Złapał zgrabnie zębami owoc zaraz czując,przepyszny smak na podniebieniu:
-Faktycznie cudowne-posłał Namidzie uśmiech,i sam pochwycił coś co przypominało papaje. Te owoce mocno kojarzył mu się z Hiszpanią,z niedzielnym deserem przygotowywanym przez jego matkę. Rozmarzył się na chwile ale zaraz wrócił do rzeczywistości:
-A jak tam twoja ręka?Brakuje mi naszego grania-patrzył na ślizgona. Naprawdę brakowało mu grania z Namidą,a po za tym martwił się..

Nami z uroczym uśmiechem na ustach patrzył na pałaszującego Simona. Był niesamowicie uroczym osobnikiem, to wręcz od niego biło.
- Ręka? Już wszystko właściwie w porządku. Co prawda Ell martwiła się tym, że strzela w stawie czy czymś tam, jak nią obracam, ale wcale już nie boli. - powiedział, całkiem zgodnie z prawdą. Jemu też strasznie brakowało wspólnej gry, a poza tym chciał pokazać Simonowi jedną ze swoich ukochanych piosenek, co już zresztą mu obiecał.
- Ostatnio nie miałem weny, ale mam nadzieje, że teraz uda może nam się coś nawet skomponować. - powiedział entuzjastycznie. Nie miał co prawda za bardzo zamysłu żadnego, ale wiedział, że w czasie gry coś mu wpadnie do głowy.

-To świetnie.Już nie mogę się doczekać.Ostatnio tez nie miałem jakiejś weny,ale nic tka nie napędza umysłu jak muzyka-uśmiechnął się.Pochłonął jeszcze dwa owoce i upił trochę ponczu. Już wiedział czemu nie koniecznie lubi imprezy. Zwyczajnie się na nich nudzi no chyba że może zagrać na jakimś instrumencie,pośpiewać... Wtedy to już kompletnie inna bajka,impreza nabiera sensu i smaku.

Kiwnęła głową, gdy przywołał skrzata. Szepnął mu cos do ucha, a po chwili rozbrzmiało tango. Dziewczyna uśmiechneła sie pod maską i podała rękę Ponuremu.
-Więc pokarz co potrafisz.- szepnęła mu do ucha i zaczęli tańczyć.
Elena bez problemu dała się prowadzić. Jezu! Jak ona tego dawno nie tańczyła! I to jeszcze z tak dobrym tancerzem...
Ateraz obrót... Dwa kroki w przód i jeden w tył...
Dała się porwać muzyce... Zatraciła się w niej całkowicie...

Każda nota każdy oddech wprawiał krew w coraz szybszy bieg, wyzwoliłem emocje, pomału patrząc w Oczy El, zarzuciłem płaszcz na plecy, zyskując większą swobodą, Krążyłem wokół niej, stając się jednością z Partnerką, mimo że to pierwsze Tango jakie z nią tańczyłem, całkiem dobrze nam wyszło, najpierw powoli, droczenie się i zapoznawanie z ruchami, następnie coraz bardziej zmysłowa, wyzwalając, emocje w tańcu. Tango które zacząłem, stawało się coraz ostrzejsze, nasze maski patrzyły sobie blisko w oblicza, oczy nie rozstawały się ze sobą, kusicielka stawała się coraz agresywniejsza.

To było niesamowite. Te emocje!! Dawno już czegoś takiego nie przeżyła... Zwykle musiała tańczyć według sztywnych krokow jednego układu, który w kółko tańczyła z kuzynem na każdym weselu. A ze to był jedyny członek rodziny (poza nią oczywiście) który umiał tańczyc tango nie miałą wyjścia. Teraz bylo inaczej... Ona i Ponury tworzyli jedność, która na dodatek zlała się z muzyką.
Nagle w melodii nastąpiła chwila przerwy, w której Elena była tak blisko Aleksandra, ze doslownie czyła bicie jego serca na swoich piesiach. Przez tą chwilę patrzyli sobie w oczy dysząc ciężko. Nagle muzyka zaczęła znów grać, a ona zrobiła piruet pod mostkiem z jego ramienia i zatrzymała się jakiś metr od partnera. Ten moment musiał wygladac na prawdę imponująco, bo parę osób gdzieś obok aż westchnęło. Dziewczyna zaśmiała się cicho pod maską i dalej tańczyła, a raczej grała, lub bawiła się z Ponurym. Gdy znów znalazła się tuż przy nim nachyliła się do jego ucha i szepnęła:
-Chyba im sie podoba. Może pokażemy im coś jeszcze?- to powiedziawszy znów się od niego oddaliła i...

[teraz ty coś wymyśl xD Moze jakieś podnoszenie...?]

Ponury czuł się wspaniale, Zastygł w miejscu kiedy Elena stała za nim, nie musiał jej widzieć, wiedzieli dokładnie gdzie się znajdują, ruszyli zwróceni do siebie plecami w pełnej harmonii, stykając się plecami, obejmując się tyłem , by chwilę później gwałtownie się odwrócić, i wówczas nastąpiło, chwyciwszy swoją partnerkę Ponury, zbliżył się obok niej, pomału wykonując piruet, w idealnej synchronizacji, skończyli w objęciach, stali tak jedynie przez moment, równocześnie prostując się i odchodzi-wszy w przeciwne strony nie patrząc na siebie, posuwali się powoli, stanęli rzuciwszy sobie spojrzenie, w tym momencie w sali zapadła cisza, Aleks patrzył na Elene jeszcze chwilę po czym uspokoiwszy oddech , skłonił się dworsko znowu narzucając płaszcz, i nakładając kaptur- Dziękuję za taniec, moja droga- rzekł do niej Spokojnym, cichym ale nośnym niskim głosem.

Oj tak, trzeba przyznać, że nieznajomy tańczył wyśmienicie. Dobrze, że i ona coś tam umiała, bo inaczej kompletnie by się skompromitowała. Na szczęście jednak, ojciec nakładał duży nacisk, akurat na tę rozrywkę. W końcu w ich domu odbywały się bale. Parę razy złapała zaniepokojone spojrzenie Namidy i nie powie, że jej to pasowało. Czyżby miał na pieńku z jej obecnym partnerem tanecznym? Cóż... później go o to zapyta.
- A więc, jak masz na imię? - I tu ją macie, tajemnicza sama być chciała, ale już u kogoś owa tajemniczość taka świetna nie była.

Jak zwykle znalazłam się w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie. Nie miałam pojęcia, że w zamku odbywa się jakiś bal. Poczułam się trochę dziwnie wchodząc na salę teatralną w sowich czarnych, dopasowanych spodniach i bluzką,a raczej koronkowym, czerwonym gorsecie z ramiączkami. Miałam nadzieję, że natknę się na Nataniela, a tu proszę muzyka i taniec.
- Cholera...
Szepnęłam. ale skoro już tu byłam to poobserwujmy trochę ludzi. Z uśmiechem na ustach rozpuściłam włosy i teatralnym gestem odrzuciłam je na plecy. Moja jasna skóra lśniła w blasku świec a oczy skrzyły się rozbawieniem.

Wesoła jak zawsze... Przeszukawszy cały zamek na samym końcu wpadłem na pomysł by szukać jej w skrzydle studenckim. Ech potrafiła zrobić wrażenie nawet nie mając na sobie stroju. Jak zawsze niesamowita i pełna gracji w swoim uśmiechu. Chłonąłem przez chwilkę każdy refleks światła na jej skórze rzucany przez płonące świece. Tak moja mała anielica.
Ruszyłem i z uśmiechem zauważyłem jej rozbawione spojrzenie pełne zadowolenia którym obserwowała ludzi łowiąc znajome twarze w tłumie bawiących się ludzi.

Spytałem podszedłszy do Sig i obejmując ją w pasie ...
- Witaj kotku zatańczysz ?
Byłem ubrany w zwykłą czarną koszulę i spodnie i szatę wierzchnią ucznia. Lecz nie przeszkadzało mi to zbytnio w czuciu się swobodnie w tłumie obecnych gości...

Jeszcze tylko końcówka... I teraz ukłon...
Elena skłoniła sie jak na Damę przystało.
-Cała przyjemność po mojej stronie.- odpowiedziała Ponuremu na jego podziękowania w bardzo podobny sposób. Skinęła jeszcze głową na publiczność wokół i podeszła do mężczyzny w czarnym płaszzu.
-To jak Ponury? Napijemy sie po drinku?- spytała patrząc mu w oczy przez szpary jej maski.

Skinąłem głową kierując się z Eleną w kierunku barku. Prowadziłem ją za ramię jak to wypadało, obserwowałem salę zauważając Sigrid i Nataniela, oho czyli tworzą parę dobrze wiedzieć, Yavan z Margaret się gdzieś wymknęli, oho Tamara stoi przy stoliku.
Wrócił i skupił się na Elenie:
- Ta maska ma pewną wadę nie można przez nią pić a jej nie zdejmę, lecz ty pij jeśli jesteś spragniona.

Zachichotała na jego słowa.
-Jak chcesz... szczerze mowiąc zrobiło mi sie juz trochę gorąco w tej porcelanie...- powiedziała i chwyciła kieliszek z jakimś pomarańczowym czymś.
Odchyliła trochę maskę i podciagnęła ja sobie do nosa odsłaniając krwistoczerwone wargi. Przyłożyła naczynie do ust i wypiła duszkiem jego zawartość. Założyła maske yak jak miała być i znów spojrzała na Ponurego.
-Przepraszam na moment.- powiedziaął i wyszła z sali do toalety.
Wrociła po kilku minutach, jednak w trochę innym stroju. Zamiast długiej sukni do ziemi miała teraz spudniczke sięgajacą do połowy ud. Podeszła do chłopaka od muzyki i szepnęła mu coś do ucha, po czym wrociła do Aleksandra.
-Mam nadzieję, ze umiesz tańczyc Salsę.- powiedziałą ciagnąc go z powrotem na parkiet, a z glosników popłynęły gorące kubańskie rytmy.

Uśmiechnął się, ta kobieta do grzechu namawia, odpiął miecz i płaszcz, oraz klepsydrę, spojrzał na skrzata, dając mu znać by odniósł mu to do pokoju, wyciągnął różdżkę, odsunął się od innych po czym używając Combustus Oris stworzył obok siebie ścianę ognia zasłaniając siebie który transmutował swój strój, w elegancki garnitur z lat 30-tych, Maska objęła cała twarz stając się wizerunkiem czaszki, na jego dłoniach pozostały dalej czarne rękawice z sygnetem, na głowie dzierżył odpowiedni kapelusik. Ognista kurtyna upadła prezentując Ponurego w nowym stroju, Gangstera z lat 30-tych. schował różdżkę do wewnętrznej kieszeni, i ruszył w kierunku El, dając się porwać rytmowi salsy.

Stanęła lekko zniecierpliwiona na parkiecie czekając na partnera. Gdy ukazał sie w nowym stroju przez głowe przebiegła jej tylko jedna myśl.
Że też musiał zasłonic usta... Pokręciła głową i ujęła go za ręke poruszajac się w rytm muzyki. Parę obrotów, krok w przód, w tył i znów w przód...
Była ciekawa jakie kroki Ponury wybierze do tych rytmów...

[weź wymyśl coś widowiskowego]

Muzyka się zmieniła wiec styl mojego tańca też. Obróciłem dziewczynę, po czym przyciągnąłem do siebie:
-Może Ty zdradzisz mi swoje imię? -mój głos brzmiał całkiem neutralnie. W końcu nie chciałem wystraszyć tak wyśmienitej tancerki. Gdy piosenka dobiegła końca, złożyłem pocałunek na dłoni rudowłosej, zapytując cicho:
-Masz może ochotę jeszcze tańczyć?- spojrzałem uważnie w jej oczy, a jej ciepłą dłoń uwięziłem w swojej bladej i zimnej.

Nie noo... salsa to jest to. W końcu można się wyszaleć, ot co. Dobrze, że jej sukienka poniżej pasa była luźna. Otóż chłopak zadał bardzo dobre pytanie. Takie, na którym musiała się zastanowić. Powiedzieć, nie powiedzieć? Niby nic nie zdarza się dwa razy tak samo, ale czemu by się nie pobawić znowu w pannę tajemniczą, hę?
- No nie wiem, nie wiem. To zależy... - Uśmiechnęła się chytrze, jednak z oczu nie zniknęły wesołe ogniki. Nawet nie zauważyła, kiedy utwór się skończył. Znaczy...zauważyła, ale dopiero kiedy poczuła usta chłopaka na swojej dłoni.
- Bardzo chętnie zatańczę z tobą jeszcze raz. - Wolała nie mówić, jak podziałał na nią dotyk jego zimnej skóry, na jej rozgrzanej.

Na moich ustach pojawił się uśmiech. Jak daleko sięgam pamięcią dawno się tak dobrze nie bawiłem. Dawno też nie miałem tak dobrej partnerki. Gdy ta nie chciał zdradzić swojego imienia mój uśmiech stał się większy. Obcowanie z nią podobało mi się coraz bardziej. Rzadko zdarzał się kobieta która odpowiadał zawile na moje pytania.
Do moich uszu doszedł głos rudowłosej:
- Bardzo chętnie zatańczę z tobą jeszcze raz. Mimo tego ze moje dłonie były zimne,po plecach spływały strużki potu,przed tańcem nie zdjąłem mojej kurtki:
-Wybacz na chwile. Musze się czegoś pozbyć-posłałem dziewczynie tajemniczy uśmiech i zdjąłem szybko kurtkę rzucając ja na najbliżej lezące krzesło.Potem szybko znów złapałem dziewczynę za dłonie i rozpocząłem taniec.

Uśmiechnął się pod maską patrząc na Elenę w tańcu, ruchem ręki rozproszył dolną szczękę czaszki, odsłaniając, usta, zaczynał chwytać tempo partnerki, dając jej prowadzić, skupił się na muzyce. Wyzwalał z siebie coraz więcej emocji, w końcu mogąc się wyszaleć. Zaczynał coraz bliżej, coraz śmielej zbliżać się w tańcu do Kusicielki
Wysuwając w jej kierunku ręce.
/Zostawiam widowisko w twoich rękach El/

Jak ona kochała wodzić kogoś za nos. Szczególnie, jeśli ten ktoś był płci przeciwnej. I nie chodziło tu o zabawę uczuciami, bo za tym akurat nie przepadała. Jednak gierki słowne? A tu owszem, bardzo chętnie. Niewinna rozrywka a wciąga niemożliwie. Ale przynajmniej nie jest nudno i rozmowa nie opiera się na banalnym: "Co tam?" albo "Co u ciebie?".
- Jasne, nie ma sprawy. - Z zaciekawieniem obserwowała poczynania chłopaka, a korzystając z okazji podkradła stojącemu nieopodal Namidzie trochę ponczu, mrugając do niego zawadiacko. Udało jej się powiedzieć jeszcze krótkie "dzięki" i już z powrotem została porwana na parkiet.
- Skoro wolisz nie zdradzać mi swojego imienia, to może chociaż powiesz mi co nieco o sobie? - Przechyliła delikatnie głowę i spojrzała na chłopaka badawczo, unosząc przy okazji brew.

- Witaj kotku zatańczysz ?

Odwróciłam się na dźwięk znajomego głosu a w moich oczach pojawiły się iskierki.
Muzyka latynoska niezbyt mi odpowiadała. Nie lubiłam salsy, osobiście wolałam bardziej eleganckie tańce i moje ukochane Paso Doble .
- Może poczekamy na coś bardziej zmysłowego, mniej żywiołowego.
Mówiąc to zbliżyłam się do chłopaka i złożyłam na jego ustach delikatny, zmysłowy pocałunek. Ledwie muśnięcie, niczym wątłe skrzydła motyla, ale przy tym jakże pełne piękna...

Muzyka zwolniła. Niesforny kosmyk uciekł na twarz dziewczyny,a ja szybko schowałem go za jej ucho.:
-Lubie pisać wiersze,grać na fortepianie-zamyśliłem się przez chwile-i uwielbiam spacery z Hermesem. W gwoli ścisłości Hermes to mój sokół-odchyliłem dziewczynę delikatnie do tyłu. Przy całej wypowiedzi moja twarz została nieodgadniona. Nie chciałem się otwierać przed dziewczyna jak księga. W moim interesie było zostawić co nieco tajemniczości. W końcu o to chodziło w tej grze:
-A ty piękna co możesz o sobie powiedzieć?-prowadzać ja bezbłędnie patrzyłem w jej brązowe oczy.

Wreszcie muzyka zwolniła na tyle, by można było z pełną świadomością swojego ciała i seksualności zatańczyć zmysłowy i powolny taniec. Z uśmiechem na ustach, widząc iskierki w oczach Nataniela wyciągnęłam go na parkiet. Był wyśmienitym partnerem, jego ruchy były nacechowane płynnością i gracją. Kto nigdy nie widział go podczas walki mógłby spokojnie wziąć go za zawodowego tancerza. Sama poruszałam się równie płynnie odnajdując przyjemność w każdym, nawet najdrobniejszym dotknięciu. Muzyka mnie pochłaniała a świat przestawał mieć jakiekolwiek znaczenie. Kątem oka dostrzegałam inne postacie, ale w tej chwili nie interesowały mnie ich dane personalne...

/znowu ja mam myśleć?!/
Uśmiechnęła się, gdy ponury odsłonił swe usta. Jak to wykożystac? Pomysli później. Ale tak wyglądał dużo lepiej. Z zadowoleniem tez stwierdziła, ze jej partner coraz bardziej sie rozkręca. Elena tańczyła wokół niego w tej skąpej spudniczce robiąc głównie piruety. W końcu stanęła przed nim, chwyciła go za prawą rękę, a lewa położyłą na jego ramieniu i zaczęłi tańczyć jak jedna, spójna całość. gdy stanęli w miejscu, bo tak nakazał im rytm muzyki, dziewczyna popatrzyła prosto w ocy mężczyzny i oplotła go nogą na wysokości jego miednicy. Aleks złapał ją w odpowiedni sposów i...
/ty dokończ.../

Przysunął do siebie El, dotykając się ciałami w tańcu, pierś w pierś wyczuwaliśmy nawzajem własnego rytmu serca, Zatapiałem się w rytmie muzyki, pozwalając krążyć jej w moich żyłach, silna emanacja, zmysłowością ze strony El była tak upajająca, że pomału dostawałem zawrotów głowy, zaczynałem odczuwać ciepło i cielesność tak jej jak i swoją, Zatraciłem się w rytmie, poddając się całkowicie.

Felix Jerome jak zwykle znudzony przechadzal sie po korytarzasz Hogwartu. Obszedl juz chyba cala szkole i nadal nie wiedzial co powinien ze soba zrobic i zniesmaczona mina szedl i szedl. Jego ubior byl jak zwykle charakterystyczny, ktory z dodatkami na reke i szyje tworzyl wrecz idealna calosc. No, wiec na sobie mial ciemne jeansy z prowizrycznymi naderwaniami i wzorami na kolanach na gorze biala koszulke z roznymi dziwnymi wzorami ukladajacymi sie w czaszke. Jak zwykle na prawej rece nie zabraklo kilku bransoletek rzemykowych, a na szyi Wisior z drewnianym ksztaltem piora recznie malowanym. Na nogach znoszone trampki umozliwiajace mu wygodne chodzenie i to tyle. Szedl sobie przez ktorys korytarz w skrzydle studenckim... az tu nagle doslyszal glosna muzyke. Kierowany nia dotarl przed drzwi prowadzace do sali teatralnej. Wejsc czy nie? jak zwykle nawiedzila go obawa przed tlumami jako, ze on cenil sobie cisze. Dobra, raz kozie smierc. Nacisnal na klamke i poochnal drzwi i od razu do bebenkow dotarla muzyka, ktora wczesniej byla nieco przytlumione.
-O zesz w dupe.
No i po co tutaj wbijal. No dobra usiadzie sobie gdzies gdzie malo osob go bedzie w stanii dostrzec i porozglada sie. Usiadl na jednym z foteli i spojrzal czarnymi oczyma na scene. Ktos tanczyl, ale za Chiny nie potrafil rozpoznac. A jak wszedl na jakies prywatne przyjecie?