Przymknęła powieki, które coraz bardziej jej ciążyły. Siedziały tu długo. Tak długo, że dziewczyna straciła poczucie czasu.
- Zakończmy ten temat, skoro ma on powodować ciągłe kłótnie. Mam ich dość. Nawet z Tobą, droga Bell.
Smętnie rozejrzała się po sali. Schodziło się tu tyle ludzi, a ona najchętniej by stąd poszła.
- Wiecie może która godzina? - zapytała.

- Nie. Odkąd tu przyszłam nie mam pojęcia która jest. Ale skoro tyle osób się schodzi... to pewnie pora posiłku, albo jakoś tak - pominęła już, że nie ma pojęcia którego posiłku. Równie dobrze mogło to być śniadanie jak i kolacja.
Nawet gdy spojrzała do góry, na sufit który odzwierciedlał prawdziwe niebo na zewnątrz nie umiała odgadnąć. Wszystko było jakieś takie nijakie.

- To tak jak ja. Przydałoby się kogoś spytać... - mruknęła.
- Zaraz, zaraz. Powiedziałaś pora posiłku? Pewnie kolacji. Kolacji? O, wreszcie trafiłam tu na kolację - prychnęła.
Popatrzyła po uczniach. Ile znajomych twarzy! Że też dopiero teraz to zauważyła.
- Wiecie może, co było na odrabianej lekcji transmutacji? Nie było mnie wtedy, oczywiście byłam nie poinformowana, no i nie wiem, a ten Wilson ma do mnie pretensje.

- Yyy, transmutacji? - zdziwiła się. - A mi się wydawało, że właśnie ty byłaś... przecież pożyczyłam od ciebie notatki! Co do Wilsona, na ostatniej lekcji całkowicie mnie zignorował. A wszystko przez tego durnego Puchona. Wiesz w ogóle jak ma na imię?
Skoro kolacja... wzięła bułkę, przekroiła na pół i zaczęła smarować masłem.

- No... byłam na wszystkich, oprócz tej jednej. Nie wiedziałam o niej - usprawiedliwiła się. - Skad miałam wiedzieć, że o tą Ci chodzi? byłam przekonana, ze Ty wtedy na niej byłaś.
Roześmiała się z własnych słów.
- Ten puchon z siódmej klasy, co zemdlał, czy jakoś tak? Chyba Adrian... Nazwiska nie pamietam.
Ziewnęła przeciągle.
- Smacznego - mruknęła do Bell.

Również się roześmiała, słysząc, jak wszystko im się poplątało. W takim razie, co ona przepisywała? Czyżby robiła kopię notatek które już miała?
- Chyba w piątek czy tam sobotę, nie pamiętam kiedy ta lekcja była, transmutowali te ogromne pająki - wzdrygnęła się na samą myśl o nich. - Wilson kazał jednej dziewczynie powtórzyć zaklęcie.
- On jest z siódmej klasy? - otworzyła usta ze zdziwienia ale szybko się opanowała i powróciła do robienia kanapki. - Hmm, mi wygląda, a szczególnie zachowuje się na trzecioklasistę.
- Dzięki.

- Na tej lekcji byłam - potwierdziła, teraz gubiąc wątek. - Czekaj, o czym my mówimy? Wiem, ze była jeszcze jakaś lekcja, pomiędzy tą o pająkach, a ostatnią.
Potrząsnęła głową. Czyżby wszystko jej się pomyliło. Naprawdę chciało jej się śmiać. Może ta krukonka jednak nie jest najgorsza?
- Wiesz, to przejrzyj moje notatki i zobacz, czy masz co przepisywać. Jeśli tak, spisz, jeśli nie, oddasz mi je - powiedziała. - Proste, a tyle namieszałyśmy.

- Była? Mi się ciągle wydaje, że ta z pająkami była dodatkową i właśnie dlatego nie mogłam na niej być... No to już nie wiem - pokręciła głową niby to zrezygnowana, ale zaraz wyszczerzyła się do Andrei. Jak nie wspominała o Wróżbiarstwie, o wiele lepiej im szło.
- Hmm, postaram się przejrzeć. Tylko wiesz, jeśli zapisywałaś co innego niż ja to i tak będą się różnic.

- Czekaj, byłaś na transmutacji, kiedy zmienialiśmy ptaszniki w pająki domowe? Już sama nie wiem, czy byłam na tej zastępczej, czy nie. Straciłam poczucie czasu.
- Na transmutacji zazwyczaj zapisuję zaklęcia, ich skutek, kilka informacji o tym, co omawiamy na lekcji, no i pracę domową. Nic więcej. Wolę ćwiczyć.

Arya:
Zdezorientowana wodziła wzrokiem z jednej na drugą, stwierdzając, że zgubiła się już po pierwszym zdaniu. Zaśmiała się, kręcąc głową.
- Powiem Wam, że jako postronny i niezaangażowany obserwator pojmuję z tego jeszcze mniej niż Wy - stwierdziła, unosząc bezradnie ramiona.
- Ale Wasza konwersacja zmusiła mnie do wyciągnięcia pewnych wniosków, a mianowicie - ciężko westchnęła - obawiam się, że będę musiała nadrobić materiał, mam rację? Zastanawiam się czy obowiązują mnie wszystkie przegapione tematy, czy tylko te, w których uczestniczyłam.
Założyła za ucho niesforny kosmyk włosów, uśmiechając się naturalnie.

- Właśnie na tej nie byłam - powiedziała do Andrei, biorąc kęs kanapki. - Musimy spytać się Wilsona w poniedziałek, on chyba prowadzić dziennik czy coś takiego? - usta miała pełne, więc nie zdziwiłaby się gdyby Ślizgonka miała problem ze zrozumieniem jej.
- Jak chcesz mogę pożyczyć ci notatki - uśmiechnęła się do Aryi. - Wygląda na to, że mogą być podwójne, w niektórych miejscach.. ale co tam.

Arya:
Pokiwała skwapliwie głową, uśmiechając się.
- Byłabym bardzo wdzięczna. Pierwsze wrażenie to podstawa, więc wolę być przygotowana - no tak, odezwała się w niej krukońska natura.
Nie zaszkodzi odświeżyć swojej wiedzy. Na wszelki wypadek. Tak, z natury była zapobiegliwa, choć męczyło ją to niemiłosiernie. Ciężko zmienić nawyki.

Przysłuchiwała się uważnie rozmowie dwóch krukonek. Jak zwykle nawijały o nauce, a o czym innym mogłyby dyskutować. Dla nich liczą się tylko oceny. Westchnęła, nie był sensu tu dłużej siedzieć. I tak spędziła tu sporo czasu.
- Pozwólcie, ze Was opuszczę - powiedziała, po czym wyszła z WS, podążając do lochów.

Arya:
Zmrużyła oczy, niepewna jak ma odebrać ten nagły odwrót Andrei.
- No pa... - mruknęła, przenosząc wzrok na okno po drugiej stronie Wielkiej Sali. Teraz siedziały tu same. Dwie krukonki przy ślizgońskim stole. Mlasnęła z niezadowoleniem, podnosząc się z miejsca.
- Bell, chyba pójdę do dormitorium, i tak za dużo czasu tu spędziłam... - mruknęła, uśmiechając się krzywo.
Nie czekając na odpowiedź, zarzuciła torbę na ramię i wyszła.

Było już dosyc późno. Jej żołądek domagał się pokarmu. Brak jedzenia przez cały dzień nie wróżył nic dobrego . Otworzyła wrota Wielkiej Sali. Nie byłą sama. Nawet wiecej. W Sali było znacznie wiecej osób niż mogłaby pomyśleć. Podeszła do stolika puchonów. Chwyciła pierwsza z brzegu przekąskę i włożyła do ust. Nareszcie. Pomyślała , rozkoszując się samkiem jedzienia. Gdy przełkenłą wszystko zdecydowała się odezwać.
- Dobry wieczór wszystkim . - skinęła głową rozgladając się.

Wszedł do sali, wcześniej dokładając swoje szanowne miotły oraz mopy. Tuż zanim dreptał Charlie podskakując wesoło. Czuł energię wszystkich młodych ludzi wokoło. Kogut automatycznie skierował się w stronę stołu puchonów i usiadł obok nadobnej puchonki. Wobec tego Seba również usiadł obok dziewczyny.
- Witaj- powiedział do niej z uśmiechem.
- Co spożywasz dzisiejszego dnia, piękna dziewico?

Spojrzała na mężczyzne obok niej. Pierwszy raz go widziała. Nowy, jak widać. Spojrzała na trzymane w reku jedzenie.
- Zdaje się , że chyba placek. - uniosłą jedną brew ku górze. - Kim jesteś , jeśli można wiedzieć ? - spytała wyraźnie zainteresowana.

- Placek- powtórzył, jakby było to najpiękniejsze słowo świata. Istotnie było w owym wyrazie trochę niewypowiedzianego romantyzmu.
- Wybacz to niedopatrzenie. Jestem Sebastian Mop, pracuję tutaj. Mógłbym poznać Twoje imię?- zapytał pochylając się bliżej dziewczyny.

- Nora. - przedstawiła się , uważnie przyglądając się mężczyźnie. - Masz ochote ? - wyciągnęła w jego stronę talerz na którym leżało pare placków.

- Z przyjemnością. Uwielbiam placki - nałożył sobie od razu kilka, żeby było na zapas. Rzeczywiście, kochał placki, szczególnie te ziemiaczane. Spojrzał na Charliego i podsunął mu jednego. Zajadali w ciszy rozkoszując się niebiańskim smakiem.

***
Christine weszła do Wielkiej Sali podskakując i nucąc coś pod nosem. Cieszyła ją myśl, że święta się zaczęły. Tylko niewiele osób zostało w zamku, więc miała trochę przestrzeni dla siebie. Zauważyła, że nie było już czterech stołów, a jeden wspólny. Zasiadła przy nim czytając szkolną gazetkę. Niestety podczas czytania natrafiła na artykuł o siebie samej i sok dyniowy, który właśnie piła wypluła prosto na gazetę.
- A ja chciałam to czytać ! - jęknęła przyglądając się mokremu kawałku kartki.

Otworzyła drzwi Wielkiej Sali. Przed nią ukazał się suto zastawiony stół. Na widok jedzenia az zabłyszczały jej oczy. Dopiero teraz zdałą sobie sprawę , jak bardzo była głodna. Zaraz jak na zawołanie odezwał się jej żołądek. Zlapała się za brzuch , próbując stłumić burczenie. Czerwona jak burak podeszła do stołu przy , którym siedziałą już dziewczyna. Była z tego samego domu co ona. O jak miło. Usmiechnęła się i podeszła do niej.
- Można ? - zapytałą patrząc na miejsce obok. Odwróciła się w stronę wejścia , i nakazała gestem dłoni Andy , aby podeszła do niej.

Popatrzyła sceptycznie na stół puchonów.
- Tutaj? - zapytała niechętnie, ale jednak usiadła. W puchonce rozpoznała Christine. Kiedyś zamieniła z nią dwa słowa, ale nic więcej.
- Cześć - przywitała się z dziewczyną. Zaraz zobaczyła jak do tego samego stołu dosiada się inna puchonka. Jęknęła. Czy tu nie ma innych uczniów, tylko sami puchoni?

Odwróciła głowę patrząc na dziewczyny.
- O, cześć. Jasne, że można - wyszczerzyła się. Odłożyła mokrą gazetę przed siebie próbując strząsnąć kropelki soku z palców. Wzrokiem wypatrzyła Andy, do której się uśmiechnęła. W momencie gdy usłyszała, jak żołądek puchonki się odezwał parsknęła śmiechem.
- Radziłabym Ci coś zjeść - zachęciła ją pokazując na talerze z różnymi, wyśmienitymi daniami. Znała już dziewczynę, ale tylko i wyłącznie z widzenia.
- Christine Davis - przedstawiła się, pożerając wzrokiem ogromne lizaki. Postanowiła sobie, że dzisiaj nie zje żadnego, bo będzie chciała ich więcej. Zanim się obejrzała Rose już przy niej siedziała.
- Hej - przywitała się.

Spojrzała na usmiechniętą puchonkę.
- Nora. - przywitała się. - Umieram z głodu. - pożaliłą się. Usiadła obok. - Za co sie zabrać ? - jęknęła i zaczęła rozglądać się po stole. W końcu wypatrzyła uwielbiane przez nią placki. Rzuciła się w ich stronę , biorąc przy tym cztery. Od razu zabrała się za jedzenie. Po zjedzeniu wszystkich na raz obróciła się w strone reszty. - Jak wam minął dzień ? - zapytała z uśmiechem.

Wielkanoc już tuż tuż, więc Wielka Sala została pięknie przystrojona. Wszędzie wisiały jajeczka pomalowane poprzedniej nocy przez skrzaty a zamiast świeczek pod sufitem unosiły się świecące kurczaki. Stoły czterech domów zostały ustawione w kwadrat i przystrojone świątecznymi obrusami. Uczniowie co chwilę znajdywali ukryte czekoladowe króliczki i cukrowe baranki. W samym środku ustawionych stołów mieściło się ogromne jajo. Przez okrągłe drzwiczki można było wejść do środka. Każdy wychodził z torbą pełną słodyczy, tych które najbardziej lubił.

Popatrzyła po stole, nakładając sobie wszystkie, co było w pobliżu po trochu. Chciała jak najszybciej stąd wyjść, no ale jakby mogła, skoro tu się robi tak świątecznie?
- Nie najgorzej - odpowiedziała.
Rozejrzała się po Wielkiej Sali. Roiło się tu od świątecznych dodatków, nawet wielkie jajo było.
- Co jest w tym jaju, że ono tu jest?

Vivien weszła do WS. Pierwsze co zrobiła to podskoczyła w miejscu, na widok ogromnego jajka na środku sali. Pokręciła z dezaprobatą głową. Jak można tak straszyć biednych uczniów? Usiadła przy stole krukonów i sięgnęła po pierwsze lepsze jedzenie zastanawiając się po co owe jajko tu stoi.

Tak zajął się plackiem, że nie zauważył kiedy w Wielkiej Sali wszystko się zmieniło. Wepchnął do ust resztki placka i przepraszając Norę potruchtał do schowka na miotły znajdującego się zaraz koło wyjścia. Zupełnie zapomniał jakie zadanie dał mu dyrektor!

Wendy:
Wendy ubrana w sukienkę w króliczki i kurczaczki wielkanocne usiadła przy stole swojego domu. Pomachała przyjaźnie siedzącym tu dziewczynom.
- Hej- powiedziała do nich swoim słodkim głosikiem. Spojrzała zdziwiona na jajko. Cóż to za ciekawy pomysł, żeby ozdobić salę ogromnym jajkiem! Chyba napisze list do dyrektora z gratulacjami za pomysł.