- Bać się? - zaśmiała się. - Raczej nie mam powodów, co? - spytała. Nie oczekiwała jakiejś konkretnej odpowiedzi. Była chyba jedyną trzeźwą w tym towarzystwie, więc ambitna rozmowa nie wchodziła nawet w grę.
Brooklyn usiadła koło blondyna, który przed chwilą podmienił butelki niczego nie świadomej, śpiewającej wniebogłosy blondynce. Brooklyn przez chwilę zastanawiała się, jak otworzyć butelkę z alkoholem. Macała całą szyjkę w poszukiwaniu jakiegoś korka, jednak nic takiego nie znalazła. Po dłuższej chwili zorientowała się, że butelkę się po prostu odkręca. Otworzywszy w końcu butelkę, wypiła z niej kilka łyków. Na trzeźwo,to się raczej z nimi nie dogada.

Podparł się na łokciach lustrując dziewczynę wzrokiem. Na jej miejscu dawno by uciekł, śpiew Alexis wystraszył wszystkich w najbliższej okolicy. Tak mu się przynajmniej zdawało. A może dziewczyna była głucha albo miała spaczone poczucie rytmu? A może była puchonką, która zabłądziła? Nie, nie ostatnia opcja nie wchodziła w rachubę. Butelka alkoholu zdradzała co innego.
- Nie słyszysz jej? - spytał wskazując palcem na swoją siostrę. Sam zdążył się przyzwyczaić do tego zawodzenia, zresztą nie pierwszy raz słyszał jej pieśni wyśpiewywane po alkoholu. - I chyba nie jesteśmy jednak tacy straszni - zwrócił się do Cass - A może to jakaś dzielna gryfonka, która przyszła ratować świat przed... czymś? - wygłosił na głos swoje rozważania, pociągając z butelki na koniec spory łyk alkoholu.

Przekręciła się na brzuch, czując jak niewygodnie jest jej pić. Zaczepiła Willa, wyrywając go z zamyśleń i uśmiechająć się ciepło.
- Heeej, nie zasypiaj - szepnęła do niego. Następne wzięła sporego łyka z butelki, zerkająć na Alexa - Psss, nieładnie tak - skarciła go palcem, lecz nie na długo wytrzymała z poważną miną. Dłużej nie mogła wytrzymać ze śpiewem Alexis - Błagam zróbcie coś z tym! - złapała się za głowę, czując dziwny zakręt i szmer. Doprawdy zaczynała być mocno wstawiona. Nagle jakby nigdy nic zachciało się jej spać. Tak brakowało jej poduszki... Usłyszała nieznajomy głos, uniosła głowę - O! świeża krew! - zaśmiała się, uważnie się dziewczynie przyglądając. Jakaś była taka niewyraźna i rozmazana, przetarła oczy, jednak nie wyostrzyło to jej obrazu - Oczywiście, że wzbudzamy strach. Stawiam na Gryfonkę. - uderzyła otwartą dłonią w piasek.

Spojrzał na koniec palca Cass którym mu groziła, zupełnie nie wiedział o co jej chodziło. Co prawda domyślał się, ale pewności nie miał.
- Łanie, ładnie - bo przecież każdy jego ruch taki właśnie był. Można go było nazwać nawet wspaniałym, ale zadowoli się w tym momencie ładnym.
Przekręcił się na bok, aby jeszcze przyjrzeć się nowo przybyłej dziewczynie. Jakby chciał sprawdzić czy aby na pewno nadawała się do gryfonów. Właściwie tylko przedstawiciela tego domu im brakowało. - Raczej trzeźwa, ale chyba niedługo - zaczął kreślić na piasku jakieś kreski i inne kółka. Czekał aż dziewczyna potwierdzi ich słowa, że jest gryfonką. Chyba, że ich zaskoczy jakąś inną wiadomością.

Brooklyn spojrzała raz jeszcze na zawodzącą blondynkę.
- Słyszę, słyszę - potwierdziła. - Uważam, że um... em... to całkiem zabawne - kontynuowała,śmiejąc się i krztusząc tequillą.
Po krótkiej chwili usłyszała jak leżąca niedaleko blondynka nazwała ją świeżą krwią i o zgrozo! Gryfonką.
-Żadną Gryfonką! - powiedziała nieco zbyt głośno i buntowniczo. - Jestem z tego no... Slytherinu - powiedziała z nieukrywaną dumą, przypominając sobie nazwę nowego domu. Właściwie, nie wiedziała prawie nic o nowej szkole. Odkąd pamiętała jej rodzice chwalili Slytherin, pewnie dlatego, że sami do niego należeli. Reszta domów była im raczej obojętna.

z tego no... Slytherinu Pfff. Też wymyśliła, miał dziwne wrażenie, że dziewczyna nawet nie o czym mówi. Pewnie gdyby ją zapytał o to gdzie znajduje się ich Pokój Wspólny nie miałaby o tym pojęcia. Może jest tylko mieszkanką tej wyspy i usłyszała przez przypadek fragment czyjejś rozmowy? Nie przerywał swojej fascynującej zabawy rysowania na piasku.
- Oszukujesz - powiedział szybko, przecież zapamiętałby ją z Pokoju Wspólnego albo i by nie zapamiętał. Nie przeszkadzało mu to, że jest ciemno i widzi raczej tyle co nic. Nawet jak wyciągnął rękę przed siebie nie widział wszystkich palców albo widział o dwa za dużo. To wszystko przez ten mugolski alkohol. - Chcesz się po prostu wkupić w moje łaski - stwierdził nieskromnie, przenosząc na nią wzrok z piasku.

Brookie nie wiedziała jak zareagować na słowa blondyna. Bredził po pijaku, to pewne.
- Przejrzałeś mnie! - powiedziała nagle dramatycznym tonem, przykładając dłoń do serca. - Zawsze pragnęłam, żebyś uraczył mnie choć jednym spojrzeniem, a siedzenie tu, tak blisko Ciebie... to dla mnie spełnienie marzeń! - zakończyła,nie mogąc powstrzymać śmiechu.
-No przestań. Po co miałabym kłamać? - spytała rzeczowo. - Nawet nie wiem, kim ty jesteś.
Wypiła trochę z butelki, po czym również zaczęła rysować coś na piasku, stwierdzając, że to dość wciągające zajęcie.

Napiła się łyka z butelki Alexa, bowiem jej się już skończyła. Oddała mu ją z wielkim uśmiechem. Namacała dłonią Fran i głową skinęła, aby przysunęła się do nich. Przecież nie będzie tak sama siedzieć na uboczu! Jej dramatyczny ton jak nic pasował do Gryffona. Była jakaś za miła na ślizgona i za grzeczna. Żaden z zielonych nie pytałby się, czy może się przysiąść.
- Jest wiele wartości dla których można kłamać, a wkupienie się w łaski Alexa jest jedną z nich. - zacmokała cicho i ze smutną miną zaczęła szukać kolejnego alkoholu. Coś Fran za mało przyniosła... - Jak można nie znać Alexa, skoro jest się w Slytherinie? - spytała cicho. Czyżby William zasnął, a Alexis ogłuchła? Poczołgała się do Willa i zabrała mu butelkę.

Nie dość, że sam zabrał butelkę to jeszcze została mu po chwili odebrana. I gdzie tu sprawiedliwość? Pozwolił jednak Cass w spokoju 'zabrać' kilka cennych kropel trunku.
- Jestem przystojny - odpowiedział na jej stwierdzenie, że nie wie kim on jest. Przecież to było widać, chociaż nie wiedział czy określenie przystojny nie jest zbyt błahe jeżeli chodziło o niego. Zresztą za późna była godzina aby mógł się przejmować czymś takim.
- Właśnie - powiedział godząc się z tym co powiedziała Puchonka. Chyba powinien pić mniej albo ograniczyć mugolski alkohol bo to po nim stawał się dziwny. - Ją też powinnaś znać - wskazał palcem na Alexis. Znać to za dużo powiedziane, raczej nienawidzić, za to, że jest piękna jak określali ją niektórzy. Chociaż dla niego była siostrą i to młodszą. Żadną tam pięknością.
- Też nie wiem kim jesteś. A skoro jesteś tutaj i upierasz się przy tym, że jesteś Ślizgonką... - spojrzał na nią wyczekując jakiejś reakcji.

Brooklyn zaczęła irytować ta cała sytuacja. No bo niby po co, miała kogokolwiek okłamywać? I za kogo uważał się ten Alex? Za jakieś bóstwo? No dobrze, może i w nikłym świetle nie było za dużo widać, ale dostatecznie wiele, żeby stwierdzić, że chłopak jest przystojny.
-Nie mówię, ze nie jesteś przystojny - odpowiedziała.
-Powinnam znać, ale nie znam - wyjaśniła krótko. Miała nadzieję, że to dziwne przesłuchanie skończy się lada moment.
Napiła się jeszcze z butelki, którą trzymała w ręce.
-Jestem Ślizgonką -wtrąciła, gdy chłopak zrobił dłuższą pauzę. - Nową, ale Ślizgonką.

- Bo byś skłamała - stwierdził z przekonaniem, układając się wygodniej. Przesypywał piasek przez palce, chcąc zająć jakoś ręce. Chciało mu się palić, ale to całe wyciąganie papierosów z kieszeni było męczące. Jeszcze podpalenie go i inne dziwne historie.
No i co? Miał jej od tak uwierzyć? Nawet po takiej ilości mugolskiego alkoholu nie był w stanie tego zrobić. Ale niech jej będzie, przynajmniej na chwilę obecną.
- Rzeczywiście świeża krew - powiedział do Cass, która szukała chyba alkoholu. Wątpił aby teraz za czymś innym rozglądała się tak nerwowo. - Salazar nad Tobą czuwa, że trafiłaś na mnie - sięgnął w końcu do kieszeni po paczkę, ale na tym na razie zakończył się jego wysiłek. - Na nas? - poprawił się po chwili. Przecież była tu jeszcze Alexis, Will, Cass i Fran. - Mam mówić do Ciebie Nowa Ślizgonko?

Brooklyn nieco ulżyło, że dziwne przesłuchanie choć na chwilę dobiegło końca.
Czuwa? Chyba zrobił mi jakiś niewybredny dowcip - pomyślała, po czym położyła się bokiem na piasku, kładąc głowę na ramieniu. Tak było zdecydowanie wygodniej.
- Taaaak, mam... szczęście - odpowiedziała tylko, stawiając zakręconą, pół pełną butelkę tequilli na piasku.
- Nowa Ślizgonko? Raczej nie. Nazywam się Brooklyn, a mów jak chcesz - powiedziała, bawiąc się piaskiem. - Mam nadzieję, że nie zapamiętasz mnie jako kłamcę - mruknęła. Nie za bardzo spodobała jej się ta wizja.
Zauważyła jak chłopak nazywany Alexem, wyjmuje z kieszeni paczkę papierosów.

Po chwili zmęczyła się śpiewaniem i na momencik przysnęła, dając im uszom odpocząć. Po chwili jednak obudził ją głos Alexa, rozmawiającego z jakąś dziewczyną. Sięgnęła po swoją butelkę i wzięła dużego łyka ohydnej wody, nalanej tam przez jej kochanego braciszka.
-ALEEEEX! - wydarła się na niego i dzióbnęła go łokciem w bok. Nie miała najmniejszych wątpliwości, że to on podmienił butelki. W końcu komy przyszło by do głowy coś takiego. -Blee... - powiedziała i sięgnęła po nową butelkę, stojącą koło Fran.
W pierwszej chwili zupełnie nie zauważyła, że do ich grupki dołączyła nowa dziewczyna. Nie skomentowała słów Alexa dotyczących jej urody, ale skrzywiła się i zabrała mu jego paczkę papierosów.
Przeturlała się na brzuch, żeby mieć lepszy obraz wszystkiego, co i tak było bardzo trudne, bo jej oczy straciły ostrość. Z tego co zdążyła zauważyć Will przysypiał a Alex zawiązywał nowe znajomości. Zaśmiała się słysząc ich wymianę zdań.
-Alex, nie strasz nowej koleżanki. - rzekła z czułością. -Chociaż udawaj, że jesteś miły.

Audrey szła brzegiem, trzymając w dłoni swoje ulubione, czarne japonki. Woda obmywająca jej stopy i kostki zdawała się chłodna, w porównaniu do temperatury powietrza. Blada cera najwyraźniej nie miała zamiaru poddać się słońcu, ale do tego przywykła. Jeszcze nigdy nie pokazała się opalona.
Rude włosy śmigały koło twarzy, ale kapelusz upleciony ze słomek barwionych na biało i czarno, dzielnie trzymał się na głowie. Nawet nie zauważyła, kiedy doszła tak daleko. Tu było zdecydowanie ciszej, leniwi uczniowie nie mieli ochoty na ruszanie się w bardziej spokojną część plaży. Uśmiechnęła się do siebie. Wcale jej to nie przeszkadzało.

Megan idąc wzdłuż brzegu zauważyła niedaleko ich dwójki gazetkę. Podniosła ją i zaczeła czytać. Jak widać umieją się do wszystkiego doczepić. Megan miała wrażenie, że czarodziejskie gazetki są gorsze od mugolskich brukowców. Odłożywszy ją tam skąd ją wzięła, Megan miała teraz przed oczami ślub Christin. Będąc na plaży zawsze będzie przypominała sobie o tej przepięknej chwili.
- Aaron, wiesz może o tym, że nasza Christin jest już mężatką?

Aaron zerknął na gazetkę, którą trzymała Megan. Kto jak kto ale on dobrze wiedział, jak czują się osoby, które są opisywane prze ta gazetę. Nie ma co, czasem przesadzają i zbytnio wtrącają się w nie swoje sprawy. Ktoś może chce to zachować dla siebie, jako osobistą tajemnice a tu nagle BUM i wszyscy o tym wiedzą.
- Tak wiem. Dostałem zaproszenie, ale dopiero odczytałem je jak wróciłem z Hiszpanii. Wysłałem jej i Kazuo gratulacje. - Aaron nabrał powietrza, wciągając przy tym nosem morski zapach oceanu. Jak dla niego było to nieco dziwne. Przecież oni są tacy młodzi, całe życie przed nimi. Po co spieszyć się ze ślubem, zawsze się znajdzie na to czas. Ale to ich decyzja, skoro uznali ją za służną Aaron nie ma tu nic do gadania.
- Co ty o tym sąsidz? Na temat tego ślubu?

Megan spojrzała na Aarona.
- Jak dla mnie najważniejsze jest szczęście Christin. Skoro zdecydowali się na ślub musieli to obmyśleć. Ślub to poważna sprawa, a Christin jest rosądną osobą, tak samo jak Kazuo.
Nawet gdybym pesymistycznie patrzyła na to wszystko to i tak nie mogłabym ingerować w jej decyzje. - Megan pamiętaj twarz swojej przyjaciółki kiedy przyszła do jej domku w dniu ślubu. Była podenerwowana, to było wiadome. Jednakże jaka radość malowała się na jej buzi.
- Chyba ty jednak masz inne zdanie na ten temat. - rzekłszy to Meg spojrzała na Aarona z nieskrywaną ciekawością.

Aaron stanął teraz przyglądając się Megan. Dziewczyna musiała mieć racje co do tej kwesti, przecież znała Christin lepiej niż on.
- Sam nie wiem. Jak dla mnie to trochę za wcześnie. Rzecz jasna patrzę ze swojego punktu widzenia. - Aaron spojrzał na ocean, po czym swój wzrok przeniósł ponownie na Megan. - Ja z pewnością nie ożeniłbym się tak młodo.

Meg posłała mu pełen uznania uśmiech. Cóż ona także by nie wyszła za mąż w tak młodym wieku, ale los lubi płatać figle. Co by było gdyby ona się tak zakochała? Kto wie.
- A jak tam twoje życie prywatne? - Megan usiadła na piasku, po czym poklepała miejsce koło siebie.

Aaron usiadł koło Megan myślac w tym momencie o Blaise. Co on mógł też takiego powiedzieć? "Jestem niesamowicie wierny swojej dziewczyna, jednakże ona znikła nie dając mi nawet znaku życia."
- Wole nawet o tym nie mówić. Wyobraź sobie, że przez cały czas miałaś dystans do chłopaków gdy nagle na twojej drodze pojawił się ktoś tak niesamowity, że od razu się w nim zakochałaś. Byłaś mu wierna i szanowałaś go, ale od pewnego czasu nie dawał ci choćby zanaku o tym, że jeszcze istnieje na tym świecie. I tak przez conajmniej trzy miesiące. - Aaron zamilkł. Patrząc na taflę wody poczuł nagle ukłucie w sercu. - Właśnie ja jestem w takiej sytuacji.

Megan współczuła Aaronowi. Nie rozumiała tego, jak można było go tak zignorować. Być może Blaise miała jakieś problemy.
- Nie martw się, jakoś się wszystko ułoży. - Ale co ona mogła o tym wiedzieć. Nigdy nie miała chłopaka, nie wiedziała co on czuje. - Może napisz do niej list.

Zaśmiała się i przewróciła na plecy, aby głowę móc oprzeć o brzuch Willa. Uśmiechnęła się do niego lekko, uprzednio przypadkowo muskając jego dłoń. Czuła się wyśmienicie, była tak wyluzowana po alkoholu! Teraz na pewno mogłaby się wspinać po niebezpiecznych skałach klifu. Oczywiście efekt byłby ten sam - hop do wody i koniec wspinaczki, jednak ona naprawdę się tym nie przejmowała. Dziś mogła zdobyć cały świat.
- Więcej świeżej krwi! - krzyknęła, gdy zobaczyła, jak coraz więcej ludzi przychodzi na plażę. I wszyscy, na złość, nawet nie podchodzili do pijanej grupki młodzieży.

- Nie ma nawet szans. - Aaron nabrał powietrza do płuc, po czym spojrzał na Megan. - Nie mam do niej adresu. Jedyna szansa, że ją jeszcze kiedyś zobaczę to wtedy kiedy wrócimy do Hogwartu. Ale czy ona się tam pojawi. Nie mam zielonego pojęcia.
Aaron podniósł patyk i zaczął nim pisać po piasku. Krukon nigdy nie czuł czegoś takiego do jakiejkoliwek dziewczyny, a kiedy już obdarzył kogoś tak wielkim uczuciem ta osoba sprawia mu zawód.
- Nie wiem czy dam radę....nie wiem czy moja cierpliwość jest aż tak silna. Czasem się zastanawiam czy moja wierność nie przeobraziła się w naiwność.

Megan spojrzała na grupkę uczniów, którzy także znajdowali się na plaży, ale teraz nie to było najważniejsze.
- Poczekaj jeszcze do rozpoczęcia nowego roku. Jeżeli nawet wtedy się z tobą w jakiś sposób nie skontaktuje będziesz musiał coś z tym zrobić. Gdyby ta dziewczyna miała jakieś problemy, albo nagle musiała wrócić do swojego domu to chyba by napisała chociaż list. Będąc z tobą musiało jej zależeć.
Megan nie wiedziała czy mówi dobrze, ale gdyby to ona się tak zachowała zrozumiałaby decyzję Aarona. Przecież nie można traktować tak osoby z którą się jest w poważnym związku.

- Masz rację, kiedy wrócimy do Hogwartu będę musiał to jakoś załatwić. Nie mogę do końca życia, żyć w niepewności. - Aaron spojrzał na Megan z uśmiechem. Musiał przyznać, że po tej rozmowie zrobiło mu się jakoś lżej.
- Dzięki Meg, że ze chciałaś ze mną o tym porozmawiać. No a właśnie, jak tam twoje...sparwy sercowe?