Czekał cierpliwie na przeciwnika, chociaż nigdy nie lubił osób, które się spóźniały. A dziewczynie, która przybyła, niewiele do tego brakowało. Na szczęście pojedynek miał się odbyć. Nowoprzybyła Gryfonka przestawiła się, jednak Yngve nie był pewien, czy dobrze zrozumiał jej imię. Stwierdził jednak, że to i tak nie ma znaczenia, więc zaraz oddaliła się na wyznaczoną pozycję. Gdy sekundant zadecydował, że to Ślizgon zaczyna, Yngve dłużej nie czekał. Rzucił pierwsze zaklęcie, które przyszło mu na myśl.
Ceruisam, pomyślał i obrócił nadgarstek, w którym trzymał różdżkę skierowaną na Gryfonkę. Nie zamachiwał się specjalnie, żeby tylko pochwalić się swoimi zdolnościami. Chciał skończyć pojedynek jak najszybciej. Teraz wszystko zależy od dziewczyny – albo rzuci zaklęcie tarczy na oślep (nie wiedząc, jaki czar posłał w jej stronę Yngve), albo uchyli się, żeby mieć pewność, że zaklęcie się nie przebije przez barierę. Ślizgon miał nadzieję, że w ogóle się nie obroni. Gdyby nie sekundant, miałby wtedy dziewczynę z głowy. Skoro nie mogłaby dotknąć palącej żywcem różdżki, nie mogłaby atakować ani się bronić.

5

//Aaaaa! Sorki! Nie miałam zaobserwowanego tematu i mi się zapomniało. Teoretycznie już po czasie, ale się MG nie wtrąca to napiszę ;p

To czy przyjdzie na czas na lekcję mało ją obchodziło. I tak zaczęłaby się bez niej. Jednak świadomość, źe ktoś czekał specjalnie na nią komfortowa nie była. No ale co zrobić, kiedy spóźnianie się najwidoczniej weszło jej już w krew.
Wzruszyła bezradnie ramionami na uwagę sekundanta, sając do zrozuminia, że chciałaby, ale niestety nie może zaprzeczyć. Jej przeciwnik - Yngve, jak go nazwał sekundant (fajne imię, ciekawe skąd jest) - wydawał się być bardziej niezadowolony z jej późnego przyjścia. Z drugiej strony, przyszli się tu pojedynkować, a nie jeść ciasteczka, więc mogła w pełni zrozumieć czemu chłopak nie emanuje sympatią.
Kiedy stanęła z różdżką na swoim miejscu poczuła przyjemne dreszcze. Może nie było to aż tak ekscytujące co prawdziwa walka - bez sekundantów ani kulturalnego czekania na swoją kolej - ale na pewno urozmaicało jakoś żywot i zapewniało jakiś lekki zastrzyk adrenaliny, od której była chyba uzależniona.
Dostrzegła nieznaczny ruch nadgarstka Ślizgona. Albo jej się wydawało, albo rzucał, skubaniec, niewerbalne. Nie zamierzała ryzykować.
- Protego - wypowiedziała szybko, ale spokojnie. Och, jak ona to lubiła. Ten ulamek sekundy, kiedy jeszcze nie wiesz czy się obroniłeś, a przede wszystkim czy oponent oberwie. Ta milisekunda była więcej warta niż niejeden zwyczajny dzień. Teraz niewiadomych było więcej: czy Yngve rzucił urok? Jaki? Czy dowie się tego na sobie czy na nim?
Zaklęcie odbiło się od wyczarowanej przez nią tarczy. A więc dobrze wybrała, chociaż była trochę zażenowana faktem, że ona musiała wypowiedzieć formułę. Gdyby w pojedynkach przyznawano noty za styl, nie miałaby szans. Gwizdnęła cicho z podziwem.
- Niewerbalne... super - posłała chłopakowi wyzywające spojrzenie - Będzie trudniej.

Kostka: 6,1

@Ezra T. Clarke @Harriette Wykeham @Yngve Løsnedahl

Pamiętajcie o możliwości przerzutów!
Candida: 1
Hope: 1

Długo czekała na jakąkolwiek informację o terminie pierwszego pojedynku. W Calpiatto wszystko szło o wiele sprawniej, przede wszystkim – szybciej. Uczniowie jej poprzedniej szkoły nie byli tak leniwi jak hogwartczycy, nie brakowało im werwy, zapału, chęci. Wystarczyła poobiednia drzemka i wszyscy wracali pełni energii. Zdecydowanie odróżniała ich od Anglików gwałtowność i szybka realizacja pomysłów.
Wreszcie jednak dostała sowę wraz z datą i miejscem spotkania. Musiała przyznać, że w pewnym stopniu wizja kontrolowanej walki, gdzie mogłaby się sprawdzić, podniecała ją, dlatego w sali pojawiła się przed czasem – zarówno przed przeciwnikiem, jak i sekundantem, więc stała teraz na środku sali i czekała.

5

W końcu pojawiła sie długo wyczekiwana sowa, która przyniosła informacje z data i miejscem pojedynku. Z kim miała walczyć? Sama do końca nie była pewna. Miała tylko nadzieję, że będzieto ktoś normalny. Nie chciała żadnych scen. Miał być to szybki i fajny pojedynek, w którym będzie mogła sprawdzić swoje umiejętności. Dawno z nikim sie nie pojedynkowala i musiała odświeżyć swoje umiejętności. To była świetna okazja.
Pojawiła się w sali pojedynków i rozejrzała sie dookoła. Stała juz tam ciemnowlosa dziewczyna. Czy to była jej przeciwniczka? Możliwe. Stanęła na przeciw nieznajomej mierząc ją wzrokiem.
-Cześć. Jestem Hope.-przedstawiła się grzecznie. W końcu tak nakazały dobre maniery prawda?

Kostka: 6

Po chwili do sali weszła kolejna dziewczyna, jak się okazało sekundatorka. Hope spojrzała na nią z uwagą i wyjęła różdżkę z kieszeni. Wyprostowała się mierząc w jej przeciwniczkę.
-No dobrze, więc zaczynajmy. -powiedziała robiąc kilka kroków w tył. Spojrzała na swoją przeciwniczkę i zmrużyła oczka.
-Expelliarmus. -powiedziała z odpowiednim akcentem. Zaklęcie rzuciło się w stronę Candy. Ciekawa czy da radę się obronić. Zapowiadał się bardzo ciekawy pojedynek. Hope uważnie śledziła poczynania swojej rywalki. Może nauczy się od niej czegoś nowego?

Kostka: 2 ( Candy może się bronić :* )

Nie czekała długo, zaraz tez poznała imię swojej przeciwniczki, więc odpowiedziała jej:
– Hej, ja jestem Candida. – Aż dziwne, że widziały się pierwszy raz na oczy. Przynajmniej tak się Candy wydawało, skoro Hope zdecydowała się przedstawić.
Natomiast ta, co przyszła później, stwierdziła chyba, że przedstawiać się nie warto, więc Candy nawet nie zwróciła na nią uwagi. Zaraz zaczął się pojedynek. Niestety to Hope zaczynała i długo się nie zastanawiała nad atakiem. Szybko rzuciła zaklęcie i Hiszpanka nie zdążyła nawet się zamachnąć. Cholera! Różdżka wypadła jej z rąk, dwa kroki dalej, więc dziewczyna zaraz schyliła się po nią i bez zawahania krzyknęła:
– Anteoculatia! – A niech się Hope z porożem pomęczy.

2, 4

Candy nie obroniła się. No tak jak Hope się spodziewała. Różdżka wypadła z jej ręki, a ta pospiesznie schyliła się by ją podnieść. Od razu z kontr atakowała. Tak, tak wina Hope. Nie skupiła się wystarczająco i oberwała zaklęciem w ułamku sekundy. W pierwszej chwili nie wiedziała co się stało, bo wciąż stała z różdżką w ręce. Wtedy przypomniała sobie co krzyknęła jej przeciwniczka. Zaklęcie na poroże. Zdziwiona ślizgonka uniosła dłoń by sprawdzić czy zaklęcie podziałało. O dziwo podziałało. Parsknęła śmiechem patrząc na rywalkę.
-No nieźle.-powiedziała rozbawiona. Skierowała różdżkę w stronę dziewczyny.
-Ceruisam.-powiedziała spokojnie. Idealne zaklęcie. Nie robiło krzywdy, a przeciwnik i tak przegrywał rundę. Dlaczego? To bardzo proste. Różdżka zaczynała go parzyć do tego stopnia, że musiał ją upuścić.

Kostka: 6 ( Candy nie ma szans na obronę )

[ Nie chciałam interwencji ze strony sekundatora. Bo słodziutko mi w tym porożu <3 ]

Pamiętajcie o możliwości przerzutów!
Ruth: 3
Hope: 1

Dostała kolejną sowę informującą o kolejnym pojedynku. Pojedynek z Candy oczywiście wygrała. Jak będzie tym razem? No i z kim będzie się mierzyła? Oby było tak sprawnie i szybko jak poprzednio. Bz niepotrzebnych spin.
Pojawiła się w sali pojedynków jako pierwsza. Nikogo jeszcze nie było. Stanęła pod oknem zastanawiając się kto tym razem będzie jej przeciwnikiem. Może ktoś bardziej utalentowany od niej. Było by ciekawie, nauczyła by się od niego wielu rzeczy. Tak więc z nadzieją czekała na pojawienie się przeciwnika lub przeciwniczki oraz sekundatora. Wbiła wzrok w gałęzie drzew, które powiewały na wietrze. Było zimno i wietrznie a wycie wiatru wyraźnie dawało się słyszeć. Cieszyła się, że nie musi wychodzić na zewnątrz w taką pogodę.

Kostka: 4

Ruth ostatnio chciało już się wyłącznie płakać nad swoim spóźnialstwem, bo niezmiennie uznawała, że wszystkie obowiązki jakie na siebie nakłada muszą mieć cel i sens, a niewiele było sensu w takiej koncentracji czynności, że na wszystko się spóźniała. Najgorzej było, jak sama się z kimś umawiała na ustaloną godzinę, a potem miała półgodzinny lub co gorsza dłuższy poślizg. Stąd też zaczęła skrupulatnie rozporządzać swoim czasem i ostatnio szło jej całkiem nieźle, do momentu, aż dostała sowę z powiadomieniem o pojedynku.
Co?
Ona była w jakimś klubie pojedynków?
Próbując wydobyć z pamięci moment, w którym się zapisywała szybkim marszem przemierzała korytarze Hogwartu w nadziei, że zdąży. Taka walka była naprawdę dobrą sposobnością do nauki, a już przede wszystkim dla Ruth, która uparcie brnęła w kierunku jednej, wymarzonej posady.
Weszła do sali i zauważyła dziewczynę, której prawdopodobnie nie miała okazji spotkać wcześniej.
-Cześć - powiedziała dość lakonicznie, wyjmując różdżkę. Jeszcze sekundant i można zaczynać. Cóż, będąc szczerym to Szwedka miała szczerą nadzieję, że nie zasiedzą się tu zbyt długo.

kostka:6

Nie zdążyła się przywitać i już miała rzucać pierwsze zaklęcie. Właściwie to całkiem ją to ucieszyło, im szybciej uwijały się z pojedynkiem tym szybciej rozejdą się do domów. W końcu nie chodziło o sterczenie tu godzinami, tylko o efektywność działań, a te rzadko kiedy zależą od czasu poświęconego na czynność, a jedynie od konkretnego zaangażowania. Ruth nie chciała zrobić koleżance krzywdy, poza tym obecność Andrei też nie wpływał na jej bojowy na strój, a wręcz przeciwnie, więc pierwsze zaklęcie rzuciła krótko, aczkolwiek jakby bez przekonania.
-Orbis - przyjęła poważną postawę i wycelowała magicznym słowem w przeciwnika.
Miały tu do dyspozycji naprawdę niezłą sekundantkę, stąd Szwedka kompletnie nie obawiała się przykrych konsekwencji dla Hope. Lubiła zaklęcia i była z nich dobra, ale uważała, że rzucanie na kogoś na przykład Everte Statum wyrzucającego w powietrze podczas sparingu było skrajnie nieodpowiedzialne.

Kostka: 2

Ruth jak sie okazało nie była skora do rozmowy. Sekundatorka bardzo szybko kazała rozpocząć pojedynek. Jak się okazało jej przeciwniczka zaczynała. Zaklęcie, które rzuciła nie trafiło w Hope. Ślizgonka bardzo szybko odbiła promień zaklęciem Protego i przystąpiła do ataku.
Ceruisam.-powiedziała zaklęcie celując końcem różdżki w swoją przeciwniczkę. Czy trafiła? Nie miała pojęcia bo trochę nie była pewna siebie przy wypowiadaniu formułki. Była dziś w kiepskim nastroju, miała nadzieję iż przez to nie przegra. Chociaż wszystko było możliwe w tej sytuacji. Nie była jakoś wybitnie super z opcm i zaklęć, było od niej sporo lepszych ludzi. Jeśli trafiła właśnie na taką osobę na pewno przegra.

Kostka obrona: 4
Kostka atak: 2

W istocie przyszły tu się pojedynkować, a nie uskuteczniać jakieś babskie pogaduszki. I tak zapewne wymienią się poglądami lub wskazówkami po walce, ale na chwilę obecną Ruth była o wiele bardziej skupiona na rzucaniu zaklęć, niż na wymyślaniu co powiedzieć. Ogólnie była raczej miła, ale prawdopodobnie będzie miała okazję to wykazać dopiero gdy skończą.
Uśmiechnęła się z uznaniem, kiedy przeciwniczka zrobiła skuteczny unik. Popisowe zagranie, aczkolwiek Szwedka preferowała bardziej strzelankę przeciwzaklęciami, choć trudno jej było powiedzieć, co zrobiłaby w sytuacji, gdzie ma dosłownie pół sekundy na myślenie. Miała się o tym przekonać już po chwili, kiedy Hope wycelowała w Wittenberg zaklęciem, które powodowało, że różdżka czarodzieja zaczyna go parzyć. Szczerze? Nie mogła dokonać bardziej fatalnego wyboru. Nie tak wcale dawno Ruth została potraktowana tym zaklęciem przez pielęgniarza, który miał ze sobą jakiś problem (i najwidoczniej też z młodą Szwedką) z zaskoczenia, więc była wyjątkowo cięta na to zaklęcie.
-Protego! - syknęła tak zła, że aż globus na jej szyi zabujał groźnie między fałdami ubrania. Niech wszystkich ręka Merlina broni rzucać na Ruth 'Ceruisam'. Zaklęcie ofensywne odbiło się od tarczy i trafiło w Hope.
-Obscuro - dorzuciła jeszcze celując w przeciwniczkę, kiedy miała już ku temu możliwość, choć po prawdzie nie była pewna, czy może rzucić to zaklęcie. Ale w końcu trudno wojować z przeciwnikiem, którego się nie widzi, prawda?

obrona:6
atak:3, po przerzucie 5

Możecie walczyć dalej.

@Hope Crowe twój ruch

Oczywiście jej przeciwniczka była od niej o wiele lepsza. Odbiła zaklęcie Hope i od razu zaatakowała. Ślizgonka nie miała szans na obronę. Dostała zaklęciem a na jej oczach pojawiła się czarna opaska. Z cichym westchnieniem zdjęła ją i zmierzyła Ruth wzrokiem. Wysunęła różdżkę przed siebie a jej koniec skierowała w przeciwniczkę.
-Levicorpus.-rzuciła zaklęcie w Ruth. Nie wiedziała czy trafi czy też nie. Była zdenerwowana i rozproszona. Dziewczyna była od niej lepsza co rozpraszało Hope aż za bardzo. Starała się skupić na tym jak walczy jej przeciwniczka by się od niej czegoś nauczyć. Nie zależało jej na wygraniu tego pojedynku. Dlaczego? Bo wiedziała, że nie jest jeszcze na tyle dobra by pokonać krukonkę.

Atak: 3 przelosowane na 2

( Myślałam, że sekundator musi zdjąć jej obscuro i czekałam na jego post. Przepraszam. )

Szwedka właściwie to ucieszyła się, że walczy ze Ślizgonką. Może ściślej - że walczy z kimś, kto tak ambitnie podchodzi do zadania. Hope nie robiła min, nie marudziła a przede wszystkim rzucały zaklęcie za zaklęciem. Obrona, atak, obrona, atak i tak od dobrych kilku minut. Prawdę mówiąc Ruth zaczęła już się trochę irytować tym pojedynkiem, bo wyglądał dość...podręcznikowo a prawdopodobnie żadna z nich nie miała czasu tu sterczeć w nieskończoność. Każda z nich sporo się nauczyła, co cieszyło, ale każda dobra chwila ma swój koniec, więc Szwedka doszła do wniosku, że kończą na dziś i rozchodzą się w pokoju. I tak zyskały tu więcej praktyki niż przez pół roku na opcmach.
Ponownie rzuciła zaklęcie tarczy, na biegnący w jej stronie nieprzyjazny czar, który odbił się od ściany "Protego" i spowodował, że Hope trafiło jej własne "Levicorpus" i zaczęła unosić się do góry. Oczywiście Ruth natychmiast postawiła dziewczynę na ziemię, zanim jeszcze uniosła się na wysokość swoich kolan, bo pojedynek pojedynkiem, ale bezpieczeństwo przede wszystkim.
-Kończymy? - zwróciła się w stronę Andrei, ale na wszelki wypadek nie opuściła różdżki gotowa rzucić jakieś Expelliarmus "na odwal się" w razie jakby musiała.

KOSTKA OBRONA: 2 przerzut na 6
(KOSTKA ATAK: 2 ??)

To była jego pierwsza walka w roli sekundanta. Cóż, po prawdzie pierwsza w ogóle. Sam do końca nie wie, jak to wyszło, że został wplątany w klub pojedynków. Zanim zdążył choćby pomyśleć o zaprzeczeniu, zapisano go na listę i obsadzono jako opiekuna walk innych. Osoba, która to zrobiła, prawdopodobnie nie zdawała sobie sprawy, jaki nieodpowiedzialny Neirin bywa. Powierzanie mu opieki nad czymkolwiek, co nie miało piór, kłów, pazurów albo kopyt zazwyczaj kończyło się tragicznie. Zero poczucia obowiązku względem drugiej istoty ludzkiej.
Stanął pomiędzy parą przyjaciół, spoglądając na obu. Za chwilę wyciągnął z szaty galeon. Złota moneta śmignęła w powietrzu, podrzucona. Parę razy się odwróciła, błyskając polerowaną powierzchnią, zanim spadła na dłoń Neirina. Chłopak szybko przekręcił rękę, przenosząc monetę na przedramię. Zabrał palce odsłaniając reszkę.
- Jack - odezwał się po chwili, patrząc na Walijczyka - zaczynasz. Liam - przeniósł spojrzenie na Anglika - przygotuj się do obrony.
Cofnął się dwa kroki, dając obu pojedynkującym się pole do manewru. Ma ich pilnować, nie zbierać wszystkie, latające wkoło zaklęcia czy rykoszety.

Moment nie wyglądał na zadowolonego z pojedynku. Jakże to tak... przeciw Liamowi na dodatek? Przyjaciela w pierwszej linii miał atakować? Kto to układał? Popatrzył na @Liam A. Rivai, zaś potem na Neirina.
- Od kiedy ty jesteś sekundantem? - Czyżbyś podszkolił się w zaklęciach leczących? W czymkolwiek związanym z medycyną? Mam pełno wątpliwości, odkąd opuściłem skrzydło szpitalne. Lepiej będzie się nie zranić. - Nie ważne. Chyba nie zrobimy sobie krzywdy? - Taką miał przynajmniej nadzieję, oczekując na wynik rzutu monetą.
Jack zaczyna.
-Ja? Niech będzie. - Nawet nie zdążył się psychicznie przygotować. Liczył bardziej na jakieś odruchy bezwarunkowe w sytuacji zagrożenia. Chociaż prawdę mówiąc ciężko mu było wyobrazić sobie Liama jako kogoś wybitnie niebezpiecznego. To się dopiero nazywa zaburzona immersja. Przyjął pozycję, w oczekiwaniu aż Neirin cofnie się z podestu. Po czym przywołał z pamięci pierwsze lepsze zaklęcie.
- Anteoculatia - wyrzucił dłoń z różdżka przed siebie. Miało wyjść profesjonalnie... a nie wyszło wcale i wiązka światła przepłynęła tuż obok wesołego Puchona, zostawiając jego głowę nietkniętą. Chciał dorobić mu rogi, uznając to za zabawne. Jelonek kumplujący się z wilkiem. To byłoby idealne zobrazowanie znajomości Rivaia z Mefistofelesem. Jednak nic z tego. Pomysł się spalił zanim został zrealizowany. Opuścił lekko dłoń, odrobinę rozczarowany.

Atak: 1
Obrona: -
Ilość trafień: 0

A on był wesoły od samego rana. Nie odbierał możliwości walki z Jackiem jako czegoś nie na miejscu. W zasadzie jego nastrój był zdecydowanie odwrotny: Londyńczyk poczuł w sobie ogromnego ducha rywalizacji, toteż przybył do sali pojedynków z niezwykle zawziętą miną, nie tracąc przy tym na standardowym szczerzeniu się, jak to zwykle miał w zwyczaju.
Przywitał kolegów i oczekiwał wyniku rzutu monetą, gdy Jack zabrał głos.
- Pff.. no wiesz? Żadnego oszczędzania! – odparł, nieudolnie starając się zrobić przekonującą minę. – Złoję ci tyłek, Moment! – rzucił, starając wykreować się na typowego, szkolnego prześladowcę, choć słabo mu szło z tym serdecznym, podekscytowanym uśmiechem, który nie schodził mu z twarzy. Przecież prędzej sam podciąłby sobie żyły, niż sprawił jakikolwiek Jackowi ból.
Przyjął pozycję, czując jak zaklęcie świszczy mu koło ucha. Było blisko.
- Chciałeś przyprawić mi rogi? No wiesz…? – zachichotał, a później sam wyciągnął przed siebie różdżkę i machnął nią z pełnym skupieniem. – Tarantallegra!

Atak: 3
Ilość trafień: 0