Weszła do pomieszczenia prawie bezszelestnie, jak to miała w zwyczaju. Zdradziło ją jednak skrzypnięcie drzwi. Jej zaskoczenie na jego widok było znacznie większe. Cofnęła się instynktownie o krok, dłonią dotykając z powrotem klamki. Drobne palce zacisnęły się na metalu, ale nie naparły na niego. Zielone tęczówki utkwiła na nim. Wiedziała kim jest. Znała go. Czy on znał ją? Nie była pewna. Zatrzymała się w bezruchu. Sparaliżowana myślami, okolicznością spotkania o tak późnej porze i osobą z jaką przyszło jej się skonfrontować. Czy wiedział, że zajął jej salę? Nie zwrócił uwagi. W rogu pomieszczenia, pośród wielu zakurzonych ławek była jedna, która nie niosła na sobie żadnego śladu niedbałości. Jeden blat, wygładzony i wyczyszczony nawet z bazgrołów atramentem. To tutaj siedziała zanim wyszła do łazienki. Świadczył o tym szkicownik porzucony na drewnianym kontuarze. Teraz od jej własności prócz odległości, dzieliła go także jego osoba. Stała, milcząco. Głupio. Tak. Odkryła, że ona też czasem czuje się głupio. Nie była pewna dlaczego akurat przy nim, dlatego zignorowała to spostrzeżenie. Oparła się plecami o drzwi, powoli osuwając palce z klamki.
— ... zajęte.
Powiedziała więcej niż tylko jedno słowo, ale tylko ostatnie dało się usłyszeć. Pomimo, że w klasie panowała absolutna cisza. Kącik jej ust drgnął lekko w grzecznym, niepewnym uśmiechu, zanim poruszyła się i nie utrzymując długo jego spojrzenia odwróciła twarz na bok, a chwilę potem ruszyła za tym kierunkiem, starając się minąć go najszerszym łukiem, kiedy udała się po swoje rzeczy.
— Znajdę inne miejsce.
Nie powinna. Był prawie środek nocy. Ryzykowała wyjściem z dormitorium o tej godzinie. Ryzykowała każdym poruszeniem się na korytarzu. I... wbrew pozorom nie lubiła Hogwartu nocą. Tylko tą ciszę. Ale nie ciemność, czy w niektórych rogach drgające światło.

| W innym czasie

Dlaczego nauczyciele są mistrzami w swoim fachu?
Paradoksalnie - dobry nauczyciel nie uczy dlatego, że posiada wiedzę i umiejętności, bo tak naprawdę... posiada wiedzę i umiejętności właśnie dlatego, że uczy. To przez tłumaczenie danych partii materiału drugiej osobie osiąga się ten poziom zrozumienia, którego nie osiąga się podczas samodzielnej nauki. I właśnie dlatego, profesor Sanford widząc w @Aoife Ó Grádaigh ten jasno iskrzący się zalążek potencjału, postanowiła zaangażować @Maximilian Felix Solberg, który nie raz udowodnił jej, że pasji do eliksirów mu nie brakuje. Osobno, zaczepiając Was łagodnie na korytarzu czy tuż po lekcji, profesor zaproponowała Wam, że stworzy dla Was pewną szansę na rozwój, a to, czy z niej skorzystacie, zależy już tylko od Was. Jeszcze tego samego dnia otrzymaliście sowy z krótką instrukcją, by udać się o 17:00 do wyznaczonej sali na drugim piętrze.
W przestronnym pomieszczeniu, na ławkach najbliżej wejścia, stoją dwa standardowe kociołki magiczne. Ingrediencje zapewniacie we własnym zakresie, bo ze szkolnych zapasów Sanford zapewniła Wam jedynie konieczną bazę.

Aoife - Jako młodsza uczennica dostałaś polecenie, by wybrać eliksir, z którego uwarzeniem czujesz się pewna co do sukcesu. Czasem nie ilość poznanych eliksirów się liczy, a stopień poznania konkretnego. Jakość, a nie ilość. Twoim zadaniem było poznać dany przepis na wylot, by ciekawostkami i faktami o nim zaskoczyć nawet bardziej doświadczonego ucznia, jakim jest Max.

Max - Ty natomiast otrzymałeś zadanie, aby wybrać eliksir, który sprawia trudności nawet Tobie, by podczas warzenia wytłumaczyć najtrudniejsze fragmenty przepisu młodszej koleżance, wyraźnie zaznaczając czego powinno się unikać i na co uważać

Dodatkowo: Do każdego posta rzucacie kostką k6. Jeśli wypadnie 2 lub 4, to w swoim poście musicie uwzględnić, że Irytek wleciał do sali, by Wam trochę poprzeszkadzać (w szczególności osobie, która daną kostkę wyrzuciła). Liczę na Waszą kreatywność, ale mogę to być też taki akcje jak wrzucenie dodatkowego składnika do kotła, który musicie szybko wyłowić; zgaszenie lub zwiększenie ognia pod kociołkiem; głośne śpiewy zagłuszające Waszą rozmowę itp.

Skargi, zażalenia lub wyrazy miłości proszę kierować do @Skyler Schuester

Rzuty:

Ao była ogólnie dość zadowolona tą propozycją. Oczywiście, problemem było to, że będzie nad nią nadzór, a przed tym dniem jedyne co wiedziała o Maxymilianie to to, że po szkole rozeszła się plotka o tym, że jakiś czas temu wpadł w jakieś kłopoty z nauczycielami. Fakt, dawało to cień nadziei na to, że może nie być jednym z tych uczniów, którzy popędzą do profesor Beatrice w związku z jej kreatywnym zastosowaniem przyrządzonych przez siebie wywarów, ale wolała się upewnić. Przed dzisiejszym dniem spróbowała się z nim rozmówić za pomocą sowiej poczty. Co ciekawe, nawet zaoferował się, że załatwi jej składniki na wybrany przez siebie wywar.

Młodsza uczennica weszła do nieużywanej zwykle klasy w pełnym mundurku, wracając dopiero co z zajęć transmutacji. Skinęła głową starszemu uczniowi, po czym założyła swoje google i rękawiczki i usiadła za stołem gdzie miała mieć szkolny kociołek i składniki do najbardziej klasycznego numeru historii eliksirów - bełkoczącego napoju. Świetnego narzędzia zarówno na irytujących angoli, jak i dla czasowego uciszenia potencjalnego kapusia. Uśmiechając się do siebie zaczęła przeglądać składniki. Przebiśniegi... sproszkowana szałwia? Pióro memorytka?! Nawet nie musiała sprawdzać ostatniego słoika.
- Jesteś pewien, że wziąłeś właściwe naczynia? Nie przerabialiśmy jeszcze eliksiru pamięci. - stwierdziła starając się szukać właściwych roślin. Udało jej się na razie znaleźć kilka gałązek waleriany rozrzuconej zdecydowanie za wysoko. To pachniało poltergeistem...

-------

https://www.czarodzieje.org/viewtopic.php?t=21297

@Ramsey Shaw
Księżyc już wisi

  Korespondencja między rodzeństwem Shaw była wyjątkowo, wyjątkowo rzadka. Darren nie pisał do Ramseya, bo nie miał zbytnio po co - kiedyś spróbował zaprosić go do Exham Priory na chociaż herbatę, ale sowa musiała chyba zgubić się po drodze, albo Puchon po prostu zignorował jego zaproszenie, co było o wiele bardziej prawdopodobne. W drugą strony, od młodszego brata Krukon także nie otrzymywał żadnych wiadomości. Dlaczego - było to raczej jasne. Zła krew pomiędzy braćmi nie wzięła się znikąd, ale Darren nie zauważył nawet kiedy po stronie jego brata przerodziła się prawdziwy przypływ niechęci.
  Miał jednak nadzieję, że dzisiaj Ramsey go nie zignoruje, szczególnie że miał do przejścia jedynie parę korytarzy. Egzaminy się zakończyły, jego przygoda z Hogwartem oficjalnie miała się zamknąć za parę dni, na koniec czerwca. Może było to wystarczającą okazją do tego, by Shaw junior pojawił się, kiedy Darren go o to prosił.
  Shaw westchnął i położył podłużne, szczelnie zapakowane zawiniątko przed sobą, na jednej z ławek. Pozostało mu czekać, więc czekał.