First topic message reminder :

Jest to duża powierzchnia o owalnym kształcie, rozmiarów około 55 na 152 metry. Po dwóch przeciwnych końcach, na polach bramkowych umieszczone są trzy tyczki, każda z obręczą na czubku, do których to wrzuca się kafla. Po środku znajduje się koło środkowe, skąd na początku meczu wypuszcza się piłki.
Odbywają się tu wszystkie rozgrywki Quidditcha między domami, a także treningi drużyn. Czasem uczniowie przychodzą sami, bądź większymi grupami by polatać sobie dla przyjemności.

Czas było przekierować trochę uwagi na szukających, zwłaszcza, kiedy dostrzegłam kątem oka, że Morgan radzi sobie całkiem nieźle. Na chwilę straciła środek rozgrywki z oczu i kiedy miała tłuczek do dyspozycji, zamiast celować w obrońce czy ścigającego, skierowała go prosto w gryfonkę. Z zaskoczeniem przyjęła fakt, że znowu trafiła. Widocznie w ciąży, mimo dużo mniejszej sprawności też dawała sobie nieźle radę. Widziała, że przerwała jej w najgorszym możliwym momencie i bardzo ją to uciszyło. Kiedy doszła do wniosku, że kupiła sobie trochę cennego czasu, znowu wróciłam spojrzeniem na rozgrywającego kafla. Musieli wziąć się w garść, bo z bramkami z ich strony było różnie.

Kuferek: 5 +6
Kostka: H, trafiam

Kości / Litery / Przerzuty: G
Kuferek: 18pkt
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), Rękawice (+1), kask (+1), Gogle (+1), kompas(+1), koszulka (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 29pkt
Pozostałe przerzuty: 2/2

Czas upływa ł a złotej piłeczki nadal nie bylo w zasięgu wzroku Solberga. Ściągający robili co w ich mocy żeby zdobywać punkty dla swojej drużyny, a Max robił co mógł aby wypatrzeć znicz. Czuł, że nauczyciel astronomii również śledzi uważnie niebo. Z trybun czasem dpchodziły okrzyki wsparcia dla każdej z drużyn, ale ślizgon nie slupiał się na nich. Jego nowa miotła sprawdzała się wyśmienicie i ograniczała problemy wielkich rozmiarów chłopaka.

To było więcej niż ciekawe. Żadna ze stron nie przeważała - być może dlatego, że w nauczycielskiej kadrze znalazło się co najmniej kilku naprawdę gwiazdorskich zawodników. Walsh robił porządek przy kaflu, Avgust z Limierem płynnie zmieniali się rolami, a i Perpetua całkiem nieźle odnajdywała się wśród ścigających. Czy możliwym było, że kiedyś zapowiadała się na obiecującą zawodniczkę? Bo zdecydowanie wyglądała na kogoś, kto przy dopisującym zdrowiu mógłby nawet władać na jakimś ligowym poziomie. A znicz? Ah, ten znicz. No już szukam.

Kości / Litery / Przerzuty: B
Kuferek: -
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: -
Pozostałe przerzuty: 1/1

Kości / Litery / Przerzuty: 1 > 4
Kuferek: 81
Pozostałe przerzuty: 7/8


Nie było mu dane zbyt długo współpracować ze wspaniałą Perpetuą, bo niespodziewanie ktoś, kto zarządzał ich drużyną, sam nie wiedział kto, oświadczył, że Antosha powinien wymienić  jakiegoś cymbała na bramce; oczywiście uczynił to, w końcu był tak rewelacyjnym graczem, że czuł się pewnie na każdej pozycji. Ledwo zajął miejsce rzy pętli, jednocześnie rzuciły się na niego dwie studentki, jedna z kaflem, a druga z tłuczkiem. Nagle zaczęło się dziać wiele na raz, ale rzecz jasna nie było to dla niego nic nadzwyczajnego, no nie takie rzeczy się robiło na mistrzostwach świata w 91; był gotowy jednocześnie uniknąć ataku tłuczka i obronić gola, ale nie musiał się aż tak fatygować, bo z pomocą przyszedł mu jeden z nauczycieli-pałkarzy, który wybił piłkę posłaną przez Williams tak daleko, jakby chciał ją posłać aż do Rosji, sam Antek zaś mógł w pełni skupić się na łapaniu kafla, a gdy już to uczynił, podał do Walsha, który był (oprócz niego) jedynym kompetentnym nauczycielem quidditcha w tym zamku, dlatego miał pewność, że nie spierdoli danej mu szansy i w końcu wyjdą na jakieś porządne prowadzenie.

Kości / Litery / Przerzuty: 3 > 1
Kuferek: 86 (bo 1 za runę)
Własny sprzęt: Nimbus 2015, gogle sportowe
Łączna liczba punktów: 93
Pozostałe przerzuty: 8/9

Mecz trwał w najlepsze. Nie mógł powiedzieć, że było łatwo i był z tego powodu zadowolony. Ba, był cholernie szczęśliwy. Widział teraz, na jakim poziomie grają dzieciaki i na czym należy się dodatkowo skupić. Co innego oglądać mecz z pozycji sędziego, a co innego musieć samemu unikać tłuczków i ścigających.
Uśmiechnął się z zadowoleniem, gdy zdobył pierwszego gola w meczu, ale szybko powaga wróciła mu twarz. Kafel przechodził z rąk do rąk, ale póki co, nie było kolejnego gola. Żałował, że nie dostał kafla od Perp, ale przecież nie grali sami. Antosha… Nie, wciąż gościa nie lubił za jego “wstyd, hańba’, ale nie mógł pozwolić, aby to przeważyło na ich wspólnej grze. Starał się więc pilnować kafla, aby nie dostał się za łatwo w ręce dzieciaków, jednocześnie trzymając kciuki, aby udało się zdobyć drugiego gola. Mimo wszystko nie chciał przegrać z uczniami, choć wiedział, że zdecydowanie są w lepszej formie niż ich drużyna. Niestety, Ignacy szybko uczył się na błędach i choć Rusek zastosował Łomot, student obronił to. Brawo dla Puchonów!
- Hux! Chyba się zastałeś! Może wspólny trening po meczu? - zaproponował, przelatując obok mężczyzny i uśmiechając się do niego szeroko. Do tej pory trenował tylko z dzieciakami, bo Whitehorn z wiadomych przyczyn nie próbował ciągnąć do czegoś więcej niż zwykłego przelotu wokół zamku. Może więc z Huxleyem mógłby nieco ostrzej potrenować?
Kafel znów był po ich stronie, więc należało się na tym skupić. Odebrał rzucony mu przez obrońce, a nie mając jak podać do reszty, ruszył na pętle. Nawet jeśli spodziewali się, że znów wykona jakiś manewr, niestety. Nie było możliwości, więc zwyczajnie rzucił na pętle, starając się zmylić Mościckiego. Cóż, nie wyszło, ale i tak był zadowolony. To oznaczało, że chłopak naprawdę daje sobie radę na pozycji obrońcy.

Kości / Litery / Przerzuty: 6 skuteczna obrona i podanie do ścigającego własnej drużyny, może zawierać kombinację
Kuferek: 35 pkt (34 + 1 pkt. za Runę Algiz)
Własny sprzęt: Para rękawic z cielęcej skórki [+1]
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), Kask Quidditchowy (+1), Para Gogli (+1), Kompas (+1), Zestaw Ochroniaczy (+1), Koszulka Quidditchowa (+1) [+9]
Łączna liczba punktów: 35+1+9= 45
Pozostałe przerzuty: 1/4

Mecz chyba szedł... nieźle? Przynajmniej z perspektywy Ignacego mogło się tak wydawać. Na razie wpuścił niefortunnie jednego gola na początku meczu, jednak niedługo później udało mu się także jednego obronić i podać kafla dalej. Co czekało go teraz?
Na odpowiedź nie musiał długo czekać, ponieważ w pewnym momencie w jego kierunku zaczął lecieć nie kto inny jak Joshua Walsh. Znowu. Czy kadra nauczycielska naprawdę nie miała żadnych innych ścigających, którzy mogli się z nim zmierzyć? Chłopak wziął głęboki oddech, zawieszając spojrzenie na magicznej piłce i tylko czekając, aż ta znajdzie się w zasięgu jego dłoni. Jeden... Dwa... Trzy... Cztery... Udało się!
Wyszło niemalże perfekcyjnie. Zręcznie chwycił piłkę przy pomocy prostego manewru, a następnie przekazał ją Julii, która już czekała na przyjęcie kafla.

Kości / Litery / Przerzuty: #
Kuferek: 32
Własny sprzęt: Nimbus 2015 z witkami (+7 GM), Kask (+1 GM), Rękawice (+1 GM), ochraniacze (+1 GM), koszulka (+1 GM)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Gogle (+1 GM), (Kompas (+1 GM)
Łączna liczba punktów: 32+11+2=45
Pozostałe przerzuty: 4/4

Julia zaklaskała żywiołowo w dłonie, kiedy Ignacy idealnie sparował strzał wyprowadzony przez zawodnika drużyny Wapniaków.

- Twarzą do pętli przeciwnika!- zawołała do zawodników, którzy przypatrywali się temu, jak radzi sobie Mościcki. Teraz szli z kontrą, więc wpatrywanie się cielęcymi oczami w Mościckiego im nie pomagało. Musieli ruszać z kontrą.

Nie miała jednak zbyt wiele czasu na to, żeby się cieszyć. Puchon błyskawicznie przejął kafla i podał go do niej. Pierwszą rzeczą, jaką zrobiła, było błyskawiczne i dokładne rozejrzenie się po boisku. Niestety jej koledzy i koleżanki z drużyny byli zbyt dobrze chronieni przez nauczycieli, dlatego zaciskając mocno kafla po pachą, ruszyła żwawo przed siebie. Dotarcie pod pętle przeciwnika wiązało się z wieloma manewrami i niewygodnymi zwisami, ale całkiem sprawnie udało jej się ominąć wszelkie zasieki wystawione przez nieprzyjaciela. Kiedy już znalazła się wystarczająco blisko bramki, miała zamiar podać do Violi, ale ta dostała podwojone krycie. Nic dziwnego, była najlepszą ścigającą w Hogwarcie, jak nie w całej profesjonalnej lidze. Ostatecznie Brooks zdecydowała się na coś, czego nie robiła od dawna. Postawiła na skomplikowane zagranie rodem z zawodowych ligi – Łomot Finbourgha. Wyrzuciła wiec kafla do góry, zeskoczyła z miotły i uderzyła w kafel swoim nimbusem, zapominając na chwilę, że dziś nie nie jest pałkarzem, a ścigającą.

Kości / Litery / Przerzuty: 1 > 6
Kuferek: 81
Pozostałe przerzuty: 6/8


Akcja meczu była niezwykle dynamiczna, a uczniowie zamku, choć generalnie byli patałachami, to mimo wszystko co jakiś czas popisywali się kombinacjami godnymi profesjonalistów. No, może jednak coś wynieśli z jego lekcji, pomyślał, gratulując samemu sobie talentu pedagogicznego, gdy tak obserwował ich zmagania. Nie były to jakieś wybitne manewry, wiadomo, ale oczy nie bolały od patrzenia, a więc naprawdę mogło być gorzej. Gdy kolejny raz ścigająca uczniów skierowała się w stronę bramek, wystarczył jeden rzut oka w jej stronę i Antosha natychmiastowo odczytał jej zamiary; gdy tylko dostrzegł, że przymierza się do Łomotu, wyimaginował sobie tor lotu piłki, ustawił odpowiednio i wykonał efektowną rozgwiazdę, uniemożliwiając przeciwnikom zdobycie gola. Ha! Wyprostował się na miotle, bardzo z siebie zadowolony i tym razem podał kafla do Perpetki, w przypływie (jeszcze większej) pewności siebie obdarzając ją przy tym zalotnym uśmiechem.

Kości / Litery / Przerzuty: 4
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), Kask Quidditchowy (+1), Para Gogli (+1), Kompas (+1), Zestaw Ochraniaczy (+1), Koszulka Quidditchowa (+1), Para rękawic (+1)
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 0/2

Coraz bardziej zdawała sobie sprawę jak bardzo za tym tęskniła - za adrenaliną i pędem powietrza, kiedy tak śmigała po boisku, upatrując dogodnego momentu na przejęcie kafla. Nie mogła wyjść z podziwu jak bardzo... solidnie im szło! Cóż, właściwie to ich drużyna przynajmniej w połowie składała się z profesjonalistów - tak jak zdążył zauważyć Hux. Skłamałaby sama przed sobą, jeśli pomyślałaby, że obietnica Williamsa co do osłaniania jej nie była pokrzepiająca. Niemniej - mimo wszystko wolałaby oberwać tym nieszczęsnym tłuczkiem (po raz kolejny w swojej podniebnej karierze), niż żeby dostał nim kto inny. Teraz przynajmniej byłaby w stanie sama siebie poskładać. Choć trzeba było przyznać, że Elijah wczuł się w swoją rolę jako pałkarz-obrońca, co złotowłosa skwitowała pełnym entuzjazmu:
- Brawo Joe! - i chichocząc - wróciła do gry.
Nie musiała długo czekać na swoją kolej - kiedy Antosha zdążył obronić (fenomenalną rozgwiazdą, swoją drogą) rzut uczniów, zgrabnie przechwyciła kafla - odwzajemniając uśmiech nauczyciela z Durmstrangu, z typową dla siebie promiennością. Wykonała płynny zwrot w powietrzu, nurkując gdzieś niżej, w kierunku murawy - by z tej pozycji przerzucić kafla do kolejnego profesjonalisty w ich drużynie: Lazare Limire'a.

Lazare Limiera ogarnęła biała bolączka. On, Lazare, został przeniesiony na inną pozycję. Sędzia-kalosz się na to zgodził. Dlatego szarpnął wrogo miotłą, z impetem opuszczając pętlę. Nie po to trenował tuzin przyszłych gwiazd reprezentacji Quidditcha, żeby teraz rzucać nim z jednej pozycji na drugą. Gdyby to było Riverside, już dawno dałby dyrektorowi do wiwatu. Tymczasem w Hogwarcie Hampson zbywał wszystko śmiechem. Dlatego pewny siebie, zdecydowany Limier, szarpany był teraz złością. To wyjaśniałoby, dlaczego w tym dokładnie momencie postanowił nie grać drużynowo, a na swój własny rachunek. Kiedy tylko kafel trafił do niego, wyładowując swoją złość, przeleciał pół boiska, żeby na koniec wykonać perfekcyjny Łomot Finbourgha kilkanaście metrów od pętli, dając wyraz swojej frustracji. I dowód, że Lazare Limiera nie przenosi się z jednej pozycji na drugą. Nie rzuca się nim jak ruskimi do rowów w obozach koncentracyjnych!
Nawet nie sprawdził czy trafił, bo wiedział, że kafel sięgnął pętli. Szarpnął miotłą od razu po tym manewrze i prychnął, plując na sędzię-kalosza.
Niedosłownie. Przeklął go w myślach, już teraz planując na niego morderczą szarżę, przy najbliższej możliwej okazji, kiedy będzie mógł wykorzystać sytuację na boisku do zdjęcia sędziego witkami mioty z boiska. Albo "przypadkowym" tłuczkiem, jeśli znalazłby wśród profesorów godnego sojusznika.

KOŚCI / LITERY / PRZERZUTY: 2 > 6
https://www.czarodzieje.org/t18617p988-kostki-gry-miotlarskie#586741
https://www.czarodzieje.org/t18617p962-kostki-gry-miotlarskie#586737
KUFEREK: --
WŁASNY SPRZĘT: --
WYKORZYSTANY SPRZĘT DRUŻYNY: ---
ŁĄCZNA LICZBA PUNKTÓW: ---
POZOSTAŁE PRZERZUTY: 0/1

Mecz był zaciekły i sporo się działo pod pętlami każdej z drużyn, ale trudno byłoby odnaleźć jakikolwiek punkt, w którym choć jedna z drużyn zdecydowanie by przeważała. Czy to była kwestia tego, że podobna ilość profesjonalistów należała do rozgrywających spotkanie kadr? A może warunki i atmosfera meczu towarzyskiego trochę rozluźniały napięcie? Nie chciało mu się w to za bardzo wierzyć. Żadna strona nie chciała przyznać drugiej wyźszości bez walki. Żadna nie miała też ochoty w którymkolwiek momencie odpuszczać. Działo się. Tylko ten znicz ciągle pozostawał nieuchwytny.

Kości / Litery / Przerzuty: D
Kuferek: -
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: -
Pozostałe przerzuty: 1/1

Kości / Litery / Przerzuty: B
Kuferek: 18pkt
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), Rękawice (+1), kask (+1), Gogle (+1), kompas(+1), koszulka (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 29pkt
Pozostałe przerzuty: 2/2

Gole, knockouty, podania. Mecz toczył się w najlepsze, ale Max był całkowicie nieświadomy tego wszystkiego. Poziom skupienia osiągnął u ślizgona maximum i jedyne co słyszał to szum wiatru.W głowie słyszał jedną z mugolskicg piosenek, które zawsze towarzyszyły mu podczas treningu. Teraz tylko tłuczek mógł sprowadzić go na ziemię. W przenośni i dosłownie.

Kości / Litery / Przerzuty: 2
Kuferek: 0
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: krukonów, ale wykorzystałem od razu
Łączna liczba punktów: 0
Pozostałe przerzuty: już nie mam

Idzie nam całkiem nieźle! Jak na starych wapniaków rozgramiamy tych młodzików, którzy niby mają być przyszłością narodu, ale jeśli to prawda coś mi się nie widzi, że mamy przed sobą piękne kolejne lata. Może jednak dobrze, że nie mam dzieci. Josh przelatuje obok mnie na co odwracam głowę w jego kierunku, kiedy postanawia mnie zagadać.
- Jasne, jakieś cardio najlepiej potrenujmy - mówię uśmiechając się do nauczyciela miotlarstwa na ten wybitny, pseudo - podrywczy dowcip. Muszę jednak wrócić do meczu, a raczej póki co głownie do pilnowania Perpy, bo za wiele nie robiłem. Już zapomniałem jak te tłuczki długo uciekają od nas, nie chcąc, żeby było za dużo poważnych kontuzji.
Mimo to jakiś tłuczek idzie w naszą stronę, więc planuję ułatwić nam zdobycie gola. Niestety widząc jak leci, stwierdzam, że lepszą wersją będzie podanie do drugiego pałkarza. Józek jest bardzo fajnym kompanem, pomimo młodego wieku! O czym wiem, bo Perp nie potrafiła trzymać do końca buzi na kłódkę a propo naszego nowego zawodnika.

Czy to obecność profesor Whitehorn na boisku sprawiała, że znakomita większość męskiego grona stawała na uszach, byle tylko jej zaimponować? Choć zdawałoby się, że lata już nie te i każdy z nich nieco się zastał, wykonywali kombinacje, jakby znowu mieli kilkanaście lat, albo przynajmniej przynależeli do zawodowej drużyny. Widać doświadczenie nie było tu bez znaczenia.
Choć również miał ochotę nieco się popisać, wstrzymywał samego siebie, świadom, że błyszczenie na boisku jak świeżo wydobyty ze strumienia kamień szlachetny nie było najrozsądniejszym posunięciem. Nie chciał zwracać na siebie niepotrzebnej uwagi, lepiej było mimo wszystko ginąć w tłumie. Zresztą i bez dzikich sztuczek rodem z cyrku bawił się naprawdę wyśmienicie – tak, jak dawno mu się nie zdarzało. W którym momencie zatracił umiejętność czerpania z gry prostej, dziecięcej wręcz radości? Kiedy wszystko stało się taktyką, a każdy mecz wyścigiem po zwycięstwo? Nagle dotarło do niego, jak bardzo był tym wszystkim zmęczony.
Dobrze było móc tak po prostu przyjąć podanie i odbić je – bez fajerwerków. Dobrze było nie zastanawiać się, czy daje odpowiedni przykład, ani co pomyślą sobie o nim inni.
Gdyby tylko dało się tak zawsze...

Pozostałe przerzuty: 5/7
Kości: 5 → 3 → 4

Kości / Litery / Przerzuty: 3 -> 1 -> 6
Kuferek: 25
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: miotełka szkolna (+4), google (+1)
Łączna liczba punktów: 30
Pozostałe przerzuty: 1/3

I jest. Kolejny mecz towarzyski, na którym oczywiście nie mogło jej zabraknąć. To nic, że przesiedziała większość czasu na ławce obserwując poczynania kolegów i profesorów (naturalnie zbyt emocjonalnie podchodząc do każdego podania, ataku czy innej akcji), najważniejsze było to, że tam była. Nic nie było porównywalne z tymi emocjami, które działy się na boisku i od zawsze kiedy chodziła na mecze udzielały jej się one do tego stopnia, że nie mogła usiedzieć spokojnie na trybunach. Teraz kiedy mogła być częścią rozgrywki było sto razy bardziej intensywnie.
Kiedy wreszcie wsiadła na szkolnego Nimbusa, wzbijając się w powietrze, wiedziała, że nie idzie im najlepiej z nauczycielami, ale nie traciła wiary w to, że wszystko może zmienić się diametralnie nawet w ciągu kilku minut. To był właśnie Quidditch. Wszystkiego można było się spodziewać. Tak jak w tej chwili, kiedy dostrzegła tłuczka pędzącego prosto w ich obrońce - nie zastanawiała się ani chwili, aby kilka sekund później pomknąć ku pętlom i skutecznie odbić szaloną piłkę na drugi koniec boiska. To było może trzeci raz, kiedy miała pałkę w ręku, ale jednak "zabawa z tłuczkami" nie wychodziła jej najgorzej. Może powinna zmienić pozycję?

Kości / Litery / Przerzuty:2 -> 4 → skuteczna obrona i podanie do ścigającego własnej drużyny; w przypadku rywala z kuferkiem 35+, do skutecznej obrony również należy przekraczać ten próg
Kuferek: 35 pkt (34 + 1 pkt. za Runę Algiz)
Własny sprzęt: Para rękawic z cielęcej skórki [+1]
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), Kask Quidditchowy (+1), Para Gogli (+1), Kompas (+1), Zestaw Ochroniaczy (+1), Koszulka Quidditchowa (+1) [+9]
Łączna liczba punktów: 35+1+9= 45
Pozostałe przerzuty: 0/4

Ignacy powoli zaczynał się męczyć meczem. W tych rozgrywkach wyjątkowo został obrany na cel. Ścigający przeciwnej drużyny najwyraźniej obrali sobie tego dnia za punkt honoru, aby w jakiś sposób go załatwić. Jak nie wbiciem gola, to posłaniem w jego stronę tłuczka, który na szczęście został koniec końców wybroniony.
Teraz ponownie nadszedł czas próby. Co się stanie? Czy uda mu się obronić? Czy raz jeszcze przezwycięży własne słabości? Tak! Udało mu się. Po znakomitej obronie kafel wylądował w rękach Oli.

Kości / Litery / Przerzuty: 6
Kuferek: 33
Własny sprzęt: sportowe rękawice ochronne ze skórki cielęcej (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), zestaw ochraniaczy (+1), kask quidditchowy (+1)
Łączna liczba punktów: 40
Pozostałe przerzuty: 3/4

Zaczynała się powoli irytować. Każda akcja, którą wyprowadzali na bramkę przeciwnika była udaremniana bezbłędną obroną i przez to wciąż mieli okropne, okrągłe zero w wyniku, podczas gdy starszyzna miała już na koncie zdobyte punkty. I coraz bardziej się rozkręcali, co wcale jej się nie podobało. Nie, żeby uczniom szło wybitnie źle, bo też utrzymywali poziom, ale najwidoczniej to nie wystarczało i musieli dać z siebie jeszcze więcej.
Krążyła po boisku za kaflem, starając się go przechwycić, chociaż niezbyt jej to wychodziło. I znowu nauczycielom udało się przypuścić atak na ich bramkę. Wstrzymała oddech, obserwując uważnie Ignacego, który miał za zadanie nie dopuścić do wpuszczenia gola... I udało mu się! Widocznie odetchnęła z ulgą, ale już zaraz musiała się spiąć, bo dostała w swoje łapki kafla. Czym prędzej pognała w kierunku pętli przeciwników, tym razem nie napotykając na drodze żadnych większych przeszkód i oddała strzał. Miała nadzieję, że celny.

Kości / Litery / Przerzuty: 4 -> 5 -> 6
Kuferek: 69 pkt
Własny sprzęt: rękawice, ochraniacze, koszulka, gogle, nimbus (+10)
Wykorzystany sprzęt drużyny: kask +1
Łączna liczba punktów: 80
Pozostałe przerzuty: 6/8

Pierwszym atakiem niestety nie udało jej się zaskoczyć przeciwników, ale wciąż miała wiele do zaprezentowania. Z zaciętą miną starała się ogarniać spojrzeniem wszystko, co dzieje się na boisku, ale mecz był tak dynamiczny, że nie zawsze nadążała za wszystkimi piłkami. Widziała, jak Ignacy daje z siebie wszystko na bramce i czuła dumę, widząc, jak dzielnie walczy i jak świetnie mu idzie. Wstawienie go do pierwszego składu, to była najlepsza decyzja, jaką mogła podjąć. Obserwowała Violettę, która jak zwykle prezentowała niesamowity poziom, a obserwowanie jej podań to była czysta przyjemność. I to nie tylko ze względu na technikę...
W końcu udało jej się znaleźć w odpowiednim miejscu do oddania kolejnego strzału, kiedy Ola nacierała z kaflem na bramkę przeciwników. Odbicie od tyłu okazało się nieskuteczne, dlatego tym razem spróbowała czegoś innego. Szybka zmiana ręki, zmylenie przeciwnika i tłuczek kolejny raz poszybował w kierunku Avgusta.
- To za ten piekielny bieg... - mruknęła pod nosem, wspominając, jak zaplątała się w jakieś pieprzone siatki podczas jednej z lekcji. Wciąż jej było wstyd...

Kości / Litery / Przerzuty: 2
Kuferek: 0
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: krukonów, ale wykorzystałem od razu
Łączna liczba punktów: 0
Pozostałe przerzuty: już nie mam

Myślałem, że idzie nam świetnie, ale po jakimś czasie jakby przygasamy. Jednak okazuje się, że jak wsiadasz na miotłę po 20 latach nie idzie ci tak dobrze jak było kiedy byłeś młodzikiem. Jak to! Cóż za dziwny zbieg okoliczności. W każdym razie jestem zawiedziony naszą niby świetną kadrą składającą się z ex zawodowców i takie tam, ale co zrobić? Próbuję jak mogę, ale jednak ta pałka wcale nie układa się w ręku tak jak kiedyś (niestety, taki wiek). Dlatego kiedy próbuję po raz kolejny obronić Antoshę niestety i tak dostaje tłuczkiem.
Szczesze mówiąc średnio się przejmuję, jego głupie uśmieszki do Perp powinny być jakoś przerwane, więc może i dobrze, że nie mam tej prędkości co kiedyś (a to akurat czasem dobrze).
- Sorka! - krzyczę do naszego biednego obrońcy, którego nie udaje mi się uchronić przed moją własną krwią. Zaś do Nancy skłaniam lekko głowę jako że widać, że ma moją krew (tylko młodszą).

Kafel w rękach ścigających śmigał jak szalony od jednej pętli do drugiej, a mimo tego dzięki wybitnym zdolnościom obrońców zdobyto dopiero jednego gola, szukający też na razie bezskutecznie wypatrywali złotego znicza, a mecz zdawał się trwać i trwać i wciąż nie było wiadomo, kto ma większe szanse na wygraną, choć Antosha w głębi serca wiedział, że oczywiście profesorowie, głównie dzięki temu, że mieli jego osobę w składzie. Po nieudanym ataku Limiera kafel przeszedł w ręce przeciwników, więc przygotował się do kolejnej obrony. NIEUDANEJ, ponieważ pałkarz okazał się być niekompetentnym cieciem, który operował pałą jakby pierwszy raz miał ją w ręku. Do tego osobą która go uderzyła, była jedna z tych pokrak, które na jego ostatniej lekcji zaplątały się w siatkę! Co za kompromitacja. Tłuczek uderzył go w prawą stópkę, ostry ból uniemożliwił mu dosięgnięcie do kafla, punkt został stracony, on sam w oczach pięknej Perpetuy przegrany, nic już nie miało sensu, Antosha umarł w środku i zdążył tylko wymamrotać złowieszcze "ty chuju" do tego pajaca Williamsa, który hańbił swoją osobą pozycję pałkarza.

Kości / Litery / Przerzuty: f, 6,4 , 3 , 5
Kuferek: 18pkt
Własny sprzęt: Piorun VII (+6), Rękawice (+1), kask (+1), Gogle (+1), kompas(+1), koszulka (+1)
Wykorzystany sprzęt drużyny: ochraniacze (+1)
Łączna liczba punktów: 29pkt
Pozostałe przerzuty: 0/2

W końcu oczom Maxa ukazał się tak upragniomy złoty błysk. Bez zastanowienia ruszy w tym kierunku mknąc na swoim Piorunie ile fabryka dała. Niestety w pewnej chwili słońce oślepiło ślizgona i mała piłeczka zniknęła mu z oczu. Zawiedziony zawrócił miotłę i ustawiłł się na wysokości bramki kadry nauczycielskiej. Może z tej.pozycji będzie mu łatwiej szybciej dostrzec znicz.

Choć złoty znicz gdzieś im błysnął na podobieństwo zespołu R, nic z tego ostatecznie nie wyszło. Czy piłka miała być na tyle nieuchwytna, że mecz miał nagle trwać więcej niż jeden wieczór? Pierwsze pojawienie się skończyło się jedynie bezowocną pogonią za skrzydełkami, które ostatecznie zniknęły gdzieś wśród boiskowych wież i wieczornego wiatru. Szczerze zaczynał liczyć, że wszystko szybko się zakończy, bo zaczynało się robić chłodno. Z drugiej strony - poczucie narastającej rywalizacji również w nim rosło. Chodź tu, ty mały uciekinierze.

Kości / Litery / Przerzuty: I, 3,2
Kuferek: -
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: -
Łączna liczba punktów: -
Pozostałe przerzuty: 0/1

Kości / Litery / Przerzuty: 5 > 3 > 5 > 2
Kuferek: 86 (bo 1 za runę)
Własny sprzęt: Nimbus 2015, gogle sportowe
Łączna liczba punktów: 93
Pozostałe przerzuty: 5/9

Mecz trwał w najlepsze, a on mimowolnie szukał znajomej twarzy na trybunach. Zamiast niej zauważył, jak Antosha zostaje potraktowany tłuczkiem. Zaśmiał się znów w stronę Huxleya, rzucając, że naprawdę musi wrócić do formy, a sam popędził za kaflem. Jedno należało przyznać - dzieciaki naprawdę świetnie grały. Innymi słowy - nawet gdyby mieli z nimi przegrać, on sam będzie czuł się wygranym. W końcu po to ćwiczy z dzieciakami na zajęciach, po to pomaga im w treningach, żeby mogli wygrywać. Pokonanie ich na meczu towarzyskim to pierwszy krok ku lepszemu.
Leciał, starając się wymijać ścigających dzieciaków, ale nie miał możliwości czystego i bezpiecznego rzutu. W takiej sytuacji była jedna możliwość - podanie.
- Perp! - krzyknął, a po tym rzucił kafla do kobiety, licząc na to, że wepchnie Ignacego razem z kaflem do pętli.

Kości / Litery / Przerzuty: 1
Kuferek: 10
Własny sprzęt: -
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), Kask Quidditchowy (+1), Para Gogli (+1), Kompas (+1), Zestaw Ochraniaczy (+1), Koszulka Quidditchowa (+1), Para rękawic (+1)
Łączna liczba punktów: 20
Pozostałe przerzuty: 0/2

Musiała z dumą przyznać, że w ich hogwarckich murach wyrastało prawdziwe pokolenie profesjonalistów, jeśli chodzi o Quidditch. Czuła się niemal uprzywilejowana - mogąc uczestniczyć w tym meczu, co prawda towarzyskim, jednak... Zaskakująco zaciekłym. Tym bardziej odczuwała chęć rywalizacji - której nie miała szans doświadczać już naprawdę dawno. Doskonale zdawała sobie sprawę, że poziomem umiejętności jest jej zdecydowanie daleko do reszty miotlarzy - tym bardziej, że biodro zaczynało dawać o sobie znać - acz ciągle nie traciła na uśmiechu.
Przynajmniej dopóki Antosha nie oberwał tłuczkiem. Przez krótką chwilę ją zmroziło - i chociaż oberwał w nogę, to szczęśliwie: w stopę. Mogła więc usprawiedliwić swoje pełne rozbawienia spojrzenie rzucone w kierunku Huxleya. To zdecydowanie nie była ta forma co kiedyś - a musiała przyznać, że zapamiętała go jednak inaczej.
Niemniej - upewniwszy się, że nie będzie musiała schodzić z miotły i przybierać roli uzdrowicielki - pomknęła razem z Joshem w kierunku pętli uczniów. Trzymała się w zasięgu jego wzroku, zgrabnie wymijając przeciwnych ścigających - aż w końcu otrzymała kafla w swoje drobne dłonie. Zdążyła tylko wyszczerzyć się do Walsha, zaraz pochyliwszy się nad trzonkiem miotły, pikując prosto na pętle bronione przez Mościckiego.
Jakiekolwiek kombinacje nie były w jej zasięgu - ale rzucać jeszcze potrafiła.

Kości / Litery / Przerzuty: 3 → wpuszczenie gola i wznowienie gry poprzez podanie do ścigającego własnej drużyny
Kuferek: 35 pkt (34 + 1 pkt. za Runę Algiz)
Własny sprzęt: Para rękawic z cielęcej skórki [+1]
Wykorzystany sprzęt drużyny: Nimbus 2015 (+4), Kask Quidditchowy (+1), Para Gogli (+1), Kompas (+1), Zestaw Ochroniaczy (+1), Koszulka Quidditchowa (+1) [+9]
Łączna liczba punktów: 35+1+9= 45
Pozostałe przerzuty: 0/4

Ignacy ze sporym niepokojem obserwował, jak kafel wędrował od rąk do rąk, aby koniec końców wylądować w posiadaniu Josha, który z kolei podał go do opiekunki domu borsuka. Zacisnął mocniej ręce na trzonku miotły. Będąc szczerym, nie miał zielonego pojęcia o tym, jakimi umiejętnościami dysponuje kobieta, toteż nie wiedział, czego może się po niej spodziewać.
Odpowiedź nadeszła niedługo później, kiedy to kobieta bezbłędnym strzałem zdobyła gola dla swojej drużyny. Chłopak przeklął pod nosem, a po wznowieniu gry podał kafla do Violetty.

Kości: 2
Łączna liczba punktów: 98pkt
Pozostałe przerzuty:9/9

Worek z bramkami się rozwiązał czy coś takiego. Jak dotąd ich ataki na pętle nie przyniosły większego efektu, ale w końcu udało im się wyrównać. Tylko po to, żeby po chwili stracić ten wynik na rzecz kolejnego gola ze strony profesorów. Naprawdę miała już powoli dość tego meczu. Był trudny. Nie dawał jej jednak satysfakcji, którą zwykle odczuwała grając z kimś prezentującym naprawdę wysoki poziom. Zamiast tego była po prostu zirytowana, rozdrażniona, a ból w lewej dłoni pulsował nieprzerwanie jedynie potęgując to uczucie.
Najlepiej zeszłaby z miotły. Wpierw jednak mieli mecz do wygrania. Przejęła szybko kafla rzuconego jej przez Ignacego. Przeleciała fragment boiska na lewym skrzydle, wymijając jednego z nauczycieli i nie tracąc czasu przerzuciła piłkę do Julii, licząc na to, że ta coś z nią zdziała.

Kości / Litery / Przerzuty: 4 > 1
Kuferek: 32
Własny sprzęt: Nimbus 2015 z witkami (+7 GM), Kask (+1 GM), Rękawice (+1 GM), ochraniacze (+1 GM), koszulka (+1 GM)
Wykorzystany sprzęt drużyny: Gogle (+1 GM), (Kompas (+1 GM)
Łączna liczba punktów: 32+11+2=45
Pozostałe przerzuty: 3/4


Julia, podobnie do Violi, była mocno zirytowana postawą swojej drużyny. Choć wśród nauczycieli znaleźć można było byłych zawodowców pokroju Walsha, nic nie usprawiedliwiało ich przed porażką.

–  Myśleć, kurwa, myśleć! Nie odpuszczamy, wciąż mamy szansę wygrać! – krzyknęła, poprawiając kask na głowie i zachęcając członków drużyny do wzmożonego wysiłku.

Wśród młodych adeptów sztuki latania pełno było zawodników, którzy grali w quidditcha zawodowo, tak więc porażka zrzucała na ich karby dodatkowe, bolesne brzemię. Krukonka otrzymała kafla od Strauss i ruszyło żwawo przed siebie. Była wściekła. Nie dość, że nie grała na swojej nowej pozycji, to jeszcze nie mogła zrobić nic, aby zapobiec porażce. A może mogła? Kiedy otrzymała kafla, jej jedyną myślą było zdobycie gola. Przyspieszyła więc czym prędzej, zgrabnie lawirując między obrońcami drużyny przeciwnej. Kiedy już znalazł się dostatecznie blisko pętli przeciwnika, posłała kafla z całej siły w prawą obręcz. Przeciwnik bronił środkowej, więc miała szansę na gola, ale czy na pewno?