Zadowolona Winona wchodzi do sali za swoim przyjacielem, wbrew zakazom, czy tam głośnej niechęci Devena w stosunku do Cyrusa. Cała scena w klasie wydaje jej się wyjątkowo zabawna i groteskowa. Ludzie zamienieni w knury, wszyscy walczą na różdżki. Oczywiście sztywna dziewczyna z Krukolandii szybko przerywa tą świetną zabawę.
- Dlaczego Daisy straciła niemal tyle punktów co cała trójka Ślizgonów razem wzięta? – pyta głośno Lynforda, tak by usłyszała ją @Shenae D'Angelo. Hensley zauważa w tym szalonym chaosie ślicznego @Deven Quayle i chce do niego pomachać, może podejść i usiąść, ale niestety ten jest najwyraźniej zajęty przytulaniem Holly. Jankeska marszczy brwi i krzywi się nieznacznie opuszcza szybko rękę, którą miała wesoło przywołać go do siebie. Nie chodzi o to, że jest zazdrosna o tą biedną Hollywood. Wciąż nie widzi w niej żadnego konkretnego zagrożenia, nawet jeśli niesłusznie. Tu chodzi o sam fakt, że pełny zazdrości Indianin krytykuje jej zadawanie się z Cyrusem, a sam przytula na lekcji obce laski.
Nie jest ważne jak szlachetny był powód.
Zirytowana Devenem Winnie wzrusza tylko ramionami na Lynforda, kiedy ten idzie do jakiejś napalonej na niego Ślizgonki i mruczy coś niezadowolona. Kowbojka wychodzi na chwilę za drzwi klasy, trzaskając nimi tylko odrobinę lżej niż poprzednio Caroline. Idzie pewnie do toalety, bo uznaje, że z pewnością zdąży przed lekcją przez to, że tyle się dzieje! Jednak kiedy wraca okazuje się, że wcale nie poszło jej do tak sprawnie i spóźniła się, została bez pary i w ogóle tragedia. Idzie z opuszczoną głową na początek klasy i siada obok @Mikkel Carlsson witając go skinięciem głowy do nowego BFF Cyrusa.  Niestety pierwsza część zadania idzie jej fatalnie i potrzebuje drugiej kłódki. Szybko też się zreflektowała i przy kolejnym zaklęciu wszystko pasuje idealnie.
- Żałuj, że się spóźniłeś, Anglicy o mało się nie pozabijali - Winnie pochyla się w kierunku kolegi z ławki, by zagadać go krótko. Rozgląda się po chwili dookoła, patrząc na nietypowe pary. Rzuca lekko podejrzliwe spojrzenie Devenowi i przenosi wzrok na Holly, która teraz z kolei przytula się do kolejnego chłopaka. Czy gdyby Wins była chora, też miałaby prawo do każdego tulić się bez zobowiązań? Za godzinę nie będzie już obchodził jej ten fakt w żadnym stopniu, ale w tej chwili uważa to za niewybaczalne. Szybko wraca z powrotem do Mikkela, by nie myśleć o swoim irracjonalnym zachowaniu i problemach pierwszego świata.

spóźnienie: 4
potem 6 i 3

D’Angelo nie mogła nie usłyszeć komentarza Winnie. Dziewczyna bardzo się o to postarała, nie próbowała nawet, żeby wyglądało to naturalnie. Dlatego Shenae podniosła głowę do góry, zastanawiając się czy chwycić przynętę i coś powiedzieć, czy jednak zachować komentarz dla siebie. Jej wzrok był chłodny, krytyczny, pozbawiony jakiejkolwiek sympatii. Odwróciła go przewracając oczami.
— Bo jest z Salem — rzuciła krótko, niezgodnie z prawdą, żeby zaognić konflikt, choć faktycznie miała wyjaśnić Winonie, że gdyby wydawała tyle samo sykli na naukę numerologii, zamiast rzucać je komuś pod stopy, pewnie doliczyłaby się dwóch osób z Salem z odjętymi punktami, zamiast jednej. D’Angelo nie czuła się jednak w obowiązku tłumaczyć ze swoich decyzji. Jakąkolwiek nie byłaby osobą względem amerykanów prywatnie, jako prefekt zachowywała pełną sprawiedliwość. Nie czuła potrzeby spowiadania się komukolwiek ze swoich obowiązków w tej kwestii nie mając sobie nic do zarzucenia. Wróciła uwagą do ich zadania, oglądając kłódkę, dopóki nie przypomniała sobie jak fatalnie ta wyglądała. Przerzuciła wtedy wzrok na plecy Halvorsena i zgarnęła jeden z pergaminów, pisząc coś, a potem składając ją w mały kwadrat, posyłając bilecik zaklęciem na jego ławkę:
„Poślij go do diabła, a najlepiej z powrotem za ocean, gdzie mu się tak pięknie żyje” .
Była to uwaga do Cyrusa, bo nauczyciel postanowił wymieszać pary, a Halvorsen, przykro patrzeć, trafił do jednej z Amerykaninem. Już wolała zapatrzoną w jej faceta Lilith.

Miał nadzieję że wszystko pójdzie po jego myśli, jednak po rzuceniu zaklęcia Holly odbiegła od niego i poszła do ślizgona. Nie poznał od razu kim był, zasłaniała go Salemka.. rzucił przy okazji @Daisy Manese spojrzenie w stylu "Ej, to nie moja wina.. ja nic nie zrobiłem!". Wiedział że odpowie w jakiś równie głupi sposób, albo rzuci coś w stylu "Obserwuję Cię". Nienawidził tej dziewczyny z całego serca, przez nią Lucas wychodził na idiotę. W gruncie rzeczy nie był taki, ale przecież Salem musi myśleć inaczej przez to babsko. Lucas jest chyba w szkole uważany za tego głupiego, wrogo nastawionego do życia ślizgona. A jak się go pozna wychodzi z tego całkiem niezły morał, nie oceniaj książki po okładce.. dokładnie.
Zerknął na klucz oraz kłódkę, na serio tak bardzo nie miał ochoty tego dopasowywać że po prostu rozłożył się na wolnej części ławki i ziewnął cicho. Byle przeżyć tą lekcję w jednym kawałku, nie tak jak Gryfon z szczęką w kawałkach.

Mikkel wciąż bardzo zirytowany swoją porażką, która wcale nie powinna mieć miejsca, siedział nabuzowany i wręcz rozwścieczony w ławce z założonymi rękami. Wpatrywał się w klasę i obserwował jak innym idzie zadanie. Oni mieli na kogo zrzucić, jeśli im nie poszło. Cóż… Trudno. Nie może zawsze mu wszystko wychodzić, chociaż transmutacja była jego specjalnością i to właśnie jeszcze bardziej go denerwowało. W każdym razie dobrą komedią były też przypisane pary. Biedny @Cyrus Lynford trafił do pary z @Enzo Halvorsenem. Naprawdę szczerze przyjacielowi współczuł widząc spojrzenie, jakim go obdarzyła dziewczyna krukona. Niektórzy po prostu nie potrafią przeżyć, że muszą dzielić szkołę z Amerykanami. On raczej dostrzegał w tym więcej korzyści niż jakichkolwiek wad. Ale to był Mikkel. A Mikkel jest personą bardzo skomplikowaną. Wtedy zauważył, że zaraz obok niego usiadła @Winnie Hensley. Automatycznie poprawił swoją postawę i z twarzy zniknęło niezadowolenie, które zostało zastąpione najbardziej przystojnym według niego wyrazem twarzy, na który wyrywał każdą laskę. Królowa Teksasu była jednak zupełnie inna i dziwnym sposobem nie potrafił jej zainteresować.
- To musiała być niezła komedia - przyznał. Rzeczywiście żałował, że tego nie widział. Mówi się, że Anglicy to ludzie bardzo uprzejmi i bezkonfliktowi, ale do tej pory pięknie pokazują wszystkim zupełnie co innego. W szczególności w stosunku do przyjezdnych z Salem. Czyżby nie byli tak tolerancyjni i dostawali kompleksów? On sam był wśród nich obcy i możliwe, że czasem wyczuwał pewną niechęć ze strony ludzi, którzy urodzili się w Wielkiej Brytanii.
- Właściwie chętnie bym im w tym pomógł - zażartował Mikkel. A może mówił poważnie? Winnie mogła to zinterpretować, jak tylko chciała. Zauważył jej tęskny wzrok w kierunku Devena.
- Z tego co wiem Patton sam przydzielał partnerów. Spójrz, z kim w parze jest Cy - kiwnął głową w kierunku przyjaciela i uśmiechnął się do niego. Miał niezły ubaw i na pewno nie omieszka rzucić błyskotliwym żartem w jego kierunku, kiedy lekcja już się skończy. Był przekonany, że oglądanie ich współpracy będzie dobrym widowiskiem.

Oglądał jak uczniowie męczą się, a przecież to było takie proste zadanie! Szkoda gadać. On w ich wieku potrafił zdecydowanie więcej, ale dzisiejsza młodzież to niewychowane gnojki. Szczególnie, że kilka osób się spóźniło, a co do dwóch dziewczyn nie miał już na tyle nerwów by to znieść. Wyrzucił je z klasy odbierając tym samym punkty ich domom. Jakoś tak zrobiło mu się dzięki temu lepiej. I w ten sposób stwierdził, że zakończy tę farsę. Westchnął pod nosem.
- Dla tych grup, które kompletnie sobie nie poradziły. Proszę spojrzeć jak to powinno wyglądać – To mówiąc wziął swoją różdżkę i wycelował w ostatni już, pokazowy zestaw. Powolutku powiększył kluczyk o połowę, a następnie kłódkę. Włożył jedno w drugie i przekręcił. Wszystko było perfekcyjnie odmierzone. Spojrzał na niektóre osoby  kpiną i wziął się za prezentację drugiego zadania.
- Teraz nie będziecie już pracować w parach, ale proszę by się nie przesiadać. Musicie tworzyć zespoły, ale nie zawsze będziecie mieli kogoś do pomocy. Musicie nauczyć się radzić sobie sami. Tego zaklęcia nie będziemy się uczyć jednak chcę sprawdzić waszą wiedzę. Czy ktoś może wie na czym polega zaklęcie Mutare Crura Piscis?

”Pytanie od Pattona”:

- Dobrze. Bardzo dziękuję za odpowiedź. Jak już mówiłem to zaklęcie jest tylko ciekawym przykładem co można zrobić za pomocą transmutacji. My tymczasem postaramy się opanować zaklęcie Serpens Drako. Daje ono możliwość wyczarowania smoka. Nie jest on wprawdzie groźny, ale zdecydowanie tak wygląda. Zaklęcie to nie jest ofensywne, więc taki smok nie będzie ani atakował, ani tym bardziej ział ogniem. Jest jednak dobrym pomysłem na odstraszenie różnych mniejszych gatunków zwierząt. Ze względu na salę proszę, by wasze smoki pozostały smoczkami i nie rozbiły nam sufitu...

”Zaklęcie”:

Caro nie tryskała radością z okazji tego, że jej partner zawalił pierwsze zadanie. Transmutacja to może nie był jej konik ale starała się jak mogła i zazwyczaj wychodziło. Na domiar złego miała nadzieję, że jak najszybciej stąd wyjdzie, a tu jeszcze kolejne zadanie. Niby nie najgorzej, nauczy się czegoś więcej. Na początek postanowiła kilka razy machnąć różdżką "na sucho" coby nie psuć swojej dzisiejszej dobrej passy w transmutacji.
-Serpens Drako - powiedziała spokojnym tonem głosu i machnęła różdżką. Poszło jej idealnie, a smok był piękny. Zdaje się, że wyczarowała Ogniomiota Katalońskiego. Uśmiechnęła się dumnie sama do siebie i pozostało jej już tylko obserwować jak pójdzie innym.

Kostki: zaklęcie - 1 gatunek smoka - 5

No tak, oblały to całkowicie i trzeba przyznać, że z jej winy. Zaśmiała się zakłopotana w stronę She, a że nie wiedziała jak mogłaby to naprawić, zostawiła to w takim stanie, w jakim było. Profesor z niezadowoleniem skomentował ich poczynania, ale cóż miały zrobić? Wszakże nie każdy ma talent do wszystkiego… chociaż takie myślenie nie powinno się teraz pojawiać w twojej głowie, panno Nox.
Słysząc pytanie zamyśliła się głęboko i po chwili podniosła rękę, dosyć niepewnie. Czy ona naprawdę chce odpowiedzieć na to pytanie? A jak powie coś źle? Potworność, nauczyciel ją pożre! Jednak postanowiła zaryzykować i wstała z miejsca poprawiając swoją szatę.
- To zaklęcie… – zaczęła niepewnie i zacisnęła dłonie na swoim ubraniu chcąc sobie dodać w ten sposób pewności siebie – wydaje mi się, że dzięki niemu można zmieniać wygląd ciała… znaczy się… – zamyśliła się głęboko. Lilith Nox, co ty pieprzysz? – jakbym chciała być syrenką, to mogłabym dzięki temu zaklęciu nią zostać! – no tak, takie tłumaczenie pasowało jej aż za bardzo. Ciekawe czy profesor Craine zaakceptuje taką odpowiedź - znaczy... nie mogłabym oddychać pod wodą, ale... - dziewczyna wlepiła swoje spojrzenie w profesora i zaśmiała się zakłopotana - to tyle - Usiadła na miejscu dopiero po skończeniu swojej wypowiedzi.
Jednak przejdźmy do kolejnego zadania. Lil wysłała She delikatny uśmiech i z jakąś dziwną pewnością siebie zaczęła machać różdżką, po czym wydukała pod nosem zaklęcie.
- Serpens Drako - nim się spostrzegła przed jej oczami pojawiło się piękne smoczątko. Czy mi się wydaje, czy to Rogogon Węgierski? Jaki on jest PRZESŁODKI! Gdyby tylko nie bała się, że tak jak inne zwierzęta się na nią rzuci, to wyściskałaby go całego!

1->3

Mina Vittori wcale, a wcale nie była przyjazna. Może to i lepiej. Dzięki temu nie miała najmniejszej ochoty z nią rozmawiać. W dalszym ciągu miała przed oczami zdjęcie które dziewczyna jej wysłała. Niby po co to zrobiła? Aby jeszcze bardziej ją zranić? Brawo Panno Vittorio! Udało się. Oparła się na krześle odchylając trochę do tyłu. Założyła ręce na piersi i słuchała dalszych słów profesora. Na zadane przez niego pytanie kompletnie nie miała pojęcia co mogłaby odpowiedzieć. Niby zaklęcie znała ale co z tego? W sumie to nawet jeśli znałaby odpowiedź nie byłoby sensu jej udzielać. Wolała siedzieć cicho i się nie wychylać, a przede wszystkim nie chciała aby ktokolwiek zwracał na nią uwagę.
I tak dotrwała do drugiego etapu lekcji. Zadanie nie wydawało się trudne, jednak jak to bywa z zaklęciami potrafią one zaskoczyć. I to zaskoczyło Orianę. Nie potrafiła wyczarować tego cholernego smoka za nic. Machała już na wszystkie strony swoją różdżką ale i to na nic się zdało. Z westnieniem obwieszczającym porażkę oparła się na ławce kładąc czarodziejski patyk przed sobą. Teraz To już Vittoria musiała mieć ubaw po pachy.

kostka: 2 - naprawdę muszę mieć takiego pecha ;c

Chciał powiedzieć, że to zaklęcie pozwala na transmutowanie ludzkich nóg w rybi ogon, ale ktoś go ubiegł, dlatego Quayle zacisnął tylko usta i spojrzał w kierunku Winnie. Miał wielką ochotę złapać ją za rękę i po prostu dać nogę z tej lekcji. Nauczyciel może i miał wiedzę, ale był nieprzyjemny, a biorąc pod uwagę, jakie piekło rozpętało się tutaj przed początkiem zajęć, atmosfera była co najmniej ciężka i Indianin marzył o zaczerpnięciu świeżego powietrza i radosnej paplaninie swojej dziewczyny.
Poirytowany tym wszystkim, postanowił wziąć się za czarowanie, dlatego sięgnął po różdżkę i wymamrotał formułę zaklęcia.
- Serpens Drako!
To nie był dobry pomysł. Wyczarowany stwór niewiele miał wspólnego ze smokiem - był to ogromny, dwumetrowy wąż, cholernie rozdrażniony i niebezpieczny. Bez ostrzeżenia rzucił się na @Oriane L. Carstairs. Na szczęście reakcja Pattona była błyskawiczna i wąż zniknął, pozostawiając zarówno Devena, jak i biedaczki, która prawie padła ofiarą bestii w stanie ciężkiego szoku i odrętwienia. Quayle z trudem przełknął ślinę.
- Przepraszam... - wychrypiał, wściekły na własną głupotę i nietypowy dla siebie brak refleksu. Z czym jak z czym, ale ze zwierzakami potrafił sobie radzić, a refleks... cóż, był szukającym, to o czymś świadczyło, prawda? - Nic ci nie jest?
Z duszą na ramieniu ścisnął różdżkę i tym razem skupił się na zadaniu. Szczęśliwie wszystko poszło dobrze i z jego różdżki wyskoczył niewielki smok. Po tamtym gigantycznym gadzie nie miał zamiaru szaleć i tworzyć kolejnych potworów, które mogą przyprawić kogoś o zawał serca!


Kostki: 6, 5
mój wąż zaatakował @Oriane L. Carstairs

Mikkel w końcu doczekał się następnej części lekcji. Profesor zadał pytanie o zaklęcie, która bardzo dobrze znał. Zgłosił się od razu.
- Dzięki niemu można przemienić dowolną kończynę. Przykładowo gdybym chciał sobie wyczarować skrzydła to dzięki temu zaklęciu mógłbym w nie przemienić moje ręce - i zademonstrował swoimi rękami tę przemianę imitując machanie skrzydłami. Patton następnie podał instrukcje dotyczące zadania. Wyczarowanie smoka. Z niczego. Cóż, nie brzmiało to zbyt przekonująco. Wydawało się na dość skomplikowane zadanie. Chociaż Mikkel był dość pewny swoich umiejętności.
- Serpens Drako - wypowiedział zaklęcie i machnął różdżką. Niestety, chyba przecenił swoje możliwości. Był zdruzgotany, bo nie udało mu się wyczarować dosłownie nic, ani łuski. Po pierwszej próbie był już tak wkurzony, że nie miał siły nawet na poprawne wypowiedzenie zaklęcia ponownie. Wkurzył się okropnie, bo przecież w Stavefjord uczył się prawie tylko transmutacji, a teraz jakiś idiotyczny profesor stara się mu udowodnić, że jest głąbem i nic nie potrafi. Wymachiwał jeszcze trochę różdżką, co było kompletnie bezsensowne, bo w takim rozdrażnieniu nie potrafił się na nic zdobyć. Odetchnął głęboko i postarał się być opanowany.
- Profesorze, mógłbym spróbować jeszcze raz? - co prawda to było kompletnie nie w jego stylu. Tym bardziej, że miał uraz do Pattona. Nie przyszedł na lekcje, żeby samemu rozpracować całe zadanie, a nauczyciel powinien go chociaż poprawić i zasugerować, co robi źle. A nie jedynie stwierdzać, że komuś nie wychodzi. W końcu nie na tym powinna polegać lekcja. Mikkel pogodził się co prawda z porażką, ale transmutacja była jednym z niewielu przedmiotów, na których mu zależało. Patton miał szczęście, że Carlssonowi nie przyszło na myśl wyżywać się na nim, a nie tylko w myślach.

kostka: 2
@Oriane L. Carstairs nie jesteś jedyna

Tak bardzo nie lubiła zabierać się za zaklęcia sama. Transmutacje uwielbiała, w końcu miała być animagiem. Nie było możliwości aby to osiągnęła jedynie dzięki silnej woli. Musiała ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć. Belp jej pomagał ale momentami bała się, że nie będzie w stanie się tego nauczyć. Tym bardziej, że z pierwszego zadania nie mogła się pochwalić. Mogła się nie spóźniać, a nie. Choć z drugiej strony było warto.
Słuchając całego wywodu Pattona odnośnie kolejnego zadania zaczęła bawić się różdżką. Wlepiła spojrzenie w obraz znajdujący się zaraz za nauczycielem. Przedstawiał leśną polanę z lisem w głównej jej części. Rudy ogon podrywał za każdym razem wiatr rzucając nim na boki. Uszy natomiast miał nastroszone jakby słuchał tego co działo się w klasie. Na same swoje myśli uśmiechnęła się. Miło by było zostać takim małym, rudym liskiem. W pewnym sensie po włosach już nim była. I w ten oto sposób przegapiła moment w którym nauczyciel poprosił o odpowiedź na zadane pytanie. A szkoda, bo jej dom mógł zdobyć punkty, gdyż znała znała odpowiedź na pytanie. No cóż, bywa i tak. Kolejna część jego słów była bardziej interesująca więc Clari wsłuchała się w nią ale niestety niezbyt dokładnie. Od razu po skończeniu przez niego mowy przystąpiła do wyczarowywania smoka i... Udało się, choć nie do końca. Wyglądał trochę jak Rogogon Węgierski lecz bez ogona i z króliczymi zębami. I ogólnie nie wyglądał jak dorosły smok. Na sam widok tego stworzenia roześmiała się.
- Jaki on uroczy. - powiedziała pomiędzy kolejnymi atakami śmiechu kończąc zaklęcie.

kostka: 4

Postanowiła się o dziwo odezwać, bo wydawało jej się, że zna odpowiedź.
- Cóż, chyba dzięki temu mogłabym na przykład lepiej pływać, ale raczej nie mogłabym oddychać pod wodą. To służy do transmutacji kończyn, czyli zamiast nóg, wyczarowałabym sobie taki jakby syreni ogon, czy tak? - spytała dla upewnienia się.
Elisabeth ucieszyła się, że mogła spróbować wyczarować własnego smoka! Było to bardzo interesujące. Właściwie było to trochę zabawne, że na kolejnej lekcji chodzi o smoki. Ale też całkiem logiczne, bo w końcu została im jakaś tam wiedza na ich temat po lekcji opieki nad magicznymi stworzeniami. Beth podniosła więc różdżkę od razu przystępując do zadania.
- Serpens Drako! - rzuciła i machnęła różdżką. Ku jej zdumieniu okazało się, że udało jej się wyczarować smoka! Była bardzo zdziwiona, bo nie wierzyła za bardzo w swoje możliwości. Ciekawe, że akurat jej się udało. Obserwowała innych i zauważyła też, że @Lilith Nox również wyczarowała idealnego smoka. Wydawało jej się, że był to rogogon węgierski. Spojrzała więc na swojego smoka i przyjrzała się uważnie, pamiętając co o nich czytała wcale nie tak dawno, przed lekcją z panią Hunter. Chyba był to długopysk portugalski. Tak jej się przynajmniej wydawało, ale nie miała pewności. W końcu z ONMS też nie była orłem. A jednak udawało jej się odnieść jakiś sukces. Miała ochotę pogłaskać swojego smoka, ale trochę się bała, że mógłby ją ugryźć, więc trzymała się na bezpieczną odległość od stworzenia.

kostki: 5 i 6

Popatrzył na Beth zadowolony, że i jej się udało. Czyli kłódka i kluczyk to tylko rozgrzewka przed czymś większym? Wyzwanie? To była Transmutacja, jemu nic nie mogło stanąć na przeszkodzie. Pytanie profesora było dość trudne. Ale słuchał uważnie wszystkich wypowiedzi.
Nie wierzył, że znowu będą smoki. To super, że będzie mógł wyczarować, ale ostatnio na ONMS też to było. Czy ci nauczyciele próbowali ich na coś przyszykować? Nie wiedział.
Powodzenia- powiedział do swojej partnerki. Po czym skoncentrował się by udało mu się wyczarować smoka.
-Serpens Drako- rzucił zaklęcie. Tak, udało mu się. Miało mu się nie udać? Ależ dlaczego? Jeśli chodzi o ten przedmiot to wiedział, że da radę. Był myślami już przy kimś innym. Smok miał jakieś dwa metry! No to nieźle mu się udało.
- Rogogon Węgierski- mruknął pod nosem. Był oczarowany tym. Nie sądził, że na transmutacji może go coś jeszcze oczarować. Spojrzał w kierunku Clarissy. Udało jej się wyczarować. Coś. Coś wyczarowała, ale trudno stwierdzić czy tak to własnie ma być. Zaraz... czy to były królicze zęby?

kostki : 1 i 1

kostki: 1 i 4
Katherine spojrzała na profesora, gdy wspomniał o kolejnej części zadania. Ta była o wiele bardziej ciekawsza i o dziwo Kath w końcu się uśmiechnęła. Na pytanie profesora od razu wyrwała się do odpowiedzi nie wiedząc, czy jeszcze się załapała czy też nie.
-Mutare Crura Piscis , zaklęcie, które pozwala nam na magiczną przemianę, transmutację obu kończyn. Zmieniają się one w rybi ogon, przypominając do złudzenia ogon syreny profesorze. To zaklęcie znacznie ułatwia poruszanie się w cieczy i raczej jest trudnym zaklęciem dla przeciętnego ucznia- wyjaśniła pewnym siebie tonem, mając nadzieję, że profesor jej tą odpowiedź zaakceptuje a potem przeszła do zadania ze swoim smokiem. Miała nadzieję, że się uda. Wydawało jej się, że skądś to zaklęcia już zna i poznała je na jakichś zajęciach. (mam wpisane w kuferku jako znane i nauczone).
Nie miała więc problemów z rzuceniem tego czaru.
-Serpens drako- wypowiedziała zgrabnie i zaraz obok niej pojawił się piękny smok mający praktycznie dwa metry, a raczej smoczątko mające dwa metry. Nie wyglądał groźnie mimo iż takie sprawiał wrażenie. Zastanawiało ją czy może go pogłaskać. Wiedziała jednak, że to zaklęcie bywa wyjątkowo przydatne i pomocne, gdy ktoś chce nas skrzywdzić. Smok potafił wtedy nieźle przestraszyć dzikie zwierzę. Podeszła wraz ze swoim smokiem do Mikkela.
-Mikkel, każdy ma prawo mieć gorszy dzień- powiedziała po czym poczochrała mu lekko włosy. Jej zielony smok stał obok niej potulny jak baranek. Pewnie oberwie od niego za to przez głowę.
-Nauczę cię tego zaklęcia- powiedziała do przyjaciela po czym spojrzała na swojego stwora.
-Długopysk portugalski, z reguły wyczarowuję Rogogona, jest groźniejszy- wyznała siadając obok Mikkela w ławce.

No nic nie mogła poradzić na to, że dzisiaj nic jej akurat nie szło. Zazwyczaj wydawało jej się, że całkiem nieźle jej idzie na tych zajęciach. Jednak chyba stres wziął nad nią górę. Nie wiedziała dlaczego, ale profesor przerażał ją odrobinę i choć nie była super nieśmiała, to po prostu sprawiał, iż miała ochote po prostu zapaść się pod ziemię. 
Popatrzyła na Vulpes i się do niej lekko uśmiechnęła. W sumie cieszyła się, że jedyna w takiej sytuacji nie była, ale... 
Chyba działo się to zbyt szybko. 
Spróbowała się skupić. 
-Serpens Drako.- Wypowiedziała cicho, jednak nic się nie zadziało. Może źle machała różdżką, postanowiła, więc coś z tym zrobić. Jednak zaraz stało się coś, czego nie oczekiwała. Na miejscu, w którym powinno pojawić się małe smoczątko.... przewracając ławkę jej i Vulpes pojawiło się po prostu wielkie stworzenie przypominające smoczysko. 
-Czy to ma królicze zęby?- nie miała pojęcia czy ma się śmiać czy płakać, jednak napewno nauczyciel zwrócił uwagę na jej "postęp". 
Skierowała wzrok na Clarissę i dało się usłyszeć jej cichy chichot. Były chyba tak samo zdolne. Niby Rogogony Węgierskie bez ogonków... 
Ciekawe, co na to powie profesor. 
KOSTKI: 4

Shenae nie spogląała już na Lilith, raczej zadwolona z faktu, ze nie muszą już razem współpracować. Wyczarowanie iluzji smoka nie było niczym ciężkim, zważwywszy na fakt, że było to zaklęcie z poziomu poniżej studiów, dlatego od razu zajęła się odpowiednia inkantacją, przyłożyła się do ruchu nadgarstka i już moment później idealna projekcja Długopyskiego Portugalskiego stała obok niej. D’Angelo zastanawiała się tylko dlaczego on, bo w zasadzie pomyślała bardziej o Żmijozębie Peruwiańskim, z wiadomych względów. Tymczasem niezbyt ładny Dlugopyski szczerzył do niej swoje zęby. D’Angelo zignorowała projekcję, zerkając na Nox. Dziewczyna ekscytowała się słodyczą swojego smoka, na co Shenae nie potrafiła nie prychnąć. W tych stworzeniach nie było nic słodkiego. Zwłaszcza w najgroźniejszym rogogonie, który zdecydowanie nie starał się być wcale miły.
Z ciekawości przeniosła wzrok na Enzo, zastanawiając się, jak jemu poszło to zadanie.

1, nie rzucałam (powyżej 15pkt z transmutacji)
6, Długopyski Portugalski

Okazało się, że siedzieć koło Kath nie jest aż tak strasznie jak na początku podejrzewała Puchonka. Chociaż kiedy jej partnerce się nie udało musiała się ugryźć w język, żeby czegoś nie powiedzieć. Nie chciała mówić nic nieprzyjemnego, wręcz przeciwnie, może jakoś ją pocieszyć, ale skoro Ślizgonka nie życzyła sobie tego to niech tak będzie. Dostali następne zadanie. Wydawało się Rose takie ekscytujące, że od razu się uśmiechnęła. Wszyscy wokół zaczęli rzucać zaklęcie, większości się udawało. Również @Katherine Russeau się udało. I to całkiem nieźle. Rose pokiwała głową.
- Gratuluję. - Powiedziała i zajęła się rzucaniem zaklęcia. Wzięła trzy głębokie oddechy. - Serpens Drako. - Powiedziała... i nic. Spróbowała jeszcze kilka razy i nadal nic. Załamała w końcu ręce. No trudno, może następnym razem. Miała tylko nadzieję, że koleżanka z ławki nie będzie się z niej śmiała, jej smok był taki piękny.

kostki: 2, buuu

Rasheedowi wydało się dziwne, że Patton zignorował zachowanie Holly. Skoro był z natury taki opryskliwy i niechętny do zachowywania się po ludzku, trochę nieprawdopodobna była taka zupełna ignorancja wobec wskoczenia komuś na kolana w środku zajęć. Jego partnerka również nie wydawała się przejęta zachowaniem Amerykanki, co Ślizgon uznał za wyjątkowy przejaw typowego niedotlenienia mózgu biednej blondynki, tak częsty w tych czasach, a to, że Craine podzielał tendencję Caroline do zidiocenia, Sharker wyjaśniał sobie stanem rudowłosej. Po niej od razu było widać pewną traumę, zwłaszcza w chwilach kiedy tak skakała na niezbyt dobrze znanych ludzi oraz jeśli znało się ją wcześniej, przed pożarem. Jednakże, Patton przejawiający jakieś ludzkie odruchy serca? Rasheed nie znał go z tej strony i nie był pewien czy chce poznać. Machinalnie objął Holly ramieniem, przytulając ją nieco niepewnie.
- Cśś, zaraz koniec. - szepnął do niej, czując nagle irracjonalną potrzebę zakołysania nią, aby w jakiś sposób ją uspokoić. Czyżby ten człowiek przejawiał jakieś objawy posiadania instynktu ojcowskiego? Nie może być. No i nie było, a przynajmniej, jeśli chodzi o długość tego stanu. Nie minęło parędziesiąt sekund, a Ślizgon ściągnął Holly ze swoich kolan, sadzając ją obok siebie na krzesełku. Zajmowali teraz po połowie, a Ainsworth zupełnie przypadkiem odgradzała go od Caroline. Cóż za zbieg okoliczności! To zupełnie tłumaczyło, dlaczego nie zdecydował się na odpowiadanie na pytanie Craine’a, nagle jakoś dziwnie zajęty przyjezdną. Obudził się dopiero na kolejne zadanie, nagle zauważając, że wszyscy machają różdżkami. Nie był pewien czy o to chodziło, ale też swoją machnął, powtarzając formułę, z jakiej korzystali wszyscy wokół i wyczarował pięknego długopyska portugalskiego, niemalże bez żadnego wysiłku. Trochę wybiło go to z jego zwyczajnej równowagi, ale miał nadzieję, że nie na długo i to będą jego ostatnie chwile w tej klasie, kiedy wreszcie transmutacja się zakończy.

Kostki: nie rzucam, długopysk portugalski

Czarowanie wielkiego smoka, było całkiem ciekawym zajęciem, chociaż na pytania, jakimi rzucał Patton nawet nie chciało mi się wymyślać odpowiedzi. W klasie był od początku chaos, a ja chciałem tylko jak najszybciej mieć wszystko za sobą. Liczyłem, że ktoś zaraz rzuci właściwą odpowiedzią, a my zajmiemy się zaklęciem i będziemy wolni.
Byłem nawet zaskoczony tym, że udało mi się odpowiednio rzucić urok. Byłem na tyle roztargniony, że nie w głowie były mi jakieś wymyślne smoki. Pewnie miałem znów więcej szczęścia niż rozumu. Machnąłem odpowiednio różdżką i oto stał przede mną piękny, Ogniomiot Kataloński. Chociaż ja osobiście raczej tej rasy nie rozpoznałem, byłem wyjątkowo marny z opieki nad magicznymi stworzeniami. Większość gadała o tych rasach, jakie prezentowały smoki, ja tymczasem po prostu zająłem miejsce na krześle, klasycznie lekko się na nim huśtając i patrząc sceptycznie na ten cyrk, jakim dzisiaj była klasa. Byle mieć to z głowy.

5, 2

— Obiecujesz?
Holly wychyliła się w tył spoglądając wprost w tęczówki oczu Sharkera. Dłonie opierała na jego barkach, na których zaciskały się jej drobne palce. Było już spokojniej, ale dziewczyna dalej wolała nie rozglądać się wokół. Trzymała się dzielnie Rasheeda, a kiedy usadził ją obok siebie, chwyciła jego dłoń splatając z nim palce. W gruncie rzeczy czuła się tu nawet dobrze. Wciśnięta pomiędzy krzesło Rekina, a @Caroline Carrier. Była odgrodzona od wszystkich wokół niej, trzymając się blisko Ślizgona, bo nawet dłoń której nie chwyciła jego palców, trzymała na wewnętrznym zgięciu jego ręki, patrząc na niego z dołu, z fascynacją wymieszaną z wdzięcznością i zadowoleniem, że był obok. Formułę zaklęcia wypowiedział tak lekceważąco, jakby dobrze wiedział, co robi i jak to robić, dlatego i ona nabrała pewności, że jej też mogłoby coś wyjść. Wyciągnęła różdżkę, prawie szepcząc pod nosem inkantację, a kiedy na ławce przed nią i Rekinem wylądował ogromny, dwumetrowy wąż gotowy ich zaatakować, po prostu schowała się w piersi Sharkera, zdając się na jego umiejętności magiczne. Naprawdę nie lubiła dużych magicznych zwierząt.

Kostki: 5, 6
Wąż atakuje @Rasheed Sharker, bo to on pisał post przede mną, kiedy odpisywałam

Enzo, co było do niego niepodobne, wyczekiwał już końca lekcji. Dobra, to może byłoby dla niego normalne, gdyby nie to, że chodziło o transmutacje, co do której powoli się przekonywał. Nadal nie był wielkim fanem chodzenia na lekcje, ale informacje jakie tam uzyskiwał mogły trochę naprowadzić go na cel numer jeden, jakim było zostanie animagiem. Ta kwestia niemożliwie go ostatnio męczyła, dlatego cóż się dziwić, że teraz wydawał się lekko zniecierpliwiony. Kiedy Patton zadał pytanie, Enzo nawet na niego nie spojrzał. Głównie dlatego, że nie spodziewał się, aby mieli dzisiaj uczyć się transmutacji ludzkiej i w istocie nie pomylił się.
- Co za strata czasu… - pomyślał, prawie wypowiadając te słowa na głos, kiedy kazano im wyczarować smoka. Co Ci nauczyciele ostatnio mieli z tymi miniaturkami smoków? Powstrzymawszy się od westchnienia, Enzo niedbale machnął różdżką, wyczarowując perfekcyjnego długopyska, ale jakoś tak nie ciesząc się ze swojego powodzenia na tej płaszczyźnie. Zdaje się, że wolałby już posiedzieć w bibliotece, dalej odcyfrowując znaczenie książek traktujących o zaawansowanej transmutacji ludzkiej, jego przedziwnym hobby.

Kostki: nie rzucam, długopysk portugalski

Już nie pracowali w grupach i całe szczęście, bo nie musiała na nikim polegać. Albo raczej nikt nie musiał na niej. Wyglądało na to, że transmutacja nie jest jej konikiem, a na pewno nie dzisiaj. Machałą trochę różdżką bez zrozumienia i zbytniego starania się, więc wychodziły przez to takie niedoróbki. Nie wiedziała co gorsze - wyczarować węża jak Devan, który chciał wszystkich pozabijać, czy może nie wyczarować nic. Bo tak wyszło. Próbowała ale różdżka nie chciała się słuchać, wylatywał z niej tylko podejrzane, czerwone iskry. Ale właściwe, gdzie tu były transmutacja? Przecież niczego nie zamieniali w tego smoka...
Ziewnęła, wcale się z tym bardzo nie kryjąc i położyła głowę na ławce. Była tak zmęczona... lekcja jakby ciągnęła się i ciągnęła. Dźgnęła będącego przed nią @Mikkel Carlsson i się do niego uśmiechnęła.
- To na pewno jakieś super trudne i nieprzydatne zaklęcie - powiedziała mu, bo zauważyła, że on męczył się podobnie jak ona.

2

Dobrze, że nie musieli już pracować w parach. Zdecydowanie bardziej odpowiadało jej samotne zajmowanie się różnymi zaklęciami. Gdy usłyszała, że będą wyczarowywali smoki uśmiechnęła się delikatnie. O, to zdecydowanie będzie interesujące. Wprawdzie nie miały być one prawdziwym, groźnym stworzeniem, a jedynie straszną atrapą, ale to i tak dość ciekawa rzecz.
Kilka razy pomachała różdżką, poćwiczyła samą formułkę. W końcu spróbowała wyczarować miniaturową wersję smoka. I udało się! A nie, stop. To nie był smok, tylko wąż. W dodatku już chwilę później rozpadł się, a po ziemi popłynęła obleśna breja. Skrzywiła się, gdy Patton kazał jej to sprzątać.
- Chłoszczyść – Użyła do tego zaklęcia i na szczęście udało się. W innym wypadku pewnie profesor kazał by jej to sprzątać ręcznie. Fuj. Niezrażona jednak spróbowała po raz kolejny i tym razem wyszedł jej piękny, dwu metrowy smok. Nie kojarzyła jego rasy (nic dziwnego, skoro ostatnio na ONMS bezczelnie wykluczono przyjezdnych!), ale to nie miało znaczenia. Ważne, że wyglądał groźnie.

Kostki: 6,4

Czy to już ranek? Nic bardziej mylnego, przez chwilę chyba zrobił sobie drzemkę albo patrzył się w jeden punkt jakby spał z otwartymi oczami. Może coś tam ujrzał, a może lekcja była na tyle nudna że nie warto było poświęcać jej zbyt wiele czasu. Na pytanie nawet nie chciało mu się odpowiadać, mruknął cicho pod nosem i oparł się ramieniem o oparcie krzesła wzdychając cicho.
Sięgnął po różdżkę, chyba trzeba było wypowiedzieć zaklęcie. Dobrze że zwrócił uwagę wtedy na nauczyciela bo byłoby kiepsko. Robiąc to nieco nieporęcznie poruszył różdżką, oraz wypowiedział odpowiednie słowa. No i bang, co powstało? Miał być.. CHOLERNY WĘGIER, A CO WYSZŁO? Dwugłowe coś, z króliczymi zębami. No po prostu bomba, może nazwie go i przygarnie. Będzie zjadał mu ludzi którzy staną mu na drodze, albo zaśmieją się z niego.. już mu się zaczęło podobać. Mimo że nieco brzydal to jest z niego jakiś pożytek. Szkoda że to tylko chwilowe, bo naprawdę spodobała mu się wizja.. zwłaszcza pożerania. Jak gdyby nigdy nic spojrzał na krawaciaża, zwanego nauczycielem i uśmiechnął się. Smok to smok, tylko głowy się nie zgadzają.. i parę aspektów. Ale przynajmniej był to smok..smoko-królik!


Kostka: четыре

- Nie przejmuj się - odparłam, pogodnie uśmiechając się do Christy. - To tylko zwykłe zadanie lekcyjne.
Tsa... Zwykłe zadanie, któremu nie sprostałam. Na mojej twarzy gościł uśmiech, jednak wewnątrz byłam wściekła na siebie za to, że spieprzyłam tak proste zaklęcie i roztopiłam kluczyk. Miałam tylko nadzieję że ze smokiem pójdzie mi i mojej towarzyszce łatwiej. Posłałam uśmiech dziewczynie gdy ta na mnie spojrzała chcąc dać jej do zrozumienia, że w jakiś sposób wspieram ją mentalnie. Obserwowałam jak rzuca zaklęcie i wtedy... Na naszej ławce, a raczej obok niej (w końcu się przewróciła) pojawiło się smoczysko. Rogogon Węgierski. A Raczej Rogogon Węgierski skrzyżowany z królikiem. Pierwszy raz jak żyję widziałam takie stworzenie, jednak było ono całkiem słodkie. Naprawdę mi się spodobał.
- Omo, Christa, jest taki uroczy! - rzuciłam zachwycona, lekko chwytając ramię dziewczyny.
Prawie każda obecna na lekcji osoba miała już swojego smoka, dlatego też również postanowiłam rzucić zaklęcie, zupełnie nie przejmując się przewróconą przez Rogogona Christy ławką.
- Serpens Drako - wypowiedziałam płynnie, a po chwili pojawił się przede mną niemal dwumetrowy Rogogon Węgierski.
Od smoka towarzyszki z ławki różnił się tym, że posiadał ogon i nie miał w sobie nic z królika. O takiego smoka chodziło, prawda?

Kostka: nie rzucam, 15pkt z transmutacji
Smok: 3, Rogogon Węgierski