Drzwi otwarły się z dziwnym zgrzytem. Rozejrzał się dookoła. Nikogo nie ma. - westchnął z ulgą. Usiadł przy jednym z wolnych stolików i wyciągnął czarną i tajemniczą księgę. Dobrze wiedział, że książka o tytule " Zakazane zaklęcia " sama z nazwy jest zakazana. Steve miał duszę ryzykanta. Wiedział, że za ten wybryk mogą go wyrzucić ze szkoły. Szybkim rzutem oka przeczytał kilka stron. Był przerażony. To co przeczytał w małym ciemnym tomiku zdumiewało go. Zamknął księgę i wybiegł odnieść ją do biblioteki na swoje miejsce. Nie zamierzał o tym nikomu mówić, nawet najlepszemu przyjacielowi.

Weszła do biblioteki dumnym krokiem, ale ze zmarnowaną miną. Za dużo dzieje się jak na jeden dzień. Rozejrzała się po bibliotece - Tak jak pragnęła. Prawie nikogo. Zauważyła wyłącznie pierwszaki, które widząc ją opuściły pomieszczenie pełne książek.
Nie ma to jak wzbudzać strach wśród dzieci. Weszła dyskretnie do działu ksiąg zakazanych tak, by nikt nie zauważył. Wzięła jedną z ksiąg, które opisywały tajniki czarnej magii na dość niskim poziomie, zaklęcia, których i ona mogłaby się nauczyć. Usiadła w kącie, najdalej od wejścia i podkuliła nogi pod siebie, kładąc książkę na kolanach. Zaczęła czytać.

/Hogsmead/
Wszedł do biblioteki, wiedząc że musi postudiować magię praktyczną. Poszedł w głąb i zobaczył... Connie nad książką! Cóż to za widok! Postanowił podejść bliżej.
- Hej, co czytasz? - zapytał zaciekawiony, po czym przysiadł się i zaczął czytać to co ona. No tak, czarna magia, nic innego przecież Connie by nie czytała.

Głowa nadal ją bolała, ale nie chciała nic w siebie wkładać. Ktoś ją nauczył nieufności do tabletem i eliksirów.
Doszła właśnie do dziesiątej strony. Niestety nie pamiętała kompletnie nic z tego, co czytała. Zbyt wiele rzeczy odwracało jej myśli od zaklęć. Nawet nie potrafiła się napawać ciszą.
Uniosła wzrok nie do końca zadowolona i ujrzała... Briana. Chwilę temu zaatakował jej kolegę, a teraz jak gdyby nigdy nic do niej podchodzi i zagaduje? Brawo. Uniosła książkę, pokazując mu okładkę w odpowiedzi na pytanie. Chciała nic nie mówić... Ale to było silniejsze od niej.
- Po co przyszedłeś? Może chcesz listę imion i nazwisk osób, którym się podobam, żeby ich pozabijać? - Widać, że była wściekła z powodu sytuacji z Hogsmeade.

- Wiesz, nie wiedziałem że tak wściekłą jesteś że nie mogłąś dalej całować się z tym gnojkiem - powiedział wykrzywiając twarz w grymasie. Tak, innego określenia na tego gryfona nie było. - Przykro mi, że jeszcze niedawno całowałaś się ze mną, a teraz z nim. Może Ci już nie wystarczam? Może wolisz ułożonych gryfonów? Jeżeli szukasz kogoś z dobrej strony "mocy" to mnie już możesz sobie odpuścić. - oznajmił i wstał. - Wiesz, żałuję że wtedy mi przeszkodziłaś, kiedy chciałem skończyć, może chociaż teraz mi się żyły uda podciąć. - powiedział i począł iść w kierunku wyjścia. Powoli, ponieważ zawsze zdąży się zabić.

- JAKBYŚ NIE ZAUWAŻYŁ PRAWIE OD RAZU SIĘ ODSUNĘŁAM!!- Krzyknęła za nim. No właśnie, krzyknęła, jakże dawno tego nikt nie mógł usłyszeć. Tym razem bezbłędnie powstrzymała łzy.
- Myślisz, że co mi się między innym w tobie spodobało? To, że jesteś inny i, że też interesujesz się czarną magią - I cichy szept, z odległości w jakiej stał od chłopaka mógł być tylko pomrukami, zależy jaki ma słuch.
- Ale jeśli wolisz myśleć, że chcę być z każdym innym tylko nie z tobą to nie będę cię wyprowadzać z błędu.

Wszedł do biblioteki by pouczyć się Obrony Przed Czarną Magią. wszedł w odpowiedni dział i wyjął książkę zatytułowaną: "Praktyczna Magia Obronna" i usiadł przy jakimś stoliku zagłębiając się w lekturę. Bardzo mu się podobała ta książka i przysiągł sobie w duchu, że kilka tych zaklęć wypróbuje. W pewnym momencie zobaczył siedzącą niedaleko Connie. Wstał i odłożył książkę. postanowił się przejść do działu ksiąg zakazanych, by zobaczyć co Connie tak interesuje w czarnej magii. Wziął książkę o tytule: "Tajniki Najczarniejszej Magii" i podszedł do Connie i usiadł obok niej. Kiedy zbliżył się do niej spostrzegł, że jest smutna. - Pewnie nie chcesz mnie widzieć? Spytał. jego głos mógł przestraszyć Connie, gdyż nie mogła usłyszeć kiedy podchodził. Otworzył książkę i zaczął czytać. Nie mógł uwierzyć, że można być aż tak złym lub zdesperowanym by uzywac takiej magii.

Umilkł i spoglądał tępo w litery. W pewnym momencie usłyszała obok siebie kolejny głos. Tym razem nie był zbyt skupiona, to też wyrwał ją gwałtownie z zadumy. Podskoczyła, jakby ją ktoś spróbował naznaczyć, tak jak to się robiło z końmi.
Spojrzała szybko w górę.
- O... To ty - Szepnęła, nie uśmiechając się. Kiedy usłyszała pytanie jednak wymusiła sztuczny uśmiech.
- Czemu miałabym nie chcieć? Myślałam, że to raczej ty się do mnie po tym nie odezwiesz.

- Tak po prostu za to ze potraktowałem zaklęciem tego Briana. Odpowiedział i również uśmiechnął się do niej. Nie wiedział co dalej robić, więc znów przeczytał jedną stronę książki, po czym zamknął ją i odsunął od siebie. - Co czytasz? Spytał. - Ja skończyłem " Tajniki najczarniejszej magii". Powiedział.

- On zaczął, nie dziwie ci się - Westchnęła cicho, pod nosem. Właściwie... Nie powinna mieć aż takich wyrzutów sumienia prawda? Przecież źle postąpił! Należał mu się ochrzan. Ale... Na prawdę go lubiła. Teraz nabrała ochotę, żeby go przeprosić, ale ją stłumiła. Jeśli jemu zależy, to będzie się starał o wybaczenie, prawda? Oby.
- Czarna magia dla początkujących - Pokazała mu okładkę, z lekko cynicznym uśmiechem.
- Tą twoją czytałam, ale nie będę się porywała z motyką na słońce. To za trudne.

Zrobił zdziwioną minę. Zaskoczyło go to, że Connie się na niego nie wścieka. Przecież walnął zaklęciem jej faceta na jej oczach. - Wiesz jeśli chcesz być z Brianem to w porządku i przepraszam cię z tą całą sytuację mimo wszystko. Naprawdę zależy mi na tobie. Spojrzał na nią swoim przenikliwym spojrzeniem czekając na jej odpowiedź.

- Ja nawet nie wiem czy z nim jestem, ale naprawdę chcę - Uśmiechnęła się przepraszająco do Maxyma.
- Z tobą się jeszcze na tyle nie poznałam, żeby poczuć coś innego niż koleżeństwo... Chociaż po tym całym zdarzeniu nie wiem co z tego będzie. Jedyne dobre wyjście widzę w zostaniu starą panną z mnóstwem węży - Zaśmiała się pod nosem na samą myśl. Kiedy była smutna cała jej wredność uciekała. Nie miała żadnej riposty nawet w najprostszej ku temu sytuacji. Trudno.
- Jeszcze raz cie za niego przepraszam...

- Wężowa mama co? Uśmiechnął się do niej. Po chwili znów się do Connie - Skoro chcesz to ja się nie narzucam. Do zobaczenia. Powiedział i wstał. Uśmiechnął się do niej jeszcze raz i wyszedł z biblioteki.

z.t

- Wężowa mama pełną gębą - Odpowiedziała. Nawet nie jest taki zły. No, ale na prawdę długa droga dzieliłaby ją do tego, żeby się w nim zakochać. Pomachała mu i wróciła do lektury. Posmutniała. Jedna łza spłynęła jej po policzku, którą szybko starła. Maxym wyszedł i wszystkie ponure myśli powróciły.

Schował się za regałem. Widział że idzie ten cały gryfon. Dłużej tego nie wytrzyma. Podbiegł do Connie. Wziął swoją różdżkę i schował się za jednym z regałów.
- Diffindio! - krzyknął kierując różdżkę na nadgarstek. Po chwili skóra mu się przecięła i żyła także. Zrobił to samo z drugą ręką. Po chwili krew mu leciała dość obficie, a on robił się coraz to bledszy.

Zdziwiła się dosyć, kiedy tak nagle podbiegł i wziął swój magiczny patyk. Potem zniknął jej z oczy, ale kiedy poczuła krew była już pewna, że coś sobie zrobił. Bo kto inny mógłby tak gwałtownie zareagować? Od razu zaczęła wędrować między regałami.
Ujrzała go całego zakrwawionego. Od jakiegoś czasu widok czerwonej cieszy przyprawiał ją od mdłości. Chyba nabawiła się hemofobii.
- Brian, co robisz!? - Powiedziała szybko i podeszła do niego. Że była kaleczna to zawsze nosiła przy sobie bandaże. Teraz świetnie się przydały. Schyliła się bez słowa by opatrzyć jeden jego nadgarstek w skupieniu.
- Kretyn - Mruknęła pod nosem.

Spojrzał na Nią. Miał jeszcze resztki świadomości.
- Zostaw mnie! Idź się zabawić z tym całym gryfonem! - powiedział schował drugą rękę, żeby Connie nie widziała. Chciał ze sobą skończyć. Tętnica szyjna! Świetny pomysł. Brian skierował różdżkę na szyję i zaczął powoli wypowiadać formułkę zaklęcia. Miał ochotę skończyć ze sobą teraz, w tym momencie i już nie czuć nic do nikogo.
/Nie, nie chcę jeszcze umierać, to jest tylko próba samobójcza ;) /

Kiedy zobaczyła, że próbuje zaatakować się ponownie zrobiła już drugą idiotyczną rzecz w tym tygodniu. Położyła rękę przed czubkiem jego różdżki. Niech tylko spróbuje dokończyć, to ona oberwie... A potem własnoręcznie go zabije!
"YYYY" - Właśnie taką w myślach miała onomatopeje. Spoglądała mu w oczy z nadzieją, że się domyśli, że gdyby jej nie zależało to by odeszła - jednocześnie w to wątpiła. W końcu to chłopak, ma za prosty mózg. Nie, żeby była feministką... Chociaż... O czym ona myśli w takiej chwili?!
- Słuchaj, bo nie powtórzę. Zależy mi na Gryffonie, ale nie ma Maxymie. Pogodziłam się z nim dopiero rano, nie mam pojęcia co mu tak nagle strzeliło do głowy. Dlaczego cały czas myślisz, że zdradzę cię z pierwszym lepszym, który mnie polubi? Najwyraźniej w twoich oczach jestem zdesperowaną dziwką... - Nie odwracała wzroku przez cały czas. Źrenice jej się lekko trzęsły, ale zachowała spokój.

Nie dokończył zaklęcia, ale coraz bardziej słabnął. Najwyraźniej nie zauważyła drugiej ręki. - Kocham Cię i przepraszam. - powiedział i przytulił Ją lekko. Jak mógł chcieć się zabić?! Jak?! Najwyraźniej jest skończonym idiotom, ale to już temat na kiedy indziej.
- Przepraszam Cię, że jestem zazdrosny, przepraszam, że jestem diabelnie zazdrosny. - powiedział i poprawił się.
- Nie jesteś dla mnie dziwką i nigdy nie będziesz. Po prostu mam wrażenie że nie zasługuję na Ciebie i tak na prawdę robisz mi łaskę żywiąc do mnie jakimś uczuciem. - powiedział wreszcie to co mu na sercu leżało.

Zobaczyła, że mimo wszystko bladnie, a krew nadal się dało czuć. Od razu zaczęła mu się przyglądać. No tak, druga ręką, a jej się bandaże skończyły. No dobrze. Złapała za materiał swojego t-shirta i roztargała na dole pasek.
- Daj tą rękę - Poczęła mu owijać nadgarstek, żeby zatamować chociaż na chwilę krwotok.
- Na prawdę cię lubię, więc proszę przestań mi dawać powody to tego, żebym na poważnie się zaczęła zastanawiać nad czym, czy to czasem nie jest tylko litość. Daj się idioto po prostu kochać... - Westchnęła głęboko wstając i zapinając bluzę, żeby zakryć potarganą bluzkę.
- I nie atakuj każdego, bo na prawdę nie tylko ty coś we mnie widzisz. Wyraźnie jest więcej nienormalnych dziwolągów na świecie.

Wstał, powoli, spokojnie, usiłując się nie przewrócić. - Dobrze, ale obiecaj mi jedno. Więcej mnie nie ratuj. - powiedział i pocałował Ją delikatniej w ustał po czym wziął za rękę i poszli czytać książkę. A jak! O czarnej magii, a o czym innym szanowni państwo by czytali. Im tylko ta wersja magii odpowiada. - Wiesz, mam ochotę czasami poćwiczyć białą magię, ale jakoś się opanowuję. - powiedział i się uśmiechnął.

- To więcej nie próbuj sobie robić krzywdy. Jak to jest, że jestem zawsze jeśli coś jest nie ta - Życie jest pokręcona. Connie powinna się dodatkowo jeszcze nauczyć czytać w myślach. Zostałaby superwomen i ratowałaby świat przed złem! Ta, jasne.
- Białą magia? Uważaj, bo od samego myślenia zarazisz się dobrem!! - Wzięła z regału jedną książkę i spojrzała na chłopaka.
- Powinieneś iść do skrzydła szpitalnego - Powiedziała zmartwiona.

- Nie, czuję się lepiej. Wolę pobyć z Tobą niż z tą jędzą. - powiedział i grymas zawitał na jego twarzy. Tak, jakby miał być chociaż przez sekundę w jednym pomieszczeniu z tą wredną jędzą to wolał by żeby udało mu się skończyć ze sobą.
- To od czego zaczynamy? Znalazłaś jakieś fajne zaklęcie? - zapytał i uśmiechnął się głaskając Ją delikatnie po policzku.

- Zawsze możemy być z tą jędzą we dwoje, nie uważasz? Mnie raczej nie wywali, gdym została z tobą na noc - Uśmiechnęła się zaczepnie i ucałowała go delikatnie w policzek, nic więcej. Tak, żeby się podroczyć i może też na zachętę?
- Właściwie to jakieś klątwy, zaklęcie stałego paraliżu i... nieważne - Znalazła jeszcze jedną formułkę, która za dobrze znała, bo to w końcu ona tym oberwała. Przejechała palcem po swojej bliźnie. Pamiątka do końca życia i jeszcze dłużej. Dobrze chociaż, że tajemnicza.

Większej zachęty mu nie było potrzeba. Przerwał Jej w pół słowa, kładąc palec na Jej ustach i zaczynając całować. Gdyby tak teraz wszedł ten Gryfon. Na pewno odczepił by się od Connie raz na zawsze, a może nie? Teraz jednak Brian czym innym się zajmował, mianowicie całowaniem Connie. Jak najdelikatniej, jak najromantycznej.

Uśmiechnęła się widząc jak to ostatnimi czasy nauczyła się skutecznie flirtować i wyrażać swoje aluzje. Odwzajemniał każdy pocałunek z zaangażowaniem. W końcu, żeby było wygodniej przeniosła się trochę. Usiadła mu na kolanach, nie przerywając całowania, w taki sposób, że jego i oparcie krzesła miała między nogami. Chwilę później, może trochę przesadziła, ale teraz o tym nie myślała, zjechała pocałunkami na jego szyję.