First topic message reminder :

Humor: 2
Koncentracja: 2
Nastawienie: 5
Kuferek:  9 pkt
Klątwa: aktywna

Najchętniej to zostałaby w swoim pokoju, zakopana pod grubym kocem, sama ze sobą i swoim nieszczęściem. Nie mogła jednak unikać lekcji w nieskończoność. Nie po to zapłaciła za powtarzanie klasy równowartość połowy nowego sprzętu do quidditcha, żeby kolejny raz zawalić rok. To był ten dzień, w którym musiała w końcu pojawić się na zajęciach, pierwszy raz od zeszłego semestru. Mało kto wiedział o tym, że nie zdała i czuła się z tym nieswojo. Idąc szkolnymi korytarzami, miała wrażenie, że wszyscy się na nią gapią i ją oceniają, choć tak naprawdę mało kto zwracał uwagę na niczym niewyróżniającą się Puchonkę w szkolnym mundurku. Tylko w jej własnej głowie odgrywał się mały dramat.
Minęła chwila, zanim nacisnęła klamkę i weszła do sali. Stała tak pod drzwiami, walcząc sama ze sobą, aż ktoś z tyłu jej nie ponaglił. Nawet nie zwróciła uwagi, kto to był, po prostu wzięła głęboki wdech i weszła do środka, byle tylko zejść z drogi i nie rzucać się w oczy. Szybko przemknęła do ostatniej ławki i usiadła, nieco się garbiąc, jakby w ten sposób miało ją być mniej widać. Ukradkiem rozejrzała się po sali, aby sprawdzić, kto jeszcze przyszedł na transmutację. Nie wszystkich rozpoznała, dostrzegła jednak kilku znajomych Puchonów i mimowolnie się uśmiechnęła. Jak dobrze było ich widzieć! Miała ochotę podbiec do każdego z osobna, wyściskać, zapytać o to jak im minęły wakacje, przytulić, dowiedzieć się, czy aby na pewno wszystko w porządku i jeszcze raz wyściskać, z całą swoją borsuczą miłością. Pozostała jednak na miejscu, bo na razie nie chciała skupiać na sobie uwagi. Najpierw musiała pogodzić się ze swoją porażką i oswoić się z myślą, że powtarza rok i to wcale nie jest nic nadzwyczajnego, nie ona pierwsza i nie ona ostatnia! Poukładanie sobie tego w głowie wymagało jednak czasu...  

/Zapraszam, można się przysiadać!

Atak: Herbifors
siła: 14 +20 +10 = 44
celność: Udana (modyfikatory)
Obrona: -
Modyfikatory: koncentracja – dodajecie do k100 ataku 20, do obrony wystarczy kostka większa niż 50;  dodatkowo zaklęcie nie może być niecelne. Nastawienie- 10 do k100 ataku. Kuferek - 1 przerzut

Słysząc dyplomatyczną odpowiedź @Nanael O. Whitelight uśmiechnęła się pokrzepiająco. Nie obce jej były podobne słowa i rozumiała, że mogą mieć one drugie dno. Nie ciągnęła jednak tematu czując, że dziewczyna może nie chcieć rozwijać konwersacji. Zamiast tego chwilę później skupiła się na tym, czy jej brat będzie miał ochotę wymordować połowę swoich uczniów, czy też niekoniecznie. -Pytanie, kto kogo będzie miał mordować. Wiesz, że ja z transmutacji to ledwo zmienię kolor liścia, a co dopiero komuś przyłożyć. - Odpowiedziała, śmiało przyznając się do własnej ułomności, jaką była ta dziedzina magii. W jej domu transmutacja nigdy nie była szczególnie poważnie brana pod uwagę, więc i ona była wyszkolona w zupełnie innym kierunku. -Wygląda, że pojedynki to logiczne wyjście. Będę musiała się srogo pilnować. - Przez chwilę rozważała jakąkolwiek inną opcję, ale nic nie przyszło jej do głowy. Chwilę później już Camael potwierdził ich przypuszczenia, a dziewczyny zostały rozdzielone, gdy Irvette sparowano z @Jamie Norwood.
-Gotów? - Spytała chłopaka, gdy przyszła ich kolej. Irvette miała zaatakować jako pierwsza, więc postawiła początkowo na dość bezpieczny pod względem swoich umiejętności wybór. Jej herbifors nie było specjalnie mocne, ale przede wszystkim celne, dzięki czemu kilka pojedynczych kwiatków powoli zaczynało wyrastać na głowie Norwooda. -Muszę przyznać, że nawet Ci do twarzy. - Wyszczerzyła się, puszczając mu oczko, nim ponownie weszła w stan gotowości czekając, aż chłopak zaatakuje.

Obrona: 44 nieudana
Atak: Sabuli
siła: 89
celność: 4 - celne
Modyfikatory: brak

- Może miała jakiś powód? Byle nie miało to wpływu na zajęcia - odpowiedział Oli, po chwili spoglądając na @Hariel Whitelight z uniesionymi brwiami na jego komentarz. - Najpierw musielibyśmy zwracać na ciebie większą uwagę - zauważył, zaraz parskając śmiechem, gdy tylko jego towarzysz posłał Oli pełne dezaprobaty spojrzenie. Doprawdy, to było całkiem zabawne, a Jamie nie miał najmniejszych wyrzutów sumienia. Cała szkoła słyszała już o odejściu byłej opiekun Slytherinu od męża, więc nic dziwnego, że wszyscy o tym gadali. Norwooda mało obchodziły rodzinne dramy, ale jeśli miały mieć wpływ na prowadzenie zajęć, wolał wiedzieć szybciej i zrezygnować z niektórych przedmiotów.
Zaraz też do klasy wszedł nie kto inny, jak sam profesor i ogłosił pracę w parach. Jamie liczył na to, że będzie mógł dalej bawić się z Olą, ale ku jego zdziwieniu, Whitelight zdecydował się ich rozdzielić. Już po chwili, jasne oczy Norwooda wpatrywały się w @Irvette de Guise, z wyraźnym namysłem.
- Nie bardzo - odpowiedział szczerze, mając świadomość, jak kiepski był z transmutacji. Pojedynki same w sobie były czymś, co uwielbiał, ale kiedy mógł korzystać ze wszystkich zaklęć, nie zaś z zakresu transmutacji jedynie. Ostatecznie skinął głową, aby po chwili próbować obronić się przed zaklęciem, co jednak się nie udało. Jak miał się bronić przed zaklęciami transmutującymi? Zacisnął zęby, gdy tylko odkrył, że w jego włosach zaczynają pojawiać się kwiaty.
- Mam tak wyglądać, gdy będę czegoś od ciebie potrzebować? - spytał nieco bardziej warkliwym tonem, nie kryjąc złości w swoim spojrzeniu. Bez ostrzeżenia machnął różdżką, rzucając zaklęcie sabuli.

Atak: -
siła: -
celność: -
Obrona: 45 nieudana
Modyfikatory: -

Nie mógł odmówić ślicznej @Ivy Jones, gdy tylko ta zgłosiła się na jego parę na tych zajęciach.
- Ależ oczywiście. - Jakie on miał branie, a jednak @Camael Whitelight, którego tak kochał, postanowił pomieszać mu szyki. Jak on mógł ustawić go z jakimś Bocarterem, no jak? Złamał mu serce.
- Innym razem kochanieńka. - Mruknął do niej i puścił oczko do krukonki, a następnie spojrzał na Whitelighta, po czym na swoją parę i obrażony w cały świat podszedł do @Bocarter Wilton, całkowicie prezentując sobą wielką dramaturgię, nie powiedział nawet zwyczajnego "cześć".
- Miejmy to już za sobą. - Rzucił niedbale w stronę ślizgona, nic do niego nie mając szczególnego, bo oburzyło go tylko to, że Camael postanowił pozbawić go tak świetnego towarzystwa w formie Ivy Jones, a dał jakiegoś typa. - Zaczynaj Bocarter, nie będę tu stał tak cały dzień. - Dał znać chłopakowi, żeby się nie opierdalał. Jakie Wilton zamierzał rzucić zaklęcie — jedno było pewne Kingston i jego obrona no cóż — DUPA.

Atak: Duro
siła: 14 +20 +10 = 44
celność: Udana (modyfikator)
Obrona: 2 ->90 - Udana
Modyfikatory: koncentracja – dodajecie do k100 ataku 20, do obrony wystarczy kostka większa niż 50;  dodatkowo zaklęcie nie może być niecelne. Nastawienie- 10 do k100 ataku. Kuferek - 1 przerzut

Była z siebie dość zadowolona, że pierwszy atak wyszedł jej. Co prawda słabo, ale efekt był bardziej udany niż nie udany, a to już coś.
-Nie jestem tak interesowna, jak wyglądam. Jak skończymy, wszystko z Ciebie zdejmę. - Obiecała, bo nie miała żadnego interesu w tym, żeby chłopak łaził niczym ludzki kwietnik po całej szkole. Nie było jednak czasu na pogawędki, bo musiała już szykować się do obrony, którą wykonała bez większego wysiłku, by zaraz potem od razu zaatakować po raz drugi. Tym razem wzięła na cel stopy, a konkretniej buty Jamiego i posłała w ich kierunku Duro, chcąc zamienić obuwie w kamień i tym samym utrudnić chłopakowi jakiekolwiek przemieszczanie się. Liczyła też na to, że dzięki temu rozproszy go na tyle, że nie będzie w stanie rzucać kolejnych zaklęć ani celnie, ani silnie.

@Jamie Norwood

Atak:
siła: 48 + 50 = 98
celność: z góry udana
Obrona: -
Modyfikatory: +20 atak (koncentracja na 5), +15 atak (nastawienie na 9), +15 (zaklęcie opisane w pd)


– Czyli winko – potwierdziła, żwawo przy tym gestykulując, a potem pokrótce mu opowiedziała o owej wiedźmie, chichocząc na wzmiankę o podtruwaniu nauczycieli. Była to piękna wizja, aczkolwiek niewykonalna w przypadku niektórych, bo podejrzewała, że takiego Patola to nawet wywar żywej śmierci nie oddelegowałby z tej szkoły (i świata). A szkoda.  
Aż zamrugała zdezorientowana, gdy dotarł do niej komentarz @Hariel Whitelight. Przez chwilę trawiła jego słowa, zastanawiając się na ile to, co powiedziała, było nieuprzejme, ale nie dane jej było to jakkolwiek skomentować, bo towarzysz, którego tu przytargała, dziarsko stanął w obronie resztki godności, jakie miała. – Ej, Rivs – wtrąciła się, ale ten zaczął wymieniać szereg komplementów i miłych wyrażeń, na które by się pewnie zarumieniła z wrażenia, gdyby nie palące uczucie, że faktycznie czasem powinna zamknąć mordę. – Harry, no ale… – ponowiła próbę złagodzenia tego nieprzyjemnego powitania, jednak przeszkodziło jej w tym nadejście @Boyd Callahan i prezentowanie nieswoich okularów przez @River A. Coon. – Co za poświęcenie, mordo, jestem wzruszona – złapała się za serce i pokiwała głową w ramach komentarza na to jak wyglądał Szop. – Bardzo dostojnie! – zdjęła mu okulary z nosa, wprawnym zaklęciem stworzyła niemal identyczną kopię, a oryginał oddała Haroldowi z cichym sorry i skruszonym spojrzeniem, które miały mu wynagrodzić niewyparzony język.
Cały ten chaos przerwało wbicie Camaela do klasy; szybko więc zamilkła i wlepiła uważne spojrzenie w nauczyciela, dzięki czemu nie umknęła jej pochwała za wysiłek włożony w napisanie pracy domowej. Momentalnie się rozpromieniła i szturchnęła Rivera w żebra, z podekscytowanym to chyba o mnie rzuconym do Gryfona. Wizja pojedynków na transmutacyjne zaklęcia tylko poszerzyła jej uśmiech, ale w nawet najśmielszych snach nie spodziewała się, że zostanie wywołana na środek jako pierwsza. Stanęła naprzeciw @Victoria Brandon pewna siebie – może i przegrała z nią podczas poprzedniego sparingu, ale od tego czasu solidnie ćwiczyła, a w dodatku miała wsparcie w postaci głośnego gwizdnięcia, które mogło wyjść z ust tylko i wyłącznie @Eugene 'Jinx' Queen. W żaden sposób jednak na to nie zareagowała i aby utrzymać odpowiedni poziom skupienia, przewertowała w głowie znane zaklęcia. – Powodzenia – powiedziała do rywalki i momentalnie posłała w jej stronę bezbłędną inkantację – crura – nie mogąc się doczekać aż zobaczy zamiast pięknych arystokratycznych dłoni równie urocze sarnie kopytka.

Atak:
siła: 22 + 25 = 47
celność: 6
Modyfikatory: +20 atak (koncentracja na 4), obrona większa niż 50 (koncentracja na 4), +5 atak (nastawienie)


Chichoczę, gdy wita nas @Julia Brooks i jest zdziwiona moją obecnością w klasie. - No wiesz co? - udaję oburzonego, zgarniam od niej banana i szybko dopowiadam, że sam jestem zaskoczony, że tak dziarsko tu przyszedłem. Nie ma czasu na dalsze dyskusje, bo przerywa nam wejście nauczyciela. Z trwogą spoglądam na @Augustine Edgcumbe, bo wykrakał z tymi pojedynkami i aż się boję na ile trafię do skrzydła szpitalnego, jeśli zostaniemy razem sparowani. - Ej pamiętaj, że jak zrobisz mi krzywdę to stracisz najlepszego ziomka - przypominam Augustowi, tak na wszelki wypadek. Camael jednak wie jakim partaczem jestem i przydziela mi do pary śliczną @Aleksandra Krawczyk. Gdy nadchodzi nasza kolej, uśmiecham się do niej serdecznie i z wielkim entuzjazmem ściskam jej rękę. - Powodzonka, jeśli jesteś tak wybitna jak ja to natychmiast zarządziłbym ewakuację całej klasy - może i to niezbyt taktyczny ruch, ale spowiadam jej się ze swojej niekompetencji. Staję naprzeciw Puchonki i zamiast czekać aż mnie pierdolnie zaklęciem, ja rzucam sprytne densaugeo, bo to jedyny czar jaki przychodzi mi do tej durnej i pustej głowy.

wszystkie kostki
Atak:
siła: I runda 65 (+ 20)  || II runda 21 (+ 20)
celność: I runda 2 || II runda 1
Obrona: 88 udana | druga niepotrzebna
Modyfikatory: -10 za humor, + 20 za koncentracje + 10 za nastawienie = 20

- Nie tam, mnie. Prędzej Tadeuszowi szykują lepszą partię - mówię do @Thomas Maguire, bo ja przecież jestem spadkobiercą rodu i prawowitym synem. Nie będę targować moją cnotą jak przekupki na targach. Od tego z pewnością jest Tadek. Przekonany, że tak jest ignoruję dalsze paplanie Tomka, bo pokrążył się w marzeniach, że faktycznie mógłby cokolwiek zrobić, gdybym miał jakąkolwiek ciężą sytuację rodzinną. Mój przyjaciel mecenas na pewno nie sprostałby armii prawników mojej rodziny. Chcąc nie chcąc podczas naszych plotek nasz wzrok skierowany jest gdzieś w kierunku @Nanael O. Whitelight, a ja łapię jej wzrok. Utrzymuję swoją wiecznie obojętną minę kiedy przez chwilę mierzymy się wzrokiem. Ale jestem na przegranej pozycji w każdym starciu z kimś nadmiernie atrakcyjnym. Z czystym przerażeniem patrzę jak dziewczyna uśmiecha się do mnie i macha na powitanie. Natychmiast odwracam głowę i kładę dłoń na brwiach. Często potrafię opanować swoje brwi, ale to było całkowite zaskoczenie, więc na pewno mieniły się już czerwienią. Pośpiesznie oddycham głęboko, żeby to uczucie zniknęło, nie patrzę już w stronę Ślizgonów, a przy przyjściu mojej dziewczyny już wszystko jest normalnie. Jestem pewny, że mój bogin zmieni teraz formę.
- Karuzela śmiechu - mówię do @Julia Brooks która przytula się do Tomka zamiast do mnie i wydłużam pośpiesznie rękę, żeby ścisnąć jej dłoń, zanim sobie nie pójdzie na krótki moment.
Wtedy też wchodzi nauczyciel i nie zdążam zapewnić Tomka, że nic nie obiecuję, bo ten już rozdziela naszą parę. Nic dziwnego, Tomasz raczej nie byłby dla mnie dobrym maczem. Zostaję przydzielony do @Drake Lilac, więc podchodzę do niego, kiwam głową na przywitanie. Dobrze wiem, że to gryfoński strażnik teksasu i ulubieniec nauczycieli. Więc Camael musiał uznać, że jestem naprawdę dobry skoro był moją parą. W końcu nadchodzi nasza pora. Nie jestem pewny czy podoba mi się fakt, że wszyscy gapią się na mnie, przesuwam palcami po krótko przystrzyżonych włosach i wyciągam różdżkę. Ja pierwszy zaczynam atak i mając nadzieję na zaskoczenie Gryfona rzucam niewerbalnie Imite Sella, rzucając bez słowa bardzo poprawne i mocne zaklęcie.

Atak:
siła: 99 - 5 więc 94
celność: 2
Obrona: -
Modyfikatory: -20 za koncentrację, +15 za nastawienie!

Trochę zapominam, że Bazyl nigdy nie należał do specjalnie wygadanych, jednak szczerrzę wierzę, że w przeciwieństwie do mnie myśli trochę więcej niż mówi. Nie przychodzi mi zupełnie do głowy, że sam sobie mogę być winny cichości chłopaka; nie jestem przyzwyczajony, że ktoś faktycznie czeka z odpowiedzią do wybrzmienia ostatnich dźwięków pytania, zamiast płynnie podejmować głos przed przyzwalającym rozwleczeniem się ciszy.
- Świetnie, ja umiem, nauczę cię - oferuję się wciąż w tym samym nieświadomie wesołym tonie, nie spodziewając się, że chłopak może traktować moje przyjacielskie podejście jako coś podejrzanego - bo przecież co złego, to nie ja. Trochę się dziwię, że Bazyl nie nadąża za bardzo prostym tokiem myślowym, więc postanawiam przedstawić to tak wprost, że bardziej już się chyba nie da.- River jest moim przyjacielem, obviously - zauważam, schodząc do szeptu przy wejściu Camaela, ale nie uważając jego przyjścia za powód do natychmiastowego wyciszenia. - Między tobą i Riverem też coś jest. I nawet nie próbuj zaprzeczać, bo widziałem ten długi wzrok, casanovo - wytykam mu z ciepłym rozbawieniem, pochylając się zaraz ku niemu jeszcze bliżej, by wzrok nauczyciela się na mnie nie zatrzymał. - W Gryffindorze jest bardzo rodzinnie. Po prostu idziemy w pakiecie z Riverem. - Wzruszam ramionami, bo chyba nie da się tego już prościej ująć - a nawet gdyby się dało, to całkowicie zajmuje mnie pojedynek mojej przyjaciółki, więc na te kilka minut pozostawiam Bazyla z jego własnymi myślami. Śmieję się tylko w odpowiedzi na pytanie o narkotyki, bo odpowiednią odpowiedzią nie jest ani tak, ani nie, ale jeszcze nie.
Jeżeli myślałem, że nie mogę być w już lepszym humorze, to właśnie pokazano mi, że granica mojego odczuwania nie została jeszcze w pełni wyznaczona, a ekscytacja wybija we mnie tak mocno, że prawie ręka mi drży, gdy zgodnie z naukami Marleny wykonać odpowiedni ruch różdżką. Użyte przez Bazyla zaklęcie podsuwa mi inne; na fali dobrego humoru posyłam w jego stronę Herbifors i już chwilę później obserwuje jak miodowe kosmyki przemieniają się w przeróżnego rodzaju kwiaty - drobne fiołki, kolorowe goździki, pojedyncze gerbery i śliczne stokrotki afrykańskie.
- Zostaw je sobie, pasują ci. Wyglądasz prawie niewinnie - komplementuję chłopaka, przez te emocje związane z pojedynkiem prawie zapominając o naszej wcześniejszej rozmowie. - Ciekawe, czy mógłbyś je zerwać, czy później byłbyś łysy? Ciekawe czy ktoś potem znalazłby włosy w wazonie zamiast bukietu... - zastanawiam się na głos, bardzo się wstrzymując, by nie sprawdzić tego doświadczalnie.

Obrona: 95 udana
Atak:
siła: 90
celność: 3, niecelny
Modyfikatory: jeszcze nie używam, ale +30 atak (koncentracja + nastawienie), obrona skuteczna przy 50+ (koncentracja)

Skłamałaby mówiąc, że totalnie zlała komentarz @Hariel Whitelight i spojrzenie, jakim uraczył ją @Mun Soo-jin, bo chociaż jakoś bardzo mocno się tym nie przejęła, to jednak poczuła pewien dyskomfort. Może i faktycznie te rozmowy były nie na miejscu, ale z drugiej strony powinni w takim razie opieprzyć zdecydowaną większość osób znajdujących się w klasie, o ile nie wszystkich. Nie kontynuowała już jednak tematu, wywracając oczami i skupiając się na dokończeniu kawy przed rozpoczęciem zajęć. Jeszcze zanim profesor wszedł do klasy, wyrzuciła pusty papierowy kubeczek do kosza.
Temat zajęć trochę zmiótł ją z planszy. Nie dość, że z transmutacji leżała i prawie że kwiczała, to jeszcze miała się teraz z kimś pojedynkować na środku klasy, przed wszystkimi. Cudownie. Humor jednak nieco jej się poprawił na komentarz jej przeciwnika i po sugestywnym uśmieszku chłopak sam mógł wywnioskować, że jechali na tym samym wózku. Będąc na miejscu pozostałych zebranych w sali, rzeczywiście by się ewakuowała.
Niewiele się zastanawiała, gdy @Thomas Maguire posłał w jej stronę pierwsze zaklęcie. Automatycznie się obroniła, a fakt, że zrobiła to skutecznie, dotarł do niej nieco z opóźnieniem. Powiedzieć, że była zaskoczona to jak nie powiedzieć nic. Przeszła więc do ataku i posłała w stronę Krukona zaklęcie dorabianego ogona, a raczej próbowała to zrobić, bo zamiast w niego trafiła przypadkowo w @Augustine Edgcumbe, wyczarowując mu lisią kitę. Ale przynajmniej wyszło!

@Camael Whitelight

Obserwował wszystkich, którzy wychodzili na środek, przyglądając się zarówno ruchom rąk, jak i przysłuchując wymowie zaklęć. Wiedział, że niewielu z nich porywało się na pojedynki, aczkolwiek uznawał, że nie tylko zaklęcia i opcm przydawało się, kiedy sytuacja zaczynała wymykać się spod kontroli. Nie tak przecież dawno pod górą, sam użył zaklęć z zaawansowanej transmutacji, by bronić się przed Czarnym Rycerzem. Miał nadzieję, że tego typu sytuacja nie spotka zbyt wielu uczniów, najlepiej żadnego, ale uznawał, że wszyscy musieli odetchnąć od klepania formułek i przemieniania przedmiotów. Chciał, by każdy z nich przekonał się, jak bardzo pożyteczna mogła być ta dziedzina magii.
— Różdżka nieco wyżej, panie Kane i przydałoby się więcej pewności włożonej w artykulację zaklęcia, nawet mnie nie udało się przekonać, że wierzysz w swoje siły, nad celnością zaklęcia bym popracował — powiedział, kiedy @Basil Kane rzucił zaklęcie i choć nie trafił, to Camael z tego miejsca mógł uznać, że najsilniejsze by ono nie było — Brawo panie Queen, ale nieco więcej wiary w siebie i może unikajmy takich słów w mojej klasie, zanim dyrektorka zarzuci mi zły wpływ — zaśmiał się, komentując pracę @Eugene 'Jinx' Queen — Kontynuujcie proszę.
Kolejna para na środku pokazywała swoje umiejętności, które tak samo jak poprzednio, Whitelight nie zamierzał pozostawić bez komentarza. Zaklęcie panny de Guise było co prawda trafione, ale nie mógł go zaliczyć do tych specjalnie udanych. Po to jednak byli w jego klasie, by poznać swoje błędy i nie popełniać ich ponownie.
— Panno de Guise, niech pani spróbuje nieco mocniejszego chwytu alfa, o tak, płynny ruch nadgarstka — powiedział do @Irvette de Guise, demonstrując o co mu chodziło i uśmiechając się do niej pokrzepiająco — Panie Norwood, bez nerwów, to tylko ćwiczenia, osobiście zadbam o to, by wszystkie zaklęcia zostały odwrócone po zakończeniu lekcji, transmutacja nie lubi chaosu i zbyt mocnych emocji, a pełne skupienie i spokój, kontynuujcie — powiedział do @Jamie Norwood, kładąc mu lekko rękę na ramieniu i odsunął się, by mogli kontynuować, ten krótki pojedynek i sprawdzić samych siebie.
Nie spodziewał się i nie zakładał, że wszyscy tutaj będą rzucać zaklęciami, niczym sam Merlin. Doskonale przecież znał poziom każdego z nich, z radością obserwował postępy i dlatego też uważnie dobrał ich w pary, by nie kazać walczyć prawdziwemu pasjonacie transmutacji z kimś, kto przychodził na lekcję z obowiązku. Wiedział, że takich osób było całkiem sporo i wcale nie miał im tego za złe. Wręcz przeciwnie, cieszył się, że mimo niechęci do przedmiotu, postanawiali się na jego lekcjach pojawiać.
— Panno Krawczyk, bardzo ładne zaklęcie, ale pani przeciwnik jest w tamtą stronę — powiedział do  @Aleksandra Krawczyk, śmiejąc się cicho, kiedy wskazywał na @Thomas Maguire. Krótkim zaklęciem odczarował to, co trafiło w @Augustine Edgcumbe, by ten nie musiał do końca lekcji stać z lisią kitą. — Panie Maguire, więcej skupienia i pewniejszy chwyt — zasugerował jeszcze chłopakowi.

---

Zareagowałam na te pary, które skończyły przynajmniej jedną kolejkę! Będę się starała robić to w miarę regularnie.
Przypominam, że lekcja trwa do 22.11.22.

@Eugene 'Jinx' Queen

Atak: rozegrany w poprzednim poście
siła: -
celność: -
Obrona: 97 ale się zagapiam na czyjś tyłęk, więc nieudana
Modyfikatory: nie mam

Wylewność nigdy nie była jego mocną stroną. Nawet nie z przekory, po prostu był bardzo wyrachowany i dobrze rozważał swoje słowa, jak w partii szachowej, nim je wypowiedział, by taktycznie udzielać odpowiedzi, jednocześnie ich nie udzielając. Korzystając z tego przykładu, musiałby zauważyć, że większość członków domu Godryka, na tej partii szachowej wywracała szachownicę i rzucała w rozmówcę pionkami. Stąd problemy komunikacyjne między jednym a drugim. Zmrużył oczy na tę ofertę, choć zapamiętał ją sobie, bo taniec nie był jego mocną stroną, a rzeczywiście mogło się okazać, że będzie musiał tańczyć. Dotychczas na szkolnych balach z dumą dbał o rolę podpieracza ścian, ale to już jego ostatni bal zimowy. I chyba nawet chciał potańczyć.
- Świetnie. Będę o tym pamiętał. - odpowiedział, zanim cokolwiek, takim tonem, jakby Jinx właśnie podpisał na siebie wyrok, zdając swoją duszę diabłu. Uniósł jednak brwi, bo owszem, rozumiał co Eugene ma na myśli, nie zgadzał się jednak z tą tezą, bo w ogóle nie pasowała do sytuacji.- Nie uważam się, za przyjaciela Rivera, jeśli do tego pijesz. - uciął krótko, podwijając rękawy koszuli szkolnego mundurka. Między nim, a Riverem coś jest. Też coś. Prychnął pod nosem, kręcąc głową. Długim wzrokiem to on wodził za tymi długimi nogami w kabaretkach na festynie. Nie przypominał sobie, żeby się lampił na Coon'a jakoś niebywale bardzo, a już na pewno nie na jakichś oczywistych zajęciach, czy w miejscach, w których można było go na tym przyłapać. Nie jego wina, że ten ladaco nosił te cholerne dżinsy z piorunami. Rodzinność Gryfffindoru, kiedy tak Queen ją zachwalał, wydała mu się trochę zbyt patologiczna i rodem z Alabamy, ale zachował komentarz dla siebie.
Przyjął uwagi nauczyciela, unosząc wyżej rękę. Był nawet mile zaskoczony, że Whitelight jeszcze nie stracił wszystkich pokładanych w nim nadzieli - prawdą nie od dziś było, że Bazyl był absolutnym antytalentem w temacie transmutacji. Wodzirej ostatnio spędził cały dzień, próbując nauczyć go zwykłej sztuczki z wodą i mu nie wyszło. Skąd podejrzenie, że jakieś bardziej skomplikowane mu się uda?
- O tak? - dopytał się @Camael Whitelight, przyjmując pewniejszą postawę. Mimo że nastawili się na obopólne zwycięstwa, Bazyl przyjął pozycję gotowości, to ten łachudra akurat schylał się po coś, w tych cholernych czerwonych piorunach i kolejne, co Kane poczuł, to okropny świąd skóry głowy. Obejrzał się na Jinxa zdezorientowany, robiąc zeza na piękną gałązkę konwalii, wchodzącą mu w pole widzenia nad lewą brwią. Dmuchnął na nią, jak na niesforny pejs, zanim zrozumiał, że się nawet nie obronił przed zaklęciem Queena, bo mu tylko pioruny w głowie.
- Mówisz? - uśmiechnął się jak zawodowy model z okładki MagiVogue i zapozował, rzucając mu pociągłe spojrzenie spod rzęs. Zaraz jednak wetknął różdżkę w kieszeń, by obmacać stan swojej głowy. Wyglądał jak pastereczka w wielkim wieńcu kwiatów albo jakaś kapłaneczka na uroczystości przesilenia letniego.- Nie żebym miał coś do łysych, ale zostaw. - zagroził mu palcem, bo był pewien, że chwila nieuwagi, a ten zaraz by empirycznie sprawdzał, czy wyrwie mu włosy, zbierając z jego głowy kwiaty. Bazyl zszedł ze środka klasy, czując, jak mu się te gerbery i stokrotki gibią na głowie.

Atak:
siła: 65 || 85
celność: 3 || 3
Obrona: 35 nieudana || niepotrzebna
Modyfikatory: -20 koncetracja + 10 nastawienie = - 10 do atakow

Jeszcze wcześniej chichoczę się z Muńkiem, kiedy ten wypytuje czy jestem podobny z charakteru do Cama, mówię mu zaczepne zobaczysz, wygłupiam się z nim jak nastolatek, a po chwili już krzyczę na biedne Puchonki. Faktycznie może i powinienem zacząć zaczepiać wszystkich. I faktycznie tak robię, to że akurat jako pierwsza była @Aleksandra Krawczyk było jej niefortunnym pechem. Na obronę przychodzi jej @Jamie Norwood do którego rzucam dość nieobecne spojrzenie kiedy rzuca jakimś niby nieprzyjemnym tekstem. - Nikt do ciebie nie mówił - mruczę tylko kiedy mijam ich, by podkreślić że to on jest przeze mnie niezauważony. Pomimo spektakularnego wyglądu. Nie przepadałem za wilami, zawsze wydawało mi się, że są jak lepsze wersje Whitelightów.
To niestety nie koniec drak, bo oto ledwo odchodzę odrobinę słyszę szkalowanie od znacznie bliższej osoby, bo @Marla O'Donnell dorzuca swoje trzy grosze do tej czary goryczy czy jak to się mówi. Oczywiście natychmiast podbiega do mnie któryś z licznych Gryfonów, którzy zawsze chodzili stadami i wymieniali się tak prędko, że aż trudno mi było nadążyć kto jest kim. Staram się zignorować brzęczenie @River A. Coon, bo patrzę się urażony na O'Donnell. Ale niestety trudno mi kompletnie olać chłopaka, bo ten właśnie zabiera mi okulary. Odwracam spojrzenie w jego kierunku. Czasem nie mam nic przeciwko, na przykład podczas flirtowania i lekkich rozmów z przyjaciółmi. Ale dziś w tej sytuacji, jestem wściekły jak nigdy. Dosłownie. Większość czasu lekko melodramatyczna oazą spokoju, a teraz mam ochotę... nasłać na niego Irvette z jej zapasem zaklęć, to najgorsze co mogę wymyślić. Kiedy stoję i gapię się na chłopaka niby bez wyrazu, próbując powstrzymać buzującą we mnie złość. Marlena prędko próbuje naprawić sytuację, ale dopiero jak odzyskuję swoje okulary mam wrażenie, że z powrotem potrafię się poruszać i mówić.
- Wyglądasz jak pierdolony pajac. Nie dotykaj mnie więcej bez pytania - oznajmiam Riverowi. Rzadko klnę, jestem zwykle przemiły, ale teraz przecieram gwałtownie swoje okulary koszulą z miną pełną obrzydzenia. Wracam na swoje miejsce, wycofując się do tyłu i kładę rękę na ramieniu Muna, żeby za mną poszedł nawet jeśli już nie ma ochoty bo moim zachowaniu.
Całe szczęście, że jestem jego jedynym ziomkiem i @Mun Soo-jin próbuje mnie rozweselić kiedy udaje, że rzuca na mnie avadę. - Hej! A jakby naprawdę Ci się udało? - pytam z zaskoczeniem, ale też już lekkim uśmiechem, jak łapię dłoń Muńka, który rzuca na mnie kompletnie niezdatne do użytku zaklęcie. Wtedy w końcu przychodzi Camael na lekcję. Muszę wstać, przysuwam się jeszcze bliżej Koreańczyka, by mój brat widział z kim preferuję być w parze. Pojedynki się zaczynają i szczerze mówiąc, niewiele mnie interesują. Ukrywam się gdzieś z tyłu i siadam za Soo-jinem, żeby starać się zapleść warkoczyki na niezbyt długich włosach chłopaka, by zapomnieć o moim wcześniejszym wybuchu. Dopiero kiedy jesteśmy wywołani idę na środek, by jak najszybciej to zakończyć. Rzucam pierwsze zaklęcie, a ponieważ nie znam ich zbyt wiele, jest to Papiliofors. Na co zadziałałoby to w pojedynku? Odpowiedź prawdopodobnie brzmi - na nic. Zaklęcie śmiga gdzieś i i tak niecelnie, nawet nie wiem, że guziki @Victoria Brandon od koszuli zamieniają się w motylki, by odlecieć sobie wesoło.

Atak:
siła: 11
celność: 1
Obrona:
Modyfikatory: 11-10+20+5=26

Na zajęciach z transmutacji nigdy nie było nudno, co pokazała dzisiejsza lekcja. Stał i przyglądał się pojedynkującym, obstawiając w myślach, komu się uda, a komu nie. Przy okazji zastanawiał się nad tym, jakie zaklęcie wybrać, gdy przyjdzie na niego kolej. W końcu wyszedł na środek sali, stając naprzeciwko nieco starszego Ślizgona, wyraźnie zniecierpliwionego i rozczarowanego, że przyszło mu się z nim zmierzyć. Widząc jego nastawienie, uśmiechnął się wrednie na myśl o tym, jakie zaklęcie może na niego rzucić.
- Densauego! - zawołał, celując w niego różdżką. Zaklęcie poszybowało w jego stronę, jednak chybiło o metr, rozbijając się o ścianę. - Miałeś szczęście - mruknął, spoglądając na niego krzywo. - Dobra, twoja kolej - przygotował się na ewentualną obronę.

Atak:
siła: Runda I: 26 58 + 20 + 15 + 15 = 108 | 53 + 20 + 15 +15 = 103
celność: Runda I:[url=link]6[/url] | Runda II: 1
Obrona: 93 udana | druga niepotrzebna
Modyfikatory: przerzucik 1 z 4, bonus za nastawienie, bonus za koncentrację, bonus za PD

Tak jak się spodziewał... Czekały na nich pojedynki, co z jednej strony go niesamowicie ucieszyło, a z drugiej delikatnie zmartwiło. Będzie w końcu ograniczony jedynie do zaklęć transmutacyjnych i będzie musiał walczyć ze sobą by przypadkiem nie zasłonić się za pomocą Protego bądź czymś w tym stylu. Porozdzielano ich wszystkich w pary, co w sumie było dobrym posunięciem ze strony nauczyciela. Gdyby każdy sam się podobierał, to różnice między umiejętnościami mogłyby być znaczące. Może i o Augustine nie wiedział zbyt wiele, ale dobrze pamiętał że kiedy pojawiał się na kółku i akurat przerabiali transmutację, to ten radził sobie bardzo dobrze. Przywitał się z nim dokładnie w ten sam sposób, tyle że pozwolił sobie dodać do tego jeszcze delikatny i przyjacielski uśmiech. Kilka chwil później miał już różdżkę w dłoni i był w pełnej gotowości. Nie spodziewał się jednak że to Krukon zaatakuje pierwszy. Zaklęcie było niewerbalne, więc nie mógł przewidzieć co właściwie leciało w jego kierunku. Całe szczęście udało mu się je odeprzeć i szybko odpowiedzieć niewerbalnym Duro celując w górną część ubrania chłopaka z nadzieją że kamienna koszulka znacznie przeszkodzi mu w jakimkolwiek dalszym czarowaniu. Przeczuwał że starcie może być nawet bardziej niż wyrównane jeśli w grę wchodziła tylko i wyłącznie transmutacja. No ale jakby na to nie spojrzeć, pojedynki szkolne były dla niego głównie zabawą. Nawet w takiej formie.

@Augustine Edgcumbe

wszystkie kostki
Atak:
siła: I runda 65 (+ 20) || II runda 21 (+ 20)
celność: I runda 2 || II runda 1
Obrona: 88 udana | druga niepotrzebna
Modyfikatory: -10 za humor, + 20 za koncentracje + 10 za nastawienie = 20

Przed swoim pojedynkiem dostaję zaklęciem od @Aleksandra Krawczyk. Był tłok, więc nie odsuwam się na czas. Zerkam na swój ogon zastanawiając się co w zasadzie dałoby to zaklęcie w pojedynku. Chociaż muszę przyznać, że poszło jej to całkiem nieźle. Potrafiłbym doskonale sam usunąć swój ogonek, ale Camael robi to w mgnieniu oka. A szkoda, bo chciałem próbować go zmienić metamorfomagią. No nic.
Niedługo później ja zaczynam swój pojedynek. Na uprzejmy uśmiech @Drake Lilac ja tylko kiwam głową, co jest u mnie prawie jednoznaczne z odwzajemnieniem tego! Zastanawiam się też czy przypadkiem przy transmutacyjnych pojedynkach - nie będą one bardzo krótkie. Szczególnie, że zarówno ja jak i Drejk znamy się zaklęcia na takim poziomem, że jednym moglibyśmy zakończyć tę rozgrywkę. Nawet początek naszego starcia jest znacznie bardziej sprawny niż poprzedniej pary. Bez zastanowienia rzucamy w siebie zaklęciami niewerbalnymi i obydwoje je zgrabnie unikamy. By Drake miał trudniej we mnie wcelować, obniżam się o kilka centymetrów, korzystając ze swojej genetyki. Ja jednak sam mam problemy z trafieniem w wielkiego Gryfona, który jest najwyraźniej dość zwinny jak na swoje gabaryty. I na nieszczęście trafiam Virsubdito w @Thomas Maguire. Zaklęcie to było dość oporne, więc jedynie głowa chłopaka zamienia się w dzban, ale Cam na pewno mu pomoże... Ja nie mam czasu nawet przeprosić, bo przecież unikam bliźniaczego zaklęcia od mojego przeciwnika. Momentalnie odwracam się z kolejnym zaawansowanym zaklęciem na ustach. Okazuje się, że Lilac miał ten sam pomysł i oto moje Humanum, uderza w jego Humanum. I już wiem, że nie uniknę tego rykoszetu. Czuję nagłą zmianę w moim wyglądzie. Nie mam pojęcia czym jestem, bo z początku nie mogę ogarnąć swoich funkcji wzrokowych. Jedynie orientuję się, że przede mną zamiast Drejka jest przeurocza surykatka. Nie sądzę, że w tych formach możemy kontynuować pojedynek, więc próbuję złapać spojrzenie @Camael Whitelight. Co nie jest łatwe będąc w nieludzkiej formie. Na pewno nawet jako zwierzę mam pochmurne spojrzenie.

Atak:
siła: Runda I: 26 58 + 20 + 15 + 15 = 108 |  53 + 20 + 15 +15 = 103
celność: Runda I:6| Runda II: 1
Obrona: 93 udana | druga niepotrzebna
Modyfikatory: przerzucik 1 z 4, bonus za nastawienie, bonus za koncentrację, bonus za PD

Zabawne było to że obydwoje zablokowali rzucone przez siebie zaklęcia z łatwością niemalże nie poświęcając temu większego wysiłku. Nie należy jednak zapominać że mimo wszystko walczyli tylko i wyłącznie na zaklęcia transmutacyjne, więc całość nie mogła potrwać długo. Zaklęcie które minęło Drejka o włos z tego co usłyszał poraziło kogoś, jednak niestety nie miał czasu się obejrzeć i zobaczyć kto właściwie wyrwał i z czego dokładnie. W końcu nawet te kilka sekund mogło dać Augustowi idealną okazję na atak, co postawiłoby gryfona w bardzo niekorzystnej sytuacji w samym starciu. Odpowiedział więc natychmiastowo rzucając w kierunku Krukona Virsubdito. Zaklęcie samo w sobie wyszło perfekcyjnie, a może nawet i lepiej. Problem był taki że poleciało ono nieco niecelnie, przez co jego przeciwnik nie miał problemu z unikiem. W rezultacie @Irvette de Guise oberwała jego czarem przeistoczając się w pięknego przedstawiciela armatury łazienkowej. Nie miał niestety czasu się nawet uśmiechnąć, ponieważ tempo pojedynku mu na to nie pozwalało. Widział jak @Augustine Edgcumbe już rzuca w jego kierunku Humanum, którego to Drake również postanowił użyć. Skończyło się na tym że oberwali obydwoje... Lilac skończył jako surykatka, a Edgcumbe jako przepiękny ptaszor. Nie pozostało im nic innego jak popatrzyć na profesora @Camael Whitelight i poczekać aż ten ich naprawi.

Atak:
siła: 5 + 25 = 30
celność: 6
Modyfikatory: +20 atak (koncentracja na 4), obrona większa niż 50 (koncentracja na 4), +5 atak (nastawienie)


Może i rzuciłem w miarę celnym zaklęciem, ale @Aleksandra Krawczyk okazała się znacznie sprytniejsza, bo uskoczyła przed moim fenomenalnym atakiem. Wzdycham ciężko i spoglądam na nauczyciela, który radzi mi pewniejszy chwyt i więcej skupienia. Moim jedynym atutem jest to, że Puchonka ma jakąś srogą wadę wzroku i napierdala zamiast we mnie to w Augusta. Ubaw mam przedni; zamiast faktycznie zebrać do kupy ostatnie szare komórki, ja chichoczę na widok ziomka z elegancką lisią kitą, a po chwili posyłam kolejne zaklęcie w Olę. Aż kręcę głową, bo widzę z jak porażającą siłą ją zaatakowałem. - Ale ze mnie czarnoksiężnik - parskam śmiechem do mojej towarzyszki, bo nie żartowałem, gdy ostrzegałem, że mam umiejętności na poziomie pierwszoklasisty. Co innego gdybyśmy się pojedynkowali na wiedzę związaną z historią albo prawem!

Atak: -
siła: -
celność: -
Obrona: -
Modyfikatory: -


Niektóre zajęcia stanowiły spory problem dla Puchona. Głównie przez wzgląd na ich dynamikę. Pojedynkowanie się czy brutalne okładanie się zaklęciami w calu nauki. Poniekąd niezłe pranie mózgu, niby w szkole jakieś tam niewinne zaklęcia a później wyrasta pokolenie rasowych morderców, którzy nie boją się rzucić na swoich przyjaciół najgorszych zaklęć. Wacław tak nie umiał, brzydził się przemocą. Chociaż pojedynki, które sięgały po transmutacje wyglądały na względnie przystępne, poniekąd wręcz szlachetne. On sam nie mógł tak po prostu wyjść, żeby okładać się zaklęciami. To godziło go w serce.
   Podszedł do @Mulan Huang jeszcze zanim zaczął się ich cały pojedynek. Najpierw uśmiechnął się niezręcznie, później podrapał się po brodzie i cały czas usiłował wydusić z siebie słowa, ale pierwsze stawało w gardle aż finalnie Wacław zakrztusił się własną śliną. Po kilku dłuższych sekundach złapał oddech. Nawet odważył się odezwać.
   - Ja nie będę z tobą walczyć, uznaję się za pacyfistę i godziłoby to w mój światopogląd - lojalnie uprzedził, bo gdyby miały się dziać dzikie rzeczy bądź Gryfonka ze zrozumiałą pasją chciałaby zadanie wykonać - on był gotów na dyskusję, aby wszystkim zrobić dobrze.

Atak: Exemplar
siła: 64 + 10 = 74
celność: 2
Obrona: -
Modyfikatory: Za każde 3pkt w nastawieniu, możecie dodać do k100 ataku 5 (mam nastawienie 6);

Gdy tak zaklęcie Bocartera leciało w jego stronę, a obrona Paytonowi nie wyszła. Czar nawet nie zadziałał, to pierwszym odruchem, jaki Pay zamierzał uczynić, było schylenie się, jakby właśnie jego eks rzucała w niego niebezpiecznym przedmiotem, na szczęście Wilton spudłował, no i nie był jego byłą. Kingston nie przepadał za pojedynkami, ponieważ zawsze prowadziły, do tego, kto wygra, a kto przegra, ale porażka nie była najgorsza, a kompromitacja. Udawać sobie mógł, jaki jest zajebisty i kłamać laską, aby zrobić na nich niesamowite wrażenie, ale kiedy przychodziło co do czego... Merlinie mniej nas w swojej opiece. Westchnął z ulgą na słowa ślizgona, nie chcąc mieć wydłużonych zębów i rzucać zaklęcia jak sepleniący się idiota.
- Urodziłem się pod szczęśliwą gwiazdą. - Obdarzył kolegę pięknym białym uśmiechem, swoich prostych, cudownych zębów. Już prawie zapomniał, że Camael wbił mu nóż w plecy (w przenośni, bo tylko ruda rzuca nożami na serio).
- Exemplar. - Wycelował różdżkę w przeciwnika, a właściwie w jego strój, który wyobraził sobie we wzory z bananami. Zaklęcie sunęło do celu i na pewno zadziała, jeśli tylko Wilton się nie obroni.

@Bocarter Wilton

Obserwował kolejnych uczniów, nanosząc niewielkie, a czasem i większe poprawki. Gratulował tym, którzy pojedynek już skończyli i zachęcał do tego, by pamiętać o transmutacji i jej potencjale nie tylko przy codziennym życiu. Skupił się na parze, która akurat stanęła na środku, stojąc niedaleko nich – tak, by nie znaleźć się w zasięgu rzucanych zaklęć, a jednak widzieć obu uczniów i ich postawy, a także doskonale słysząc wymowę zaklęć.
— Panie Kingston, pewniejsza postawa, kiedy chcesz się bronić i przede wszystkim różdżka wyżej — skomentował nieudane działanie @Payton Kingston III i przeniósł wzrok na @Bocarter Wilton — Panie Wilton, skupienie i jeszcze raz skupienie, każda rozpraszająca myśl nie sprzyja wcale celności, pana przeciwnik znajduje się naprzeciwko, nie metr dalej — powiedział z łagodnym uśmiechem i kazał im kontynuować przynajmniej jeszcze jedną kolejkę, by zaliczył ten krótki pojedynek.
Musiał przyznać, że kolejna para okazała się niezwykle ciekawa do oglądania. Rzecz jasna był gotów pomóc i komuś kto wykazywał przeogromny antytalent do transmutacji, ale obserwowanie dwójki uczniów, którzy mieli pojęcie co w ogóle robili, zdawało się być intrygujące. Miał czterech takich uczniów w tej klasie, więc skupił się całkowicie na zaklęciach rzucanych przez @Drake Lilac i @Augustine Edgcumbe, stojących na środku. Wszystko działo się szybko, obserwował ruchy różdżek i machnięciem swojej odwrócił zaklęcie, które trafiło w @Thomas Maguire, a także to trafione w @Irvette de Guise, szybko wracając spojrzeniem do pojedynkującej się pary. Chwila jego nieuwagi wystarczyła jednak, bowiem gdy tylko ponownie spojrzał na chłopaków – ujrzał surykatkę i ptaka.
— Zwróćcie uwagę jak szybkie i płynne to było — powiedział, zwracając się do całej klasy — Użycie zaklęć niewerbalnych znacznie utrudnia przeciwnikowi obronę, kiedy nawet nie wie czego się spodziewać i choć nie mogę przez to ocenić poprawności inkantacji, to po rezultatach zaklęć śmiało mogę powiedzieć, że oboje utrzymaliście wysoki poziom, choć nad celnością bym popracował — mówił, a w trakcie swojego wywodu zdjął z nich trafione wcześniej uroki — Brawo, pięć punktów dla domu, dla każdego z was — dodał, posyłając im zadowolony uśmiech.

Atak: Spinale
siła: kostka 17
celność: niecelnie
Obrona: -
Modyfikatory: nawet nie ma sensu wymieniać XD

Pojedynki transmutacyjne w takiej formie z pewnością brzmiały niezwykle ekscytująco. Przynajmniej raz coś się działo na lekcji, a nie po prostu siedzieli w ławkach przemieniając jakieś stare kieliszki i wystraszone gekony w jakieś inne rzeczy czy też zwierzęta. Musiała przyznać, że pomysł był oryginalny i o wiele lepszy niż typowe transmutowanie na smutno. Huang już nastawiała się na dobrą zabawę, podchodząc do swojego partnera i chcąc mu już powiedzieć, że naprawdę nie ma takiej potrzeby, żeby się powstrzymywał, ale ten... Zamiast zachować się jak facet i przygotować na całkiem zabawną przyjacielską napierdalankę postanowił zacząć chrzanić coś o pacyfizmie. Że co jest kurwa?
- Gościu serio... - jęknęła z niezadowoleniem, gdy tylko usłyszała, że z tego starcia wyjdą nici. - Światopogląd światopoglądem, ale musisz mi spierdolić lekcję? Zresztą co takiego możemy sobie wzajemnie zrobić. No dalej...
Machnęła jeszcze różdżką, starając się rzucić w jego kierunku jedno z zaklęć, które nie dość, że było bardzo słabe to jeszcze trafiło gdzieś w podłogę obok nie robiąc kompletnie nic. Nie chciała poważnie w tej chwili atakować kogoś kto na razie szedł w zaparte, że walczyć nie będzie. Źle czułaby się z tym, że uszkodziła kogoś niestawiającego oporu i w zasadzie bezbronnego. Nie była jakimś chuliganem. Chciała po prostu dobrze się bawić na zajęciach jednego ze swoich ulubionych przedmiotów, a Puchon skutecznie jej to utrudniał. Pan Maruda. Niszczyciel Dobrej Zabawy i uśmiechów Gryfonek jej się trafił.

@Wacław Wodzirej

Atak: Lapifors
siła: 33+10=43
celność: pudło!
Obrona: -
Modyfikatory: +10 za koncentrację!

Nie spodziewał się kompletnie tego, że jego pierwsze zajęcia z transmutacji przyjmą taką, a nie inną formę. Była ona z pewnością nietypowa, ale dosyć mu się podobała. Przynajmniej mieli tutaj coś, co wyglądało na połączenie zarówno transmy jak i OPCM. Co prawda mistrzem nie był w żadnej z tych dwóch dziedzin, ale śmiało mógł próbować zmienić ten stan rzeczy. Całe szczęście, że nauczyciel postanowił podobierać ich w pary, bo szczerze powiedziawszy Park nie wiedziałby do kogo właściwie powinien podbić. Głównie przez to, że jakoś nie bardzo znał się z obecnymi na lekcji, a nie chciał własnoręcznie wybrać sobie kogoś kto spuściłby mu porządni wpierdol.
Wskazana przez profesora dziewczyna wyglądała mu na taką, która na dzień dobry nie naklepie mu bezceremonialnie po ryju bez pardonu także przynajmniej tyle dobrego w tym było. Z typowym dla siebie szerokim uśmiechem podszedł do swojej ćwiczeniowej partnerki, wyciągając dłoń w jej kierunku, aby przywitać się kulturalnie i wymienić uprzejmości zanim przejdą do realizacji tematu.
- Hej. Jestem Andrew - przedstawił się, czekając na to aż brunetka uściśnie mu rękę. - Nie jestem mistrzem transmutacji także mam nadzieję, że mnie nie uszkodzisz.
Po chwili oddalił się od Summer na kilka kroków tak, aby powstała między nimi bezpieczna odległość odpowiednia do rzucania zaklęć. Nie mając większego pomysłu na to, co mógłby zrobić postanowił rzucić Lapifors i przemienić pozostawioną przez jakiegoś ucznia butelkę z wodą w królika, który mógłby pognać w kierunku przeciwniczki i uczepić się jej nogi czy coś w tym stylu. No, ale tak jak mógł się tego spodziewać plastikowe naczynie przybrało jedynie nieco bardziej obszerny kształt i dostało plastikowych nóg, które zaczęły kicać wokół. I to niekoniecznie zmierzając w jakimś konkretnym kierunku. Pierwsza wtopa już za nim. Dalej może być tylko gorzej.

@Summer Lancaster

Atak:
siła: 24
celność: 1
Obrona: 24 - nieudana
Modyfikatory: 9-10+20+5=24 (obrona)
                                     1-10+20+5=16 (atak)

Niestety nie zdołał się w porę obronić, przez co na jego szacie pojawiły się wzory w banany. Zmrużył gniewnie swe wyraziste, intensywnie niebieskie oczy, widząc szeroki uśmiech na twarzy swego przeciwnika. Posłał mu takie spojrzenie, jakby zamierzał go zamordować.
- Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni! - warknął, ponownie wycelowawszy w niego swą elegancką różdżkę z mahoniu. - Herbifors! - zawołał mocnym głosem, ale Payton zdołał zrobić kolejny unik i znów zaklęcie poszybowało tam, gdzie nie trzeba, tym razem odbijając się od ściany, dosłownie o włos od nauczyciela.
- Ups! - schował pospiesznie różdżkę za siebie, w nadziei że profesor nie zorientuje się, kto to zrobił. Zdecydowanie nie miał dziś szczęścia do rzucania zaklęć. A może za bardzo zaślepiała go chęć udowodnienia, że jest we wszystkim najlepszy? Albo gniew, że ktoś okazał się lepszy od niego?

Atak: Herbifors!
siła: 99
celność: 5
Obrona: nie rzucam na obrone bo Wilton nie ma cela, albo ma cela jak baba z wesela XDD
Modyfikatory: Za każde 3pkt w nastawieniu, możecie dodać do k100 ataku 5 (mam nastawienie 6);

Szata Wiltona ozdobiła się bananami, na co Kingston postanowił nie przestawać się uśmiechać.
- No teraz jakoś wyglądasz, jeszcze gacie w banany i komplecik jak się patrzy... - Odezwał się na nową modę Bocartera, do której postanowił się częściowo przyczynić.
Nie spodobało mu się, kiedy Wilton rzucił w niego zaklęciem herbifors i zamiast użyć zaklęcia obronnego zrobił ponownie unik, chyląc się jak tchórz. Za nic nie wziął sobie do serca uwag profesora, który to przed chwilą nakazał Payowi pewniejszą postawę i różdżkę wyżej. Zresztą Bocarter nie wykazywał się też szczególną celnością.
- Ale profesorze jak ja mam się bronić, jak Wilton nawet nie może mnie trafić? - Zwrócił się z wielkimi pretensjami do @Camael Whitelight. W sumie to Kingston dziękował bogu, Merlinowi i resztą świętym i nieświętym, że Bocarter miał zeza, zwłaszcza przy zaklęciu herbifors, które z pewnością kłuło w godność kingstonowskich włosów.
- Zaraz zobaczymy, kto się będzie śmiać... - Odparował, rzucając zaklęcie herbifors pełen paytonowskiej zemsty, jak Wilton nie trafił, to Pay postanowił to wykorzystać, w sumie też nie znał wiele zaklęć z transmutacji, więc kreatywnością nie mógł się za bardzo wykazać.
- O kurde! - Krzyknął, gdy jego zaklęcie poszybowało z siłą 99% w @Wacław Wodzirej zwolennika pokoju i bimbru z Podlasia ( w sumie kto nie był zwolennikiem bimbru zwłaszcza z Podlasia) no i jebło mu po włosach, zamieniając w końcu te kudły w zajebiste kwiaty.

@Bocarter Wilton
@Camael Whitelight trafiłem w @Wacław Wodzirej taką mam zajebistą celność i Wacek masz teraz kudły jak ta lala. :3

Atak:
siła: 83 + 20 (koncentracja) + 15 (nastawienie) = 118
celność: 6
Obrona: 27 nieudana
Modyfikatory: 2/2 przerzuty obrony (22pkt w kuferku)

- Dasz radę, na spokojnie - pokrzepiła @Irvette de Guise, nie spodziewając się wcale, że Camael postanowi ich jakoś tragicznie męczyć, nawet jeśli mieli faktycznie spróbować pojedynków. Nanael miała nadzieję, że po prostu będą mogli sami dobrać się w pary i będzie miała wpływ na przebieg irvetkowego ćwiczenia, ale ostatecznie musiała rozstać się ze Ślizgonką i... i, na litość merlinowską, pójść walczyć z @Julia Brooks, która chyba często kręciła się przy Auguście.
Uprzejmy uśmiech, lekkie skinienie głową, niezauważalnie mocniejsze zaciśnięcie palców na różdżce. Nie chciała dać się wytrącić z równowagi, a jednak już pierwszego ataku nie zdołała odeprzeć, kątem oka wyłapując @Augustine Edgcumbe i głupio stresując się, że cały ten pojedynek będzie wyglądał podejrzanie.
- Przynajmniej ładny materiał - stwierdziła z rozbawieniem, gdy szata zaciążyła jej znacząco marmurową wagą; szepnęła cicho zaklęcie odmieniające, by z jeszcze dopiero znikającym ciężarem unieść rękę i rzucić w Krukonkę Octopode. Nie miała wątpliwości co do tego, że użyła zaklęcia odpowiednio i nie mogła walczyć z poszerzającym się uśmiechem, gdy obserwowała jak ciemne kosmyki juliowych włosów zmieniają się w ciężkie ośmiornicze macki, które spadły jej na twarz. - Jeszcze jedna runda? - Zaproponowała, mając wrażenie, że ten remis nie jest wystarczająco satysfakcjonujący.

Atak: Densaugeo w @River A. Coon
siła: 12+25=37
celność: parzysta!
Obrona: -
Modyfikatory: +25 koncentracja i nastawienie

Rzucanie na siebie wzajemnie zaklęć transmutacyjnych brzmiało faktycznie jak dobra rozrywka. I całkiem ciekawy pomysł na lekcję, który miał zachęcić uczniów do tego, aby jednak studiowali ten przedmiot. Jak dla niej było okay.
Spojrzała jeszcze na Gryfona, z którym miała się zmierzyć. Wielkie niebezpieczeństwo raczej mu nie groziło biorąc pod uwagę to jak wyglądały umiejętności transmutacyjne Hawthorne. Jakoś szczególnie nie ciągnęło jej do tej dziedziny i nie było mowy o tym, że uderzy w niego jakimś mocniejszym zaklęciem.
- Dobra. Gotowy? - zapytała jeszcze dla pewności, aby uzyskać jakieś potwierdzenie nim przejdzie do bezceremonialnego ataku. Przynajmniej tyle mogła dla chłopaka zrobić.
Pierwszym zaklęciem, którym w niego ugodziła było proste i werbalne Densaugeo. Może i nie była w stanie wyhodować mu zębów na pół metra, ale zdecydowanie zwiększyły one swoją długość, co mogło być dla Rivera nieco niekomfortowe delikatnie mówiąc.