First topic message reminder :

Ta sala jest idealna dla tych, którzy lubią oglądać siebie ze wszystkich stron. Jest to dosyć duże pomieszczenie, na którego trzech ścianach zawieszone są przeróżne lustra – niektóre działają jak zwykłe lustra, inne zniekształcają sylwetkę. Pod ścianą niepokrytą lustrami, tą samą, w której znajdują się drzwi wejściowe, stoją kanapy i fotele, które można łatwo przemieścić i ustawić w dowolnym miejscu.
A oświetlenie? Nie wiadomo skąd pochodzi. Gdy ktoś wchodzi do środka, pomieszczenie staje się jasne, jakby cały czas panował dzień.
Idealne miejsce do ćwiczenia swoich tanecznych umiejętności.

***

Gabrielle, podekscytowana spotkaniem z przyjacielem z dzieciństwa, którego nie widziała przecież od tylu lat, szybko napisała notkę, która miała poinformować Pierre'a o tym, że czekała na niego. Najpierw pobiegła do sowiarni i wysłała ją, w niej zmieniając miejsce spotkania (w Salonie Wspólnym już ktoś był). Później szybko udała się do Sali, mając nadzieję, że nie spóźni się i że to ona nadejdzie tam pierwsza, tak, jak obiecała, a nie on. Na szczęście, gdy tylko weszła do pomieszczenia, okazało się, że nie było w nim nikogo oprócz niej. Także usiadła na jednym z foteli i czekała, przy okazji obserwując swe oblicza odbijające się w lustrach. A niektóre wyglądały prześmiesznie.

No dobra może niekoniecznie najbardziej uroczą parką, ale na pewno jedną z ciekawszych i bardziej nietypowych! Biorąc pod uwagę jak bardzo w Hogwarcie jeśli chodzi o związku, ludzie są ze sobą do grobowej deski, zawsze związani ogromną miłością.
I na pewno przystojniejszy, chodź Merlin na pewno nie miał zielonego pojęcia kim jest Pete i Kate Moss.
To fakt, moja postacie mają najwyraźniej fetysz bycia w związkach jedynie z niskimi ludźmi. Niestety nie potrafię stwierdzić, gdzie będzie mu sięgała Sky, kiedy wstaną, bo nigdy nie potrafię określać takich rzeczy. Ale pewnie będą wyglądali całkiem zabawnie. Dobrze, że w łóżku nie będzie to przeszkadzać.
Merlin pokiwał ociężale głową na jej pytanie. Tak, z pewnością niesamowicie. Swoją drogą jakieś miliony stron wcześniej inna moja postać uprawiała sex w tej sali, potem tracąc pamięć, co było bardzo smutne. Nie wiem dlaczego wtedy nie udało mi się zwrócić uwagi na self porno, przez dramaturgię tamtej sytuacji.
- To nie powiemy twojemu ojcu – zaproponował jej diabelsko Faleroy, łapiąc ją gwałtowanie za rękę. A przynajmniej mu się wydawało, że to było gwałtownie. – I daję gwarancję, robiłem to równie często, co uprawiałem seks – powiedział wil z ręką na sercu, wymyślając na poczekaniu idealne porównanie, którego nigdy by nie użył trzeźwy.
Swoją drogą ulepszał eliksirami, bo był zbyt słaby w zaklęciach i używał czasem jakiś ziółek do tego. Nauczył się tego raczej metodą prób i błędów, dzięki temu, ze dawno temu zaczął czasem słuchać nauczyciela od eliksirów i uznał, że niektóre składniki mogą mu zdecydowanie pomóc w ważniejszych rzeczach, niż przygotowywaniu eliksiru chichotu. I to dobrze, że nie poderwała się, by biec gdzieś po alkohol, bo Merl mógłby po drodze się zabić i spaść ze schodów, był w takim świetnym stanie.
- Nie umiem na zawołanie- oznajmił wzruszając ramionami. Merlina trudno było ogólnie doprowadzić do takiego szału, żeby zmienił kolor oczu. No dobra, może niekoniecznie zbyt trudno. Ale na pewno na haju nie był w nastroju na złość. Zmarszczył brwi, widząc, że dziewczyna odwróciła się niezadowolona.
- Hej – zaprotestował cicho i przez parę minut gapił się nieprzytomny na jej plecy, przekrzywiając głową raz w prawo, raz w lewo i ciesząc się zmieniającym się widokiem, przy poruszaniu głowy. W końcu, podejmując jakieś działanie, Melroy podczołgał się tak, żeby być naprzeciwko niej i wyciągnął ręce, by położyć swoją wilową główkę na jej ramieniu i objąć ją pocieszająco.

Tak, tak, taką najpiękniejszą, najintensywniejszą i namiętną, pełną pasji miłością rodem z harlekinów Amandy Quick! Boże, czemu mama pozwoliła mi się w dzieciństwie dorwać do harlequinów... Do tej pory pamiętam autorów jak widać!
No wiesz, ich na pewno też łączyłaby wielka miłość forever and ever, ale dodatkowo jeszcze bardziej ciekawa i unikalna niż każda inna. Mogliby razem robić różne szalone rzeczy, płatać figle znajomym a ich seks byłby prawdziwy, a nie wyreżyserowany. O boże, aż się nie mogę doczekać tego seksu!
Zważywszy na fakt, że Merloy liczy sobie sto osiemdziesiąt cztery centymetry a Sky raptem sto pięćdziesiąt dziewięć, to różnica między nimi jest całkiem spora. Zakładam, że czubek jej głowy znajdowałby się gdzieś pod jego brodą, może nawet odrobinę niżej, więc na pewno wyglądaliby razem wyjątkowo uroczo. I oboje z takimi wielkimi, wiecznie zamglonymi przez używki oczyma!
Nie rozważała sytuacji w której nie powiedziałaby tacie o zmianie receptury whisky, właściwie to nigdy go nie okłamała i to było takie wow, córeczka tatusia schodzi na złą drogę? Ale z drugiej strony pomysł wydawał się stosunkowo niegroźny a Merlin ze swoim zapałem był bardzo przekonujący.
- Nie mam ani zielonego, ani bladego ani różowego pojęcia ile razy uprawiałeś seks, więc nic mi to porównanie nie pomaga. - zauważyła, z konsternacją drapiąc się po czubku łepetyny.
Faktycznie, chyba nikt przy zdrowych, nieotumanionych narkotykami zmysłach nie wpadłby na tego typu porównanie. No bo do cholery, naprawdę do seksu?
Troszkę jej było smutno, że nie będzie miała okazji zobaczyć zmieniającej się barwy sarnich oczu Faleroy'a. Nawet przez chwilę zastanawiała się, czy może nie sprowokować go do wpadnięcia w szał. Z drugiej jednak strony nie mogła jednak przewidzieć, ile jej to zajmie a mogło okazać się zajęciem zdecydowanie zbyt uciążliwym. I co jeszcze, gdyby jej nowy towarzysz dał nogę?
Winterbottom należała do osób, które nie potrafią się długo gniewać. Owszem, często strzelała focha i dąsała się, ale równie szybko jej przechodziło. A już tym bardziej nie mogła się gniewać na uroczego blondaska, który otaczał ją swoimi przydługimi kończynami. Dziewczę, nie oponując przed przytuleniem, zachichotało, również oplatając Merlina rękoma i ściskając mocno.
- Jesteś tak rozkoszny, że nie umiem się gniewać, człowieku którego imienia nie znam. - mruknęła z głową schowaną w merlinowej szyi. No właśnie, bo dopiero teraz uświadomiła sobie, że o ile on miał okazję poznać jej imię, Sky jakoś wyleciało zadanie tego samego pytania.

Nigdy ich nie czytałam, bo nie posiadałam, ale z pewnością masz rację.
Co prawda to wszystko wygląda pięknie i jedyne co stoi na przeszkodzie, to fakt, że Merlin to Merlin i niewiadomo czy on rozumie pojęcie wielka miłość forever and ever. No dobra może rozumie, ale trudno mu będzie to praktykować. Chyba, że faktycznie zostanie ćpunem, umrze jak będzie młody i takie tam. A seks z Merlinem zawsze musi być cudowny, najlepiej na fortepianie, kalecząc się potem drzazgami. Tylko on nie puściłby bąka podczas spania.
Czyli w zasadzie Merloy mógłby podnieść rękę i schować ją pod pachę, żeby z nią iść. A ona będzie musiała wysoko podnosić dłoń, żeby trzymać się z nim słodko za łapki. Ale cóż, życie. Te ich zamglone oczy na pewno dodawałaby im masę uroku. Najbardziej atrakcyjna i najmniej ogarniająca para Hoga, jeszcze mniej niż Ollie i Skyla (pozdrawiam ich).
Ależ ten piękny wil był diabelski, naprawdę tak spiskować przeciw ojcu Sky. Ale naprawdę jego whisky nie mogło stać się gorsze przez merlinowe specyfiki. To była jedna z niewielu rzeczy, których Faleroy był pewny na sto procent.
Zmartwił się odrobinę, że jego porównanie nie wyszło, bo dziewczyna nie miała pojęcia ile razy uprawiał seks i przez chwilę zastanawiał się co innego może zaproponować, żeby to wytłumaczyć. Ale naprawdę nie miał w głowie nic innego, wszystkie metafory zdawały się uciec, wraz z wypitym alkoholem i zjedzonymi grzybkami.  
- Jestem ćwierć- wilem – powiedział w końcu, jakby to było wytłumaczeniem, wpatrując się w nią bladymi oczami i bardzo powoli podnosząc i opuszczając powieki. Ależ one były ciężkie! – Sporo – dodał jeszcze kiwając głową.
No cóż, całe szczęście, że nie postanowiła próbować go rozzłościć. Biorąc pod uwagę obecny stan Merlina, raczej poszedłby gdzieś zasmucony, niż faktycznie się wpadł w jakiś szał. W tej chwili czuł się jak największy pacyfista na świecie. Dlatego też postanowił tulić do siebie ledwo poznaną dziewczynę, bo miał naprawdę złamane serce, że chciała się na niego boczyć! Całe szczęście, szybko jej przeszło. Faleory uśmiechnął się do siebie, wciąż otaczając ją ramionami.
- Jestem Me… Faleroy – powiedział, bogowie, o mało nie przedstawiając się swoim znienawidzonym imieniem przez branie jakiś okropnych narkotyków, biedaczek, dobrze, że się powstrzymał, bo nie wytrzymałby z nią długo, gdyby mówiła do niego Merlinie. Albo co gorsza to zdrabniała. Faleroy powoli odsunął się w końcu od dziewczyny i złapał ją za ręce.
- Niebo zwiedzisz ze mną świat? – zapytał poważnie i spojrzał na drzwi. Na pewno ze Skaj czekają go niesamowite przygody! Był tego stuprocentowo pewien! Muszą koniecznie zwiedzić razem cały glob. Albo chociaż Hogwart.

A kto tak naprawdę rozumie pojęcie miłości forever and ever? Dla Sky forever and ever mogło trwać nawet jeden wieczór! Zresztą kto tak naprawdę byłby wytrzymać całe życie z jedną osobą? Toż to szaleństwo, tak strasznie się ograniczać do jednego partnera! Całe życie to strasznie długo, nie warto zastanawiać się nad tym z kim się będzie za dwadzieścia lat, bo to może popsuć teraźniejszość.
Co do seksu, skoro jest tak niesamowity jak twierdzisz, to trzeba koniecznie to niedługo sprawdzić! Pomysł fortepianu, drzazg i wylądowania wspólnie w skrzydle szpitalnym bardzo mi się podoba. Szkoda, że nie będzie gazów, ale przecież nie można mieć wszystkiego.
A może chociaż lekkie wstrząśnienie mózgu?
No tak, bo fakt, iż jest spokrewniony z wilami zdecydowanie wystarczy jako odpowiedź i jest wyznacznikiem skuteczności eliksirów, mających na celu ulepszyć formułę jej whisky. Sky nawet nie wiedziała ile to sporo, zważywszy na fakt, że sama w łóżku miała...hehe może lepiej tego nie komentować. Jeszcze się wyda, że jest bardziej niewinna niż na to wygląda. Przez chwilę nawet zastanawiała się nad jego odpowiedzią, próbując oszacować po wyglądzie Merlina, ileż to mógł mieć w swoim dosyć krótkim, jak na razie, życiu partnerek. Jeśli było ich więcej niż dziesięć, wolała żyć w błogiej nieświadomości. W końcu dziesięć to już było całkiem sporo jak na kilka lat w których nastolatek zaczynał odkrywać, że penis służy nie tylko do oddawania moczu.
- Merloy? - powtórzyła, to pozwalając brwiom powędrować do góry, to znów opaść i się zabawnie zmarszczyć. Całkiem ładnie brzmiące imię. Winterbottom pokiwała głową w zadumie, po chwili posyłając swojemu nowemu kompanowi najszerszy uśmiech, jaki tylko mieścił się na jej twarzy. Taki zmniejszający oczka, rozpychający policzki i ukazujący różowiutkie dziąsła. Wiesz, taki jeszcze większy niż Julii Roberts.Swoją drogą obejrzałabym pretty woman.
Trochę to zabrzmiało jakby się jej właśnie oświadczał, ale akurat Skaj tego nie zauważyła, zagłębiając się w wielkich merlinowych oczach, w które wpadała. Serio, dosłownie miała wrażenie jakby jego oczyska ją pochłaniały. Jakby za moment miała wejść przez nie do jego głowy. Fascynujące.
-Tak! - krzyknęła zdławionym szeptem (szeptem można krzyczeć?), ściskając delikatnie dłoń Faleroy'a jakby na potwierdzenie swoich słów. Oczami wyobraźni już widziała ich dwójkę wędrującą przez gęste lasy Amazonki. Merlin torujący im drogę między gigantycznymi krzakami i broniący swojej małej towarzyszki przed złymi, gigantycznymi wężami spadającymi na nich z drzew. Yolo! I tym właśnie akcentem kończymy naszą konwersację tutaj, przenosząc ją w inne miejsce. Podniesienie się z ich miejsc zajęło im dobra kilka minut, a i tak zmuszeni byli wspierać się na sobie wzajemnie, próbując się nie wyłożyć ponownie. Potem było już trochę lepiej, bo poza chwiejnym krokiem, wcale im nie szło tak źle. Ba, nawet mogli się na sobie wspierać, co dodatkowo potęgowało ich stabilność!

zt 2x

Gryfon lubił to miejsce. Było tutaj spokojnie i cicho. A lustra jakoś sprawiały, że ten się uspokajał. Chociaż w jego wypadku spokój wewnętrzny nie jest wcale takie prosty. Tak więc wszedł do środka sali i popatrzył na wszystkie lustra które go otaczały dookoła. Odgarnął sobie spokojnie kilka kosmyków z oczu i usiadł sobie na ziemi. Wyciągnął z torby jakąś książkę i zaczął się zagłębiać w lekturze, jednak jakoś nie mógł się na tym skupić. Co chwila coś go rozpraszało. Albo jego własne odbicie w lustrze, albo jego myśli które krążyły wokół różnych tematów. Po chwili zamknął książkę i schował ją do torby. Położył się na plecach i zaczął wbijać swoje brązowe oczy w sufit. Jedną rękę położył wzdłuż ciała a drugą na brzuchu.

Była nowa w szkole i jeszcze nie do końca wiedziała co gdzie się znajduje. Powoli zapamiętywała wszystkie sale i miejsca. Była bardzo ciekawska i musiała sprawdzić każdy zakamarek zamku.
Stanęła przed drewnianymi drzwiami i pchnęła je. Od razu się uchyliły. Zajrzała ostrożnie do środka i oniemiała. Znalazła się w sali pełnej luster. Było tu przepięknie. Weszła powoli do środka i cichutko zamknęła za sobą drzwi. Rozejrzała się dookoła i zrobiła kilka małych kroczków. Na jej twarzy pojawił się delikatny uśmiech, odgarnęła niesforny rudy kosmyk włosów z policzka po czym wetknęła go za ucho. Zrobiła jeszcze kilka kroków w przód i zaczęła przeglądać się w lustrze, dopiero wtedy ujrzała chłopaka leżącego na ziemi. Zagryzła lekko ząbkami dolną wargę i odwróciła się do Niego przodem.
-Przepraszam, nie będę Ci przeszkadzała jeśli tu chwilę zostanę? Czy jednak wolisz zostać sam? -spytała melodyjnym głosem patrząc na Niego swoimi czekoladowymi tęczówkami.

Kame otworzył oczy kiedy usłyszał czyiś głos. Przekręcił głowę w kierunku dziewczyny i zmierzył ją wzrokiem od góry do dołu.
-Generalnie, będziesz przeszkadzać, ale zaraz zaczną mi zarzucać, że jestem nie miły- Szczerze miał to dosłownie gdzieś. Nie obchodziło go to co powiedzą na jego temat inni. Po prostu był jaki był i nic tego raczej nie zmieni.
Duży wpływ na jego charakter miały te wszystkie wydarzenia z jego życia. Nie jest miło kiedy rodzice mają własne dziecko za kompletne nic.

Gdy usłyszała słowa chłopaka drgnęła niespokojnie. A więc lepiej powinna usiąść w kąciku i nie przeszkadzać.
-Uznaj, ze mnie tu nie ma. -wymamrotała pod nosem. Podeszła wolnym krokiem w kąt sali i usiadła na ziemi. Podkuliła kolana i oparła na nich brodę wcześniej oplatając je rękoma. Westchnęła bezgłośnie wpatrując się w podłogę. Nadal była roztrzęsiona po ostatniej sytuacji z MMS. Przed jej oczami stanął obraz Jej i Mandy z wierzy słowa blondynki rozbrzmiewały w jej uszach echem. Nagle wszystko zniknęła i teraz ujrzała swojego ojca, który krzyczał jaka Faye jest bezużyteczna, że jest nikim. Po policzkach rudowłosej zaczęły spływać słone krople. Przymknęła powieki i pociągnęła noskiem.

Gryfon starał się jak tylko mógł ignorować dziewczynę, jednak nie było to łatwe. Prawie, że nie możliwe. Wstał z ziemi i potargał nerwowo włosy z tyłu głowy.
-Ale to denerwujące- Mruknął cicho i usłyszał jak dziewczyna...zaraz, ona płacze. Kame nigdy nie odnajdywał się najlepiej w takich sytuacjach. Zawsze z jednej strony coś mu mówiło, że powinien był się tym zainteresować, ale z drugiej strony musiał by się produkować, a on tego nie lubił. Odgarnął sobie spokojnie włosy z oczu i oparł się o jedno lustro z drugiej strony sali.
-Co się stało ?- Zapytał się chłodnym głosem.

Słysząc pytanie chłopaka podniosła na Niego swoje czekoladowe zaszklone tęczówki.
-Nic mi nie jest. -odpowiedziała spokojnie. Ton Jego głosu mówił 'pytam z grzeczności bo gucio mnie obchodzi dlaczego płaczesz'. Dlatego wolała nic mu nie mówić. Dziwne było to, ze Gryfoni potrafili być tacy wredni i opryskliwi. No ale nic się na to nie poradzi. Otarła załzawione policzki wierzchem dłoni i spojrzała na Niego.
-Nie będę się użalała bo nie ma po co, a z drugiej strony i tak Cię to nie obchodzi. -powiedziała chłodnym tonem mierząc Go wzrokiem od góry do dołu.

-Dziewczyny- Mruknął cicho do siebie i podszedł do płaczącej istotki. Ukucnął przed nią i mruknął cicho.
-Fakt, nie wiele mnie to obchodzi, ale nie lubię kiedy ktoś przy mnie płacze, pytam się raczej z grzeczności, ale też wiem, że kiedy komuś powie się co ciebie dręczy może zrobić się lżej na duchu- W sumie słyszał o tym, że tak jest, on sam nigdy nikomu tak naprawdę z niczego się nie zwierzał, więc w sumie nie mógł powiedzieć, że tak na pewno to działa. Tak więc czekał aż dziewczyna coś powie.

Wywróciła teatralnie oczyma słysząc Jego słowa. Westchnęła cichutko i przełknęła bezgłośnie ślinę.
-Po prostu chodzi o to, że niedługo muszę jechać do domu a nienawidzę tam jeździć. Czuję się tam jak obca, ojciec mnie nienawidzi, ciągle na mnie krzyczy i mówi jaka jestem beznadziejna. -powiedziała cichutko. Zagryzła delikatnie białymi ząbkami dolną wargę.
-Mam tego dość. Nie chce tam jechać. -dodała i spojrzała na chłopaka swoimi czekoladowymi tęczówkami. Odgarnęła niesforny kosmyk włosów z policzka i wetknęła go za ucho.

Gryfon rozsiadł się wygodnie obok niej i wysłuchał od początku do końca. Coś mu to przypominało. Podobnie on miał, no może z tą różnicą, że on nie musiał nigdzie wracać. Nawet jego rodzice cieszyli się z tego, że go nie widzieli.
-To nie jedź. Postaw chociaż raz na swoim- Dla niego było to naprawdę proste, jednak doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że tylko w słowach. Łatwo jest powiedzieć, zapomnij, odejdź, ale zrobić to już zupełnie inna rzecz.
Kame nie był najlepszy jeżeli chodziło o pocieszanie, tak więc nic dziwnego, że wbił wzrok w ziemię.

Pokręciła delikatnie głową na boki.
-Nie mogę. -powiedziała cichutko i oparła głowę o lustro za jej plecami.
-Muszę jechać, gdybym nie pojechała ojciec by mnie zabił. To co roczna bardzo ważna rodzinna kolacja. Musi być cała rodzina. -wyjaśniła smutna. Spojrzała na chłopaka kątem oka i otarła łzy z policzków wierzchem dłoni.
-Już nie będę Cię zanudzać, zamilknę. -dodała i uśmiechnęła się blado.

Kame już kompletnie nie wiedział co miał by powiedzieć. Dźwignął się na nogi i zaczął sobie spokojnie chodzić w lewo i w prawo.
-To ja nic nie jestem w stanie na to poradzić. Po za tym, twoje życie, twoje decyzje, i to ciebie dosięgnął ewentualne konsekwencje- Cały Kame szczery aż do bólu.
-Chociaż mi się wydaje, że jeżeli tak ci źle w domu, warto było by spróbować porozmawiać o tym z ojcem. - Jak dal niego to było jedyne wyjście. Chociaż też z własnego doświadczenia wiedział, że nie zawsze da się tak spokojnie usiąść i porozmawiać.

-Myślisz, ze nie próbowałam z Nim rozmawiać? Z Nim się nie da rozmawiać. -powiedziała. Na jej twarzy pojawił się delikatny grymas. Westchnęła cichutko i spojrzała na chłopaka.
-Nie ważne, zapomnijmy o tej rozmowie. -dodała i przeczesała palcami długie rude włosy.
-Jestem Faye. -przedstawiła się melodyjnym głosikiem. Na jej twarzy pojawił się delikatny acz bardzo uroczy uśmiech.

-Jak uważasz- Nie będzie jej na siłę przekonywać bo w końcu nawet się nie znali. Więc nie miał takiego prawa. Tak więc na wyraźne jej życzenie zakończył temat. Mu też to było na rękę, więc jego humor z lekka się poprawił.
-Eeee...Kame- Powiedział spokojnie i ponownie oparł się spokojnie o lustro. Wbił przez chwilę wzrok w swoje odbicie, jednak szybko jego brązowe oczy zostały ponownie skierowane na dziewczynę. Nie kojarzył jej ani z korytarza ani z innych miejsc szkolnych. Chociaż w sumie u niego to nie dziwota. Przeważnie Kame można było znaleźć w takich miejscach gdzie ludzie raczej nie zaglądają. Gryfon po prostu lubił samotność.

Przez chwilę lustrowała chłopaka czekoladowymi tęczówkami, jednak pospiesznie odwróciła wzrok gdyż mogło zacząć się to wydawać dość dziwne. Wbiła wzrok w jedno z luster przed Nią. Westchnęła cichutko i przeczesała palcami długie rude włosy, które opadły na jej bladą twarzyczkę i zasłoniły ją. Może lepiej będzie gdy nie będzie się odzywała. Zauważyła, ze chłopak wolał ciszę, spokój i samotność. Mogła też stąd pójść, ale nie chciała teraz być sama. Towarzystwo milczącego bardzo dobrze jej robiła, dzięki temu nie podejmowała pochopnych decyzji, które mogły wpłynąć dobrze jak i źle na jej życie.

Gryfon zaczął nerwowo stukać nogą w podłogę. Fakt lubił samotność, ale taką prawdziwą. Czyli konkretniej on sam i jakiś pusty pokój, jednak jak to się mówi. Jak się lubi czego się nie ma to się lubi co się ma.
-Masz zamiar tutaj tak siedzieć. Bo trochę już zaczynasz mnie irytować- Mruknął cicho i podrapał się w łepetynę. Kame i jego szczerość czasami naprawdę dobijała. Zawsze mówił to co myśli, oczywiście nie wszystkim to się podobało, ale to gryfona już kompletnie nie obchodziło.

Spojrzała na Niego gdy powiedział, że go irytuję.
-Irytuję Cię? To świetnie, lubie denerwować ludzi taka już jestem nic się na to nie poradzi. -powiedziała i wzruszyła ramionami. Wstała z podłogi i stanęła za Nim dwa kroki. Doskonale widziała w lustrze jego i swoje odbicie. Na jej twarzy pojawił się słodziutki uśmiech.
-Nie bardzo spieszy mi sie by stąd wyjść i powiedziała bym, że przykro mi jest z powodu, ze musisz się ze mną męczyć. Niestety nie jest mi przykro. -dodała melodyjnym głosikiem i zagryzła białymi ząbkami dolną wargę nie przestając patrzeć w lustro.

Chłopak odwrócił się do niej twarzą i spojrzał jej w oczy.
-No to mamy problem. Bo ja też nie mam zamiaru wyjść z tego pomieszczenia. Widocznie będziemy musieli się ze sobą męczyć- Mruknął cicho i wsadził sobie ręce do kieszeni. No to trafił swój na swego. Chociaż Kame nie wkurzał ludzi bo lubił to robić, oni sami się wkurzali, bo styl bycia i zachowania gryfona może być z lekka wkurzające, więc w sumie coś wspólnego mają.

-Świetnie. -powiedziała zadowolona i uśmiechnęła się zadziornie. Nadal stała wpatrując się w Niego. Dopiero wtedy dostrzegła Jego śliczne czekoladowe tęczówki. Wpatrywała się w Niego jak zahipnotyzowana. Kiedy się ocknęła zmierzyła go po raz kolejny wzrokiem od góry do dołu i stwierdziła, ze jest dość przystojny i o wiele starszy od Niej. Odgarnęła rude kosmyki włosów z bladych policzków i wetknęła je za uszy.

Widział jak ta wbijała w niego wzrok, jednak starał się to kompletnie zignorować. Chociaż nie było to miłe uczucie. Nie lubił kiedy ktoś się tak w niego wpatrywał. Tak więc po raz kolejny poszedł w drugi kąt sali.
-Nie widziałem ciebie wcześniej nigdzie w szkole. Znaczy jakoś się tym nie interesowałem. Do jakiego domu należysz ?-Zadał pytanie. Jeżeli sam nie może pobyć w tym miejscu, to przynajmniej sobie pogada. Lepsze to niż wpatrywanie się w siebie bez sensu.

-Bo jestem tutaj od niedawna. -powiedziała spokojnie. Spojrzała na Niego kątem oka.
-Do Slytherinu. -odpowiedziała na Jego pytanie. Podeszła do ściany pokrytej lustrami i usiadła na ziemi, oparła głowę o lustro i przymknęła powieki z cichutkim westchnieniem.
-A Ty do jakiego domu należysz? -spytała zaciekawiona. Milczenie było dobre, ale w sumie rozmowa też nie była aż taka zła.

-Ja należę do Gryfonów- Powiedział spokojnie. Kiedy ta powiedziała do jakiego domu należy skrzywił się lekko. Teoretycznie już dawno minęły czas kiedy w Slytherinie znajdowały się osoby tak bardzo zadufane w sobie, ale on sam miał przykre wspomnienia jeżeli chodzi o ten dom. Jego brat w końcu też należał do tego domu, ale według Kame Shin był czarną owcą w ich rodzinie, chociaż jego rodzice uważali zupełnie inaczej. Według nich to Kame był tym złym.

Zmrużyła oczy słysząc Jego słowa.
-Ojojoj, to teraz do Gryffindoru przyjmują z niezłym charakterkiem. -powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie. Westchnęła cicho i spojrzała na Jego odbicie w lustrze.
-Jesteś studentem? -spytała z zaciekawieniem.