Kręta ścieżka

First topic message reminder :

Kręta ścieżka

Biegnie przez naprawdę imponujący fragment rezerwatu, przy czym na większości swojej długości znajduje się w zasięgu zaczarowanego, parującego w chłodniejsze dni strumienia, dzięki czemu często spowija ją gęsta mgła. Jako, ze ścieżka znacząco rozmija się z trasą głównego, bezpiecznego szlaku, nierzadko można na niej napotkać jakieś leśne stworzonko mniej lub bardziej przyjaźnie nastawione.

Nieobowiązkowe kostki na zdarzenie losowe:

1 - Spacerujesz, aż na jednym z drzew zauważasz szarego, wyjątkowo wyrośniętego i włochatego owada. Rozpoznajesz w nim trzminorka. Jeśli będziesz miał sumienie przegonić go z daleka od drzewa, będziesz mógł zebrać z niego trochę syropu wywołującego melancholię. Dorzuć wtedy trzy kostki, a jeśli ich suma będzie mniejsza niż 8, podczas zbierania sam padasz ofiarą syropu i pogrążasz się w niezwykłym smutku.

2 - Długie, srebrzyste włosy i taniec pełen gracji przyciągają nagle Twój wzrok. Właśnie zostałeś obserwatorem hipnotycznego, solowego tańca zagubionej wili i jeśli jesteś mężczyzną, bez wahania podążasz za nią aż na niebiańską polanę. Jeśli zaś Twoja postać jest kobietą, możesz wybrać czy ciekawość każe Ci śledzić wile czy może wprost przeciwnie.

3 - Spotykasz rodzinę szpiczaków, wędrującą niespiesznie od jednego drzewa do drugiego. Nic specjalnego.

4 - W oddali widzisz rogatego zająca, w którym rozpoznajesz Jackalope. Jeśli chcesz go jedynie obserwować, nic się nie dzieje, ale gdy postąpisz parę kroków naprzód, jackalope umyka w głąb lasu, spłoszony nagłym ruchem w jego pobliżu.

5 - Spodziewałeś się, że w takim miejscu natrafisz na przerośniętą fretkę przecinającą Ci szlak? Jeśli nie to czeka Cię ogromna niespodzianka, kiedy zza pobliskich drzew wyłoni się grupka szalenie przeklinających wozaków, poszukujących żywności. Masz przy sobie parę szczurów? Jeśli nie to pewnie nie możesz liczyć na nic więcej poza stekiem niewybrednych słów posłanych w Twoim kierunku przez głodne stworzenia.

6 - W oddali widzisz jasnowłosą kobietę. Może w całej swojej naiwności wziąłeś ją za wilę, a może i nie, ale wystarczyło zbliżyć się do niej na kilka kroków, aby odkryć w niej prawdziwą szyszymorę. Nie przerażają Cię ognistoczerwone oczy? Cóż, jej potępieńczy jęk z pewnością sprawi, że Twoje ciało pokryje się gęsią skórką.
Dorzuć dodatkową kostkę: jeśli wynik będzie parzysty, szyszymora oddala się, nie przejmując się Twoją obecnością i wkrótce znika gdzieś pomiędzy drzewami. Jeśli jednak wylosujesz kostkę nieparzystą, przerażenie bądź instynkt samozachowawczy przejmą nad Tobą kontrolę. Natychmiast wracasz skąd przyszedłeś i musisz opuścić lokację.

76

Zaklęła jedynie, doskonale zdając sobie sprawę z tego, co też przydarzyło się biednemu zwierzęciu. Podobny widok sprawiał, że jeszcze bardziej chciała dorwać tych kłusowników jeszcze bardziej. W końcu dzięki temu miała jakiś wyraźny dowód na to, że mimo wszystko robili coś ze zwierzętami.
- Ma otarcia po więzach... Trzeba będzie go umieścić w klatce lub zagrodzie. Trzeba się nim zająć i stanowi dowód - stwierdziła nim wyprostowała się i zajęła sprawą sakiewki.
Okazało się, że rzucone zaklęcie zdziałało prawdziwe cuda i zaczęło wskazywać im drogę prowadzącą przez pobliskie zarośla. Mulan ruszyła pierwsza jej śladem, głównie dlatego, że jako zrzucająca zaklęcie znajdowała się najbliżej. Przy okazji przypatrywała się także swojemu otoczeniu. Starała się dojrzeć to czy ścieżka, którą prowadziła ich sakiewka przypadkiem nie nosiła jakiś konkretniejszych śladów. Faktycznie udało jej się je dostrzec. Musiała tylko skupić się na ich ilości oraz odgadnąć do kogo też miały one należeć.

spostrzegawczość: 93

Isolde przyjrzała się uważnie paczuszce, a rozpoznawszy proszek natychmiastowej ciemności, zerknęła mimowolnie na Nakira, wspominając ich niezbyt udaną akcję, w której proszek też odegrał pewną rolę. Niewątpliwie był to produkt Weasleyów - można było go łatwo rozpoznać po żywych kolorach opakowania. Wzięła paczuszkę i schowała do kieszeni - kto wie, kiedy się przyda.
Pokiwała głową na odpowiedź Mulan, obserwując, jak dziewczyna bada kun annuna i zastanawiając się, czy znajdzie jakieś niepokojące ślady. Minę miała poważną - niewątpliwie działo się tu coś mrocznego.
- Otarcia po więzach...? Merlinie... po co ktoś robiłby coś takiego? Do czego można wykorzystać kun annuna? - zapytała Isolde, wyraźnie poruszona słowami Mulan.
Była gotowa wesprzeć dziewczynę jakąś radą, w razie gdyby miała kłopoty z rzuceniem zaklęcia, ale nie okazało się to konieczne. Sakiewka zgodnie z oczekiwaniami Isolde zaczęła się przemieszczać, prowadząc ich w chaszcze. Wyglądało na to, że będą musieli się przez nie przedzierać, ale nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Bloodworth westchnęła i ruszyła śladem Mulan, Nakirowi pozostawiając osłanianie tyłów. Rozglądała się przy tym bacznie, trzymając różdżkę w pogotowiu i zastanawiając się, jak skończy się ta dziwna przygoda.

@Maximilian Felix Solberg @Mulan Huang @Nakir Whitelight @Frederick Shercliffe

Pogoda: B 6% + 21% = 27%
Ślady: 5; bliska obecność zwierząt

Nie znajdowali się w zbyt dobrym położeniu, żeby nie powiedzieć, że znajdowali się w położeniu sugerującym, iż byli blisko tylnej części ciała każdego człowieka. Niezbyt przyjemnie, a kiedy Mulan zakomunikowała, że stworzenie miało ślady po więzach, Frederick zmarszczył brwi, na chwilę odrywając się od śladów, jakie dostrzegł. Sięgnął znowu po gwizdek, ale na razie nie użył go, wzdychając bezgłośnie i przeniósł wejrzenie na Isolde, posyłając jej ten ironiczny uśmiech, jaki nie zwiastował niczego dobrego.
- To, co z każdym. Przerobić na składniki, futra, wytresować tak, by był maskotką albo czymś o wiele gorszym. To zwiastun śmierci, łagodnej co prawda, ale powiedz mi, ile osób nie chciałoby go zobaczyć? - zapytał, a w jego głos wdarła się wyraźna nuta sarkazmu, po czym skoncentrował się ponownie na śladach.
Oglądał je, kiedy Mulan znajdowała się od niego w pewnej odległości, starając się je określić i przypisać do czegoś, co znał. W końcu zerknął na sakiewkę, na gąszcz i jeszcze raz na ślady, starając się zrozumieć coś z tego, co tutaj się działo i co właściwie miał przed sobą. I, o dziwo, to wcale nie było takie proste.
- Hipogryfy - zakomunikował. - Trudno powiedzieć, co i jak i gdzie, ale to powinny być one. Nie podoba mi się to nagromadzenie stworzeń, jeszcze ten krasnolud, a przed nami jest gąszcz, w którym mogą kryć się inne, mało przyjemne stworzenia - stwierdził, nim zakomunikował, że spróbuje raz jeszcze wykorzystać gwizdek. Jak powiedział, tak zrobił. Uniósł do ust gwizdek echolokacyjny, a później dmuchnął w niego, starając się za jego pomocą zlokalizować przebywające w pobliżu stworzenia, co mogłoby im wiele ułatwić.

spostrzegawczość 62

W sakiewce mogło być wszystko, ale nie ryzykowali i nie sprawdzali, co jest w niej ukryte. Proszek natychmiastowej ciemności mógł pomagać w ucieczce, bądź schwytaniu, jeśli miało się sposób na widzenie w mroku. Pochwycony kun annun… Wyglądało na to, że sprawa była bardziej skomplikowana, o ile była to tylko jedna sprawa. Przez moment Nakir wpatrywał się w sakiewkę zastanawiając się nad jednym - czy zmieściłaby w sobie magiczne stworzenia. Jeśli tak… Być może coś zaczęłoby układać się w całość.
- Tak się zastanawiam… Czy do takiej sakiewki, obłożonej zaklęciem zmniejszająco-zwiększającym, można byłoby pochwycić jakieś co cenniejsze magiczne stworzenia? Jak choćby kun annuna sprzed chwili? - zapytał, kiedy ruszyli w gąszcz, trzymając się z tyłu, skoro Isolde poszła przodem. Nie mogli mieć pewności, że nic ich nie zaatakuje, że nikt nie postanowi zrobić sobie z nich ofiary.
- Powiedzcie jeszcze, jakie jest podejście krasnoludów do zwierząt? - zapytał, mimo wszystko nie chcąc przekreślać powiązania właściciela znalezionej maski z całą sprawą, jaką próbowali zbadać. Nie podobało mu się także, że Frederick nie był pewien, czy w poblizu znajdowały się zwierzęta. Hipogryfy, choć piękne, potrafiły być niebezpieczne i nawet Nakir wiedział, że powinni na nie uważać, słowa opiekuna zwierząt jakoś nie napawały optymizmem. Wyglądało na to, że hipogryfy były gdzieś w pobliżu i cóż, mógły tak naprawdę wiele namieszać.

Krasnoludy, kun anunny, hipogryfy, proszki, sakiewki i dokumenty... To wszystko, co byliście w stanie dotrzeć w tej części rezerwatu. Przyszedł czas, by ruszyć dalej, a wszystko jasno prowadziło was prosto przed siebie, w gęste zarośla. Krzewy musiały jednak w końcu się skończyć i gdzieś was doprowadzić, prawda? Niebawem mieliście odkryć, że owszem, ale nowe miejsce niespecjalnie miało dodać wam otuchy, odbierając swoją magią coś, co w pewnym sensie było esencją waszego istnienia...

//zt do Nowej lokacji

Strona 3 z 3	Strona 3 z 3 • 1, 2, 3