Izba Pamięci

First topic message reminder :

Izba Pamięci znana jest przede wszystkim z nudnych i długich szlabanów, polegających na polerowaniu medali, pucharów i odznak byłych uczniów Hogwartu. Jednak czasem, warto spojrzeć na to pomieszczenie z odrobinę innej perspektywy i zastanowić się nad wspomnieniami tu zachowanymi. Niektóre są niewiele młodsze od samego zamku! Na pewno każdy znajdzie coś, co go zainteresuje.

Zuza bacznie - a przynajmniej tak bacznie, jak pozwalał alkohol - obserwowała Nukę, bo w jakiś dziwny sposób czuła się nią zaintrygowana. Wyglądała na najbardziej spiętą ze wszystkich, a Zuza z delikatnym poczuciem winy za przyniesienie tu wódki i rozdawanie jej na prawo i lewo postanowiła sobie jakoś ją rozluźnić. Robiła to niby alkoholem, ale słuchając, jak dziewczę zamartwia się swoim miejscem w Sfinksie, stwierdziła, że chyba niespecjalnie jej to wyszło.
- Jeeeeej, jesteś jednym z tych bystrych umysłów? Też miałam się załapać, ale zabrakło mi jednej oceny i uznali że jestem za głupia. Chodź, nikt cię znikąd nie wyrzuci! - powiedziała troskliwie, wyciągając do Nuki ręce, w stu procentach gotowa ją przytulić. Niezależnie od decyzji blondyneczki, Polka spojrzała w stronę Eiv.
- Nie mów że już koniec wódki - rzuciła strachliwie, oszołomiona faktem wykończenia całej flaszki tak szybko. Czyli jeszcze nie wszystko uderzyło jej do głowy. No cóż, drodzy państwo, dla Zuzy powinien to być koniec picia!

Postanowiła wierzyć w słowa Eiv, bo tak było jej w tym momencie najwygodniej. Zresztą, i tak nie mogła już liczyć na wygraną po zawalonym zadaniu z zielarstwa. Zielarstwa! Wciąż nie mogła się z tym pogodzić.
Cofnęła się o krok, gdy dłoń brunetki musnęła jej ramię. Otworzyła nieco szerzej oczy, zauważając, że wkracza wprost w sidła z wyciągniętych rąk Zuzy. Na Amaquga, czy Hogwartczycy nie rozumieli pojęcia przestrzeni personalnej?
- Bystra? - pokręciła głową z westchnieniem. - Nie, okropnie źle poszło mi ostatnie zadanie. No i stoję w pokoju pełnym starych rzeczy, popijając Ognistą. Ja nawet nie lubię whisky. - Tak, niewiele w niej było dziś rozsądku, coraz mniej z każdym łykiem. - Mogę? - I nie czekając na odpowiedź, wzięła jedną butelkę od Eiv. Jeśli ma wytrzymać z tymi bardzo kontaktowymi cieleśnie dziewczętami, musi jeszcze trochę wypić, heheh.
- Znacie tych ludzi? - wskazała na nagły tłumek, oddając butelkę podchmielonej blondynce.

Eiv nie kłamała. O ile nie stał przed nią Noel, bo przy nim to akurat kłamstwo szło jak z nut. Nie miała żadnych oporów, ograniczeń, a dodatkowo łatwo wywnioskować, że przy tej personie Cara zmieniała się w jakąś zawodową mitomankę.
Gdy tylko Nuka się cofnęła, Henley zabrała dłoń. Miała wrażenie, że ta też ma jakiś problem z dotykiem, ale nie chciała teraz w to brnąć, bo przecież najważniejszy był alkohol, który i tak spożytkowały w większej ilości niż planowały. No przynajmniej Eiv.
-Nie bój się, serio. Ja już dostałam w tym roku trzy szlabany, a jeszcze tu jestem. Uczniowie, którzy mają... Emmm... Wybitne zdolności z jakiegoś przedmiotu mają trochę tak jakby lepiej. Wiesz, o co mi chodzi? Szkoła nie chce tracić na czymś, co może dać jej jeszcze większy prestiż. Co jest Twoją mocną magiczną stroną? - Próbowała uspokoić Nukę, uprzednio wypijając kilka łyków ze swojej butelki, bo później no cóż, Egede zabrała jej zabawkę, która miała być jej dzisiejszym towarzyszem. Jednak jak widać procenty mieszały w głowie gryfonki, bo ta miała już nawet omamy, które dotyczyły włosów Grenlandki.
-Właściwie znam tylko Trice, a Ty... Zuza?

Uścisnęła więc delikatnie biedną, zniewoloną Nukę, początkowo wcale nie zauważając, że ma ona z tym jakiś problem. Kiedy już jednak doszła do tego wniosku, zauważywszy u dziewczęcia dosyć nieciekawy wyraz twarzy, przygryzła nieco wargę i spojrzała w bok, odsuwając się powolutku. Akurat wtedy dojrzała nieznanego sobie Ryana z równie nieznaną Sheilą, którzy chyba zaczęli się jakoś dobrze dogadywać. Potem znalazła przyniesioną przez siebie butelkę, dawno opróżnioną. Grymas zawitał na jej śliczną buzię, ale ustąpił on miejsca pewnej determinacji, kiedy tylko niebieskie oczy wróciły na torebkę Henley.
- Tak, tak... to znaczy, nie znam nikogo. Ledwo przyjechałam do Hoga i kojarzę tylko po twarzach. Emm... Też mogę? - spytała, pokazując dyskretnie na torebkę Eiv, przekonana, że słyszała dzwonienie butelek, a to musiało oznaczać, że jest trochę więcej whisky - O, dzięki - dodała prędko, kiedy została jej podana ta butelka, którą puszczono w "eter". Szybko upiła z dziesięć łyków, oddała Ognistą Nuce, a potem zaczęła się delektować pieczeniem w gardle. O ile tak w ogóle można.
- Co z twoimi włosami? - rzuciła przez zęby, jeszcze pozbywając się posmaku. Brawo Zuzanko, zauważyłaś!

Nuka śmiejąca się dziwnie i obijająca się o ściany. Nuka z dziwnymi włosami i rumieńcami na twarzy. Nuka nad kiblem z obcą blondynką trzymającą jej włosy. Malakias szybkim krokiem wyszedł z dormitorium w poszukiwaniu swojej siostry. Dość dobrze zdążył już poznać Hogwart, więc nawet nie tak trudno było mu dojść tam gdzie chciał. Powoli wszedł do izby pamięci, ze zdumieniem rozglądając się po niewielkim tłumie zebranym tu. Jego siostra stała sobie w towarzystwie, powiększając tym samym zdziwienie Eskimosa. Egede podszedł do siostry i położył jej rękę na ramieniu.
- Nuka? – zadał niezwykle mądre pytanie retoryczne, przenosząc spojrzenie na jej włosy. Pochylił się w stronę siostry, by delikatnie potrzeć swój nos o jej nos, w geście ich eskimoskiej czułości. Pewnie wyglądał teraz jak jej super przystojny chłopak, ehehe.
- Przyszłaś… na imprezę z koleżankami? – zapytał wciąż zaszokowany i dopiero rozejrzał się po dziewczynach stojących obok. Rozpoznał jedynie krukonkę z jego grupy ze Sfinksa, a przynajmniej tak mu się zdawało.
- Gemma – kiwnął jej głową, a potem odwrócił się do drugiej dziewczyny i wyciągnął rękę, przedstawiając się uprzejmie.

- Trzy szlabany? - powtórzyła z niedowierzaniem, przyglądając się Eiv. - Jak to, co zrobiłaś? Uśmierciłaś kogo? - przekrzywiła głowę i zajrzała nieufnie do podawanej sobie z rąk do rąk butelki. Wstrzymała oddech, pociągając kilka łyków. Whiskey miało paskudny smak, ale zaczynało jej być wszystko jedno. Ciepło rozlewało się dziwnie po brzuchu. Nie łączyła jeszcze wódki z innym alkoholem, nie wiedziała jak może się to skończyć.
- Moimi włosami? - dopiero teraz chwyciła jeden z kosmyków i przyjrzała się krytycznie zielonej sprężynce. - To nic. Czasem tak robią.
Ale zazwyczaj nie. Ze strachu ścierpł jej kark. Nie mogła stracić kontroli.
Nagle w pomieszczeniu pojawił się Malakias. Zmarszczone brwi Nuki, jej zgarbione ramiona - wszystko to nagle zniknęło, gdy Grenlandka ucieszyła się szalenie na widok brata.
- Co tu robisz? - zapytała, oswobadzając się z uścisku blondynki i czule pocierając nosem i nos Malakiasa. - Nie... ja tylko tu stałam, impreza przyszła do mnie - wyjaśniła mu szybko po grenlandzku i przeniosła zdziwione spojrzenie na Eiv. Dlaczego ta kłamała o swoim imieniu?

-Wiesz, zabawna historia... - Uśmiechnęła się nieco szerzej, by po chwili pokiwać głową z aprobatą dla własnych dokonań, a przecież te były naprawdę przeogromne. Ledwie rok szkolny się zaczął, a ta już miała na swoim koncie tyle niecodziennych wpadek. Życie, hehs. -Dowiedziałam się, że mam bliźniaczkę. Potem... Klęłam na lekcji, bo mnie zdenerwowała swoją obecnością. Myślałam, że ktoś się pode mnie podszywa. Straciłam dziesięć punktów i dostałam szlaban. Potem znów na jakiejś lekcji straciłam dziesięć punktów i dostałam szlaban, ale sama już nie wiem za co. No i jeszcze na merliniadach, które były ostatnio zwaliłam zadanie i straciłam dziesięć punktów. Jak na wybitną z transmutacji, to bardzo słabo. Jednak udało mi się ich odrobić aż dwadzieścia pięć. - Cóż, jak widać żeby być bardziej rozmową Eiv musiała pić, dlatego butelka chodziła w kółko. Kasprzak. Egede. Henley. Rozkosznie. To prawie jakby się całowały we trójkę. Dopiero po chwili zauważyła blondyna i jakże rozkoszny wyraz czułości z jego strony w stosunku do Grenlandki. Gryfonka wydała z siebie cichutki, rozkoszny jęk w stylu awww, a zaraz potem upiła następny łyk.
-Właściwie to Eiv. Gemma to moja siostra. Jesteśmy identyczne, fajnie, nie? - Wyszczerzyła ząbki w kolejnym uśmiechu i już nie miała nic do stracenia. Trzeba było pić, bo Nuka Egede po raz kolejny miała wyjebongo na to, o co pytała Henley.

Zu stała sobie grzecznie ciągle w tym samym miejscu, uważnie słuchając tego, co mają do powiedzenia obie dziewczyny. Przestępowała z nogi na nogę w kilkuminutowych odstępach, nie mogąc specjalnie znaleźć lepszego zajęcia. Ognista Whiskey krążyła między nimi jak jakiś zakazany przedmiot, którego trzeba się czym prędzej pozbyć, a Kasprzakówna po którejś rundzie postanowiła już sobie odpuścić dalsze mieszanie. Bardzo dobrze, że przyszło jej to do głowy, bo przecież Malakias przewidział, że będzie trzymała Nuce włosy, toteż nie mogła się teraz sama doprowadzić do podobnego stanu. Tyle że ona o tej przepowiedni nic nie wiedziała. Eskimoskiego całusa blondynka obserwowała niemalże z zazdrością, bo zawsze dużo się dało usłyszeć o tym, jaki to uroczy gest i w ogóle. Sama chciała tego też kiedyś spróbować, no ale nie znała przecież dotychczas żadnych Eskimosów, więc nie mogła spróbować. Bo tak z nie-Eskimosem to już nie to samo.
- Cześć, ja jestem Zuza. Nuka to twoja...? - odpowiedziała, dodając Malakiasowi do pakietu pytanie, ściskając z półuśmiechem jego dłoń.

Trice czuła się tym bardziej niepewnie, im więcej nowych osób przychodziło do izby pamięci. Lustrowała ich wszystkich badawczym wzrokiem, mając nadzieję, że nie wpadnie tutaj zaraz któraś z super znajomych Jupitera, chcąc jej spuścić wpierdol. Mogłoby być nieprzyjemnie. W każdym razie, obdarzyła Zuzę i Nukę lekkim uśmiechem.
- Trice. - Przedstawiła się, a kiedy drobna Grenlandka wyraziła swoje zaniepokojenie odnośnie Sfinksa, uniosła lekko brwi. - Nie wyrzucą cię, uwierz mi. - Kiwnęła głową na potwierdzenie swoich słów. Och, ona sama powinna już z pięć razy wylecieć z Hogwartu, a jednak wciąż tu stała, uparcie łamiąc szkolny regulamin. Na jej twarz wpłynął szeroki uśmiech, kiedy usłyszała słowa Eiv.
- Do upadłego. - Powtórzyła jak zwykle. - Mogę? - Zapytała, ruchem głowy wskazując na jej torbę.

- Widziałem cię tu, więc przyszedłem – wyjaśnił szybko po grenlandzku Nuce, nie chcąc zdradzać całej przepowiedni. W końcu najwyraźniej jego siostra nie bawiła się źle. Malakias uniósł do góry brwi słysząc westchnienie jednej z dziewczyn na ich przywitanie i po chwili z kolei sobie zmarszczył brwi na odpowiedź GemmynieGemmy.
- Nie chwaliła się siostrą bliźniaczką – powiedział, chociaż pewnie nie są nawet w takiej relacji, żeby mu mówiła, nie wiem w sumie. – Mam nadzieję, że wybaczysz mi pomyłkę – dodał jeszcze elegancko i wyjął z kieszeni papierosy feniksowe, wyciągając najpierw paczkę w kierunku reszty zgromadzonych. Przeniósł wzrok na Zuzę i zmierzył ją spojrzeniem na tą bezpośrednią próbę sprawdzenia ich relacji.
- Siostrą – dokończył jej zdanie Egede i podpalił sobie różdżką papierosa. Wyglądało na to, że Eiv była jakąś kopalnią alkoholu, bo odezwała się kolejna nieznajoma dziewczyna prosząc o alkohol od niej.

Kiwnęła głową, patrząc chwilę dłużej na brata. Miała nadzieję, że nic złego nie ma się stać. Potem spojrzała na Eiv, która najwyraźniej miała bliźniaczkę, Gemmę. Nuka też nie wspominała przy pierwszej sposobności o Malakiasie. Zazwyczaj dlatego, że i tak już był obok. Albo w ogóle się nie odzywała. Teraz i tak mało kto rozpoznawał w nich rodzeństwo bliźnięce.
Skinęła głową milczącej wcześniej Trice i sama też się przedstawiła, jeśli ta nie słyszała wcześniej jej imienia. Machinalnie uczepiła się lekko ramienia Malakiasa, bawiąc się materiałem koszuli pod palcami. Włosy uspokoiły się, wyprostowały i zbielały, a Grenlandka pociągnęła kolejny łyk. Rozmazywało się jej trochę przed oczami, nie wiedziała już dokładnie, w jaki tajemniczy sposób krąży ta butelka.
- O, ja... lubię zielarstwo - powiedziała nagle, trochę zapominając, że to pytanie Eiv zadała jednak wcześniej. - A Malakias jest mistrzem kosmosu.
Chodziło jej o umiejętności w dziedzinie, ale to też brzmiało w jej mniemaniu dość poprawnie.

Henley po prostu nie miała pojęcia o bliźniaczce. Od dziesięciu lat widziała ją dwa razy, może trzy - a co za tym szło... Nie było się czym chwalić, choć nie ukrywając Gemma sprawiła, że Eiv miała niemałe kłopoty. Zwłaszcza na płaszczyźnie towarzyskiej.
Alkoholem mogli się częstować wszyscy. Nie było znaczenia, czy jest to Malakias, Nuka, Zuza, czy może jednak Trice; jej torba stała dla wszystkich otworem, hehes.
-Bo... - Na samą myśl, że przecież dziewczyny tak naprawdę nic o sobie nie wiedziały robiło jej się przykro. Wyraz twarzy ułożył się w smutnym grymasie, przez co miała wrażenie, że pod kątem "rodzinnych koligacji" po prostu tu nie pasowała. Zaharówny nie były tak blisko jak Egedowie, a Eiv zakręciło się w głowie przez zaistniałą sytuację. Na całe szczęście miała za sobą parapet, o który się oparła, a po chwili wyciągnęła dłoń po papierosa. -Spoko, nie ma sprawy. - Musiała zapalić, to jedyne co potrafiło ukoić jej myśli, uprzednie udostępniając butelkę alkoholu krukonce.
-Jest dobry z kosmosu? Co to znaczy? - zaraz potem, rzuciła zaklęcie Quietus wyciągając w sposób bardzo niewidzialny różdżkę, bo przecież czasami jej ruchy przypominały ruchy jakiegoś Ninji. -I w ten sposób możemy pić bez spiny dupy, w końcu nikt nas nie przyłapie!

Eiv rzuciła zaklęcie Quietus, które wycisza dźwięk dla ludzi z zewnątrz.
Zaklęcie udane, wypadła kostka numer 2. HEHEHEHE

I stanęłoby na całkiem przyjemnej rozmowie, gdzie wszyscy się po trochę zapoznają, ale Malakias musiał trafić w zapalnik Zuzy. W momencie pokazania się papierosa, niebieskie oczy przylgnęły do niego prawie tak mocno, jak Nuka przylgnęła do rękawa swojego brata. Polka momentalnie przybrała podenerwowany wyraz twarzy, skrzyżowała dłonie na klatce piersiowej, a Eskimosa mierzyła nienawistnym wzrokiem.
- To znaczy, że jest dobry z astronomii - mruknęła od niechcenia, dając znać, że nawet jeśli rozmów nie słuchała, to nadal je słyszała - Musicie tu kurwa palić? Ja pierdolę, zaraz się zleci pół szkoły bo będzie strach że jakiś debil podpalił Wielką Salę. No zgaś to! - wypaliła w stronę Henley.

Sheila niemalże wyzionęła tutaj ducha. Nie dość, że znalazła się w tłumie ludzi, których nie znała, no może za wyjątkiem Nuki, którą kojarzyła ze względu na Sfinksową rywalizację, to jeszcze wszystko dlatego, że przysnęło jej się w fotelu przed kominkiem. Przysunęła dłoń do ust i nerwowo zacisnęła zęby na palcu wskazującym, mając nadzieję znaleźć jakieś sensowne wyjście z tej sytuacji. Całe towarzystwo wyglądało dość imprezowo, dlatego dziewczyna niespecjalnie cieszyła się na myśl o możliwości poproszenia ich o wskazanie drogi do dormitorium Hufflepuffu. Zresztą, czy którekolwiek z nich w ogóle wiedziało gdzie to jest? Villadsen była już bliska paniki, więc przycupnąwszy sobie w kącie, objęła kolana ramionami i oparła na nich czoło. To będzie długa noc. Wtedy jednak usłyszała przy sobie czyiś głos. Uniosła lekko głowę i uśmiechnęła się do jakiegoś chłopaka, którego widziała chyba pierwszy raz w życiu, ale była tak zestresowana, że wyszło jej to co najmniej niemrawo. Wpatrzyła się w jego sylwetkę jak głupia, która nigdy faceta nie widziała.
- Ja… eee… ymm… nie… - brawo Sheila, cóż za elokwentna odpowiedź.

Malakias nie wypytywał więcej o nic siostrę bliźniaczkę Gemmy, widząc jej smutny wyraz twarzy i jedynie odwrócił wzrok na włosy Nuki, które ponownie zmieniły się w jej naturalny kolor. Jego siostra była bardziej rozmowna i towarzyska, zakładał, że to przez wypity alkohol, ale kto to wie. W każdym razie przejął od niej na chwilę butelkę, wcześniej pytając jego właścicielkę o pozwolenie. Podpalił też papierosa Eiv i już chciał tłumaczyć dokładniej słowa siostry, kiedy wyręczyła go Zuza, która najwyraźniej wcale nie była zadowolona z jego przybycia. Szczególnie, że niespodziewanie zaczęła krzyczeć na niego oraz swoją koleżankę. Spojrzał na nią beznamiętnie i wzruszył ramionami.
- Nie jestem mistrzem w tej dziedzinie, ale nie sądzę, że zapach jednego papierosa mógłby przedostać się przez te mury do Wielkiej Sali – stwierdził na jej brzydkie słowa pod ich adresem. – Aczkolwiek jeśli ci to przeszkadza, wystarczyło poprosić, a z pewnością zgasiłbym papierosa – dodał i podszedł sobie do okna, które lekko uchylił i zaczął tam wydmuchiwać dym. Nie poprosiła wcześniej grzecznie to nie zgasił, hehs.

Nie przejmował się tym, że dziwnym trafem przychodziło tu coraz więcej ludzi, którzy najwyraźniej postanowili trochę poimprezować. Właściwie można było zwątpić w to, że jest to czysty przypadek, ale w sumie kto ich tam wie. Może już wcześniej tak było tylko po prostu tego nie zauważał, masowe wędrówki po szkole, czemu nie. Byłoby o wiele lepiej gdyby tu kogoś znał, jednak teraz to nie było ważne, w końcu musiał pomóc nieznajomej która nie za dobrze czuła się w tym towarzystwie. Nigdy nie był w takiej sytuacji więc też nie do końca rozumiał jej zachowanie, w każdym razie po prostu wiedział że najlepiej będzie gdy stąd wyjdą. Może wtedy koleżanka będzie bardziej rozmowna.
- Chodźmy - rzucił łapiąc ją za rękę. Następnie oboje opuścili Izbę.

z/t x2

Zapatrzyła się chwilowo na brunetkę, zastanawiając się, jak właściwie miewają inne bliźnięta. Nie znała tragicznej historii stojącej za tym rodzeństwem, ale i tak była pewna, że Malakias i Nuka mają jedną z najdziwniejszych relacji na całym świecie. Ale i najpiękniejszych!
Z niepokojem śledziła krótką wymianę zdań między rozgniewaną Zuzą a swoim bratem. Gdy ten odszedł, cicho westchnęła. Swoją drogą, słychać było, jak opłaca się nieco bardziej towarzyskie i niemilczące życie - słownictwo i akcent Malakiasa znacznie się poprawiły, tak przynajmniej zdawało się Nuce. Powinna skończyć z grenlandzką literaturą i przestać się dąsać na język Szekspira, bo inaczej nigdy go nie doścignie. Malakiasa, nie Williama.
- Papierosy, hm? Twoja pięta Achillesa? Czuły punkt? Zgryzota? - zagadnęła Gryfonkę, wyszukując w głowie nieco archaiczne synonimy. - Bolączka? Problemik? - Oj, chyba alkohol uderzał już do wątłego ciała. Grenlandka kołysała się lekko na stopach, a przy każdym słowie poruszała lekko głową, wprawiając w ruch płowe kosmyki.

Eiv nie rozumiała bólu dupy takich osób jak Zuza na palenie. Bez jaj, ale to przecież bywa naprawdę nużące. Henley bardziej na miejscu blondynki obawiałaby się chociażby picia alkoholu na terenie Hogwartu, niż palenia. Ostatnio została na tym przyłapana i co? I nikt jej nic nie zrobił. Takie miała szczęście, ale to pewnie kwestia, że nakryła ją profesorka transmutacji, a nie jakaś sztywniara. Niemniej jednak Cara wolała już nie ryzykować. Podeszła więc do okna, gdzie palił Malakias, a zaraz potem spojrzała na niego z tą dziwną oziębłością, która malowała się w jej intensywnie niebieskich oczach.
-Opowiesz mi kiedyś o Gemmie? - Spytała najnormalniej w świecie, choć ów pytanie mogło wydawać się nieco dziwne, jakby nie patrzeć... Dziewczyny były przecież siostrami. Cóż, peszek.

Zgrzytała nieznośnie zębami, obserwując tylko jak Malakiasowi i Evelyn nie podchodzą specjalnie jej słowa. Jej samej też zaraz przestaną się podobać, bowiem dym tytoniowy zaczął powolutku opuszczać przestrzeń, w której Zuza potrafiła go wyczuć, dzięki czemu zaczynała się już coraz bardziej uspokajać. Wzięła głęboki wdech, przymknęła oczy, odetchnęła. Potrzebowała jeszcze więcej alkoholu, mimo że nie powinna go już pić. Problem w tym, że do Henley wolała się już nie zbliżać, bo ta pobiegła szybciutko za Eskimosem. Pokiwała kilkukrotnie głową w odpowiedzi na grad miniaturowych pytań. Mogłaby zdzierżyć wszystko, ale nie papierosy. A teraz jeszcze zaczynało jej się robić sennie. Podreptała więc przed siebie, sprezentowała Nuce niespodziewanego, bezceremonialnego całusa, wtulając się w nią potem bez żadnego zastanowienia.
- Bądź moją poduszką, co?

Uch.
U-uch.
Żadna ilość mugolskiej wódki ani ognistej whisky nie była w stanie przygotować ją na taki obrót spraw. Zauważyła już przecież wcześniej, że dziewczęta trochę kleją się do cudzych ciał, ale jej samej nigdy to nie dotyczyło, nigdy nie miało prawa bytu. Dlatego teraz, gdy miękkie usta dotknęły jej policzka, a ciało o dziesięć centymetrów od niej wyższej Gryfonki skurczyło się, by wtulić w drobną Nukę - ta zupełnie znieruchomiała. Nie potrafiła przyjąć spontanicznego, cudzego dotyku. Nie odkąd ten przybił ją do ziemi, zmiażdżył żebra, wytrącił szczękę, rozłupał czaszkę o bruk.
- Nie - wydusiła z siebie ciężko, cofając o krok. - Zostaw mnie - zachrypiała niskim głosem, kurczowo trzymając się butelki dłońmi, które nagle wyglądały na dwa razy większe, a na dodatek porośnięte włosami.
Metamorfomagia szalała.

W sumie z Zuzą to było podobnie, bo ona też w żadnym wypadku nie przygotowała się na tego typu obrót spraw. Gdyby była trzeźwa, to po pierwsze w ogóle nie zaczęłaby się tak bezceremonialnie do Nuki kleić, a nawet jeśli jakimś cudem by do tego doszło, to z pewnością zauważyłaby, jak na dotyk reaguje ta drobna blondyneczka, teraz prawie kompletnie sparaliżowana. Polka przetarła dłonią oko, próbując za wszelką cenę pozostać przytomną. Niecodzienność dłoni Egede dziewczyna dostrzegała tylko połowicznie, już nawet nie dlatego, że spoglądała tylko tym drugim, niezajętym okiem, ale dlatego, że za bardzo się odprężyła. Zapomniała na trochę o martwych rodzicach, zapomniała o uczuciu, które pokierowało ją do Izby Pamięci, zapomniała, że naprawdę nie powinna teraz spać. Bo przecież nigdy nie potrafiła wytrzymać na nogach dłużej niż do godziny dwudziestej trzeciej. Zrobiła kilka kroków w stronę Grenlandki, pewnie znowu doprowadzając ją do strachu, ale minęła ją jak gdyby nigdy nic.
- Jesteś okrutna - mruknęła zmęczonym głosem, opierając się o ścianę i powoli zsuwając się na podłogę - Dałam ci nawet całusa na zachętę, co, źle całuję? - narzekała już w sumie do samej siebie, podkuliwszy nogi. Wokół nich stworzyła obręcz z ramion, a głowę położyła na kolanach. Wygląda na to, że jako pierwsza odleci, ale może ktoś ją jeszcze uratuje?

Uśmiechnął się krzywo do Gryfonki, która podeszła do niego ze swoim papierosem, zganiona przez Polkę. Przez chwilę patrzył na nią po raz kolejny tego wieczoru zdziwiony, kiedy ta zapytała się o jego siostrę.
- Przypuszczam, że nie znam jej tak dobrze, by móc o niej swobodnie opowiadać – powiedział po chwili, dość długo wyszukując odpowiednich słów, by stosownie ułożyć zdanie. Nagle Malakias zastygł w miejscu z szeroko otwartymi oczami, wstrzymując oddech. Po chwile niemalże osunął się na ścianę, przygnieciony swoją nagłą wizją. Tak szybko jak mógł, odbił się od niej, rzucając papierosa za okno.
Nuka. Nuka. Nuka.
Podbiegł to siostry, która właśnie odsuwała się od natrętnej blondynki. Ukrył dłonie siostry, w swoich, odstawiając szybko butelkę alkoholu, którą dziewczyna trzymała.
- Nuka miewa problemy ze swoimi zdolnościami przy zbyt dużej ilości alkoholu – powiedział szybko najprostsze wytłumaczenie jakie wpadło mu do głowy, w kierunku Eiv. Nieczuły Egede ledwie zerknął na usypiającą Zuzannę, skupiony całkowicie na mniejszej Egede. Malakias wciąż trzymając ją kurczowo za ręce, wyprowadził swoją siostrę z całego przyjęcia.

zt Egedów

Eiv nie rozumiała właściwie sytuacji. Znaczy starała się, ale jakoś jej nie wychodziło. Zmarszczyła brwi na słowa Malakiasa, skoro przecież pomylił ją z Gemmą, to musiała wiedzieć coś więcej niż sama Henley.
-Taa... - Wywróciła oczami na ten swój charakterystyczny sposób, a zaraz potem podeszła do Zuzy, gdy całe zamieszanie uległo gwałtownej zmianie. Bardzo smutno, wręcz bardzo... Bardzo.
-Pogoniłaś ich. Chcesz się iść najebać? - Powiedziała jakże elokwentnie zapominając kompletnie o tym, że jeszcze chwilę temu Zuza darła się na nią o papierosa. Smutne. Nie pytając, ani nie czekając o zgodę pociągnęła blondynkę za sobą. Gdzieś na pewno się udadzą.

zt dla E i Z.

FINAŁ ZŁOTEGO SFINKSA - etap II

Bywałeś w Izbie Pamięci setki razy, ale z całą pewnością nie zastałeś jej jeszcze w takim stanie, w jakim znajdowała się teraz. Wszystkie puchary były porozrzucane po podłodze, niektóre wręcz zniszczone. Pierwsza myśl jaka wpadła ci do głowy na ten widok to szlaban. Zazwyczaj wtedy trzeba wszystko sprzątać. Zadanie wydaje się z pozoru łatwe, ale gdy tylko zbliżasz się do nagród, tajemnicza bariera odpycha cię od nich. No tak, wyłącznie zaklęcia. Przecież to nie jest kara! Możesz użyć różdżki.

Mimo wszystko to naprawdę podejrzane i przekonujesz się o tym, gdy unosisz pierwszy puchar z pomocą Wingardium Leviosa. Nagle rozbrzmiewa przerażająca muzyka, przywodząca na myśl orkiestrę duchów. Piski są nie do zniesienia, a mimo że starasz się je ignorować, nie jesteś w stanie skoncentrować się na zadaniu. Na domiar złego trofea i ich gabloty zaczęły pękać. Jedno jest pewne – żeby uporządkować Izbę Pamięci, musisz najpierw wyłączyć te upiorne dźwięki.

Informacje
– rzucasz jedną kostką w tym temacie
– próg punktowy do przerzutu to minimum 14 punktów z zaklęć i opcm
– możesz dokonać tylko jednego przerzutu dziennie
Powodzenia!

1 – Masz wrażenie, że twoja magiczna moc nie chce współpracować akurat w momencie, w którym powinna. Nie dzieje się zupełnie nic, przez co musisz uciekać z pomieszczenia, by przypadkiem nie ogłuchnąć. I tak już rozbolała cię głowa.
2 – Twoje starania spoczęły na niczym, bo zamiast przyciszyć orkiestrę umarłych, sprawiłeś, że wszystko stało się głośniejsze – a co za tym idzie, również bardziej nieznośne. Na domiar złego wrzaski upiornych piosenkarzy wybiły wszystkie okna, które dodatkowo musisz naprawić. Wróć jutro, pamiętając o tym, że szyby same się nie skleją.
3 – Zamiast ściszyć muzykę, przypadkiem podpaliłeś chorągiew należącą do twojego domu. Na twoje nieszczęście dowiedział się o tym twój opiekun i odjął ci za to 5 punktów. Ponadto musisz ugasić pożar, a gdy to zrobisz, musisz się ulotnić, by nikt więcej nie dowiedział się o twoim błędzie. Wróć jutro.
4 – Muzyka nie zniknęła całkowicie, ale przycichła na tyle, że jest jedynie niemiłym dodatkiem do dalszego wykonania zadania. I na szczęście nie tłucze już pucharów, dzięki czemu możesz uporządkować Izbę Pamięci. Niestety przez rozpraszacz idzie ci wolniej, przez co tracisz 1 punkt w ogólnym rankingu Złotego Sfinksa.
5 – Jaka ulga! Orkiestra umarłych ucichła całkowicie, pozwalając ci na dalszą część zadania. Powinieneś być z siebie dumny, bo nie było to łatwe zadanie.
6 – Uciszyłeś duchy, ale tylko na minutę, bo nagle upiorni piosenkarze znów rozbrzmieli, przy okazji tłukąc okna. Idąc poprzednim tropem możesz spróbować ponownie, pamiętając jednak o naprawieniu szyb, gdy pozbędziesz się muzyki. Rzuć ponownie kostką:parzysta – wyłączyłeś orkiestrę umarłych i możesz posprzątać Izbę Pamięci; nieparzysta – muzyka nie chce ucichnąć, przez co szumi ci w uszach. Lepiej udaj się do Skrzydła Szpitalnego

Muzyka przestała grać i całe szczęście, bo nie zniósłbyś tych wrzasków ani chwili dłużej. Spróbowałeś unieść zaklęciem pierwszy puchar – ostrożnie, w razie jakby duchy zamierzały ponownie się rozśpiewać, ale nic się nie stało. Odetchnąwszy z ulgą, zabierasz się do pracy, co jakiś czas spoglądając na kartkę, którą zostawili ci organizatorzy, byś wiedział, jak dokładnie poukładać trofea.

Jeśli stłukłeś szyby, rzuć dodatkową kostką, by sprawdzić, jak poszło ci poskładanie ich z powrotem:

parzysta – twoje szczęście, że okna nie buntowały się aż tak bardzo i wystarczyło zwykłe Reparo, dzięki czemu możesz przejść do dalszego ciągu zadania
nieparzysta – organizatorzy są pod wrażeniem twojej pomysłowości i choć okna zniszczyły się wyłącznie z twojej własnej winy, postanowili przyznać ci dodatkowy 1 punkt w ogólnym rankingu w nagrodę za twoją niezwykłą kreatywność

Rzuć jeszcze jedną kostką, by sprawdzić, jak poradziłeś sobie ze sprzątaniem:
1, 4 – Ustawiłeś wszystko, mając nadzieję, że zrobiłeś to jak należy. Okazało się jednak, że całkowicie pomieszałeś nagrody, mimo że cały czas miałeś przy sobie kartkę ze wskazówkami. Jednak niczego nie stłukłeś, więc organizatorzy postanowili ci odpuścić. Z jednego z pucharów wyskoczyła mała flaga. Sięgnąłeś po nią, a wtedy pojawiły się na niej napisy informujące cię o tym, że powinieneś udać się na dziedziniec wieży z zegarem.
2, 5 – Masz smykałkę do porządków. Może powinieneś napisać własną książkę przeznaczoną dla czarodziejskich kur domowych? Byłyby zachwycone! Wszystko jest naprawione i ustawione jak należy, dlatego z ulgą przyjmujesz chorągiewkę, która wyskoczyła z największego pucharu na środku Izby Pamięci. Otrzymałeś wskazówkę do wykonania kolejnego zadania, dlatego możesz udać się na dziedziniec wieży z zegarem.
3, 6 – Zamiast poustawiać trofea, tylko pogorszyłeś swoją sytuację, zbijając te, które pozostały całe. Być może to skutki upiornej orkiestry, dlatego lepiej odpocznij i wróć jutro, by ponownie spróbować zabawy z pucharami.

Kod:

Kod:: <zg>Kostki na muzykę:</zg> wpisz wszystkie <zg>Kostki do efektu sprzątania:</zg> wpisz wszystkie <zg>Ilość dni:</zg> wpisz <zg>Czy zbiłeś okna?</zg> tak/nie <zg>Czy otrzymałeś wskazówkę?</zg> tak/nie

Przejście do następnego etapu Złotego Sfinksa bardzo było Rekinowi na rękę. Szczerze mówiąc to liczył na to, że z równą łatwością przeskoczy wszystkie zadania, ale jakoś nie wierzył w aż takie powodzenie. W sumie to spodziewał się totalnego polegnięcia gdzieś w połowie, gdy już rozbudzi w sobie nadzieję, ale to się miało dopiero okazać. Teraz przebierał nóżkami, aby dojść do izby pamięci i zmierzyć się tam z… bałaganem. Rito, serio? Wszędzie burdel, a kto to miał sprzątać? No wiadomo, że oni, biedni uciemiężeni Sfinksowcy. Aż chciałoby się powiedzieć, że „pierdolił tę robotę i poszedł na piwo”, ale niestety ta wersja w grę nie wchodziła, więc chcąc nie chcąc, zaczął lewitować pierwszy puchar, uruchamiając tym samym lawinę zawodzenia chóru umarłych. O mało co zawału nie dostał, tak delikatnie rzecz ujmując i gdy już opanował początkowy stres, raz dwa się z nim rozprawił. To, jak sprawnie mu to poszło zadziwiło nawet jego samego. Dodatkowo, okazało się, że z Sharkera to prawdziwa kura domowa. Może powinien zwolnić swoją skrzatkę ze służby i samego siebie ubrać w ocieplacz na czajnik? Ta wizja przekroczyła jego najśmielsze oczekiwania odnośnie własnej wyobraźni i dziko chichocząc zabrał szybko chorągiewkę, jakby obawiał się, że zaraz znowu zaatakuje go stado wściekłych gołębi, które, być może, będzie chciało mu ją odebrać. Otrzymawszy jakąśtam wskazówkę do kolejnego zadania, zaczął turlać się na dziedziniec wieży z zegarem.

Kostki na muzykę: 1, przerzut na 5
Kostki do efektu sprzątania: 5
Ilość dni: 1
Czy zbiłeś okna? nie
Czy otrzymałeś wskazówkę? raczej tak

To zadanie było zdecydowanie trudniejsze i Isolde potrzebowała trzech dni, by się z nim uporać, co tylko ją rozdrażniło. Jej wrażliwe uszy nie mogły znieść tego przeklętego jazgotu, nic jej nie wychodziło, nie mogła się skupić na niczym, co tylko pogarszało sytuację, sprawiało, że mieszała zaklęcia, tłukła szyby i cierpiała na koszmarną migrenę. Prawdę mówiąc, miała ochotę rzucić to wszystko w cholerę, zwinąć się w kłębek w swoim mieszkaniu i płakać nad swoim nieudanym życiem, gdyby nie fakt, że jeszcze jakaś tam wola walki w niej pozostała, więc nie poddała się tak łatwo i trzeciego dnia odniosła sukces, choć może to za duże słowo. Tak czy inaczej, posprzątała wszystko, mimo że zabrało jej to mnóstwo czasu, który mogłaby spożytkować inaczej, szczególnie że była w trakcie pisania pracy dyplomowej, ale takie życie. W końcu z ciężkim westchnieniem udała się na dziedziniec wieży z zegarem, mając nadzieję, że tam będzie miała więcej szczęścia.

Kostki na muzykę:2, 1 i w końcu 4
Kostki do efektu sprzątania: 3, potem 4
Ilość dni: 3
Czy zbiłeś okna? tak (ale potem 6, czyli ładnie wszystko naprawiłam!)
Czy otrzymałeś wskazówkę? nie

Strona 16 z 24	Strona 16 z 24 • 1 ... 9 ... 15, 16, 17 ... 20 ... 24