First topic message reminder :

Humor: 2
Koncentracja: 2
Nastawienie: 5
Kuferek:  9 pkt
Klątwa: aktywna

Najchętniej to zostałaby w swoim pokoju, zakopana pod grubym kocem, sama ze sobą i swoim nieszczęściem. Nie mogła jednak unikać lekcji w nieskończoność. Nie po to zapłaciła za powtarzanie klasy równowartość połowy nowego sprzętu do quidditcha, żeby kolejny raz zawalić rok. To był ten dzień, w którym musiała w końcu pojawić się na zajęciach, pierwszy raz od zeszłego semestru. Mało kto wiedział o tym, że nie zdała i czuła się z tym nieswojo. Idąc szkolnymi korytarzami, miała wrażenie, że wszyscy się na nią gapią i ją oceniają, choć tak naprawdę mało kto zwracał uwagę na niczym niewyróżniającą się Puchonkę w szkolnym mundurku. Tylko w jej własnej głowie odgrywał się mały dramat.
Minęła chwila, zanim nacisnęła klamkę i weszła do sali. Stała tak pod drzwiami, walcząc sama ze sobą, aż ktoś z tyłu jej nie ponaglił. Nawet nie zwróciła uwagi, kto to był, po prostu wzięła głęboki wdech i weszła do środka, byle tylko zejść z drogi i nie rzucać się w oczy. Szybko przemknęła do ostatniej ławki i usiadła, nieco się garbiąc, jakby w ten sposób miało ją być mniej widać. Ukradkiem rozejrzała się po sali, aby sprawdzić, kto jeszcze przyszedł na transmutację. Nie wszystkich rozpoznała, dostrzegła jednak kilku znajomych Puchonów i mimowolnie się uśmiechnęła. Jak dobrze było ich widzieć! Miała ochotę podbiec do każdego z osobna, wyściskać, zapytać o to jak im minęły wakacje, przytulić, dowiedzieć się, czy aby na pewno wszystko w porządku i jeszcze raz wyściskać, z całą swoją borsuczą miłością. Pozostała jednak na miejscu, bo na razie nie chciała skupiać na sobie uwagi. Najpierw musiała pogodzić się ze swoją porażką i oswoić się z myślą, że powtarza rok i to wcale nie jest nic nadzwyczajnego, nie ona pierwsza i nie ona ostatnia! Poukładanie sobie tego w głowie wymagało jednak czasu...  

/Zapraszam, można się przysiadać!

Wybrane zaklęcie: Invertebra verto
Suma kostek: 10
Użyte modyfikatory: +5 praca domowa; +4 koncentracja; - 1 poziom z dwóch lewych różdżek = zmieniam dżdżownicę w całości, ale zdecydowanie coś tu nie gra
Humor: 6/7
Koncentracja: 4

Ucieszyło ją, że mogła usiąść z Victorią, dziewczyna zdecydowanie dawała jej psychiczne oparcie, że czegokolwiek by się nie podjęła w czarowaniu – miało to szansę się udać. A taka pewność w stosunku do zaklęć nie była u niej wcale rzeczą oczywistą. Remy robiła wszystko, wszędzie i na raz, często bez zastanowienia, bez żalu, podążając za głosem serca i będąc absolutnie przekonaną do wszystkiego, co robiła. Chyba że chodziło o czary, a już szczególnie transmutację. Gdy łapała różdżkę w rękę, nagle cała ta jej lwia pewność siebie i zuchwałość odsuwały się, robiąc miejsce głębokiej konsternacji.
Choć początkowo planem Remy było naśladowanie zaklęcia i ruchów Victorii, szybko się w tego niemądrego pomysłu wycofała, widząc, że ta używa czegoś bardziej zaawansowanego. To by było na tyle z nauki przez obserwację tego dnia. Jeszcze jej różdżka miłą była, żeby próbować czegoś takiego.
No cóż, to bezkręgowiec w bezkręgowca!
Obliczyła opór, powtórzyła sobie w głowie zaklęcie i wręcz w myślach wykrzyczała na siebie, że ma się nie wahać tylko działać, po czym wypowiedziała zaklęcie, wykonując właściwy ruch różdżką.
- No to… – zaczęła, śmiejąc się do Victorii sama z siebie. – Mogło być gorzej – stwierdziła, rozbawiona widokiem przed nimi. Bo oto właśnie na biurku siedział motylek… Konsystencji dżdżownicy. Dosłownie nawet skrzydełka miał z tkanki, z jakiej stworzona była dżdżownica. – Przynajmniej ma właściwy kształt! – prychnęła, przyglądając się temu wybrykowi natury. – Mogę jej zrobić zdjęcie? – spytała @Camael Whitelight, gotowa wyciągnąć aparat z torby. Nigdy się z nim nie rozstawała.

Wybrane zaklęcie: invertebra verto
Suma kostek: 12 + 3 + 5 = 20
Użyte modyfikatory: +3 koncentracja, +5 za obliczenie oporu
Humor: 5
Koncentracja: 3

Aneczka naprawdę chciała wypaść dobrze przez profesorem Camaelem. W końcu ich rody się przyjaźniły, nie mogła zrobić z siebie osiołka przed całą salą. Problem polegał na tym, że była naprawdę słaba w zaklęcia, choć nadrabiała pracowitością. I właśnie tutaj miała jej się ta pracowitość przydać. Tim pokazał jej co i jak na przykładzie swojej dżdżownicy, więc Aneczka posyłając mu pełne wdzięczności spojrzenie skupiła się na swoim zadaniu. Skorzystała z drugiego możliwego u niej zaklęcia, żeby nie było, że całkiem ściąga od kolegi. Posłała mu za to słodkie, pełne wdzięczności spojrzenie mówiące mniej więcej tyle co "mój bohaterze!", a potem zabrała się za intensywne liczenie oporu, bo tu już przecież sama mogła się wykazać.
Liczba substratów z pewnością wynosiła jeden, bo miała jedną dżdżownicę do zamienienia, istotna była więc wyłącznie suma w nawiasie. Prawidłowe dobranie stałych było dla puchonki kłopotliwe, no ale halo, ona nie da rady? Panna Brandon? O nie, stanie na głowie, a jej się uda. Ciało żywe o niskiej złożoności tkankowej, zdecydowanie. To oznaczało, że stała Cristoffa wynosiła 2,5. Następnie stała Rothera. Aneczka przemieniała żywą dżdżownicę, w innego, żywego bezkręgowca. Miała więc do dobrania parametr z transmutacji witalnej, czyli 3. Po zsumowaniu wychodziło jej pięć i pół i właśnie z takim wynikiem zgłosiła się do nauczyciela.
- Panie profesorze, przy zastosowaniu invertebra verto na dżdżownicy do formy małża opór transmutacyjny wynosi pięć i pół! - powiedziała do  @Camael Whitelight strasznie dumna z siebie. Co prawda skończyła jako ostatnia, ale przynajmniej mogła się pochwalić doskonałym małżem.

Wybrane zaklęcie: Invertebranimatum
Suma kostek: 10
Użyte modyfikatory: -
Humor: 4
Koncentracja: 4

Przybył na lekcję nieco spóźniony, bo za długo zamarudził przy stole w Wielkiej Sali, nie wiedząc, co wybrać do jedzenia i nim zdążył zjeść, wybiła godzina rozpoczęcia zajęć.
- Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie - powiedział do profesora, wchodząc do sali i zajął wolne miejsce w środkowym rzędzie. Rozejrzał się wokoło, żeby zorientować się w sytuacji. Skrzywił się, widząc porozkładane na ławkach dżdżownice, które uczniowie próbowali transmutować. Zdecydowanie nie przepadał za stworzeniami tego typu. Westchnął, otwierając leżące przed nim pudełko, po czym sięgnął po różdżkę i zamknął oczy, usiłując się skupić, co średnio mu wyszło.
- Invertebranimatum! - wypowiedział zaklęcie, otwierając oczy. Wijący się w pudełku robak tylko po części zmienił się w zieloną łodygę z liśćmi głogu, gdyż w połowie ów łodyga nadal była obślizgłym robakiem, zwijającym się i rozwijającym. Wzruszył ramionami, czekając na dalsze instrukcje.

To nieprawdopodobne! Jak mogła zignorować słodkiego puchona, który chciał się do niej przysiąść na lekcji transmutacji? To pewnie wina takiego jednego chłopca i takiej jednej dziewczyny. Wszędzie są piękni ludzie, świat jest pełen pięknych ludzi, zwłaszcza Hogwart.
- Myślę, że tak. To musi być dla nich ciekawe doświadczenie, ale też myślę, że miesza w głowie. - Uśmiechnęła się słodko do Terrego, lubi tego wychowanka Helgi Hufflepuff. Dobrze pamięta, kiedy częstował ich w czarokarze smakołykami. To, że ktoś się tam pobił, to nawet nie miała pojęcia, że to Terry z Lerroyem, bo tak naprawdę była zafrapowana rozmową z Saskią, która głównie słuchała trajkoczącej Marcelli.
- Twoja biedroneczka też jest urocza. Chyba jesteśmy dobrzy z transmutacji, ciekawe co na to profesor?- Przenosi wzrok ponownie na Camael'a prezentującego się niczym posąg machnięty ręką Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni.

@Terry Anderson

Obserwował uczniów i poprawiał tam gdzie było trzeba. Musiał przyznać, że brakowało mu tych lekcji z ciągu tych długich miesięcy, kiedy to próbował ułożyć swoje życie na nowo. Teraz jednak o tym nie myślał, całkowicie oddając się swojemu nauczycielskiemu powołaniu.
— Tak jest, pięć punktów dla was! — powiedział do Deedee i Maxa, kiedy odpowiedzieli na jego pytanie, uśmiechając się do nich ciepło. Przechadzał się po klasie, w której odkąd pamiętał czuł się najlepiej i traktował ją jako coś swojego, nie był pewien jak dalekie to było od prawdy, ale lubił tak myśleć. Takie myśli sprawiały, że czuł się nieco lżej, a właśnie tego potrzebował w ostatnim czasie, uczucia lekkości, a nie ciężaru, który osiadł na jego barkach.
— Zgadza się, pięć i pół — potwierdził uczniom, którzy podzielili się swoimi obliczeniami głośno. Obserwował pracę uczniów i cóż, zupełnie stracił poczucie czasu. Zanim się obejrzał okazało się, że ich czas się skończył. Zmarszczył brwi, zerkając na zegarek i kalkulując czy opłacało się zacząć kolejną część lekcji. Doszedł jednak do wniosku, że potrzebował na to więcej czasu, skoro chciał znacznie podnieść poprzeczkę, którą postawił przy transmutacji bezkręgowców.
— Moi drodzy, nie wyrobimy się z tym co jeszcze zaplanowałem, więc przeniesiemy to na kolejną lekcję, a tymczasem jesteście wolni, dziękuję! — powiedział, kończąc lekcję piętnaście minut wcześniej, zamiast się spieszyć. W transmutacji nie było miejsca na pośpiech, a już szczególnie kiedy w grę wchodziła jej nauka.

---

Kończę lekcję po jednym etapie, ponieważ ostatnio – jak pewnie zauważyliście – przygniotło mnie życie. Nie chcę po takim czasie oczekiwać od Was, że z chęcią tu wrócicie, choć fabularnie jesteście już lata świetlne dalej, więc to co planowałam przeniosę na inną lekcję! Przepraszam mocno za tę sytuację, wynikła trochę z przyczyn niezależnych ode mnie

|zt dla wszystkich

Jeśli uczniowie myśleli, że Patton Craine da im chwilę odsapnąć po feriach, to grubo się mylili. Nauczyciel transmutacji całe dwa tygodnie spędził na układaniu pytań z pierwszego semestru nauki, które mogłyby zatruć życie jego wychowankom. Radosne uśmiechy, gdy szusowali na stokach, spędzały Pattonowi sen z powiek, więc nie mógł się doczekać, gdy w szkolnej sali pozbawi on uczniów i studentów tych głupawych min.
Wreszcie nadszedł ten dzień – koniec wakacji i pobłażliwości, a zamiast tego surowa dyscyplina. Każdy, kto wchodził do klasy transmutacji, mógł się przerazić, bo na zazwyczaj niewzruszonej twarzy nauczyciela widniał sadystyczny uśmieszek ponurej satysfakcji, że udało mu się zniszczyć dzień ta wielu uczniom.
Każdy uczeń i student otrzymał pergamin z listą pytań, na które miał tylko 20 minut. Po tym krótkim sprawdzeniu wiadomości, uczniowie i studenci mieli wziąć udział w pełnowymiarowej lekcji transmutacji.
Gdy uczniowie pisali wejściówkę, Craine przechodził się między stołami, za wszelką cenę próbując znaleźć kogoś, kto będzie ściągał.
Po sprawdzianie miał przyjść czas na zajęcia praktyczne, ale najpierw uczniowie musieli przeżyć wejściówkę.

---------------------------------
MECHANIKA PISANIA TESTU

1. Rzucamy 3 k6 – nasz wynik to odpowiednik punktów zdobytych na wejściówce. 18 to liczba punktów możliwych do zdobycia. Jeśli suma Twoich punktów  ze względu na bonusy lub ściąganie przekroczy 18, możesz założyć, że skończyłeś test 5 minut przed czasem, tylko zaznacz to wyraźnie w poście.

2. Możliwe jest ściąganie (max. 2 razy): w tym celu rzuć kostką literową. Jeśli wypadła spółgłoska, udało Ci się ściągnąć i możesz dopisać sobie 2 punkty. Jeśli wypadła samogłoska – zostajesz przyłapany – otrzymujesz za sprawdzian 0 punktów i Trolla.

Bonusy:
Wszystkie bonusy są jednorazowe.

+2 punkty przysługują za opisanie, jak Wasza postać odpowiada na konkretne pytanie. Sami wymyślacie pytanie, ale chodzi o to, by było ono głębsze niż „Podaj zaklęcie”, raczej wymagałoby zastanowienia od postaci i rozwiązania jakiegoś problemu. Ważne, aby pytanie było dopasowane do wieku postaci.

Przykłady pytania spełniającego warunki::

+ 2 punkty za specjalizację z transmutacji.

+ 1 punkt za użycie zaklęć transmutacyjnych w fabule w ciągu ostatnich 3 miesięcy (konieczne zalinkowanie wątku)

Przerzuty:

Przerzut za każde 8 punktów z transmutacji, liczy się lepszy wynik. Maksymalna ilość przerzutów to 5, bo zakładamy, że Patton wziął Was z zaskoczenia. Przerzucamy pojedyncze kości, nie całość.

----------------------

By ułatwić zaznaczenie wszystkich ważnych rzeczy, możesz użyć kodu:

Kod:

<zgc>Widziadła:</zgc>
<zgc>Liczba punktów z kostek:</zgc> [url=link]podaj[/url]
<zgc>Wykorzystane przerzuty</zgc> 0/X
<zgc>Ściąganie</zgc> [url=link]udane/nieudane[/url]/nie
<zgc>Bonusy i straty:</zgc>
<zgc>Finalna liczba punktów:</zgc>

----------------------
Czas na odpis: 16 marca, spóźnienie dopuszczalne, ale oznacza ono Trolla ze sprawdzianu.

Prowadząca: @Adela Honeycott, wszelkie pytania na pv lub discorda @lotkakotka

Widziadła: B, nie
Liczba punktów z kostek: 13
Wykorzystane przerzuty 0/0
Ściąganie nie
Bonusy i straty: nie korzystam z żadnych, bo lepszy wynik nie pasuje do tej postaci XD
Finalna liczba punktów: 13/18

Wejściówka z transmutacji była absolutnie ostatnią rzeczą, której mózg Adeli oczekiwał, lecz w gruncie rzeczy było to coś, czego powinna się spodziewać po tylu latach obcowania z Pattonem Crainem i jego sadyzmem wobec uczniów. Już jego uśmiech na wejściu, będący co najmniej anomalią, powinien zachęcić Honeycottównę do prędkiej ucieczki. Nie stało się tak jednak, czego dziewczyna miała wkrótce pożałować.
Ferie sprawiły, że większość jej wiedzy również postanowiła się wybrać na zasłużony odpoczynek, a Adela nie zdążyła się jeszcze wbić z powrotem w rytm, szczególnie, że nie należała do najpilniejszych uczennic. Tymczasem lekcja transmutacji wymusiła na niej drastyczny skok na główkę.
Mimo wszystko miała trochę szczęścia, pytania nie należały do najtrudniejszych, wiec mogła spokojnie udzielić odpowiedzi na większość, bez stresu, że napisze test najgorzej w klasie. Oczywiście, wiedziała, że nie zasłużyła na wybitny, ale to nigdy nie była jej ambicja.

Widziadła: nie
Liczba punktów z kostek: 2, 1, 6 po przerzutach 4, 4, 6 - 14
Wykorzystane przerzuty 0/4 ( 2->3->4 oraz 1->2->4 )
Ściąganie nie - życie mi miłe
Bonusy i straty: +2 za pytanie, +1 za użycie transmy, chociażby w tym wątku
Finalna liczba punktów:  14 + 2 + 1 = 17

Szedł na transmutację jak na skazanie, zresztą patrząc po innych zmierzających do klasy Craine'a uczniów, wszyscy mieli podobnie grobowe nastroje. Jak zgasić uśmiech bombelka po feriach? Ano posadzić go vis-avis Patola. Kiedy wszedł do klasy, przeszedł go dreszcz, bo ten stary piernik zamiast krzywić się jak zwykl;e, wyglądał, jakby wygrał milion w czarolotka, co zasadniczo nie mogło wróżyć nic dobrego.
Usiadł w ławce, starając się wyzbyć z pamięci wspomnień o miłosnym liście do Pattona, który znaleźli wraz z @Marla O'Donnell i tych rymach częstochoskich, które w nim padały, w związku z czym musiał wbijać wzrok w blat, bo każde zerknięcie w stronę pomarszczonej twarzy groziło parsknięciem śmiechem, a wiedział, że jak parsknie, to Patol zmieni go w ślimaka. Pewnie na zawsze.
Kiedy otrzymał pergamin, pozwolił sobie jęknąć, ale tylko w duchu, by nie dać grzybowi satysfakcji z niszczenia mu życia. Wziął do ręki pióro i zaczął czytać pierwsze z pytań. Jakiego rodzaju zaklęcia transmutacyjne moga być stosowane w pracy aurtora w sytuacji konieczności wmieszania się w otoczenie? Wymień trzy i uzasadnij swój wybór. Czy ten stary pierdziel zaglądał mu do głowy? Względnie niedawno rozważał podjęcie pracy w MInisterstwie, choć był to jedynie przebłysk, to jednak fakt, takie myśli miał jeszcze niedawno. Podrapał się końcówką długopisa po nosie, po czym zaczął wymieniać, poczynając od diversis voce, pozwalającego na zamaskowanie głosu, zmieniając go w inny, poźniej opisał secare dzięki któremu można byłoby zmodyfikować swoje odzienie, by wyglądało inaczej, niż to, w którym widziała nas osoba, przed którą próbujemy się ukryć, przy trzecim jednak zawiesił się na chwilę. Może zaklęcie kameleona? Z pewnością mogło ono pozwolić na wtopienie się w otoczenie, ale czy Craine uzna to za wystarczającą odpowiedź?
Głowił się nad tym testem ile mógł, jeden plus, to, że cierpienie trwało jedynie dwadzieścia minut. Kiedy oddawał pergamin ze swoją pracą, czuł, jakby przebiegł maraton.

Widziadła: J
   Liczba punktów z kostek: 5, 4, po trzech przerzutach 5 = 14
   Wykorzystane przerzuty 3/3
   Ściąganie udane/nie
   Bonusy i straty: +2pkt
   Finalna liczba punktów: 16

Uwielbiała lekcje transmutacji, ale Pattona Craine'a już mniej. Wszystko przez tę cholerną akcję na początku roku szkolnego, czego do tej pory nie mogła mu wybaczyć. Wszystko przez to, że straciła swojego ukochanego dumbadera. Miała jedynie nadzieję, że wkrótce będzie mogła go odzyskać.
W dodatku jeszcze, gdy tylko dotarli do klasy czekała na nich kartkówka. Cudownie. Nienawidziła teorii, ale musiała jakoś sobie z tym poradzić. Starała się odpowiadać na pytania najlepiej jak mogła. Część wydawała się być jej całkiem banalna, ale były też takie, które wymagały więcej pomyślunku. Całe szczęście udało jej się zerknąć do jakiegoś ucznia obok siebie, aby zgapić część odpowiedzi. Miała nadzieję, że z tą drobną pomocą faktycznie uda jej się uzyskać całkiem dobry wynik.

Widziadła: F, nie
Liczba punktów z kostek: 12
Wykorzystane przerzuty 0/0
Ściąganie nie
Bonusy i straty: -
Finalna liczba punktów: 12/18

Mógł się spodziewać, że na wstępnie na lekcji u Craine czeka go wejściówka, ale jakoś tak mu te ferie w głowie zaszumiały, Merlin widocznie go opuścił; ale z pewnością nie nauczyciela transmutacji. Tak Patton potrafił pozbawić uśmiechów, niczym wredny lis z Merfox, który psuł dzieciom gwiazdkę. Pewnie pijał popołudniową herbatkę w jaskini u Egle. Najgorsze jest jednak to, że profesor chyba ma szósty zmysł, którym wyczuwa, kiedy to dźgnąć prosto w plecy testem i to jeszcze takim trudnym z dupy, żeby się, żyć odechciało.
Ten przedmiot Gale wolał omijać szerokim łukiem, po pierwsze nie sądził, żeby w przyszłości zajął się naprawianiem magicznych aut lub tworzeniem medalionów na bazary czy... ubrań w świecie modelingu. Animagiem też nie zamierza zostać, dlatego na zajęcia chodził tylko po to, żeby zdać i aby Craine go nie ujebał pod koniec roku, bo nagle coś mu się ubzdura.
Dwadzieścia minut to nie za wiele, ale nie ma co tracić czasu. Gale od razu zabiera się za test, to co wie, wpisuje na pergamin, to czego nie wie, zostawia. Nie jest taki beznadziejny, ale teścik zaraz po feriach no cóż, mógł się spodziewać wszystkiego, że zaraz na wstępie wyleci stąd z Trollem.

Widziadła: NIE
Liczba punktów z kostek: 9
Wykorzystane przerzuty 2/12:
1-> 5
3 -> 5
Ściąganie nie
Bonusy i straty: tylko przerzuty
Finalna liczba punktów: 5+5+5 = 15

Transmutacja z Pattolem nie była ani trochę przyjemną wizją, ale jakby nie patrzeć, można było się czegoś od niego nauczyć. Max chodził więc na te zajęcia i po prostu starał nie wychylać ze swoją głupotą. Zazwyczaj mu się to udawało i miał nadzieję, że i teraz jakoś się przez tę godzinę prześlizgnie. Jęknął w duchu, gdy okazało się, że na dzień dobry, ten złamas zaplanował dla nich wejściówkę. Zajebiście. O niczym innym Max w tej chwili nie marzył, ale co miał zrobić? Usiał i zaczął pisać to, co mózg mu podpowiadał. Nie sądził, by poradził sobie wybitnie źle, ale nie zdążył odpowiedzieć na jedno z pytań, więc specjalnie dobrze raczej też tego nie ogarnął. Miał jednak pewność, że na trolla to nie zasłużył. Co jak co, ale transmutację ślizgon ogarniał.

Widziadła: tak cesarzowa
Liczba punktów z kostek: 11
Wykorzystane przerzuty 0/0
Ściąganie udane
Bonusy i straty: +2pkt ściąganie
Finalna liczba punktów: 13

Transmutacja nie była jej ulubionym przedmiotem - prawdopodobnie miało to główny związek z osobą, która te zajęcia prowadziła, ale też niestety mimo lat praktyki nie potrafiła zbyt wiele wyczarować. Zjawiła się jednak w klasie, bo cóż miała zrobić - przetrwanie jakoś zajęć wydawało się lepszą opcją niż późniejsze odrabianie nieobecności z Crainem. Wejściówka nie napawała ją optymizmem, ale chyba lepszy test pisemny niż odpowiadanie ustne, czyż nie? Musiała nieco się wysilić, by przypomnieć sobie odpowiedź na niektóre z pytań... A potem usłyszała chichot. Czy ktoś był absolutnie pomylony i zaczął śmiać się na teście Patola? Instynktownie obróciła się, lecz jedyne co ujrzała to studentów pochylonych nad swoimi pracami i żadnemu z nich nie było do śmiechu. Wróciła spojrzeniem do swojej kartki i na chwilę nastała ciemność, która pochłonęła ją na kilka minut, zawieszając jej umysł w błogiej nieświadomości.
Aż na powrót zamrugała szybko oczami, orientując się, że miała ledwie połowę odpowiedzi i strasznie mało czasu! Adrenalina przyspieszyła bicie jej serca, a ona sama, nieco spłoszona, rozejrzała się po sali, gdzie aktualnie znajdował się nauczyciel. Nie zamierzała wzbudzać podejrzeń, ale chciała dokonać bardzo odważnego aktu - ściągania! I na szczęście udało jej się odpisać jedną odpowiedź, tuż na koniec, zanim jej kartka została zabrana do sprawdzenia.

Widziadła: I, tak Moc

scenariusz:

Liczba punktów z kostek: 15
Wykorzystane przerzuty 0/1, przerzucam 4 -> 6
Ściąganie nie
Bonusy i straty: -
Finalna liczba punktów: 17

Ma taki dobry humor, że nawet wejściówka z transmutacji nie jest w stanie pozbawić ją uśmiechu na twarzy. Hudson nie spodziewała się teściku, ale lubiła niespodzianki, zwłaszcza że transmutacja była jednym z jej ulubionych przedmiotów. Może bardziej z Whitelightem niż wiecznie strutym Crainem, ale uważa, że każdy zasługuje na drugą, a nawet setną szansę.
Widziadła i ją dopadają, sprawiając, że kiedy tylko wchodzi do klasy ma na sobie swoje ubrania, ale są one w iście bajkowym stylu, już wiadomo, że to sprawa wróżkowego pyłu, prawda? Gdyby tego było mało, jak zmiana wizerunku na lekcji u Pattona, co z pewnością zauważy nie tylko on za swoich okularów, Marcella śmieje się — ze wszystkiego. Z Pattona, z uczniów na lekcji, z tego, że siada w ławce i... Kiedy tylko pergamin trafia w jej ręce, ta szybko zabiera się za pisanie, znając odpowiedzi na wszystko, no, chyba że gdzieś tam się wkrada pewien błąd, a ona go nie zauważa — śmieje się, totalne szaleństwo.
- Ale mi wesoło... - Mówi na głos przez... no śmiech, bo co innego. Nie rozumie, czemu inni nie są w tak dobrym humorze, jak ona? Przecież na lekcji u Craine'a jest tak fajnie.

Widziadła: nie
Liczba punktów z kostek: 1+1+6 = 8 
Wykorzystane przerzuty 1/3 (przerzucam 1->5)
Ściąganie nie ma mnie na tyle[url=link][/url]
Bonusy i straty: +1 (wątek) +2 (pytanie)
Finalna liczba punktów: 15/18

Gdy tylko przekroczył próg sali, Terry zdał sobie sprawę, że czeka ich jakaś paskudna niespodzianka. Oto bowiem na twarzy Pattona Craine’a, człowieka, który przez całą dobę wyglądał jakby właśnie przełknął zgnitą cytrynę, malował się cień okrutnego uśmiechu. Puchon aż jęknął w duchu na myśl, czym też zamierzał katować ich wicedyrektor. Puchon uwielbiał transmutacje, śmiało można powiedzieć, że był to jego ulubiony aspekt nauki w Hogwarcie, ale nawet on wymiękał podczas zajęć prowadzonych przez sadystycznego profesora. Z wisielczą miną zajął miejsce w rzędzie pod oknem, przygotowując się na najgorsze, bo tylko tego można się było spodziewać po nadzwyczaj dobrym humorze Patola.
Otrzymawszy pergamin, Terry poczuł, jak serce zaczyna mu bić nieco szybciej – pytań było mnóstwo, to prawda, ale wszystkie dotyczyły zaklęć, o których uczyli się w poprzednim semestrze. Musiał co nieco zapamiętać, nawet jeśli przez cały wyjazd w Himalaje nawet nie przyszło mu do głowy otworzyć podręczników. Nie był na tyle naiwny, by łudzić się, że uda mu się napisać Patolową klasówkę na wysoki stopień bez uprzedniego przygotowania, ale może da radę wykrzesać z siebie choć tyle, by nie wyjść na kompletnego debila. Ostatnie, czego dziś potrzebował, to wylecieć z klasy po niespełna kwadransie zajęć.
Metodycznie przedzierał się przez kolejne pytania, udzielając jak najbardziej wyczerpujących odpowiedzi, a czasem zwyczajnie lejąc wodę na temat nie do końca związany z pytaniem, w myśl, że lepiej napisać cokolwiek, niż zostawić puste miejsce - a nuż wleci chociaż pół punktu. Był mniej więcej w połowie pergaminu, kiedy natrafił na pytanie, które wybiło go z rytmu. Opisz, w jaki sposób zaklęcia transmutacyjne mogą przydać się w innych dziedzinach magii. Przecież to nie było pytanie z transmutacji! Podniósł wzrok, posyłając w kierunku wicedyrektora zdezorientowane spojrzenie, jednak na widok tego zwyrodniałego uśmieszku, Puchon poczuł, jak wzrasta w nim gniew. Oczywiście, że Patol specjalnie dał takie pytanie, żeby ujebać pół klasy. Zacisnął zęby i ponownie skupił się na zadaniu. Myśl, to musi być jakoś związane z tym, czego uczyliśmy się w tym roku. Sięgając pamięcią do zajęć sprzed przerwy zimowej, Terry zdecydował się zaryzykować i napisać o dyscyplinie, z którą miał zdecydowanie najmniej wspólnego – eliksirach. Wymieniał po kolei zaklęcia invertebra verto, fungoanimatum, invertebranimatum opisując ich działanie, a także starając się uzasadnić, jak przydatne mogą się one okazać podczas warzenia mikstur, kiedy akurat zabraknie określonego składnika. Zamiana waleriany w muchę siatkoskrzydłą i na odwrót nie była może umiejętnością, która przyda się często, ale kto wie, czy nie uratuje kiedyś przygotowywanego godzinami wywaru. Na koniec dopisał jeszcze, że przy pomocy podstawowych zaklęć transmutacyjnych, takich jak abcivio, można było zamienić dowolny przedmiot w przyrząd, który akurat jest potrzebny – chochlę, zwój bandażu, teleskop…
Ledwo zdążył postawić ostatnią kropkę, kiedy pergamin wyrwał mu się z rak i poszybował w kierunku biurka nauczycielskiego. Jedyne co im pozostało, to oczekiwać na wyrok.

Widziadła:tak, rydwan
Liczba punktów z kostek: 4
Wykorzystane przerzuty 0/0
Ściąganie nie, chcę żyć
Bonusy i straty:  +1 za wątek transmutowania darindy +2 za opisanie odpowiedzi na pytanie (I hope)
Finalna liczba punktów: 7

Veronica otworzyła oczy i zobaczyła, że ma przed sobą pustą kartkę. Wszyscy wokół niej byli pochyleni nad pergaminami i zawzięcie coś skrobali. Ona miała zupełną pustkę w głowie, a jedyne co pamiętała to to, że zmierzała na zajęcia Pattola i nagle zobaczyła na ziemi niewinnie wyglądającą czapkę. Pomyślała, że jest ładna i założyła ją na głowie. Bum, stała się niewidzialna, a gdy w końcu ją ściągnęła zrozumiała, że znajduje się w tej klasie.
Co mogło ją przyzywać? Zgadywała, że chęć dostania trolla u Pattola.
Cholera, zaczęła gorączkowo odpowiadać na pytania, ale stracony czas odbił jej się czkawką. Niektóre były relatywnie okej, inne tak trudne, że nawet nie podjęła się próby odpowiedzi. W sumie zdziwiła ją kreatywność znienawidzonego przez szkołę profesora, a zwłaszcza pytanie: jak postąpiłbyś w sytuacji, w której kanapa lewitowana do mieszkania jest zbyt duża, by zmieściła się w drzwiach? Zabronione są zaklęcia, które mogą zmniejszać jej rozmiar.
Przez chwilę dumała, aż w końcu wpadła na w miarę sensownymi pomysł. Wiadomo, że meble nie są zbyt podatne na skręcanie na ukos, ale co jeśli zadbać o to, by były bardziej elastyczne? Może sprawnie rzucone morfio zdziałałoby tutaj cuda. Choć nie sądziła, że istnieje takie zrządzenie losu, które uratuje ją od trolla.

Widziadła: Kapłan

Dzień jak co dzień na trasmie:

Liczba punktów z kostek: 6, 6, 5 → 17
Wykorzystane przerzuty 5/5
Ściąganie nie
Bonusy i straty: +2 (opis odpowiedzi na pytanie)
Finalna liczba punktów: 19/18

Przechodząc przez próg odczuła silny, choć niekoniecznie związany z zajęciami lęk, który w każdym innym przypadku niż lekcja u Pattona Craine'a skojarzyłaby z lękiem zupełnie nieuzasadnionym i nienaturalnym. Teraz było jednak zupełnie inaczej, niepokój pogłębiał się z każdym jej krokiem, odnajdując podstawy swojego bytowania nie tylko w wywołanych pyłem urojeniach, ale i namacalnej rzeczywistości. Naprzeciw bowiem rzeczywiście stał największy wróg szkolnej młodzieży i niszczyciel uśmiechów dzieci. Orężem do pokonania go miały się jednak okazać nie miecz, różdżka, czy trebusz, a pióro i papier, skoro polem bitwy były skomplikowane pytania w zaprezentowanej przez pedagoga wejściówce. Wymaściła mu zatem takie wypracowanie, żeby mu te pomarszczone uszy odpadły z wrażenia, łącznie z wymienieniem całej listy transmutacyjnych zaklęć związanych z włosami na głowie, rozpoczynając od zmieniającego kolor, czy strukturę Crinus Muto i kwiecistego Herbiforsa, przez mackowate Octopode, a kończąc na stosowanym do ukazania iluzji wyłysienia Abscedo, czy jej ulubionej Crurze, dzięki której dało się wyczarować u ofiary niemal dowolną czuprynę znanego światu stworzenia. W obliczu nawdychania się wróżkowego pyłu nic nie było w stanie przekonać jej, że miała w sobie zbyt mało woli do pokonania tego starego ramola i utorowania sobie tym samym dalszej ścieżki w jej jakże wiekopomnej podróży.

Wystarczyło kilka zaklęć, by napisane wejściówki przyleciały na biurko Craine'a i odleciały sprawdzone na ławki uczniów. Uśmieszek Patola zbladł, gdy zobaczył, że prace poszły dość przyzwoicie i w zasadzie tylko dwie osoby napisały słabo. Nie zamierzał więc odpuszczać i postanowił docisnąć młodzież, tak by po tej lekcji uśmieszki zeszły z ich twarzy.
- Drodzy państwo - powiedział z przekąsem - Skoro tacy z Was mistrzowie transmutacji, to zobaczymy jak poradzicie sobie z zadaniem praktycznym. Dziś, ćwiczymy kamuflaż. Na zmianę swojego wyglądu macie 20 minut. Wątpię, żeby ktokolwiek z was uzyskał zadowalający efekt.
Spojrzał na nich ze wściekłością, a następnie zabrał się za przyznanie punktów.
---------------------------------

PROGI PUNKTOWE i przerzuty w II etapie:

@Adela Honeycott - Zadowalający
@Lockie I. Swansea - Powyżej Oczekiwań
@Mulan Huang - Powyżej Oczekiwań
@Gale O. Dear - Nędzny
@Maximilian Felix Solberg - Zadowalający
@Kate Milburn - Zadowalający
@Marcella Hudson - Powyżej oczekiwań
@Terry Anderson - Zadowalający
@Veronica H. Seaver - Okropny
@Morgan A. Davies - Wybitny (skończony przed czasem)

---------------------------------
MECHANIKA ZADANIA PRAKTYCZNEGO

Waszym zadaniem jest maksymalna modyfikacja swojego wyglądu (w tym też ubrania), w celu zastosowania kamuflażu. Dopuszczalne są także zaklęcia inne niż transmutacyjne, ale to one powinny być podstawą działania. Patton oceni także Waszą kreatywność w zastosowaniu zaklęć.

ALE UWAGA! Żeby nie było za łatwo:

1. W jednym poście możesz rzucić max. 2 zaklęcia – jeśli zaklęcie Ci się nie uda, a nie masz przerzutów, to możesz spróbować w kolejnym poście. Zakładamy, że na zadanie jest 20 minut, a Twój jeden post odpowiada 4 minutom, więc możesz napisać maksymalnie 5 postów. Oczywiście, punkt do kuferka będzie już za 1 post, ale warto popracować dłużej dla lepszego efektu i innych korzyści.

2. Rzucanie zaklęć - by rzucić zaklęcie ze swojego poziomu lub takie, które już poznałeś, rzuć kostką - wyniki 4,5 i 6 oznaczają, że zaklęcie się powiodło. By nauczyć się zaklęcia z wyższego poziomu, rzuć kostką literową - jeśli wypadnie samogłoska, to znaczy, że udało Ci się rzucić czar. Drugą próbę tego samego zaklęcia możesz rzucić już na standardowych zasadach, ale dopiero po dwóch udanych rzuceniach, czar możemy uznać za opanowany.

3. Przerzuty: Dostępne powyżej i zależne od oceny na wejściówce, przerzuty z poprzedniego etapu nie przechodzą.

4. Ważne: Wczujcie się w postać, opiszcie, co zrobiła, pomyślcie jak kreatywnie, możecie zmienić wygląd i ubiór - nie tylko najprostszymi zaklęciami ze spisu, ale też takimi, które nie są jednoznaczne. Docenię kreatywność, ale pamiętajcie, że to Patton, więc mimo wszystko nie mogą być to turbo dziwactwa.
----------------------
By ułatwić zaznaczenie wszystkich ważnych rzeczy, możesz użyć kodu:

Kod:

<zgc>Zaklęcie 1</zgc> Formuła, [url=link]udane/nieudane[/url]
<zgc>Zaklęcie 2</zgc> Formuła, [url=link]udane/nieudane[/url]
<zgc>Wykorzystane przerzuty</zgc> 0/X
<zgc>Udane zaklęcia z poprzednich postów:</zgc> wpisz
<zgc>Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis):</zgc> wpisz

----------------------
Czas na odpis: 24 marca.
Prowadząca: @Adela Honeycott, wszelkie pytania na pv lub discorda @lotkakotka. Możecie pytać śmiało, bo wiem, że trochę pokomplikowałam.

Zaklęcie 1 abcivio, udane
Zaklęcie 2 morfio, nieudane->udane
Wykorzystane przerzuty 1/3
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Zaklęcia (wszystkich) zmian w wyglądzie: abcivio+morfio (okulary),

Zadowalający. Choć w gruncie rzeczy nie była to zła ocena, to jednak piętnastoletni puchon nie był usatysfakcjonowany. Wiedział, naprawdę wiedział, że stać go na więcej, w końcu transmutacja to jego konik, jedyny przedmiot, który naprawdę go interesował i któremu chłopak poświęcał mnóstwo czasu i uwagi. Gdyby pytania układał ktokolwiek z pewnością poszłoby mu lepiej, ale nie, Patol jak zwykle musiał się dowartościować kosztem bogu ducha winnych uczniów. Terry czuł, jak opuszczają go resztki szacunku do wicedyrektora. Do tej pory starał się doszukiwać w działaniach nauczyciela choć odrobiny merytoryki, ale po dzisiejszej kartkówce puchon pogodził się wreszcie z myślą, że Patton Craine nie miał w sobie ani krzty dobrej woli i nawet talent do transmutacji nie mógł już uratować straconego w oczach chłopca autorytetu. I właśnie dlatego zdecydował się na coś bardzo odważnego, albo bardzo głupiego - postanowił przeobrazić się w Patola. W końcu tego od nich oczekiwał, kamuflażu, prawda?
Zaczął niewinnie, zdejmując krawat i za pomocą podstawowych zaklęć najpierw zamienił go w oprawki kształtem przypominające okulary, które nosił nauczyciel, a nastpnie utwardził swoje dzieło, zmieniając miękki materiał w plastik. Schował gotowy produkt do kieszeni, nie chcąc by jego dowcip został zawczasu odkryty, uśmiechając się przy tym złośliwie pod nosem. Dopiero się rozkręcał.

1/5

Zaklęcie 1 Crinus Muto, udane
Zaklęcie 2 Desnaugeo, nieudane, przerzut na udane
Wykorzystane przerzuty 1/3
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Zaklęcia (wszystkich) zmian w wyglądzie: Kręcone, rude włosy, dłuższe przednie zęby

Szczerze powiedziawszy, była zaskoczona tak dobrym wynikiem wejściówki, bo ani nie była orłem z transmutacji, ani nie spodziewała się po Patolu łagodnej oceny jej dokonań. Dotąd raczej oscylowała w granicy Okropnego i Nędznego, więc ciut lepszy wynik wydawał się zbawieniem. Nie miała jednak czasu tego rozkminiać, bo przyszedł czas na praktykę, a znając swoje skille, raczej wiedziała, że musi brać się do roboty. 20 minut to nie było dużo.
Na początek poleciała klasyką - z pomocą zaklęć zmieniła swoje proste, jasne włosy w burzę rudych loków, a następnie dość mocno przedłużyła sobie przednie zęby, uważając jednak by nie zrobić tego karykaturalnie. Poszło jej całkiem sprawnie, dlatego zaczęła się zastanawiać, co jeszcze może zmienić w swoim wyglądzie, by nie skończyć na oklepanych modyfikacjach.

Zaklęcie 1 Sumptuariae Leges, 3 → 4 - udane
Zaklęcie 2 Diversis Voce, 4 - udane
Wykorzystane przerzuty 1/5
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie: głos Eileen Davies (matka), brązowy żakiet w paski, wzorzysta koszula, szara spódnica

Choć jej pierwszą myślą związaną z kamuflażem było objęcie się możliwie największym stopniem niewidzialności oferowanym przez zaklęcie kameleona, szybko odrzuciła ten pomysł i pozwoliła swojej wyobraźni na nieco więcej szaleństwa. Nie była do końca pewna, czy jej zwidy zdążyły już w pełni przeminąć, zwłaszcza w obliczu tak wrogiego podejścia Craine'a do swoich podopiecznych, ale uznała, że najłatwiej będzie stoczyć ten bój na zasadach nauczyciela i spróbować dokonać niemożliwego w postaci zrobienia na nim jakiegokolwiek wrażenia. Albo chociaż udowodnienia, że w tej czarodziejskiej batalii nie pozostawała bez szans.
Nie mając zbyt wiele czasu stanęła na wizji przemiany w jedyną i niepowtarzalną Mafaldę Hopkirk z czasów jej świetności. Z jakiegoś powodu stanowiła ona dla Morgan pewnego rodzaju autorytet, a Gryfonka lubiła się do niej odnosić w wielu związanych z Ministerstwem zagadnieniach, więc i tym razem należało tradycji pilnie dotrzymać.
W krótkim czasie zastosowała zatem Sumptuariae Leges, dopasowując swój strój do ministerialnych wymogów oraz dawnych wyborów modowych swojej bohaterki, a następnie zmieniła swój głos na matczyny za pomocą Diversis Voce. Czarowała bez wahania i sprawnie, bo znacznie więcej czasu traciła zwyczajnie wizualizując sobie docelowo przybrany ubiór, czy dopasowując drżenia strun głosowych do nieco dojrzalszych tonów. Póki co zapowiadało się całkiem nieźle, a minęło zaledwie kilka minut od rozpoczęcia jej starań.

Zaklęcie 1 Coloravia viridis, udane
Zaklęcie 2 Virherba, udane
Wykorzystane przerzuty 0/4
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis): najpierw zmieniony kolor skóry na zielony, a potem transmutowanie sie w roślinę

Przyglądał się swojej pracy z takim zdziwieniem, jakby patol go osobiście pochwalił. Powyżej oczekiwań? Z tyransmutacyji? Był zadziwiony ponad wszelką miarę, więc zaraz po tym wpatrywał się jak ciele w malowane wrota w Craine'a.
Odwrócił głowę w stronę @Maximilian Felix Solberg i uniósł brwi. Dwadzieścia minut, to bardzo mało, więc uznał, że pójdzie po linii najmniejszego oporu:
- Transmutuje się w paprotkę. Jakby mnie ten cap nie odmienił na koniec lekcji to weź mnie revertnij, żebym tu nie kwitł do nocy, aż zaklęcie samo minie. - poprosił kumpla szeptem, po czym wyjął różdżkę.
Zaczął od widowiskowego zamienienia się w ufoludka, nadając swojej skórze odpowiedni odcień zieleni zaklęciem coloravia viridis, po czym odchrząknął, starając sobie przypomnieć odpowiedni gest różdżką, w końcu ćwiczył to z Wacławem swego pamiętnego czasu i dodał, wyraźnie "Virherba!" przybierając kształt eleganckiej paprotki doniczkowej.

Zaklęcie 1 Abcivio, 6- udane
Zaklęcie 2 Crinus Muto, 1 → 5 - udane
Wykorzystane przerzuty 4/5
Udane zaklęcia z poprzednich postów: Sumptuariae Leges, Diversis Voce
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie: głos Eileen Davies (matka), wygląd (książkowy) i ubiór Mafaldy Hopkirk

Całkiem pomocną rzeczą podczas dokonywanej metamorfozy było to, że dzieliła ze swoją modelką wzrost, a ubiorem powinna być jednocześnie zdolna zbliżyć się możliwie mocno również do jej sylwetki i ogólnej prezencji. Za pomocą Abcivio zmusiła zatem swoje szkolne pióro do przybrania postaci okularów do czytania Mafaldy, a Crinus Muto pomogło jej oddać siwiznę i nieco przerzedzoną czuprynę madame Hopkirk. Nie potrzebowała zaglądania do lustra, by mieć pewność, że cały proces przemiany przebiegał dotąd całkiem sprawnie i przybliżał Davies do efektu, od którego lepszym mogłoby być już tylko wypicie wielosokowego. Czy to jednak wystarczyło do satysfakcjonującego rezultatu? Chyba jeszcze nie powinna na tym kończyć. Zwłaszcza, że zostało jej przecież całkiem sporo czasu.

Zaklęcie 1 Herbifors, nieudane -> udane
Zaklęcie 2 Zaklęcie Dorabianego Ogona (niewerbalne), udane
Wykorzystane przerzuty 1/4
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis): zmieniam włosy w kwiaty i wyczarowuje sobie lisi ogon, moje ciuchy są zwiewne (przez haluny), więc wyglądam jak istota z bajki;

Nawet Patton ma sumienie i wie, że wróżkowy pył powoduje halucynacje, dlatego Marcelli nie obrywa się za durne podśmiechujki, a nie może się powstrzymać o ciągłego chichotu. No z wejściówki nie mogła spodziewać się innej oceny, całkiem dobrze jej poszło, ale to dlatego, że uwielbiała transmutacje. Craine jakiś taki niezadowolony, że wszystkim tak dobrze poszło. Może mu humor poprawi, jak uwali? Ale nie on przecież z pewnością żartuje, prawda? Chce ich zmotywować jak prawdziwy nauczyciel, dbający o edukacje swoich podopiecznych.
Krukonka wiedząc, że mają znowu tak mało czasu, zabiera się za rzucenie zaklęć, od razu przychodzi jej na myśl, że gdyby miała takie fajne włosy w kwiaty, mogłaby uchodzić za jakiegoś ducha lasu, tak więc rzuca Herbifors, co z początku jej nie wychodzi, ale niezrażona ponawia próbę, a włosy zmieniają się w śliczne kwiaty, kolejnym czarem, jaki rzuca, jest przyprawienie sobie ogona, czar niewerbalny, ale za to, jaki ekstraśny, jak lody z kolorową posypką. Lisia kita wyłazi jej ze spodni, a panna Hudson to dzisiaj prawdziwa istota z bajki, rozbawiona tak tym wszystkim, że nadal cały czas się śmieje, przyglądając się innym, jak sobie radzą.

Zaklęcie 1 Crinus muto, udane
Zaklęcie 2 Densaugeo, udane
Wykorzystane przerzuty 0/1
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis): proste jak drut blond włosy, dłuższe jedynki

Kate odetchnęła z ulgą, gdy jej wejściówka wróciła do niej z oceną pozytywną, bo przy takiej ilości straconego na jakąś głupią wróżkową wizję czasu nie było to wcale takie pewne. Zresztą zawsze była z transmutacji kiepska, zdecydowanie nie należała ona do jej ulubionych dziedzin magii. Pewnie to ściąganie ją uratowało... Dodatkowy fakt, przez który ulga rozlewała się po jej ciele - nie dała się złapać i nie poniosła dzięki temu żadnych konsekwencji! Może szczęście jednak jej sprzyjało?
Dalszy etap zajęć wprawił ją w lekkie zakłopotanie, bo jak już zostało wspomniane, nie była zbyt dobra w transmutacji tak ogólnie. Dostając zadanie polegające na rzucaniu tych zaklęć na samą siebie, nie mogła nie podejść do niego z przynajmniej lekką rezerwą. Nie zamierzała na całe życie skrzywdzić się źle rzuconym czarem, toteż zaczęła raczej spokojnie i bez większych fejerwerków.
A jeśli miałaby być zupełnie szczera - po prostu naśladowała swoją koleżankę, @Adela Honeycott.
Zaklęciem crinus muto zmieniła swoje brązowe, lekko kręcące się włosy w proste jak struna blond kosmyki, tak różne od jej wcześniejszej fryzury jak tylko się dało. Do tego przy użyciu densaugeo wydłużyła sobie jedynki, by delikatnie wystawały poza czerwień górnej wargi.
- Pssst - szepnęła do Adeli, wychylając się nieco z ławki. - Myślisz, że jak rzucę sobie engorgio na cycki to zadziała? - zapytała, starając się zachować poważny wyraz twarzy, ale nie wytrzymała i parsknęła cicho śmiechem.

Zaklęcie 1 Crura, udane
Zaklęcie 2 Diversis Voce, udane
Wykorzystane przerzuty 0/3
Udane zaklęcia z poprzednich postów: -
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis): nogi zmienione w kopyta, głos zmieniony w barani bek

Zmiana wyglądu? Najchętniej rzuciłby zaklęcie kameleona, ale domyślał się, że Pattol go zjebie w takim wypadku. Musiał więc iść w bardziej kreatywną stronę, co było w pewien sposób czymś, na czym Solberg się znał. Szkoda tylko, że zazwyczaj była to strona głupoty, ale to inna sprawa. Miał zamiar się dzisiaj dobrze bawić i ta stara rodzyna nie mogła zepsuć mu planów ani humoru.
-No nie wiem. Zamień się w zjadacza trupów, to będziesz przydatniejszy jako roślina. - Zażartował w typowym dla siebie stylu, choć było jasne, że nie zostawi @Lockie I. Swansea w takiej postaci. Z kim miałby sprowadzać innych na złą drogę? -Ja to się przemieniam w porządnego, uczciwego człowieka. Nikt mnie nie pozna. - Zdradził swój plan, choć ostatecznie jednak postawił na coś zupełnie innego.
Wygrzebał z pamięci zaklęcie Curara i pozmieniał sobie nogi w baranie kopytka. Takie tam małe, ale za to puchate. Dziwnie mu się tak patrzyło na świat z niższej perspektywy, ale było to też doświadczenie, które warto było mieć.
-Jarają Cię zwierzaki? Wiesz, wysokość mam odpowiednią. - Wyszeptał jeszcze do kumpla, bardzo wymownie puszczając mu oczko, nim ten jeszcze został roślinką. Dopiero po tym, wycelował różdżką we własne struny głosowe i zmienił swój piękny szczebiot na owcze beczenie. Nie miał zamiaru iść na łatwiznę. Wiedział, że zamieniając się po prostu w zwierzę, miałby problem wrócić do swojej prawdziwej postaci, a Pattolowi to ni chuja nie ufał. Zamierzał więc dojść do tego samego efektu, ale o wiele bardziej na około.

Zaklęcie 1 crinus muto, nieudane -> udane
Zaklęcie 2 sumptuariae leges, udane
Wykorzystane przerzuty 3/3
Udane zaklęcia z poprzednich postów: abcivio, morfio
Dotychczasowe zmiany w wyglądzie (krótki opis): okulary, proste siwe włosy, mundurek zmieniony na szatę czarodzieja (wszystko na podobieństwo Patola)

Krew buzowała mu w uszach, kiedy powoli, metodycznie uskuteczniał swój plan. Czy był to najbardziej kreatywny pomysł na tych zajęciach? Z pewnością nie. Gdyby się nad tym zastanowić, było to zachowanie głupie i dziecinne, no i w dodatku mogło mu zagwarantować szlaban. Co mu właściwie uderzyło do głowy? Przecież odkąd tylko przybył do Hogwartu, Terry starał się ze wszystkich sił nie rzucać w oczy, nie wystawiać na potencjalne kpiny, w gruncie rzeczy marząc tylko o tym, by ukończyć szkołę zwracając na siebie możliwie najmniej uwagi. Dlaczego więc dziś zdecydował się na taką durną brawurę? Może chodziło o zranioną dumę, a może nadal czuł się rozswawolony niedawnym wyjazdem, w każdym razie piętnastolatek miał silną potrzebę zaprowadzenia choć odrobiny chaosu.
Kiedy już udało mu się odtworzyć nauczycielskie okulary, chłopak przeszedł do kolejnych etapów swojej próby upodobnienia się do wicedyrektora. O ile jednak okulary mógł póki co schować do kieszeni, unikając tym samym wykrycia, tak dalsze poczynania mogły z łatwością wydać jego niecne zamiary, tym samym sprowadzając na chłopaka gniew Patola, a wówczas… no cóż, Terry nie mogł wykluczyć żadnej możliwości, bo Merlin jeden wiedział, do czego ten sadysta był zdolny. Skoro jednak powiedziało się A, trzeba było powiedzieć też B. Puchon wybrał więc moment, kiedy uwaga wicedyrektora skierowana była w inną część sali, rzucając wówczas zaklęcie na swoją blond czuprynę, która w kilka sekund przerzedziła się, poszarzała i oklapła. Chłopak jednak nawet nie przejrzał się, by sprawdzić, jak prezentuje się jego nowa fryzura, od razu przechodząc do transmutowania swojej odzieży. Otaksował wzrokiem szatę, którą miał na sobie nauczyciel, starając się zwrócić uwagę na jak największą ilość szczegółów. Kolor, wzór, krój, a nawet faktura, choć tę musiał sobie wyobrazić na podstawie obserwacji - wszystko to wpływało na rezultat rzucanego zaklęcia. Zajęło to kilka prób, ale wreszcie udało mu się odtworzyć strój wicedyrektora - baza była gotowa,teraz mógł skupić się na szczegółach. Oczywiście o ile Patol wcześniej nie wyrzuci go z klasy.

2/5