First topic message reminder :

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 72
Własny sprzęt: Varápidos (+6)
Wykorzystany sprzęt drużyny: kask (+1), ochraniacze (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Łączna liczba punktów: 82
Pozostałe przerzuty: 7/8

Chociaż starała się bardzo, nie była w stanie niczym zastąpić tej adrenaliny, która towarzyszyła jej podczas rozgrywek. I właśnie dlatego tak bardzo kochała Quidditcha. Rywalizacja i zabawa, które świetnie ze sobą współgrały - uwielbiała to. Dodatkowo wrzawa widzów na trybunach w tle, dodatkowo zagrzewała ją do walki i nie wyobrażała sobie ich zawieść.
Po przejęciu piłki, wiedziała, że nie ma wyjścia i musiała zdecydować się na podanie do Gryfona, który po chwili również został otoczony i wrócił kafla ponownie w jej dłonie. Sprawnie go przyjęła i wystrzeliła ku obręczom, aby szybko rozeznać się która z nich jest jednocześnie najbardziej dostępna dla niej, ale też najmniej w zasięgu O'Connora. Celując w jedną z bocznych poderwała się z miotły, aby wyskoczyć ku górze i stosując Łomot Finbourgha wykonać szarżę na pętle.

klątwa: 3

Dog Days Are Over wypadałoby powiedzieć. Po dwóch miesiącach obowiązkowego zaciągnięcia hamulca ręcznego Krukonka mogła wrócić do latania. A po tak długim rozbracie z miotłą, była niczym krowa, którą wypuścili po ziemie na pastwisko – podniecona, szczęśliwa i pragnąca wykorzystać każdą wolną chwilę. Wszystko z dnia na dzień odzyskało sens. Będąc na eliksirach myślała o lataniu. Jedząc obiad w szkolnej kuchni, zastanawiała się, co poćwiczyć, gdy już skończy jeść. A latając, zapominała o całym świecie. Słowem, wszystko wróciło do normy. No, prawie wszystko, bo wciąż dokuczał jej poltergeist. Biorąc jednak pod uwagę dolegliwości innych uczniów, z utratą wzroku na czele, musiała przyznać, że mogło być gorzej. Dziś złośliwy duch najwyraźniej musiał o niej zapomnieć, bo nie widziała go od wczoraj, kiedy to podmienił olejek lawendowy w łazience prefektów na ten o zapachu zgniłych śledzi. Nie była to przyjemna kąpiel i do teraz Krukonka miała wrażenie, że trąca jak kuter rybacki.

Godzina była już późna. Na zewnątrz panowały egipskie ciemności. Mimo to Brooks, która pojawiła się na szkolnym boisku, postanowiła nie zapalać świateł i w takich niesprzyjających warunkach odbyć ćwiczenia. Za latarnie służył jej księżyc oraz towarzyszące mu gwiazdy, których było dziś całe mnóstwo. Krukonka zaczęła od przebiegnięcia kilku okrążeni wokół murawy. Zaczęła powoli, spokojnym tempem, dając płucom i mięśniom szansę na złapanie odpowiedniego rytmu. Kiedy już poczuła, że organizm przyzwyczaił się do tego wysiłku, podkręciła śrubę. Co jakiś czas zerkała na zegarek, sprawdzając, ile czasu zajęło jej przebiegnięcie okrążenia. I z każdym takim okrążeniem, przyspieszała, starając się skrócić ten czas o pięć sekund. Ostatnie, dziesiąte okrążenie, biegła już sprintem i gdy tylko przebiegła linię wyimaginowanej mety, położyła się jak długa na zimnej trawie, sapiąc jak parowóz. Nie zmieniała tej pozycji przez dobre kilka minut, pozwalając sobie na uspokojenie oddechu. Po tym krótkim odpoczynku napiła się wody, porządnie rozciągnęła mięśnie i rozruszała stawy, po czym, nie zwlekając już dłużej, wsiadła na miotłę. Będąc już w powietrzu, wypuściła znicza trzymanego w dłoni. Zadanie, które przed sobą postawiła, wydawało się karkołomne. Było ciemno jak w rzyci u diabła. Mimo to korzystała z ciszy i wytężając słuch, starała się określić położenie złotej piłeczki. Kilka razy wypuściła się jak szalona w jej kierunku. Bez rezultatów, znicz uciekał jej za każdym razem. W innych momentach po prostu patrolowała teren, bo nie było nic słychać, ani nic widać. Nie przejmowała się tym jednak. Wciąż zachowywała stuprocentową koncentrację, ciesząc się przy tym samym faktem, że może znów latać. W końcu, po prawie godzinie takiego z pozoru bezcelowego latania, zauważyła blady błysk. Był to księżyc odbijający się od metalu. Krukonka zaparła się mocno o podnóżki, przykleiła się do trzonka miotły i niczym harpia ruszyła za zniczem. Pościg nie był łatwy. Piłeczka co jakiś czas znikała jej z pola widzenia, ale koniec końców, po kilkuminutowym pościgu, wylądowała w jej dłoni.

- Woof woof! Top dog! – mruknęła do siebie z zadowoleniem, chowając znicz do woreczka w kieszeni miotlarskiej szaty. Nie oznaczało to bynajmniej końca zajęć. Teraz mogła poćwiczyć zwód Wrońskiego, koszmar swoich wczesnoszkolnych lat.

/ZT

Uśmiecham się szeroko, kiedy @William S. Fitzgerald mówi, że na najbliższym meczu powinnam zostać szukającą. Oczywiście biorąc pod uwagę, że chwilowo ta pozycja była wolna, pewnie sama prędzej czy później bym się zgłosiła (a może nawet zaraz) ale to super miłe, że kapitan sam to proponuje. Moje ego jest połechtane i w tej właśnie chwili nie mam wątpliwości, że na meczu popiszę się umiejętnościami i w końcu załapię dla Slytherinu znicz.
- Z przyjemnością! - mówię, nie kryjąc entuzjazmu i uwieszam się na Willu, żeby jeszcze raz go wyściskać. - Obiecuję, że będę się starać jak tylko mogę. W tym roku musimy mieć puchar!! - ekscytuję się jakby mecz miał być już za chwilę. W tym momencie nie myślę o tym, że podczas szkolnych rozgrywek może nie być tak prosto - w końcu przeciwko sobie będę miała innego, bardzo możliwe, że doświadczonego szukającego, szalejące tłuczki i mnóstwo kibiców przypatrujących się każdemu mojemu ruchowi. Ale o tym pomyślę już kiedy przyjdzie czas na mecz... Teraz żegnam się z drużyną, biorę Błyskawicę pod pachę i w podskokach idę do szatni, żeby odświeżyć się po treningu.

zt

Przed zajęciami i popołudniowym spotkaniem z Willem, postanowiła chociaż trochę poćwiczyć. Oczywiście zdawała sobie sprawę, że nie zdziała nie wiadomo czego tego samego dnia - ale kto wie, może miała poprawić swoje umiejętności na tyle, że chłopak ją chętniej rozważy? Nie wiedziała gdzie dokładnie znajdują się miotły ślizgonów, więc sięgnęła po te ogólne, szkolne. Uznała, że nawet jeśli Will będzie ją sprawdzał na tej drużynowej, to łatwiej będzie się przesiąść gorszej na lepszą, a przynajmniej tak jej się zdawało. Prawdę mówiąc, najbardziej atrakcyjna wydawała jej się pozycja pałkarza, wiedziała, że ma sporo siły w porównaniu do swoich rówieśników, ale wiedziała też, że nie ma szansy na tej pozycji jako pierwszoklasistka. Nawet jeśli była dość silna w swojej grupie wiekowej, pałkarze byli na ogół starszymi uczniami, do którhych siły fizycznej nigdy by nie dobiła. Skupiła się więc na trenowaniu zręczności.
Zanim faktycznie poleciała w kierunku znicza, zrobiła kilka kółek po boisku, ćwicząc równowagę i nawigowanie samą miotłą. Na szczęście mieli lekcję, która całkiem w tym pomogła, ale mimo wszystko sporo musiała jeszcze dopracować. W końcu poświęciła trochę więcej uwagi wyłapywaniu wzrokiem złotej kulki, która była jej celem. Wciąż ta prędkość wydawała jej się niesamowicie onieśmielająca. Zdawało jej się, że naprawdę gna na tej miotle - nie była przecież jakaś ciężka, niespecjalnie też przestraszona prędkości, a i tak piłka zdawała się pobijać wszelkie rekordy. W dodatku wydawało jej się, jakby ten drobiazg znał każdy jej ruch, co sięgałą gdzieś ręką, to ta zdążyła już odlecieć w drugą stronę. Pochmurna pogoda też nie pomagała i w niektórych momentach, Baby całkiem traciła znicz z zasięgu wzroku. Po pewnym czasie była już naprawdę zmęczona, ale obiecała sobie, że nie ruszy się stąd, dopóki go nie złapie. W pewnym momencie wyciągnęła rękę, prawie go miała, aż nagle...
Skręcił w inną stronę i dosłownie wymsknął jej się w ostatniej sekundzie. Musiała na chwilę zejść na ziemie i ochłonąć. Wiedziała, że nawet nie może zostawić tego znicza samemu sobie - musiała odłożyć go na miejsce, a była tu sama. Ale zdecydowanie potrzebowała przerwy, żeby oczyścić umysł. Przez chwile całkiem przestała go obserwować, ale wykonała kilka ćwiczeń na ziemi, żeby nie wybić się z rytmu. Pobiegała, poskakała, upewniła się, że się nie przemęcza, żeby być gotową na drugą próbę. Kolejna była oczywiście gorsza - straciła znicz z zasięgu wzroku, więc znowu musiała bezczynnie latać w kółko, licząc na szczęscie i na to, że trafi na niego przypadkiem. Trzeba przyznać, że naprawdę potrenowała równowagę latając w górę i w dół, w tę i z powrotem. W końcu znicz wyleciał znad chmury i dostrzegła go kątem oka. Była już wykończona, ale to dodało jej trochę motywacji i poleciała w tamtym kierunku. Wyciągnęła rękę i o mało nie spadająć z miotł, przechwyciła go. Oczywiście to wszystko zajęło zdecydowanie zbyt długo jak na meczowe standardy, ale i tak była zadowolona, że jej się udało. Zleciała na ziemię i zadowolona z efektów posprzątała sprzęt i poszła pod prysznic.

/zt

SLYTHERIN:
Ścigający:   @William S. Fitzgerald, @May Jupiter Farris
Obrońca: @Lucas Sinclair
Pałkarze: @Irvette de Guise
Szukający: @Sophie Sinclair
Rezerwowi:  

HUFFLEPUFF:
Ścigający: @Aleksandra Krawczyk, @Yuuko Kanoe, @Cassandra Walker
Obrońca: @Ignacy Mościcki
Pałkarze: @Nancy A. Williams, @Jacqueline A. Berkeley
Szukający: @Narcyz Bez
Rezerwowi:

---

Pomocniczy kodzik do posta:

Kod:

<zg>K6:</zg> [url=link]#[/url]
<zg>K100 i litery:</zg> (tylko dla szukających)
<zg>Kuferek:</zg> GM
<zg>Własny sprzęt:</zg> wpisz
<zg>Wykorzystany sprzęt drużyny:</zg>
<zg>Łączna liczba punktów:</zg> X
<zg>Pozostałe przerzuty:</zg> Y/Z

K6: 6 po przerzucie
Kuferek:4
Wykorzystany sprzęt drużyny: całość
Łączna liczba punktów: 14
Pozostałe przerzuty: 0/1

Czy mogę mieć do ciebie prośbę? nawet nie wiedziała, co kryło się za tym pytaniem, gdy odpowiedziała, że pomoże jak tylko będzie w stanie. No, bo w końcu nie spodziewała się tego, że zostanie poproszona, aby wesprzeć Puchonów w czasie meczu ze Slytheriniem. Nie nadawała się do sportu. Na zajęciach z latania była tylko dwa razy. Raz, bo chciała wesprzeć Nancy na jej pierwszym treningu, a drugi raz... bo wpadła na Cherry i pozwoliła jej się zaciągnąć na lekcję Walsha. Nie mogła jednak zdobyć się na to, by odmówić proszącemu i zniszczyć nadzieje Hufflepuffu. Nawet jeśli kiepski byłby z niej zawodnik.
Nie spodziewała się tego, że będzie ścigającą, ani tego, że będzie zaczynała mecz, ale tak też się stało. Nie bardzo wiedziała, co powinna robić w tej chwili, ale nie widząc w pobliżu nikogo do kogo mogłaby podać kafla, zdecydowała się na to, by zaatakować pętle. Może coś z tego będzie?

Kości / Litery / Przerzuty: 6
Kuferek: 33pkt
Własny sprzęt: rękawice  (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: miotła (+4), kask (+1), google (+1), ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 43pkt
Pozostałe przerzuty: 4/4

Wrzesień minął, październik też zbliżał się powoli ku końcowi, aż wreszcie doczekali się pierwszego meczu w tym sezonie szkolnej ligii Quidditcha. Lucas jak zwykle był podekscytowany pierwszą potyczką, która mieli stoczyć z Puchonami. Co prawda Ślizgoni w tamtym roku nie wykazali się, jeśli chodzi o quidditchowe rozgrywki, ale Sinclair był dobrej myśli i wierzył w swoją drużynę. W końcu, tym razem wychodzili na boisko z nowym kapitanem.
Trybuny były zajęte w większości, kibice dopisali i kiedy wybiła godzina rozpoczęcia meczu i wszyscy zawodnicy wzbili się w powietrze i ustawili na swoich pozycjach. Walka miała się zacząć.
I zaczęła się z grubej rury. Niemal od razu po gwizdku sędziego, prefekt Puchonów - która jakimś cudem wskoczyła na miotłę, aby zasilić skład Borsuków - przejęła kafla, który zawirował w powietrzu, aby za moment pomknąć w stronę pętli. Jego pętli. Na szczęście, był na tyle skupiony, a rzut, który wykonała dziewczyna nie był zbytnio skomplikowany ani mocny, więc zdołał przechwycić piłkę przed obręczami, a potem podać kafla do Williama.

K6: 4 – podanie
Kuferek: 156
Własny sprzęt: Błyskawica (+6), koszulka (+1), kompas (+1), gogle (+1), rękawice (+1), różdżka (+5)
Łączna liczba punktów: 171
Pozostałe przerzuty: 17/17

  Jak chyba nigdy nie był jakoś szczególnie uradowany rozpoczęciem sezonu – poprzedzający miesiąc widniał pod znakiem zakazu organizowania treningów przez te chrzanione klątwy i choć wierzył w swoją drużynę, to gdzieś tam w głębi pojawił się ten zalążek niepokoju, że nie są jeszcze wystarczająco gotowi, żeby ich rzucać od razu na głębokie wody. W dodatku mieli zagrać mecz otwierający z Puchonami, czyli dla niego osobiście ten najtrudniejszy ze wszystkich, w którym będzie zmuszony mierzyć się z bliską jego sercu osobą, a już przecież miał okazję przekonać się jak ciężko może być.
  Nie dawał jednak niczego po sobie poznać, kiedy stanął jeszcze w szatni przed swoją drużyną, żeby przypadkiem nie podkopać ich morale.
  — Nie będę się teraz długo rozwodził – po prostu dajcie z siebie wszystko i jeszcze trochę, dobra? Zrewanżujmy się Borsukom za zeszły rok! — ostatnią kwestię zwieńczył wyrzuceniem pięści w górę, żeby ich jeszcze bardziej zmotywować nim wylecieli na boisko, żeby zająć pozycje, a on mimowolnie odszukał spojrzeniem @Aleksandra Krawczyk nim wszystkie piłki poszły w górę.
  Jako pierwsza, jakimś sposobem, do kafla dorwała się… Kanoe? Tej prefekt nie spodziewał się zobaczyć na boisku, widać Puchoni muszą mieć jakieś solidne braki, skoro tu dziś była, ale się nad tym dłużej nie zastanawiał, a skupił na akcji na boisku. Dziewczyna zdołała dotrzeć do ich pętli, ale nie przebiła się przez doskonałą obronę w osobie Lucasa, któremu pokazał uniesiony kciuk w górę nim zgarnął od niego piłkę i po wykonaniu ostrego zwrotu ruszył ku przeciwnej stronie boiska, ale po drodze napotkał zbyt duży opór, żeby kontynuować samodzielnie akcję i po odszukaniu drugiej ścigającej, która znajdowała się na lepszej pozycji od niego, by wykonać podanie z nadzieją, że ta dokończy to co rozpoczął.

K6: 4
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: całość
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 2/2

Kiwam tylko bezwiednie głową na przemówienie kapitana drużyny. Nie mam w końcu pojęcia, jak wyglądały w zeszłym roku rozgrywki quidditchowe – i w zasadzie mnie to nie obchodziło. Nie muszę się za nic rewanżować, żeby dać z siebie wszystko. Możliwe, że wyglądam jakby nie obchodziło mnie nic, ale za maską spokoju buzują we mnie emocje. To mój pierwszy mecz w tej szkole i nie znam jeszcze za dobrze swojej drużyny, ale nie myślę o tym, odbijając się nogami od boiska i szybując w powietrzu. Znajoma adrenalina już krąży w moich żyłach.
Obserwuję czujnie kafla, który wędruje do rąk puchonki. Widząc, że kapitan ustawia się blisko naszych pętli, gotów przechwycić piłkę, ja odlatuję kawałek dalej. Nikły uśmiech gości na mojej twarzy przez ułamek sekundy, gdy widzę skuteczną obronę Lucasa. Kafel szybko trafia do Willa, a z jego rąk mknie prosto w moją stronę. Łapię go wprawnie i nie tracąc czasu, lecę prosto na pętle przeciwników, ciskając piłkę w stronę jednej z nich.

K6: 6 → skuteczna obrona i podanie do ścigającego własnej drużyny, może zawierać kombinację
K100 i litery: (tylko dla szukających)
Kuferek: 66 +1* = 67 pkt.
Własny sprzęt:  „Błyskawica” z leszczynowymi witkami z goblińskimi obręczami (+7 GM), Sportowe rękawice (+1 GM)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Kask (+1 GM), Gogle (+1 GM), Kompas (+1 GM), Ochraniacze (+1 GM), Koszulka Quidditchowa (+1)
Łączna liczba punktów: 67+13=80 pkt.
Pozostałe przerzuty:  8/8
*Runa Algiz

Powrót do Hogwartu w tym roku był co najmniej... specyficzny. Nie tylko dlatego, że zaczynał aktualnie swój trzeci rok studiów, ale także przez to, iż zauważył dosyć poważne braki w gronie uczniów. Jakby tego było mało, w szkole przez ostatni miesiąc szalały jakieś klątwy. Najgorsza chyba była jednak trema, jaką miał przed prawdopodobnie jednym ze swoich ostatnich publicznych wystąpień na szkolnym boisku.
Ignacy wziął głęboki oddech. Musiał dać z siebie wszystko i nie pozwolić, aby stres wszedł mu do głowy. W zeszłym roku byli o krok od zwycięstwa w pucharze domów, więc wypadałoby rozpocząć sezon Quidditcha od wygranej. Po wejściu na boisko wszystko potoczyło się stosunkowo szybko. Kilka podań, Yuuko prawie strzeliła gola (co tam robiła Yuu?), a po chwili kafel już leciał w jego kierunku. Widział zbliżającą się czerwoną piłkę... I wybronił! Udało mu się! Po chwili kafel znowu był w grze i koniec końców wylądował w rękach Oli. Pytanie tylko co stanie się z nim później?

K6: 6
K100 i litery: -
Kuferek: 60
Własny sprzęt: Błyskawica (+7), rękawice (+1), koszulka (+1), ochraniacze (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: 70
Pozostałe przerzuty: 7/7

Tak jak w zeszłym roku kończyli sezon meczem ze Ślizgonami, tak teraz było na odwrót - to miał być ich pierwszy przeciwnik. Tym razem jednak bardziej niż się przejmować to cieszyła się tym, że znów zagra u boku Nancy i Ignacego. Normalnie jak za dawnych, dobrych czasów, w których dołączyła do drużyny zbudowanej przez Williams. Jeszcze bardziej ucieszyła się na wieść, że na meczu ma także zagrać z nimi Yuuko. No tego to by się kompletnie nie spodziewała, bo z tego co pamiętała, to dziewczyna strasznie stroniła od latania. Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło - Krawczykówna była zachwycona, że będzie miała taką partnerkę w ściganiu z kaflem.
Wychodząc na boisko, powiodła wzrokiem po trybunach, odszukując borsucze barwy. Ich widok zawsze podnosił ją na duchu i pozwalał zmniejszyć stres, który wreszcie (niestety) zaczęła odczuwać. Miotły w dłoń, gwizdek i zaczęło się szaleństwo. Pierwsza akcja na obręcze Ślizgonów, udana obrona Lucka, później udana obrona Ignacego i... podanie do niej. Kiedy tylko kafel znalazł się w jej rękach, nie oglądając się na nikogo, zaszarżowała na bramki zielonych, aby czym prędzej poprawić wcześniejszą niedokończoną przez Yuuko akcję. Mogła tylko modlić się teraz o to, żeby Sinclair tym razem miał dziurawe ręce.

K100 i litery: 97
Kuferek: 40
Własny sprzęt: koszulka, kask, ochraniacze, rękawice, gogle, błyskawica (+11)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: 51
Pozostałe przerzuty: 5/5

Po tym jak zostaje odwołany pierwszy, towarzyski mecz, nie za bardzo widzę perspektywę na rozgrywki w tym roku, ale jakimś cudem sytuacja zostaje opanowana, nikt już nie przyciąga metalowych przedmiotów (czyli m.in tłuczków) i mecz ma się odbyć zgodnie z planem. Trzeba przyznać, że jestem trochę zdenerwowana - co innego łapać sobie znicza w ramach treningu, żeby popisać się przez innymi i samą sobą, a łapanie tak na serio. Czuję, że ciąży na mnie całkiem sporo presja, szczególnie biorąc pod uwagę, że w zeszłym roku ani razu nie wygraliśmy. Czy to możliwe, żeby tym razem się udało?
Zawiązuję starannie sznurówki i zapinam wszystkie paski, np. w kasku i ochraniaczach, mając nadzieję, że klątwa minęła na dobre i coś nie postanowi mi się odpiąć w trakcie meczu. Zbijam piąteczki z drużyną i wylatuję na boisko, zajmując jakąś dobrą pozycję do obserwacji. To dla mnie całkiem nowa sytuacja, tam nie musieć martwić się kaflem, ale i tak na początku go trochę śledzę i ekscytuję się każdy zamieszaniem przy pętlach. Dopinguję też trochę naszych ścigających i Lucasa, który radzi sobie na pętlach zajebiście jak zawsze. Jednocześnie staram się wypatrywać znicza, ale skubany na razie się nie pokazuje. Obserwuje również puchońskiego szukającego, ale on chyba też jeszcze nic nie widzi.

K100 i litery: 47
Kuferek: 9
Własny sprzęt: Błyskawica (+6)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Kask, rękawice, gogle, kompas, zestaw ochraniaczy, koszulka (+6)
Łączna liczba punktów: 21
Pozostałe przerzuty: 2/2

Mi samemu trochę ciężko w to uwierzyć, ale naprawdę nie mogę się doczekać pierwszego meczu quidditcha w tym sezonie. To nie tak, że moje umiejętności porażająco się w tym czasie poprawiły, a prawdopodobnie nawet drastycznie spadły, skoro ledwo co przez wakacje tknąłem miotłę. I to nie tak, że nagle przestała mnie przerażać wizja ośmieszenia się przed tłumem obserwujących osób; akurat ten lęk jest we mnie żywy każdego dnia, gdy wstaję z łóżka. Wydaje mi się jednak, że pozytywna adrenalina uzależnia nawet takie osoby, jak ja. Skoro wszystkie moje dotychczasowe doświadczenia z quidditchem rysują się w pozytywnych barwach, to nie mogę się powstrzymać przed wciągnięciem miotlarskiej szaty z numerem 99 i sięgnięciem po otrzymaną w prezencie Błyskawicę. Mam wrażenie, że miotła wyrywa się do gry równie mocno, co moje serce i dzięki temu naprawdę wierzę, że ten jeden raz nasza najdroższa kapitan nie ma się o co martwić.

K6: 4 przerzucone na 6
Kuferek: 33pkt
Własny sprzęt: rękawice  (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: miotła (+4), kask (+1), google (+1), ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 43pkt
Pozostałe przerzuty: 3/4

Po pierwszym obronionym rzucie, był z siebie niezmiernie zadowolony. I czuł, że to spotkanie zapowiadało się dobrze. A przynajmniej dla niego. Oby tylko nie przesadził z tym optymizmem.
I nim zdążył się obejrzeć, po tym jak oddał kafla swoim, to za moment padł ich rzut, jednak bramkarz Borsuków także był czujny i nie pozwolił piłce przelecieć przez pętle. A potem nagle zobaczył pędzącą w jego kierunku Olę, która już przygotowywała się do oddania rzutu. Szybko ocenił sytuację i w mgnieniu oka znalazł się przy obręczy, w którą celowała. I kolejny raz udało mu się zniweczyć plany przeciwników. Idealnie.

K6: 6 – rzut z kombinacją
Kuferek: 156
Własny sprzęt: Błyskawica (+6), koszulka (+1), kompas (+1), gogle (+1), rękawice (+1), różdżka (+5)
Łączna liczba punktów: 171
Pozostałe przerzuty: 17/17

  Cmoknął z przekąsem, kiedy akcja zakończyła się wybiciem kafla przez puchońskiego obrońcę. To był dopiero początek meczu, więc jeszcze nic straconego. Piłka trafiła w ręce Oli, ale Sinclair ponownie stanął na wysokości zadania i wybronił jej kombinowany rzut niemal z przysłowiowym palcem w nosie; normalnie odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu!
  Po przejęciu od obrońcy kafla zrobił ostry nawrót niemalże w miejscu i wystrzelił od razu ku borsuczym pętlom. Tym razem udało mu się tak wymanewrować, że miał czyste pole do ataku, więc kiedy tylko znalazł się w odpowiedniej odległości bez zastanowienia zaatakował, wykorzystując przy tym idealnie wyegzekwowany łomot Finbourgha.

K6: 3 > 2
Kuferek: 0
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały, daje +1 przerzut
Łączna liczba punktów: jeden przerzut
Pozostałe przerzuty: 0/1

Dynamika akcji na meczach zawsze zdawała się być dla mnie czymś, co podsycało krążącą w ciele adrenalinę. Zresztą, nie miałem czasu się nad tym zastanawiać; początkowo mecz wydawał się być zażarty i naprawdę, po ostatnich rzeczach, jakie działy się wcześniej, dziwiłem się, że w ogóle jakoś idziemy do przodu. Albo inaczej - utrzymujemy odpowiedni poziom. Fillin chyba poszedł szukać znicza na cmentarzu, bo go nie było, no i w sumie dobrze. Cieszyłem się nawet z tego faktu, bo jakoś niespecjalnie za nim przepadałem, nawet jeżeli byliśmy z tego samego domu.
Chwyciłem mocniej pałkę, poprawiając się nieco na miotle, która najwidoczniej co nieco zamierzała mi przeszkodzić w zakresie odpowiedniego odbicia tłuczka. Moim celem stał się tym samym Ignacy, który był całkiem rozpoznawalny w poprzednim roku szkolnym. Spiąłem mocniej mięśnie, głębszy wdech pozwolił mi na nieco więcej swobody, gdy tłuczek zgrabnie uderzył w dzierżone przeze mnie narzędzie zagłady. Niestety, nie zrobiłem tego zbyt dobrze, bo, jak się okazało, tłuczek, zamiast rozkwasić jakąkolwiek część ciała należącą do Mościckiego, przeleciał tuż obok.
Szlag by to; musiałem spiąć własne cztery litery i skupić się na tym, by kolejnej takiej akcji tak krzywo nie spierdolić. Może czas kupić sobie jakieś okulary albo naprawić wzrok, o ile jest to w ogóle możliwe.

K6: 3 -> 1 -> 6 → skuteczna obrona i podanie do ścigającego własnej drużyny, może zawierać kombinację
K100 i litery: (tylko dla szukających)
Kuferek: 66 +1* = 67 pkt.
Własny sprzęt:  „Błyskawica” z leszczynowymi witkami z goblińskimi obręczami (+7 GM), Sportowe rękawice (+1 GM)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Kask (+1 GM), Gogle (+1 GM), Kompas (+1 GM), Ochraniacze (+1 GM), Koszulka Quidditchowa (+1)
Łączna liczba punktów: 67+13=80 pkt.
Pozostałe przerzuty:  6/8
*Runa Algiz


Z punktu widzenia Ignacego mecz szedł drużyny Hufflepuffu całkiem nieźle. Nikt nie spadł jeszcze z miotły, a on w dalszym ciągu nie oberwał tłuczkiem, więc wszystko szło w dobrym kierunku. Nawet zdawało mu się, że akcja meczu przesunęła się bardziej w okolice bramek Slytherinu, więc tym bardziej mógł trochę zluzować i poobserwować graczy.
Niestety niedane mu było zbyt długo się nikomu poprzyglądać, ponieważ po zaledwie kilku minutach kafel ponownie pomknął w jego stronę. Oczy chłopaka otworzyły się szeroko, gdy dostrzegł piłkę pędzącą z zawrotną prędkością w stronę jednej z pętli i pomknął od razu w jej kierunku.
Odbił. Udało mu się. Gdyby nie to już by było po ptokach. Ignacy zakręcił kaflem i rzucił do najbliższego ścigającego ze swojej drużyny, jakim okazała się tym razem być Cassandra.

K6: 3 -> 5
Kuferek: 0 pkt
Wykorzystany sprzęt drużyny: całość sprzętu drużynowego
Łączna liczba punktów: 10
Pozostałe przerzuty: 1/1 (wykorzystany) -> 0/1

Wzbijając się w górę, szybując na drużynowej miotle Huffelpuffu, ubrana w te wszystkie sprzęty — była w głębokim szoku i w całkowitych nerwach. Zajmowała stanowisko ścigającej, kto by pomyślał, bo ona nie. Liam na pewno, gdyby ją ujrzał, nie uwierzyłby, że to właśnie jego nieśmiała, wrażliwa, mało pewna siebie siostra właśnie zasiliła szeregi szkolnej drużyny puchonów. A co by powiedziała jej najlepsza przyjaciółka Doireann? Oby nawet o tym nie usłyszała, bo z pewnością dostałaby zawału. No, ale jak mogłaby jej nie powiedzieć? Od razu wypatrzyła na trybunach kibicującą jej Sheenani. Cassandra sama nie wiedziała, co tu robi i naprawdę była przerażona. Miała nadzieje, że nikt do niej nie poda. Nie chciała, żeby cokolwiek na tym meczu zależało od niej, a także wiedziała, że jej umiejętności miotlarskie mieściły się w granicy zero, a może poniżej zero. Cudem na pewno było, że nie spadła z miotły i żaden tłuczek jak na razie nie ozdobił jej twarzy. To była brutalna gra jak większość zawodników. Wszyscy tacy agresywni... Niebezpieczni, przerażający i no może nie wszyscy Walker nie spodziewałaby się, że Aleksandra może być niebezpieczna, chociaż to przejęcie kafla...
Modliła się gorliwie do świętych mugoli, do nieświętych czarodziejów i wszystkich wybitnych postaci, których kojarzyła z zajęć z Historii Magii. I dostała kafla. Spojrzała na niego jak na jajo smoka, które wzięło się w jej dłoniach od tak z dupy i... straciła kafla. Zebrało się jej na płacz.

K6: 1
Kuferek: 89 pkt
Własny sprzęt: komplet (+12)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: 101 pkt
Pozostałe przerzuty: 10/10

Wcale nie czuła się na siłach, żeby zagrać ten mecz. Od kilku miesięcy nie trenowała, nawet nie wsiadała na miotłę, a wracając do szkoły po wakacjach, była przekonana, że ktoś już dawno przejął jej funkcję. Niestety Puchońska drużyna, która tak prężnie działała w poprzednim roku, teraz znowu podupadła, a zawodnicy się wykruszyli. Nie miała innego wyjścia, jak ponownie objąć opieką latające Borsuki. Niestety nie miała już czasu na organizacje żadnego treningu, ledwo uzbierała pełen skład na to sportowe spotkanie i pozostawało mieć nadzieję, że zawodnicy trenowali na własną rękę. Starcie ze Ślizgonami nie powinno być bardzo stresujące, e w poprzednim sezonie nie byli najmocniejszą drużyną, ale od kiedy zmienili kapitana, wiele mogło się zmienić. Pewne było jednak to, że Puchoni mieli ogromną wolę walki i niezależnie od przeciwnika mieli dać z siebie wszystko. Nawet Yuu dała się namówić na grę i zaczęła w wielkim stylu, pięknym atakiem na bramki.
Wraz z rozpoczęciem meczu wszystkie zmartwienia zniknęły, pozostało tylko skupienie. Wystarczyło oderwać się od ziemi, zacisnąć palce na drewnie, w którym Williams znała każdą rysę, każde zagłębienie, poczuć wiatr w splątanych lokach i nagle wszystko stało się prostsze. Nawet nie zdawała sobie sprawy, jak brakowało jej tego uczucia! Z pełnym skupieniem obserwowała tłuczki i kiedy tylko nadarzyła się okazja do ataku, z całą swoją mocą uderzyła w żelazną piłkę i posłała ją w stronę obrońcy przeciwników.

K6: 1, potem 2
Kuferek: 8
Własny sprzęt: nic
Wykorzystany sprzęt drużyny: cały set (+10)
Łączna liczba punktów: 18
Pozostałe przerzuty: 0/1

Ruda ponownie pojawiła się na boisku i wcale tego nie żałowała. Przegrana w poprzednim roku szkolnym dawała o sobie znać, gdy pojawiła się ponownie na stanowisku pałkarza, dlatego tym razem zamierzała nieco zrewanżować się Puchonom za nadobne. Zresztą, nic dziwnego, ślizgońskie ambicje wysuwały się na przód i wcale nie zamierzały tak łatwo odpuścić, gdy wskoczyła w odpowiednie szmaty i wyleciała na boisko, czekając tylko na odpowiednią okazję.
Tu się okazało, że w sumie latanie miało swoją odpowiedź, bo wystarczyła chwila, by May znalazła się w możliwości otrzymania tłuczkiem prosto w twarz. Irv od razu przejęła pałeczkę, decydując się na agresywne starcie, ale nieźle się okazało, bo trafiła tak, że nie dość, iż obroniła członka własnej drużyny, to podała przy okazji do swojego ścigającego.

K100 i litery: J>I i 3 i 6 i 40>58
Kuferek: 40
Własny sprzęt: koszulka, kask, ochraniacze, rękawice, gogle, błyskawica (+11)
Łączna liczba punktów: 51
Pozostałe przerzuty: 3/5

Gra na boisku staje się zacięta, szukający puchonów wcale nie jest gorszy od Lucasa - mimo że pętle ciągle są atakowane to zdaje się, że nie zostały zdobyte jeszcze ani jedne punkty. Odrobinkę tylko żałuję, że nie ma mnie tam niżej, przekonana, że wtedy adrenalina krążyła by w moich żyłach przy każdym oddanym rzucie. A tymczasem tutaj, trochę wyżej, znowu patrzę na Narcyza, pilnując, żeby jakieś jego ruchy mi nie umknęły. I nagle...! coś błyszczy w okolicach ślizgońskich trybun, zrywam się więc nagle i lecę, ale im bliżej jestem tym bardziej oczywistym wydaje mi się, że tylko mi się wydaje i to jakieś przypadkowe odbicie.

K6: 1 i 5
K100 i litery: G a potem J a potem A i 45
Kuferek: 9
Własny sprzęt: Błyskawica (+6)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Kask, rękawice, gogle, kompas, zestaw ochraniaczy, koszulka (+6)
Łączna liczba punktów: 21
Pozostałe przerzuty: 0/2

Nie tylko ja z niecierpliwością wyczekiwałem tego meczu - co prawda nie mam czasu przyglądać się pozostałym graczom, ale widzę, że forma jest zaskakująco wysoka po obu stronach, bo choć kafel raz po raz leci w stronę obręczy, to ostatecznie przez nie nie przechodzi. To trochę mnie stresuje, bo zupełnie nie lubię nadmiaru odpowiedzialności na moich barkach. Przypomina mi też, że powinienem skupić się na własnym zadaniu, więc podlatuję jeszcze trochę wyżej.
Wiatr smagający mnie chłodnymi uderzeniami po policzkach jest tak naprawdę niczym przy zimnie, które z powodu klątwy nawiedzało mnie cały poprzedni miesiąc. Nawet teraz czuję w kościach to wewnętrzne zimno, które jednak wreszcie nie zmusza mnie do dygotania i szczękania zębami, więc jestem w stanie o nim szybko zapomnieć w emocjach. Rozglądam się za zniczem, chcąc się wykazać, tym bardziej że Ślizgońska szukająca naprawdę stabilnie siedzi na miotle i wydaje mi dobrze obeznana z tą grą; wiem już, że nie będzie lekko.

K6: 3->5->6
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: całość
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 0/2

Obserwuję czujnie tłuczek – na tyle, że umyka mi zupełnie, że pałkarka puchonów posyła tłuczek prosto we mnie. Na szczęście tuż obok mnie pojawia się czujna Irvette, która ratuje mi zęby. – Dzięki – mówię z przyzwyczajenia, chociaż w ogólnej wrzawie pewnie mnie nawet nie słyszy. Lecę już zaraz zresztą dalej, bo dostrzegam, że ścigająca, która odebrała kafel od obrońcy wygląda, jakby nie miała pojęcia, co z nim zrobić. I mam rację – zaraz traci go z rąk, a ja zgarniam go czujnie, nawet nie zatrzymując się po drodze – od razu podlatuję do jednej ze skrajnych pętli, celując w sam jej środek i licząc na to, że obrońca też nie ma pojęcia, co robi.

K6: 5 -> 1 -> 2 → skuteczna obrona i podanie do ścigającego własnej drużyny; w przypadku rzutu z kombinacją - wpuszczenie gola [obrona, bo nie ma kombinacji]
K100 i litery: (tylko dla szukających)
Kuferek: 66 +1* = 67 pkt.
Własny sprzęt:  „Błyskawica” z leszczynowymi witkami z goblińskimi obręczami (+7 GM), Sportowe rękawice (+1 GM)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Kask (+1 GM), Gogle (+1 GM), Kompas (+1 GM), Ochraniacze (+1 GM), Koszulka Quidditchowa (+1)
Łączna liczba punktów: 67+13=80 pkt.
Pozostałe przerzuty:  4/8
*Runa Algiz

Ignacy zdecydowanie odczuwał coraz większe zaniepokojenie w związku z tym, że po tak długim według niego czasie, żadnej drużynie nie udało się osiągnąć jakiejś dużej przewagi punktów. Wprawdzie nie tęsknił za wpuszczaniem goli do swoich obręczy, jednak przedłużający się w nieskończoność prawie-remis raczej nie był zbyt dobry dla morali. Niektórzy mogli stać się bardziej podenerwowani, a inni zacząć grać bardziej agresywnie. Nie wróżyło to dobrze.
No dalej, dalej, rozmyślał Puchon, przyglądając się temu, jak sytuacja Hufflepuffu prezentowała się na szkolnym boisku. W pewnym momencie raz jeszcze akcja meczu przeniosła się w jego okolice. I po raz kolejny wybronił, chociaż czuł, że powoli zaczyna tracić siły. Piłka wylądowała w rękach Oli. Może dzięki niej uda im się zdobyć gola?

K6: 3 -> 1
K100 i litery: -
Kuferek: 60
Własny sprzęt: Błyskawica (+7), rękawice (+1), koszulka (+1), ochraniacze (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: 70
Pozostałe przerzuty: 7/7

Jak to zwykle było na meczach, akcja leciała za akcją i Krawczyk totalnie się w tym zatraciła, nie zwracając już najmniejszej uwagi na wrzaski i inne dźwięki dochodzące z trybun. Serce zatrzymywało jej się za każdym razem gdy widziała, że Ślizgoni przejmują kafla i niebezpiecznie zbliżają się do borsuczych obręczy. Na szczęście mieli tak świetnego obrońcę, że póki co bilans wynosił 0:0. No właśnie, oni też nie mieli żadnego gola. I Puchonka k o n i e c z n i e chciała to zmienić, wręcz czuła, że musi to zrobić.
Jakby słyszał jej myśli, kafel wylądował w jej rękach po kolejnej udanej obronie Ignacego. Wyminęła jednego ze ścigających przeciwnej drużyny i pomknęła w stronę ich obręczy, widząc w razie czego, że może podać swoim dziewczynom. Ostatecznie na nic takiego się nie zdecydowała. Pokusiła się o rzut. Nie był może najlepszy, stać ją było najwięcej, ale przy odrobinie szczęścia...

K6: 5 przerzucone na 5 przerzucone na 1
Kuferek: 33pkt
Własny sprzęt: rękawice  (+1), koszulka (+1), kompas (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: miotła (+4), kask (+1), gogle (+1), ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 43pkt
Pozostałe przerzuty: 1/4

Kafel wędrował z rąk do rąk, a pałkarze już zacierali rączki i próbowali utrudnić grę innym graczom, nie tylko tym, którzy byli przy piłce. Na szczęście na początku gry tłuczki zdawały się nie być aż tak agresywne, przez co nikt nie oberwał poważnie. I oby tak pozostało.
Kiedy znów w jego polu widzenia znalazła się Krawczykówna, wiedział, że będzie się działo. Był tego pewien i choć nie widział ani jej wyrazu twarzy, przez zasłaniające gogle, ani nic innego na to nie wskazywało, po prostu miał przeczucie, że dziewczyna będzie chciała zrobić wszystko, aby zdobyć punkty dla swojej drużyny. Każdy z nich wszystkich chciał wygranej, ale widział, że rudowłosej Puchonce zależało na tym prawie tak samo, jak ich borsuczej pani kapitan.
I oczywiście wcale się nie pomylił. Tę determinację Olki widać było już w samym rzucie, który oddała w jego kierunku i w momencie, kiedy kafel przelatywał mu koło ramienia, był pewien, że mógł to natarcie z pewnością odeprzeć. Ale się nie udało. Puchoni zdobyli punkty, a on podał kafla Willowi, posyłając mu też przepraszające spojrzenie.

K6: 6 – rzut z kombinacją
Kuferek: 156
Własny sprzęt: Błyskawica (+6), koszulka (+1), kompas (+1), gogle (+1), rękawice (+1), różdżka (+5)
Łączna liczba punktów: 171
Pozostałe przerzuty: 17/17

  Westchnął, gdy Mościckiemu udało się wybronić jego atak. Nie rozwodził się jednak nad tym w ogóle, skupiając się na akcji dziejącej się na boisku, która przecież ani na moment się nie zatrzymywała. Kafel kilkukrotnie zmienił właściciela nim znalazł się w dłoniach jego ścigającej, która przypuściła kolejny atak na borsucze pętle, niestety raz jeszcze nieskuteczny.
  Potem kafel trafił do Krawczykówny, której tym razem udało się wykiwać Lucasa i tym samym zdobyć dla Hufflepuffu pierwsze punkty w meczu. Był w tym momencie mocno rozdarty wewnętrznie, bo z jednej strony cieszył go sukces jego dziewczyny, bo coś takiego zawsze daje sporego kopa do morale, ale z drugiej ani trochę ze względu na własną drużynę. Postarał się stłamsić te uczucia jak najprędzej, gdy zgarnął piłkę od Sinclaira, gestem pokazując mu jednocześnie, że nic się nie stało, każdemu może się w końcu zdarzyć.
  Tradycyjnie wykonał po przejęciu ostrą nawrotkę i śmignął na obręcze przeciwników z zamiarem wyrównania wyniku, stosując tym razem przy rzucie skok Dionisusa, skoro wcześniejszy łomot okazał się nieskuteczny.