O nienie. Nie zamierzała prosić tej pindzi o pomoc. Zawzięcie mieszała w kociołku, marszcząc nos i nie zwracając uwagi na dziwny zapach ani pogardliwe spojrzenia pedalskiego blondyna.
Dasz radę Patricio.
Dasz radę.
Mieszała coraz zażarciej, nie odrywając wzroku od mikstury. Byleby nie patrzeć na nauczycielkę. Słodki blond, fuj!

Oj nienienie, zapach wydobywający się z kociołka podobał się jej coraz mniej, wręcz zaczął ją poważnie martwić. Wiedziała, że to jedna z tych osób, która gdzie się nie ruszyła uważała wszystko i wszystkich za obrzydliwe, zbyt mało mroczne i w zasadzie gardziła całym otoczeniem, dlatego też wcześniej postanowiła nie wchodzić jej w drogę tak długo, jak długo nie będzie to konieczne. Odczekała jeszcze chwilę, i okazało się, że jest to BARDZO konieczne.
Zerknęła na kociołek i prawdziwie się przeraziła. Od gwałtownego wybuchu dzieliły ich ledwo sekundy. Niemal wyszarpnęła różdżkę z szaty i szarpnęła w przód nadgarstkiem.
-EXPULSO! - krzyknęła, kierując zaklęcie w stronę dziewczyny, którą ogromna siła gwałtownie odepchnęła do tyłu.
-Tergeo! - sekwencja zaklęć nastąpiła bardzo szybko. Drugie wymagało od Am dużej siły mentalnej i sprawności w utrzymaniu go, co było dość widowiskowe, wyglądała jakby dosłownie siłowała się z miksturą, która za wszelką cenę chciała wybuchnąć, lecz ostatecznie została usunięta i powstrzymana. Amelia była wyczerpana. Nawet nie spojrzała na dziewczynę, podparła się o najbliższy stolik.

Z ust Pat wydobył się zduszony krzyk, gdy odleciała na przeciwległy stolik.
CO DO....
Zanim zdążyła się porządnie przestraszyć, błysnęło parę razy, nauczycielka podparła się o ławkę, a kociołek utrzymał balans.
Pat odetchnęła, Louis doskoczył do Amelie i podtrzymał ją za ramię.
-Wszystko gra, pani profesor? -spytał zatroskany.
Pat otrzepała szatę z pyłu, omiatając dwójkę nieufnym spojrzeniem.
-Dziękuję. -przyznała w końcu, niechętnie.

-Tak, wszystko w porządku, dziękuję. - zapewniła. Tak jakby. Spojrzała na dziewczynę, niespecjalnie przekonana co do szczerości jej podziękowań, jednakże nie jej było to roztrząsać. Podziękowała? Podziękowała.
-Nie ma za co. - zapewniła. To nic, ale nie lubiła gdy ktoś najpierw ją ignorował a potem nie dopuszcza do wiadomości, że w rzeczywistości miała rację.
-Możecie wyjść. - to brzmiało bardziej jak rozkaz niż jak propozycja, ale co to za różnica? Pozbierała tu wszystko do kupy, doprowadziła do jako takiego porządku i wyszła.

Wróciła dopiero za tydzień, na kolejną lekcję. Oczywiście zastała tłumy, których się oczywiście spodziewała. Zasiadła więc przy biurku na katedrze i zaczęła coś czytać.

Niepewnie weszła do sali.
-Dzień dobry- nieśmiało przywitała nieznaną jak dotąd profesorkę, która siedziała przy biurku czytając. Zajęła miejsce i się rozpakowała. Trudno się dziwić, że jej nie znała - to jej pierwsza lekcja eliksirów.

O! Po ostatniej lekcji nie spodziewała się raczej nikogo, to znaczy, uznała, że dwoje następnych uczniów zdążyło się zniechęcić, ale nie przewidziała, że może przyjść ktoś zupełnie nowy, choć z drugiej strony - była na tę ewentualność przygotowana.
-Witaj, wejdź proszę. - zachęciła, podnosząc się. Spojrzała na listę obecności, poszukując nowego nazwiska i cóż, nic.
-Wybacz, nie spodziewałam się nowych uczennic, najwyraźniej ktoś to przeoczył.. Jak się nazywasz, z której jesteś klasy i od ilu lat się uczysz eliksirów? - spytała prędko, sięgając po pióro i kartę. Hm, na pewno wymyśli dla niej jakąś przyzwoitą recepturę na poczekaniu.

- Angie Fly, IV rok. Dotąd nie uczyłam się eliksirów, w ogóle nie wiedziałam nic o magicznym świecie do końca ubiegłego tygodnia. Jestem na IV roku z powodu wieku. Jestem zielona w magii.

Spóźniona, i to nieźle, wbiegła do klasy. Tegoroczny rozkład zajęć wcale nie wchodził jej do głowy i oto efekty.
- Dzień dobry! - przywitała się jak przystało i zajęła jak najszybciej pierwszą lepszą ławkę, by nadrobić lekcje. Może nie zrobili zbyt dużo?
Wyciągnęła pergamin i pióro, słuchając uważnie, by potem stworzyć notatki. Dopiero się skapnęła, że nawet nie pamięta swojej ostatniej lekcji eliksirów w tym roku.

Rose weszła zaraz za Stuner. W sumie widziała jej plecy, kiedy szła spokojnym krokiem na eliksiry. Kiedyś była taka punktualna, a teraz? Proszę bardzo, patrzcie, co się z nią porobiło!
- Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie - powiedziała i powędrowała na miejsce obok Puchonki. - Cześć - szepnęła i uśmiechnęła się lekko, wyciągając z torby kilka potrzebnych jej przedmiotów.

Uniosła wysoko brwi. To Ciekawe. Ekstraordynaryjne. Najchętniej porozmawiałaby z nią na ten temat, jak to w ogóle możliwe, że nie dotarł do niej list gdy była no.. Młodsza?
Niezależnie od tego czy miała niemagiczne pochodzenie czy też magiczne, listy zapraszające do Hogwartu przychodziły wcześniej, jak więc ona mogła się tutaj znaleźć? Ale była nauczycielką. To po pierwsze nie jej sprawa a po drugie, cóż, powinna była przeprowadzić lekcję..
-No to zaczniemy zupełnie od podstaw. - zapowiedziała podnosząc się. Ruszyła w stronę ogromnych półek z książkami, aby znaleźć coś odpowiedniego na tę okazję.
-Czy wiesz czego będzie Ci potrzeba do uczęszczania w tych lekcjach i czym w ogóle są eliksiry? - spytała zaciekawiona.
O. Po drodze przyszły i inne uczennice.
-Witajcie, nic nie szkodzi, akurat dzisiaj nie będę się o to czepiać. Co więcej, proponuję wam abyście się razem zastanowiły nad tym co chcecie zrobić a ja postaram się wam zorganizować warunki do tego. - rzuciła. Cóż, będzie musiała trochę popracować z nową uczennicą.

Siedziała spokojnie, oczekując napływu wiadomości, które z pewnością by ja zafascynowały, ale usłyszała tylko ciche "cześć". Zmarszczyła brwi, próbując zignorować to cześć. Myślała, że to ta mała Puchonka, która ciągle coś chce. Dopiero kiedy usłyszała szuranie krzesła, raczyła spojrzeć na przybysza. Co za niespodzianka! Rose!
- No hej, hej! Późno przyszłaś - zauważyła. Było to doprawdy dziwne. Nie raz była przez ową dziewczynę poganiana, by zdążyć na lekcje. - Skoro już jesteś, możesz powiedzieć, co w tym roku zdążyliście przerobić - wyszczerzyła się. Czemu ma nie skorzystać z okazji?
Słysząc propozycję nauczycielki, uśmiechnęła się. Takie lekcje były niezmiernie ciekawe. Rośka sama wiedziała przeciez, co ją interesuje i nie musiała czekać, by na lekcji nadrobili materiał.
- Uwarzyć coś na prawdę trudnego? - zaproponowała. - Albo pożytecznego... albo zrobić lekcje ponadprogramową - posypała propozycje. Ciut dziwne, ale jej się podobały.

-Kociołek cynowy, waga, ingerencje i podręcznik? - ni to stwierdziła ni zapytała speszona Angie. Nie lubiła opowiadać o swojej nietypowej sytuacji. Od razu polubiła tę kobietę. Nie wypytywała dlaczego zaczynam od IV roku.

Nie ma to jak spóźnić się na eliksiry z powodu kota, który w niewyjaśnionych okolicznościach zaplątał się w pasek od torby i wcale nie miał zamiaru współpracować w celu rozwiązania zaistniałego problemu. I weź tu go, biedna Krukonko, uratuj! W końcu jednak Antosi udało się dokonać tego niemalże niemożliwego czynu, pozbierała potrzebne do lekcji przedmioty i pognała jak szalona w stronę lochów, cudem unikając długiej pogawędki z Prawie Bezgłowym Nickiem, który, mimo tego, że wcale nie była z Gryffindoru, lubił ją zaczepiać i opowiadać o klubie, do którego wciąż nie chcieli go przyjąć. Tragiczne, doprawdy.
Wreszcie znalazła się w lochach. Stanęła przed drzwiami do klasy i odetchnęła głęboko, ze zmęczeniem. W końcu takie bieganie to już nie na jej stan! Powiedzmy. W końcu to dopiero początek trzeciego miesiąca, mhm.
- Dzień dobry, przepraszam za spóźnienie - powiedziała niemalże natychmiast po wejściu do sali.
Następnie podreptała do swojego stałego miejsca, witając się z obecnymi na lekcji znajomymi dyskretnym pomachaniem ręki i niemalże niewidocznym uśmiechem.

Rose wzniosła oczy do góry z rozbawieniem.
- Byłam raptem na kilku lekcjach, a poza tym chyba nie wyniosłam z nich za wiele, bo mam pustkę w głowie - powiedziała, po czym spojrzała na nauczycielkę. Ciekawy pomysł!
- Może jakiś interesjący eliksir? Raczej nie miłosny, ale choćby wielosokowy - zaproponowała Rose, chociaż prawdę mówiąc już go kiedyś uwarzyła. - A może postarzający albo - w jej oczach zapaliły się wesołe, zabawne ogniki - eliksir urody? O ile w ogóle takowy istnieje, a sądzę, że tak - powiedziała Harm.

-Tak jest, zgadza się. - przyznała dziewczynie rację. O, jest. Podręcznik, z którego kazała ostatnio im czytać wstęp.
-Wobec tego poproszę Cię, żebyś znalazła mi definicję alchemii oraz eliksiru. Gdy już to przeczytasz, razem ja omówimy, zgoda? Oczywiście możesz pytać, jeśli nie będziesz rozumiała. - zaproponowała.
-Dzień dobry. - odpowiedziała .. O. Nie, przywidziało się jej. Raczej. Prawda? Chyba jeszcze trochę za młoda. Niee, pewnie się najadła. Czy coś. Prawda? Prawda. Zamrugała.
Chyba chłód Emila paraliżował jej mózg. No, nieważne!
-Świetnie panienko Rose, w takim razie proponuję mały układ. Wszystkim doświadczonym proponuję grupowe przygotowanie eliksiru niewidzialności, za co wrzucę wam bonusową ocenę, jeśli się powiedzie. Ale pod kilkoma obwarowaniami - jeśli miałabym niebawem usłyszeć, żę ktoś się nim posłużył w celach nieprzepisowych, to szczerze wam współczuję. Poza tym, dam wam wyłącznie receptę, o resztę musicie się zatroszczyć same a ja wam pomogę wyłącznie wówczas, gdy nie będzie można się bez tego obejść, ale to podkopuje waszą szansę na ocenę. Umowa stoi?- spytała, spoglądając na twarze uczennic w celu obadania ich reakcji.

Widząc Tosię, Rose odwróciła wzrok, czując nieznośny ból w sercu. Zaraz jednak spróbowała wziąć się w garść.
- Eliksir niewidzialności? Genialnie - powiedziała Rose, patrząc na twarz Stuner. Miała nadzieję, że jej też spodoba się ten pomysł. Gorzej, że miały pracować wspólnie, razem z panną Risse, a to mogło być naprawdę trudne. Nie wyjdzie jednak z sali z płaczem, kiedy pojawiła się możliwość zdobycia trochę punktów dla Puchonów. Zakasać rękawy i do boju! Za Helgę, moi drodzy!
- Chyba damy sobie radę - stwierdziła, szukając w podręczniku odpowiedniego tematu i czekając na receptę od naczycielki.

No tak, teraz wszyscy na eliksiry pędem? Jeszcze profesor zrobi normalna lekcję zaczynając ponownie gadać o alchemikach i kamieniu filozoficznym. Co rok na początku roku o tym gadali. Stało się to niezmiernie nużące. Nawet sam Nicolas Flamel by się zanudził.
- Widzę, że wagarowało się jak ja - puściła jej oczko. - Ja nawet nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na jakiejkolwiek lekcji... Może na początku września?
Na widok Tośki wpadającej do klasy uśmiechnęła się i siła woli powstrzymała od krzyku. Pomachała jedynie ręka, by usiadła bliżej.
- Genialny pomysł, proszę profesor! Każda ocena się przyda - przytaknęła. Grupowe doświadczenie. To będzie coś!

- Alchemia - przednaukowa praktyka łącząca elementy zawarte obecnie w chemii, fizyce, sztuce, semiotyce, psychologii, metalurgii, medycynie, astrologii, mistycyzmie i religii. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto (kamień filozoficzny), lekarstwa na wszelkie choroby (panaceum) oraz eliksiru nieśmiertelności. Alchemię można uważać za bezpośredniego przodka współczesnej chemii.
Eliksiry - Ciecz, mieszanka kilku odpowiednich składników , z której powstaje pożądany eliksir. - przeczytała unosząc ręke

Zgodnie z życzeniem Rose, zajęła miejsce bliżej niej. Całe szczęście, że pani profesor nie robiła problemów z powodu jej drobnego, kilkunastominutowego spóźnienia. Bo niby jakiego wytłumaczenia miałaby użyć? Przepraszam, ale mój kot zakochał się w mojej torbie i chciał spędzić z nią resztę życia, a kiedy wyraziłam swoją dezaprobatę, prawie mnie nie zadrapał na śmierć? Średnie. Raczej nie przekonałaby tym pani Amelie de Cheverny.
W odpowiedzi na propozycję, przytaknęła jedynie głową. Cóż, może wreszcie załapie jakąś pozytywną notę, bo ostatnimi czasy z jej nauką było bardzo kiepsko. A przecież trzeba zdać w tym roku, więc... Tak, chyba najwyższy czas wziąć się w garść i coś ze sobą zrobić, jeżeli nie chciała zyskać w bonusie dodatkowego roku w Hogwarcie, który i tak zawaliłaby przez wychowywanie dziecka, super perspektywa!
- To wy robicie, a ja podziwiam? - spytała z miną prawdziwego aniołka, kiedy na tablicy pojawiła się instrukcja odnośnie przyrządzenia eliksiru.

Uśmiechnęła się do uczennicy. Doszła do wniosku, że na tę okazję udało jej się znaleźć idealny podręcznik, gdyż stanowił on odniesienia głównie do terminologii, która z pewnością była znajoma dla osób niemagicznych.
-Doskonale. Eliksiry również stanowią przedmiot badań Alchemii, która - jak zresztą sama pewnie zauważyłaś - jest niezwykle rozległą dziedziną, którą w uproszczeniu można byłoby nazwać nauką, choć w rzeczywistości ciężko ją naukowo usystematyzować i przyporządkować, naukami raczej nazywamy jej poszczególne gałęzie, sama "alchemia" jest sformułowaniem ogólnym. Owa definicja eliksiru była bardzo uproszczona, choć wydaje mi się, że na sam początek - w sam raz. Mam dla Ciebie coś, co wprawdzie ostatnio czytali uczniowie z grupy starszej, jednak zawiera tutaj cenne wskazówki odnośnie wykorzystywania podstaw teorii eliksirów. Zapoznaj się z tym proszę, i jeśli będziesz miała jakiekolwiek pytania - wołaj. - poprosiła, kładąc przed nią wspomniany już wstęp.

Czytała uważnie podsunięty przez profesorkę tekst i starała się zrozumieć. Coraz bardziej czuła zafascynowanie tym przedmiotem, jednak wiele będzie musiała się jeszcze nauczyć.
Zerkając na dziewczyny, które mają konkretne zdanie, dziwnie się poczuła. Niewiele od niej starsze, a ile więcej od niej umieją! Gdy to spostrzegła postanowiła wziąć się za naukę. W końcu dopiero teraz ujawniła się jej moc. Jakby nie mogła trzy lata wcześniej! Tak by miała równe szanse. A tak to co? Na IV roku powinna już coś umieć, a czyta informacje, z którymi oswajają się pierwszoroczni! Wezbrała w niej złość i determinacja.

Eliksir niewidzialności miała ważyć pierwszy raz w życiu. W domu nie raz próbowała coś samodzielnie (pod opieka rodziców) uwarzyć, ale były to o wiele prostsze wywary. Przeanalizowała instrukcję na tablicy. Wprawdzie to nawet nie instrukcja. Tyle że wypisane składniki i wyjaśnienie do czego służy eliksir. Tyle wiedziała sama.
- Od czego zaczynamy? - spytała głupio. Jasne, że od wody, kretynko! Pacnęła się w głowę. - Tośka, a może chcesz zając moje miejsce? - spytała. Nie lubiła być osobą, od której zależy, czy wszystko pójdzie dobrze. Wystarczy, że raz źle zamiesza i co? Może wysadzić ich w powietrze!
- Więc, skoro wiadomo, że potem potrzebny będzie najmniej ważny składnik zwierzęcy... to który to?

No świetnie. Doszła do bardzo podobnego wniosku jak jej kuzynka. Jeżeli wysadzą klasę w powietrze, przynajmniej będą mogły częściowo zwalić winę za zaistniały incydent przez brak dokładnych instrukcji. Ale, hej, to siódma klasa! Powinny już mniej więcej orientować się w sztuce warzenia przeróżnych mikstur, więc może nie będzie aż tak tragicznie, jak już wydawało się Tosi, mhm.
- Żartujesz? - zwróciła się do Rose, najwyraźniej uznając jej dziwną propozycję za wybitnie dziwną. - Ostatnio moja wiedza z eliksirów ogranicza się do "wiem jak wygląda kociołek i potrafię rozpoznać go na zdjęciach", więc... Może będzie lepiej, jeżeli to ty będziesz naszym kapitanem.
A żeby jeszcze zaakcentować stuprocentową pewność swoich słów, zasalutowała jej uroczyście. Tyle że zapomniała o postawie na baczność, choć może to lepiej, bo gdyby nagle wstała z miejsca i zachowała się jak mugolski żołnierz czy marynarz, na pewno nie umknęłoby to uwadze pani profesor i dziewczyny, której pomagała. A przecież ostatnio Krukonka sprawiała wrażenie normalniejszej niż zazwyczaj. Nie należy więc burzyć tego nowego image'u, o.
- Ee... Kręgosłup serpentyny? - spytała z miną odbiegającą od wyobrażenia o Mistrzu Eliksirów, po czym jeszcze raz spojrzała na instrukcję. - Skorpeny! - poprawiła się, powstrzymując się przy tym od face palma.

No tak, wszystko zależy od niej. Oczywiście Rose zamilkła i wydawała się całkowicie nieobecna duchem. Co po niej zostało? Ciało, które ani drgnie. Wspaniale. Po prostu ge-nial-nie.
Rośka, zdając się na dziewczyny, gdyż w tym eliksirze była zupełnie ciemna, wrzuciła do wody kręgosłup skorpeny. Nawet nie zwróciła uwagi na to, że Tośka, jak zawsze, zupełnie przekręciła nazwę. Ważne, że się poprawiła. Wrzuciła i czekała. Na co? Tego sama nie wiedziała.
- To jak, teraz kręcić w stronę wskazówek zegara? - spytała, z obawą chwytając łyżkę i mieszając. Raz, drugi, trzeci... i tak dziewięć pełnych razy. Ręka jej drżała ze zdenerwowania. Zdała się na instynkt, który nie był u niej nieomylny.
Odłożyła cholchlę. Stanęła bezradna. Wrzucać kolejne składniki, czy czekać, aż wywar przybierze konkretną barwę? Z doświadczenia wiedziała, że po dodaniu kręgosłupu skorpeny, woda powinna zabarwić się na krwistoczerwony kolor. Tak było przy innych eliksirach, ale czy teraz też?
- Um, skończyłam? - zasugerowała. Jej praca, przynajmniej w tej chwili, się skończyła. Odsunęła się, pokazując dziewczętom obok niej, że droga do kociołka wolna. Może, jak się postarają, dostana trochę eliksiru na własność? Z pewnością spożytkują we właściwy sposób.

Tośka nachyliła się lekko, by zobaczyć, co też wyczynia Rose. Ogólnie materiał z lekcji był dla niej ostatnio tak zrozumiały jak wpływ liczby narodzonych w ostatnim tygodniu szczeniąt psów rasy dalmatyńczyk na gospodarkę Korei Północnej, czyli, inaczej mówiąc, nie wiedziała kompletnie nic, toteż zbyt popisać się w tej dziedzinie zwyczajnie nie mogła. Westchnęła z dezaprobatą dla swojego braku przygotowania, po czym skrzyżowała ręce na piersiach, spoglądając się to na Rose, to na kociołek, który, zaznaczam, potrafiłaby bezbłędnie rozpoznać na zdjęciu.
- Skończyłaś? - spytała z niejakim zdziwieniem, a jej brwi uniosły się nieznacznie. - O nie. Jeżeli ja mam dalej myśleć, to to będzie katastrofa... - jęknęła w iście męczeńskim stylu, jakby zaraz mieli ją zakopać żywcem sto metrów pod ziemią.
Westchnęła sobie po raz kolejny, bezwiednie maltretując w dłoniach kawałek szkolnej szaty. Starała się skupić i odnaleźć jakiś przydatny fragment swojej wiedzy, którą posiadła wcześniej, a który jednocześnie pomógłby im w uwarzeniu tegoż jakże zacnego eliksiru.
- Korzeń Asfodelusa? - zaproponowała niemrawo, jakby mówienie tak skomplikowanych rzeczy stopniowo wyrywało jej język. Kto wie, może to i lepiej?