First topic message reminder :

Klasa Zaklec i Urokow

W tej przestronnej klasie na trzecim piętrze odbywają się lekcje zaklęć. Dwa rzędy dwuosobowych ławek czekają na uczniów. Duże okna przepuszczają wiele światła, co nadaje klasie przestronny wygląd. Na regałach po prawej stronie znajdują się wszelakie przedmioty na których można ćwiczyć zaklęcia. Na ścianach wiszą natomiast tablice na których są wypisane podstawowe zasady pojedynkowania się.

Opis zadań z OWuTeMów:

Spoiler:

pierwsza sala zaklęć

  Krukon wzdrygnął się potężnie, kiedy Nessa poruszyła temat "kariery w edukacji". Dla osób bliższych Darrenowi nie było tajemnicą to, że czasami chodziło mu to po głowie - jednak w sumie sam nie miał pojęcia co mógłby robić w Hogwarcie. Transmutacja? O ile profesor Whitelight wydawał się być przyjemnym człowiekiem, nawet pomimo nazwiska, które sugerowałoby nadętego snoba, to współpraca z Pattonem Craine'm byłaby jedynie drogą przez mękę. Co do zaklęć - profesor Voralberg radził sobie i tak lepiej niż dobrze z nauką całej szkoły, na samego Shawa działał zresztą bardziej onieśmielająco niż pędzący na niego ponurak w pewnym norweskim jarze. Z jego ulubionych przedmiotów pozostawała jedynie obrona przed czarną magią, która w pewnym sensie była nawet najmocniejszym punktem jego obecnego i, miejmy nadzieję, przyszłego CV. Praca w ministerialnym Biurze Bezpieczeństwa podczas roku pełnego zamieszek w całej Brytanii, biuro rzeczoznawców w Banku Gringotta, gdzie miał styczność z mniej groźnymi czarnomagicznymi i zaklętymi przedmiotami, w przyszłości planował zaś przeniesienie do działu łamaczy klątw - to już mówiło zaś samo za siebie. Z drugiej strony jednak posada jakkolwiek związana z OPCM w Hogwarcie była cały czas świetnie obsadzona - jeśli nie przez Cortez, to przez Emersona, Reeda czy właśnie Lanceley. Shaw, nawet jeśli nie pasowałby akurat tam jak przysłowiowa "pięść do nosa", to co najmniej jak piąte koło o wozu - gdzie liczebnik "piąty" wcale nie był tak bardzo przesadzony.
- Em... - zająknął się - W sumie mam jeszcze rok, prawda? - westchnął, żałując teraz że zniszczył tyle krzeseł i rozważając nawet przez chwilę przykucnięcie na tym jeszcze płonącym - ...rozważałem, ale nie na poważnie - mruknął w końcu.
  Na całe szczęście z odsieczą przybyła sama Lanceley i jej propozycja zaklęcia paru przedmiotów. Spadała ona wręcz z nieba - w końcu Nessa wiedziała dokładnie o co Darrenowi chodzi.
- Oczywiście! - ożywił się Krukon, hamując się po chwili - To znaczy... khm... bardzo chętnie przyjmę każdą formę pomocy - dodał, poświęcając następnie parę chwil na zastanowienie się nad pytaniem kobiety.
- Trzy zaklęcia... Metusque, dla ciągłej ochrony przed fizycznymi efektami bez ograniczania ruchów... a do tego zaklęcie pieczętujące inne czary, którym zachowam Morę, mającą się uaktywnić w przypadku, gdy coś mnie trafi. Dlaczego Mora, nie Megszunteti? Bo jest prostsza i wymaga tylko jednej inkantacji, nie trzech - dodał od razu, przewidując dość oczywiste, kolejne pytanie - w końcu Megszunteti uczyli się na jednym z poprzednich spotkań.

Przez twarz studenta przebiegło wiele emocji, kilku z nich nieco upośledzona na tej płaszczyźnie Lanceley określić trafnie nie umiała. Dostrzegła jednak iskrę wahania, jakąś niepewność. Nie miała pojęcia, nad czym właściwie brunet kontemplował, ale czarownica nie chciała przeszkadzać. Tkwiła w milczeniu, okazjonalnie przesuwając spojrzeniem po jego twarzy z nutą jakiegoś zaciekawienia na własnej. Jej palce poruszały się leniwie, umysł cały czas analizował wybrane przez niego zaklęcia. Wymowę, konstrukcję, ruch dłoni. Oceniała go, chociaż mógł nie zdawać sobie sprawy, a zakres wiedzy młodego Shawa sprawiał, że cień uśmiechu błąkał się jej po twarzy. Od niepamiętnych czasów wielcy czarodzieje — począwszy od Merlina poprzez założycieli szkoły i nawet Voldemort cechowali się olbrzymią inteligencją, smykałką do adaptacji oraz bezbłędnego mieszania trzech głównych składników magii. Skupienia, ruchu, wymowy oraz jasnego celu w umyśle — bez tego magia nie zawsze zgadywała, o co właściwie czarodziejowi chodzi.
- Masz, ale rok to nie jest długo. Uważam, że masz potencjał i jeśli będziesz tylko chciał, chętnie wzięłabym Cię na swojego asystenta, gdy uda mi się otrzymać tytuł nauczycielski oraz wybierzesz ten przedmiot. Nadajesz się, trochę pewności siebie i wiary we własne umiejętności, a moglibyśmy nawet popracować nad własnymi zaklęciami.
Nie chodziło Nessie o to, aby go chwalić, namawiać czy zniechęcać — decyzje o ścieżce kariery musiał podjąć sam, ona jedynie chciała przedstawić mu swój punkt widzenia. Bo, co więcej, mogła zrobić? Jego jedyną wadą w zakresie magii praktycznej były te nuty zwątpienia. Dobry czarodziej musiał się ich pozbyć, magia była mniej kapryśna, gdy uginała się pod wolą niczym mugolska plastelina. Zaśmiała się na jego ekscytację, kiwając głową.
- W takim razie zajmiemy się tym od września, poproszę Reeda o pomoc, jest lepszy w zaklęciach.. No wiesz, bardziej skomplikowanych. Ewentualnie napiszę do Corteza. Skoro masz tylko rok, musimy zrobić wszystko, aby podjęta przez Ciebie decyzja była właściwą.
Cieszyła się właściwie, że przestawał się aż tak przy niej spinać, bo przecież od dawna byli na "Ty" i traktowała go, niczym równego sobie. Miał szansę na odznakę naczelnego, którą sama nosiła kiedyś przy piersi, a jego doskonałe wyniki oraz rekomendacje od pozostałych nauczycieli były tylko dla dyrektora zachętą. Poprawiła się na krześle, zakładając nogę na nogę. Przyglądała mu się badawczo, gdy mówił.
- Słusznie. Widzę, że wiesz, o co zapytam, zanim to zrobię. Dobrze, poprawiasz swoje przewidywanie. Pamiętasz swój pojedynek z Cali? Mam nadzieję, że gdy zrobię wam pojedynki w nowym roku szkolnym, będziesz lepiej czytał ewentualne scenariusze. Bo kwestia samych czarów była na Wybitny. Mógłbyś też zastawić jakąś formę pułapki, która aktywuje zaklęcie ochronne, gdy jakiś przedmiot naruszy jej przestrzeń, zmierzając do Ciebie. Bo przecież wewnątrz takiej szkatuły — może kryć się wszystko. A co byś zrobił, na psychiczny efekt, ale nie wywołany samym zaklęciem?
Dopytała bardziej z zadziorności i ciekawości niż z samej chęci nauczenia go czegoś. Dzisiejsze spotkanie było bardziej domykające, utrwalające zdobyte przez niego informacje. Nie chciała poruszać czarów trudnych przed wakacjami, nie znając planów Darrena. Ruchem dłoni przysunęła torbę, wyjmując z niego opasłą księgę i rzucając mu na kolana, uśmiechnęła się jedynie.
- Lektura na wakacje — ma sporo wstawek w języku Szkockim, ale wierzę, że sobie poradzisz. Pokazuje również taktyki koncentracji rzekomo stosowane przez Czarnoksiężników, ale sam musisz znaleźć w tym prawdę. Wszystko na dziś. Idziemy?
Zapytała, wstając, a gdy zrobił to samo, zajęła się uprzątnięciem klasy.

6|6

+

Darren nie mógł się zgodzić w kwestii braku czasu z Nessą. Co prawda czarodzieje po swoim okresie edukacji zapewne miały inną perspektywę - nawet jeśli byli dość młodzi - ale Shaw uważał, że rok to było dość sporo dla ucznia i studenta. W końcu w drugiej klasie prawie że od ręki wymaga się od dwunastolatków (!) wyboru dodatkowych przedmiotów do trzeciej klasie, w piątej klasie decyzja SUM-ów zaważa praktycznie o całym życiu, a podejmuje ją nierozsądny piętnastolatek. To już było jednak za nim - teraz miał przed sobą jeszcze rok, a planował przecież dodatkowo posadę łamacza zaklęć, która wymagała studiów wyższych. Choć na dziesięć czy jedenaście miesięcy - curriculum vitae dwudziestojednolatka wyglądałoby wtedy dość imponująco.
  - Psychiczny...? - powtórzył Krukon, kierując to słowo raczej gdzieś w niebyt niż w stronę Lanceley. Nad tym się nigdy nie zastanawiał - co prawda uważał, że dość dobrze znosił wszelkie efekty zaklęć wpływających na umysł, jednak do tej pory najgorsze co go trafiło to jakieś banalne Fallo. Co tu dużo ukrywać, oklumentą to on nie był.
- Jeśli byłoby naprawdę źle, a byłbym w stanie, to wezwałbym skrzatkę - wzruszył ramionami. Nie było sensu udawać chojraka i specjalistę od tematów, w których jego wiedza i umiejętności były dość ograniczone - Grzywka powinna dać radę przetransportować mnie do Munga.
  Shaw kiwnął głową w podziękowaniu, odbierając grubą księgę od Lanceley. Co prawda nie znał szkockiego dialektu - w przeciwieństwie do walijskiego - ale miał nadzieję, że nie przysporzy mu to większych problemów.
- Idziemy - przytaknął, biorąc księgę pod jedną pachę, drugą ręką sięgając zaś po różdżkę i pomagając w doprowadzeniu klasy do porządku.

z/t x2

+

Zadanie na kółko (Klub magicznych wyzwań) - Wrzesień

Szkoła stała pusta przez parę miesięcy, więc nie dziwił się że jednym z pierwszych zadań dla kółka magicznych wyzwań było ogarnianie klas z kurzu i innych nieczystości. Niby sprzątaniem zajmowały się zazwyczaj skrzaty domowe zatrudnione w zamku, ale przecież od czasu do czasu można im pomóc. W końcu to potem uczniowie będą uczyć się i bałaganić w tych salach. Po wejściu do klasy zaklęć uważnie się rozejrzał wyszukując potencjalnych przedmiotów, które wymagały naprawy, wyczyszczenia albo poukładania. Długo w sumie nie musiał szukać. Przechadzając się przy oknach zauważył że po wakacjach zdecydowanie potrzebowały one małego czyszczenia. Oczywiście za pomocą odpowiedniego zaklęcia. Przez spory czas zaklęcia gospodarskie nie były jego najlepszą stroną, ale całkiem niedawno zabrał się za ich ćwiczenie i zaczynał już w nich nabierać wprawy. Między innymi Chłoszczyść nie wystrzeliwała już czyszczonych przez niego obiektów niczym balista, a i przypadkowe eksplozje już się nie zdarzały. Niewerbalnie potraktował pobrudzone okna zaklęciami Tergeo i Chłoszczyść w celu ich wyczyszczenia ze wszelkich plam i nieczystości. Troszkę mu to zajęło, ale po jakimś czasie każde okno było czyste jak łza. No to teraz pozostało mu się teraz modlić żeby nikt ich nie upaskudził kiedy już gryfon stąd wyjdzie. Jego następnym celem stały się regały które potraktował Tergeo w celu wyczyszczenienia z kurzu i tak dalej. Chociaż podczas tego procesu wspomagał się też zaklęciem lewitacji, które innym było znane jako Wingardium Leviosa. Za jego pomocą układał też rzeczy na półkach tak żeby były w miarę ładnie poukładane. Na sam koniec obszedł jeszcze salę poszukując prostych uszkodzeń w postaci między innymi niestabilnych krzeseł, rys na tablicy albo pęknięciach w drewnie. Przyjrzał się też niektórym przedmiotom stojącym na półkach. Do ich naprawy użył dosyć prostego zaklęcia, które jednak było jednym z tych które powinien znać każdy czarodziej. Chodziło oczywiście o Reparo. Na szczęście nie znalazł zbyt wielu uszkodzeń które mógłby potraktować tym zaklęciem. Kiedy klasa wyglądała już na tyle schludnie żeby go zadowolić, ruszył do wyjścia niej w celu udania się do dormitorium i napisania listu do Profesor Bennett. Jednak zanim wyszedł, na dobicie całego procesu rzucił jeszcze zaklęcie Essentia Mirabile, które miało wypełnić pokój uniwersalnym przyjemnym zapachem. Nie miał pewności ile będzie ono działało, ale miał nadzieję że nie rozwieje się od razu jak tylko wyjdzie.

/zt

Punkty z zaklęć: 39pkt
Rocznik: VIII
Podejście do przedmiotu: Bez zaklęć nie ma czarownicy. Dla Rudej te zajęcia to podstawa, która po prostu sprawia jej przyjemność, a też dobrze sobie podczas nich radzi.
Klątwa: aktywna (Magneto)

Praca domowa została zadana i oddana, więc Ruda spodziewała się, że niedługo przyjdzie i czas na lekcję. Była ciekawa, czy wypracowanie o różdżkach, jakie musiała napisać, miało cokolwiek wspólnego z tym, co Profesor Voralberg miał dla nich przygotowane i zdecydowanie chciała się przekonać.
Ruszyła więc na trzecie piętro w idealnie wyprasowanym mundurku z plakietkę prefekta na piersi i Rudymi lokami splecionymi w dwa warkocze. Humor miała dobry, co odbijało się w lekkim uśmiechu na jej jasnej, piegowatej twarzy.
W klasie pojawiła się jako jedna z pierwszych, więc bez problemu znalazła wolne miejsce, gdzie rozłożyła się, czekając na resztę, z prowadzącym na czele. Niestety, klątwa jaka na nią spadła dziś wydawała się znów obudzić, więc musiała ponownie wyjątkowo uważać na wszelkie metalowe rzeczy w otoczeniu. Miała tylko nadzieję, że Voralberg nie jest fanem sprzączek do paska z tego właśnie materiału.

Punkty z zaklęć: 47
Rocznik: V-VII
Podejście do przedmiotu: Ulubiony przedmiot. Daje z siebie tyle ile może.
Klątwa: nieaktywna

Drake do klasy wszedł z dosyć dobrym nastawieniem z raczej oczywistych przyczyn. Zaklęcia były przedmiotem z którym nigdy nie był do tyłu i zdecydowanie dłuższy czas temu strąciły Opiekę Nad Magicznymi Stworzeniami z pierwszego miejsca na podium. Wszystkie notatki jakie zrobił na przestrzeni lat praktycznie miał wyryte w głowie. Podobnie z resztą podręczniki. Ciężko było nie zauważyć że ławki były ułożony w całkiem ładny stos pod ścianą, a to znaczyło że czeka ich jego największa radość. Praktyka! Albo po prostu Alex się na nich o coś wkurwił i będą pisać na stojąco przez całą lekcję. Może to przez prace domowe które mu wysłali? Nie... Ale tak czy siak. Albo będą potrzebowali dużo miejsca, albo będzie trzeba zrobić coś z tymi biurkami. Na chwilę obecną stał jednak nieopodal jednej ze ścian i czekał na rozpoczęcie się lekcji.

Punkty z zaklęć: 84pkt +2pkt za broszę Oko Kruka
Rocznik: VIII-X
Podejście do przedmiotu: jeden z jej ulubionych przedmiotów, a do tego prowadzony przez Kruczego Ojca
Klątwa: aktywna, ślepy Kruk

Czy naprawdę ta cholerna klątwa nie mogła dać jej spokoju? Po raz kolejny jej mleczna osłona zaczynała pokrywać jej oczy akurat w momencie, gdy zdecydowała się na to, by udać się na lekcję. Przynajmniej liczyła na to, że Voralberg nie będzie miał z tym większego problemu. Zawczasu zadbała o to, aby przy pomocy Aviatores wyczarować hologram ptaka, który przybrał postać pustułki. Usadowiła go sobie na ramieniu, aby chociaż w ten sposób zachować w miarę normalną wizję i wkroczyła do sali.
Jakoś niespecjalnie zdziwiło ją to, że meble były poustawiane w stosy pod ścianami, zostawiając wolną przestrzeń na środku. Nieważne od tego jaką formę miały przybierać lekcje, zwykle potrzebne było im sporo miejsca, które wykorzystywali do rzucania zaklęć i obserwowania ich efektów. Wyglądało na to, że i tutaj nie miało być żadnych odstępstw.

Punkty z zaklęć: 20pkt
Rocznik: VIII-X
Podejście do przedmiotu: całkiem lubi zaklęcia, ale jakąś szczególnie pilną uczennicą nie jest
Klątwa: aktywna, koszmary i te sprawy

Sama nie wiedziała czemu właściwie to sobie robiła, ale zdecydowała się pomimo ogromnego zmęczenia pchała się na zajęcia z zaklęć. Znaczy domyślała się, że może być na nich całkiem miło i przyjemnie chociaż o wiele bardziej wolałaby po prostu się dobrze wyspać i to bez męczących ją cały czas koszmarów o różnej formie i treści.
W końcu jednak przekroczyła próg klasy i ustawiła się gdzieś pod jedną ze ścian obok całego tego pierdolnika, który był pod nią składowany. Przemeblowanie wyszło im nieźle, nie ma co. To chyba znaczyło jedynie tyle, że potrzebować będą sporo miejsca do tego, by rzucać zaklęcia. I to jej jak najbardziej odpowiadało.

Punkty z zaklęć:4
Rocznik: I-IV
Podejście do przedmiotu: Zaklęcia to jeden z najfajniejszych aspektów bycia czarodziejem, dlatego Christian zaczął uczyć się ich jeszcze w wakacje. Bardzo chciałby być dobry w zaklęciach, dlatego zamierza wykonywać zadania nauczyciela jak najlepiej.
Klątwa: nieaktywna

Czekał na ten przedmiot od początku roku. Zaklęcia to było coś, bez czego nie wyobrażał sobie bycia czarodziejem. Owszem były jeszcze inne wymagające różdżki, ale ten kojarzył mu się taką podstawą. Podręcznik przeczytał jeszcze przed rozpoczęciem nauki, tuż po tym jak go kupił. Razem z Jenną wymieniali się tym, co wyczytali w innych książkach. Był pełen dobrych chęci, ale też był bardzo zestresowany, bo do tej pory więcej rzeczy mu nie wychodziło, niż wychodziło. A to nie działało budująco na młody krukoński umysł. Na szczęście profesor Vollaberg nie miał złej opinii wśród uczniów. Przed samymi zajęciami jeszcze raz powtórzył najważniejsze rzeczy z podręcznika i poprosił kuzynkę, żeby go przepytała. Eliksiry pokazały, że nie da się przygotować na pierwsze zajęcia idealnie, ale chciał być przygotowany najlepiej, jak się dało. Kiedy wchodził do sali, sprawdził po raz setny czy ma ze sobą różdżkę, a potem zamarł na chwile tuż po wejściu. Wszystko było usunięte ze środka sali, jakby potrzebne było miejsce na coś efektownego. Wyobraźnia zaczęła mu podpowiadać najróżniejsze obrazy od tworzenia śniegu, aż po pojedynki na zaklęcia. Ale to ostanie, to chyba bardziej obrona Przed Czarną Magią, chyba.
- Myślisz, że potrzeba tyle miejsca, bo będziemy ćwiczyć coś efektownego? - Powiedział do Jenn, podekscytowany. Nadal ciężko to było zobaczyć komuś, kto nie znał go tak dobrze jak jego kuzynka. Ale ona wiedziała, że chłopaka roznosi.

Punkty z zaklęć: 10pkt
Rocznik: I-IV
Podejście do przedmiotu: Póki co absolutnie ulubiony i najbardziej wyczekiwany przedmiot. Przygotowuje się do niego najbardziej ze wszystkich, nie ograniczając się do wiedzy zawartej w podręczniku, poza tym zdążyła wyrobić sobie dobre zdanie o nauczycielu.
Klątwa: nieaktywna

Po transmutacji nadeszła kolej na zaklęcia i Jennę wprost roznosiło od środka. Tak już chciała tę lekcję, tak bardzo nie mogła się doczekać! Z zaklęć szło jej świetnie. Przygotowywała się solidnie, począwszy od pomocy Maxima jeszcze w  wakacje, a kończąc na nauce z Drakiem. Poza tym trenowała z Christianem w Pokoju Życzeń, ale o tym jakoś szczególnie nie opowiadała nikomu. No, poza samym Christianem rzecz jasna.
Na przerwie przepytali się jeszcze i przećwiczyli zaklęcia, a potem dziarskim krokiem wmaszerowali do klasy. No i szczęki im opadły.
- Efektownego?! - rzuciła do Christiana tak, jakby zapytał, czy woda jest mokra. - Chris, to są zaklęcia! Oczywiście, że go będzie efektowne! I na pewno przećwiczymy coś praktycznego, nie będziemy tylko siedzieć z nosem w książkach! Znaczy, nie żeby w książkach było coś złego, ale sam rozumiesz!
Ależ się rozgadała. Nie mogła się doczekać. Zobaczyła znajomą twarz @Drake Lilac i pociągnęła Christiana w jego stronę.
- Cześć! Jak myślisz, co będzie na dzisiejszych zajęciach? - spytała Gryfona, a oczęta jej się świeciły jak lampki na choinkach. To zdecydowanie był dobry dzień.

Punkty z zaklęć: 53(+2 za Krzyż Dilys na łańcuszku)
Rocznik: V-VII
Podejście do przedmiotu: najważniejszy obok OPCM, najbardziej przykłada do niego uwagę
Klątwa: aktywna (paznokieć)

Czasu pomiędzy transmutacją, a zaklęciami było mało, na tyle tylko, że zdążyłem spalić szluga za garażami w swoim ulubionym miejscu za dziedzińcem. Ubrany byłem tak samo jak na transmutacji, czyli w mundurek szkolny, jak nie ja. Co chwila patrzyłem też czy klątwa może przestała działać, ale nie - cały czas dawała się we znaki, czyniąc mój paznokieć czarnym, co kończyło się na tyle boleśnie, że miałem już ranki na ustach, przy przegryzaniu warg z bólu. Ehh, kiedy te klątwy zamierzały się skończyć?!
Wbiłem do klasy dość dynamicznie i rozejrzałem się szybko w pogoni za znanymi mi twarzami. Uśmiechnąłem się do Drake'a, pomachałem Mulan i oparłem się o stos biurek pod ścianą. Tyle dobrze, że nie będą to zajęcia teoretyczne, mimo że respektowałem tą część nauki, to była zdecydowanie nudniejsza i ciężej się było za nią zabrać. Usłyszałem jeszcze pytanie pierwszoroczniaków odnośnie dzisiejszej lekcji i postanowiłem się wtrącić.
- Jeśli ma być coś efektywnego, to sami musicie to wymyślić, Voralberg słynie z tego, że to ty sama masz wpaść na pomysł jak skorzystać z danych ci atutów i pokonać przeciwności zaplanowane na lekcji. - O dziwota, nie obrałem tego w żart, sam się zaskoczyłem, że na dobrą sprawę powiedziałem coś merytorycznego, a nie próbowałem wkręcić pierwszaków. Starzeję się.

Punkty z zaklęć: 17
Rocznik: VIII-X
Podejście do przedmiotu: Obecnie zaklęcia są tym na czym polega jego praca oprócz znajomości świata magicznego sportu. Dodatkowo po ostatnich wydarzeniach w jego życiu chce sie po prostu czuć pewniej.
Klątwa: Nieaktywna

Przyszedł czas na przybycie na lekcję profesora. Ostatnio miał trochę problemu z przybyciem na zajęcia, jednak skoro było u niego już lepiej, a towarzyszące uczucie cherlawego wstawania z każdego ranka zaczęło powoli się ulatniać, van Wieren można było powiedzieć był bardziej chętny dzielić czas studencki i pracowniczy na lekcji. Zwłaszcza, że jego obecność na tej lekcji tylko mu się przyda bardziej, choć... zaklęcia u niego będą słabe. Chociaż to dla doświadczonego nauczyciela i po prostu znawcy zaklęć nie powinno być niczym nowym, skoro van Wierenowa zdrowa ręka miała powoli stawać się tą dominującą. Ugh, uciążliwe było to praktykowanie na co dzień, aby szybciej przywrócić zdolność swobodnego rzucania zaklęciami.
W środku był już mu znany z... wielu już okazji chłopak, który tylko ośmioma centymetrami przewyższał go. Cóż, postanowił stanąć obok niego z rękoma włożonymi w spodnie i rozejrzeć się po ludziach. – Salut, misiu kolorowy... – Dodał na powitanie z lekkim sarkazmem, wracając do w sumie... przyglądania się i czekania na innych.

Punkty z zaklęć: 48 [+2 - amulet z jemioły]
Rocznik: VIII-X
Podejście do przedmiotu: wysoko ceni i uważa za przydatny, zawsze się też bardzo do niego przykładał
Klątwa: aktywna - laserowe ślepia i niechęć ze strony magicznych stworzeń

  Powinien sobie chyba na stałe – a przynajmniej, póki trwa ta całe to szambo z klątwami – dodać te czerwone ślepia jako swój znak rozpoznawczy, bo zaczynał odnosić wrażenie, że ma je ciągle. Nie byłoby to takie uciążliwe, gdyby nie jego psi kompan, na którym to niestety się odbijało; musiał prosić innych o opiekę nad nim, żeby zwierzaka nie traumatyzować i nie doprowadzić do momentu, w którym strach przerodzi się w agresję.
  Zaczynało mu to trochę spędzać sen z powiek, bo zwyczajnie niepokoił się jak to wpłynie na było nie było wciąż szczeniaka, dla którego to zjawisko było najpewniej niezrozumiałe, więc humor miewał ostatnio raczej średni. Rano wprawdzie było w porządku, ale przekleństwo jakoś w międzyczasie musiało się aktywować, bo już spoglądając na swoje odbicie w lustrze nim opuścił łazienkę znów dojrzał ten szkarłatny, niepokojący poblask i jedynie westchnął bezgłośnie pod nosem, zastanawiając jak długo tym razem będzie mu towarzyszył.
  Na szczęście na zajęciach z zaklęć nie powinno mu to sprawić problemów, bo tam raczej nie będą musieli współpracować z jakimikolwiek magicznymi stworzeniami, a reszta osób raczej już przywykła do podobnych widoków, więc raczej nie będzie wzbudzał sobą niepokoju.
  — Masakra z tym, nie? — mruknął z delikatnym przekąsem, przystając gdzieś obok @Violetta Strauss, gdy tylko wszedł do klasy zaklęć i dostrzegł, że jej oczy są pokryte bielmem. Powiódł jeszcze wzrokiem wokół, oczywiście od razu rejestrując zmieniony układ klasy – ławki oraz siedziska znajdowały się pod ścianą, co jednak nie było jakimś zaskakującym widokiem w tym pomieszczeniu. Taki ‘wystrój’ jednoznacznie wskazywał na to, że mogą się spodziewać głównie zajęć praktycznych, czyli czegoś za co naprawdę cenił lekcje Voralberga – niewiele teorii, dużo praktyki.

Punkty z zaklęć: 3 punkty
Rocznik: V-VII
Podejście do przedmiotu: Boi się, nie lubi, jak trzyma różdżkę, to się jej łapa trzęsie, a pan profesor to w sumie trochę takie straszny jest, łopanie.
Klątwa: aktywna

.  Miało jej tutaj nie być i zapewne nikogo by to nie zdziwiło. Sheenani była pierwsza, by spędzić cały dzień w bibliotece gromadząc informacje, napisać referat o różdżce i poczuć, że oto jest dobrą uczennicą i się stara. Kiedy jednak w grę wchodziło trzymanie różdżki i używanie czegokolwiek innego poza Lumos dziewczyna po prostu wymiękała. A zwłaszcza teraz, kiedy echa wydarzeń z arabskiej pustyni wciąż były zdecydowanie zbyt głośne, a klątwy zdawały się na stałe zagościć w hogwardzkich murach.
  Miało więc jej nie być - ale jednak stanęła w progu sali, przez chwilę obserwując, co dzieje się w środku. Czerwone, świecące ślipia lustrowały znajdujących się tam uczniów, szukając ukrywającego się gdzieś między nimi Voralberg'a. Pomimo niekoniecznie ogromnych doz sympatii wobec nauczyciela, jego nieobecność wcale nie sprawiała, że czuła się szczególnie bezpieczniej. Mógł być surowy i wydawać się oziębły, jednak... cóż, dbał o bezpieczeństwo uczniów i pilnował, by nikt nie rzucał niewybaczalnych na prawo i lewo. Ewentualnie bombard, czy innego głośnego, nagłego i niebezpiecznego cholerstwa. Kojarzył się jej trochę z katedrą, czy strzelistą kolumną; miał podobną powagę i chłód, jednak jego stabilność i niewzruszoność były prawdopodobnie jedną z cegiełek, dzięki którym w ogóle była w stanie unieść jeszcze różdżkę. Teraz jednak ciężki sufit pozbawiony był kluczowego filaru i jakoś tak... Bogowie, im dłużej patrzyła na młode twarze uczniów i studentów, tym mocniej czuła, jak narasta w niej napięcie, kiedy lęk ochoczo sączył jej najgorsze scenariusze.
  Bardzo nie chciała być w miejscu, w którym, według każdej jednej komórki jej ciała, najpewniej wydarzy się tragedia; bo znajdowało się tam zbyt dużo chętnych do używania magii uczniów i brakowało tego jednego, konkretnego człowieka. Nim jednak narastający lęk krzyknął, że należałoby się wycofać, spostrzegła @Drake Lilac. I zgodnie ze swoim przyzwyczajeniem, ruszyła schować się za swoim przyjacielem-wielkoludem. Szła widocznie spięta, wyraźnie nie wiedząc, co powinna zrobić z dłońmi. To rozprostowywała i tak perfekcyjnie prosty materiał spódnicy, by zaraz potem upewniać się, że jej krawat znajduje się w odpowiednim miejscu, a każdy jeden guzik mundurka pozostaje zapięty. Podczas nerwowego poprawiania wszystkiego, jakoś udało się jej dotrzeć do chłopaka. Nim jednak zdążyła otworzyć usta, by przywitać się z chłopakiem, usłyszała bardzo wyraźne "misiu kolorowy". I oto Sheenani, zbyt zestresowana, by nawet rozważyć, że był to jedynie żart, uwierzyła, że @Zephaniah van Wieren żywi pewne uczucia względem Lilac'a. - Drake? -odezwała się, a w jej głosie przebijała się niepewność. Przez parę uderzeń serca jej wzrok skakał sobie pomiędzy przyjacielem, a jego potencjalnym obiektem uczuć. Czerwony blask bijący z jej oczu skutecznie ukrywał tony lęku mieszające się z całym oceanem ekscytacji.
  Sheenani stała więc w sali do zaklęć, chociaż nie chciała, zatrzymana przez myśl, że oto Drake w końcu kogoś sobie może kochać. I była to myśl na tyle piękna, by na moment zapomnieć o uciekaniu, czy chowaniu się za Gryfonem.

Punkty z zaklęć: 23
Rocznik: V-VII
Podejście do przedmiotu: lubi i się stara, ale to Hope, więc nie zawsze wychodzi. Od PD ma dodatkową motywację, bo ubzdurała sobie, że będzie łamaczką klątw.
Klątwa: aktywna (żywy magnes)

Wpadła do klasy w ostatniej chwili – była teoretycznie spóźniona o kilka minut, ale kiedy pędziła przez szkolny korytarz, widziała, że Voralberg dopiero wychodzi zza rogu z przeciwnej stronie, dała więc radę przejść przez drzwi sali przed nauczycielem. Zmęczona biegiem (całe szczęście, że miała do pokonania dwa piętra schodząc w dół, w przeciwnym razie z pewnością by nie zdążyła), zdyszana, wyraźnie zaczerwieniona, choć Merlin jej świadkiem, że nie była już pewna z jakiego powodu. Zupełnie zapomniała, że po transmutacji czeka ją lekcja eliksirów, gdyby o tym pamiętała, może bardziej przyłożyłaby się do punktualności. Z drugiej strony Harry był na tyle przekonujący, że prawdopodobnie zostałaby z nim tych dodatkowych kilka minut nawet gdyby miała potem spotkanie z samą Wang. Nie powinna tak ulegać jego czarowi.
Rozejrzała się i dopadła oczywiście do @Mulan Huang i @Percival d'Este.
— No, no, jaki poważny siódmoklasista. Nie poznaję Cię, Persi — ze uśmiechem na ustach zadrwiła z przyjaciela, jednocześnie popychając go delikatnie ramieniem. — Za parę lat wygryzie Williamsa z opiekuna, to dopiero będzie — mruknęła do Mulan, wskazując ruchem głowy na gryfońską żyrafę z loczkami. Dopiero potem spoważniała i wyciągnęła różdżkę, która niewątpliwie miała przydać jej się na tych zajęciach.

Punkty z zaklęć: 1
Rocznik: I-IV
Podejście do przedmiotu: Jara się, zna w teorii kilka zaklęć, ale nie miał okazji zbyt wielu z nich przetestować. Na pewno przeczytał już kilka pierwszych rozdziałów podręcznika.
Klątwa: aktywna (ślepota, ale efekt osłabiony)

- ...i na początku tak śmiesznie migotało i co chwilę gasło, ale potem już totalnie mi się udało i mogłem na spokojnie sobie przy tym świetle czytać, chociaż no... to podobnie nie jest zbyt dobre na oczy - rozgadał się w najlepsze, chwaląc się @Baby O. Macha tym, że udało mu się opanować Lumos, którego tak bardzo nie mógł się doczekać, przerywając tylko dlatego, że faktycznie miał wrażenie, że widzi ostatnio jakoś gorzej. - Próbowałem też rzucać Lumox Maxima, ale na razie bez żadnych efektów - pociągnął dalej, już nieco mniej entuzjastycznie, gdy tarł pięścią piekące go z niewyspania oko, zaraz już energicznie mrugając raz za razem w próbie wyostrzenia widzenia. - A podobno niektórzy potrafią wyczarowywać nawet kilka kul światła i mogą zmieniać im kolory i w ogóle. Jestem pewien, że jak dłużej poćwiczę, to też dam radę, może po prostu coś źle inkantuję... Jak myślisz? Lumos MAxima czy Lumos MaxiMA? - paplał dalej, niecierpliwie obracając swoją różdżkę w dłoni, bo i nie potrafił już doczekać się tego, czego będzie mógł nauczyć się pod okiem wybitnego Czarodzieja. Przepuścił Baby w drzwiach i od razu cichym gaspnięciem skomentował nietypowe ustawienie ławek.
- Chyba nie będziemy się pojedynkować, co? - zagadnął jeszcze, kontrolnym spojrzeniem przemykając po obecnych w sali uczniach, dość racjonalnie zakładając, że nawet jeśli mieliby stoczyć pojedynek, to na pewno z uczniami w swoim wieku. Nie chciał jednak skrzywdzić ani swojej siostry, ani  @Jenna Hastings  czy  @Christian Hastings, do których pomachał pogodnie na powitanie.

Punkty z zaklęć: 3
Rocznik: I
Podejście do przedmiotu: jest bardzo ciekawa i chętna do nauki
Klątwa: aktywna, wieża - irytek ją prześladuje

Jej cierpliwość była już na postronku. Zanim dołączył do niej Oliver, znowu wpadła na Irytka, który oblał ją wodą na dzień dobry. Nie miala pojęcia czemu się na nią uwziął, czy jej reakcje mu się podobały i była zbyt nerwowa, czy prześladował tak wszystkich pierwszaków w ramach jakichś dziwnych inicjacji, ale jedno było pewne - miała już swojego pierwszego hogwarckiego wroga.
- Dobrze się czujesz? - spojrzała na niego trochę zaniepokojona, kiedy w końcu swoim zachowaniem odciągnął jej uwagę od mokrej plamy na koszulce. - Jesteś pewien, że dobrze to rzuciłeś? - dopytała, bo chłopak wytrwale pocierał oko, więc miała nadzieje, że nie namieszał czegoś w zaklęciu i nie zaszkodził swoim oczom. - I to chyba powinno być maXIma - zauważyła, chociaż nie była pewna wymowy, bo nie uczyli się jeszcze tego zaklęcia. Zresztą, po to tu byli, nie? Żeby w końcu się wziąć za konkrety
- Nie wiem, ale to byłoby świetne - stwierdziła, chociaż przecież nawet nie znali jeszcze zbyt wielu zaklęć. Niezależnie od poziomu, Baby do walki zawsze była gotowa.

Punkty z zaklęć: 15
Rocznik: VIII-X
Podejście do przedmiotu: lubi - uważa je za bardzo przydatne, więc chętnie uczy się nowych, przydatnych zaklęć
Klątwa: aktywna - wszystko mi się rozpina i rozwiązuje

Wpadam do klasy niedługo przed jej rozpoczęciem, jakimś cudem unikając spóźnienia. Ta cała klątwa ciągnie się już tyle dni, że niespecjalnie zwracam uwagę na to, że guziki szaty znowu się nie zapinają - więc po prostu tak jest zostawiam, żeby sobie niechlujnie wisiały. Problemem są też ciągle rozwiązujące się sznurówki sportowych butów, ale albo robię dużo kroki, żeby ich nie nadeptywać, albo wciskam je do środka i jakoś udaje mi się nie przewrócić. Macham już przy wejściu do @Irvette de Guise ale po drodze jest @William S. Fitzgerald, a ponieważ moją uwagę zwracają jego dziwaczne oczy to przy nim się zatrzymuję.
- Na gacie Merlina, co się z tobą dzieje! - bardziej wołam niż pytam, przy tym też się śmiejąc, bo jakoś zakładam, że te wszystkie dziwne rzeczy, które się ludziom dzieją to sprawka klątwy, więc pewnie tak samo jest i w tym przypadku. - Widzisz też na czerwono? - dopytuję. Z moich obserwacji wynika, że ludzie mają naprawdę różne dolegliwości i ja sama mogę uznać się za szczęściarę ze swoimi rozwiązującymi się sznurówkami.

Voralberg jak zwykle na swoją lekcję szedł nadzwyczaj spokojny. Co prawda pewna sprawa nie dawała mu spokoju i był nieco nią rozkojarzony, ale w ostateczności humor miał raczej dobry - na tyle na ile było to po nim widać, zresztą jak za każdym razem. Do klasy wszedł zakrywając usta dłonią, gdyż był nieco przemęczony i po ludzku, najzwyczajniej w świecie ziewnął. Upił łyk kawy z kubka trzymanego w drugiej ręce i ruszył do swojego stanowiska na podejście pod oknem, gdzie zwyczajowo znajdował się na każdej lekcji.
- Dzień dobry państwu. - rozejrzał się po klasie, obserwując kto pojawił się na dzisiejszych zajęciach. Nieco zaniepokoił go fakt, że Krukonów było tak mało, ale zdaje się, że nic nie mógł na to poradzić, przecież nie będzie ganiał ich po zamku. W końcu była to ich indywidualna decyzja.
- Dzisiaj się trochę pobawimy. Jak Wasze klątwy? - zapytał, uważniej przyglądając się uczniom i zauważając, że co najmniej dwie osoby są niewidome. Jak on ich dobrze rozumiał. Niemniej całkowicie przygotował sie na tę sytuację, jak i na większość innych - cała klasa była pozbawiona metalowych części, ściany zabezpieczył przed poltergeistami (Irytek i tak wolał nie pojawiać się w jego towarzystwie) i na tyle na ile próbował zapobiec temu dziadostwu. Być może dlatego był tak zmęczony. - Zacznijmy więc.

Drużyna niebieskich	Pkt zakl.	Drużyna czerwonych	Pkt zakl.
@Violetta Strauss	84	@Percival d'Este	53
@William S. Fitzgerald	48	@Drake Lilac (Z)	47
@Hope U. Griffin	23	@Irvette de Guise	39
@Mulan Huang	20	@Zephaniah van Wieren	17
@Sophie Sinclair	15	@Jenna Hastings	10
@Christian Hastings	4	@Doireann Sheenani (M)	3
@Baby O. Macha (M)	3	@Oliver F. Fox	1

1. Dzielicie się na dwie drużyny, wymienione wyżej. Nie ma zmian. Osoby z multikontami są specjalnie w jednej drużynie, aby w razie czego nie musiały rzucać w siebie.
2. W pogrubieniu (ze znaczkiem M) zaznaczona jest "matka", czyli osoba z najmniejszą liczbą punktów (Oliver ze względu na ślepotę nie będzie matką, ponieważ Viola również gra na ślepo). Zgodnie z zasadami "MATKI" nie wolno atakować. UWAGA! Jeżeli wyjdzie tak, że matki napiszą min. 3 posty, mogą oddać matkowanie innej osobie z drużyny (warto sobie to wcześniej ustalić). Wtedy oznaczają podanie matki i oznaczają tę osobę, a także mnie.
3. Znaczek "Z" obok nicku oznacza osobę zaczynającą. Została ona wylosowana - tutaj.

4. Kolejka działa na zasadzie:
A. Osoba rzucająca wybiera i rzuca w dowolną osobę z przeciwnej drużyny. Kostki deklarują, co się stanie. Jeżeli:
a) trafi to post pisze rzucana osoba, w którym rzuca na obronę, jeżeli:
- obroni się, to łapie i wraca do pkt A.
- obrywa/spanikuje, to odpada i piłkę przejmuje oznaczona przez nią osoba.
- uniknie, to piłka trafia do matki rzucającego i matka przechodzi do pkt A., z tym że jeżeli kolejna rzucana przez matkę osoba uniknie, to piłka trafia do drużyny rzucającej matki (po prostu w drugą stronę). Wtedy unikający wybiera do kogo trafiła piłka.
b) nie trafi, to rzucana osoba pisze posta i rzuca czy:
- utrzyma piłkę i wraca do pkt A.
- nie złapie i oznacza osobę ze swojej drużyny, która wykona punkt A. bo udało jej się przechwycić.

5. UWAGA!!! Każdy ma po dwa życia. Chodzi o to, aby każdy mógł sobie napisać posty.
6. Piłkę rzucamy i bronimy się zaklęciami. To oznacza, że nie dotykamy jej kończynami.
7. Zaklęcia można rzucać w formie opisowej, typu "machnęła różdżką odbijając piłkę". Jeżeli ktoś chce się nauczyć zaklęcia wyższego poziomu MUSI podkreślić w poście którego zaklęcia używa, jednakże musi:
a) być to zaklęcie poziomu max 1 wyżej niż wasze punkty
b) koniecznie wymienić to zaklęcie i napisać je w co najmniej trzech postach
c) musi być to zaklęcie wyrzucające/przyciągające i broń boże rzucać mi expulso bo wybije prędzej rzucającego niż piłkę. Mało mamy tych przyciagająco-wyrzucających zaklęć, ale coś się znajdzie. Jak ktoś coś wybierze - priv, żebym mógł potwierdzić.
8. Voralberg zastrzegł, że wasze rzuty nie mają być mordercze i zapytał o to, czy ktoś przejawia klątwę dużej mocy i czy dziś jest aktywna.
9. Kostki (poza tymi, w jaką część działa trafiono) można przerzucać. 10 pkt w zaklęciach = 1 przerzut, ale nie więcej niż pięć. Z tego co policzyłem obie drużyny łącznie mają identyczną liczbę przerzutów.
10. Można oddać swoje przerzuty innym osobom w trakcie gry, jak i po odpadnięciu (o ile się ich nie wykorzystało). Jest do tego odpowiedni kod. Siłą rzeczy wtedy ma się ich mniej.
11. Jeżeli rzucacie w osoby, które mają klątwę ślepoty - w swoim poście musicie ich ostrzec, przed rzutem zwracając się do nich, aby mogły się przygotować, że będą atakowane. Osoby niewidome przez klątwę mają dodatkową kostkę na rzut, ale nie na obronę! Dodatkowo uznajemy, że ktoś ciągle pilnuje, aby osoby niewidome nie wyszły poza pole.
12. Uprzejmie proszę, aby pisać w miarę krótkie posty (lub jeśli chcecie długie, to szybko po oznaczeniu)! Macie po dwa życia, więc zróbmy to ładnie, szybko i przyjemnie.
13. Prośba nr 2 - proszę się nie uwziąć na żadną konkretną osobę, chcemy, aby każdy miał możliwość pisania, więc celujemy w różnorodność przekazywania piłki.
14. JEŻELI KTOŚ SIĘ SPÓŹNI to dołącza do wybranej przez siebie drużyny, jednakże wtedy osoba z najmniejszą ilością punktów z przeciwnego teamu dostaje dodatkowe życie. Jeżeli dołączy kolejna osoba MUSI przejść do drużyny innej niż poprzednia osoba, ale wtedy druga drużyna również dostaje dodatkowe życie.

Kostki na rzut:

Spoiler:

Kostki na rzut dla osób niewidzących:

Spoiler:

Obrona przy trafieniu:

Spoiler:

Obrona przy nietrafieniu:

Spoiler:

Kostki na trafioną część ciała (jeśli napisane ogólnie, można wybrać stronę lub sprecyzować):

Spoiler:

KODY
Pierwsza osoba i matki wypełniają pole RZUT
Później wszyscy wypełniają pole OBRONA/RZUT chyba, że przechwyciły piłkę w kostce (lub kostce innej osoby) i nie muszą się bronić.
DODATKOWE wypełnia każdy, za każdym razem.
INNE wypełniamy tylko przy okazji.

Wypełniacie całe kody i nie ma pomijania niczego. Jeżeli któregoś pola nie musicie wypełniać, po prostu piszecie tam n/d. Kostki mają być OZNACZONE.

RZUT:

Kod:

<zgss>Kostka na rzut:</zgss> trafiam/nie trafiam/inne(dla osób ze ślepotą)
<zgss>Osoba rzucana/przejmująca piłkę:<zgss> oznacz

OBRONA:

Kod:

<zgss>Kostka na obronę:</zgss> bronię się/obrywam/unikam/wybijam do "matki"
<zgss>Trafiona część ciała:</zgss> napisz lub nie, jeśli się obronisz
<zgss>Oznaczona osoba:</zgss> oznacz tu matkę lub osobę przejmującą piłkę, ale nie rzucaną przez Ciebie (od tego jest kod RZUT)</zgss>

Dodatkowe:

Kod:

<zgss>Drużyna:</zgss>
<zgss>Przerzut:</zgss> Tak/nie
<zgss>Ilość przerzutów:</zgss> x/x
<zgss>Ilość napisanych postów: </zgss> x
<zgss>Pozostałe życia:</zgss> 2/2

Inne:

Kod:

<zgss>Przekazuję swój przerzut:</zgss> oznacz osobę/y i ilość oddawanych przerzutów
<zgss>Oddaję "matkę":</zgss> oznacz osobę i nauczyciela
<zgss>Dostałem przerzut:</zgss> od kogo (bez oznaczenia) i ile

Na razie gramy do 10.10 i zobaczymy co będzie się działo.
Zastrzegam sobie przerwanie gry w trakcie.
Jeżeli macie jakieś wątpliwości - piszcie do mnie na priv/GG/Discord.
Proszę jeszcze raz - uważnie czytajcie zasady.

Punkty z zaklęć: 41 + 5 (różdżka Fairwynów) = 46
Rocznik: IX
Podejście do przedmiotu: lubi i przykłada się, zwłaszcza że to zajęcia Kruczego Ojca
Klątwa: aktywna (Poltergeist robi mi pranka)

Brooks nie zwykła się spóźniać na lekcje, a szczególnie te organizowane przez opiekuna domu, króla zaklęć i kruczego ojca w jednym. Życie jednak bywa przewrotne i człowiek, w obliczu zmartwień, zdaje sobie sprawę, jak niewielki wpływ ma na cokolwiek. Można powtarzać w nieskończoność kłamstwo, że jest się kowalem swojego losu, ale mówienie tego jak mantry nie sprawi, że nagle stanie się to prawdą. Ta była zgoła inna i przedstawiała się tak: jesteś pasażerem własnego losu. W jednej chwili pałkarka cieszyła się ze zdjęcia z niej czarnomagicznej klątwy. W drugiej – okazywało się, że ruch skrzydeł bzyczka gdzieś w Kambodży, wywoływał gówniany deszcz w Wielkiej Brytanii. Brooks zamieniła bowiem jedną klątwę na drugą, będącą nie owocem jej lekkomyślnych decyzji, a wyprawy Lancastera. Efekt był taki, że zyskała osobistego stalkera w postaci poltergeista, który na każdym kroku zamieniał jej życie w czeski film. Tak było również dzisiaj. Julka skończyła właśnie testy nowej „gry” na trening (kiedy już zdejmą zakaz ich organizacji). Patrząc na zegarek i zdając sobie sprawę, jak niewiele czasu do zaklęć zostało, pospiesznie uprzątnęła boisko i poszła do szatni, aby wziąć błyskawiczny prysznic, wskoczyć w mundurek i zasuwać na lekcję. Szybko okazało się, że kiedy ona była na boisku, Baryła nie próżnował. Szatnia przypominała bowiem pole bitwy. Szafki i ławki były połamane, prysznice nie działały, wewnątrz szalały wściekłe tłuczki, a pośrodku pomieszczenia płonęło niewielkie ognisko, którego paliwem były… jej ubrania. Widząc to wszystko, Krukonka po prostu zaniemówiła, zastanawiając się, co dalej. W pierwszym odruchu zagasiła ogień, w drugim zaś, wysłała pospiesznego patronusa do profesora Limiera, informując go o tym, do jakiej sytuacji doszło. Profesor pojawił się niemal natychmiast i po kilkunastuminutowych tłumaczeniach, wyjaśnieniach i próbach jakotakiego ogarnięcia bajzlu, mogła się udać na zajęcia, na które i tak była już spóźniona. Rzecz jasna nie miała się w co przebrać ani gdzie umyć, więc w swoim sportowym uniformie pobiegła w kierunku szkoły. Po drodze zahaczyła jeszcze o szkolną kuchnię, gdzie zostawiła miotłę, hełm i ochraniacze i puściła się pędem w kierunku sali. Przed wejściem do środka potraktowała jeszcze buty oraz szatę zaklęciem chłoszczyść, poprawiła zmierzwione włosy i pewnie weszła do środka.

- Dzień dobry. Przepraszam za spóźnienie, ale miałam drobne problemy z poltergeistem – wyjaśniła na wstępie Profesorowi, przecierając dłonią twarz i przy okazji rozmazując na niej błoto, o którego istnieniu nie miała pojęcia. I kiedy już zakleciarz zezwolił jej na pozostanie w klasie, postanowiła dołączyć do drużyny NIEBIESKICH, w której dostrzegła Sophie czy Violkę.

@Alexander D. Voralberg

Kostka na rzut: trafiam
Osoba rzucana:  @William S. Fitzgerald  - przez te oczy, te oczy czerwone
Drużyna: Czerwonka
Przerzut: nie
Ilość przerzutów: 4/4 - na razie są wszystkie
Ilość napisanych postów: 1
Pozostałe życia: 2/2

-Szczerze to nie wiem, ale patrząc na dzisiejszy wystrój... Stawiam na praktykę - Rzucił do młodej krukonki  @Jenna Hastings , kiedy ta tylko do niego podbiegła. Co by nie było, ale na lekcjach zaklęć ciężko było się nudzić. Zwłaszcza jeśli były one praktyczne. Miał już niby coś jeszcze dodać, ale przyszedł jego już całkiem dobry znajomy z którym rozmawiał ostatnio coraz częściej. - No cześć... - Rzucił krótko do  @Zephaniah van Wieren  w odpowiedzi, nie kryjąc przy tym swojego uśmiechu. Następnie jego uwagę ściągnęła na siebie jego Puchońska przyjaciółka, która stanęła zaraz obok. -Co jest Doooo...- Rzucił odwracając się od swojego obiektu westchnień kumpla w stronę dziewczyny. Urwał jednak po zobaczeniu czerwonych diod zamiast oczu. Niby nic strasznego, ale jednak coś w środku kazało mu zachować ostrożność i trzymać się z daleka. Nachodziła go nawet lekka ochota żeby ją od siebie mocno odepchnąć jeśli ta by się nagle zbliżyła. Dlatego dla swojego i jej bezpieczeństwa zrobił po prostu spory krok do tyłu zapominając że Zeph stoi zaraz na nim, więc prawie na niego wlazł. - Aj. Wybacz. - Rzucił w przeprosinach za to stuknięcie. Na szczęście niedługo po tym pojawił się profesor, który zaczął lekcję. Grę w zbijaka przyjął z lekkim entuzjazmem, bo mimo wszystko lubił się ruszać. Lubił też czarować! Lepiej więc być nie mogło. Szczęśliwie się zdarzyło że zaczynał. Jego pierwszą myślą była chęć rzucenia w Hope albo Mulan tak po przyjacielsku, ale kiedy zobaczył czerwone oczy Willa. To stało się samo. Kiedy tylko gra się zaczęła wystrzelił piłkę w jego kierunku.

Kostka na obronę: 6 → wybijam do "matki"
Trafiona część ciała: -
Oznaczona osoba: @Baby O. Macha
Drużyna: niebiescy
Przerzut: nie
Ilość przerzutów: 4/4
Ilość napisanych postów: 1
Pozostałe życia: 2/2

  Niespodziewana reakcja @Sophie Sinclair na widok jego oczu sprawiła, że nie dał rady powstrzymać parsknięcia śmiechem. Niepokoju może już aż takiego nie wzbudzał, ale zaskoczenie widać i owszem, choć leciał już właściwie trzeci tydzień, jak muszą się borykać z najróżniejszymi przekleństwami.
  — Zgaduję, że to co obecnie ze wszystkimi — odparł z nieco głupkowatym uśmiechem wykrzywiającym wargi, by następnie pokręcić przecząco głową. — To akurat tylko efekt wizualny, moja klątwa ma zupełnie inne działanie, choć chyba wolałbym już widzieć na czerwono. — Zaśmiał się odrobinę niewesoło, bo taki wariant prawdopodobnie byłby nieco bardziej uciążliwy dla niego samego w codziennym funkcjonowaniu, ale przynajmniej nie musiałby się niepokoić reakcjami swojego psa, kiedy mu się odpala ten tryb laserowych oczu.
  Chcąc nie chcąc ewentualna dalsza konwersacja musiała zostać przerwana, gdy w klasie pojawił się Voralberg we własnej osobie i bez jakichś długich, zbędnych wstępów przeszedł do sedna lekcji, którym okazał się… magiczny zbijak. Aż uniósł wyżej kącik ust. Doskonale pamiętał wariację tej gry z wykorzystaniem mioteł oraz kafla z jednego z puchońskich treningów, jakżeby zresztą mógł zapomnieć – w końcu dzięki pewnemu zdarzeniu podczas tamtej zabawy po dziś dzień pozostawał w szczęśliwym związku. Odsunął tą kwestię jednak na bok, bo to nie była odpowiednia pora na podobne rozmyślania, skupiając się na objaśnieniach profesora. Potem zostali podzieleni na dwie drużyny i gra się rozpoczęła.
  Obserwował bacznie przeciwników, nie chcąc się dać zaskoczyć już na dzień dobry, więc bez trudu wychwycił moment, w którym barczysty Gryfon zdecydował obrać go sobie za cel swojego ataku. Absolutnie nie zdawał sobie sprawy, że to czerwień błyskająca z jego oczu poniekąd sprowokowała młodszego chłopaka, zresztą nawet nie było czasu się nad takimi rzeczami zastanawiać. Zareagował natychmiast, odbijając zaklęciem piłkę na tyle mocno, że ta przeleciała przez całe pole drużyny czerwonych wymijając przy tym wszystkich i ostatecznie trafiła w ręce pierwszorocznej Ślizgonki z ich drużyny, która znajdowała się za polem przeciwników.

Nie była pewna, czy powinna cieszyć się z tej pozycji. Z jednej strony była bezpieczna od uderzeń innych, z drugiej czuła, jakby spadła na nią dość duża odpowiedzialność. Przez nieśmiertelność nie mogło skończyć się na jednym nieudanym ruchu, musiała dać z siebie więcej. Co gorsza, Oliver był w innej drużynie. Jak mogła czerpać satysfakcję z potencjalnej wygranej, jeśli on był po przeciwnej stronie? Cieszyła się, że on też jest matką i po pierwsze, ona nie musi go zbijać a po drugie - nikt inny też nie może. Bała się, jakby zareagował, gdyby odpadł jako jeden z pierwszych. A że był mały i w porównaniu do starszych uczniów był raczej słabszym ogniwem, to było bardzo prawdopodobne.
Stała przygotowana do działania, kiedy w końcu piłka poleciała w jej kierunku. Nie miała czasu zastanawiać się, w którą stronę ją odbić, improwizowała i próbowała trafić kogokolwiek z przeciwnej drużyny. Piłka ewidentnie poleciała w kierunku jakiegoś starszego gryfona.

Kostka na rzut: 2
Osoba rzucana/przejmująca piłkę: @Percival d'Este
Drużyna: niebieska
Przerzut: nie
Ilość przerzutów: 0
Ilość napisanych postów: 1
Pozostałe życia: 2/2

Kostka na obronę: 6 - wybijam do matki
Trafiona część ciała:
Oznaczona osoba: @Doireann Sheenani
Drużyna: czerwona
Przerzut: nie
Ilość przerzutów: 5/5
Ilość napisanych postów: 1
Pozostałe życia: 2/2

Prychnąłem na słowa Hope, ale z uśmiechem, ciesząc się, że ją widzę.
- Szefuńcio jest jeden, moja droga, nie da się go wygryźć. On sam zdecyduje, kiedy zejdzie ze sceny, niepokonany! – Zażartowałem sobie z własnego opiekuna, po czym jeszcze dodałem:
- Chciałem zobaczyć jak to jest być normalny i niewyróżniający się chociaż z ubioru, ale to cholernie nudne, po tej lekcji idę się przebrać. – Wytłumaczyłem się z własnego wyboru i prawie pisnąłem z bólu, kiedy poczułem, że paznokieć mi schodzi. Schowałem dłoń za siebie, żeby Mulan i Hope nie musiały na to patrzeć. Na szczęście nie musiały, bo chwile później przyszedł profesorek Voralberg omawiający dzisiejszą lekcję. Zbijak, zajebiście. Nigdy nie byłem w tym dobry, bo łatwo było mnie trafić, ale ten jest magiczny, to może być lepiej. W głowie pojawiło mi się pytanie czy mógłbym wyczarować mur za pomocą Accenure po całej linii naszego boiska, żeby piłki się od niej odbijały, ale uznałem, że Alexandrowi by się to nie spodobało.
- No i znowu będę musiał skopać wam dupę. – Powiedziałem do Hope, szczerząc kły, zaraz po tym jak się dowiedziałem, że jesteśmy w przeciwnych drużynach.
Gra się rozpoczęła dość powoli, Drake zaczął, lecz drużyna przeciwna się obroniła i przerzuciła piłkę do matki, która wzięła sobie na celownik… no, mnie. Lecz podobnie, jak Will, obroniłem się, trochę wkładając za dużo mocy w zaklęcie, ponieważ piłka powędrowała dalej niżbym tego chciał, do naszej matki, więc finalnie było okej.

Kostka na rzut: nie trafiam
Osoba rzucana: @Mulan Huang

Drużyna: czerwona
Przerzut: nie
Ilość przerzutów: 0/0
Ilość napisanych postów: 1
Pozostałe życia: n/d - matka

  Trzymanie różdżki było stresujące samo w sobie. Zaś połączenie tego ze sportem wcale nie rozładowywało napięcia, nawet jeśli dziewczyna i tak była wdzięczna, że dostała rolę, dzięki której unikała ciosów. Sheenani mogła być bowiem zwinna, jednak należała również do osób z gatunku małosilnych i niekoniecznie wytrzymałych. Oberwanie piłką, nawet jeśli starałaby się tego po sobie nie pokazywać, z pewnością bolałoby jak diabli. A ona wolała jednak unikać sytuacji, w których coś mogłoby pozostawić siniaka.
  Była więc matką, a tych, jak powszechnie wiadomo, się nie bije. Za to bezsprzecznie można było oczekiwać po nich celności i wsparcia dla drużyny. Przez Puchonkę przemówiły jednak geny jej własnej rodzicielki, sprawiając, że była w tej roli bezwzględnie chujowa niekoniecznie dobrze wychodziło jej wypełnianie swoich matczynych obowiązków. I chociaż starała się ogarnąć swoje emocje, by na spokojnie wycelować piłką, tak... No, najzwyczajniej w świecie nie wyszło. Mulan, którą Doireann obrała za swoją ofiarę przez czysty przypadek, nie oberwała, unikając tego absolutnie słabego ciosu.
  Sheenani za to poczuła, że powinna okryć się hańbą na wieki.