Spóźniony: niet
Kostki: 6
Link do kostek: klik
Link do kuferka: klik

Cóż, Noel, jak to Noel na wszystko zawsze miał czas. Miał czas na wstąpienie po drodze do dormitorium, miał czas na dotarcie do właściwej klasy. Co z tego, że przyszedł zbyt późno, wprowadzając przy tym spore zamieszanie. To nie było specjalnym zaskoczeniem dla nikogo. Pewnie nawet dla Callisto. Spojrzał na opiekunkę ślizgonów, która właśnie zaczynała tłumaczyć zaklęcie i posłał jej najbardziej niewinny ze swoich uśmiechów, które opanował już do perfekcji. Wiedział, ze nie lubiła spóźnialskich, bo na swoich zajęciach była panią wszystkiego, ale czy można to było zakwalifikować jako spóźnienie? Nie, a może tylko niewinne. Przecież to był ten uśmiech, który wyrażał pokorę i smutek z powodu opuszczenia najbardziej interesującej bo pokazowej części zajęć. Zanim dotarł do ostatniej ławki, gdzie było wolne miejsce obrzucił spojrzeniem Gemmę, a później Eiv puszczając jej oko. Widocznie był jedynym w tej klasie, który nie znosił czekoladowych żab, a na ich widok ślina nie spływała mu na koszulkę. Postanowił spróbować swoich sił, niewzruszony widokiem słodyczy. Zaznaczył w powietrzu odpowiedni wzór i wypuścił powietrze ze świstem. Wyszło perfekcyjnie, prawda. gdy Callisto mijała jego stolik, podniósł na nią czekoladowe spojrzenie, stosunkowo zadowolone z siebie. Był przecież perfekcjonistą, nie mogło być inaczej.

Tanner przez to całe kupowanie notatnika oczywiście musiał spóźnić się na lekcje. Pech chciał, że najpierw popędził do klasy transmutacji, gdzie nie znalazł kompletnie nikogo. Ciekawe dlaczego, czyżby przez to, że lekcja została przeniesiona, a jego pamięć jest dobra, ale krótka? Gdyby nie to, zdążyłby na czas. Wpadł jednak do klasy w momencie, gdy lekcja trwała już na dobre, mrucząc pod nosem jakieś przeprosiny. Wywrócił oczami i zajął miejsce w samym końcu klasy, pokazując pani profesor, że ma notatnik i to przez niego się spóźnił. Założył ręce na piersi i ze znudzoną miną obserwował nauczycielkę. Miała dzisiaj wyjątkowo dużo do powiedzenia. Gdy skończyła, od razu wziął się do rzucania zaklęć. Nie miał pojęcia jak ma wykonać płynny ruch nadgarstkiem, ale zaklęcie wydawało się zadziałać i to całkiem nieźle. Z czterech czekoladowych żab, zrobiły się dwie. Patrzył z niedowierzaniem jak część uczniów wpycha sobie czekoladową niespodziankę do ust i skrzywił się lekko. Sam miał ochotę przekąsić coś słodkiego. Gdy Marquett minęła jego stolik nie powiedziała ani słowa, więc Tanner uznał, że wszystko wyszło doskonale i nie będzie się więcej przejmował transmutacją, przynajmniej nie dzisiaj.
Tak to już jest, że Ci najgorsi zawsze mają najwięcej szczęścia. Musi boleć, prawda?


Spóźniony: tak
Kostki: 5
Link do kostek: kostki
Link do kuferka: kuferek

Nie licząc samej wizyty w Hogsmeade, L i tak spóźniłby się na swoje ulubione zajęcia. Okropnie gospodarował własnym czasem, zostawiając wszystko na ostatnią chwilę. Tak samo było z zakupem notatnika. Gdyby zająłby się tym wcześniej, może byłby nawet wcześniej, a tak po prostu wpadł do klasy jakieś pięć minut i, nie chcąc narażać się na złośliwe uwagi ze strony nauczycielki, zasiadł w ostatniej ławce. Przeszkadzanie innym oraz pchanie w pierwszy rząd byłoby zdecydowanie nie właściwe.
Szybko wyciągnął różdżkę, całkowicie zapominając o nadrobieniu braków, po czym zajął się obserwowaniem pozostałych. Gdzieniegdzie słyszał odpowiednią formułę, u kogoś podpatrzył odpowiedni ruch różdżką i po paru minutach mógł samemu przystąpić do odpowiedniego ćwiczenia. Oczywiście nie do końca miał pewność, jak to wszystko powinno razem współdziałać, ale jakąż trudnosć mogłyby sprawić zaklęcia scalające, poza dwoma głowami czekoladowej żaby.
Odchrząknąwszy cicho, narysował nad swoim materiałem ćwiczeniowym trójkąt niezbyt starannym ruchem i dźgnąwszy w sam środek, wypowiedział zasłyszaną formułę. Uśmiechnął się do siebie szeroko w akcie zadowolenia, gdyż krzyczenie na całą klasę udało mi się! zdecydowanie nie było tym, czego potrzebował. Co prawda przegapił część teoretyczną, ale dokonał tego. I właśnie tej myśli powinna trzymać się pani profesor, wszak nie każdy był na tyle zdolny. Och, mniejsza z tym. Zrobił to, więc czemu miałby się nie cieszyć?
Spóźniony: tak
Kostki:6
Link do kostek:tutaj
Link do kuferka:tu

Niestety Vacheron nie wyliczyła sobie czasu tak dobrze, jak jej się początkowo zdawało, co zaowocowało bardzo feralnym spóźnieniem. Ona, córka światowej sławy zegarmistrza, spóźniona. Wszyscy jej przodkowie ze strony ojca musieli się przewracać w grobie, kiedy wchodziła do sali, przepraszając za spóźnienie i przerywanie rozpoczętych już zajęć, w trakcie kierowania się do pierwszego z brzegu wolnego miejsca. Słuchała uważnie nauczycielki, podpisała swój notatnik, bo o tym też prawie zapomniała i starała się zapamiętać wszystkie ważne kroki i wzkazówki, jakich udzielała prowadząca zajęcia. Gdy nadeszła odpowiednia chwila, chwyciła rozpakowane żaby, by następnie wypowiedzieć zaklęcie. Ku swojemu niezadowoleniu zauważyła, że coś poszło nie tak, bo oto jej żaba miała dwie głowy, zamiast przepisowej jednej, a ona musiała powtórzyć zaklęcie. To niestety wcale nie było lepsze, a w dodatku nagle nad Frejką pojawiła się wściekła Marquett, deliberująca coś o tym, że Vacheron miała posprzątać swoje stanowisko, ale przez spóźnienie oczywiście tego nie zrobiła, za co odejmuje punkty jej domowi. Zestresowana już do granic możliwości Szwajcarka wydukała jakieś przeprosiny skierowane do profesor, ale nawet nie pytała już o to, czy może spróbować jeszcze raz. Gdyby mogła, zapadłaby się pod ziemię.

Spóźniony: tak :c
Kostki: 3i 3 :c
Link do kostek: tu i tu :c
Link do kuferka: jeszcze nie jest wszystko dopisane, ale kilk

Ech trochę nudno, jak się dla dwóch swoich postaci wylosuje dokładnie te same scenariusze, ale co tam, tak wyszło! Weatherly nie chodził zbyt często na zajęcia, w związku z czym chyba dosyć oczywiste było to, że nie miał zielonego pojęcia nawet w której części zamku znajduje się sala, w której miały się odbyć zajęcia, nie wspominając już o korytarzu czy dokładnym położeniu. To wszystko w połączeniu z dość wyluzowanym nastawieniem sprawiło, że Kanadyjczyk wszedł do klasy spóźniony i przeparadował na miejsce z krótkim "dzień dobry" oraz "przepraszam", zero skruchy, zero pośpiechu. I pewnie poszłoby mu lepiej, gdyby był punktualnie i słuchał nauczycielki, bo oto jego czekoladowe żaby, nad którymi miał się znęcać zaklęciami, zmieniły się w mutanta znacznie odbiegającego od wzorca, jaki powinien osiągnąć, a ponowienie próby wcale nie przyniosło lepszego efektu. Zamiast tego, przy jego stanowisku pojawiła się profesor, której nazwiska nie kojarzył i zaczęła podniesionym głosem deliberować o jakimś sprzątaniu i odjętych punktach. Ech czy to już taka zasada, że na każdej lekcji, którą już zaszczyca Weatherly, Slytherin będzie tracił punkty?

Spóźniony: tak
Kostki: 3i 1
Link do kostek: tu jedno pod drugim
Link do kuferka: szalony kuferek

Callisto przemieszczała się między ławkami, kiedy uczniowie zaczęli rzucać zaklęcia na żaby. Choć sprawa wydała jej się nieco podejrzana, Ślizgonom szło nadzwyczaj dobrze. Marquett zastanawiała się, czy temat zaklęć mógł wypłynąć przed czasem, ale jedyną osobą, którą względnie przygotowała, była panna Grímsdóttir. I… cóż, trudno byłoby ją nazwać Ślizgonką. Skoro już o niej mowa… Zerknęła na Puchonkę. Tylko przelotny cień mógłby ją zdradzić, gdyż jej twarz była kompletnie bez wyrazu. Miała wrażenie, że Grímsdóttir patrzy na nią z czymś na kształt wyrzutu. Czyżby brak pochwały tak ją ubódł? Marquett nie miała czasu teraz się tym przejmować.
- Bardzo dobrze, panie Lyons – rzuciła, przechodząc dalej. – Panie Sharker – dodała, widząc, że ten również świetnie sobie poradził. – Panno Zaharov, proszę spróbować jeszcze raz. Druga głowa jest zdecydowanie zbędna.
Zatrzymała się i uniosła brew, dostrzegając to, czego spodziewała się od samego początku. Wystarczyło tylko poczekać dostatecznie długo. Jeszcze kilka kroków i mogła spojrzeć z góry na jedną z uczennic. Ziało chłodem.
- Panno Johnson, to lekcja, a nie przerwa obiadowa – rzuciła sucho. Choć Katniss próbowała się jeszcze tłumaczyć, Marquett nie była zainteresowana. Gryfonka miała szczęście, że przynajmniej próbowała zdziałać coś na pozostałych żabach. – Pani dom traci pięć punktów.
Nie zamierzała się z nimi bawić. Nie mogła tego robić, jeśli mieli opanować cały materiał w tak krótkim czasie, jakim był okres szkoły. Oczywiście była skłonna zaprezentować im raz jeszcze ruch różdżką czy odpowiedni akcent, ale nie zamierzała tolerować pożerania materiału naukowego.
- Panie Björkson – rzuciła po chwili, odwracając się do chłopaka. – Widzę, że Gryfoni są dzisiaj wyjątkowo hojni, jeśli chodzi o oddawanie punktów.
Gdy wszyscy zakończyli już zmagania z pierwszą częścią zajęć, Marquett mogła spokojnie przejść do następnej. Machnęła różdżką, szepcząc coś w przestrzeń. Transmutowane żaby, a także nieco pokrzywdzone, transmutowane żaby zniknęły ze stołów. Na ich miejscu pojawiły się nowe, tym razem tylko trzy.
- Sugeruję nie zaczynać tej części lekcji od zjadania narzędzi pracy. – Uśmiechnęła się chłodno, patrząc na swoich uczniów. – Nasze drugie zaklęcie będzie zbliżone do pierwszego, a jednak uważam je za nieco bardziej przydatne. Formuła brzmi Miscere Vires. Zaklęcie służy łączeniu kilku przedmiotów w jeden, jednak o zwiększonych właściwościach. Mówiąc prościej, wasze czekoladowe żaby powinny się stać nieco większe, bardziej wytrzymałe i, o ile to możliwe w ich przypadku, nieco bardziej czekoladowe.
Marquett przeszła ponownie na przód sali i uniosła różdżkę.
- Wystarczy, że zakreślicie krąg nad przedmiotami, które chcecie scalić. Im płynniejszy ruch, tym lepsze efekty.
Och, oczywiście, że zrobiła to za pierwszym razem. Nie trafiła tu za piękny uśmiech czy za rzeczy, do których posuwały się niektóre stażystki.
- Próbujcie – zachęciła. – I pamiętajcie o swojej pracy domowej, kiedy zakończymy lekcję.

”Kostki”:

Spóźnialscy dołączający po tym poście mogą wziąć udział jedynie w II etapie lekcji.

”Kostki dla spóźnionych”:

To ostatnia część lekcji. Możecie robić zt. Pamiętajcie o zadaniu domowy opisanym w pierwszej części lekcji. Czas na pisanie postów i wysyłanie sów macie do 22 września.

Kod:

<zg>Spóźniony:</zg> tak/nie
<zg>Kostki:</zg>
<zg>Link do kostek:</zg>

Ojej, Scarlett nie została pochwalona? Przecież to było karygodne. Szczególnie zważywszy na to, że to jej ulubiony przedmiot, a nie poszło jej wcale źle. Westchnęła zrezygnowana, bo przecież opiekunka Slytherinu mogłaby się bardziej postarać! Biedna Saunders, zawsze próbująca się wywyższać. No nic. Zerknęła niechętnie po klasie na to, co robią, a potem słuchała dalej nauczycielki, która przystępowała do drugiej części lekcji. Blondynka podparła głowę na łokciu, aby nie popaśćw jakiś marazm przypadkiem, a potem obserwowała ruchy Marquett, aby móc je powtórzyć. Zamrugała gwałtownie, widząc, że kolejna porcja czekoladowych żab wjeżdża na stół. Wyprostowała się, sięgając po różdżkę i wzięła głęboki wdech.
Zaklęcie, mistrzowski ruch nadgarstkiem i...
No, żeby się scaliły, pewnie. Ale ta jedna wyglądała jakoś tak mizernie... przynajmniej w porównaniu do tej od pani profesor. Pokręciła z niezadowoleniem głową, bo przecież stać ją na więcej... zebrała swoje rzeczy, bąknęła do nauczycielki jakieś pożegnanie i już jej nie było.

Spóźniony: nie
Kostki: 6 przerzucone na 3
Link do kostek: tu
z/t

Oczywiście, że druga głowa była zbędna. To dosyć logiczne. Ale jakoś tak... całkiem ładnie taka dwugłowa, czekoladowa żaba wyglądała! Naprawdę. Ale naturalnie Gemma ponowiła swoją próbę, która się szczęśliwie powiodła, bo znając tę nauczycielkę, zaraz zostałaby wyproszona z zajęć, albo co najmniej zmieszana z błotem. Westchnęła zawiedziona, po czym jednak skupiła słuch na Marquett, która pokazywała im jak działa kolejne zaklęcie transmutujące. Tym razem po dawnych czekoladowych żabach nie było śladu, a zamiast tego pojawiły się nowe. Mniej i widocznie były przeznaczone do grubszej sprawy, co okazało się trafnym wnioskiem, kiedy profesor wyrzucała z siebie kolejne zdania, a na koniec pokazała praktycznie jak ma wyglądać rzucanie zaklęcia. Zapowiadało się całkiem łatwo...
Jednakże kiedy Zaharov chwyciła swą różdżkę, by wypowiedzieć i zrobić dokładnie to samo, to chyba jej jakoś nie wyszło. To znaczy żaby owszem, scaliły się, ale były jakieś takie... małe. W sensie ta jedna, co miała wyjść większa i w ogóle czekoladowsza hehe. A tu smutek.
Kiedy nauczycielka dała znak, że to koniec lekcji, Moławianka spakowała się, pożegnała i wyszła z klasy.

Spóźniony: nie
Kostki: 3
Link do kostek: tu

z/t

Kato nic więcej nie mówił, nie chcąc przerywać zajęć i po prostu obserwował w zamyśleniu dziewczynę, gdy już udało mu się wykonać poprawnie zadanie. Niespecjalnie dobrze czuł się z tym faktem, że był mógł teraz trzymać bezkarnie dłoń na jej kolanie, co zakrawało już o straszliwe niezdecydowanie poplątane z hipokryzją. Jeszcze wczoraj dałby się pokroić za powtórkę ostatniej nocy, ale teraz nie był pewien co ma o tym sądzić. Chyba powinni się spotkać i o tym porozmawiać, a to może wcale nie być przyjemna wymiana zdań. Ślizgon przygryzł lekko dolną wargę i pogrążony w wsłuchiwaniu się w swoje wewnętrzne rozważania, niespecjalnie skoncentrował się na tym co mówiła do klasy nauczycielka. W pewnym momencie odzyskał jednak pełną świadomość swoich czynów, ale było trochę nie w porę, bo wszyscy zabrali się już do ćwiczeń. Kato westchnął lekko i zaczął przypatrywać się temu co robią inni. Pomogło mu się to zorientować, w którym miejscu przestał słuchać i uzupełniwszy braki w informacji mógł wykonać zadanie. Walka ze scalaniem szła mu dość opornie i opiekunka Slytherinu musiała go nieco zachęcić do pracy. Jej aprobata sprawiła, że dalsza część poszła mu bez zarzutu i mógł opuścić klasę, czekając oczywiście wcześniej na Jul.

[zt]

Spóźniony: nie
Kostki:5, potem parzysta
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p615-kostki#271029

Nawet go nie pytajcie jak to wyszło z tą cała transmutacją. Jak można mieć problemy z drugą częścią zadania, skoro pierwsza była tak banalnie prosta? Ciężko powiedzieć co się na to złożyło. Może to, że Marquett ośmieliła się odjąć Gryffindorowi punkty za chwilowe nie ogarnięcie życia przez Leonardo? To było trochę irytujące… zbiorowa odpowiedzialność i brak indywidualnego traktowania bardzo wkurzały Lyonsa, zwłaszcza, że temat punktów w klepsydrach zawsze był tematem dosyć drażliwym. Zmarszczył lekko czoło, a jego brwi na kilka chwil zeszły się ku sobie, nim wsłuchał się uważnie w instrukcje, jakie postawiła przed nimi nauczycielka. Nie mógł się jednak na niczym skupić i być może właśnie dlatego jakimś dziwnym trafem jego żaby pouciekały z pudełek? Zaklął szpetnie pod nosem, nie będąc specjalnie pewien czy jego głos czasem nie dotarł do nauczycielki, ale widząc, że nie ma już na czym pracować zgarnął swoje przybory do pracy i opuścił klasę, lekko wzruszając ramionami. A co się będzie wkurwiał…

[zt]

Spóźniony: nie
Kostki: 6
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p630-kostki

To było bardzo rozpraszające. Po uzyskaniu dodatkowych punktów w rywalizacji o Puchar Domów, Sharker poczuł jak skupia się na nim kilka nieprzychylnych spojrzeń. Wydął wargi w niezadowolonym uśmiechu i zaczął bezmyślnie skrobać piórem po kawałku pergaminu w notesie, chcąc jakoś zabić czas w oczekiwaniu na następne zadanie. Nie sądził, aby poprzednie zadanie było wyznacznikiem jego wspaniałych zdolności, gdyż sądził raczej że to szczęście nowicjusza zdziałało najwięcej. Przyłapał się na tym, że bezwiednie szkicuje buźkę największej ofermy zaklęciowej jaką kiedykolwiek widział, która, jak powszechnie wiadomo, różdżkę ma tylko dla szpanu. Zastanowił się przez moment i zaklęciem sprawił, aby obrazek stał się niewidoczny. Nie chciał wyrywać kartek, ale wymazanie twarzy Gittan tez wydawało mu się jakieś niewłaściwe. Zafrasował się tym chyba mocniej niż potrzeba, bo jak przyszło co do czego, to jego próby scalenia żab można było uznać za po prostu nieudolne. Zanadto musiał się rozproszyć. Skrzywił się nieznacznie i mamrocząc jakieś przeprosiny, zebrał swoje rzeczy i z równie dumną miną jak wcześniej opuścił salę. Co z tego, że raz mu nie wyszło, skoro i tak przewyższał ich wszystkich o głowę w innej dziedzinie?

[zt]

Spóźniony: nie
Kostki: 4, nieparzysta
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p630-kostki#271045

Całe szczęście Marquett już dłużej nie komentowała karygodności postępowania Vacheron i nie wpędzała jej tym samym w stan przedzawałowy, bo przez kilka chwil blondynka naprawdę wyglądała tak, jakby zapomniała jak się oddycha i miała paść trupem. Odetchnęła dopiero, kiedy nauczycielka przeszła kilka kroków dalej i wyjaśniła drugą część zadania, której Freya nie miała zamiaru zawalić tak koncertowo, jak pierwszej. Skupiła się, wypowiedziała formułkę, dokładnie ją akcentując każdą sylabę i wykonując okrągły ruch różdżką nad żabami, które tym razem scaliły się bez żadnych dodatkowych kończyn czy innych części ciała. Szwajcarka przyjrzała się dokładnie żabie, która była całkiem przyzwoita, choć wydawała się być trochę mniej zachwycająca, niż ta prezentowana przez profesor Marquett, ale cóż, tym musiała się już zadowolić i pamiętać o tym, by popracować jeszcze nad transmutacją. Po zakończonych zajęciach zabrała swój notes z wpisanym tematem zadania, jeszcze raz przeprosiła profesor za zamieszanie, pożegnała się i opuściła klasę szybkim krokiem.

zt

Spóźniony: teraz już nie!
Kostki: 3
Link do kostek: tu

Miscere Vires. Miscere Vires. Miscere Vires. Powtarzała to zaklęcie niemal jak mantrę. Niby transmutacja szła jej całkiem nieźle, ale przecież nie wszystko może być idealne, prawda? Odetchnęła z ulga, bo wierzyła głęboko, że akurat ta część lekcji także jej wyjdzie, przynajmniej względnie. Przykro by było gdyby nie.
Wzruszyła ramionami i przeszła do ćwiczenia kolejnych zaklęć, które tym razem wydawały jej się dużo trudniejsze. Spojrzała mimowolnie w stronę ślizgona, z którym spędziła kilka ostatnich dni, a to wywołało w niej niemałą konsternację. Oddychała szybciej, ale próbowała skupić się na wszystkim, tylko nie na sobie. Przetarła dłonią czoło, a po chwili wbiła wzrok w nauczycielkę. Callisto pozwoliła jej wykonać ponownie próbę poprawnego wykonania zaklęcia, toteż nie czekała zbyt długo i po prostu przystąpiła do działa. Ku jej zaskoczeniu - udało się. Wow.
Pięć punktów dla Gryffindoru; zaczęła ironizować w myślach.

/zt

Spóźniony: nie
Kostki: 4 i parzysta
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p630-kostki#271041 - ta kostka i nieco powyżej, ale nie umiałam skopiować, bo jestem osłem

Weatherly, szczerze powiedziawszy, niewiele robił sobie z kolejnych punktów, jakie Slytherin stracił dzięki jego działalności, chociaż to, że zaklęcie nie wyszło mu do tego stopnia, że aż zarobił komentarz od profesor Marquett, przyprawiło go o nieco skwaszoną minę. Nie lubił nie być najlepszym ze wszystkich, nie wspominając już o byciu gorszym od reszty. Zacisnął lekko pięści, słuchając ciągu dalszego zadania, z którym miał się zmierzyć, po czym przystąpił do działania. Z początku szło dość opornie, a czekoladowe żaby za Chiny nie chciały się scalić w jedną, jednak Cezar naprawdę potrafił być niesamowicie uparty. W krótkim czasie jego determinacja przyniosła całkiem wymierne efekty, bo oto na jego stanowisku znajdowała się teraz już tylko jedna okazała żaba, a Kanadyjczyk chyba nawet dostrzegł w osobie profesor Marquett cień aprobaty. Uśmiechnął się lekko, pożegnał prowadzącą zajęcia i opuścił salę, gdy został ogłoszony koniec lekcji.

zt
Spóźniony: nie
Kostki: 4 i 2
Link do kostek: obie tu

Spóźniony: nie
Kostki:1
Link do kostek: tu

Noel może i olewał większość przedmiotów, ale miał niewyobrażalny talent i cholerne szczęście. Co było widać na załączonym obrazku. Pierwsza część lekcji nie sprawiła mu żadnych problemów, właściwie... Podobnie jak i druga.
Miscere Vires, zabrzmiało cicho i płynnie, zwieńczone lekkim ruchem tuż nad czekoladowymi żabami, które idealnie złączyły się w jedną, dużą i smakowitą. Nie miał z tym większego problemu, być może dlatego, że nie przepadał za czekoladą. Kiedy bezbłędnie udało mu się wykonać kolejną część, rozsiadł się nieco znudzony na krześle, obserwując jak Evelyn zmaga się ze swoimi ropuchami. Nie odzywał się, bo nie chciał jej wkurwiać, więc odwrócił wzrok, spoglądając tym samym na Callisto, która aktualnie przechodziła obok niego. Kiedy wszyscy zaczeli się zbierać, on sam wstał bez pośpiechu i wręczył komuś swoją czekoladową żabę, a następnie opuścił salę.

/zt

Niesamowite. Jupiter miał chyba dziś szczęście do transmutacji. Może jednak uda mu się zdać w tym roku? Cóż, jeszcze nie minął nawet pierwszy miesiąc nauki, ale co tam... zaczynał być dobrej myśli. Co prawda dalej nie chcodził na wszystkie zajęcia, ale to nic. Szło mu całkiem nieźle. Szczególnie, że oparł się pokusie zjedzenia czekoladowych żab i to była najlepsza dzisiejsza decyzja. Teraz zaś musiał się skupić na kolejnych słowach nauczycielki. Lecz było ciężko, bowiem wciąż był załamanym kwestią pisania wypracowa, ale co robić? Po prostu napisze je gdzieś na kolanie, najpewniej w Lunie, nie mogąc się skupić przez dudniącą muzykę. No ale życie. Teraz musiał się skupić na kolejnej porcji żab, tak, aby zrobić z nich jedną, większą. Uważnie obserwował machnięcie różdżką i wsłuchał się w zaklęcie, by po chwili cały ten proces powtórzyć. No, w sumie to nie było tak źle. Żaby scaliły się, nie miały dodatkowych głów, tylko ta jedna była po prostu mizerniejszym okazem, NO BYWA.
Zadowolony z siebie po lekcji wstał, pożegnał się z Marquett, a potem sobie wyszedł, nie wiadomo gdzie.

Spóźniony: nie
Kostki: 2
Link do kostek: tu

z/t

Chyba pierwsza część lekcji podziałała na Emmeta w zaskakująco dobry sposób. Zaczął uważniej słuchać nauczycielki, wkładając w to całe swojego skupienie na temacie. Wiadomo, że szło mu to naprawdę opornie, ale w końcu coś zaczynał łapać i może, gdy wyjdzie z lekcji, zapamięta to na dłużej. Notatki nabazgrane w locie na niewiele się zdadzą, jeśli część praktyczna zajęć mu nie wypali, a o to najczęściej chodziło w transmutacji. Nie wiedzieć jak, ale umieć to zrobić. Jak w większości zaklęć. Nie widział sensu pisania tyrad na ich temat, a jednak ćwiczenie również nie wychodziło mu najlepiej. Może rzeczywiście istniał jakiś złoty środek między tym wszystkim, ale Thorn go nie znał.
Dlatego, gdy przystąpił do właściwej części zajęć, powtarzał w myślach zaklęcie oraz ruch, jaki należało wykonać różdżką. Rzecz jasna, za pierwszym razem nie poszło tak, jak tego oczekiwał, lecz nauczycielka postanowiła dać mu szansę, z której nie omieszkał skorzystać. Ponownie zakreślił okrąg nad trzema żabami i odrobinę głośniej wypowiedział formułę. Zaskoczony patrzył na efekt czaru, ale dopiero po chwili oprzytomniał, uśmiechając się, jakby wygrał tysiąc galeonów. No, no, dla Emmeta to naprawdę wielkie osiągnięcie.
Zrozumieć transmutację - lekcja pierwsza, zaliczona. I gdy tylko zajęcia dobiegły końca, zebrał swoje rzeczy, by jak najszybciej napisać sowę do pani profesor w jakimś cichym miejscu. Nie potrzebował dodatkowych problemów później, toteż opuścił klasę celem powrotu do swojego dormitorium.

/zt
Spóźniony: nie
Kostki:4 i parzysta
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p660-kostki#271175

Taeheon bardzo doceniał starania pani profesor Marquett. Wprawdzie nie uczestniczył w zbyt wielkiej liczbie zajęć prowadzonych właśnie przez nią, ale - prawdę mówiąc - nie miał takiej możliwości. W tym roku z pewnością będzie inaczej. Tłumaczyła niesamowicie zrozumiale, jednak co tu się dziwić, jeśli L interesował się transmutacją od dziecka. Jego cicha pasja sama przynosiła owoce, choć z powodów uczestnictwa w Sfinksie, musiał bardziej przyłożyć się do historii magii.
W każdym bądź razie, druga część zajęć poszła mu chyba jeszcze lepiej niż poprzednia. Formuła i prosty ruch różdżką, prawdziwa finezja, gdyby ktoś pytał go o zdanie. Wyćwiczenie zakreślania idealnego okręgu nad przedmiotami zajmowało dość dużo czasu i przynosiło oczekiwane rezultaty.
Mamrocząc zaklęcie nad czekoladowymi żabami, on sam nie oczekiwał aż takich efektów. Naprawdę, to było trochę zaskakujące, ale skoro poszło mu tak świetnie i nauczycielka pozwoliła zabrać czekoladową żabę, to może istniała jakaś szansa, że udzieli mu kilku dodatkowych lekcji, by mógł jeszcze bardziej dokształcić się w kwestii transmutacji. Niewątpliwie, czekało go dużo pracy nad innymi przedmiotami, ale teraz interesował się tylko tym. Nie potrzebował do szczęścia jakichś nad wyraz cudownych rzeczy, gdy opuszczał klasę, aby napisać sowę do pani profesor.

/zt
Spóźniony: już nie
Kostki:1
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p660-kostki#271179

Uśmiechnęła się do Shenae, ale nic się nie odzywała, bo wolała nie sprawdzać jak zareagowałaby na takie pogaduszki profesor Callisto. Zamiast tengo skupiła się na dalszym ozdabianiu wnętrza okładki wszystkim, co tylko przyszło jej do głowy. Zadanie już wykonała i teraz czekała tylko, aż zrobią to też ci mniej ogarnięci, albo spóźnialscy. Ha, aż dziwne, że nie dostali żadnych ujemnych punktów!
Chwilę potem profesor objaśniała kolejne zaklęcie. Brzmiało na bardziej przydatne niż to poprzednie, ale też pewnie było trudniejsze... chociaż patrząc na ruch jaki trzeba było wykonać różdżką i formułkę zaklęcie, wcale się tak nie wydawało.
- Miscere Vires - wypowiedziała zaklęcie, robiąc kółko różdżką. Nie wiadomo co, jednak coś nie wyszło. Próbowała jeszcze parę razy i nic, już chciała się poddać jednak wtedy nauczycielka (!) powiedziała, żeby próbowała dalej. Więc Bell tak zrobiła. Podsłuchała trochę co dokładnie robią ludzie obok, jak wypowiadają formułkę i tak dalej, wtedy podchwyciła odpowiedni akcent i nieco płynniejszy ruch różdżką. Spróbowała jeszcze raz... i tym razem się udało.
Kiedy lekcja się skończyła, postanowiła od razu pójść pisać pracę domową, żeby potem nie zapomnieć.

zt

Spóźniony: nie
Kostki: 4, 4
Link do kostek: http://czarodzieje.forumpolish.com/t9592p585-kostki#270888

Tanner wywrócił oczami, gdy profesor Callisto wygłosiła długą mowę na temat następnego zaklęcia i po raz kolejny przypomniała im o pracy domowej. Miał ochotę jej po prostu nie oddać, gdy ktoś jęczał mu o niej nad uchem cały czas. Doskonale o niej pamiętał, przecież miał już zepsute przynajmniej jedno popołudnie dzięki dzisiejszej lekcji transmutacji. Nie trzeba mu było o tym przypominać co pięć minut. Spojrzał ze złośliwym uśmieszkiem na dwójkę Gryfonów, którym nauczycielka odebrała punkty. Cudownie, że nie był to nikt ze Slytherinu. Ślizgoni nie są przecież idiotami. Po skończeniu obrzydliwie długiej i nudnej mowy, Chapman wziął się za testowanie swojego zaklęcia na kolejnych czekoladowych żabach.
- Miscere Vires! - powiedział, wykonujący bardzo płynny, przynajmniej tak mu się wydawało, ruch różdżki. Niestety, nie był on wystarczający i Tanner musiał wysłuchać kilku rad, zupełnie mu niepotrzebnych, których udzieliła sama pani Callisto. Tanner zbył ją machnięciem ręki i zaczął ponownie, starając się, żeby tym razem nauczycielka nie musiała do niego podchodzić.
- Miscere Vires! - powtórzył i żaby nagle połączyły się w jedno, jednocześnie się powiększając. Cudownie. Pokazał tym wszystkim szlamom, kto tu jest górą. Po zakończonej lekcji Tanner poszedł pisać pracę domową, od której chciał się jak najszybciej uwolnić.

Spóźniony: już nie
Kostki: 5 i parzysta
Link do kostek: kosteczki proszę

/zt

Następna część lekcji była dość dziwna i nudna. Po wcześniejszych niepowodzeniach - tak, mowa tutaj o skonsumowaniu czekoladowej żaby, za co Gryffindor stracił całe pięć punktów - ta część lekcji przebiegła spokojnie, z niebywałą łatwością. Rzucanie drugiego zaklęcia, które miało scalić ze sobą i połączyć w jedną, większą kilka żab było banalnie proste. Leonardo uśmiechnął się tylko z wyższością i od razu wziął się za wykonywanie zadania.
- Miscere Vires! - rzucił, uśmiechając się szeroko i patrząc, jak jego żaba staję się odrobinę większa niż normalna. Różnica była subtelna, tak samo jak w przykładzie pani profesor, jednak dało się to zauważyć gołym okiem. Gryfon kiwnął lekko głową do Marquett, uśmiechając się szeroko, jakby dokonał jakiegoś ogromnego cudu. Czekając na koniec lekcji zaczął rozmyślać, co by było, gdyby poprosił o korepetycje z transmutacji właśnie tą nauczycielkę? Bardzo chętnie nauczyłby się czegoś, co wykracza poza program. Chciał być najlepszy, szczególnie, że zależało mu na nauce animagii. Gdy lekcja się skończyła, Leonardo popędził od razu w stronę swojego dormitorium, coby napisać pracę domową, o której skutecznie cały czas przypominała im profesor Marquett. Gdyby nie był dzisiaj w tak dobrym nastroju, z pewnością zaczęłoby mu to przeszkadzać po drugim przypomnieniu. Rada na przyszłość? Mniej mówienia, więcej działania.

Spóźniony: nie
Kostki: 1
Link do kostek: tutaj są

/zt

Spóźniona: nie
Kostki: 2
Link do kostek: klik

Oczywiście, że spoglądała z wyrzutem. Po całej masie beznadziejnie wyczerpujących zadań z transmutacji, po tych godzinach ślęczenia nad pergaminami, po tysiącach wpadek przy rzucaniu zaklęć transmutacyjnych, kiedy teraz wszechświat nagle postanowił nagrodzić jej starania sukcesem, Callisto nawet nie uniosła kącika ust do góry? Każdy normalny człowiek trochę by się podłamał taką reakcją. Oczywiście starała sobie trzymać w głowie przekonanie o tym, że przecież może jeszcze usłyszeć słowa pochwały w innym miejscu, okolicznościach i czasie, ale nadal siedziała z głową podpartą na ramieniu, utrzymując na buźce wyraz umiarkowanego niezadowolenia. Pewnie mogła to zrobić lepiej, ale nie będzie przecież próbowała, bo to do niej niepodobne. Spojrzała sobie potem na nauczycielkę, tłumaczącą kolejny zabieg który wszyscy mieli wykonać, a który Runa uznała za przypuszczalnie łatwy. W końcu jak wielkim trzeba być idiotą, aby nie umieć zakreślić różdżką kółka? Problem w tym, że nie chodziło o samo kreślenie, o czym dziewczyna zresztą zdążyła się niedługo potem przekonać. Miscere Vires, drogie żaby. Szkoda, że nie stałyście się tak dużą, silną, zdrową żabką, jak powinnyście. Ale to nic. Zaklęcie się udało, a zielone oczy znowu powędrowały w stronę Marquett, aby ponownie spotkać się tylko z milczeniem i neutralną obserwacją. Westchnęła cicho. Oby tylko odbiło się to pozytywnie na ocenach.

[zt]

Mimo tego, że pewne rzeczy nie były w stanie przeszkodzić jej w skupieniu się to w momencie gdy wiedziała iż ktoś praktycznie ciągle na nią patrzy po prostu trochę jej to przeszkadzało. Szczególnie wtedy kiedy musiała wykonać jakieś zadanie, widziała że Kato wciąż się nad czymś zastanawia jednak teraz nie chciała wnikać cóż to może być. Niestety mimo prób zignorowania jego miny myśliciela nie do końca jej to wychodziło tak więc przełożyło się to na zadanie. W ogóle jej nie szło jednak uparta Jul próbowała dalej a nieudane próby po jakimś czasie prowadzą do irytacji co właśnie nastąpiło, heh jasne że nie mogło jej już pójść tak dobrze jak na początku lekcji. Szczęście na ten dzień zostało wyczerpane tak samo jak czas lekcji tak więc nieco wkurzona postanowiła opuścić klasę, przechodząc obok nauczycielki spojrzała na nią przepraszająco po czym wyszła z sali nawet nie zwracając uwagi na to że ktoś tam na nią czekał. Osoby które ją znały pewnie domyślały się że nie tylko nie do końca udana lekcja doprowadziła ją do tego stanu.

z/t
Spóźniony: nie
Kostki: 5,1
Link do kostek: tutaj

Marquett śledziła ich postępy, obserwując czujnym okiem co bardziej rozbrykanych uczniów, którzy mogliby spowodować straty w ludziach swoją nieostrożnością. Była całkiem zadowolona z ich postępów oraz przede wszystkim ze względu na fakt, że w ogóle tutaj przyszli. Chociaż część z bliżej nieokreślonego powodu postanowiła opuścić zajęcia wcześniej, niż powinni, Marquett miała nadzieję, że przynajmniej coś z tej lekcji zostało w ich wciąż jeszcze aż nazbyt pustych głowach.
Kiedy ostatni zabłąkany uczeń opuścił pomieszczenie, odetchnęła wreszcie. Mimo kilku spóźnialskich nie było dzisiaj większych problemów. Mogła więc spokojnie wrócić do swojego gabinetu, a potem udać się prosto do domu w Hogsmeade i odpocząć. Jedyna rzecz, z powodu której była niepocieszona, to praca domowa, którą im zadała. Sama ściągnęła sobie na głowę dwadzieścia sów z notatnikami. A jednak... Cóż, czego się nie robi, żeby ponękać uczniów poza lekcjami? Z chłodnym uśmiechem Callisto opuściła salę.

Itemy i punkty powinny pojawić się jeszcze dzisiaj w kuferkach. Gdyby coś było nie tak, dajcie znać na PW.

zt dla wszystkich

Biegła przed siebie ile sił w nogach, po prostu nie chciała się zatrzymać, do momentu, aż zabrakło jej tchu, zatrzymała się przed jakimiś drzwiami i obejrzała się za siebie, po czym poczuła jak ją coś ukuło w serce.
Dlaczego ktoś miałby za mną iść co?
Nacisnęła na klamkę i wykończona weszła do pomieszczenia zamykając za sobą drzwi. Oparła się plecami o drzwi i zamknęła oczy… Nie… otworzyła je poddenerwowana.
Cholera nadal to widzę…
Ruszyła do przodu i podeszła do okna wyglądając w ciszy.
Widzę to przed oczami… dlaczego? I dlaczego to jest takie straszne do uniesienia?
Widziała przed oczami obrazy, które przed chwilą się wydarzyły, ale… nie widziała tam swojej idolki, ukochanej Eleny, którą wielbiła ponad życie, a widziała jego i to jak się zachował kiedy tylko ją dostrzegł… W ogóle to jak się zachowywał!

Zamrugał zaskoczony i uniósł spojrzenie tam, gdzie i ona patrzyła.
- O kurwa – Wyrwało mu się słowo, które kompletnie nie miało nic wspólnego z jego taktem, elegancją...

Uderzyła pięścią w szybę i zacisnęła zęby. Czuła jak w jej wnętrzu plątają się wszystkie emocje na raz tworząc coś, czego nie rozumiała.
Tylko nie płacz… weź głęboki oddech, uspokój się i idź do pokoju…

Wyszedł z sali jeszcze kończąc się ubierać. W biegu nie było to łatwe, jednak miał na tyle opanowaną tą zdolność, że udało mu się zapiąć wszystkie guziki w odpowiednie dziurki (w tym momencie autorka płacze ze śmiechu przypominając sobie, że chwile temu też prawie zapinał jedną... dziurkę). Dlatego też przechadzając się po korytarzach wyglądał prawie normalnie nie licząc rozmierzwionych włosów i śladu po stróżce potu na policzku. Gdyby go Nicholas teraz zobaczył, to nie śmiałby zapewne zignorować jego nowego 'stylu'. Niedoczekanie. Na wszelki wypadek był bardzo uważny.
W końcu dotarł tutaj. Pokierował go jakiś gryffon, który widział biegnącą dziewczynę. Spojrzał na Jake wprawdzie trochę tak niemrawo, ale tak czy siak wskazał kierunek. Chłopak podziękował mu z obietnicą odwdzięczenia się. Nacisnął na klamkę bardzo cicho otwierając drzwi. Jeśli był tu ktoś inny, to nie chciał przeszkodzić – w końcu do ludzi trzeba mieć ograniczone zaufanie. Była. Stała tutaj. Widział, jak bardzo ją to zabolało. Dlaczego aż tak? Czy Elena była dla niej kimś ważnym? Możliwe. Zaczął mówić nie dając jej sobie przerwać.
- Victorique proszę posłuchaj. Jest mi przykro, że to zobaczyłaś. Przepraszam Cię za to, nie miałem prawa żądać od całej szkoły, żeby wybrała sobie inne miejsce do spędzenia wolnego czasu. Nie pomyślałem jednak, że ktoś będzie chciał odwiedzić pokój snów i to był mój błąd. Wybacz, że musiałaś na to patrzeć – Przeprosił ją spoglądając tymi swoimi... Pustymi oczami. To znów nie był ten sam człowiek .Na pewno nie ten, który miotał się nad ciałem kochanki i przeklinał. Znów był taki Jonatanem, jakie ona poznała. I czuł, że to też może być z jakiegoś powodu dla niej bolesne. Że zobaczyła go... Innego.