Głębsze wody jeziora

First topic message reminder :

Tutaj docierają jedynie odważni pływacy, którzy nie tylko nie boją się złamać szkolnego regulaminu ale też w nosie mają plotki o zamieszkiwanej tutaj kałamarnicy.

W tym miejscu obowiązuje rzut kostką za każdym razem bez względu na ilość przeprowadzonych tu przez postać wątków. Miejsce to jest niebezpieczne.

Spoiler:

Pogoda nareszcie pozwoliła Gwen wybyć na dwór. Dlatego też zabrała Maxa z Wielkiej Sali na dwór. Po co się kisić w środku, kiedy można pobyć na świeżym powietrzu?
Rozpoczął się czas, kiedy Gwen będzie wychodzić z zamku i, kiedy z żalem będzie wracać do środka.
No i doskonale w widać ulubioną kałamarnice Puchonki. Jako miłośniczka zwierząt nie było takiego, którego by nie lubiła. Wszystkie zwierzęta były dla niej wyjątkowe.
Dziewczyna opadła na trawę blisko wody, żeby móc widzieć rybki. Do zwierząt morskich Gwen miała szczególne miejsce w swoim sercu. Fascynowało ją to, jak mogą żyć tak sobie pod wodą obojętne na resztę świata?
- Ochłonąłeś nieco już? - Spytała obserwując kałamarnice. - I tak nie masz wpływu na to, co już się wydarzyło, więc w sumie możesz się tylko z tym pogodzić lub nie - powiedziała Gwen wracając do tematu ich rozmowy z Wielkiej Sali. - Zamiast tego ciesz się piękną pogodą. Tak długo trzeba było na nią czekać.

Może to i lepiej, że Gwen postanowiła zabrać go ze sobą na zewnątrz. W zamku na prawdę nie dało się wytrzymać przez tych przyjezdnych, a poza tym cały czas miał na myśli swoich rodziców, którzy zachowali się jak małe gnojki. Mogli go chociaż zapytać o zdanie, może bardzo podobało mu się byciem jedynakiem, a teraz musiało się to zmienić, bo im się zachciało pobawić pewnego wieczoru. Mogli się wcześniej postarać, a nie teraz kiedy ten ma już osiemnaście lat na karku. No bez jaj.
Oczywiście po drodze zajrzeli do dormitorium gdzie chłopak zostawił pergamin, bo nie miał najmniejszego zamiaru zabierać go ze sobą, aby zajmowały mu ręcę i martwił się, żeby czasami mu się to gdzieś nie zapodziało.
Chłopak dobrze pamięta, że Gwen uwielbia te swoje zwierzątka, co prawda Maxa za bardzo to nie interesowało, ale przedmiot który ma z tym styczność nie był aż taki zły, lubił go, bo nie które zwierzątka były dla niego na prawdę bardzo fascynujące.
- Owszem raczej nie jestem w stanie tego zmienić, chyba że znasz jakieś zaklęcia którymi można sprawić, aby moja matka nie była w ciąży... - powiedział do niej i spojrzał dość błagalnie na nią. Jakby ta miała mu doradzić co ma w tej chwili zrobić, a co ona biedna mogła mu doradzić? Musiał sobie sam to wszystko poukładać w jak najlepszym porządku.

- Jak mawiała moja babcia, na wszystko trzeba czasu. Nic nie poradzisz. A może akurat będziesz się cieszył z młodszego rodzeństwa? Nigdy tak na prawdę nie wiesz, co wydarzy się za chwilę.
Gwen zdecydowanie nie wierzyła w przepowiednie i wróżbiarstwo. Bo co tak na prawdę można było wywróżyć z fusów czy czegoś innego? Owszem zdarzały się przypadki, kiedy coś się komuś sprawdziało, ale bez przesady.
O ile łatwiej byłoby być kałamarnicą? Całe dnie wylegiwać się na słońcu. I tylko jeść. Od czasu do czas użerać się z morskimi mieszkańcami jeziora.
Istny raj na ziemi. A raczej na wodzie.
Gwen podniosła się z kucków i porzuciła obserwowanie kałamarnicy. Cudowne zwierze. Prawie tak samo jak konie. Jak jej Błyskotka.
Podeszła do Maxa i objęła go. Wydawał się jej taki zagubiony jak małe dziecko. Chciała jakoś mu pomóc, ale nie mogła nic zrobić. Pozostało jej tylko wspieranie go.

No co jak co, ale Gwen potrafiła go pocieszyć i postawić na nogi. Może na prawdę Max po prostu za szybko przyjął to do wiadomości i od razu uznał to za beznadziejny pomysł, a kto wie może na prawdę będzie się bardzo cieszył z tego, że będzie miał rodzeństwo.
- No... Powiedzmy, że mnie pocieszyłaś. Może na prawdę za szybko zareagowałem. Chyba sam potrzebuję czasu, aby się z tym przespać i dobrze to przemyśleć. - powiedział. W końcu to nie on zrobił głupstwa tylko jego rodzice. Byli dorośli, więc chyba nic nie stało na przeszkodzie, aby na świecie pojawił się jego brat czy siostra. Na razie nie chciał o tym w ogóle myśleć i zostawić to w zapomnienie, a jedynie piękny uśmiech i parę słów jego matki będzie w stanie przekonać go do swoich racji.
Wróżbiarstwo? Chłopak może nie kochał tego przedmiotu, ale nie był też jego najgorszym przedmiotem. Lubił sobie nie raz popatrzeć w fusy, nawet ostatnio przepowiedziała mu profesrka, że znajdzie miłość swojego życia i tą osobę zna od dość dawna i co? Nie sprawdziło się? Sprawdziło. Być może przez to właśnie chłopak zaczął się do tego przedmiotu przekonywać.
Oczywiście objął swoją ukochaną.
- Coś się stało? - zapytał przyglądając jej się. Albo mu się wydawało, albo zauważył jakiś dziwny grymas na jej twarzy, a zawsze jego dłoń była bardzo pomocna tym bardziej dla Gwen.

- Nie - zaprzeczyła, bo i nic się nie stało.
Gwen nie należała do osób, które od tak sobie po prostu przejmowały się czymś długo. Za bardzo szkoda jej było czasy i takie tam. Jest tyle rzeczy do zrobienia, a tak mało czasu.
- Dobra postawa - pochwaliła Maxa, Gwen. - Pozytywne myślenie jak najbardziej jest wskazane. Myśl pozytywnie. Jak ci nie będzie szło to razem będziemy pozytywnie myśleć. - A na zakończenie swojego wywodu dodała. - Pamiętaj, że zawsze może być gorzej.
Pocieszające słowa dziadka Gwen. Chociaż nie zawsze mogą kogoś pocieszyć. W każdym razie na Gwen działały już od najmłodszych lat.
Coś w tych słowach faktycznie było, jak się nad tym głębiej zastanowić. Bo nawet jeśli, jest źle, to może zdarzyć się coś jeszcze gorszego.
- A wiesz, że chciałabym czasami być kałamarnicą? - Wypaliła Gwen całkowicie zmieniając temat. - Ma takie beztroskie życie. No i, co najważniejsze nie musi zdawać egzaminów.

No i w tym byli do siebie podobni, on również nie przejmował się czymś bardzo długo, no oczywiście jeśli to nie jest bzdura, bo jeśli chodziłoby o związek czy coś w tym stylu to pewnie by się przejął na dłuższą metę.
- Jeszcze bardziej mnie pocieszaj kochanie... Już myślę, że nie będzie gorzej, chyba, że dostanę wiadomość, że będą miał i siostrę i brata. Ale już wtedy bym się na prawdę bardzo wkurzył. - mruknął do niej.
Chłopak nie chciał na prawdę już o tym myśleć, dla niego to była istna katorga dla jego nieszczęsnego mózgu. On nie mógł tego przyswoić i czuł się z tym na prawdę źle. Nawet nie potrafił sobie przetłumaczyć, że to nie jest nic złego, ale dosyć o tym. Może mu przejdzie, a jeśli mu nie przejdzie do gorzej dla jego rodziców.
- Powiadasz, że chcesz być kałamarnicą, a co jeśli znajdzie się jakiś głodny rekin, który weźmie Cię za śniadanie? - zapytał. Bycie zwierzęciem to właśnie minus w tym, że zawsze mieli kogoś nad sobą kto może ich uznać za śniadanie, obiad, drugie danie, lub kolację.

- Gorzej może być zawsze - powtórzyła Gwen.
Ona zamierzała się tego trzymać i dlatego też jak na razie życie szło jej dość łatwo. Nie miała co narzekać.
Jej rodzice się kochali, chociaż ona sama z matką miała nieco luźniejszy kontakt niż z tatą. Mała uciążliwego, lecz dającego się lubić brata. Kochających dziadków. Wujostwo. Fajnego kuzyna. Swoją ukochaną klacz i do tej wesołej gromadki do nie dawna dołączył Max.
- Tak wielka kałamarnica raczej nie będzie miała problemów z innymi drapieżnikami - uznała Gwenllian uśmiechając się. - Wiedzie sobie spokojne życie. Też bym takie chciała.
Chociaż Gwen lubiła szkołę to jakaś jej część, chciała już wakacje. Dziewczyna tęskniła za swoją klaczą. Błyskotka miała już swoje lata, ale nadal dobrze się trzymała.

No ona to potrafiła go pocieszyć, to ma być jeszcze gorzej? Ale, że co. Co ona miała na myśli, że to dopiero początek stwarzania małych Lambercików, to nie są do cholery żarty, a na pewno nie takie z których chłopak ma się śmiać. Dla niego to było żałosne i na prawdę matkę i ojca tak wyzwie, że to on będzie tym razem górą. Oni nie mają nic na swoje usprawiedliwienie i sama perspektywa, że Max stoi nad nimi, a Ci siedzą ze spuszczonymi głowami bardzo mu się podobała.
Ano dołączył, miał nadzieję, że szybko nie odłączy. Ale co tam będzie w przyszłości to chyba nikt nie wie. Chociaż może to i źle, bo jakby się Max dowiedział, że w przyszłości jednak z ich związku nic nie wyszło to dlaczego mieliby się nie starać, aby było lepiej? Przecież zawsze może być lepiej.
- Ano ja już się tak na tym nie znam jak Ty, więc nie wypowiadam się na ten temat. - powiedział. Wiedział, że dziewczyna za czymś tęskniła, ale nie miał zielonego pojęcia za czym. Potrafił latać na miotle i to dość dobrze, więc jeśli chciała gdzieś polecieć, kogoś odwiedzić to mogła tylko powiedzieć.
- Kochanie coś się stało? - zapytał upewniając się, że wszystko jest okej, ale tak nie było. Za dobrze ją znał, aby ta mogła go tak łatwo oszukać.

- Nic się nie dzieje - zapewniła Gwen zgodnie z prawdą. - Po prostu się rozmarzyłam. Poczułam wiosnę i już mi się wakacji zachciało. A to jeszcze czekają na nas egzaminy końcowe - skrzywiła się.
Puchonka na powrót podeszła do jeziora i opadła na trawę. Teraz jeszcze gorzej będzie się człowiekowi szło skupienie na szkole.
Gwen ciężko szło zabrać się za coś, kiedy pogoda jest taka piękna. Ciepło. Słonecznie. I jak tu myśleć o szkole? Ano się nie da, a przecież inaczej nie da rady pójść na studia!
- A wiesz, że mugole mają takie urządzenia, które potrafią sprawić, że możesz bez czarów pływać pod wodą? - Zmieniła temat Gwen. - Nurkowanie to się nazywa. Mój kuzyn był kiedyś nad morzem i całą rodziną tak sobie zwiedzali dno morza. A moja ciocia nie jest czarownicą, więc nie mogła użyć magii. Ale podobno bardzo fajne przeżycie.
Ona też miała w planach takie mugolskie nurkowanie. Zawsze podziwiła mugoli, że dają sobie radę bez magii. Ale za nic nie oddałaby swoich magicznych zdolności.

Max nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że niebawem będzie pisał egzaminy końcowe. Trzeba się uczyć i takie tam, lubił się uczyć tego co lubił, a jednak egzaminy końcowe były o wielu innych przedmiotach których tak na prawdę nie cierpiał. Co miał ściągać na egzaminie? To chyba nie podlegało dyskusji, bo może i Max nie był takim świętoszkiem, ale do ściągania to mu jeszcze daleko i pewnie nawet nie będzie można ściągać, mogą być jakieś specjalnie zaklęcia, które urwią im głowy jak tylko się odwrócą, no co... Może i tak być.
Spojrzał na Gwen.
- Też nie mogę się doczekać wakacji, jednak coś mnie od nich odciąga. No wiesz oby dwoje wyruszymy do domu, a będzie to jednak trwało dość długo i to bez Ciebie... - powiedział do niej i lekko się skrzywił. Taka rozłąka może im źle zrobić tym bardziej, że dopiero co zostali razem, a każdy dzień spędzali praktycznie razem i teraz tak bez niej? Nie wiedział czy sobie z tym po prostu nie poradzi.
- No my przecież też możemy nurkować, tak? Tylko przy pomocy różdżki... Albo też roślin. Chyba o nich słyszałaś. - powiedział. Sam nigdy nie wpadł na ten pomysł, aby sobie tak po mugolsku zanurkować, a może to być na prawdę cudowne przeżycie, jednak na ten moment pozostało im jedynie użyć zaklęć, bądź roślin, które mają właśnie takie funkcje.

Gwen pokręciła głową. Może nie wyraziła się wystarczająco jasno. No, bo w sumie kto wiedział, co jej w głowie siedzi.
- Mi chodzi o to, żeby spróbować takiego mugolskiego życia - powiedziała Gwen zrywając źdźbło trawy. - Ciekawi mnie wiele rzeczy. A te, które są dostępne i mogę ich spróbować - chcę tego dokonać. Żeby potem nie żałować, iż się czegoś nie zrobiło.
Puchonka chciała wiele w swoim życiu przeżyć i spróbować. Lista jej życzeń była długa i ciągle się powiększała. Ona sama już nie bardzo wiedziała ile pozycji na tej liście jest. A każdego dnia przybywało nowe.
- Przeżyjesz beze mnie - stwierdziła dziewczyna spoglądając na Maxa. Ona też nie chciała się z nim rozstawać, ale z drugiej jednak strony przez dziesięć miesięcy nie widziała Błyskotki. Za nią też mocno tęskniła. Z resztą za dziadkami i domem też.
- Zawsze przecież możemy się listownie zgadać i spotkać. Albo na parę dni wyskoczyć gdzieś we dwoje - posłała chłopakowi uśmiech.
Taka przygoda mogłaby być niezwykle ciekawa. A że była już pełnoletnia więc będą musieli ją puścić. Ale nie na całe dwa miesiące. Błyskotka też na nią czeka.

Max dobrze ją znał, ale jednak nie śledził jej myśli, ba nawet nie wiedziałby jakby miał tego dokonać, a wcale mu tego nie było potrzeba. Bo jej na tyle ufał, żę nei musial grzebać w jej myslach i znać ją na wylot, właśnie wolał o wiele bardziej jak dziewczyna jest trochę tajemnicza i poznawać ją jeszcze bardziej, a jakby znał ją na wylot byłoby to trochę nudne, prawda?
- Masz rację. Ja niestety nie mam w rodzinie żadnego mugola, ale mogę Ci jedynie zaproponować jakąś wycieczkę w wakacje do jednego z mugolskich zakamarków. - powiedział. Nie chciał, aby dziewczyna przez tę propozycję nie pomyślała sobie czegoś, że chłopak chce ją przy tym jakoś wykorzystać. Max nie był takim typem człowieka, owszem nie odmówiłby gdyby zaproponowała, ale sam nie odważyłby się.
- No właśnie nie wiem czy dam sobie radę. - owszem wiedział, że będą się kontaktować przez sowy, a nawet będą się spotykać gdziekolwiek, ale jednak to nie to samo. To będzie wyglądało tak w biegu. A tutaj mieli cały dzień dla siebie.
Max również tęsknił za swoją rodziną, owszem zrobili mu świństwo tym bachorem, ale jednak to jego rodzice prawda?
- Na prawdę? To mugole strzeżcie się! - mruknął. Szczerze powiedziawszy aż tak bardzo mugole go nie interesowały, ale skoro Gwen tego chciała to może być na prawdę bardzo ciekawie.

Puchonka miała ciocię mugolkę, a i ona sama nie miała stuprocentowej czystości krwi. Lecz dla niej takie rzeczy jak czystość krwi były nie ważne. Liczyła się przede wszystkim osobowość.
Nie oceniała ludzi tylko ze względu na status majątkowy, czystość krwi czy tego typu inne bzdety.
Gwen była typowo bezpośrednia i nie bawiła się w jakieś podchody. Lubiła jasne sytuacje.
- Przez wakacje niestety będziesz musiał się mną podzielić z Błyskotką i ewentualnie z Lao, moją przyjaciółką z Gryffidnoru - poinformowała Maxa, Gwen ponownie podnosząc się z trawy. Dobrze, że miała zielone spodnie i ewentualnej plamy z trawy nie będzie aż tak mocno widać. - Bardzo mi brakuje już jazdy konnej. Nie będę cię zanudzać.
Gwen mogła godzinami gadać o tym samym. Kochała bardzo zwierzęta, ale jakoś nie przyszło jej na myśl nigdy, żeby zostać wegetarianką.
Miała zamiar już nie raz przejść na jakąś dietę, ale wszystko spaliło zawsze na panewce. Brakowało jej silnej woli.
- Nadawałbyś się do życia na wsi? - Zapytała Gwen kręcąc się w kółko tak bez celu.

Dla niego również czystość krwi nie wchodziła w rachubę, może i Gwen nie była takiej czystości krwi jak Max, ale jemu to wcale nie przeszkadzało. Nawet do końca nie był pewny jej procentowości, bo nigdy się tym nie interesował. Był zdania, że skoro jest w Hogwarcie to znaczy, że na to zasłużyła i chcąc nie chcąc jest czarodziejem, a może w przyszłości być bardzo dobrym czarodziejem, który będzie ratował innych przed złem. O tak! Takie coś to mu się bardzo podobało i w stu procentach by mu odpowiadało. Lubił być chwalony i doceniany no chyba nie ma takiej osoby, która tego nie lubi. Przynajmniej on w swoim jakże długim życiu takowej nie poznał.
- Lao? Chyba ją kojarzę. - powiedział, tak mu się zdawało. To był skrót od jej imienia, a więc imię mogła mieć zupełnie inne. Jednak skoro chodzi o Gryffindor to chyba jej chodziło o Laoise. Z dziewczyną nigdy nie zamienił więcej niż dwa słowa. Nie miał z nią dobrego kontaktu i wcale mu tego nie było potrzeba. Jednak to przyjaciółka Gwen, więc pewnie będzie możliwość poznania jej nieco bliżej.
- Nie zanudzasz. Wręcz przeciwnie, bardzo lubię rozmawiać o sprawach mugolskich. - mruknął. Chociaż nie do końca był z nią szczery, ale ona przecież nie musiała o tym wiedzieć. Pewnie i on parę razy opowiadał jej o czymś co ją kompletnie nie interesowało, ale starała się to wytrzymać.
- Myślę, że tak. Ale nie mogę nic na ten temat powiedzieć skoro nigdy nie byłem w takich miejscach. - oznajmił.

Puchonka za nic nie chciała się przenieść do miasta jak będzie już samodzielna. Za nic. Wyrosła w wiejskich i górskich okolicach Monachium. I tam czuła się najlepiej. Drzewa, łąki i zwierzęta.
Nie mniej jednak nie wszyscy musieli lubić to, co ona. A Gwen bardzo szanowała zdanie innych. Wolała się nie narzucać. Każdy miał prawdo do własnego zdania.
- Oj to żałuj - powiedziała Gwen przestając się kręcić. - No, ale nie twoja wina, że nie miałeś okazji. Cudownie jest na wsi. Ja nie zamierzam nigdzie indziej mieszkać po zakończeniu szkoły.
Dziewczyna podeszła do jeziora i ukucnęła wkładając dłonie od wody. Przekładała kamienie z jednej strony na drugą.
Mało kreatywne zajęcie, ale Puchonka musiała coś robić. A najlepiej zająć czymś dłonie.
- A nad morzem byłeś? - Zapytała dalej robiąc swoje przekładanki. - Bo ja bardzo lubię zwiedzać nowe miejsca.

Max trochę inaczej był wychowany. W gwarze, w miejscu gdzie zawsze było pełno ludzi. Londyn był na prawdę ogromnym miejscem. Na prawdę żałował, że nie urodził się w Dolinie Godryka, czy w Hogsmeade. Gdy odwiedzał te miejsca nawet wtedy kiedy była wycieczka szkolna to było pięknie. Wielka szkoda, ale na to nie mógł już nic poradzić. On z pewnością zamieszka w magicznym miejscu, aby nie uważać na mugoli którzy będą zaciekawieni co mu wystaje z tylniej kieszeni. Największym zaciekawieniem były zawsze różdżki, bo kto normalny trzyma zwykły patyk w kieszeni? No chyba pośród mugoli, prócz małych dzieci to nie ma nikogo. I bądź tu człowieku zdrowy.
- Nie mam zielonego pojęcia jak wygląda życie na wsi, ale ok wierzę Ci na słowo. - powiedział do niej uśmiechając się lekko.
W życiu trzeba wszystkiego spróbować, prawda? Dlatego skoro Gwen będzie chciała w przyszłości mieszkać na wsi to on nie miał prawa jej tego zabraniać, ba! Jeśli nadal będą wspaniałą parą mogą tam zamieszkać razem, szczerze powiedziawszy nie wyobrażał sobie innych scenariuszy, był już przecież dorosłym facetem i nie będzie się bawił w dziewczynki jak to było kiedyś.
- Nie... Wiem, wiem pewnie myślisz sobie, że jestem gburem który wiecznie siedział w domu.- mruknął. Ale nigdy nawet nie przyszło mu na myśl, aby jechać na wakacje do mugoli. Pewnie jakby rodzice mu to zaproponowali zgodziłby się, ale oni chyba podobnie jak on trochę mieli kłopot z porozumieniem się z mugolem. Max się już do nich przekonał, przecież zna w szkole uczniów nieczystje krwi i ona nie była żadną przeszkodą, ażeby nie rozmawiać z nią.

Każda rodzina ma inne metody wychowywania i tak dalej. Nie każdy musiał ze swoimi dziećmi jeździć po różnych miejscach i pokazywać im to i tamto.
Tak się akurat złożyło, że von Ingerslebenowie podróżowali dużo, kiedy dzieci były jeszcze małe. A że od dziecka obcowały z przyrodą więc czymś naturalnym było dla nich zwiedzanie.
W przypadku Klausa ten zapał nieco osłabł, ale dla Gwen pozostał on taki sam mimo upływu lat.
- Masz jeszcze czas, żeby to nadrobić - powiedziała Gwenllian wyciągając dość duży kamień. Był ładny. Nawet bardzo, ale Gwen lubiła dość nietypowe rzeczy. - I koniecznie musisz chociaż spróbować jazdy konnej. Na naukę nowych rzeczy nie jest nigdy za późno.
Gwen chciałaby robić wiele rzeczy. Nie mniej jednak jej główną wadą był słomiany zapał i lenistwo. Po mimo całej swojej nadpobudliwości, Puchonka całkiem dużo rzeczy zaczynała i nie kończyła. Do wielu z nich już nie wracała.
- Będąc ze mną atrakcji ci nie zabraknie - uznała Gwenllian.

Może i nie powinni, ale jednak dla każdego dziecka to jest na prawdę ekstra i można powiedzieć, że Maxowi tego brakowało, no ale teraz już na to nic niestety nie poradzi. Tak już jest i koniec. Rodziny się nie wybiera jak to mówią. Ale przecież nie było aż tak źle w jego dzieciństwie, chociaż zawsze ukazywali, że na prawdę go kochają i to się tak na prawdę liczyło, a jakieś atrakcje były na prawdę zbędne.
Pewnie on będzie całkiem inaczej na to wszystko patrzył. Będzie miał własne dzieci to na pewno będzie o wiele lepiej niż w jego przypadku.
- Pewnie tak... - powiedział do niej.
Jazda konno? Te konie co on znał to miały skrzydła, przynajmniej z opowiadań jego rodziców, niby słyszał o takich normalnych, można powiedzieć mugolskich koniach, ale nigdy ich nie widział na oczy.
- Jazda konna? Wow. Coraz bardziej jestem napalony na tę wycieczkę. - mruknął do niej z uśmiechem. Coraz bardziej podobało mu się to mugolskie życie. Nikt wcześniej nie opowiadał mu tak fajnie o tym mugolskim świecie.
- No pewnie tak... Nie śmiem wątpić. - zaśmiał się.

- Nie wiem, czy ci wspominałam, że moi dziadkowie prowadzą stadninę koni na przedmieściach Monachium - odezwała się Gwen.
Jakby nie patrzeć cieszyła się, że jednak nie jest całkowicie zieloną czarownicą do spraw mugoli. Dzięki temu nie musiała chodzić na mugoloznastwo. Sama mogła by go uczyć. Po za tym fajnie było mieć wiedzę nie tylko na tematy czarodziejskie.
Wiele wynalazków mugoli było na tyle interesujących, że mała Gwen męczyła rodziców, żeby zabrali ją to tu, to tam.
- Mam nawet własną klacz - poinformowała Maxa. - Ale na niej nie dam ci się przejechać. Jest tylko moja - posłała mu promienny uśmiech.
O tak, o Błyskotkę bywała zazdrosna. Wynikało to z tego, że miała ją od wielu lat i bardzo kochała swoją Błyskotkę.
- W górach też nie byłeś?
Gwen na prawdę nie zazdrościła chłopakowi tego, że tak wiele rzeczy było dla niego nowością. Wszystko jest kwestią wychodzenia i pochodzenia, ale Gwen swojego by nie zmieniła.

- A skąd mógłbym to wiedzieć jak nigdy nie rozmawialiśmy o swoich rodzinach. - mruknął do niej. No taka była prawda. Nigdy, przenigdy nie rozmawiali o swoich rodzinach, bo niby po co? Owszem, Gwen nie raz to wspominała, ale chłopak najwyraźniej musiał o tym zapomnieć, w końcu encyklopedii w głowie nie ma, prawda?
Właśnie tak, Max nie miał zielonego pojęcia o mugolach, a jak ona opowiadała chłopak mógłby tylko siedzieć i tego słuchać. Było to na prawdę dobre zainteresowanie i może Max zacznie chodzić na te zajęcia? Ale sam nie wiedział czy nie jest czasami na to za późno.
Max był zawsze ciekawskim chłopakiem, wszystko musiał wiedzieć i wszędzie musiał być na miejscu, więc nic dziwnego, że opowieści dziewczyny na prawdę go fascynowały.
- Ja się nawet nie odezwałem, że chce jeździć Twoją klaczą. Nawet nie wiem czy będę na tyle odważny, aby wsiąść na konia. - powiedział do niej.
Musiałby parę miesięcy się nim zajmować, aby go dotykać.
- Nie... - jego rodzice nie chcieli się ruszać nigdzie gdzie by byli mugole. Tacy już byli, ale Max jest najwyraźniej inny.

- Wiem, że nie mówiłeś, ale na pewno sobie pomyślałeś - Gwen przestała bawić się kamieniami i wyciągnęła ręce z wody. - W sumie faktycznie jakoś ten temat został pominięty.
Gwen usiadła na trawie ze skrzyżowanymi nogami. Przeciągnęła się.
- Siadaj, a ja ci opowiem o mojej szalonej rodzince - oznajmiła puchonka. - Potem zamienimy się rolami. Jak będziesz miał jakieś pytania to zadawaj.
Puchonka poczekała, aż chłopak zajmie miejsce na przeciwko niej.
Miejsce nadawało się na tego typu rozmowy. Nikogo w pobliżu nie było. Tylko sama natura. Czyli to, co Gwenllian lubiła najbardziej w otaczającym ją świecie.
- Moja mama pochodzi z Irlandii i zajmuje się głownie malowaniem. Nie pracuje. Tata jest z pochodzenia Niemcem, ale pracuje w Londynie w Departamencie Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. To po nim mam to zamiłowanie do zwierząt. Mam o rok starszego brata, Klausa. Posiadam też rok młodszego ode mnie kuzyna, wujka, brata mojego taty, i ciocię, która jest mugolką. - Gwen przerwała na chwilę, bo się zapowietrzyła. - Zostają jeszcze dziadek Robert i babcia Alberta - rodzice taty, mieszkają na przedmieściach Monachium i mają stadninę koni. A moją Błyskotkę dostałam na 6 urodziny.

Uśmiechnął się lekko do niej, jak ona go dobrze znała, faktycznie pomyślał tak. Gwen kocha konie, więc pewnie i jej rodzina jest nimi bardzo zainteresowana. U niego w rodzinie jest odwrotnie, każdy ma inne zainteresowania i dlatego pewnie nie zawsze mogą się dogadać ze sobą. Max im jest starszy tym bardziej ich nie rozumie. Teraz gdy będzie miał rodzeństwo pewnie wszystko się zmieni, a tak na prawdę nie chciał, aby cokolwiek się zmieniało. Było mu dobrze tak jak jest teraz. Przyjeżdżał do domu i zamieniał z nimi jedynie parę zdań opowiadając jak tam w szkole i czy w ogóle zdał do następnej klasy. Rodzice się bardzo zmienili zawsze byli dla niego czuli i wyrozumiali, teraz było całkowicie odwrotnie. Może dlatego, że Max jest już dorosłym chłopcem i nie powinien dostawać pochwał za każdy zrobiony kroczek i pewnie jego powoli zaczynałoby to męczyć.
Tak jak powiedziała tak też zrobił. Usiadł sobie koło niej i gdy ta zaczynała opowiadać ten spoglądał się w taflę wody. Szczerze powiedziawszy bardzo chciałby się zamienić z nią. Zobaczyć jak to jest żyć na wsi. Nie dorastał na wsi więc pewnie nie poczuje jak to jest. Owszem ma zamiar tam dotrzeć, ale jako już dorosły czarodziej więc będzie na to inaczej patrzył niż malec.
- Widzę, że masz dość dużą rodzinę. - powiedział do niej i kolejny raz lekko się uśmiechnął. Teraz przyszła kolej na niego? Nie... On na prawdę nie chciał o tym opowiadać, bo niby co mógłby jej powiedzieć. Czekał z myślą, że ta zapomni.

Gwen przez chwilę czekała, czy Max nie będzie miał jakiś pytań. Ale najwyraźniej nie miał.
Cóż.
Jakby nie patrzeć, jej rodzina nie była znów, aż tak ciekawa. Każdy robił swoje, ale jej wydawało się to normalne. Były przecież listy no i spotykali się jak się dało.
Może jedynie z rodzicami jej mamy nie widzieli się od lat, ale oni też jakoś specjalnie nie przejawiali zainteresowania rodziną swojej jedynej córki.
- Teraz ty - powiedziała w końcu, kiedy nie doczekała się żadnych pytać. - Chyba, że to drażliwy temat?
Gwen wolała nie naciskać, żeby nie świadomie chłopaka nie urazić. Była z tych, co to bardzo przejmują się innymi i nie lubiła konfliktów. Jej zdaniem życie było za krótkie, żeby marnować je na nie potrzebne rzeczy.

No nie miał żadnych pytań, sam nie wiedział dlaczego, ale nic nie przychodziło mu do głowy, ale niech ona się tym nie przejmuje, bo jak kiedyś dojdzie do ich wspólnego wyjazdu w stronę mugoli będzie nimi zasypywana i będzie chciała, aby ten skończył.
Max jedynie miał kontakt ze swoimi rodzicami, bo z rodziną Cait nie miał. Jej rodzice i jego byli skłóceni, do tej pory nie rozumiał dlaczego. Wiele razy Cait z nim chcieli ich pogodzić, ale Ci się tylko zaśmiali i nie chcieli tego nawet słuchać. Widać było, że nawet nie patrzeli na to, że ich dzieci na prawdę tego chcą, to trochę bolało, ale nie dało się ich w żaden sposób przekonać.
- Nie, to nie jest drażliwy temat. Mieszkam od zawsze w świecie mugoli, jako małe dziecko byłem wprowadzany w ten magiczny świat. Pewnie znasz Cait, moją kuzynkę. Nasze rodziny się nienawidzą. Z Cait robimy im na złość i na prawdę się przyjaźnimy. Moje życie było takie nudne, że nawet nie mam Ci o czym opowiadać, a resztę to już znasz, że zostanę bratem. - powiedział do niej i lekko się skrzywił. Na samą wzmiankę o tym bachorze robiło mu się niedobrze.

W takim razie wypadało chyba porzucić temat rodziny. Gwen mogła o swojej opowiadać godzinami, ale wolała tego nie robić. Mogła jeszcze zanudzić Maxa i co wtedy?
Tego nie wiedziała, ale wolała nie drążyć tematu i sprawdzić co z tego mogłoby wyjść.
- Co powiesz na zmianę miejsca? - Zapytała wstając z trawy.
Miała ochotę na wyprawę w jakieś ciekawe miejsce. Napatrzyła się już na kałamarnicę, ale nadal chciałaby zamienić się z nią miejscami. To takie fajne stworzenie.
Chciała wybrać się, gdzieś, gdzie dawno nie była. Musiała się zastanowić, gdzie.
Na Maxa raczej chyba nie miała co liczyć w kwestii wyboru miejsca. On szedł tam, gdzie ona, co czasami bywało nudne. Mógłby się wysilić, ale z drugiej jednak strony to ona wolała decydować gdzie chce iść.
- Proponuję albo Lawendowy Szlak jeśli nie chcesz się za bardzo wysilać w wędrówce, albo - oczy jej się zaświeciły - Śnieżną Krainę za lasem?

Na pewno by nie zanudziła, a widząc, że jej to na prawdę sprawia frajde to nie miał nic przeciwko. Przecież nic się takiego nie stanie nawet jakby się trochę ponudzil, a tak z pewnością by nie było. Ale jak ona już tam sobie chciała.
- A co z tym jest coś nie tak? - zapytał.
Jemu było to obojętne, ale może Gwen robiło się zimno, w końcu byli na dworze, a była przecież delikatną kobietą więc nie było jej się co dziwić. Chyba, że był inny powód, dlaczego chciała opuścić to miejsce.
Szczerze powiedziawszy to i Max chciał gdzieś wyjść, poza zamek. Ale nie miał żadnego pomysłu. Być może czeka na nich przygoda życia? Dlaczego nie. Wszystko jest możliwe, tak?
No właśnie, niech ona lepiej decyduję, bo jakby Max wymyślil miejsce to pewnie byłby to Świński Łeb, lub Miodowe Królestwo, a tam za przeproszeniem dupy nie urywało i pewnie by się po chwili zanudzili, ale na coś słodkiego mial chęć.
- Śnieżna Kraina? Brzmi nieźle, ale nie wiem za bardzo gdzie to jest, więc musisz mnie prowadzić, a dobrze wiesz, że za Tobą pójde na koniec świata i jeszcze dalej. - powiedział uśmiechając sie do niej słodko tak jak najlepiej potrafil.

Strona 5 z 12	Strona 5 z 12 • 1, 2, 3, 4, 5, 6 ... 10, 11, 12