Mefisto nigdy nie uważał się za szczególnie przesądną osobę, a jednak kiedy dowiedział się jak ma wyglądać staż sprzedawcy, ułatwiający opanowanie wszelkich potrzebnych mu do legalnego założenia barów biurowych haczyków, nie potrafił powstrzymać uśmiechu. Bo było coś zwyczajnie uroczego w tym, że pomocy potrzebował akurat stary Pippin, gotów przygarnąć nawet najbardziej niedoświadczonego stażystę. I Mefisto nie mógł odmówić, już przy samym przekroczeniu progu sklepu czując, że odwiedza zupełnie obcy sobie świat, będący poniekąd częścią tego skylerowego. Pierwsze spojrzenie przemknęło po półkach z kolorowymi fiolkami, uświadamiając wilkołaka jak niewiele z nich jest w stanie rozpoznać, a nawet jeśli już coś ma mu się udać, to wyjątkowo żałosną drogą skojarzeń. Docierając do lady był już całkiem pewien, że musi się w końcu podciągnąć z wiedzy odnośnie Eliksirów, by nieco błysnąć przed swoim partnerem - zwłaszcza skoro wiedział już, że los tak wyraźnie podtyka mu to pod nos.
Nie był optymistą i nawet po nieźle ukończonym kursie nie był w stanie przyznać, że czuje się jakkolwiek pewnie w tym nowym świecie prawdziwej dorosłości. Wydawało mu się, że szybko wydoroślał, zwyczajnie musząc się usamodzielnić, a jednak dopiero podejmowanie pierwszych istotniejszych inicjatyw pokazało mu, że wcale nie odkrył wszystkiego. Że szedł szlakiem utartym, bez poddawania się większym ambicjom. I kiedy myślał, że nie robi jeszcze niczego niezwykłego, pilnując księgowości właściciela i chętnie przyjmując bonusowe 20 galeonów, z rozbawieniem starał się puszczać mimochodem te żarty, że "jakiś stażysta" może szykować sobie ciepłą posadkę pod skrzydłami Pippina. Bo nawet jeśli nie znał się na eliksirach, to w swoim zaangażowaniu próbował opanować wszelkie panujące w tym biznesie systemy, upewniając się co i jak działa, żeby później samemu czuć się pewniej, kiedy już sam zostanie właścicielem.

/zt

Zbyt szybko złapał się tego subtelnego optymizmu, który podsunęły mu pierwsze dni spędzone u Pippina. Czuł, że wcale nie idzie mu źle i zaczyna rozumieć o co w tym wszystkim chodzi, w tym prowadzeniu własnego biznesu, który wymagał zdecydowanie więcej, niż jeden pokój w domu i kilka kartek do przygotowywania wzorów. Nie miał pojęcia jakim cudem nagle wypadł z łask swoich współpracowników, może wzbudzając zazdrość tymi pochwałami, które zyskał na samym początku...
Ale w gruncie rzeczy wiedział, że to jedynie kwestia czasu, aż ktoś się zorientuje, że po macoszemu podchodzi do godzin, które powinien wyrobić u Pippina. Starał się jak mógł, oczywiście, a jednak nie rzucił jeszcze pracy w warsztacie samochodowym, więc nie miał jak ukryć tych odrobinę wcześniejszych wyjść czy późniejszych przyjść; coś musiało pójść nie tak. Nie zdziwił się zatem, kiedy nagle czas jego stażu został wydłużony i okazało się, że Mefisto nie tylko nie może pozwolić sobie na tak luźne manewrowanie czasem, ale przy okazji zostaje obarczony pracą jak na dwie osoby.
To była tylko kwestia dni, tygodni - nieważne. To była tylko chwila, podczas której należało zacisnąć zęby. Kto miałby być w tym lepszy od wilkołaka?

/zt

Szanowni Państwo

Chciałabym zakupić u Państwa składniki na eliksir pieprzowy. W sakiewcie znajduje się odpowiednia kwota, a na drugiej stronie listu, adres zwrotny.

Julia Brooks

Myślał, że będzie lepiej, kiedy w końcu oficjalnie zrezygnuje z pracy w warsztacie i skoncentruje się na dokończeniu stażu. Że wystarczy zacisnąć zęby, zabrać się za pracę i trochę zacisnąć pasa, darując sobie również zapraszanie klientów na robienie tatuaży czy kolczyków. W końcu w chwili obecnej najważniejsze było tylko to, żeby w końcu ogarnąć całą papierologię, pożegnać się z Pippinem i zabrać się za prowadzenie swojego własnego lokalu...
A jednak, jakimś cudem, to wciąż było za dużo. Październikowy jarmark wyjątkowo wilkołaka rozleniwił, a w bliskim okresie od pełni nie potrafił zebrać wystarczająco sił, żeby zmusić się do nieprzyjemnie wydłużanej pracy w sklepie z eliksirami. Stracił zapał, niby widząc sens w zlecanych mu zadaniach, a jednak wybitnie denerwując się na ich charakter, który zdawał się skupiony za bardzo na miksturach, a za mało na tym, co rzeczywiście Mefisto interesowało. Nie potrafił się nawet zdziwić, kiedy zorientował się, że jakiś ekstremalnie istotny list, dotyczący zamówienia na nietypowe składniki, po prostu... zaginął. Zniknął w stertach zrzucanej na głowę Ślizgona dokumentacji, nie odnajdując prawowitych rąk, a zamiast tego zostając jedną wielką niewiadomą. Nie wstydził się, tłumacząc swojemu aktualnemu pracodawcy zaistniałą sytuację i, Merlinie, nie smucił się, kiedy ten beształ go za chaotyczną pracę. Bo Mefisto wiedział, że u siebie będzie miał lepszy system, swój własny, dopasowany i wydajny. Że teraz trzeba się tylko uśmiechnąć i powstrzymać pełne niedowierzania prychnięcie, kiedy za tę "tragiczną pracę" został uraczony hojną sumką stu galeonów. Żegnając Pippina z cięższą sakiewką nie mógł się doczekać aż wyjaśni Sky'owi, jak to okropnie sobie musiał radzić, skoro został aż tak nagrodzony.

/zt

| parę dni przed feriami

Jestem tutaj ledwo parę dni, a od początku jest naprawdę dużo pracy. Ewidentnie widać popyt na wszelkiego rodzaju eliksiry lecznicze, siedzę więc w przeznaczonym specjalnie do warzenia pomieszczeniu i robię jeden po drugim. Jest zima, a w dodatku zbliżają się ferie, nic więc dziwnego, że wiele osób, również z Hogwartu, uzupełnia swoje zapasy. Postanawiam zrobić to i ja. Nie mam pojęcia gdzie pojedziemy na tegoroczny wyjazd, ale doświadczenie mi mówi, że raczej nie będą to ciepłe kraje, tylko dla urozmaicenia coś zimowego, gdzie będzie można zjeżdżać na sankach i tarzać się w śniegu. Więc jednego dnia po pracy kupuję kilka eliksirów, które parę godzin temu sama przyrządziłam. Mogłabym co prawda kupić sobie składniki, a potem sama zrobić je w mieszkaniu... ale zwyczajnie mi się nie chce. To znowu nie wychodzi dużo więcej galeonów, a na pewno w ten sposób oszczędzam sporo czasu. Biorę więc po dwa pieprzowe i wiggenowe, z zamiarem zapakowania ich do wyjazdowego kufra.

zt