First topic message reminder :

Owego kolejnego, pochmurnego poranka, Valentin nie śpiesząc się, opuścił ciemne lochy. Co prawda nie chciał, bowiem nie lubił tak wcześnie rano jeść, jednakże musiał się napić, kawa była czymś co o tej porze było dla niego konieczne. Nie chciało mu się przepychać znów przez kuchnię pełną skrzatów, więc postanowił, że wypije ją po prostu w Wielkiej Sali. Nieco niewyspany, aczkolwiek jak zwykle w przemyślanie dobranych ubraniach, wszedł do owego pomieszczenia na parterze. Miał na sobie koszulę w biało szkarłatne pasy, a i oczywiście nie zapomniał jednego ze swych archaicznych zegarków, zwisających z kieszeni. Nie rozglądając się po sali skierował się do jakiegoś wolnego miejsca przy stole Slytherinu. Leniwie sięgnął po dzbanek z kawą, aby nalać nieco napoju do kubka. W myślach nieprzerwanie narzekał, że znów siedział po nocy, co za tym idzie, te parę marnych godzin snu na pewno nie były wystarczające. Spojrzał na czarny napój w kubku, mając nadzieje, że nieco go rozbudzi do życia, po czym wypił parę jego łyków.

- Och oczywiście. Proszę. Zgodził się i elegancko obiema rękami wskazał by Bell poszła pierwsza. Uśmiechnął się do niej i lekko skłonił. Uczono go dobrych manier i szacunku do kobiet.

upomnienie 4/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

Teraz to naprawdę poczuła się głupio. No tak, chłopak chciał zatańczyć, a jakaś małolata stroiła fochy. Sama też by się pewnie wkurzyła. Ponownie znalazła się w sytuacji, w której nie wiedziała co odpowiedzieć. Postanowiła więc zachowywać się jakby tej rozmowy nie było.
- Dobra, tańczę - odpowiedziała szczerze pogodnym tonem.

- Z której? A czy to ważne? No, z szóstej. A ty? - już wtedy powinniśmy zacząć tańczyć. No cóż... było gorąco, a bawiliśmy się całkiem nieźle. Nie byłem na ogół skory do zabaw, ale u boku takiej dziewczyny to aż żal nie być skory... W każdym bawiliśmy się świetnie. Zauważyłem gdzie przez chwilkę patrzyła Angie. Gdy tańczyliśmy zapytałem majac na myśli tego kuzyna:
- Znasz go? -

- Mhm - mruknęła w odpowiedzi. Cóż... z dwojga złego wolała tańczyć, o ile umiejętności partnera były na poziomie wyższym niż zero.
- Wolałabym zatańczyć - odpowiedziała więc w miarę sympatycznie, nawet się uśmiechnęła. Auu. Usta jej zdrętwiały. Udała się więc na parkiet, zerkając za siebie, by zobaczyć, czy Jared idzie za nią. Przecież nie pociągnie go za rękę.

Weszła na salę pewnym krokiem. Szczerze mówiąc nie wiedziała co tu robi. Nie chciało jej się tu przychodzić, ale coś ją podkusiło... może możliwość ubrania tej sukienki, którą kupiła na wakacje?
Miała na bie czarną suknię z gorsetem i koronkowymi rękawami. Dół sukni nie był ani jakoś bardzo rozłożysty, ani zbyt obcisły... taki w sam raz...
Rozejzała sie po sali i podeszła do rzędu krzeseł pod ścianą. Usiadła na jednym i zaczęła bawić się rękawem sukni.

Dziewczyna spojrzała na chłopaka. Zdecydowanie nie chciała tańczyć, szczególnie nie do takiej muzyki. Wolała wolniejsze rytmy, do których można by było zatańczyć wolno i spokojnie.
- Może poczekamy na inny repertuar utworów, co? - powiedziała miło i uśmiechnęła się do chłopaka, chociaż wiedziała, że on tego nie widział. - Możemy usiąść i porozmawiać.
Tak, zdecydowanie to na co dziewczyna teraz miała ochotę, to była rozmowa. Chciała lepiej poznać Samaela, wydawał jej się być interesującą osobą, a Cath lubiła interesujących ludzi.

Tańczyli, tańczyli i tańczyli, co Tłanowi szalenie się podobało. Zauważając spojrzenie Mii, skierował swoje w tym samym kierunku i niemal krzyknął z przerażenia, zauważając Daisy. Jak ten potwór dostał się do Hogwartu?!
Mało brakowało, a jej obecność wyprowadziłaby chłopaka z równowagi. Zacisnął jedna zęby i odwrócił od niej wzrok. Nawet nie myślał, by w chwili obecnej zbliżać się do stolików. Gdyby tylko kobieta nie zaczęła tańczyć z gajowym, wszystko byłoby okej... Jakimś dziwny trafem zaczęli przesuwać się akurat w stronę gryfona i ślizgonki. Twan czym prędzej pociągnął Mię na bok.
- Zgnietli by nas! - krzyknął, z wyraźną paniką w głosie. - Chodźmy stąd Mia...

- Wierzę, że mnie nie zawiedziesz. Właściwie, nawet gdybyś nie umiała tańczyć, byłabyś świetnym partnerem. Chociażby do rozmów - podniosła trochę, by dziewczyna ją usłyszała.
Przystanęła z dziewczyną z dala od sceny, gdzie grał zespół, aby mogły porozmawiać. Na razie to Puchonka musiała się przyzwyczaić do swoich butów. Jeszcze się wywali i co? Imprezę spędzi w Skrzydle Szpitalnym? Znając jej szczęście, na siniakach by się nie kończyło.
- Dzięki! Kupiłam na Malediwach! Właściwie to chyba tylko dlatego, że mi się nudziło - prychnęła. Czyli jednak warto było wydać pieniądze na tą sukienkę?
Sama, kiedy spoglądała na Erin, musiała przyznać, że wyglądała bardziej kobieco, niż zwykle. Szczególnie w tym ubraniu.
- A ty pewnie siedziałaś dziesięć minut przed szafą, nie wiedząc, co założyć!

Rudowłosy nie wiedział o jakiej Ruby dziewczyna mówi, bowiem właściwie nie wiedział jak ona się nazywa. Na pewno nie przyszło mu do głowy, że właściwie mówi o samej sobie. Wysłuchał jej więc, właściwie ze średnią uwagą, czy zainteresowaniem.
- Tak też bywa - powiedział wzruszając ramionami. Bo co miał właściwie innego powiedzieć? Odsunął się od stołu o który się opierał i powoli powędrował do fontanny, nalał sobie ponczu i wrócił na miejsce. Powoli pijąc napój, tym razem wzrokiem błądząc między osobami, które kręciły się w pobliżu.

Skinęła głową słysząc jego słowa. Jak mogła go nie znać.
- To Nathan, mój kuzyn, z Hufflepuffu. Taki samotnik, trochę. Pewnie się cieszy, że nikt do niego nie podchodzi, ale to jego sprawa. - Jej brwi poruszyły się zabawnie. - Ja Slytherin, może mnie kojarzysz z drużyny. - Pewnie machnęłaby ręką, pokazując, że to zresztą mało ważne, ale zaczęli tańczyć.
Objęła go bawiąc się w rytm muzyki. Nie widziałaby ktoś już się opił.
- A czo? - Pierwszy raz użyła takiego słownictwa i musiała się zaśmiać.

- Oczywiście - mrugnął do Jacqueline i ruszył za nią na parkiet, gdzie podał jej rękę i okręcił zgrabnie. Zdecydowanie lepiej szła mu gra na pianinie, ale tańczyć też jako tako potrafił. Tym razem nie powinien zrobić z siebie idioty.
- W której jesteś klasie? - zapytał. Wyglądała mu na ostatni lub przedostatni rocznik. Wymieniając z nią te kilka zdań stwierdził, że na sto procent widział ją w pokoju wspólnym Krukonów. W zasadzie to miło, że dzięki losowaniu poznał nową osobę.

Mia zaśmiała się.
- Dobra nie bój żaby - powiedziała beztrosko. - Ale racja, lepiej się stąd zmyć.
Kręciła głową w różne strony. O tak, zdecydowanie miała dobry humor. Zaczęła nawet po cichu śpiewać, ale lepiej żeby jej nikt nie słyszał, więc natychmiast się opanowała. Odruchowo chciała schować ręce w kieszeniach, ale przecież ma na sobie spódnicę rodem z baletu.
- To co robimy? - zapytała się. W zasadzie to jeśli ciągle będą tańczyć i tańczyć, to cały bal przeleci im między palcami, ale w końcu od tego są bale - aby się trochę powyginać. Obmiotła całą Wielką Salę wzrokiem i ponownie spojrzała na Twana.

Jak ona się cieszyła, że trafił jej się taki przystojniak i taki tancerz! Ich ruchy był tak zgrane, jak nikogo innego na tej sali. Daisy, dociskając swoje ciałko do Morpheusa, wtuliła swą twarz w jego tors. Było tu tak cudownie! Zatopiła się w tańcu, potrącając inne pary, które wcale nie były ważne! Potem ich wyleczy!
Zarumieniła się, słysząc komplement i bardziej wczepiła w mężczyznę.
- Wieeeeem – mruknęła przeciągle, po czym kichnęła głośno. W ostatniej chwili odwróciła twarz, a zawartość jej nosa wylądowała na jakimś uczniu.
- Kochaneczku mój, kimże jesteś?

Poszła więc w stronę gdzie, jak pamiętała, znajdowała się fontanna z ponczem. Nie było łatwo przecisnąć się prze tłum, w dodatku po drodze omal nie wpadła na grubą kobietę która widziała w bibliotece i Morpheusa. Zdecydowanie lepiej do siebie pasowali, chociaż Bell miala wrażenie, że uzdrowicielka zaraz zgniecie gajowego.
Dotarła do fontanny. Wzięła kieliszek i napełniła go napojem.
- Nie miałeś partnerki? - zagadnęła Maxa.

Niemal odetchnął z ulgą, ale tylko niemalże niedostrzegalny uśmiech przemknął po twarzy, jak promień rozjaśniający na ułamek sekundy nieprzeniknioną ciemność.
- Usiądźmy zatem - rzekł, oferując jej ramię. Wyglądało bardzo ładnie i szarmancko. W rzeczywistości, czego nie wypowiedziałby na głos, chodziło o to, by dziewczyna poprowadziła ich do stolików. Wśród takiego tłoku, Samael stracił nieco orientację. Zamrugał, przeszywające puste spojrzenie martwych oczu mogło nie być szczególnie przyjemnym widokiem dla Cath.
- Masz ładne perfumy - wyrwało mu się, zanim zdążył ugryźć się w język. Zmarszczył lekko brwi. Taki substytut do "ładnie wyglądasz". Tego nie mógł powiedzieć.

- Zawsze do usług. - Odparła nieco głośniej, kłaniając się jej by po chwili uśmiechnął się szeroko. Nie mogła nie zwrócić uwagi na Daisy, która wirowała po parkiecie siłą swojej charyzmy przyćmiewając inne pary. A może to za sprawą jej niecodziennego wyglądu ? Zauważyła też gajowego, któremu ledwo co udawało się wykraczać poza blask uzdrowicielki.
- Zaczynam żałować, że mogłam tam być tylko tydzień. - Mruknęła, wzdychając ciężko. - Jeśli było tam więcej takich sukienek to zapewne ominęły mnie zakupy życia.
Zrezygnowana chwyciła dwa kubki z sokiem dyniowym, jeden wciskając dziewczynie w dłonie. Nie przepadała za owym napojem, ale było jej tak gorąco, że wypiłaby cokolwiek.
- Rozgryzłaś mnie ! - Uśmiechnęła się zadziornie, rozkładając ręce w geście rezygnacji. - Nie mogłam wybrać pomiędzy tą a turkusową bombką.

W końcu nadszedł czas i na Ivette. Ile można przesiadywać w czterech ścianach? Trzeba otworzyć się na ludzi.
Z takim nastawieniem przekroczyła próg Sali, ubrana w granatową sukienkę za kolana, która idealnie kontrastowała z kolorem jej włosów, tworząc oryginalną całość.
Nie spodziewała się, że imprezę uda się aż tylu ludzi.
Dziewczyna zaczęła się rozglądać, w poszukiwaniu kogokolwiek znajomego.

- Tak, kojarzę, ale z wyglądu. Nie wiedziałem, że jesteś tak świetną dziewczyną, Angie - po tych słowach dziewczyna objęła go bawiąc się w rytm muzyki, niemalże sekunde po tym zrobiłem to samo, czyli również objąłem ją bawiąc się. Gdy dziewczyna powiedziała dziwne słowo, które co prawda zrozumiałem, ale śmiesznie brzmiało, to też zacząłem się śmiać.
- A czo? A nic. Właściwie fajna impra. Wiesz, że jesteś olśniewająco piękna? - musiałem strzelić komplement bo nie byłbym sobą. Choć mówiłem to szczerze i od serca.

Tak, ona też go kojarzyła, ale była pewna, że nigdy nie rozmawiali. A nawet jeśli, to bardzo dawno.
- Z szóstej, a ty? Mm, wydaje mi się czy też jesteś z Ravenclawu? - spytała, przekrzykując muzykę.

upomnienie 1/5 - czwarty punkt regulaminu ogólnego

To było niesamowite, ekstatyczne przeżycie. Jej ogrom był tak oszałamiający, że czuł się jak po wypiciu kilku butelek whiskey. Czy jakaś kobieta doprowadziła go kiedykolwiek do takiego stanu? Taniec z nią był lepszy od ciężarówki narkotyków!
Gdy kichnęła na ucznia, roześmiał się gromko i niemal popłakał ze wzruszenia.
Wczepianie się w niego było kolejnym fascynującym doświadczeniem. To było jak mieć na sobie kleszcza, takiego wielkiego, wielkiego kleszcza, który wysysa z ciebie energię życiową, zastępując ją uwielbieniem do świata.
- Na co dzień gajowym, dziś mogę być kim chcesz - odparł, w ciągłym oszołomieniu. I tańczyli wciąż, do utraty tchu, wirowali i skakali z wdziękiem. Ach!

Podszedł za Bell. napełnił swój kieliszek, po czym upił jeden łyk. - Miałem, lecz długo się nie zjawiała. Teraz przed chwilą ją zobaczyłem i wolę być z tobą. Odparł po czym uśmiechnął się szerzej. Wieczór wydawał mu się teraz cudowny. Można powiedzieć że się udaje.

Weszła cicho do sali i rozejrzała się. Chciała tylko zobaczyć jak wygląda impreza i czy jest warta zainteresowania. Było tu całkiem sporo osób. Podeszła do jakiegoś stolika i oparła się o niego. Była ciekawa kto z kim przyszedł i czy jest zadowolony z pary.

- Ja się czasami zastanawiam, czy on w ogóle z kimś gada. - Prawda, bywały dni gdy nad tym myślała, ale to nie było dla niej aż tak ważne. Ona lubiła towarzystwo, a on przecież nie musiał. - Ale to jego sprawa. - Przechyliła głowę na bok, by po chwili znów trzymać ją w normalnej pozycji.
Gdy również ją objął, przez myśl przeszło jej, że jak na losowanie, to trafiła na naprawdę całkiem fajnego faceta. Los za nic ją nie pokarał. Przynajmniej na to wyglądało.
- Heh, ty też jesteś całkiem fajny. - Odwzajemniła miłe słowo, przez chwilę zatrzymując spojrzenie na jego oczach. - I do tego nieźle się ubrałeś. Sam wybierałeś strój, czy jakaś koleżanka? - Zmrużyła oczy dalej się uśmiechając, co wyglądało dosyć kokietująco, ale po chwili znów miała normalny wyraz twarzy.

Dziewczyna wzięła Samaela pod ramię i podprowadziła go do wolnego stolika. Odsunęła mu nawet krzesło, po czym usiadła na swoim.
- Dziękuję. - rzeczywiście, używała dość ładnych, mugolskich perfum. Cath uśmiechnęła się, lubiła kiedy mężczyźni prawili jej komplementy. W sumie, chyba każda dziewczyna to lubi.
Mam ochotę na poncz.
Pomyślała przez chwilę. Chłopak raczej nie dałby rady przynieść ponczu dla niej i dla siebie, więc dziewczyna uznała, że pójdzie po niego sama.
- Masz ochotę na poncz? Bo ja bym się napiła. - spytała, z o dziwo, radością w głosie. Miała zdecydowanie dobry humor.

Tak, na Erin zawsze można było liczyć. Jeszcze nigdy nie zawiodła Rośki.
W ostatniej chwili zgarbiła się, odwracając tyłem, aby Daisy jej nie dostrzegła. Nie to, że jej nie lubiła. Po prostu… nie miała ochoty z nia rozmawiać. Badań też miała dość. Odetchnęła z ulgą, kiedy kobieta, w parze z gajowym, ruszyła w głąb. Miała ją z głowy.
- Tydzień to i tak długo! Ciesz się, że byłaś tam w ogóle! Trochę się tam wydarzyło. Nadal nie wierzę, że po takich romantycznych wakacjach, Diana zerwała z Markiem! – krzyknęła. – To była ostatnia! Właściwie wydawała mi się za mała i pół godziny stałam i zastanawiałam się, czy wartko ją kupić. Widać – przydała się.
Odebrała napój. Tak, duszno było tu z pewnością. Nic dziwnego, skoro było tu tak dużo uczniów. Pewnie cała szkoła. Nawet taki gajowy i duch Ingrith!
- Turkusowa byłaby pewnie ładna, ale w tej wyglądasz o wiele lepiej! Zobaczysz, ze zaraz któryś wyrwie cię do tańca!

Czuła się niesamowicie głupio, siedząc sama przy stoliku i obserwując tępym wzrokiem tańczących. Nie miała ochoty na jedzenie, a także nic nie piła. Jedyną oznaką negatywnych emocji były palce, zaciskające się kurczowo na torebce. Zerknęła na nią, opuszczając głowę. Zaraz jednak podniosła ją. Nie wiesz, czego chcesz. Przemknęło jej przez głowę, na co prychnęła do siebie. Przewróciła się raz dookoła na lewitującym krzesełku, pozwalając, aby dokręciło się do końca, jeszcze kilka razy. To była najlepsza rozrywka tego wieczoru. Od czasu do czasu zerkała dyskretnie na Jaya, Jareda, Gabrielle, Rose i innych znajomych. Przynajmniej oni dobrze się bawili.