First topic message reminder :

Kuferek: 70 + własna miotła
Kostki: 81 → 87 = 8 + 7 = 15
Wydarzenie: B → A = 5 pól do przodu
Pole: 25 + 15 + 5 = 45
Przerzuty: 4/8

  Na widok dumnie prężącego się Edgecumbe’a w koszulce z emblematem Srok z Montrose William wywrócił teatralnie oczami, mając przy tym jednak łobuzerski uśmiech na ustach; mimo wszystko oczywiście cieszył się sukcesem kumpla, samemu już odliczając dni do momentu, kiedy i on będzie mógł w końcu wznieść się na wyższy poziom swojej miotlarskiej przygody. Od tej wspaniałej chwili dzieliło go już jedynie – albo może aż – zdanie egzaminów, a potem witaj sportowa kariero!
  Tymczasem jednak nie pozwalał by te myśli go rozpraszały, skupiając całą swoją uwagę na trasie wyścigu, żeby czasem nie przywalić w jakieś drzewo czy nie wyrwać jednym z żądnych uczniowskiej krwi tłuczków. Pruł przed siebie, ile fabryka dała i bardzo szybko nie tylko zajął miejsce w czołówce, ale nawet wysunął się zdecydowanie na prowadzenie. Rzucił okiem za siebie, żeby skontrolować jak dużą ma przewagę nad pozostałymi, po czym z powrotem przylgnął do miotły i leciał dalej, nie zwalniając ani na chwilę. W pewnym momencie poczuł dodatkowo sprzyjający wiatr wiejący prosto w witki jego Błyskawicy, dzięki któremu udało mu się jeszcze bardziej przyspieszyć i w pięknym stylu przekroczyć linię mety; nawet nie próbował powstrzymać w tym momencie okrzyku radości, który sam wyrwał mu się z gardła.
  Rudzielec wytracił powoli prędkość dobry kawałek za linią końcową i zawrócił, żeby tam zaczekać na resztę zawodników; sam lot i towarzyszące mu uczucie wolności były czystą przyjemnością, ale jakby tak jeszcze okazało się, że był pierwszy, to byłby dodatkowy profit, bo szczerze powiedziawszy – pod sam koniec nie bardzo zwracał uwagę na przeciwników, skupiając się przede wszystkim na samym finiszu.

Punkty kuferkowe z MG: 0
Punkty kuferkowe z Zielarstwa: 0
Punkty kuferkowe z Zaklęć: 1
W co jesteś ubrany: skórzane, wysokie buty, dżinsy, żółta bluza z kapturem
Owoc: 4 - no jestem prawie pewna, że jarzębina

Do koła realizacji twórczych zapisałam się spontanicznie. W Qahir al-Falak też mieliśmy podobne kółko dla ludzi zainteresowanych sztuką, w którym trochę się udzielałam. Tak na miarę swoich skąpych możliwości. Natomiast zdziwiło mnie nieco, że spotkanie będzie polegać na wycieczce do lasu, na zbieranie owoców i grzybów bodajże. No cóż, gotowanie to też swego rodzaju sztuka, prawda? Nie przemawiała do mnie, ale nie odmówię wybrania się na spacer, przynajmniej dopóki pogoda jeszcze mnie całkiem nie dobijała. Wysłuchałam słów nauczycielki z uwagą. Zapełnienie koszyka nie brzmiało jak wyzwanie, skoro nie zaznaczyła, że muszą to być jadalne rzeczy. Na pewno nie będę w stanie rozróżnić nawet najprostszych owoców. Istotnie, jak tylko popatrzyłam na podaną przez panią profesor rycinę to miałam lekki zawał, bo wszystkie wyglądały niby znajomo, a jednak obco. Może te fioletowe kulki to borówki. A numer pięć to porzeczki? I jarzębina chyba też była. Ale to są zaznaczone tylko te jadalne, tak? Czy jarzębinę się je? Zadałabym te pytania nauczycielce, gdyby nie dwa ważne powody: bycie niemową oraz bycie bardzo nieśmiałą niemową. Dlatego w ciszy dreptałam przy grupie uczniów, udając, że wiem co tu w ogóle robię. Wyglądałam, jakbym trafiła tu totalnym przypadkiem.
Nie miałam oczywiście bladego pojęcia, że jesteśmy w czymś, co nazywa się Zakazanym Lasem (bo jakbym wiedziała to chyba nie odważyłabym się tu przychodzić tak po prostu), bo nauczycielka o tym nie wspomniała. Słodka nieświadomość. Ale coś czułam, że to miejsce jest jakieś nieprzyjazne i dziwne. I co tu nas miałoby napadać?! Szybko zrezygnowałam z samotnego wędrowania od krzaczka do krzaczka i przykleiłam się do boku @Anna Brandon rozmawiającej z jednym z Puchonów, którego jeszcze osobiście nie poznałam. Machnęłam im ręką na powitanie, pisząc na kartce krótkie "Hej, jestem Cleopatra", po czym podałam ją @Wacław Wodzirej. Skupiłam się wreszcie na odnalezieniu czegokolwiek przydatnego, ale szło mi koszmarnie. W końcu przystanęłam przy byle jakim wysokim krzaku, jak się szybko okazało, jarzębiny. Nazbierałam kilka garści małych kuleczek do swojego koszyka z bardzo niepewną miną, po czym ostatecznie stwierdziłam, że potrzebuję pomocy. Napisałam znów na pergaminie do swoich znajomych.
Jarzębinę się je?

Zadowolona z siebie i z ilości kolorów w swoim koszyku, które jednocześnie wskazywały i przepełniały ją niecierpliwością do tych wszystkich smaków, które mogła z nich przyrządzić, odwróciła się do puchonki o sarnich oczach i uśmiechnęła się szeroko:
- A to jest żurawinka. - zapewniła @Elaine Morieu - Gdzie znalazłaś? - podniosła zaraz oczy jak sroka wypatrująca błyskotek, zawsze jednak dużo bardziej zainteresowana jedzeniem niż bibelotami- Też chce!
Parsknęła na widok @Monty Honeycott, bo zasuwał przez pole jakby szedł się z kimś boksować na gołe pięści, a wyrósłszy przy @Scarlett Norwood zaraz zaczął namawiać na alkohol. Przewróciła oczami, kręcąc głową:
- Jako nauczycielka nie popieram produkcji destylatów na terenie szkoły, ale jesteście dorośli, więc mogę wam pokazać jak zrobić solidny zacier, a aparat będziemy w stanie skręcić z kilku gratów w kuchni. Jakbyśmy znaleźli pigwę... - potarła w zamyśleniu brodę, po czym kiwnęła z uśmiechem głową do puchonki- Dokładnie tak, Carly. Co więcej, a jakby tak dżem agrestowy! Pomyśl o tym. - postukała się w skroń, odwracając do brata, który nie wiedzieć ani kiedy ani jak uzbierał już pół koszyka owoców dzikiej róży.
- O kurde, Monty, będzie na przecier do babeczek! - aż jej się oczy zaświeciły, bo przecież zaraz sezon na Haloween, a krwawiące babeczki zawsze robiły furorę. Niemal taką, jak fakt, że jej młodszy brat tak o nią dbał. Rozczuliła się, odstawiając koszyk i wciągając na ręce jego rękawice, po czym pochyliła się lekko i mruknęła mu do ucha - Mówiłam Ci, żebyś rzucił szlugi... - spojrzała mu groźnie w oczy, jednak zaraz uśmiechnęła się - Dzięki!

Pilnując tego, by ściana lasu nie znikała im z oczu, a zamek wciąż był widoczny pomiędzy drzewami, przemieszczała się powoli wraz z grupą, rozglądając za kolejnymi darami jesieni. Jak na zamówienie, wyproszona od losu pigwa, choć jeszcze jakaś zieloniutka, a obok tuż przecież głóg, kawałek dalej kalina - jaki hojny zakazany las, aż mogłaby postulować o zmianę jego nazwy!

Mechanika:

Znajdujemy trzy rodzaje krzewów i drzew, których owoce są jeszcze niedojrzałe, a jak wiadomo, nie ma większej tragedii w kuchni, niż nastawić się na szykowanie łakoci, tylko po to, by się dowiedzieć, że coś, co chcieliśmy dodać do jedzenia, jest niegotowe.
Gwen proponuje, by spróbować rzucić na nie zaklęcie, by nie stracić okazji do zbiorów, a jak wiadomo, przydadzą się nam na następnych zajęciach z Magicznego Gotowania.

Baccifero - przyspiesza dojrzewanie małych owoców, takich jak jagody.

Dla osób posiadających min. 11 pkt z zaklęć, lub mniej niż 11 pkt z zaklęć ale więcej niż 5 z zielarstwa, zadanie jest w ramach ćwiczenia:
@Wacław Wodzirej @Maximilian Felix Solberg @Scarlett Norwood @Mina Hawthorne @Anna Brandon

Rzut na wybór owocu (k6):
Wylosujcie do którego z owoców się zabieracie. Rozpoznajcie.
1,3 - rozłożysty krzew, liście całobrzegie ząbkowane z trzema klapami, owoce czerwone
2,6 - wielkie drzewo, liście pojedyncze, ogonkowe, owoce czerwone
4,5 - niewysokie drzewko, liście jajowate, owoce żółtozielone

Rzut na zaklęcie (k100):
Wynik rzutu powyżej 50 oczek (z 50 włączcnie) to sukces. Można dodać swoje punkty z zaklęć.

Rzut na zbiory (k100):
1-30 - siłujesz się z szypułkami, jakoś tak bez sensu i bez namysłu, by ostatecznie połowę porozgniatać zamiast pourywać. Zbierasz owoców ledwie kilka i właściwie to chyba chcesz zbierać coś innego już...
31-70 - wpadasz w błoto (chyba, że masz kalosze) i przemakają Ci skarpetki, tak Ci to psuje humor, że zbierasz tylko co drugi owoc.
71-100 - udaje Ci się sprytnie wykorzystać zaklęcie do zebrania większej ilości owoców.

Kod:

Dla osób mających mniej niż 11 pkt z zaklęć i mniej niż 5 pkt z zielarstwa, będziemy ćwiczyć zaklęcie, którego się możecie dziś nauczyć. Żebym wam to zaliczyła, musicie napisać mi dwa posty z tym, jak ćwiczycie zaklęcie.
@Elaine Morieu @Monty Honeycott @Cleopatra I. Seaver

Rzut na wybór owocu (k6):
Wylosujcie do którego z owoców się zabieracie. Rozpoznajcie.
1,3 - rozłożysty krzew, liście całobrzegie ząbkowane z trzema klapami, owoce czerwone
2,6 - wielkie drzewo, liście pojedyncze, ogonkowe, owoce czerwone
4,5 - niewysokie drzewko, liście jajowate, owoce żółtozielone

Rzut na użycie zaklęcia (k6):
1 - porażka, nie udało się, owoc się spalił!
2,3,4,5 - ładnie wykonane zaklęcie, teraz trzeba je dobrze podtrzymać! (możesz dodać 1 oczko do następnego rzutu)
6 - wow! niemal perfekcyjnie! (możesz dodać 2 oczka do następnego rzutu)

Rzut na podtrzymanie wzrostu owoców (2k6):
2-5 - zaklęcie zgasło, a szło tak dobrze...
6-10 - bardzo ładnie podtrzymane zaklęcie, owoce czerwienią się (lub żółcą) dojrzewając w Twoich oczach.
11-12 - przepiękna robota, tak zachwycasz Gwen, że przyznaje Twojemu domowi 3 punkty za świetną pracę!

Kod:

Przypominam:
By zdobyć jeden punkt za udział w kole, możecie odpisać posta na tę mechanikę i dać /zt. Dogadujecie się z Gwen, że przyniesiecie swoje zbiory na lekcję później w tym tygodniu i daje wam dyspensę na zawijkę do zamku.
Jeśli chcecie zdobyć dwa punkty za kółko, musicie kontynuować wątek do min. 5 postów.
Jeśli ktoś zostanie, to 21.10 w sobote wrzucę kolejną mechanikę, związaną z grzybami, żeby były ciekawostki do pisania.

Owoc: lol, nie wiem, ostrokrzew? XDD
Zaklęcie: 96
Zbiory: 100

Uśmiechnął się radośnie, kiedy tylko @Anna Brandon go zaczepiła, aż mu dołeczki na jednej stronie policzków wyszły. Wielce urokliwy zbieg okoliczności, z którego Wacław postanowił cieszyć się radością godną niewinnego dziecka.
  - Och, wielce smutne, że nie możesz jeszcze sama wychodzić ze szkoły. Poza zamkiem jest wiele bezpiecznych lasów - tu uśmiech zszedł mu z twarzy, a mina szukała poparcia we własnych wspomnieniach czy oby na pewno inne lasy poza okolicami Hogwartu były bezpieczne. - Są świetne tereny zielone pobliskiej wiosce, które cieszą serduszko i płuca pięknem i czystością powietrza. Naprawdę powinniśmy mieć w pokoju wspólnym mapę z kilkoma najtrafniejszymi miejscami, w których Puchoni powinni zagościć. Chociażby w restauracji naszej kochanej Helgi - dodał od razu, sięgając po jarzębinę.
  Natomiast na zaczepkę @Cleopatra I. Seaver nie zareagował od razu, ale jeśli ta zamierzała zjeść jarzębinę to powstrzymał ją ku jej własnego dobra. W końcu nawet nie wiadomo kto na wspomniane owoce sikał. Prędko wyjaśnił dziewczynie, że to tylko materiał do przetworów różnej maści i on sam tylko tyle wie o tych jesiennych darach lasów.
  Następnie Wacław znalazł krzew, który postanowił dopieścić zaklęcie i zebrać z niego owoce, które jeszcze do końca gotowe nie były, ale z odrobiną magii wszystko jest możliwe! Prędko też podbiegł do @Gwen Honeycott, pokazując jej swoją zdobycz.
  - Com to jest? - Zapytał z nerwowym śmiechem.

Owoc: jarzębina?
Zaklęcie: 92
Zbiory: 84

- Trzeba być przygotowanym na wszystko, pani profesor. Jestem pewna, że to zdecydowanie potrzebna umiejętność, później okaże się, że człowiek chce zrobić ciasto, pięknie nawilżany wiśniówką biszkopt, a okaże się, że alkohol jest beznadziejny! To jest dopiero tragedia – powiedziała, przeciągając ostatnie słowa, jakby chciała je podkreślić, przy tej okazji doskonale się bawiąc, domyślając się, że Gwen doskonale wiedziała, że to była z jej strony jedynie sprytna zagrywka. Jednak kiedy miało się takie, a nie inne gadane, to człowiek się po prostu nie poddawał, bo też nie miał ku temu powodów, mając świadomość, że po prostu był, jaki był. Zaraz też oczy Carly zabłyszczały na wspomnienie o agreście, ale zanim cokolwiek więcej się wydarzyło, zanim poleciała faktyczni szukać odpowiednich krzaków i zanim skupiła się na tym, przy czym stała, zauważyła coś innego, co spowodowało, że aż przestąpiła z nogi na nogę.
- Czy to jest wiśnia ptasia? Znaczy się czereśnia? Bo coś mi się tak wydaje, ale nie jestem pewna. O, a tam to chyba jarzębina? Chyba, bo jestem taka mała, że sumie to mogłabym być owockiem – zapytała, spoglądając przed siebie, niemalże przebierając nogami w miejscu, przygotowując się do tego, żeby polecieć przed siebie i zebrać owoce, bo wiedziała, że niektóre z nich można było naprawdę nieźle wykorzystać w kuchni, a ona po prostu to uwielbiała i nie mogła się doczekać, kiedy do rzeczonej kuchni wejdą.

@Gwen Honeycott

Owoc: 6 - dereń jadalny
Zaklęcie: 5
Podtrzymanie: 4+1(bonus za zaklęcie) = 5 - niepowodzenie

Jak się okazuje, nie zbierałam nic trującego, ale też nie było to coś, o czym myślałam. Zrobiłam nieco krzywą minę, niezadowolona ze swojej niewiedzy. Wskazałam profesorce miejsce, gdzie znalazłam żurawinę, nie widząc sensu, dlaczego miałabym je zatajać. Idąc dalej, natrafiliśmy na rośliny z jeszcze niedojrzałymi owocami. Czy to za sprawą pogody, czy magii, drzewo, które wybrałam, miało dość mizerne okazy. Słysząc o zaklęciu przyśpieszającym dojrzewanie, nie mogłam przejść obok bez obojętnie. Wybrałam drzewo, którego owoce wyglądały dla mnie na derenie. Wykonałam odpowiedni ruch różdżki, wypowiedziałam nazwę zaklęcia i zadowolona zauważyłam, że wyszło mi już za pierwszym razem. Szkoda tylko, że jakieś trzy sekundy później zerwałam kanałowanie z nieznanej mi przyczyny. Raczej nie wchodziło tu w grę rozkojarzenie, co mnie tym mocniej zdziwiło. Moja różdżka postanowiła mi splatać figla? A może podczas samego rzucenie zaklęcia zrobiłam jednak coś nie tak? Jakakolwiek byłaby odpowiedź, moja próba zakończyła się fiaskiem.

To moja wina, bo wam nie podkreśliłam, ale owoce na które rzucacie w pierwszej k6 rozpoznajecie z trzech podanych w moim poście:
- głóg
- kalina
- pigwa

Uśmiechnęła się, kiedy @Wacław Wodzirej podszedł do niej ze swoją zdobyczą, choć śmiejąc się nerwowo.
- No pięknie żeś ją wyrósł. - pokiwała głową- To kalina. Super do soków, konfitur, świetna na zimowe nalewki. - pokiwała głową - Jak będziesz je zbierał tak, żeby szypułka została na gałęzi, to potem będziesz miał mniej obierania w kuchni. - podpowiedziała, pokazując mu jak łatwo jest zebrać ręką owoce kaliny. Przywoływane zaklęciem zawsze lądowały w koszyku z kawałkiem szypułki. Czasami magia nie pomagała.
Ucieszyła się na słowa puchonki, bo ta podzielała jej entuzjazm i wizję pracy w kuchni, choć starała się bardzo wierzyć w jej niewinność i nie zakładać, że panienka Norwood planuje otworzyć prywatny biznes bimbrowniczy.
- Głóg. - wyjaśniła @Scarlett Norwood - Masz pomysł na to, com można zrobić z owoców głogu? - spojrzała na nią pytająco, czując, że drobna blondynka wie pewnie więcej od pozostałych zebranych uczniów, więc i oczekując od niej nieco więcej.
Podeszła zaraz do drugiej puchonki, by w razie czego pomóc jej z zaklęciem:
- Spróbuj w ten sposób machnąć różdżką, wtedy kiedy spróbujesz je przytrzymać dłużej, nie powinna aż tak drżeć. - podpowiedziała.

Odpisało dość mało osób, więc mechanike grzybów wrzucę jutro, może dziś jeszcze ktoś odpisze.

Owoc: 3 kalina
Zaklęcie: 1 :<
Podtrzymanie: 11 rip punkty

Miałam wrażenie, że niepotrzebnie wbiłam się na krzywy ryj do Puchońskiej pary. Może akurat chcieli sobie pogadać wyłącznie we własnym gronie. To mogło być wyjaśnieniem dlaczego chłopak mi się nie przedstawił. Jarzębiny nie miałam najmniejszego zamiaru jeść, jeszcze aż tak nie oszalałam. Zresztą, jakbyśmy nawet i znaleźli tu smaczne jabłka to wolałabym je najpierw umyć, a potem dopiero spożyć. Kiwnęłam nieśmiało głową do wąsatego Puchona, rozumiejąc z jego wypowiedzi tyle, że faktycznie jarzębinę się spożywa w przetworach, więc rozsądnie będzie co nieco zebrać. Podreptałam za rozgadaną grupą w poczuciu, że idzie mi tak średniawo. A do tego profesor powiedziała nagle o rzucaniu zaklęcia i trochę mnie oblał pot. Moja relacja z różdżką to był bardziej hate niż love. No ale do odważnych świat należy i trzeba spróbować. Podeszłam do jednego z krzaków z niedojrzałymi owocami, które chyba powinny być czerwone. Wyciągnęłam swój magiczny patyk spoconą nagle ze stresu dłonią i machnęłam, niewerbalnie rzucając czar. Obożebożeboże. Oczywiście, że nie wiedziałam ile to właściwie mam tak trzymać. Owoce powoli się czerwieniły, a różdżka jakby też się nagrzewała. Prawie parzyła mnie w rękę i znikąd strzeliła gorącymi iskrami. Spaliłam owoce zmieniając je w czarne węgiełki. Otworzyłam szeroko oczy w szoku i momentalnie miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Co jest?! Wszystko wskazywało na to, że ja faktycznie powinnam raz na zawsze rozstać się z tą przeklętą różdżką. Spojrzałam przepraszając na nauczycielkę, czując przykrość, że osmaliłam kawałek krzaka. Przynajmniej nie wywołałam pożaru w lesie, tego mi brakowało do szczęścia.

Zamrugał jak słodka idiotka.
  - To naprawdę jest kalina? Jak u Lenartowicza? Biedna kalina znać go kochała./Bo wszystkie swoje liście rozwiała,/Żywe korale rzuciła w wodę./Z żalu straciła swoją urodę.? - dopytał, będąc całkiem w szoku, bo to przecież nie mogło tak wyglądać. Przynajmniej jego inteligencja językowa opierała się na czymś zupełnie innym, kiedy wizualizował sobie wspomniane owoce. No, pomijając, że on widział w tym zupełnie inne owoce.
  - A właściwie to jest jakaś różnica między dżemem a konfiturą poza cukrem? - Dopytał jeszcze @Gwen Honeycott, korzystając z okazji posiadania jej uwagi po czym radośnie odkicał w stronę krzewu kaliny bardziej obserwując jej kształt, dorodność i ogólnie pojęta bytność niżeli zbierając jej owoce na jakieś powidła. Chociaż nie był przekonany do aż takiego obcowanie z przyrodą dziś to z racji nieposiadania kleszczy (jeszcze) miał się dobrze i trzymał się dzielnie.

Owoc: 6 - głóg
Zaklęcie: 3
Podtrzymanie: 6+1(bonus za zaklęcie) = 7 - powodzenie

Gapiłam się chwilę na swoją różdżkę, aż nie podeszła do mnie nauczycielka. Zwróciła mi uwagę na machnięcie różdżką - czy to faktycznie był powód, dla którego nie utrzymałam zaklęcia? Pozostawała mi jedna opcja, czyli spróbować w praktyce ową poradę. Wzięłam głębszy wdech, po czym wypuściłam powoli powietrze przez usta, skupiając swój wzrok i uwagę na owocach. Poprawiłam chwyt na różdżce, machnęłam zgodnie z pokazem prowadzącej i wypowiedziałam nazwę zaklęcia. Ponownie się powiodło i, co dało się od razu zauważyć, było faktycznie o wiele łatwiejsze do utrzymania. Skupiając swoje wysiłki na zaklęciu, starałam się też kątem oka zwracać uwagę na owoce, co by nie przesadzić. Doprowadziłam w ten sposób owoce do stanu użyteczności, jednocześnie stwierdzając, że nie jest to dereń, a głóg. Cholera, po raz kolejny miałam problem z rozpoznaniem rośliny w lesie. Taka ze mnie zapalona zielarka.

- Głóg? Ja to chyba jestem jednak trochę ślepa, może powinnam zacząć nosić okulary - stwierdziła, wzruszając ramionami, a później zachowała się niemalże tak, jakby rozmarzyła się nad tym, co się właśnie działo i o co została zapytana, co nie powinno właściwie nikogo dziwić. Bo właściwie była szczęśliwa, jak nigdy dotąd, zachwycona tym, co się dookoła niej działo, zachwycona pytaniami i możliwościami, jakie się przed nią pojawiały.
- Całą masę rzeczy! Wiem, że można jeść je na surowo, ale przede wszystkim da się z nich zrobić konfitury! No i nalewki, napary, a nawet wino. No, a jak konfitury, to i dżem. Całkiem sporo przydatnych rzeczy, a już na pewno świetnie sprawdzi się w herbacie, bo to taka pora, żeby się akurat nadawał i pięknie by wyglądał. Hm, może herbata z rozmarynem, głogiem i pomarańczą? Co pani na to? - odpowiedziała, wyraźnie zachwycona tym, co się działo, niemalże podskakując w miejscu, szczęśliwa, że działo się coś, co jej odpowiadało, po czym poleciała jak na złamanie karku, żeby faktycznie zająć się zbieraniem owoców, a jeśli nie były dostatecznie dojrzałe, to specjalnie się tym zajmowała przy pomocy zaklęcia, będąc pewną, że to, co robi, było właściwe. Aż sobie przy tym nuciła, tupiąc przy tej okazji w gumiakach, które wcale nie wyglądały na niej tak tragicznie. Można by nawet powiedzieć, że Carly po prostu czuła się idealnie, kiedy tak latała wszędzie gdzie to możliwe w tym stroju, stając się jednością z lasem, chociaż marzyła o tym, żeby wejść do kuchni, a co za tym idzie, wykazać się swoją znajomością gotowania. A co!

Owoc: 2 - głóg
Zaklęcie: 3 + 71 = 74 sukces
Zbiory: 75 - Zrywam większą ilość owoców

Przyszedł czas na bardziej magiczną część spotkania i tu już Max nieco mniej radośnie podszedł do tematu. Owszem, zaklęcie znał dość dobrze, bo w końcu nie od dziś zbierał składniki na eliksir, ale czy to oznaczało, że miało mu ono wyjść? Tu już nie był taki pewien. Podszedł do pierwszego lepszego krzaka z czerwonymi owocami i przez chwilę kontemplował, nim ostatecznie uniósł różdżkę by rzucić czar. Z zaskoczeniem, choć niepotrzebnym, zauważył, że osiągnął sukces i nie pozostało nic innego, jak zabrać się za zbiory. Oczywiście będąc Solbergiem i ślizgonem, nie mógł nie spróbować nieco zachachmęcić. Zrobił wszystko, by zerwać nieco więcej owoców, a do tego spróbował włożyć kilka niepostrzeżenie do własnej kieszeni, bo co jak co, ale owoce głogu, bo w końcu doszło do niego, co zbiera, mogły okazać się bardzo przydatne.

@Gwen Honeycott

Przystanęła ze swoim już solidnie wypełnionym koszykiem nieopodal @Cleopatra I. Seaver i uśmiechnęła się:
- Nic się nie martw, tak się czasem zdarza. Spróbuj jeszcze raz, nowe zaklęcia trzeba ćwiczyć, by utrwalić odpowiednią inkantację i ruch nadgarstka. - zachęciła puchonkę, by spróbowała może na innym krzaczku, by tego nie spalić już całkowicie.
- tak, panie Wodzirej. Kalina-malina. - nie miała pojęcia kim jest Lenartowicz, ale @Wacław Wodzirej zawsze wydawał się jej trochę szalonym studentem, więc puszczała część jego wypowiedzi, całkowicie niepedagogicznie, mimo uszu - A więc zasadnicza różnica, między dżemem a konfiturą, poza zawartością cukru, jest konsystencja. Dżem jest jak najbardziej gładki, owoce są obrane i zmielone w pulpę. Za to w konfiturze często można znaleźć całe cząstki owoców, razem ze skórkami. - sprecyzowała - Ja wole konfitury, bo są takie jakieś... bardziej chrupkie! - zaśmiała się.
Pokiwała głową, widząc postępy @Elaine Morieu ii pokazała jej kciuki do góry, nim nie poszła dalej, w towarzystwie @Scarlett Norwood:
- Ooo, brzmi dobrze. Rozmaryn głóg i pomarańcza brzmią jak pyszny, późnojesienny wieczór. I ciastka korzenne. - pokiwała głową na boki rozmyślając już o tym, co zrobi ze swoimi zbiorami i czy jak część z nich zabierze do celów własnych to starczy jej na lekcję.
Mijając @Maximilian Felix Solberg zachichotała cicho, pochylając się w jego stronę:
- Tylko ich pan, panie Solberg, w tej kieszeni nie rozplaszcz, bo szkoda zbiorów. - puściła mu oko.

Zbieranie grzybów:
Mechanika, jak każda inna na kółku, jest oczywiście nieobowiązkowa. Jest to ostatnia już mechanika i myślę, że będziemy kończyć powoli. Zachęcam tych, którzy chcą dwa punkty, skorzystać jeszcze z którejś mechaniki więcej niż raz i napisać te pięć postów.

Wybór Grzyba (k6):
1: Łatwy (np. Maślak)
2: Łatwy (np. Błyskogłówka)
3: Średni (np. Gąska zielonka)
4: Średni (np. Srebrzysta Strzępiucha)
5: Trudny (np. Czubajka kania)
6: Trudny (np. Złoty Borowik)

Rzut na Znalezienie Grzyba (k6):
1-2: Nie znajduje grzyba, ale napotykasz inny ciekawy element lasu (np. roślinę lub zwierzę, które możesz opisać w swoim poście).
3-4: Znajdujesz grzyba, ale jest on uszkodzony lub nie do końca dojrzały. Możesz zdecydować, czy go zabrać, czy rzucić ćwiczone w poprzednim etapie zaklęcie (k6 z sukcesem na parzyste) czy poszukać dalej.
5-6: Znajdujesz idealny egzemplarz grzyba.

Kółko zamykam 26.10 w czwartek.

Grzyb: 1, no to maślak?
Znalezienie: 2

- Myślałam akurat o rogalikach z marmoladą śliwkową, ale ciastka korzenne też brzmią niesamowicie dobrze! Robię się coraz bardziej głodna - zakomunikowała, zadowolona z tego, że jej pomysł zyskał poklask, a później ruszyła do działania, żeby ostatecznie nazbierać owoców i zacząć rozglądać się za czymś ciekawym. Była pewna, że na coś trafi, w końcu w lesie nigdy nie było nudno, nigdy nie panowała posucha, nigdy nie trzeba było zastanawiać się nad tym, czy w ogóle coś tutaj żyje. Ale na pewno nie wiewiórka była tym, za czym się obecnie rozglądała.
Musiała jednak przyznać, że zwierzątko było na tyle ciekawe, że po prostu podążała za nim spojrzeniem, zapominając o tym, że las miał dla niej mnóstwo darów, za jakimi mogła i pewnie powinna podążyć. Skupiła się jednak na rudej kicie, która śmigała między drzewami, przemieszczając się z taką prędkością, że Carly było tak naprawdę trudno za tym wszystkim nadążyć. I było w tym coś tak radosnego, że dziewczyna wyraźnie, choć bardzo idiotyczne, rozmarzyła się nad tym, co się właśnie działo, wzdychając z zadowoleniem sama do siebie, zupełnie jakby faktycznie postanowiła odlecieć w nieznane.

Grzyb: 4 - Srebrzysta strzępiucha
Znalezienie: 6

-Nie ma co się martwić, od tego mam moździerz.- Zapewnił z uśmiechem nauczycielkę, bo skoro go nie zjebała, to miał zamiar podejść do tego równie luźno. Głóg mógł mu się przydać, a raczej nigdy nie marnował okazji do zebrania możliwych składników.
Zaraz jednak musiał porzucić swoje poczynania, bo zamiast na czerwonych kuleczkach, przyszedł czas skupić się na grzybach. Co nieco o tym wiedział, choć raczej znał się bardziej na tych narkotycznych okazach. Miał mimo wszystko zamiar dać z siebie sto procent i z takim nastawieniem zaczął wpatrywać się w leśną ściółkę z nadzieją, że znajdzie coś nie trującego i w miarę w jednym kawałku. Długo nie musiał szukać, bo już po kilku minutach odnalazł coś, co wyglądało dorodnie i nawet smacznie.
-To jest jadalne? - Zapytał kogokolwiek, kto akurat kręcił się obok, chowając grzyba bo trujący czy nie, mógł okazać się przecież przydatny.

Grzyb: 6
Znalezienie: 3 i zaklęcie: 1

Wiewiórka była i się zmyła, więc Carly postanowiła ruszyć dalej i również poszukać czegoś ciekawego, jak ta szukała orzechów. No i udało jej się trafić na naprawdę ciekawego grzyba, problem jednak polegał na tym, że złoty borowik nie był, cóż, dojrzały. Nic zatem dziwnego, że sapnęła na to z niezadowoleniem, kręcąc do samej siebie głową, jakby to była jakaś największa tragedia na świecie, a później jęknęła, uznając, że pozostaje jej jedynie spróbować zaklęcia. Znała je, oczywiście, radziła sobie z nim nie najgorzej, ale obawiała się, że piękny grzyb, jaki na pewno by uświetnił to wyjście w nieznane, nie będzie zbyt chętny do współpracy. I wcale się nie pomyliła, przez co zrobiła niesamowicie wręcz zasmuconą minę, odnosząc wrażenie, że została zwyczajnie oszukana i to w ogóle była całkowita i absolutna niesprawiedliwość, która spowodowała, że aż chciało jej się, a jakże, zapłakać nad własnym losem.

Grzyb: 6 - złoty borowik
Znalezienie: 5

Ucieszyłam się ze swoich postępów i możliwości podtrzymania zaklęcia na tyle, by owoce dojrzały. Pochwała profesorki, w postaci kciuków do góry, była kolejną bardzo miłą i motywującą rzeczą. Chciałam jeszcze poćwiczyć, jednak widząc, jak inni ruszają dalej, ponownie pochyliłam nos w kierunku podłoża, w poszukiwaniu dobrodziejstw lasu. W ten sposób natrafiłam na śliczny okaz grzyba - pomińmy fakt, że omal go nie rozdeptałam. Przykucnęłam i pochyliłam się ku niemu, chcąc sprawdzić, czy wiem z czym mam do czynienia. Spróbowałam przestudiować w swojej pamięci podobne kształty, odnajdując w niej borowika, jednak nie byłam pewna z jakim mam do czynienia. Jeśli pamięć mnie nie myliła, te jadalne można było pomylić z trującymi, a takiego dziada wolałam nie wrzucać do koszyka. Podniosłam rękę do góry, mając nadzieję, że ktoś, a najlepiej profesorka, podejdzie i rozwieje moje wątpliwości.

Owoc: 1 kalina
Zaklęcie: 1 ofc
Podtrzymanie: -

Im dłużej patrzyłam na spopielone owoce tym bardziej przykro mi się robiło. Czy ja naprawdę umiem za pomocą różdżki tylko psuć, a nie tworzyć? Przecież ja byłam artystką, uwielbiałam kreować i budować, a te czary tylko rujnowały coś, co mogło być piękne. To właśnie się stało z tymi owocami, których nawet nie uznałam nazwać. Westchnęłam głęboko i drgnęłam, słysząc głos nauczycielki. Jak tylko na nią popatrzyłam to moją uwagę zwrócił jej koszyk wypełniony różnymi cudami lasu. Natomiast na dnie mojego kryły się dwie garści jarzębiny. I co ja niby z tego przygotuję?! A pewnie kółko niedługo się skończy, będę miała najmniej z całej grupy, nie uda mi się zrobić najmniejszego słoiczka z przetworami, znowu stanę się pośmiewiskiem... Tego typu czarne myśli szybko zaczęły kotłować mi się pod równie czarną czupryną. Zaczerwieniłam się ze wstydu i skinęłam grzecznie głową kobiecie. O, jaka masakra. No to trzeba próbować na innym krzaku. Na sztywnych nogach podeszłam do podobnej rośliny z niedojrzałymi owocami. Machnęłam ręką, ale drżała mi ze stresu jak osika na wietrze, przez co ledwo trafiłam w cel. A jak już do tego doszło to różdżka buchnęła iskrami, parząc delikatnie mnie, a do tego kolejny krzak rujnując. Znowu to samo, no to już było jakieś fatum. Chciałam zapaść się pod ziemię, a w oczach zaczęły mi wzbierać łzy. Z przejęciem usiadłam na zwalonym pniu nieopodal, potrzebując chwili na opanowanie poczucia bycia najgorszą czarownicą na świecie. Grupa w międzyczasie ruszała dalej, sięgając tym razem po dorodnie wyglądające grzyby.

@Gwen Honeycott

Grzyb: 6
Znalezienie: 2

Nie miał zamiaru stać jak kołek i patrzyć na liście, więc zaczął poszukiwania kolejnych grzybów. Jakieś złote borowiki mu wpadły - no już widział jak coś takiego w tym gównie rośnie. Prędzej nieśmiałek by na niego nasrał, choć to akurat było i prawdopodobne i bez porównywania szans do znalezienia super rzadkiego grzyba, czy coś. Odchodząc od życiowego pecha Maximiliana, ślizgon skupił się na kolejnych minutach wlepiania gał w mech i paprocie do tego stopnia, że nie zauważył głazu obok i się o niego wyjebał, rozdzierając sobie ciuchy i krwawiąc z rozbitej nogi. W dupie do jednak miał, bo zauważył, albo przynajmniej tak mu się wydawało, demimoza, między gałęziami krzewu nieopodal. Istota szybko jednak spierdoliła i nim chłopak się podniósł był i bez borowika i bez demimoza.

Owoc: 6 - głóg
Zaklęcie: 5
Podtrzymanie: 8 +1 = 9

Ja to już straciłam całą nadzieję. Miałam wrażenie, że lada chwila się pobeczę w tym lesie i zrobię z siebie jeszcze większe pośmiewisko niż do tej pory. Ale dzielnie powstrzymywałam łzy, aby nie spłynęły potokiem. Nie pokonają mnie przecież jakieś durne owoce... Jestem czarodziejką. Po paru minutach wzięłam się w garść i powiedziałam sobie, że spróbuję po raz ostatni. Do trzech razy sztuka. Kompletnie bez entuzjazmu i werwy podeszłam do wysokiego drzewa. Może to tamte krzewy były przeklęte? Wybrałam inne owoce, wzięłam głębszy oddech oraz pomyślałam wyraźnie "Baccifero", a gdy wykonałam ruch różdżką magia zaczęła działać. Czekałam na katastrofę, na spalenie kolejnych darów lasu albo na ponowne poparzenie mi palców, ale... ale do tego nie doszło. Z każdą upływającą sekundą moje oczy bardziej się wytrzeszczały. Widziałam, jak różdżka mnie słucha, a to naprawdę rzadkość. Aż mi zaczęła dłoń drżeć z nerwów, ale zaklęcie przebiegło pomyślnie. Bałam się ruszyć, ale w końcu ogarnęła mnie dzika radość. Zebrałam kilka garści pięknych owoców i podbiegłam jak strzała ku @Gwen Honeycott z uśmiechem przyklejonym na usta. Pokazałam jej, co wyczarowałam zachwycona jak dziecko, które rzuciło swoje pierwsze udane zaklęcie.

Grzyb: 4 - siedzuń sosnowy
Znalezienie: 5

W końcu nie przybył tu na pogaduszki, ani nawet na wodzenie wzrokiem za złotowłosymi puchonkami - a na zdobycie tytułu grzybowego króla, nawet jeśli nie wiązały się z tym żadne tematyczne insygnia władzy. Wystarczyłby mu sam fakt, że odnalezienia skarbu sosnowego lasu. Żadne maślaki, żadne podgrzybki ani nawet borowiki mu w głowie. Bezpieczne wybory zostawiał amatorom.
Ortalion w ruch i już snuł się na granicy lasu w przykurczu, taskując omszone pnie, czubkiem buta szturchając podejrzane kupki nawianych liści i igliwia, niczym myśliwski pies pociągając nosem, szukając charakterystycznej nuty. Do grzybich poszukiwań trzeba mieć psychę i zawziętość, inaczej się odpada w przedbiegach, zadowalając się robaczywym zajączkiem. Podśpiewywał pod nosem, nic nie robiąc sobie z pozornie niepokąjących szelestów, łamiących się suchych liści pod naporem stóp, albo, kto wie, łap jakichś - co go tam zakazany las, chłop skupiony był na celu.
Nie minęło więcej niż dwadzieścia minut, a jego oczom ukazał się widok zachwycający tak samo, gdy ujrzany za pierwszym razem. Aż mu ślinka do ust napłynęła. Tuż przy glebie, schowany przed większością spojrzeń (ale nie jego, co to, to nie) wyrastał siedzuń. Galaretowaty i wilgotny, aż się prosił by posmyrać go paluchem. Pochylił się jeszcze niżej, by zatrząsnąć dłonią mięsistą bazą i z szerokim, lubieżnym uśmiechem, nie mógł powstrzymać myśli, że ten dźwięk to przypominał mu coś całkiem innego.

Grzyb: 5 - czubajka kania
Znalezienie: 1

Udane zaklęcie naprawdę należało świętować. Zły humor mnie opuścił. W koszyku miałam trochę owoców, ale chciałam też poszukać grzybów tak, jak reszta grupy. Otarłam nadgarstkiem oczy, gdzie zakłębiło się kilka łez, ale na szczęście może nikt nie zdołał zauważyć? O wiele weselej oraz żywiej wędrowałam po lesie, samodzielnie już wypatrując czegoś w listowiu. Okazało się to jednak bardzo trudne. Wszędzie leżały gałązki albo liście, a grzyby ciężko wypatrzeć. Ale w atlasie sprawdziłam, że jest też taki wysoki, który wystaje ponad ziemię - kania. Chyba nigdy nie miałam okazji ich jeść. W starożytnym Egipcie grzyby uważano za rośliny nieśmiertelności, które zostały podarowane ludziom przez boga Ozyrysa.
Poświęciłam na to kilka minut, ale nic kompletnie nie znalazłam. Za to znienacka prawie że przed moim nosem przekicał jackalope. Zatrzymałam się jak wryta i gdybym mogła to zawołałabym do reszty grupy "Patrzcie! Patrzcie!". Na pewno spłoszyłoby to malucha. Ale ja pozostałam cicha jak zawsze, więc zwierzątko zastrzygło uszami i spojrzało mi w oczy. Czy rozumiało, że nie chcę uczynić mu krzywdy? Właściwie to nie wykonywałam żadnego gestu. Nie chciało mi się wierzyć, aby dziki zając mógł dać się pogłaskać, poza tym jeszcze by mnie ugryzł. Dlatego tylko obserwowałam go spokojnie, zapominając na chwilę o poszukiwaniu grzybów.

Grzyb: 5 - czubajka kania
Znalezienie: 3

Niezależnie od tego, czy ktoś zaspokoił moją niepewność, czy też nie, ruszyłam dalej, obserwując runo leśne w poszukiwaniu wystających z niego dobrodziejstw. Po drodze natrafiłam na krzak leśnych jagód, które częściowo opędzlowałam, a częściowo wrzuciłam do koszyka. Ciężko mi było ukryć uśmiech, goszczący na moim licu niemalże bez przerwy. Tak to mogłam żyć przez cały czas, spędzając go na świeżym powietrzu i zajadając się owocami leśnymi. Jedyne, czego bym się obawiała, to napotkanie dzikiego zwierzęcia z morderczymi intencjami. Taki jeden sześcionogi przyjaciel i cała magia z mojego pobytu pryska. Na szczęści zamiast akromantuli w obszarze mojego wzroku pojawił się grzyb. Już z nieco dalszej odległości było widać, że coś jest z nim nie tak. Kiedy się do niego pochyliłam, zorientowałam się co - grzyb był w dość dużej mierze nadgryziony. Najwidoczniej przechodzące tędy zwierzę postanowiło sobie "dziabnąć" grzyba. Ciekawe, dlaczego nie zjadło go w całości...może zostało spłoszone? Ruszyłam dalej, licząc na więcej szczęścia.

Szukanie grzybów jakoś nie leżało w jego rzeczach, które lubił. Więc skoro wszyscy przestali się interesować owocami jesieni, Puchon bał się zbierać je już sam. No tak bardziej nie chciał, gdyż presja grupy wymagała od niego zmiany położenia. Z sięgania do koron drzew do babrania się w przedleśnym runie. Ono samo w sobie było piękne, więc brunet jedynie przysiadł na trawie i oglądał starania innych w tym materiale. Od czasu do czasu rzucał głośno komentarz, że wszystkim idzie świetnie i zbieranie grzybów jest po prostu ich ukrytym talentem.
   Suwał dłonią po zimnej trawie, ciesząc się jesienią, póki ta jeszcze rozpieszczała wszystkich swoim dobrobytem. W miejscach, w których słońce świeciło można było nacieszyć się miłym ciepełkiem. Zaś w cieniu należało trzymać się już czapki i szalika.

Grzyb: 1
Znalezienie: 4 i nieparzysta

No skoro zwierzę mu uciekło, to postanowił dalej polatać po krzakach z nadzieją, że się jeszcze jakimś cudem na nie natknie. Oczywiście oficjalnie szukał grzybów, ale sam się zdziwił, gdy na jednego natrafił. Ten maślaczek był tak biedny i podniszczony, że Maxowi prawie zrobiło się go żal. Postanowił ulżyć mu doli i rzucić zaklęcie, które przed paroma chwilami tak pięknie mu wyszło, ale gdy kończył inkantację, wielka mucha wleciała mu do ryja i zaklęcie nie wyszło.
-Zajebiście. Ten las mnie nienawidzi. - Burknął pod nosem, dając sobie spokój z ratowaniem grzybów. Na pewno nie miał zamiaru robić tego własnym kosztem.

Smak potraw chyba był podbijany przez fakt, że rzeczy w kuchni tworzyło się już na świeżym powietrzu, własnymi rękami zbierając wszystkie potrzebne produkty. Chociażby Wacław chciał znaleźć trufle, z której mógłby zrobić wszystko. Naprawdę wszystko od syropu po zupę, chociaż sam grzyb był wyjątkowo dziki, niedostępny i tak drogi, że to szkoda było gadać.
   Wstał z lekko mokrej ziemi, unosząc swoją dupkę w górę i ruszył na poszukiwania nieznanego. Bardziej tak dla zdrowotnego spaceru niż rzeczywistej chęci znalezienia trufli. Po drodze zbierał wszystko, co wydawało mu się zdatne do przetworzenia za pomocą własnych rąk i magii. Dozbierał jeszcze trochę jarzębiny, a później rzucił się na rzecz, którą musiał być czarny bez. No, jego owoce, jeśli chcemy być literalni. Kółko od tych twórczych realizacji w tym miesiącu bardzo się popisało swoją miłością do świata. No, w końcu też każdy kochał jedzenie.

Gwizdnęła na tyle, by zwrócić uwagę młodzieży, która rozeszła się między drzewami.
- Moi mili, zbieramy się do zamku, zaraz podwieczorek, a nie chce mieć na sumieniu waszych burczących brzuchów! - zarządziła - Prosze was, byście chociaż część ze znalezionych skarbów przynieśli na lekcję. Jeśli planujecie robić jakieś przetwory sami, to je też możecie przynieść, chętnie sie wymienię przepisami. - dodała, kiedy sie zebrali w konkretniejszą grupę z tej rozbieganej po krzakach hałastry - W razie czego, piszcie do mnie na wizie, albo wysyłajcie sowy, mogę podpowiedzieć co i jak, jeśli będziecie mieli problemy z własnymi eksperymentami - do których niemniej was zachęcam, bo najmilej się uczyć przez doświadczenia!
Opuścili las i udali się do zamku, w którego holu rozeszli się każdy w swoją stronę.

zt dla wszystkich

Pięknie dziękuję za udział w kółku!

Spoiler: