Nie bardzo pasowała jej ta opcja, ale była chyba najlepsza. W końcu... było miło. Dlaczego miałaby z tego rezygnować? Zwłaszcza, że sam chciał wrócić do "normalnych" kontaktów. Co nie zmieniało faktu, że czuła się trochę dziwnie. I niezbyt pewnie. Przygryzła lekko dolną wargę i podeszła krok bliżej, aby móc oprzeć głowę na ramieniu Jaydona. Wszystko przez to, że wyglądał tak uroczo, mrugając oczami. Nie mogła się powstrzymać, lubiła być blisko niego. Ach, przywiązanie znów wywinęło jej numer. Chyba czas się przyzwyczaić, robiło to w końcu coraz częściej.
- Ja sama nie wiem czego chcę. Więc niech będzie jak dawniej, po części też tego chcę - powiedziała, wolną rękę kładąc obok swojej twarzy.

Widział, że nie do końca pasuje jej ta opcja, widział też jak zastanawia sięnad tym i rozważa wszelkie możliwości. Jednak kiedy podeszła do niego i położyła mu głowę na ramieniu wiedział, że już postanowiła. Objął ją automatycznie i pocałował w czubek jej ślicznej główki. No oczywiście, chciał wyglądać uroczo, aby dziewczyna chociaż trochę zmiękła i podjęła dobrą (według niego dobrą oczywiście) decyzję. W końcu drugą opcją było zerwanie kontaktów i stanie się wrogami. Co chyba niezbyt pasuje żadnemu z nich, a przynajmniej na pewno nie Jaydonowi.
- No i dobrze- powiedział Jay wzdychając ze szczerą uglą i delikatnie głaszcząc Aud ręką, którą ją obejmował.

Ona także była zadowolona z podjętej decyzji, jednak wiedziała już, jakie będą jej wady. Największa i najbardziej zasadnicza wysuwała się na przód wszystkich, zazdrość. Chyba każdy jej trochę w życiu zaznał, więc mógł potwierdzić, że nie jest to za wesoła cecha. Obiecała sobie jednak, że z pewnością spróbuje zminimalizować ją jak najbardziej, aby nie rzucała się w oczy. A w jej przypadku było to bardzo możliwe, co nie czuła, zawsze malowało się w konkretnym wyrazie na twarzy, jak na złość. Uśmiechnęła się do siebie. Na razie było dobrze, co będzie później... będzie później. Nie teraz, więc co się martwić?
- Przejdziemy się gdzieś? - zapytała, odrywając głowę od ramienia Jaydona, aby móc na niego spojrzeć. Stanie w miejscu, owszem, było przyjemne, ale zaczynało robić się chłodno.

Z braku pomysłu co zrobić wyszedł na dziedziniec, było tu parę osób jednak oni zdawali nie zwracać uwagi na Rogera, tak samo jak on na nich. Nie dziwił się, często bywa niezauważany, jest nowy i mało towarzyski. Oparł się o murek i poprawił włosy by te, układały się w jego ulubiony sposób. Nadal nie wiedział co począć, rozglądał się tylko i mimowolnie zapamiętywał szczegóły tego miejsca. Po chwili z nudów zaczął odczytywać wyryte słowa na cegłach. Jedne należały do wyznań miłosnych, inne do obelg, obie kategorie zdawały się bezsensowne dla chłopaka.
Znów rozejrzał się po dziedzińcu, nie działo się tu nic ciekawego, ani nadzwyczajnego, jednak nie miał ochoty stąd odchodzić.

Było zimno, ciemno, ptaki nawet nie śpiewały, a mimo to Bell postanowiła wyjść na dziedziniec. Założyła swój śliczny płaszczyk i szalik, ma się rozumieć w barwach Ravenclawu i poszła się przewietrzyć. Co prawda było już dawno po dwudziestej drugiej, więc uczniowie nie powinni chodzić po korytarzach... ale przecież była prefektem, jakby co, powie, że akurat sprawdzała korytarz czy tam dziedziniec.
Wcale nie zaskoczył ją fakt, że jeszcze ktoś tam był. No bo kto normalny, nie bojący się utraty punktów albo szlabanu, przebywał o tak wcześniej godzinie, i to w dodatku w piątek, w dormitorium?
- Co pan tu robi podczas ciszy nocnej? - spytała szeptem, podchodząc od tyłu. Nie zwracała uwagi, że gdzieś tam słychać było głosy innych. Zapewne jakaś zakochana para... co się będzie wtrącać.
Podparła się o murek i po chwili zwinnie na niego wskoczyła. Teraz patrzyła na chłopaka z góry, co zdecydowanie jej odpowiadało.

Zastanawiał się właśnie czy nie odejść w jakieś inne miejsce, gdy podeszła do niego ładna uczennica. Skąd tutaj tyle ładnych dziewczyn? Gdzie nie spojrzysz idzie sobie jakaś piękność. Była obrana w barwy Ravenclawu więc był prawie pewny, że dziewczyna była Krukonką.
- Zdaje mi się, że rozmawiam z panią. - Odpowiedział szeptem, a kąciki jego ust zadrżały ledwo powstrzymując uśmiech. Gdy dziewczyna wskoczyła na murek cofnął się tylko o krok, by lepiej się je przyjrzeć. Dziwne, że jej nie zauważył, rzucała się w oczy.
Wiatr znów mocniej zawiał, roztrzepując mu włosy na wszystkie strony. Ręka Rogera od razu powędrowała w górę, by doprowadzić fryzurę do poprzedniego stanu.

Odwzajemniła uśmiech, jednocześnie zastanawiając się czy zna skądś chłopaka. Wyglądał na starszego... to znaczy, był wyższy, ale biorąc pod uwagę, że Bell do wysokich nie należała, a w określaniu wieku było wprost beznadzieja, to mogło być różnie.
- Oczywiście... teraz tak, ale mogłabym wiedzieć dlaczego pan tu w ogóle przebywa o tej godzinie, skoro regulamin szkolny wyraźnie tego zabrania? - droczyła się z nim dalej. Mówienie szeptem naprawdę jej odpowiadało, jak gdyby obydwoje się przed kimś ukrywali. I ta nutka tajemniczości... mm. Rudowłosa lubiła tajemnice.

Nagle go olśniło, uświadomił sobie, że słyszał o dziewczynie. Jest prefektem naczelnym, teraz starał sobie przypomnieć czy może odejmować punkty. Nic jednak nie przychodziło mu do głowy. Uśmiechnął się do niej i znów oparł o murek.
- Uważam, że byłoby lepiej zataić to przed panią. Za to.. chciałbym wiedzieć jakie ma pani plany związane ze mną. - Chodziło mu oczywiście o to czy poniesie związku z tym jakieś konsekwencję.
Czy na prawdę było już tak późno? Czas nie mógł mu tak szybko zlecieć na nicnierobieniu na dziedzińcu.

Brawo za jego olśnienie! Gdyby Bell mogła słyszeć jego myśli, zapewne aż by zaklaskała by uczcić tę myśl. Tyle, że nie posiadała takich zdolności. Nauka leglimencji jak na razie, nawet jej się nie marzyła. Może kiedyś... w końcu to było bardzo przydatne. Z drugiej strony, chłopak miał prawo nie wiedzieć kim jest skoro nie nosiła swojej odznaki na wierzchu, chwaląc się nią. Tak, była tajnym i mrocznym prefektem, wkraczającym w najmniej spodziewanych momentach. Uśmiechnęła się do swoich myśli.
- Proszę pana, ja wszystkiego się dowiem. Powolutku, ale to swoją drogą... - oznajmiła. Machała wesoło nogami i patrzyła na niego. Ach, te niesforne włosy. Prawie jak jej, jednak różniły się długością i kolorem, poza tym ona swoim pozwalała na jako taką swobodę. - Są to bardzo tajemnicze plany. Dla własnego dobra, proszę się o nie nie wypytywać, to może nie pozna ich pan na własnej skórze - wyszczerzyła się do niego. Miała wrażenie, że gadała zupełnie bez sensu. Sama nie wiedziała do czego to ma prowadzić.

- Tajemnice są po to by je ujawniać. - Szepnął i mimowolnie się uśmiechnął. - Więc podejmę te ryzyko i proszę panią, o ujawnienie tych planów. Oczywiście jeśli uważa pani, że nie są zbyt mroczne dla takiego chłopaka jak ja. - Spojrzał na rude włosy dziewczyny, rozwiewane na wszystkie strony przez wiatr. Pomyślał, że dobrze by było w końcu poznać imię Krukonki.
- Mogłaby pani ujawnić swe imię, czy dla mnie też ma pozostać tajemnicą? - Zapytał z uśmiechem. Po chwili zaczął zastanawiać się jak późno może już być i jakie kary obowiązują w Hogwarcie za złamanie takiej zasady.

- Nie zawsze. Są przecież i takie, które za nie powinny ujrzeć światła dziennego. Ale właściwie... ta nie należy do tego typu - to zdanie wypowiedziała już normalnie. Atmosfera z nutką tajemniczości bezpowrotnie się rozwiała. Znikła nawet narastająca powoli mgła, którą Bell wyobraziła sobie częścią umysłu. - Nic - wzruszyła ramionami, z lekka zrezygnowana, że to przyznała. Mogła się co prawda wysilić i wymyślić jakieś tam okropne szlabany, tortury... w Hogwarcie przecież musiała być sala, specjalnie do tego przeznaczona!
- Bell Rodwick - jak już całkowicie zrezygnować z tajemnicy, to do końca. - A pan? - zamrugała oczętami.

"Nic" z jednej strony był szczęśliwy, ale z drugiej lekko go to zasmuciło. W końcu "w tajemnicy tkwi cała magia." Pierwszy powiedział mu to jego dziadek, ale nie należał on do zdrowo-umysłowych ludzi, przez co Roger szybko zapomniał o tych słowach.
Gdy atmosfera zmieniła się nie do poznania przez chwilę miał ochotę ją zatrzymać, jednak szybko zrozumiał, że ulotniła się bezpowrotnie.
- Darken. Roger Darken. - Przedstawił się w stylu mugolskiego agenta James Blonda, czy jakoś podobnie. Sam nie wiedział po co tak to zrobił. Po prostu miał wielką ochotę przedstawić się w taki sposób.

Mówi się trudno i płynie się dalej... czyli żyje, w tej rzeczywistości. Większość rzeczy ma to do siebie, że przemija. Smutne... Ale Bell nie miała w zwyczaju rozpamiętywania tego co było.
- Roooger. Chyba nie jesteś w Hogwarcie od początku, prawda? Dotąd nie miałam okazji cię widzieć, a chyba bym nie zapomniała - przeszła na ty, skoro już poznali swoje imiona. Chyba nie był nauczycielem? Ale by było głupio, gdyby tak się okazało. No, ale ostatnio wprowadzona przepis, że nauczyciel nie może być aż tak młody, więc było to raczej niemożliwe. Nudno jej się zrobiło od tego ciągłego siedzenia na murku i machania nogami, więc zeskoczyła z niego. To znaczy, starała się do zrobić tak samo zwinnie jak wcześniej, ale ty, razem coś nie wyszło, zawadziła butem o jakiś wystający kamień i padła. Taak, dokładnie na Rogera, zresztą co się było dziwić, jeśli stał tuż przed nią?

- Prawda, uczęszczałem do Durmstrangu, ale musiałem się przenieść. Tu jest znacznie... milej. Ładniejsze dziewczyny, jako tako łagodniejszy regulamin... - Przerwał, bo w tej chwili Bell spadła na niego, jednocześnie lekko zadrapując paznokciami, jego szyję. Cóż za gracja.
Uśmiechnął się do niej i pomógł odzyskać równowagę. Na swój sposób, zdawało się to nawet urocze.
- A ty, skąd jesteś? A tak właściwie, chodzi mi o to z jakiego miasta pochodzisz. - Zapytał po chwili, gdy przyzwyczaił się już do zapachu Krukonki.

O, tak, paznokcie miała niczego sobie więc nic dziwnego... ale znowu krwawych śladów nie zostawiła więc nie było o czym gadać.
- Em, sorry... tak jakoś mi się spadło - z jego pomocą stanęła normalnie i stwierdziła, że teraz jest zdecydowanie niższa od chłopaka. - To w Durmstrangu jest tak samo okropnie jak w Beauxbatons? - spytała. W zeszłym roku poznała przecież sporo osob z Francji, które chodziły właśnie do tamtej szkoły ale przenosiły się z powodu panującego tam rygoru. Nie od dziś wiadomo było, że to Hogwart jest najlepszą szkołą Magii i Czarodziejstwa... ale bez przesady, żeby wszyscy tak masowo się do niego przenosili!
- Stąd... to znaczy z Londynu, mieszkam nawet dość niedaleko King Cross.

- Nie wiem jak jest w Beauxbatons ale w Durmstrangu nie jest za przyjemnie. - Zamyślony przejechał dłonią po murku, w miejscu gdzie wyryta była dedykacja dla jakiejś dziewczyny. Przypominał sobie jak to było za czasów gdy nie był jeszcze w Hogwarcie, a pierwsza twarz, która stanęła mu pod oczami należała do pielęgniarki, która niewiele różniła się od Daisy, pracownicy z Munga. W zasadzie największa różnica była taka, że Daisy nie miała pod nosem ciemnego, gęstego wąsika.
Przejechał dłonią po szyi, jak to miał w zwyczaju gdy nie wiedział co powiedzieć. Postanowił, że skorzysta z okazji i dowie się czegoś o lekcjach od wszechwiedzącej pani prefekt naczelnej.
- Tak przy okazji, za wagarowanie są jakieś większe kary? - Błagał w duchy by odpowiedź nie brzmiała "tak". W Durmstrangu nawet za parominutowe spóźnienie dostawali szlabany.

- Sama nazwa nie jest przyjemna - przyznała. - Uczycie się tam czarnej magii, tak jak mówią plotki? - spytała. Ha, zaraz się okaże, że oto do Hogwartu przybył nowy Lord Voldemort, który nie mając szansy uczyć się swych technik na lekcjach, będzie to robił po nocy, na biednych uczniach. O, ona mogła stać się jednym z nich. Ależ miała fantazję!
- Chyba... chyba nie - wzruszyła ramionami. Co ona tam wiedziała, przecież tyle razy sama opuszczała lekcje, jako chociażby Starożytne Runy (które właściwie bardzo lubiła, sama się na nie zapisała), tylko dlatego, że nie za bardzo odpowiadała jej godzina. - Właściwie, to na lekcjach czasami są wręcz pustki. Na takim Wróżbiarstwie, chociażby. Bo Zaklęcia i Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami cieszą się znacznie większą popularnością. To drugie chyba tylko dlatego, że Tenebres rozdaju mnóstwo punktów za nic i chociażbyś wdał się w bójkę na lekcji, to nic nie odejmie - prychnęła an wspomnienie ostatniej lekcji, z jakże cudownym Twanem. Wciąż nie mogła przeboleć, że ona nawet nie zwróciła mu uwagi!

Wyszła na dziedziniec owijając się szalikiem w barwach Slytherinu. Poczuła powiew chłodnego wiatru ale była przyzwyczajona, przecież mieszkała w lochach a jej dłonie były wiecznie zimne. Zaczęła szukać wzrokiem jakiejkolwiek osoby, musiała wiedzieć czy jest sama czy nie. Pewnie wszyscy odsypiają bal.

Podeszła tanecznym, aczkolwiek dostojnym krokiem na dziedziniec. Tak, tak! Nareszcie znalazła chwilkę czasu dla Lily. Co za ulga, że i ona miała wolne. Zaległe prace domowe to istny koszmar. Wsadziła ręce do czarnych rurek i obciągnęła czarną tunikę. Czarna mamba, przeszło jej przez myśl.

Lily wyszła szybkim krokiem, nucąc sobie pod nosem " Amazing Grace".
Ubrana była w czarny płaszcz, z dużymi guzikami. Na głowie miała turkusowy, śliczny berecik.
Wzrokiem szukała swojej ukochanej Kathleen.
Moja Kathleen... jak to ślicznie brzmi!. Uśmiechnęła się pod nosem. Cieszyła się, że znalazła w Hogwarcie kogoś, z kim mogłaby spędzać mnóstwo czasu.
Zaczęła szukać wzrokiem brązowookiej.
Jest! - pomyślała i pobiegła w stronę dziewczyny, która zaczęła się już chyba niepokoić.
- Przepraszam Ciebie bardzo! Długo na mnie czekasz? - spytała zmartwiona. Nie lubiła się spóźniać, nie lubiła też sprawiać ludziom zawodu. Niestety, zatrzymała ją profesorka, ale nie chciała się teraz tłumaczyć. Niby po co?

Zobaczyła Lily, która szybkim krokiem zmierzała w jej stronę.
- Liluuuuuś - krzyknęła i rzuciła się przyjaciółce na szyję. - Nic się nie stało, czekam zaledwie pięć minut. Na ciebie poczekałabym i dziesięć - uśmiechnęła się. Tym razem nie ironicznie jak do każdego, ale ciepło i przyjaźnie. Tylko Lily rozumiała ją, jak nikt inny.
- No to co dalej ? Gdzie idziemy ? Może nad jezioro ? Mam gitarę! - demonstracyjnie uniosła instrument do góry. Jej kochana Frania.

- Może być i jezioro! Z Tobą wszędzie jest idealnie.- odpowiedziała i dała przyjaciółce sójkę w bok. Lubiła się z nią droczyć. Kath była kimś, kto rozumiał ją doskonale.
- Od kiedy masz gitarę?! Pamiętam jak ostatnio mówiłaś o kupnie nowej, to ta, prawda? Kiedy Ci wysłali? Uwielbiam słuchać jak grasz, ale o tym to już wiesz, więc z chęcią posłucham i tym razem. -Lil przyjrzała się dokładnie nowemu sprzętowi dziewczyny i uśmiechnęła się, tak, jak tylko ona uśmiechać się potrafi. Zawsze chciała nauczyć się grać na gitarze i miała zamiar wspomnieć o tym kiedyś Pannie Gardner. Kto wie, może by udzieliła jej lekcji?
- Kochanie, a u Ciebie wszystko w porządku? Wyglądasz tak jakoś... - przyjrzała się dokładnie i z troską dziewczynie. Nie lubiła, kiedy była w złym humorze, bo było jej wtedy najzwyczajniej w świecie przykro. W końcu strasznie jej zależało na Gryfonce.

- Rodzice mi wysłali już na urodziny, sowa za wcześnie przyniosła. Przedstawiam ci Franię! - pokazała nowiutką gitarę.
- Sporo się działo, ale pogadamy nad jeziorem, co ? Nie chcę mieć publiczności - westchnęła. - To co, idziemy ?
Odeszły w stronę jeziora.

//kolejnego posta napisz nad jeziorem, Lil! : D//

Uśmiechnął się lekko. Pamiętał, jak to sam prawie nie wyleciał ze szkoły, za trenowanie czarnej magii. Nie mieli jednak żadnych dowodów na tego potwierdzenie. Jedynie jeden pierwszoklasista został uznany za światka. Prawdą było, że Roger miał do czynienia z tym rodzajem magii, jednak były to jednorazowe nauki.
- Były i na pewno nadal są, osoby potajemnie trenujące czarną magię w Durmstangu. - Przyznał i spojrzał na Bell słuchając jej dalszej wypowiedzi. Chociaż doskonale wiedział, że w poprzedniej szkole było mniej swobody, trochę zdziwiła go wielka różnica rygoru.
Przyjeżdżając do Hogwartu, nie był świadomy otwierających się przed nim możliwości.
- Będę musiał pomyśleć o wyporze zajęć. - Westchnął. Nie miał jeszcze pojęcia, na które się zdecyduje.
Sam nie lubił zbytnio opowiadać o sobie, więc wolał zapytać o coś Bell, zanim ona zrobi to pierwsza.
- Hmm... Pozwól, że zapytam tak z innej beczki. Lubisz Quidditcha? - W prawdzie odpowiedzi mógł się domyślać, ale w końcu o coś musiał się zapytać.

Pokiwała głową nie do końca przekonana jego odpowiedzią. Może nie chciał zdradzać tajemnic swojej byłej szkoły? Też możliwe.
- Mi raczej chodziło o takie zwykłe lekcje. Wiesz, z nauczycielem. Potajemnie to i w Hogwarcie można, chociażby w Pokoju Życzeń, tam nikt cię nie znajdzie jeśli nie będzie wiedział gdzie dokładnie szukać. A... byłeś jedną z tych osób? - spytała, ciekawa czy w ogóle odpowie. W końcu mógł jakoś się z tego wykręcić, albo skłamać. Bell nie popierała jakoś czarnej magii, ale wiedziała, że w Hogwarcie jest nieco osób które to fascynuje. Niektóre nawet znała dość dobrze...
- A tam, wystarczy że wybierzesz kilka. Chodzenie na lekcje przyda się do zdania SUMów czy tam OWuTeMów. W której w ogóle jesteś klasie? - już wcześniej uznała, że musi być od niej straszy, więc zapewne chodził do siódmej, ale warto było się spytać. Bell lubiła wiedzieć wszystko na pewno.
- Oczywiście, że lubię - odparła, mimo że to znowu takie oczywiste nie było. - Dlaczego się pytasz?

Wdrapała się na murek i zaczęła machać nogami. Wiatr rozwiewał jej długie włosy i muskał skórę dziewczyny. To było całkiem przyjemne. Po chwili dostrzegła Rogera z nieznaną jej Krukonką. Przez chwilę przyglądała się im ale zaraz zmieniła obiekt swoich obserwacji. Jeszcze pomyślą, że jest jakaś nachalna.
Wlepiła wzrok w swoją srebrną bransoletkę na nadgarstku i zaczęła ją powoli obracać. Nic innego nie miała do roboty.