne jak dobra by nie była, u Corteza była skończona. Nie wybaczał, nie zapominał.
Podniósł się w końcu cały obolały dziwnie śmiejąc się przy tym.
- I co tylko na tyle cię stać? Myślałem, że Durmstrang to twarda szkoła, a nie z której wychodzą jakieś cioty, co to zamiast walczyć wolą rozłożyć stoliczek i porozmawiać o problemach przy herbatce! - Wykrzyczał to do niej i idąc machnął różdżką znów rzucając expulso. Chociaż i tak było to słabe zaklęcie jako, że nie mógł wypowiedzieć go na głos będąc zajęty krzyczeniem w jej stronę.

Kostka za atak: 1

Przez chwilę Blaithin wydawało się, że wypadła trochę z wprawy. Kiedy ostatnio wybuchła walka, w której brała udział dostała w zęby typowo po mugolsku i ktoś musiał ją z tego wyciągać. Teraz sama miała różdżkę i nie obawiała się miotać nią wedle upodobania.
- Aż mnie tyłek zabolał  - rzuciła do niego, pozwalając sobie na uniesienie kącika ust. Nie zamierzała domyślać się co tam burczał pod nosem Wątpiła, by takie słowne zagrywki mogły sprowokować Ślizgona, ale kto wie? Czemu miała odmawiać sobie przyjemności rzucania uszczypliwych komentarzy? Rzeczywiście mogła działać i po prostu to skończyć. Ale dała mu szansę na podniesienie się. Odgarnęła włosy do tyłu, wytrzymując w miarę spokojnie słowa, które miały ją rozwścieczyć. Skrzywiła się tylko, rzucając mu zdecydowanie nieprzyjazne spojrzenie.
- Nie wypowiadaj się na tematy o których nie masz bladego pojęcia, kretynie. - warknęła zimno, nadal zachowując pełne skupienie. Obserwowała każdy ruch chłopaka, starając się zapamiętać w jaki sposób lubi atakować, które punkty uważa za słabsze u Blaithin, jaką ma taktykę... Zacisnęła mocniej palce na różdżce, czując gładko wypolerowane drewno. - A ciebie niby stać na więcej? Właśnie widzę... - mówiła szybko. Machnęła różdżką niemal niedbale, broniąc się przed wyrzuceniem w powietrze.
- Incendio!  

2 atak

Uśmiechnął się do niej poirytowany. Od razu stwierdziła, że tamta szkoła nic mu nie jest znana. A już od razu powinna wyłapać jego słowa wypowiedziane po rosyjsku. Bowiem chociaż trochę musiała się zaznajomić przynajmniej z jego brzmieniem.
Nie odpowiedział, nie widział sensu. To co zamierzał i tak już osiągnął.
Rzuciła w niego zaklęciem podpalającym, udało mu się je odbić w jej stronę przez co sama zaczęła się palić.
Wycelował zaklęciem jej w twarz, więc dość szybko doleciał do niego smród palonych włosów.
- Dobra koniec tego! - Krzyknął i jego postawa wcześniej trochę zbyt luźna stanęła teraz w pełnej ofensywie. Postąpił krok na przód zmieniając nogę i uderzył zaklęciem, które pomknęło w jej stronę.
- Fato! - podmuch jednak został odbity i poczuł jak ogarnia go dreszcz. Ten szybko jednak minął.
Były więc dwa wyjścia. Albo nie znała tego zaklęcia i nie była w stanie go kontrolować, albo to on nadal miał nad nim kontrolę i już w kolejnej sekundzie anulował działanie klątwy.

Kostka za obronę: 6
Kostka za atak 2

Wzmianka o Durmstrangu wzbudziła w dziewczynie podejrzenie, że on doskonale wie z kim ma do czynienia. Tym bardziej uznała Ślizgona za niebezpiecznego, a nie po prostu głupio odważnego. Targał się na prefekta pochodzącego z jednej z mających najmroczniejszą opinię szkół i nie zamierzał się wycofywać. Nadal męczyło ją czym tak bardzo podpadła ciemnowłosemu. Wielu ludzi miało ochotę pobić Blaithin, ale mało kto wprowadzał to w życie.
Nawet nie liczyła na jakąś rozmowę. Teraz ważne były ich działania. Ten kto będzie szybszy wygra. Fire powinna zastanowić się co zrobić z chłopakiem, jeśli uda jej się go ogłuszyć. Miałaby ogromną satysfakcję, gdyby wyrzucili go za to ze szkoły. Tyle, że Ślizgoni zazwyczaj mieli na tyle wpływowe i bogate rodziny, że łatwo załatwiali takie problemy...
Zaskoczyło ją odbite zaklęcie i widok płomieni tuż przed oczami. Odruchowo zasłoniła się rękawem szaty, rozsądnie czy też nie. Kolejny raz spotykało to Dear i kolejny raz będzie musiała naprawiać sobie eliksirami włosy. Jak najszybciej zaczęła rzucać na siebie aquamenti, żeby chłodna woda ugasiła ten niewielki pożar. Splunęła na podłogę ze złością wypisaną na twarzy. Mimo to panowała nad sobą, tylko knykcie zaczęły ją boleć od zaciskania ich na różdżce, tak jakby miała ją zaraz połamać.
Nie zamierzała pozwolić mu teraz się trafić, o nie. Nadgarstkiem wykonała skomplikowany ruch, którym odbiła zaklęcie, podobnie jak Ślizgon zrobił to przed chwilą. Miała nadzieję na równie spektakularny efekt, ale właściwie nie stało się nic... Nie kojarzyła nazwy zaklęcia, co odrobinę wybiło Blaithin z rytmu. Nie chciała mimo wszystko przyznać, że trafiła na godnego przeciwnika.
Czuła zbyt mocny gniew za to, co się stało z jej nadpalonym rękawem, osmaloną twarzą i włosami. Zwłaszcza, że teoretycznie sama to sobie zrobiła. Odgarnęła rękami mokre kosmyki do tyłu.
- Clamor - machnęła różdżką, celując w chłopaka. Tu już nie chodziło o zwykłe unieszkodliwienie go albo zrobienie krzywdy fizycznej... Teraz Blaithin chciała go po prostu upokorzyć. Dla niej samej płacz był czymś wyjątkowo upadlającym i miała nadzieję, że Ślizgon podobnie o tym myśli. Dlatego gotowa w każdej chwili na ponowną obronę, wpatrywała się w swojego przeciwnika.

Od czasu kiedy się dowiedział kto był odpowiedzialny za odjęcie im punktów to obrał sobie go na cel. Starał się dowiedzieć wszystkiego na jej temat.
A sam Dumstrang... Choć nie spędził tam nawet roku był mu w pewien sposób bardzo dobrze znany. To tam uczyli się jego mentorowie. Wiedział o nim znacznie więcej niż przeciętny czarodziej. I pewnie znał go z znacznie gorszej strony niż dziewczyna. Bowiem ostatnimi czasy strasznie złagodniał cały ich magiczny świat. A co za tym idzie - traktowanie uczniów.
On jednak nie doświadczył takiej ulgi, wręcz przeciwnie. Być może dlatego teraz stał tutaj, pomimo, że był Hogwardczykiem to walczył z dziewczyną jak równy z równym. Choć to jej szkoła cieszyła się tą sławą zahartowanych w boju czarodziejach.
Oberwał paskudnym zaklęciem. Zaklęciem którym to ostatnio zaatakował dziewczynę z pojedynków. Jak ona tam miała? Nieważne.
Rozpłakał się, rzucił na siebie szybko zaklęcie kiedy to i ona gasiła swoje włosy.
Miał całą twarz mokrą od łez. Ściągniętą w bardzo ponurym wyrazie. Długie, czarne włosy uwolniły się i dotąd ładnie ułożone spadały mu na twarz.
- Humanum porcum - wypowiedział wypruty z emocji. Nie podnosząc się nawet z kolan, na które to padł pod wpływem jej zaklęcia i fali płaczu który go ogarnął.
Zaklęcie pomknęło błyskawicznie i zanim to zdążył się podnieść w miejscu gdzie stała dziewczyna była teraz świnia. Zwyczajny prosiak.
- Nawet nie wiesz co na siebie ściągnęłaś przez tamto zaklęcie - wypowiedział zbliżając się w jej stronę.
Wycelował różdżką w stronę drzwi do sali i zamknął je zaklęciem.
- I wcześniej jak tylko mściłem się za Slytherin. Tak teraz Blaithin - Tak znał jej imię. Padło ono podczas rozmowy z Orianą. - To jest już sprawa osobista. Zrobiłaś coś czego nie powinnaś nigdy uczynić. Zmuszając mnie tym samym do wymazania ci tego z pamięci. Wymazania poprzez straszliwy ból, moja mała świnko - powiedział po czym wyciągnął w jej stronę różdżkę.
- Fractum Phalanges - wyrzucił w stronę bezbronnej świnki nie przestając się zbliżać w jej kierunku.

Kostka za atak: 4

Z pewnością na temat Fire nie mógł dowiedzieć się zbyt wiele, nawet jeśli dobrze szukał. Umiała dobierać przyjaciół i niechętnie dzieliła się informacjami na swój temat. Wolała, żeby postrzegano ją jako rozpuszczoną córkę jednego z najbogatszych i najbardziej znanych rodów w Wielkiej Brytanii. Utrzymywanie takiej otoczki było bezpieczniejsze.
Uniosła podbródek, gdy patrzyła jak nieznajomy płacze. Zawsze gardziła łzami, zawsze wystrzegała się ich jak tylko mogła i szczyciła się tym, że od lat żadna łza nie spłynęła po jej policzku. Teraz oprócz gniewu skierowanego w ciemnowłosego chłopaka poczuła też gorzką satysfakcję. Mimo wszystko Fire nie była z siebie zadowolona. Nie sądziła, że pozbiera się tak szybko i od razu rzuci zaklęcie. Nim zdążyła dostrzec wycelowaną w nią różdżkę już poczuła, jak coś gwałtownie się zmienia i świat na chwilę zawirował. Myślała, że dostała jakimś mocnym zaklęciem oszałamiającym, ale w końcu do Szkotki dotarło co się stało.
Perspektywa uległa takiej zmianie, że Blaithin potrzebowała chwili na ogarnięcie swojej nowej postaci. Powiedzieć, że czuła się dziwnie to niedopowiedzenie. Z tego całego szoku aż wydała z siebie... kwik. Spojrzała na swoje nogi, a raczej raciczki, wyczuła mały ogonek i nadal nie mogła uwierzyć, że zmienił ją w świnkę. Zapewne bardziej zdziwionego wzroku zwierzątka ten Ślizgon już nie zobaczy w swoim życiu.
Co tu się, kurwa, dzieje?
Blaithin dostrzegła, że strasznie wysoka postać zbliża się w jej kierunku i cofnęła się o parę drobnych kroczków. Nie ze strachu, bardziej odruchowo. Wzrokiem pomknęła ku upuszczonej różdżce. Bez niej nie potrafiła zrobić nic, a bezsilność mogła bardzo szybko wywołać w dziewczynie panikę. Ale wszystkie lekcje, na których ojciec uczył Fire jak sobie radzić w takich sytuacjach nie poszły na marne. Zamiast strachu zaczęła koncentrować się na swojej nienawiści. Patrzyła, jak zamyka drzwi, a w myślach obrzucała go stekiem przekleństw w co najmniej pięciu różnych językach. Nie myślała o ucieczce. Nie mogłaby uciekać, nie ona.
Najwyżej mnie zabije ten pierdolony psychopata. A co ja niby Slytherinowi zrobiłam? Chodzi o te punkty? Naprawdę świetny powód, idealny powód. - starała się stać w miejscu, chociaż nadal nie mogła przyzwyczaić się do takich drobnych nóżek. Nie wiedziała, do czego on może się posunąć. Czyszczenie pamięci i tak wydawało się Szkotce czymś okropnym. Miała zapomnieć to wszystko? Tak po prostu? Nie będzie mogła się nawet zemścić? Tak bardzo chciała być teraz w swoim człowieczym ciele i móc chociaż splunąć Ślizgonowi w twarz. Ale musiała być silna na tyle, żeby wytrzymać. Obiecała sobie, że na pewno nie będzie błagać. Ani płakać.
Starała się być godną na tyle, na ile pozwalało jej bycie takim prosiakiem. I usilnie unikała myślenia o tym, jak bardzo żałosne to będzie.
Nie nazywaj mnie twoją...
Powinien wyciszyć pokój, bo kwik, jaki wydała z siebie świnka-Fire po tym, jak poczuła okropny ból łamanego paliczka, był ogłuszający. Zupełnie nie panowała nad tym zwierzęcym wyciem.
Torturuj mnie, ale i tak niczego nie osiągniesz. Nie dam ci satysfakcji...
Nie mogła mówić, więc po prostu wyzywała go w myślach, powtarzając sobie, żeby wyrównać oddech. Wiedziała, że zaklęcie będzie bezlitosne i okrutne w skutkach. Psychicznie nastawiała się na odwagę, chociaż miała ochotę schować się chociażby za kolumną, żeby Ślizgon dał jej spokój.

Na szczęście się nie wierciła, nie biegała jak prosiak który wie, że ma skończyć jako kotlet. Jakby do tego doszło to skończyłaby jeszcze gorzej, a uwierzcie, że na chwilę obecną jest traktowana łagodnie.
- Nie uciekaj, to bezcelowe i tylko na tym ucierpisz - poinstruował dziewczynę, ale widocznie sama zdawała sobie z tego sprawę. No i bardzo dobrze, cieszyło go to nawet.
Podszedł do różdżki i podniósł ją. Nie odrywając jednak wzroku od dziewczyny. Dopiero kiedy się wyprostował zerknął na nią i obrócił między palcami.
- Ładna, mogę zatrzymać na pamiątkę? - powiedział jeszcze jedynie, kiedy po tym rozległ się głuchy trzask i potworny kwik.
Teatralnie złapał się za głowę w okolicach uszu.
- Na Salazara! Świnko, to tylko kość, a piszczysz jakby cię co najmniej mantykora dziabnęła. Ciszej, Ciszej... Ciszej moja mała świnko... Silencio! - Rzucił zaklęcie jej różdżką sprawdzając, czy chociaż trochę będzie w stanie się do niej dostroić. Była to wierzba, więc szybko był w stanie się z nią dogadać. Przez co czuł, że zaklęcie nie było aż tak solidne jakby je rzucił swoją różdżką, ale na teraz wystarczyło.
- Sermones - Wypowiedział i machnął teraz piękną, czarną różdżką.
Andedion uediíumi diíiuion risun
Artiu mapon aruerriíatin, mapon aruerriíatin
Lopites snleððic sos brixtía anderon - Śpiewał sobie w myślach i zatrzymał się przy dziewczynie kucając przy niej nie patrząc się jednak na nią.
Dessumíis luge, dessumíis luge, dessumíis luge - Dośpiewał do końca w myślach i podczas ostatniego "dessumíis luge" podniósł na nią szare oczy po czym wyszeptał:
- Sanguinem Ulcus - klątwa rzucona znów przez jej różdżkę. Była słaba, o wiele słabsza. Sprawi ból, oj nadal będzie bardzo bolało, ale nie doprowadzi to do poważnych poparzeń narządów wewnętrznych.
Po tym wstał i ruszył ominął ją unosząc swoją różdżkę idealnie nadającą się do transmutacji i wykonując nią obszerne koła zaczął łączyć ze sobą książki z którymi tutaj przyszła. Materiał zlewał się, stworzył jedną wielką księgę, której kartki zaczęły się łączyć, spajać ze sobą. Tworząc jasną bezkształtną masę. Masa ta zaczęła nabierać brązowego koloru. Kilka sekund po tym leżała tam już drewniana laga. Przełożył jej różdżkę do ręki w której miał swoją i podniósł lagę.
Odwrócił się w stronę dziewczyny i uśmiechnął szeroko.
Roześmiał się.
Nie patrz tak na mnie, nie zamierzam cię nią tłuc - Pomyślał ewidentnie dalej rozbawiony jej przestraszoną świńską mordką. A może tylko mu się wydawało?
Wydaje mi się, że pod tym względem jesteśmy tacy sami Blaithin. Jesteśmy twardzi, niezłomni. Więc łzy w naszym wypadku są haniebne prawda? Pewnie gdyby nie tamto zaklęcie to już dawno by mnie tutaj nawet nie było. A ty nie musiałabyś tak bardzo cierpieć. No ale cóż... Stało się. Więc i z tobą dzisiejszego wieczoru bardzo dużo się... Stanie. - Mówił do niej znów idąc w swoje poprzednie miejsce. Rzucił badyl na podłogę i szybkimi ruchami pomnożył je kilka razy. Kolejne kilka ruchów i z kilku pałek powstało krzesło. Dość solidne i nawet wyglądające na wygodne. Usiadł na nim, rozsiadł się patrząc na dziewczynę jakimś takim nieobecnym wzrokiem.
Tylko w moim przypadku były to sztuczne, nieprawdziwe łzy. Wymuszone zaklęciem, jedynie efektem jakie wywołuje. Natomiast w twoim przypadku moja droga świnko. Będą się lały z bólu, spowodowane przez taką dawkę cierpienia, na który twoje ciało zareaguje samoistnie. Złamię cię, choćbym miał tutaj spędzić z tobą cały wieczór. To, cię, złamię... - Powiedział do niej w myślach po czym znowu zaczął nucić piosenkę.
Andedion uediíumi diíiuion risun...
Dessumíis luge, dessumíis luge...
Dessumíis luge
- Stridens Clamorem - Kolejna klątwa. Kolejna rzucona jej różdżką. Po tym swoją wycelował pod drzwi do sali i rzucił:
- Caelator Lapis - Powodując, że z podłogi zaczęły wyrastać wpierw pojedyncze pasma kolców, zmieniały się w bloczki, aż w końcu przybrały postać wielkiej bezkształtnej masy. Zlały się całkowicie z drzwiami do komnaty powodując, że tamte nie były w stanie nawet drgnąć, a co dopiero kokoś wpuścić do środka. I nawet bombarda maxima musiałaby być rzucona dwa razy by się przedrzeć do wewnątrz.
Szkoda by było, by ktoś miał nam przeszkodzić - powiedział do niej, chociaż wątpił, że jego głos przebije się przez krzyki zaklęcia. Swoje wszystkie czynności robił w chwilach kiedy to dziewczyna była zajęta odczuwaniem zaklęć jakich używał.

SALA JEST ZAMKNIĘTA/NIEDOSTĘPNA Z ZEWNĄTRZ.