First topic message reminder :

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 72
Własny sprzęt: Varápidos (+6)
Wykorzystany sprzęt drużyny: kask (+1), ochraniacze (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Łączna liczba punktów: 82
Pozostałe przerzuty: 7/8

Chociaż starała się bardzo, nie była w stanie niczym zastąpić tej adrenaliny, która towarzyszyła jej podczas rozgrywek. I właśnie dlatego tak bardzo kochała Quidditcha. Rywalizacja i zabawa, które świetnie ze sobą współgrały - uwielbiała to. Dodatkowo wrzawa widzów na trybunach w tle, dodatkowo zagrzewała ją do walki i nie wyobrażała sobie ich zawieść.
Po przejęciu piłki, wiedziała, że nie ma wyjścia i musiała zdecydować się na podanie do Gryfona, który po chwili również został otoczony i wrócił kafla ponownie w jej dłonie. Sprawnie go przyjęła i wystrzeliła ku obręczom, aby szybko rozeznać się która z nich jest jednocześnie najbardziej dostępna dla niej, ale też najmniej w zasięgu O'Connora. Celując w jedną z bocznych poderwała się z miotły, aby wyskoczyć ku górze i stosując Łomot Finbourgha wykonać szarżę na pętle.

K100: 73
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus (+4) + kask (+1), ochraniacze (+1), rękawice (+1), gogle (+1), koszulka (+1), kompas(+1) = +10
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 2/2

W pamięci miała cały czas poprzedni mecz i złamaną rękę… I rozwalone buty… A no bieżąco i nie odpuszczająco treningi i egzaminy, ogólnie rzecz ujmując – bardzo dużo w głowie wydarzeniowo i emocjonalnie. Ale wiedziała jedno, musieli wygrać! Choćby miała na tym boisko Rojsa staranować. Jak przy swojej wielkości pieska torebkowego? Nie miała pojęcia, ale wiedziała, że z dostatecznym samozaparciem wszystko było możliwe. Cona to zasady quidditcha?
Mało istotne.
- Tak jest pani kapitan! – uśmiechnęła się szeroko i złapała dziarsko miotłę, nim wylecieli na boisko.
Wzleciała w powietrze, wysoko nad grę, obserwując jak zawzięcie jej drużyna przypuściła atak. Byli naprawdę świetni. Pomachała też krótko do Baxtera, nim zajęła się swoją robotą – obserwowała, czekając na najmniejszy, złoty ruch.

K6: 3 na 1
Kuferek: 12
Wykorzystany sprzęt drużyny:cały +10
Łączna liczba punktów: 22
Pozostałe przerzuty: 1/2

Póki co wyglądało na to, że lataliśmy od bramki do bramki i próbowaliśmy rzucić do pętli kompletnie olewając innych ścigających. I na dodatek nasze solo solo wypady szły dość marnie, bo co raz broniący stawali na wysokości zadania. I tym razem Szarlocie udało się pięknie obronić, więc robię porozumiewawcze gesty w kierunku Gordona, byśmy razem zaatakowali dziko bramko Gryfonów. Mkniemy tuż obok siebie przez boisko mój ziomek podaje mi zjawiskowo niedaleko bramki, więc ja po raz kolejny próbuję zmierzyć się z wielkim Gryfonem. Naprawdę sam nie wiem czy to dobrze, że jest na obronie a nie na ataku, bo gdyby mnie walnął z bara odleciałbym na koniec Szkocji.

K6: 4
Kuferek: 28
Wykorzystany sprzęt drużyny: błyskawica (+4), kask (+1), ochraniacze (+1), rękawice (+1), gogle (+1), koszulka (+1), kompas (+1) = +10
Łączna liczba punktów: 38
Pozostałe przerzuty: 3/3

Latała wokół boiska, nie tracąc z oczu tłuczków, które latały jak pojebane, a ona je goniła, żeby w razie co móc odbić. Skrzywiła się, kiedy zobaczyła jak ta żabojadka, co najwyraźniej nader często zapominała, że jest w Szkocji, broni bramki, ale wciąż nie traciła nadziei. Mecz się zaczął szybkimi akcjami, więc liczyła na to, że jeśli utrzymają tempo, to jakoś to będzie. Ważne, żeby nie przegrać, wiadomo najlepiej wygrać, no ale honor zachować trzeba było jakkolwiek. Wystarczyło, ze przejebali z Puchonami, czego brat nie dawał jej zapomnieć.
— Dawaj Drake!!! — krzyknęła w kierunku wielkoluda i zagwizdała, kiedy udało mu się ładnie obronić, a chwilę później już wiwatowała Marlenie. Skrzywiła się, kiedy ślizgonka znowu obroniła, a wyglądała raczej na kogoś kto wolał zakupy od quidditcha, no cóż, może oszukiwali.
Dostrzegła swoją szansę, kiedy Harry leciał do pętli, ale była zdecydowanie za daleko. Tłuczek na szczęście nie był. Odbiła go całą swoją siłą w stronę Fitza, krzycząc do niego ostrzegawczo i licząc na to, że dopisze mu szczęście. Zaklęła siarczyście i wcale nie pod nosem, kiedy pałkarz ślizgonów obronił Harolda.

K6: 2
Kuferek: 18
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały +10
Łączna liczba punktów: 28
Pozostałe przerzuty: 0/2 xd

Ruby wyglądała na dość zetresowaną, ale też bardzo zmotywowaną mimo tego, że był to mecz o nic. Ja również byłem podekscytowany samą wizją grania i wcale mnie nie obchodziło, że tak naprawdę chcemy tylko jakieś trzecie miejsce na podium. Najważeniejszy był sam element gry! Szczególnie, że bardzo chciałem, żeby to Harmonijka złapała znicza, a nie mój głupi brat.
Mrugam również zalotnie do Rubsona kiedy już wzbijamy się w powietrze. - Niesamowita przemowa, moja droga, piękny i elokwentny z Ciebie kapitan - oznajmiam zanim nie zaczynamy meczu.
Kafel leci od bramki do bramki, a my zasuwamy z Ruby raz tu raz tam.
W końcu razem z moją partnerką wykonujemy super manewr razem kiedy atakujemy jakiegoś durnego ciecia ze Slythu, ale niestety inny frajer od Ślizgonów broni moje idealne wybicie w kierunku ścigającego.

K6: 3 przerzut na 2
   Kuferek: 3
   Własny sprzęt: -
   Wykorzystany sprzęt drużyny: komplet
   Łączna liczba punktów: 13
   Pozostałe przerzuty: 0/1

Wzbił się w powietrze razem z drużyną i śledził przebieg wydarzeń. Trzymając pałę w ręce czuł się mocarz, ale też frajer bo to taka rola pół na pół na dwoje babka wróżyła, można być król można też latać i pilnować dupy takiego Whitelighta co się na niego gryfońskie pałki uwzięły.
Kiedy tłuczek wystartował w stronę ściganta slytherinu rzucił się rzecz jasna naprzód, bo jakby bez ściganta nie będzie punktów, team work is a dream work i sukcesywnie odbił go w kosmos, a przynajmniej gdzieś dalej od zawodników w zielonych szatach.

K6: 2
Kuferek: 36
Własny sprzęt: miotła +6
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko poza miotłą
Łączna liczba punktów: 48
Pozostałe przerzuty: 2/4

Tak! TO zdecydowanie ping pong. Kafel leciał od bramki do bramki i nikt nie był w stanie strzelić gola, ponieważ obydwie drużyny miały zbyt dobrych obrońców. Chociaż tym razem było blisko. Udało mu się złapać kafla rzuconego przez Harolda, ale ten wypadł mu prawie z dłoni i tylko cudem udało mu się go utrzymać. Cóż... Zręczność nie była jego najmocniejszą cechą. Rzucił piłkę do najbliższego ścigającego gryfonów. Mecz się powoli dłużył a nikt nie był w stanie strzelić gola. Cała nadzieja w szukających. Oby Harmi dorwała znicza przed wężami

K6: 1
K100 i litery:  -
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały +10
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 2/2


Granie przeciwko Haroldowi było podwójnie ekscytujące, ale przysięgał sobie że nie da się rozproszyć jego urokowi wila i na początku rzeczywiście mu się to udało, kiedy mknął z kaflem do pętli - ale potem schrzanił to malowniczo, dał się przechytrzyć zwinnej i gibkiej Szarlocie i dodatkowo stracił skupienie po niesamowicie romantycznym geście konkubenta. Gra jednak toczyła się dalej i nabierała tempa, szybko doszło do jakichś podań między Ślizgonami, potem Marlena brawurowo podjęła się próby strzału na bramkę, ale obrończyni Ślizgonów znów obroniła, no ewidentnie oszukiwała, nie było innej opcji. Ryszard włączył się do akcji gdy znów zrobiło się gorąco i Harold, zuchwale atakujący ich pętlę, prawie został znokautowany przez niesamowity duet gryfońskich pałkarzy. Po udanej obronie Drejka przejął chybcikiem kafla i rozpoczął kolejną szarżę na Szarlotę - najwyższy czas przerwać jej dobrą passę, a najlepiej w ogóle zwalić z miotły. Czemu żaden z pałkarzy jeszcze się nią nie zajął?

K6: -
K100 i litery: 83, J
Kuferek: 19
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały
Łączna liczba punktów: 29
Pozostałe przerzuty: 2/2

Uważnie szybuję dookoła boiska, szukając znajomego złotego błysku. Jednocześnie próbuję trochę potestować Harmony i sprawdzić na ile ufa moim umiejętnościom. Czasem więc pruję ostro do przodu, po czym gwałtownie skręcam w zupełnie innym kierunku, żeby zerknąć czy podąża za mną. Nie ukrywam, sam też obserwuję Gryfonkę, bo jeśli okaże się bardziej bystra niż ja to pozostaje mi jedynie liczyć na to, że będę szybszy i jako pierwszy złapię znicza. Póki co skurwiel się nigdzie nie pojawia, ale jestem cierpliwy. Mocno wierzę w to, że to ja przyczynię się do naszego zwycięstwa, a potem będę mógł pastwić się nad Fitzem całe wakacje.

K6: -
K100 i litery: 77 i B
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 2/2

Aż trudno było uwierzyć jak bardzo zawzięta walka toczyła się pod nimi. Przypomniał jej się mecz z Puchonami, gdzie wszyscy też walczyli wyjątkowo zacięcie, wtedy jednak jeszcze gra była o pierwsze miejsce. Teraz, chociaż na dobrą sprawę walka była już tylko o honor, wszyscy byli tak samo zaangażowani, skupieni i zawzięci – i była z tego powodu niesamowicie dumna z tej drużyny.
Co tym bardziej motywowało ją do jak najszybszego znalezienia znicza. Krążyła, rozglądała się, ale póki co nigdzie nie widziała złotej piłeczki. Kątem oka pilnowała też Rojsa, by jej przypadkiem nigdzie nie uciekł, musiała znać dokładnie jego pozycję, była kluczowa w trakcie pościgu. Widziała jego nagłe manewry, za którymi sama się obracała i, kiedy nie widziała nic godnego uwagi, wracała na swoje miejsce. Oczywiście, że Ślizgon był przebiegły, przy jednym takim ruchu nawet skłoniła w jego stronę głowę w geście uznania, po czym skupiła się jeszcze mocniej, nie chciała przeoczyć piłeczki.

K6: 2
K100 i litery: (tylko dla szukających)
Kuferek: 22
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 32
Pozostałe przerzuty: 0/3

Czy Ryszarda kompletnie pogięło?! Miała ochotę krzyknąć mu, żeby się może łaskawie uspokoił, ale nie chciała dać mu tej satysfakcji wyprowadzenia jej z równowagi. Oddech. Spokój. Obserwacja. Pędził na pętlę jakby się za nim paliło, ci cholerni Gryfoni naprawdę nie umieli odpuszczać i potraktować tego spotkania normalnie, tylko szarżowali jak jakieś agresywne czilaly. Ani na chwilę nie mogła stracić skupienia, bo czerwoni byli dosłownie wszędzie i, choć i tego na głos by nie wypowiedziała, byli równie zgrani co upierdliwi.
Zamierzała być więc podobnie upierdliwa, ot, z czystej złośliwości. Przygotowała się, analizowała jego tor lotu i znalazła się dokładnie tam, gdzie powinna, przejmując kafla i czym prędzej podając go swoim.
- Na spokojnie, mamy to! – zawołała do swojej drużyny. Wiedziała, że przy tak silnie narzuconym tempie mogło być trudno złapać własny rytm. Musieli złapać głęboki oddech i odwrócić momentum na swoją stronę. – Nie dajcie się sprowokować, gramy swoją grę! – zaklaskała w dłonie, nie odsuwając się ze swojej pozycji. Gryfoni byli na takie ryzyko zbyt szybcy.

K6: 4
K100 i litery: -
Kuferek: 2
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: +10
Łączna liczba punktów: 12
Pozostałe przerzuty: 1/1

Mecz trwał, a wynik nie zmieniał się ani na ich korzyść ani na niekorzyść; wszyscy ścigający latali jak kuguchar z pęcherzem, ale żadnemu nie udało się doprowadzić akcji do końca bo w obrońców obu drużyn wstąpił jakiś dziki duch walki i bronili każdy rzut. Był naprawdę pod wrażeniem umiejętności Szarlotki - gdyby nie ona, już dawno byliby na przegranej pozycji i stracili z milion punktów. Po kolejnej udanej akcji w jej wykonaniu przejął kafla już znacznie pewniej niż poprzednio, zerkając kontrolnie na Harolda. Kolega był w idealnej (albo chociaż lepszej niż on sam) pozycji do tego, by spróbować strzelić, a tak się przynajmniej wydawało Gordiemu, dlatego postawił na bezpieczną taktykę podania mu znów piłki.

K6: 3 na 1
Kuferek: 12
Wykorzystany sprzęt drużyny:cały +10
Łączna liczba punktów: 22
Pozostałe przerzuty: 0/2

Szukający siedzieli i pierdzieli na miotłach, podobnie pałkarze, kiedy tu ja cała reszta ścigających latała jak pojebana w jedną i drugą stronę, próbując cokolwiek wrzucić. Przez cały czas bezskutecznie, nikomu nie udawało się pokonać najwyraźniej niesamowitych obrońców obydwu drużyn. Szkoda, że nie bronili tak cały rok może wtedy nie bylibyśmy dwoma drużynami na samym dole tabeli...
Próbujemy razem z Gordonem zrobić po raz kolejny brawurową akcję, ale niestety tym razem przeciwnicy od razu odczytali nasze ruchy i Marla nagle zabiera bardzo sprytnie kafla, którego próbuję przerzucić do ziomka z drużyny.

K6: 5
   Kuferek: -
   Własny sprzęt: -
   Wykorzystany sprzęt drużyny: komplet
   Łączna liczba punktów: 10
   Pozostałe przerzuty: 1/1

Czując wiatr w żaglach, a raczej w witkach szkolnej miotły, pocinał między graczami by na bieżąco śledzić co się dzieje na boisku. Interesowało go jak radzą sobie członkowie jego drużyny ale również drużyny przeciwników, w której grała piękna Ruby Magłajer. Marzył czasem, że będzie mógł ją znokautować tłuczkiem, by potem móc ją odwiedzać w skrzydle szpitalnym, więc kiedy tylko pojawiła się okazja, by się zamachnąć na gryfońską panią kapitan - przyłożył w tłuczek ile sił w bicepsie - niestety, jego zwrotna i ulotna nimfa ukochana umknęła nim tłuczek mógł jej dosięgnąć...

| pisze Lockie I. Swansea

K6: 6
K100 i litery: -
Kuferek: 27
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały
Łączna liczba punktów: 37
Pozostałe przerzuty: 3/3

Ledwo nadążała za tym co się odmerlinia na boisku i bardzo żałowała, że nie skusiła się na puszeczkę RedGhulla od Ryszarda. Miała wrażenie, że obrońcy przerzucają kafla między sobą, bo non stop ktoś oddawał rzut, a wynik dalej był iście frajerski.
Ale kiedy Harold niemrawo złapał kafla od Gordiego, podleciała do niego i bardzo niekoleżeńsko wyrwała mu piłkę z dłoni, bo po pierwsze, nie było czasu do stracenia, po drugie, nie po to robiła rundki dookoła osiedla, żeby zacząć chodzić, żeby teraz nic nie robić. Z kaflem pod pachą pomknęła do pętli i udając, że przymierza się do rzutu do pierwszej z nich, zgrabnie oddała strzał do zupełnie innej. I oby ten cwany plan się opłacił i zmylił Szarlotę.

K6: 2, 3
K100 i litery: 83, j
Kuferek: 19
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały
Łączna liczba punktów: 29
Pozostałe przerzuty: 2/2

Emocje sięgają zenitu, a znicza jak nie ma tak nie ma. W pewnym momencie przyłapałem się na tym, że zacząłem liczyć chmury, bo zjebana piłka nigdzie się nie pojawiała. Latałem w tę i z powrotem, zasuwałem nad trybunami, zrobiłem kółko nad lożą komentatorską i dalej nic. Byłem coraz bardziej zirytowany i pewny, że sędzia po prostu zapomniał wypuścić znicza, a ja z Harmony latamy jak ostatnie durnie. Patrzę co aktualnie robi dziewczyna, ale jest równie zdezorientowana jak ja. Bo nic się, kurwa, nie dzieje. Dosko. Mknę na drugą stronę boiska, bo może tam ukrywa się ten złoty skurwiel.

K6: 2 i 5
K100 i litery: 77 i B
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 2/2

Czekała, oglądała, starała się nie dać sprowokować nagłym zrywom Rojsa i wtedy… Znicz! Złota kuleczka mignęła jej gdzieś w oddali. Ruszyła w jej kierunku, szybko, ale i ostrożne, trochę jakby to był tylko zwód, rozważnie, nie chcąc stracić sił i uwagi, nie chcąc by złośliwy przedmiot wywiał ją za daleko. Musiała trzymać właściwą odległość między przedmiotem i drugim szukającym, by go zbytnio nie zaalarmować i nie wskazać kierunku, zresztą – był to kierunek tylko chwilowy, kiedy znicz zaraz gdzieś zniknął. Nie mogła teraz zacząć pogoni, musiała mieć większą pewność. Musiała wytrzymać jeszcze chwilę, aż wyłoni się po raz kolejny, na tyle długo, by mogła ocenić jego lot.

K6: 5 → 1
Kuferek: 28
Wykorzystany sprzęt drużyny: błyskawica (+4), kask (+1), ochraniacze (+1), rękawice (+1), gogle (+1), koszulka (+1), kompas (+1) = +10
Łączna liczba punktów: 38
Pozostałe przerzuty: 2/3

Krzywiła się za każdym razem kiedy tracili kafle i krzyczała może trochę więcej niż powinna. Liczyła jednak na to, że jeśli ona nie skupi się wystarczająco, chcąc dokładnie wiedzieć jak radzi sobie jej drużyna, to Fitz w razie co będzie czuwał za nią. W końcu byli zgraną parą, na boisku oczywiście, tak. W końcu jednak postawiono ją przed szybką decyzją, którą podjęła w ułamku sekundy. Całą siłą posłała tłuczka w stronę Rojsa, chcąc go trochę pokiereszować i sprawić, żeby stracił skupienie. Liczyła na to, że ta cała Charlotte nie obroni (jak się japierdole nie stało). Za to jej tłuczek ładnie przyjebał zielonemu Baxterowi, a do pałkarza ślizgonów, któremu nie udało się obronić, uśmiechnęła się tylko słodko. Użyła tyle siły, że obrona nie była wcale taka łatwa, może nie wyglądała na taką, ale potrafiła porządnie przypierdolić.

K6: 1
Kuferek: 3
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: komplet
Łączna liczba punktów: 13
Pozostałe przerzuty: 0/1

Pilnował tłuczka jak oka w głowie, kula latała po boisku, a wprawne pały gryfonów odbijały ją jak dzikie by znokautować zawodników Slytherinu. Nie zamierzał się poddawać. Przy kolejnej próbie dosięgnięcia tłuczkiem ściganta węży rzucił się naprzód by pomóc, jednak chybił w cel, a tłuczek niestety dosięgnął Royce'a niechybnie swym destrukcyjnym lotem koszącym. Miał jedynie nadzieję, że się Baxter utrzyma na miotle tak jak zazwyczaj i wierzył w to, że jego miotlarskie geny uchronią go od poważniejszych kontuzji.

K6: 2
K100 i litery: (tylko dla szukających)
Kuferek: 22
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 32
Pozostałe przerzuty: 0/3

- Chłopcy spokojnie! Oddech, przegrupowanie i raz jeszcze! – wołała, obserwując grę, działo się tak, jak się obawiała, tempo Gryfonów działało na ich własne rozegrania. Zbyt szybko, zbyt chaotycznie. Nie dziwiła się temu, sama mogłaby się w tym pogubić, ale jako że siedziała przy bramkach, miała szerszy ogląd sprawy i mogła doradzać na tyle, na ile umiała.
Chociaż w tej sekundzie musiała się skupić na Marli, która po raz kolejny pomknęła w kierunku ich obręczy. Wydawało jej się, że kieruje się na pierwszą z nich, jej ruchy, ustawienie, to, jak zamierzyła się to ruchu… Ty mała zdzi...! Chciała aż wykrzyknąć, ale powstrzymała się, damie nie wypadało przeklinać tak publicznie. W momencie zrobiła zwrot na miotle, niemal pionowo do ziemi i w ostatniej chwili wleciała pomiędzy druga obręcz a atakującą, łapiąc kafla.
- Jeszcze raz! Oddech! Chłopcy oddech! – krzyknęła, podając kafla do Gordona. – Grajmy naszą grę!

K6: 5 > 2
K100 i litery: -
Kuferek: 2
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: +10
Łączna liczba punktów: 12
Pozostałe przerzuty: 0/1

Sytuacja była równie stała i niezmienna co niechęć pomiędzy ich domami, cała rozgrywka zdawała się być w rękach ścigających, niestety wciąż niezbyt skutecznych. Gordi zaczynał się powoli trochę zniechęcać, bo emocje nakręcające wszystkich na początku zaczęły opadać z każdą nieudaną akcją i ustępowały nerwowemu wyczekiwaniu na jakiś ruch ze strony szukających. Rojs śmigał tam i z powrotem tak, że trudno było go w ogóle zlokalizować, zwłaszcza kiedy sam musiał się skupiać na kaflu... który znów trafił w jego ręce. Nie czując się kompletnie na siłach by atakować, nawet nie próbował i już prawie odruchowo podał w dogodnym momencie do Harolda. Co prawda wcześniej taka akcja skończyła się fiaskiem i podpierdoleniem znicza przez niesamowicie zdolną Marlenę, ale i tak postanowił postawić na współpracę.

K6: 6
Kuferek: 12
Wykorzystany sprzęt drużyny:cały +10
Łączna liczba punktów: 22
Pozostałe przerzuty: 0/2

Niemożliwy jest ten mecz. Rzadko kiedy widuje się tyle dzikich natarć gdzie nikt nie strzela bramek. Możliwe że to przez to że kochankowie próbują tu wyrywać sobie piłkę i na dodatek była ex loverka obydwu broni sprawia że jest tu taka zaogniona sytuacja. A może fakt, że pałkarze nie radzili sobie kompletnie w tym meczu, a ja nawet nie patrzyłem co tam robią sobie szukający. W każdym razie byłem już zły i lekko wycieńczony całym tym spotkaniem.
Gordi jak zwykle mi podaje, bo wyraźnie chłopak nie jest mistrzem w qudditcha i tylko ja tu próbuję robić za trójkę. Wykonuję tym razem niesamowity rzut z kombinacją i wtedy... słyszę ryk na trybunach.

K6: 4 i 4 (przerzucone z 6)
K100 i litery: 77 i B
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: wszystko
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 1/2

Była czujna, tak cholernie, niesamowicie skupiona, że aż nie myślała o niczym innym. Nawet nie patrzyła się na zacięte rozgrywki pod nimi. Ufała swojej drużynie, temu, że sobie poradzą, że panują nad sytuacją. Nie potrzebowali jej tam.
Potrzebowali, by była całą sobą w powietrzu.
Polegała na swoich refleksach, uważnie przyglądała się miejscu, w którym wydawało jej się, że mignął jej znicz. Rojs zdawał się nic nie zauważyć. Podsunęła się tam, powoli, niby tylko wirowała nad boiskiem.
I wtedy piłeczka wypadła z krzaków.
Nie dała Baxterowi nawet sekundy na zastanowienie, gdy popędziła przed siebie, nie myślała o niczym. O latających tłuczkach, drzewach i trybunach. Liczył się tylko i wyłącznie znicz. Tym razem nie zamierzała dać mu uciec, ani tym bardziej pozwolić, by ktoś inny go złapał. Pochyliła się jeszcze mocniej – przyspieszając. Teraz albo nigdy.
- Mam! – krzyknęła, gdy tak znajoma sensacja delikatnych skrzydełek zatrzepotała na jej palcach, a ona zamknęła znicza w pięści. – MAM ZNICZ! – pisnęła, w momencie się zatrzymując. – O CHOLERA ZŁAPAŁAM GO! – nie mogła uwierzyć, czuła, jakby serce miało jej wyskoczyć, uniosła pięść do góry i uśmiechnęła się w ten swój firmowy, promienny sposób do drużyny. – MAMY ZNICZA! – zaśmiała się na cały głos, wciąż jeszcze trochę nie mogła uwierzyć, chociaż jej radość rosła z każdą sekundą.
Natychmiast podleciała do drużyny – absolutnie przeszczęśliwa! To był czas na wielkiego, grupowego przytulasa!

Może i to była gra o pietruszkę czy inne warzywo, ale wcale nie umniejszało to naszego zwycięstwa. Cały mecz był bardzo wyrównany każdy rzucał to na jedną to na drugą bramkę i chociaż nic z tego nie wyszło najważniejsze było jedno - Rojs nie złapał znicza. Ruby posłała wcześniej w jego kierunku spowalniającego go tłuczka dzięki któremu ten nie był już tak szybki jak nasza ścigająca. I to nasza kapitanka sprawiła, że to Remy była kilka sekund szybsza. Nawet nie patrzyłem na kafla który znowu mknął w stronę bramki, bo już tylko patrzyłem na naszą szukającą, która właśnie podnosiła rękę do góry.
Ląduję na ziemi z całą resztą drużyny i pierwsze co robię to biegnę do Harmoniusza i łapię ją w pasie. - HARMONYYY!!! - krzyczę i obracam ją kilka razy w powietrzu. W końcu stawiam przyjaciółkę na ziemię i w ferworze zwycięstwa łapię puciate policzki Harmony i daję jej całusa w usta. Śmieję się wesoło po tym moim ukradnięciu pocałunku Gryfonki. Może poczułbym się speszony tym wybuchem radości, ale nie tylko nie mam czasu na takie rzeczy, wiem też że ona jest zainteresowana jakimś chłopcem z Ravku, więc te pocałunki przez ekscytację meczem nic to dla niej nie znaczą.
- Rubson szefie! - krzyczę i już obejmuję drugą przyjaciółkę, by podnieść ją w ramionach. Mogłaby krzyczeć i się wyrywać, ale i tak trzymam ją jak księżniczkę z całej siły.  - Na cześć najlepszej kapitanki! - cieszę się i podrzucam ją do góry, bo w końcu jest dla mnie leciutka jak piórko.

Rzucił się w pogoń za Haroldem, kiedy tylko się zorientował że para ślizgońskich ścigających przejęła kafla i leci w stronę pętli, ale zanim zdążył przechwycić piłkę czy zrobić cokolwiek istotnego, usłyszał wrzawę na trybunach, która mogła oznaczać tylko jedno - złapano znicza. Gdzieś pomiędzy okrzykami kibiców przebijał się też głos, całe szczęście, Harmonijki, która oznajmiała wszem i wobec, że to jej się udało. WYGRALI. Jego zasługa była co prawda zerowa, bo nie ustrzelił ani punkta, ale i tak był z siebie super dumny. Po gwizdku kończącym mecz wylądował z impetem w okolicy tych pętli, co do nich leciał i od razu porwał w ramiona Harolda żeby przede wszystkim z radości go pocałować, a potem poprzeżywać mecz.
- ALE BYLIŚMY ŚWIETNI - zawołał uradowany, tak jakby grali dla jednej drużyny i wygrali oboje - Szkoda że ten twój partner to był jakiś gamoń, nie wiem jak ty łapałeś te jego podania. A obrońcy chyba pili Felix Felicis, co?? - emocjonował się, po chwili dopiero się orientując że wypadałoby też pogratulować swojej drużynie, bo każdy tam spisał się na medal. Złapał wzrokiem Marlenę i zaczął jej machać i pokazywać kciuki w górę, po czym huknął do swojej drużyny: - EJ MORDY IMPREZKA PO MECZU U NAS NA CHACIE - bo właśnie tak sobie spontanicznie wymyślił. Kupi się kratę piwa, duże czipsy i mogą świętować. - Muszę tam iść do nich. Wpadasz na wiksę czy idziesz ze swoimi?? - zapytał, nie wiedząc czy Ślizgoni pójdą opijać mecz (przecież też mieli co świętować - zajebista grę albo doskonałe oszustwa Szarloty dzięki którym broniła każdą bramkę) czy poobrażają się na siebie za to że przegrali.



@Gryffindor ORAZ HAROLD w tym oto poście zapraszam wszystkich (drużynę obowiązkowo) tutaj na świętowanie wygranka !! nie będzie żadnych ceregieli po prostu wbijajcie jak chcecie

MAM ZNICZ!
Sens tych słów dotarł do niej w momencie, gdy na boisku zawrzało. Gryfońscy kibice wiwatowali i skandowali imię Harmony, natomiast ci ślizgońscy wyli, buczeli i wygwizdywali jej cieszącą się drużynę. Szczerze mówiąc, w głębokim poważaniu miała gorzkie żale Wężów i ich niezadowolenie.
W y g r a l i.
Z szerokim uśmiechem rozejrzała się po murawie i trybunach, pozwalając sobie na triumfalne zamachanie rękami w kierunku ucieszonego tłumu. Nieszczególnie przyczyniła się do zwycięstwa, bo przecież nie zdobyła ani jednego punktu, ale absolutnie nikt nie miał prawa odebrać jej radości i szczęścia z powodu małego sukcesu drużyny. Może nie zdobyli mistrzostwa i nie wygrali finału, ale pokazali, że potrafią walczyć do końca i są na tyle zdeterminowani, żeby stoczyć bój o order z ziemniaka i mało chwalebne trzecie miejsce. Dopiero widok posmutniałych i rozżalonych min przyjaciół będących po drugiej stronie tego konfliktu sprawił, że zmarkotniała. Haroldem jednak zajął się Riki, dlatego podleciała do Gordiego, chcąc choć trochę dodać mu otuchy. Wylądowała obok niego i pokracznie z jednej strony oparła się o miotłę, a z drugiej o silne ramię Ślizgona; dopiero teraz poczuła jaka jest osłabiona i że być może przeliczyła swoje możliwości. – To był zaszczyt grać z wami ten ostatni mecz, w mojej skromnej opinii, o wiele bardziej emocjonujący i warty uwagi niż finał. PORADZIŁEŚ SOBIE DOSKO – podkreśliła, bo przecież wiedziała, że Gordon nie był super zainteresowany Quidditchem i pojawił się na boisku tylko po to, aby wesprzeć swoją drużynę. I żeby dodatkowo pokazać mu jak świetnie się spisał i jak bardzo jest jej przykro, że musieli ze sobą rywalizować, pocałowała go z zamiarem zaakcentowania, że w jej oczach bynajmniej nie jest przegrany. – Co potem.. – przerwała, widząc wściekle machającego Ryszarda, którego gest odebrała jako aprobatę zacieśniania więzi z jeszcze nie tak dawnym przeciwnikiem, tak więc pokazała mu kciuka i w odpowiedzi usłyszała zaproszenie wszystkich Lwów do ich mieszkania. Jako entuzjastka wszelakich zgromadzeń, uznała to za fenomenalny pomysł. – Też czuj się zaproszony, każdy przyjmie cię z otwartymi ramionami, a jeśli ośmieli się zaprotestować to skończy jako miska na czipsy – obiecała ziomkowi, przytuliła go na (miała nadzieję, że krótkie) pożegnanie i pokuśtykała do swoich przyjaciół, dając Gordiemu czas do namysłu z kim woli zapijać smutki.

/zt