kontynuacja wątku na Polu Antymagii

Nicholas parł naprzód jak szalony, jakby goniło go stado smoków, jakby jego istnienie zależało od tego, by wydostać się spod wpływu tego przeklętego miejsca. I to ostatnie było na swój sposób prawdą. Całe życie Nicholasa kręciło się wokół magii. Płynęła w jego żyłach, utrzymywała go na powierzchni, bez niej runął w mroczną przepaść utkaną ze strachu. Bez niej był puchem marnych, pyłem na wietrze. Bez niej wszystko na świecie traciło sens.
Kiedy wreszcie wyszli poza dotknięty anomalią teren, Nicholas od razu poczuł zmianę. Słabość zniknęła, trudności z oddychaniem również. Na tę jedną chwilę Nicholas odzyskał spokój. Stanął na ścieżce i wciągnął głęboko powietrze przez nos, dla uspokojenia emocji. Wtedy jeszcze tego nie poczuł. Nie przeczuwał, co stracił. Na ten krótki moment czuł się bezpieczny, jakby wybiegł wreszcie z płonącego lasu.
Pomógł Winniemu usiąść na jakimś większym kamieniu, a potem sięgnął po różdżkę, jeszcze nie wiedząc, że jest bezużyteczna. Chciał ot tak, dla pewności rzucić zaklęcie, żeby poczuć się lepiej i zrzucić ciężar z serca. Miał nawet w sercu trochę opiekuńczych odczuć względem kuzyna, który tak bezmyślnie go tu przyprowadził. Młody, nieroztropny, pocieszny. Tak pomyślał Nicholas, gdy jeszcze sięgał po sekwojowe drewno. Chciał przygodę, to dostał. Nieprzyjemną, taką, której nie będą powtarzać. Ale może rzucą na jej temat lekceważącą uwagę w przyszłości, wspominając jak razem stawili czoła przeciwności losu.
I wtedy Nicholas zrozumiał, że jego różdżka nie działa.
- Fovere - rzucił najpierw swobodnie, chcąc się ogrzać, bo cały ten stres związany z przebywaniem w polu antymagii, a także śnieg, który właśnie zaczął delikatnie pruszyć sprawiły, że zrobiło mu się dość chłodno. Różdżka jednak nie posłuchała. Nico poczuł jak jego serce zamiera. - Fovere. - powtórzył, siląc się na spokój, ale gdy znowu nie podziałało nerwy zaczęły mu puszczać. - Fovere. Fovere! Lumos! Accio! Accio, do cholery!
Nic. Nicholas stał oszołomiony i wpatrywał się w różdżkę. Nie czuł jej wcale, nie miał tej więzi, zupełnie jakby trzymał w ręce bezużyteczny kawałek drewna. Nic. Pustka. Nico nie mógł się nawet poruszyć. Stał, patrzył, nie ruszał się i nie mówił, instynktownie broniąc się przed świadomością tego, że jego różdżka, jego sojuszniczka i najlepsza przyjaciółka, z którą tyle ciężkich chwil przeszedł, właśnie go zdradziła.

Gdyby to był Nicolas z przeszłości to pewnie zaraz, za chwile wybuchnęliby śmiechem. Już na schodach pochwyciłby jego żart i razem pewnie chodziliby na czworaka i wyli do słońca, czekając na księżyc. Tylko że ten kuzyn, który go ciągnął po schodach, jak opętany nie był sobą, wręcz przeciwnie, a jego usta nawet na moment nie zdradzały ulgi, a jakąś narastającą panikę. Winnifred powoli zaczynał się bać, z początku myślał, że Nico tylko udaje, ale nie to nie to. Ewidentnie coś zjebał i to po całości!
Kiedy tylko wyszli poza zasięgu pola antymagicznego, poczuł zdecydowanie ulgę. Nie kręciło mu się w głowie, co przyjął z entuzjazmem i miał nadzieje, że Niki też tak zrobi, ale nie ten wyglądał, jakby wypłynął na powierzchnie wody, zaczerpując gwałtownie powietrza.
- No i przeszło. - Uśmiechnął się niepewnie, przyglądając się kuzynowi, siedząc na jakimś kamieniu. - Już sprawdzam. - Podniósł się powoli, potwierdzając tę teorię. - Bajka! - Od razu skupił się na Nico, któremu zebrało się na czary.
- Co robisz? - Zapytał, kiedy ten zaczął wymachiwać jak wariat różdżką. Coraz bardziej to mu się nie podobało. - Przestań. - Szepnął najpierw, aby następnie krzyknąć głośniej. - Przestań! Co ci jest, ej Nico...!? - Podszedł powoli do kuzyna, jakby nadal kręciło mu się w głowie. Wyciągnął rękę w stronę jego barku, chcąc dodać mu otuchy. Sięgnął ostrożnie po swoją różdżkę, z zamiarem uspokojenia Nicholasa, że magia jednak działa, że nie ma co się martwić, że panikuje... Ale on tylko tak stał, nieruchomo, nic nie mówił, a w jego oczach wzbierała pustka.
- Zobacz...- Zaprezentował Fovere, które zadziałało od razu, chociaż był straszną nogą z zaklęć.

Nicholas stał jak słup soli, wpatrując się wciąż w różdżkę, słysząc Winnifreda jak przez grubą ścianę. Ocknął się dopiero wtedy, gdy kuzyn zaczął przy nim rzucać zaklęcia jak gdyby nigdy nic. A jego własna różdżka wciąż milczała, uparcie odmawiając mu swojej lojalności.
- Winniefred. Nie dotykaj mnie. - powiedział głucho Nicholas, zrzucając z barku jego rękę jak natrętną muchę. Odwrócił się w jego stronę, a czarne oczy płonęły mu wrogością. - Tyś mnie tu przyprowadził. To przez ciebie różdżka przestała mnie słuchać.
To były ciężkie oskarżenia, a głos Nicholasa zabrzmiał jak wyrok. Następne wydarzenia potoczyły się bardzo szybko. Starszy z Seaverów błyskawicznym ruchem wyrwał Winniemu różdżkę z dłoni i wycelował w niego, na wypadek jakby ten chciał odzyskać swoją własność. Dopiero gdy Nico miał pewność, że kuzyn jest zbyt zaskoczony, by reagować, wyczarował delfiniego patronusa, by przekazać przez niego wiadomość.
- Tim, potrzebuję cię pilnie w Rezerwacie Shercliffów. Kręta ścieżka, patronus cię zaprowadzi. Przyjdź najszybciej jak możesz, straciłem swoją różdżkę.
I jestem bezbronny. Cholernie bezbronny.
Ale tego ostatniego już nie dopowiedział. Czekał tylko, wpatrując się w Winniego, mierząc wciąż do niego i pilnując, by się nie ruszał. Był wściekły, był zły, rozżalony i sfrustrowany. Ale nawet w takim stanie nie był zdolny do zrobienia kuzynowi czegoś naprawdę złego.

Tim siedział w salonie gryfonów przed kominkiem i z kubkiem czekolady w ręku czytał podręcznik do transmutacji. Nie było to jego ulubione zajęcie, jednak postanowił poprawić swoje umiejętności w tej dziedzinie, więc sumiennie, jak na niego, studiował książki.
Nagle zobaczył patronusa w formie delfina, wyglądał bardzo znajomo, ale głos, jaki usłyszał już ewidentnie należał do Nico. I ten głos brzmiał cholernie źle, już pomijając dramatyczną treść wiadomości. Błyskawicznie znalazł się w dormitorium, ubrał się odpowiednio i z prędkością tajfunu znalazł się na drodze do Hogsmeade, skąd mógł się aportować do rezerwatu.
Doskonale znał to miejsce, więc bardzo szybko znalazł kuzyna. Scena, jaką zobaczył, zmroziła mu krew w żyłach, coś było mocno nie tak, skoro Nico celował do Winniego. Tim wydobył własną różdżkę, bo miał przeczucie, że za chwile może zaistnieć potrzeba spacyfikowania kogoś, tylko jeszcze nie wiedział kogo.
- Czy ktoś mi wyjaśni co tu się, do ciężkiej brzytwówki dzieje?

Nicholas drgnął niespokojnie, gdy usłyszał trzask świadczący o teleportacji, ale nie odwrócił wzroku od Winnifreda. Ufał Timowi i wiedział, że tylko on mógł się pojawić tak szybko i ich tu znaleźć. Tym bardziej, że po chwili usłyszał znajomy głos.
- Jego zapytaj - wycedził Nico przez zęby, czując narastającą nienawiść. - Niech ci opowie jak wpadł na genialny pomysł, żeby bez słowa uprzedzenia zabrać mnie na pole antymagii. I jak przez jego lekkomyślność moja różdżka nie chce więcej czarować.
To nie mogła być wina chłopaka. Nico w głębi serca to wiedział i zdawał sobie sprawe, że gdy ochłonie będzie musiał przeprosić. Teraz jednak frustracja i żal wzięły górę, a oczy zaszkliły się lekko od łez bezsilnej wściekłości.
- Nie słucha mnie, Tim. Nie rzuca zaklęć. Ma moc, ale odcięła się, nie mam z nią kontaktu. Jest... obca.

Sytuacja była poważna, bo Nico wyglądał jakby był na skraju załamania nerwowego, a to w połączeniu z różdżką trzymaną w ręku, nie wróżyło zbyt dobrze. Do tego różdżka nie należala do niego co Tim zauwazył dopiero po chwili, jednocześnie przypominając sobie wiadomość. Podszedł powoli do Nicholasa, opuszczając swoją różdżkę.
- Nico, spokojnie. Ja wiem, że popsuta różdżka brzmi jak koniec świata, ale zaraz śmigniemy na pokątną do Olivandera i znajdziemy Ci jeszcze lepszą. Oddaj tę Winniemu. Na pewno nie zrobił tego celowo.
Starał się mówić najspokojniej, jak się dało, żeby nie podsycać emocji, których obecni mieli aż za dużo w tym momencie. Tim wierzył w to co mówił, nie wierzył, żeby ich kuzyn miał złe zamiary, może bywał lekkomyślny, ale nie był zły. Uśmiechnał się nawet w jego stronę, żeby nie poczuł się zagrożony obecnością dwóch dobytych różdżek.
- To jak, idziemy na zakupy?

Brzmi jak koniec świata? To BYŁ koniec świata. To była najgorsza rzecz, jaka mogła się przydarzyć czarodziejowi. Nie było sytuacji beznadziejnej, póki się trzymało sprawną różdżkę w dłoni. A tak? Bezsilność, niemoc. Strach, od którego Nicholas czuł, jak dusiło go w piersi.
- Idziemy. - powiedział w końcu do nowo surfera, rzucając Winnifredowi różdżkę pod nogi. Zastukała głucho o kamienie u stóp właściciela, ale nie ucierpiała. - Zamierz mnie stąd, Tim.
Wycofał się w stronę kuzyna i chwycił go mocno za przedramię, wiedząc, że musi zdać się na jego umiejętność teleportacji. Taka bezsilność. Taka niemoc. I wszystko to przez pomysł Winniego, na którego Nico patrzył teraz z nieustannym wyrzutem w oczach.

+

Tim nawet nie próbował sobie wyobrażać, co czuje Nicholas. Sam pewnie miałby spory problem, gdyby nagle różdżka odmówiła mu posłuszeństwa. Chociaż z drugiej strony, podczas życia wśród mugoli nauczył się funkcjonować bez magii, no może prawie bez magii. Tym niemniej to było coś jak nagły paraliż prawej ręki, niby nie zabija, ale może mocno utrudnić życie.
Spojrzał na Winniego, który był mocno zdezorientowany.
- Dasz sobie radę, Winnnie? Odezwę się później, to pogadamy. - kiedy skinienie głowy zapewniło go, że tak, teleportował się razem z Nico na Pokątną, prawie pod sklep Olivandera.

/ZT Tim i Nico, ciąg dalszy wątku w sklepie Olivandera

Ślady, które zobaczyliście przed miesiącami znów rzuciły się wam w oczy. Wydawać by się mogło, że to normalne, gdy ktoś odwiedza rezerwat, ale już zdecydowanie niezwykłym była sakiewka, która leżała przy jednej ze ścieżek. W dodatku, w rezerwacie pojawili się aurorzy, z nakazem przeszukania terenu. Będąc ekspertami w sprawie łapania czarodziejów, nie opieki nad zwierzętami, poprosili was o pomoc w dzisiejszej misji. Wszystko wskazywało na to, że ślady urywały się przy krętej ścieżce. Miejsce to nie było najbezpieczniejszym w rezerwacie i wiedzieliście, że mało kto się tutaj zapuszcza. Wasze podejrzenia rosły coraz bardziej. Pytanie tylko, o czego dojdziecie na końcu tej przygody...

@Mulan Huang @Frederick Shercliffe   @Isolde Bloodworth  @Nakir Whitelight
Opiszcie jak jesteście ubrani i co macie ze sobą. Oprócz różdżki każdy z was może zabrać 2 przedmioty.

Przedmioty: łańcuch Scamandera, echolokacyjny gwizdek

Sakiewka. Tak po prostu leżała sobie przy ścieżce. Cała ta sprawa wydawała się Frederickowi co najmniej śmieszna i chociaż wiedział, że miał wsparcie ze strony @Isolde Bloodworth i @Nakir Whitelight, nie wydawał się do końca zadowolony z tego, co się działo. Udowodnił swojemu ojcu, że rezerwat nie był taki bezpieczny i spokojny, jak ten twierdził, udowodnił, że faktycznie miały tutaj miejsce jakieś ciemne gry, o jakich nie mieli pojęcia, ale z jakiegoś powodu czuł dziwną gorycz. Zupełnie, jakby ten długi proces go irytował, jakby mijające miesiące spowodowały, że nie wiedział, jak się miał do tej sprawy odnieść. Nie wiedział również, co mogli spotkać, więc cieszył się, że @Mulan Huang też tutaj była - gdyby coś jej się stało, przynajmniej od razu wiedziałby, że odczuwa jej ból, że to ona jest sprawczynią problemów, a nie coś, co stało się jemu samemu. Chociaż oczywiście, ona również mogła cierpieć z powodu tego, z czym zderzy się on. To wszystko było skomplikowane, a sprawa, przed jaką właśnie stanęli, wydawała mu się równie dziwaczna, co to, w co zdołali wpakować się w czasie ferii.
- Jaki jest plan? - zapytał, spoglądając na aurorów, bo wiedział, że mimo wszystko to oni mieli tutaj decydujący głos. Ścieżka była niebezpieczna, zdawał sobie z tego sprawę i wkroczenie na nią bez świadomości, z czym to się wiązało, nie miało raczej racji bytu, ale pchanie się do znajdującego się tam przedmiotu - również. Tylko idiota spróbowałby go od razu wziąć w ręce, skoro ślady przyprowadziły ich w to miejsce, pokazując, że coś się tutaj działo i z pewnością nie było to nic dobrego. Mógł oczywiście wejść jako pierwszy na ścieżkę, o czym wspomniał, ale nie zamierzał rzucać się przed szereg, bo nie był skończonym idiotą i mimo wszystko nie zamierzał skończyć zamieniony w kamień albo coś podobnego. Mógł również spróbować ruszyć przed siebie pod postacią lisa, bo to zawsze dawało mu jakieś nowe możliwości, jakich nie posiadał jako człowiek.

@Maximilian Felix Solberg

Przedmioty: kliker Scamandera, strój ochronny ze smoczej skóry

Biorąc pod uwagę jak dawno temu zauważyli pierwsze ślady kłusowników to obecność kogoś obcego w rezerwacie nie była dla niej żadną nowością ani też szczególnie nią nie wstrząsała. Wciąż jednak oczywiście chciała się ich pozbyć z całego serca, bo jednak stanowili poważne zagrożenie dla wszystkich stworzeń, które go zamieszkiwały. Miała nadzieję, że uda im się nareszcie rozwiązać ten problem raz na zawsze. Nie mogła się tego doczekać.
Przed nimi znajdowali się aurorzy, którzy zostali przysłani z Ministerstwa po to, aby pomóc im schwytać niepowołanych czarodziejów. Miała tylko nadzieję, że to coś da. Wciąż jednak nie mogła powstrzymać swego rodzaju rozczarowania związanego z faktem, że z jakiegoś powodu nikt wcześniej nie zainteresował się faktem dużo wcześniej, gdy zgłaszali pierwsze problemy na terenie rezerwatu. Mogliby inaczej rozwiązać już dawno tę sprawę i uniknąć kilku katastrof.
- Macie może chociaż jakieś nowe informacje? - zapytała jeszcze dla pewności, chowając dłonie w kieszeniach kombinezonu ochronnego.
Zdecydowała się na niego, bo nie miała pewności, co ich może czekać w lesie, a smocza skóra miała idealne właściwości chroniące przed magią. Wolała się zabezpieczyć jak tylko mogła i nie ryzykować tym, że oberwie czymś szczególnie złośliwym, bo zdecydowała się na trampki i dresik zamiast porządnych butów i kombinezonu.

@Frederick Shercliffe @Isolde Bloodworth @Nakir Whitelight @Maximilian Felix Solberg

Przedmioty: eliksir wiggenowy, pierścień działania


Isolde była poirytowana całą tą sytuacją. Fakt faktem, że ostatnio niewiele jej było trzeba, by wybuchnąć, ale sprawa śladów w rezerwacie szczególnie działała jej na nerwy, bo miała wrażenie, że absolutnie nie ma się czego złapać. Cała ta sprawa była drażniąco nieuchwytna i mimo że "sprawcy" popełnili błąd, zostawiając po sobie ślady, to właściwie nie było do końca wiadomo, co robią w rezerwacie i do jakiego stopnia jest to nielegalne. Cieszyła się ze wsparcia Nakira, bo z każdą kolejną akcją pracowało im się coraz lepiej, a co dwie głowy to nie jedna. Miała na sobie proste i wygodne czarne spodnie, buty z wyższą cholewką, czarną bluzkę i skórzaną kurtkę, a  włosy splotła w warkocz.
Zacisnęła zęby, kiedy Fred i Mulan zapytali ich, jak najbardziej rozsądnie, o plan i informacje. Spojrzała na Nakira.
- Nie, u mnie żadnych nowych informacji. Miałeś więcej szczęścia? - zwróciła się do drugiego aurora, mając szczerą nadzieję, że okaże się, że on wie coś więcej. Spotkali się na miejscu, a mimo że poprzedniego dnia przegadali całą sprawę biurze, łudziła się, że w ciągu tych kilkunastu godzin Nakira nagle olśniło.
- Rozważałam rzucenie avenseguim - to zaklęcie tropiące, sakiewka doprowadziłaby nas pewnie do właściciela... ale od wyprawy do Ciemnego Dworu zaawansowane zaklęcia gorzej mi wychodzą - przyznała przez zaciśnięte zęby, upokorzona koniecznością zrobienia tego wyznania. - Ale pewnie najpierw dobrze byłoby sprawdzić, czy nie jest obłożona klątwą - dodała, spoglądając na swojego partnera.

#nacechowany : tykająca łajnobomba (zapalnik)


@Mulan Huang @Frederick Shercliffe @Nakir Whitelight @Maximilian Felix Solberg

zabrane przedmioty pierścień działania, beret uroków (+1 opcm)

Nie czuł się pewnie kierując się na kolejną akcję. Wyjścia w teren rzadko były spokojne i nie kończyły się walką, a po ostatniej opisanej w proroku naprawdę miał dosyć porażek. Do tego po wyprawie do krainy wróżek nie czuł się sobą, miał problemy z zaklęciami niewerbalnymi, co doprowadzało go do wściekłości większej, niż mógłby kiedykolwiek przypuszczać. Niczego nie ułatwiał fakt, że jego partnerka miała podobny problem - również nie radziła sobie z zaawansowanymi zaklęciami. Dwóch nieudolnych aurorów wysłanych zostało do rezerwatu, aby sprawdzić doniesienie, że obcy kręcą się po tym terenie. Nie wiadomo było kto, ani co tam robił. Czy była to grupa, czy może jedna osoba. Z tego, co zdołał się dowiedzieć, to wcześniej Isolde odkryła jakąś dziurę na terenie rezerwatu a Shercliffe i Huang znaleźli syrenie naszyjniki.
Kucnął, poprawiając swoje zwykłe ciemnozielone spodnie, do których miał założone czarne buty z wysoką cholewką i czarną luźną koszulę z podciągniętymi rękawami. Nie chciał rzucać się w oczy jako auror, a podobny strój wydawał mu się zwyczajnie odpowiedni. Na głowę założył beret uroków, chcąc jakkolwiek zadbać o swoją ochronę, kiedy nie było wiadome, z czym mieli się zmierzyć. Kucnął i przyglądał się sakiewce, jaka leżała przy ścieżce i zdecydowanie nie należała do flory i fauny rezerwatu.
- Plan byłby lepszy, gdybyśmy oboje nie cierpieli z powodu wyprawy do krainy wróżek - przyznał, uśmiechając się nieco niepewnie pod nosem. - Nie mogę rzucić specialis revelio, więc jak ktoś z was może to zapraszam, tylko odsuńmy się jeszcze kawałek - poprosił, czując że rumieni się znów z powodu swojej niedyspozycji, która jedynie bardziej go upokarzała.
- Podsumowując szybko - znaleźliście naszyjniki syrenie, które nie należały do nikogo z pracowników, ty ostatnio natknęłaś się na jakąś dziurę pełną magii, tak? Nie odnotowaliście, żeby zwierzętom działa sie krzywda, ani żeby znikały, a także nie ma wprost wyrządzonych szkód w rezerwacie, ale wiadomo, że ktoś się kręci po okolicy, choć nie powinien tutaj być. Coś pominąłem? Powiedzcie mi… Nie słyszeliście o jakiejś legendzie, że gdzieś na terenie rezerwatu jest ukryty jakiś skarb? Bo to trochę zakrawa na poszukiwaczy, ale nie chcę niczego zakładać - zapytał jeszcze, wyciągając różdżkę, aby wycelować nią w stronę dalszej części ścieżki. - Homenum revelio… Appare vestigum - powiedział cicho, wiedząc, że niewerbalnie nic nie wskóra, a chciał upewnić się, że byli sami w okolicy, a także upewnić się co do magicznej aktywności w pobliżu sakiewki w ostatnim czasie, skoro najprawdopodobniej byli tu pierwszymi osobami po tym, kto ją tu porzucił.

#nacechowany (i dwie lewe różdżki do niewerbalnych)
@Maximilian Felix Solberg @Frederick Shercliffe @Mulan Huang @Isolde Bloodworth

Wasza początkowa narada na niewiele się zdała. Jako poszlakę mieliście jedynie leżącą wśród nieopodal sakiewkę, której jednak żaden z was do tej pory nie odważył się ruszyć. Okazało się to rozsądne, bo rzucone przez Nakira Appare vestigum poskutkowało blaskiem bijącym właśnie od tego przedmiotu. Zaklęcie nie dawało jednak odpowiedzi na pytanie, jaki rodzaj magii był na sakiewkę rzucony. Wiedzieliście natomiast, że oprócz was, na tym kawałku rezerwatu nie było nikogo, a przynajmniej żadnego człowieka, a to za sprawą Homenum revelio. Musieliście podjąć jakieś konkretne kroki nie tylko dlatego, że sprawa prawdopodobnie była naprawdę poważna, ale i z uwagi na fakt, że nad rezerwatem zbierały się chmury, a potencjalny deszcz mógł uniemożliwić wam znalezienie jakichkolwiek dalszych śladów.

@Mulan Huang  @Frederick Shercliffe  @Isolde Bloodworth  @Nakir Whitelight
●Każdy z was rzuca kością k100 na spostrzegawczość. To, co zobaczyliście określi Mistrz Gry w następnym poście.
● Mulan i Frederick, jako pracownicy rezerwatu, rzucają dodatkowo kością k6, gdzie wynik nieparzysty oznacza natrafienie na ślady bliskiej obecności zwierząt w tym rejonie rezerwatu.
● Dodatkowo wybierzcie jedną osobę, która co turę będzie rzucała literką. Wynik kości będzie wskazywał na zmiany pogodowe i nadciągający deszcz. W tej rundzie każda literka to 1% szansy na opady. (A=1%, B=2%, C=3% itd....)

Spostrzegawczość: 93
Zwierzęta: 5
Deszcz: C 3%

- Znaleźliśmy śnięte ryby, ale nie wiemy, co było powodem. W syrenim oczku wodnym na pewno coś się znajduje, ale to mogą być skarby trytonów, więc wolałbym po nie nie sięgać. Naszyjniki przyniosły znikacze i nie powinny ich z całą pewnością mieć. Trafiliśmy na ślady w okolicach wieży wróżek, gdzie oboje zostaliśmy zaatakowani - podsumował Frederick zwięźle. Nie chciał żadnych niedomówień, ale widział, że sprawa ta była niepewna i nie miała tak naprawdę związku z niczym, a przynajmniej tak mu się wydawało, skoro dwójka aurorów nie była w stanie powiązać tego z niczym konkretnym. Najwyraźniej nie było nic, co mogliby chwycić, więc wspomniał również o papierach, które zniknęły z biurka Petera i nie było wiadomo, kto i gdzie je zabrał. To była kolejna tajemnica, a prawnik twierdził, że zawierały dane na temat kłusownictwa, ale nic więcej nie był w stanie powiedzieć.
- Zanim tam podejdziecie, są tutaj ślady, świeże ślady, więc najpewniej znajdziemy za chwilę nie tylko tę sakiewkę, ale też któreś ze zwierząt - dodał, kiedy rozejrzał się uważnie, starając się dostrzec coś, co mogłoby im pomóc. Był pewien, że ślady, jakie spostrzegł, mogły być naprawdę poważne, dlatego też sięgnął po gwizdek, który miał przy sobie, z zamiarem ujawnienia zwierzyny, na jaką pośrednio polowali. Nie było wiadomo, co dalej, więc wolał mieć przynajmniej pewność, gdzie i co dokładnie się tutaj kręciło, skoro, podobno, na razie nie było tutaj ludzi. On mógł zajmować się zwierzętami, ale sprawą innych czarodziejów musieli zająć się pozostali członkowie tej szalonej wyprawy.

@Mulan Huang @Isolde Bloodworth @Nakir Whitelight

Kostełki: 70 i 2

Nie do końca napawał ją optymizmem fakt, że żadne z aurorów nie posiadał żadnych nowych informacji, ani nie mogli im nakreślić jakiegoś konkretnego planu działania. Liczyła na to, że może chociaż oni będą w stanie coś im powiedzieć i chociażby zdecydować odnośnie tego, co powinni zdziałać i jakie kroki podjąć, aby wytropić kłusowników. Na razie jednak mieli przed sobą jedynie tę cholerną sakiewkę oraz dwójkę specjalistów, którzy byli aktualnie nieco upośledzeni jeśli chodziło o umiejętności magiczne i rzucanie potężniejszych zaklęć.
- Jeśli chodzi o kwestie zaklęć to ja mogę się nimi zająć - powiedziała, sięgając po znajdującą się przy jej boku różdżkę, aby zrobić z niej odpowiedni użytek.
Już po chwili magiczny patyk znajdował się w jej dłoni, a ona sama wypowiedziała formułę specialis revelio,  rzucając wspomniane zaklęcie, któremu towarzyszył odpowiedni ruch różdżką. Była naprawdę ciekawa efektów zaklęcia oraz tego, co właściwie uda im się dzięki niemu ustalić. Jeśli wyniki byłyby zadowalające to mogli przejść do rzucania zaklęcia śledzącego. Jeśli tylko faktycznie zneutralizowaliby ewentualne zagrożenie.
- Myślę, że Fred idealnie podsumował to wszystko i niczego nie ominął - przytaknęła, gdy tylko usłyszała jak Shercliffe zdał im raport z dotychczasowych wydarzeń, które miały miejsce w rezerwacie na przestrzeni ostatnich paru miesięcy.
Czasami już naprawdę sama gubiła się w tym, co miało już miejsce, nie miała pojęcia co z czym można było łączyć, a momentami nawet zapominała od czego właściwie to wszystko się zaczęło. Sprawa była naprawdę za bardzo pogmatwana oraz pełno było w niej dręczących ją niewiadomych.
Frederick był pierwszym, który dostrzegł ślady. Zwróciła na nie uwagę dopiero, gdy wskazał je reszcie i skinęła głową na jego słowa. Faktycznie, trop wydawał się dobry i miała nadzieję, że jeśli za nim podążą to dadzą radę znaleźć coś naprawdę przydatnego.

Spostrzegawczość: 96

Isolde nadal była poirytowana, ale zaczęła się przyzwyczajać do tego stanu, mając nadzieję, że mimo wszystko kiedyś odzyska swoje zwykłe opanowanie. Fakt, że sama była dość bezużyteczna, jeśli chodzi o rzucanie zaawansowanych zaklęć mocno ranił jej ambicję, ale nie mogła nic na to poradzić. Pocieszała ją tylko myśl, że posiada doświadczenie, które jest czymś więcej niż tylko znajomością kilku trudniejszych zaklęć.
To, że sakiewka rzeczywiście była naznaczona magią i że w pobliżu nie było żadnego człowieka, było już jakąś informacją i Isolde poczuła się odrobinę podniesiona na duchu. Cała sprawa była cholernie poplątana i jakiekolwiek nowe fakty przynosiły pewną ulgę w tym całym absurdzie.
- W takim razie, jeśli mogę coś zasugerować, miejcie szeroko otwarte oczy, ze szczególnym naciskiem na zwierzęta, a my weźmiemy na siebie podejrzaną ludzką aktywność - zaproponowała. Jej oczy były czujne i skupione, a złość na chwilę ucichła, ulegając zawodowym nawykom.
- Druga propozycja jest taka, żebyśmy rzucili zaklęcie śledzące avenseguim, ale w tym momencie sama sobie z tym nie poradzę. Jakaś blokada mocy po wyprawie do Inverness - dodała, krzywiąc się nieznacznie i patrząc na Nakira z przepraszającą miną, mimo że przecież oboje mieli takie same kłopoty ze swoją mocą.
- Z jakim stworzeniem możemy mieć do czynienia? - zapytała, przyglądając się śladom znalezionym przez Freda. Zawsze była niezła z ONMS, ale nie na tyle, by rozpoznać na nierównym podłożu niezbyt wyraźny trop.


@Maximilian Felix Solberg @Mulan Huang @Frederick Shercliffe @Nakir Whitelight

spostrzegawczość 96

Uśmiechnął się nieco niepewnie w stronę Mulan, gdy tylko powiedziała, że może rzucić właściwe zaklęcie. Owszem, czuł irytację, że sam nie mógł tego zrobić, ale przynajmniej mogli iść już o krok dalej ze swoimi poszukiwaniami. Zastanawiał się cały czas nad tym, co już wiedzieli i podsumowaniem poczynionym przez Fredericka i wiedział jedno - wszystko wyglądało jak przypadek, ale taka ilość przypadków w rezerwacie nawet dla niego była czymś podejrzanym. Jednak wciąż więcej mieli pytań niż odpowiedzi.
- To jeszcze upewnię się - nie zauważyliście, żeby znikały wam zwierzęta? Szczególnie młode? - zapytał, przyglądając się, jak Mulan rzuca zaklęcie, aby dostrzec jego efekt i wiedzieć, z czym mają do czynienia. Kiedy Fred powiedział o śladach, a Isolde powiedziała, aby mieli jednak oczy otwarte, sam również rozejrzał się wokół, starając się dostrzec coś, co zdecydowanie nie było dzielem magicznych stworzeń. Zauważył jej przepraszające spojrzenie i mógł jedynie odpowiedzieć podobnym, zaraz wskazując na Mulan.
– Mamy kogoś, kto jest w stanie rzucić te zaklęcia, ale mam nadzieję, że nie będziemy musieli jedynie na tym opierać - dodał, zgadzając się, aby rzucić później zaklęcie śledzące, jak tylko upewnią się, że sakiewka jest bezpieczna. Teraz jednak pozostawało pytanie, czy coś nie próbowało właśnie zapolować na nich, skoro Frederick dostrzegł w pobliżu ślady jakiegoś zwierzęcia.

Frederick przekazał wam wiele tropów, na które zdążyli już wpaść. Sytuacja wydawała się poważna, choć ciężko było stwierdzić, czy każdy element układanki ma coś wspólnego ze sprawą, w jakiej się tutaj znaleźliście.
Zaklęcie rzucone przez Mulan pokazało wam jedynie, że na sakiewkę rzucono zaklęcie zmniejszająco-zwiększające, a co za tym szło, w jej środku mogło znajdować się praktycznie wszystko. Nie stwarzała jednak ryzyka przy dotknięciu jej, czy zabraniu ze sobą. Poza tym,  Frederick dostrzegł jeszcze coś, co mogło mieć jakieś znaczenie. Na pobliskiej gałęzi wisiała złowrogo zwierzęca maska, widocznie przez coś porzucona. W połączeniu ze śladami, zarówno Shercliffe jak i Mulan, mogli wywnioskować, że gdzieś po rezerwacie krąży krasnolud. Było to nietypowe zjawisko, jako że te istoty nie występowały w rezerwacie.
W tym samym czasie Isolde mogła zauważyć niewielkie, tekturowe pudełko leżące nieopodal. Pakunek wciąż miał etykietę, która raziła kolorami, ale z miejsca, w którym stała, nie można było dokładnie odczytać, co się na niej znajdowało szczególnie, że była lekko zabrudzona ziemią.
Widać było, że cała drużyna jest dzisiaj w formie, a przynajmniej nie brakuje wam spostrzegawczości. Choć znaleziona sakiewka leżała na otwartym terenie i pozornie nie mówiła za wiele, tuż obok niej, w błocie, Nakir zauważył poszarpany kawałek pergaminu. Podnosząc go, mógł bez problemu dostrzec fragment oficjalnej pieczęci, dokładnie takiej, jakie znajdowały się na dokumentach skradzionych Peterowi.
Choć wszyscy w koło zdawali się znajdować prezenty i wskazówki, to Mulan dostrzegła coś najważniejszego. Kątem oka dziewczyna ujrzała dość sporych rozmiarów łapę o jasnej, białej wręcz barwie. Coś się do was zbliżało i zdecydowanie nie wyglądało na krasnoluda, którego ślady mieliście przed sobą. Zwierzę poruszało się bezszelestnie i gdyby nie szczęście, prawdopodobnie nie mielibyście pojęcia, że znajduje się w pobliżu. Jego obecność potwierdził też echolokacyjny gwizdek użyty przez Fredericka.


@Mulan Huang  @Frederick Shercliffe  @Isolde Bloodworth  @Nakir Whitelight

●Każdy z was ma około dwóch minut, nim zwierzę o białej sierści was zaatakuje. Możecie więc w tym czasie zebrać/przeanalizować wskazówki. By sprawdzić, ile udało wam się dowiedzieć rzucacie kością k100. Wynik poniżej 30 oznacza, że nie zdołaliście nawet dotrzeć do przedmiotu/wskazówki, zajęci uprzednio rozmową, czy innymi działaniami. Możecie też oczywiście zignorować to, co zobaczyliście, co musi zostać podkreślone w poście.
● Mulan, to Ty stajesz się głównym celem ataku zwierzęcia. Musiało wyczuć, że je dostrzegłaś, lub po prostu uznał Cię za największe niebezpieczeństwo. Choć atak nie jest szybki (25), jego siła zdecydowanie jest w stanie wyrządzić Ci krzywdę (85) pomimo ochronnego stroju.
● Fred i Mulan - Nie macie wątpliwości, widząc białą sierść i czerwone uszy, co was atakuje, a przez to wiecie, jak się przed tym uchronić. Fred jest w stanie określić stan zwierzęcia i jego wytrzymałość. Kun Annun jest wyraźnie osłabiony (25), skąd pewnie jego wolniejszy atak.
● Każdy, kto zdecyduje się pomóc Mulan, rzuca k100na swój atak oraz k6 na unik zwierzęcia.  Wynik kości stuściennej, to siła waszego zaklęcia, a parzysty wynik k6 oznacza, że Kun Annun zdołał go uniknąć. Jeśli siła trafionych ataków przekroczy 25, zwierzę przestanie być dla was zagrożeniem.
● Nakir i Isolde. Wasze pierścienie dodające zwinności, pozwalają na jednorazowy przerzut k6 na unik zwierzęcia.
●Jeśli atakujecie zwierzę inaczej niż zaklęciami, również rzucacie kość na unik Kun Annun.
● Frederick ponownie rzuca kością na pogodę. Tym razem, każda kolejna literka to dodatkowe 3% szans opadów (A=3%,B=6%,C=9% itd...)

Atak: 70
Unik: 1
Deszcz: G 21%

Frederick uniósł ledwie widocznie brwi, kiedy okazało się, że Mulan nie będzie miała zbyt wielkich problemów z tym, żeby rzucić odpowiednie zaklęcia, ale nie skomentował tego. Nie miał jej za głupią, czy coś podobnego, postrzegał ją jako osobę co najmniej kompetentną, więc uważał, że w tej chwili również mogła sobie poradzić. Zamiast tego spojrzał na młodego aurora, który zadał pytanie, zastanawiając się, czy Whitelight sobie poradzi, czy podobnie, jak większość osób z wielkimi nazwiskami, jedynie robi dobrą minę do złej gry. Później pokręcił głową, robiąc to w sposób iście dostojny.
- Nie, nic podobnego nie odnotowałem, nie wiem, czy Mulan zauważyła braki, ale pogłowie zdaje się nienaruszone, jeśli nie liczyć odejść z przyczyn czysto naturalnych - wyjaśnił jeszcze spokojnie, treściwie, chociaż zapewne jak zawsze brzmiał, jakby chciał innym wytknąć skończoną głupotę. - W kwestii zaklęć zdaję się na was, lepiej znam się na innych dziedzinach. I właśnie dlatego... jeśli dobrze się przyjrzycie tym śladom i tej masce, która sobie tam radośnie wisi, to dowiecie się, że gdzieś w okolicy jest krasnolud - dodał, przyglądając się faktycznie zawieszonej ozdobie, nie do końca rozumiejąc, co ta tutaj robiła. Wszystko jednak wskazywało na to, że się nie mylił, ale zaraz skoncentrował się na tym, co dało mu użycie gwizdka i momentalnie sięgnął po różdżkę, gdy zorientował się, że ku nim zbliżył się kun annun. Rozpoznałby go wszędzie, ale nie spodziewał się, że ten się do nich zbliży, to było całkowicie nieoczekiwane.
- Drętwota - rzucił właściwie natychmiast, kiedy tylko dostrzegł, jak osłabione stworzenie zbliża się w ich stronę, chcąc je oszołomić. Nie wiedział, czy to był przypadek, czy nie, ale wolał, by na nich nie skakało, wolał na nie spojrzeć i upewnić się, że ten zwiastun łagodnej śmierci, nie niósł ze sobą jakiegoś dodatkowego, całkowicie nieprzyjemnego cierpienia.

wskazówki 55

- Czyli mamy wiele poszlak, ale nic konkretnego, co wskazywałoby na właściwy problem - mruknął Nakir, kręcąc lekko głową. Zdawał sobie sprawę, że wiele ze śladów, na jakie trafili, mogło tak naprawdę nie mieć ze sobą związku, co tylko utrudniało sprawę. Zaraz jednak uniósł brwi, spoglądając na wskazaną przez Fredericka maskę. Krasnolud? To oznaczało coś złego, dziwnego, czy jednak było naturalne, ale mimo wszystko powinni uważać? Wyraźnie chciał o to dopytać, kiedy zdał sobie sprawę, że obok sakiewki coś leży.
- Dobrze, skoro rzucono na nią zaklęcie zmniejszająco-zwiększające, to wezmę ją i obok też coś leży… - powiedział, podchodząc do sakwy. Wziął ją w rękę, zaraz sięgając po kawałek pergaminu. Przyglądał mu się uważnie, a dostrzegając fragment pieczęci, jaką mógł rozpoznać, zmarszczył brwi i spojrzał znów w stronę Shercliffe’a.
- Mówiłeś, że Peterowi Maguire skradziono dokumenty. Masz może wiedzę, czego dotyczyły? Zdaje się, że to może być ich fragment - powiedział i właściwie tyle zdążył zrobić, kiedy zobaczył ruch Fredericka, jak unosi różdżkę. Zaklęcie poszybowało, auror odwrócił się i dostrzegł padające na ziemię stworzenie, jakie znał tylko z kart podręcznika do opieki nad magicznymi stworzeniami. Cudownie, wyglądało na to, że naprawdę w rezerwacie wszystkie zwierzęta chodziły wolno, co mogło się źle skończyć, jeśli się nie uważało.
- Rozumiem, że nie mamy wiele czasu, żeby tutaj pozostawać. Możemy spróbować ruszyć ścieżką i zgodnie z propozycją Isolde, rzucić zaklęcie tropiące na sakiewkę, o ile Mulan je zna - zaproponował, mimowolnie odsuwając się od białego psowatego, nie chcąc wylądować w Mungu na oddziale urazów odzwierzęcych.

Atak i unik: 37 i 5

To wszystko nie napawało jej szczególnym optymizmem, Może i wydawało się to być niespotykane dla takiej osóbki jak Mulan, ale trudno było zachować pogodę ducha w podobnej sytuacji. Zwłaszcza, że sprawa dręczyła ją od miesięcy, a przysłani z Ministerstwa aurorzy nie mieli zbytnio informacji, a do tego nawet nie byli zdolni do rzucania co bardziej zaawansowanych zaklęć, w których musiała ich wyręczać. Oby jednak do czegoś się przydali.
Udało jej się całe szczęście ustalić to jakie zaklęcie zostało użyte na sakiewce, a Whitelight w tym czasie zajął się zbadaniem tego, co właściwie się w niej znajdowało skoro została poddana zaklęciu powiększającemu jej pojemność. Spojrzała jeszcze na aurora, który znalazł coś jeszcze i zaczynał powoli łączyć wątki czy tez po prostu próbować tego dokonać.
- Możemy spróbować rzucić na nią zaklęcie tropiące. Zobaczymy czy coś w ogóle z tego wyjdzie - przytaknęła, a następnie spojrzała na swojego kolegę po fachu, który wydawał się być pochłonięty swoimi własnymi znaleziskami oraz po raz kolejny wykładał to, co do tej pory udało im się ustalić i tak dalej.
Sama zdecydowanie bardziej skupiła się na swoim otoczeniu i pewnie dlatego też jako pierwsza dostrzegła białe futro zwierzęcia, które zmierzało w ich kierunku. Nie wyglądało ono najlepiej, ale wciąż było szalenie niebezpieczne, a z tego, co udało jej się zorientować niestety znajdowała się najbliżej i wydawała się być całkiem dobrym obiektem ataku. Chciała jak najszybciej unieruchomić i spacyfikować zwierzę. Właśnie na tym skupiła się w pierwszej kolejności, a nie na analizowaniu wskazówek.
Poruszyła szybko różdżką, rzucając niewerbalnie Immobilusa, mając nadzieję, że to wystarczy, by zażegnać zagrożenie ze strony zwierzęcia.

wskazówki: 53

Isolde odnotowywała w pamięci wszystkie informacje, jakie przekazywali im Fred i Mulan, jednak pozwalała, by to Nakir grał pierwsze skrzypce. Póki co całkowicie zgadzała się z jego podejściem do sprawy.
- Krasnolud? Chyba zwykle tu nie występują, prawda? - zdziwiła się Isolde, marszcząc lekko brwi i patrząc na Freda pytająco, gdy ten wskazał na zwierzęcą maskę wiszącą na drzewie. Cała ta sprawa była coraz bardziej zagmatwana i Isolde z pewnym zdziwieniem odnotowała fakt, że trochę tęskni za prostym włamaniem albo czymś w tym rodzaju. Za łamigłówką, która miała swój początek i koniec, a nie tylko kolejne odnogi i niekończące się znaki zapytania.
Odetchnęła, gdy okazało się, że sakiewka nie jest obłożona klątwą. Ucieszyła się, kiedy Mulan zdecydowała się spróbować rzucić zaklęcie tropiące. Cóż, może sama nie była ostatnio w dobrej formie magicznej (ani psychicznej), ale współpraca dawała jakąś nadzieję na powodzenie całej akcji. A przynajmniej na zebranie jakichś wskazówek. Oczywiście cała ta sytuacja raniła jej ego, ale z tego co wiedziała, nikt nie był do końca sobą po wyprawie do Inverness, więc pewnie nie powinna być dla siebie zbyt surowa.
W międzyczasie sama dojrzała coś, co ją zaintrygowało. Podeszła bliżej tekturowego pudełka, którego żywe kolory zwróciły jej uwagę. Kolejna rzecz, której z całą pewnością nie powinno tu być. Przykucnęła i zmrużyła oczy, przyglądając się etykiecie, a następnie dmuchnęła na nią lekko, żeby nie przeoczyć żadnego istotnego elementu.
- Ja też coś mam - mruknęła, ale możliwe, że nikt nie dosłyszał jej słów, bo akurat na horyzoncie pojawił się nowy problem, któremu musieli stawić czoła.
Zanim dostrzegła skradające się ku nim zwierzę, Frederick i Mulan zdążyli je unieszkodliwić. Rozpoznała Kun Annun i poczuła lekki dreszcz, ale nie zdradziła się z nim. Nigdy nie widziała tego stworzenia na żywo i była równie zaintrygowana, co zaniepokojona. To nie powinno było się wydarzyć. Podeszła do psowatego stworzenia na bezpieczną odległość, chcąc mu się przyjrzeć, nie narażając się jednak na nieprzyjemności i trzymając różdżkę w pogotowiu.
- Kun Annun... Występują tu normalnie? Czy to kolejna anomalia? - zapytała.

Isolde miała rację. Krasnoludy nie były normalnym zjawiskiem nawet w rezerwacie, a to mogła być dość ważna poszlaka. Nie mieliście jednak zbyt wiele czasu, by nad tym przysiąść, bo trzeba było ratować tyłek Mulan, z czym doskonale poradził sobie Frederick. Nim się obejrzeliście, kun annun leżał na ziemi. Żywy, ale zdecydowanie spacyfikowany. Jedną z dziwniejszych rzeczy był jednak fakt jego osłabienia. Okazy, które pałętały się po okolicy zazwyczaj były w dużo lepszej kondycji. Może warto było to przestudiować? A może był to po prostu przypadek? Merlin jeden wiedział.
Jak do tej pory radziliście sobie jednak lepiej niż gorzej. Znaleziona przez Isolde paczuszka była porcją proszku natychmiastowej ciemności ze znanego sklepu na Ulicy Pokątnej. Choć logo było zdarte, jasne kolory wyraźnie świadczyły o tym, że towar pochodził od Weasleyów. Do tego na niebie zaczęło pojawiać się nieco więcej chmur o szarawym kolorze, co mogło świadczyć o nadchodzącym pogorszeniu się warunków pogodowych.


@Mulan Huang  @Frederick Shercliffe  @Isolde Bloodworth  @Nakir Whitelight

[i]● Przyszedł czas decyzji, co robicie dalej. Jeśli rzucacie zaklęcie tropiące na sakiewkę, to jest to ostatni moment na ten ruch. W tej kolejce musicie też podjąć jasną decyzję, gdzie idziecie dalej. Wybory macie trzy: w lewo, w stronę niewielkiej polany, prosto w gąszcz, lub w prawo ścieżką. Jedna osoba niech jasno podkreśli decyzję w swoim poście. Do tej lokacji już nie wrócicie.
● Isolde może zatrzymać sobie proszek natychmiastowej ciemności. Po zakończeniu ingerencji Mistrz Gry rozliczy wszystkie straty i zyski jakie napotkaliście.
● Frederick ponownie rzuca kością na pogodę. Szanse opadów pozostają takie jak poprzednio (A=3%,B=6%,C=9% itd...).
● Mulan i Frederick, jako pracownicy rezerwatu, rzucają dodatkowo kością k6, gdzie wynik nieparzysty oznacza natrafienie na ślady bliskiej obecności zwierząt w tym rejonie rezerwatu.
● Nakir i Isolde rzucają kością k100 na spostrzegawczość w kwestii śladów innej aktywności niż zwierzęca.
● Mistrz Gry może wtrącić się w waszą kolejkę, jeśli któreś z waszych działań w tej turze będzie miało konsekwencje wymagające rozpatrzenia w tej lokalizacji.

nieparzysta

Szczęśliwie udało im się uniknąć opresji i spacyfikować dosyć szybko atakującego kun annuna. Mulan odetchnęła głęboko, gdy już nie musiała się o siebie martwić po czym podeszła bliżej zwierzęcia, by mu się uważniej przyjrzeć. Była wyraźnie zaniepokojona jego stanem. Nie miała pojęcia czy ta zmiana związana była wyłącznie z tym cholernym wróżkowym pyłem, który już tyle namieszał czy może chodziło może o coś więcej. Mogła to jedynie ustalić przyglądając się bliżej stworzeniu i szukaniu na jego ciele jakiś faktycznych fizycznych ran, które mogłaby zaleczyć lub które powiedziałyby jej coś więcej na temat stanu stworzenia.
- Występują w rezerwacie, ale... nie zachowują się w ten sposób. To jest anomalia. Nie są tak agresywne, a  ten osobnik zdecydowanie przeszedł przez coś potwornego - odpowiedziała Isolde, ostrożnie jeszcze dotykając boku zwierzęcia.
Dopiero wtedy podniosła się i spojrzała na resztę towarzystwa. Po coś tu przyszli, prawda? Musieli zająć się sprawą tych cholernych kłusowników. Podeszła zatem bliżej do porzuconej sakiewki, którą zdołali wcześniej zidentyfikować.
- Dobrze... Zobaczmy zatem dokąd nas zaprowadzi - powiedziała jeszcze, robiąc po raz kolejny użytek ze swojej różdżki, którą wykonała odpowiedni gest towarzyszący wypowiadaniu inkantacji zaklęcia tropiącego.
Musieli przekonać się, gdzie też ten przedmiot byłby w stanie ich zaprowadzić. Może dzięki temu osiągną coś więcej niż wybierając ścieżkę na ślepo. Przynajmniej na to liczyła Huang, śledząca uważnie swoje otoczenie, gotowa do kolejnej interwencji w razie potrzeby.

Gdy Mulan dotknęła boku zwierzęcia, mogła poczuć pod palcami odmienną od zdrowej tkankę. Sierść kun annuna była w tym miejscu nieco rzadsza, a otarcie podłużne, jakby istota była dość mocno krępowana więzami. Przez tak krótki moment ciężko było jednak określić, jak dawno temu miało to miejsce. Faktem było jednak, że działo się tu coś bardzo podejrzanego.
Zaklęcie tropiące zadziałało przyzwoicie, a sakiewka zaczęła powoli ruszać w kierunku gąszczu, na wprost od was. Co więcej, w tym samym kierunku zdawały się podążać zauważone przez Mulan ślady kopyt. Były jednak na tyle niepoukładane, że ciężko było określić, ile osobników zmierzało w tamtą stronę, ale zdecydowanie było to więcej niż jeden.

@Mulan Huang, @Frederick Shercliffe

● Ze względu na chaotyczną naturę śladów rzućcie k100 na rozpoznanie zwierzęcia. Powyżej 45 osiągacie sukces.