First topic message reminder :

Galeria Handlowa

Ogromny, przeszklony budynek, który jest tak wysoki, że gdy staniesz u jego stóp, nie jesteś w stanie dostrzec szczytu. Miejsce, w którym bez pudła znajdziesz wszystkie potrzebne rzeczy, które chciałeś nabyć w mugolskim świecie, a na zakończenie możesz jeszcze wstąpić do którejś z kawiarni lub restauracji, których jest tu pełno. Musisz mieć niestety mugolskie pieniądze, pamiętaj, że Twoje czarodziejskie monety zostaną potraktowane jako żart!

Severus chodził i co chwila zerkał na mugolskie gadżety, chciał nie zwracać na siebie uwagi, ale wręcz przeciwnie... Zapewne powinien robić to tak jak ci niemagiczni ludzie, którzy przyglądali się i brali do rąk przedmioty ich zdaniem bardzo im potrzebne. Nie miał pojęcia, co mogłoby mu być potrzebne, zresztą większość rzeczy go tu nie interesowała, zastanawiał się, czy mugole mają jakąś tam swoją transmutację. Jakieś książki naukowe? Cokolwiek mądrego a najlepiej związanego z transmutacją. Na co on w ogóle liczył? Co on tu robił? Ktoś z Hogwartu wyśmiałby go! Jego twarz wyrażała beznamiętność, brak czegokolwiek co by świadczyło o jego stanie emocjonalnym a tym bardziej uczuciowym. Wyglądał, jakby nie był na miejscu. Nie powinien przebywać w galerii handlowej to tyle. Zresztą z tego, co wiedział, to tu nie płaciło się galeonami, a przecież tylko takie grosze przy sobie posiadał. Im bardziej tak stał i myślał, dlaczego tu się znalazł, ściągał na siebie spojrzenie ciekawskich osób, reszta mniej zainteresowana jego osobą zajmowała się swoimi sprawami.
Spotkanie Yvonne Nancy Horan w galerii handlowej? Bezcenne, a dokładnie mówiąc chyba normalne, zwłaszcza że praca siostry opierała się na obcowaniu z mugolami. Precyzując kuzynki, ale kto by w to wnikał. Rodzina to rodzina, zwłaszcza jak rodzice postanowili odwalić kitę.
- Tak, pani misiowa o imieniu Yvonne Nancy Horan. - Zajrzał za pluszaka i westchnął, jak to miał w zwyczaju, zastanawiając się, ile jego kuzynka ma lat. Pięć? Osiem i pół?
- Służbowo czy wywęszyłaś mnie? - Zastanawiał się jak Yvonne to robi. Zazwyczaj zjawiała się niespodziewanie, jakby nie chodziła, tylko się teleportowała albo zmysły Severusa były pod wpływem jakiegoś uroku, który rozprowadzała wokół siebie Horanówna.

@Raffaello Swansea

Nie mogła doczekać się weekendu i zakupów w towarzystwie swojego ukochanego, starszego brata. Zawsze był dla niej w pewien sposób autorytetem, a że ostatnie lata spędzała na nauce we Włoszech, odpuszczając sobie Hogwart i Wielką Brytanie, była zwyczajnie stęskniona. Rozumiała, że miał swoje obowiązki oraz życie, ale też potrzebowała porcji atencji Raffaello dla siebie. Umówili się przed galerią handlową, jedną z większych w Londynie. Dojazd autobusem chwilę jej zajął, ale ostatecznie udało się brunetce wyrobić na czas. Maj był słoneczny i piękny, mogła więc pozwolić sobie na krótkie spodenki i zwykłą, białą koszulkę z kieszonką na piersi. Miała również czapkę z daszkiem. Jej brat był osobą tak charakterystyczną, że rozpoznała już go, idąc z przystanku, nie mogąc powstrzymać promiennego uśmiechu. Mimowolnie przyśpieszyła, zaraz wyciągając ręce i przytulając się do niego mocno, przymknęła oczy. - To jest absolutnie niedopuszczalne i nieprawdopodobne, że uczę się w szkole, w której pracujesz, a i tak mało Cię widuje! Ten zamek jest okropny. - zauważyła oskarżycielskim tonem, opadając na całe stopy i odsuwając się nieco, zlustrowała go wzrokiem. Szukała śladów zmęczenia, ewentualnego braku dbania o siebie — wyglądał jednak dobrze i o dziwo, miał naprawdę szczęśliwy wyraz oczu. Skrzyżowała ręce na piersiach, przekręcając głowę na bok i spoglądając na niego podejrzliwie, unosząc brew. Oczywiście, że słyszała plotki. I oczywiście była zła, że nic jej nie wspomniał i nie napisał, bo nikt mu tak nie kibicował, jak ona. - No, chyba że byłeś bardzo, baaaardzo zajęty i czymś lub KIMŚ zaangażowany, żeby zapomnieć o młodszej siostrze. - dodała zaczepnie z udawaną obrazą, zaraz jednak szczerząc się i łapiąc go pod rękę, pociągnęła go w stronę wejścia do galerii. Zawsze mówiła, co jej ślina na język przynosiła i zachowywała się trochę jak wariatka. - Mamy szczęście, ładna pogoda utrzyma ludzi z daleka od sklepów i nie będzie takich kolejek.

Miał wrażenie, że już od wieków nie spędził więcej czasu z Yasmine - tak, wpadali na siebie na korytarzach, czasem w Wielkiej Sali, albo na świętach w rezydencji Swansea czy tego typu okazjach, ale to nigdy nie były prawdziwe spotkania we dwójkę. Nie był pewny czemu tak się stało, tak samo jak wcale nie wiedział kto teraz zainicjował wspólne wyjście; mugolska galeria handlowa padła jakoś zupełnie naturalnie w ich rozmowie i nie tracili więcej czasu.
Bardzo nie chciał się spóźnić, musiał jednak jeszcze nad ranem wstąpić do londyńskiej redakcji i podpisać umowę na serię krótkich opowiadań do magicznego tygodnika. Fakt faktem - wyrobił się, chociaż ostatecznie zaparkował swój motor nie na parkingu galerii, a w pobliskiej uliczce, żeby już nie kombinować z szukaniem miejsc. Poprawił wysokiego koka pełnego poskręcanych loczków, wygładził lekko rękawy wzorzystej koszuli i udał się pod wejście, by tam jeszcze zdążyć wypalić papierosa, nim nie zmieni niedopałka w guzik i nie przytuli siostry.
- Hej, Minnie - mruknął pieszczotliwie na powitanie, uśmiechając się szerzej na widok jej czujnego spojrzenia. Doceniał tę uważność - zdawał sobie sprawę z tego, że w przeszłości miał sporo okazji do nastraszenia rodziny swoimi problemami, więc cieszyła go świadomość, że ktoś zawsze był gotów trzymać rękę na pulsie. Fakt faktem teraz wszystko było już od dłuższego czasu w porządku, a nawet lepiej; zresztą, Raffaello zdecydowanie zbyt mocno zakochał się we fryzjerstwie i tworzeniu kosmetyków, by pozwalać sobie na wyglądanie na niezadbanego. - Nie wiem czy zamek taki okropny... jesteś pewna, że to po prostu ty nie spędzasz za mało czasu w bibliotece? - Wytknął jej żartobliwie, by zaraz zaśmiać się cicho pod jej zarzutami. - Nie zapomniałbym - zaprotestował, pozwalając poprowadzić się do galerii, jak zawsze czując ten drobny dreszcz ekscytacji, gdy oficjalnie wkraczali do świata, który nie opierał się na doskonale znanych im rozwiązaniach magicznych. - Czyli już coś słyszałaś, hm? - Zagadnął, w pierwszej chwili chcąc przemilczeń ten temat, by później zorientować się, że to byłaby już przesada. Nie chodziło mu o jakieś tajemnice - chciał tylko nie robić za dużo szumu. - Ale wnioskuję, że mnie nie nienawidzisz, skoro chciałaś się spotkać... - dodał ostrożnie, walcząc z trzymającym go skrępowaniem, ale absolutnie nie mając słów. Rocco przyjął to wszystko zaskakująco dobrze, a miał co do tego dużo gorsze warunki... ale Raffaello miał świadomość, że nie tak miało to wszystko wyglądać, więc i tak nie mógł pozbyć się w pełni żalu.